Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 11 DDIEE l Ce. IjOOÜE ROZEN- (i OPLEIDinfi BOEKHOUDEN. ii S FEUILLETO HEEREN-BAAI J. VAN HOEK, Ihjmmer 6i. ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1930. 53e JAARGANG. OP 700^' Dit blad vanMhfnt WOENSDAG m SATERDAG. Brlere». Infcraonden «tukken, «ra. franco tc penden tin Am Uttfcrar. Abcmnementeprfla per S maentiem 1.25. franco per poet dom kat gebeele r|k f 1.40. JOPMOAVlfi! WAALWIJKSOHE 8TOOHDRU KKERIJ ANTOON TIELEN. Tclffoe* Na». Si. Telafr. Adrm; SCH0. Prfts d«r AdTertaratMn 20 cent per regel; minimam IJ*. B» contract flink rabat, BeclaniM 40 cent per regel. Advertentie» moeten Woensdag en Vrfdag dea morgen* om UtarUk aar in oaa beait Ufo dit nummer BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD, ZUIDERZEEWERKEN. Met de uitvoering der Zuiderzee werken gaat het goed en sneller dan de regeering verwacht had. Zoo iaat het zich aanzien aldus hare toe lichting tot 't ingediende wetsontwerp tot wijziging en verhooging van de begrooting van uitgaven van het Zuiderzeeionds pro 1930 dat de afsluiting van de Zuiderzee reeds in 1932 tot stand zal kunnen worden gebracht, waardoor dan de eerste etappe van den langen weg zal zijn afgelegd. In verband met dezen ver- snelden voortgang der werkzaamheden wordt door de regeering om een bedrag van ruim zes millioen gulden gevraagd, noodig voor werken aan de dijkvakken op 't Breezand en Gaatje- Vlieten. Was het tot dusver, zoo roept de regeering triomphantelljk uit, in hoofd zaak de stoute technische conceptie van het geheele plan, dat tot de ver beelding der bevolking gesproken heeft, hoe langer hoe meer dringt zich op den voorgrond het belang, dat het in cultuur brengen van de gronden en hun uitgifte voor het welslagen der onderneming heeft Met het in cultuur brengen van bet aan de zee ontwor stelde land zal een aanvang worden gemaakt en de regeering vraagt daarom ook nog 1,7 millioen voor de ontgin ningswerken in den Wiertngermeer- polder. Er is voorloopig een tijdelijke dienst, bestaande uit 3 rijksambtenaren samengesteld, die leiding kan geven bij het nemen van maatregelen, welke onmiddellijk noodig zijn, zooals werk van landbouwkundigen aard, werk van economischen aard tot 't beschikbaar stellen van den grond en dan tot het aantrekken van arbeidskrachten. Stationsplein 17 's-BOSCH Telefoon 1365. Directrice: Mevr. Wed. Mr. J. A.E.Bink geb. Boots. Effecten. - Coupons Aan en verkoop van Kerk. Leeningen. 44989 SPAARBANK 3>/2°/0. Door de bekende commissie Lovink is voorgesteld de kavel ongeveer 20 H A, groot te maken (lengte 800 M„ breedte 250 M.) Aan hunne korte zijden zijn de kavels begrensd door een verharden weg en door 'n voor kleine vaartuigen bevaarbare iocht, terwijl aan de lange zijden in den regel droge slooten met een diepte van 1,40 M. voorkomen. De regeering heeft zich voor een zeer belangrijk deel aan dit advies gehouden, de verkaveling van enkele gedeelten ge schiedt echter, in verband met ruimere scheepvaartmogelijkheid, op hiervan afwijkende wijze. De vorm, waarin de uitgifte der gronden zal plaats hebben, is een zaak, welke nog niet vaststaat, waar over de meeningen sterk verdeeld zijn en waarover het laatste woord zeker nog niet gezegd is. De keuze welke men hsdh bestaat in verkoop, pacht, erfpacht en eigen beheer (zetboeren). Welke vorm, aldus iu'dt de vraag, is nu het best om te bereken wat ge- wenscht wordt: het geven van grond aan de ijverigste