m a Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ÜOODE ROZEfl. Begin nieuwe cursussen M i safsfsfK FEUILLETON den eersten Maandag in September. HEEREN-BAAI kïER 65- ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1930. 53e JAARGANG. ^opiooiN mei lag iliani Ilse! :m|. ia ii iep lelli erdii UïïOAAÜi WAALWIJK8CHE STOOMDBUKKEEIJ ANTOON TIELEN. Telefoon Na. II. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. ïn iwen istie .0.' heii» In de politiek. De Msb. beschouwt het handelsver bod tusschen Italië en Rusland als bet samen gaan van twee geïsoleerde staten, die, hoewel eikaars 't uiterste tegenstellingen, elkander niet kunnen missen, daar zij beiden door de andere mogendheden genegeerd worden. Anders wordt de kwestie echter, wanneer we een scheiding trekken tusschen Rusland en de rest van de wereld, hetgeen toch zeer zeker ge motiveerd is, gezien de principieele verschillen, die er in de staatsorgani satie bestaan, én op politiek éa op tconomisch gebied. Verschillen, die litChristelijk.oogpunt beschouwd, het samengaan van een der Westersche mogendheden met Rusland niet wet- tigen. In dit licht bezien moeten wi) tot de conclusie komen dat de Wester sche mogendheden hun strijd tegen 4e sovjet niet eensgezind strijden, en dit Mussolini een politiek voert van Jristlich bis auf das Geld". Immers wanneer men wil slagen in den boycott van Russische waren, dan dient men daarin samen te wer ken en de tekorten die daardoor ont slaan voor elkander aan te vullen. Van dit laatste nu is weinig te mer ken, integendeel sluiten de mogend heden hun deuren voor hun bond- genooten- in-den-strijd- tegen- Rusland. Zelfs het machtige Amerika zag op deze manier geen kans om Rusland er geheel uit te boksen. Italië nu, dat door de laatste tarief- verhooging van Amerika danig in het nauw gedreven is, en ook aan de andere mogendheden zijn waren niet gemakkelijk kwijt kan, ziet zich aan gewezen op Rusland. Het wordt voor de keuze gezet: een kwijnende han del of met Rusland, en ontziet zich niet om wille van het geld zijn prin cipe te verzaken. Om dit samengaan ook van Rus- land's standpunt uit te beschouwen als een uiterste noodmaatregel achten wij niet gegrond, integendeel, op het voortdurend kloppen van Rusland op de deuren der overige mogendheden wordt eindelijk open gedaan. Een stil succes van Rusland tegen over de andere mogendheden. Een greep in-den nood van Italië, daartoe gebracht door de zelfzuchtige politiek van hen die in dezen moes ten samenwerken. Zoo langzamerhand zou men een samengaan als hierboven geschetst speciaal van twee uitersten als Rusland en Italië onmogelijk hebben geacht. En toch In de politiek ook in de econo mische politiek schijnt alles moge lijk. BOERENBEDROG. van „De Echo van het Zuiden-" door hedwig courths-mahler. Mijn Rainer wat heb ik je lief. Ik kan niet van je heengaan. Het is immers mijn eenigste geluk, in je edel trotsch gezicht te zien, in je lieve oogen, die me steeds vriendelijk toe lachen, als ik met een wensch kom. 0. hij is zoo goed, het zou hem leed doen, als hij wist, hoe ik lijd. Ik hoop innig, dat ik nooit behoef te bemer ken, dat ik hem in den weg sta, dat "ij berouw heeft, mij aan zich gebon den te hebben. Als ik dat zou weten, moest ik wel van hem weggaan. Ik zou niet verdragen hem tot last te zijn". Josta's hoofd zonk op het boek en een gekreun kwam van haar bl^eke 'ippen. Zoo zat zij een langen tijd. T°en stond zij plotseling op met haar Week, angstig gezicht en keek rond. had een vaag gevoel, dat er lemand naar haar keek. Als door een ®agncet aangetrokken keerde zij zich om. Gravin Gerlinde stond op den dzempel. Een kreet van schrik kwam Van Josta's lippen. "Wat wil je?" vroeg zij buiten zich Zelf» aan haar geheele lichaam sidde- Haastig nam zij haar dagboek °P en sloot het weg. Met een lach trad Gerlinde op haar toe. Vroeger is al uitvoerig gewezen op de manier, waarop de communisten in ons land de propaganda onder de boe ren trachten aan te pakken. Een organisatie met den heel neu traal klinkenden naam „Nederlandsch Boeren-Comité" onder leiding van iemand met een huis-tuin-en-keuken- naam, (die in werkelijkheid de vuur- roode Dr. Koch is), roept de boeren overal in den lande bijeen tot verga deringen om hen zoo in de commu nistische beweging binnen te loodsen. Zulk een vertooning heeft dezer da gen ook in Den Haag plaats gehad. De „Residentiebode" vertelt ervan: De autobus uit Den Haag bracht alvast pl.m. 12 vergaderingbezoe kers mede, terwijl pl.m. 16 Naald- „Klein vrouwtje, je ziet zeker spo ken op klaarlichten dag, dat je zoo schreeuwt? Ik wilde je alleen maar afhalen. Je weet toch, dat wij een sle devaart wilden maken, om dennen uit het bosch te halen voor Kerstmis". „O ja, ik vergat het. Vergeef me. Ik schrok, toen ik je zoo plotseling zag. Ik had je niet hooren komen en ik ben een beetje zenuwachtig". „Ja, dat heb ik al dikwijls bemerkt, lieve Josta. Dat komt, omdat je zoo weinig de frissche lucht in gaat. Doe gauw je pels aan en kom mee in de winterlucht, dat zal je goed doen". Josta maakte snel haar schrijftafel in orde en sloot de laden af, terwijl Gerlinde toekeek. „Wat geef je je altijd een moeite met het afsluiten, Josta", zeide zij ter loops, „gebruik de geheime lade toch. Josta keerde zich langzaam om en keek haar met groote oogen aan. „Die gebruik ik immers Toen ging zij snel de kamer uit. „Ik ben dadelijk klaar", zeide zij bij het heengaan. Gravin Gerlinde keek naar de schrijftafel. Nu ik bereik mijn doel toch wel, dacht zij. Op den avond voor Kerstmis kwam graaf Henning op Ramberg. Hoezeer hij zijn verlangen naar Josta ook had ingetoomd, hij kon er niets aan doen. hij moest haar zien! Als een koorts, een ziekte, knaagde het verlangen aan hem. Graaf Rainer haalde zijn broeder met een slede af. Hij schrok hevig, toen hij hem zag. Zijn gezicht was smal en mager geworden en in zijn oogen brandde de wanhoop. Graaf Rainer sloot hem in zijn ar men. Op dat oogenblik voelde hij wij kers hun nieuwsgierigheid vergadering gingen bevredigen. De heer Koch uit Den Haag trad