boeren, die den grond op de beste wijze weten te exploiteeren. Gedupeerde Nederlanders. In het relaas van het avontuur, dat de voordrachtkunstenaar Johan Schmidt en zijn echtgenoote (die dagen werden gevangen gehouden en ten slotte los kwamen omdat zij gedurende de ker mis hier een contract hadden in 't Bondsgebouw) in Italië moesten bele ven, valt vooral op, dat hij zoo geringe hulp ondervond van de consulaire ambtenaren, welke er toch mede voor aangesteld zijn, om Nederlanders, die in moeilijkheden komen, raad en bij stand te verleenen. Schmidt heeft daarover aan „Het Volk* nog nadere mededeelingen ver strekt Toen mijn vrouw, nadat zij vrij was, zich bij den consul liet aan melden, bleek deze er niet te zijn niet alleen, do^h geen enkele Ne- derlandsch spreh-Ade vertegenwoor diger kon in zijr plaats optreden. En dat terwijl Livorno een groote havenstad is waas vele Nederland- van „De Echo van het Zuiden.' door 'F HEDYVIG COURTHS-MAHLER. 61- I, if,il I Josta keek soms verbaasd op, wan neer Gerlinde met haar man babbel de. En het viel haar op, dat zij Rai- ner soms met een zeer bijzonderen Wik aankeek. Wat ligt er in haar oogen? dacht zij onrustig. Eens op 'n dag, toen zij weer zulk een blik op ving, ging de gedachte als een blik semflits door haar hoofd. Gerlinde heeft Rainer lief. Als verlamd zat zij ter neer en dacht na. Het was op een regenachtigen herfstdag. Buiten was het echt onher bergzaam. De herfststorm rukte aan de vensters en joeg de bladeren met toornig ongeduld op. Toch was Gerlinde op de thee ge- bomen. Men zat in Josta's blauwe sa lon en graaf Rainer was heengegaan «m met Heilmann te spreken. Josta «at bij den haard en staarde naar Gerlinde, die Rainer liefhad. En zij beek naar de mooie, blonde vrouw, als zag zij haar voor de eerste maal. Opeens begreep zij Gerlinde's onver klaarbaar gedrag. Zij begreep plotse ling, waarom Gerlinde haar haatte en kon het begrijpen. Als haar ver- vw»3SSbkm... moeden juist was, wat had zij Ger linde dan wel niet ontnomen! Tege lijkertijd had Josta in haar grootmoe digheid het gevoel, als was zij Ger linde nader gekomen. Leed Gerlinde misschien niet dezelfde pijnen als zij zelf? Onder den indruk van dit ge voel stond Josta op, ging op Gerlinde toe, die peinzend naar den storm keek, legde haar hand op haar schou der en zeide toonloos: „Ik begrijp niet, Gerlinde, waarom Rainer niet jou tot vrouw heeft ge nomen. Jullie beiden had veel beter bij elkander gepast." Gerlinde keek Josta verschrikt aan. „Hoe kom je daarbij?" vroeg ze haastig en op ruwen toon. Josta streek zich, tot bezinning ko mend, over het voorhoofd. „O, vergeef me, ik ik geloof, dat ik vandaag in een echt dwaze stem ming ben. De gedachte kwam plotse ling in me op ik weet niet hoe. Rainer en jij jullie begrijpt elkaar zoo goed zoo goed, dat ik mezelf hier dikwijls overbodig voel." Gerlinde's gezicht beefde van ont roering. Dat alles kwam zoo plotse ling, zij was er in het geheel niet op voorbereid. „Ben je misschien jaloersch?" pro beerde zij te spotten. Ernstig en nadenkend keek Josta in haar onrustig glanzende oogen. „Jaloersch? Op jou? O neen, dat is het niet, Gerlinde. Wij weten toch beiden, dat Rainer een ander lief heeft. Ik bedoelde alleen, waarom hij die toch zonder liefde een vrouw zocht, niet het eerst aan jou gedacht heeft." O, je bedoelt, omdat wij, wat leef tijd betreft, beter bij elkaar gepast zouden hebben, omdati. ;r>er voor mij niet te oud zou zijn gew. st zei ze met spanning. „Misschien ook dat, Gerlinde. Jij bent rijper dan ik en kunt ook geeste lijk meer voor hem zijn." „Schat je jezelf dan zoo gering „Neen, niet gering. Waarom zou ik zei Josta eenvoudig, met edelen trots. „Maar ik heb dikwijls het ge voel, dat jij dichter bij Rainer's ge- dachtenwereld staat dan ik. Daarom dacht ik erover, waarom hij niet eerst aan jou gedacht heeft, toen hij wilde trouwen." De» gravin dwong zich tot kalmte. Zij dacht met blijdschap Het is, zooals ik gehoopt had. Zij heeft Henning lief en verlangt naar haar vrijheid. Daarom denkt zij zoo. O, het spel kan ernstig worden je behoeft enkel maar te willen ik help je met duizend vreugden. Toen keek zij glimlachend naar Josta op. „Dwaas vrouwtje, wat heb jij voor vreemde gedachtenWie weet, wat Rainer gedacht heeft, toen hij een vrouw zocht. Misschien zag hij in mij slechts de weduwe van zijn neef en dacht hij, dat ik hem zou afwijzen. Een man loopt niet graag een blauw tje. Maar laten we er niet meer over praten het leidt tot niets." Gravin Gerlinde wilde tijd winnen om te overdenken, hoe zij het ver standigst kon handelen. Te gelege ner tijd zou zij 't thema weer opne men. Voordat Josta iets kon antwoor den trad een bediende binnen, die meldde, dat de graaf de gravin ver zocht in zijn kamer te komen, daar hij iets zakelijks met haar te bespre- sche schepen liggen. Hei ergste was evenwel, dat de aanwezige Duit- scher haar te verstaan gaf, in geen geval te kunnen ingrijpen, al gold het Nederlanders. Rome zou dat wel doen, d.w.z. het Nederlandsche gezantschap aldaar. Rome heeft echter niets van zich laten hooren en het komt mij dus voor, dat wij, Nederlanders, in den vreemde ver toevende, niets van onze Nederland sche vertegenwoordigers te ver- wachien hebben. Een toestand, die m i. toch dient te worden onder zocht en die herhaaldelijk en vooral door menschen, die zeer veel en lang op reis zijn, wordt bevestigd. Wie zal zeggen hoeveel menschen zich in Italiaansche gevangenissen be vinden, enkel en alleen omdat zij Hollanders zijn, wanneer deze zich niet kunnen redden met één of meerdere talen? Laat ik u zeggen, dat niemand zich voor je interes seert. Dat alles ongedaan was ge bleven ais ik niet zelf scherp was opgetreden. Geen enkele inlichting wordt verstrekt en niemand deelt je mede hoe en tot wien je je wen den kunt. Bovendien wordt men gewoon op water en brood gezet, zoodat, wanneer weinig of geen geld in je bezit wordt gevonden, je leed niet te overzien is, daar je dan geen middagmaal uit een restaurant kan worden verstrekt. Niemand ter wereld weet waar je zit en men kan verdwijnen zonder dat er een haan naar kraait. Het ergste isbo vendien, dat men is overgeleverd aan jongelieden, die in Italië de lakens uitdeelen en er prat op gaan dat zij politieman werden. Het is gewoonweg bespottelijk hoe overal dergelijke knapen voor je neus komen te staan en met ophef en gewichtigheid oogenblik- kelijk mededeeien, dat 'ze tot de politie behooren. Althans, dat onder vonden wij vanaf het oogenblik, ECHTE FRIESCHB 20-50'ctper om dat wij vrij heetten te zijn. Een dergelijk jongmensch heeft mij ook laten gevangen nemen. 't Is wel noodig, gelooven we, dat door onzen Minister van Buitenland- sche Zaken over een en ander inlich tingen wordt verzocht. Dat men toezicht houdt op binnen komende vreemdelingen, is natuurlijk Italië's recht, al is de manier waarop, een kwestie van smaak, waarover men met de heeren fascisten van meening kan verschillen. Dat er eens bij vergissing een ver keerde wordt aangehouden, dat is ook nog tot daaraantoe. Maar dat men zonder nader onder zoek vermeende politieke samenzweer ders zoo maar in de cel stopt tus- schen dieven en moordenaars, dat men hen op extra-kosten jaagt en dan ken had. Josta keek verbaasd op, en maakte tot den bediende een beweging, dat hij kop gaan. „Het zal. over Waldow zijn," zeide zij toen. „Je verontschuldigt me wel, Ger linde En wees niet boos om mijn woorden." De gravin schudde het hoofd. „Hindert niets, Josta. Men is wel eens in de stemming om dwaashe den te denken en te zeggen." Toen Josta de kamer verlaten had, sprong de gravin op en drukte haar handèn tegen haar kloppend hart. Ja waarom is hij mij voorbijge gaan waarom Als je wist, hoe vaak ik dat mezelf onder de grootste kwellingen heb afgevraagd, dacht zij. Peinzend ging ze weer zitten. Klonk niet de wensch naar bevrijding uit Josta's woorden Als zij maar eens in haar ziel kon lezen, als zij maar niet zoo gesloten was Slechts de zekerheid te hebben, dat zij Hen ning liefheeft Ik geloof het, maar ik moet het weten Slechts een blik in haar dagboek Ik zou de schrijf tafel kunnen stukslaan". Zooals zoo dikwijls dreven haar gedachten haar naar Josta's schrijf tafel. Daar Josta in Rainer's kamer was, kon zij ongestoord in 't gehei me vak kijken. Sinds weken had zij daartoe geen gelegenheid gehad. Toen zij voor de schrijftafel stond en het vak opende, vond zij het dichtge vouwen papier. Haastig greep zij er naar, vouwde het open en las: „Kom niet weer hier, men zal het anders ontdekken, trots alle voorzichtigheid". Zij zag dadelijk, dal het Henning's schrift was, en het viel haar in het Opleiding voor de practljk en voor alle examens. Repetitiecursus voor afgewezen candidaten. Bij voldoende deelname worden de lessen te Waalwijk gegeven. Bij meerdere deelname billijke conditiën. 44976 Aanmelding schriftelijk. Leeraar M. O. Boekhouden Boerhaavestraat 24 Tilburg. geheel niet in, deze woorden met zichzelf in verband te brengen. Zij verklaarde den inhoud geheel volgens haar eigen wenschen en zij was er nu zeker van. dat er tussclien Henning en Josta reeds een geheime band .be stond. Zij hadden e"Kander lief en hadden eikaar ergens getroffen, waar zij veilig meenden te zijn. Henning nad toen gemerkt, dat men hen toch kon beluisteren, en daac er geen. dere gelegenheid bestond om Josta te waarschuwen, haar het biljet in de hand gegeven. Josta had er niet van willen scheiden en liet in de geheime lade geborgen. Zoo verklaarde Gerlinde het schrij ven. Haar oogen glansden; dat was 'n kostbare ontdekking. Zij geloofde haar doel bijna bereikt te hebben. Wanneer Henning met Kerstmis zou komen, zou zij alles kunnen regelen. Slechts ongaarne scheidde zij van 't papier en legde het weer op zijn plaats. In haar opwinding lette zij er in het geheel niet op, of zij het pre cies neerlegde, zooals het gelegen had. En zoo bemerkte Josta nog denzelf den avond, dat een vreemde hand 't blad had aangeraakt. Dat het Gerlin de's hand was geweest, daaraan twij felde zij in het geheel niet. Maar deze zekerheid wond haar minder op, dan zij van te voren ge dacht had, omdat zij nu meende te weten waarom Gerlinde zich tot deze daad vernederde. En zij moest haar meer beklagen dan verachten. Wordt vervolgd. v-, m liiiwykscle en Langstraatseke Conranb i

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1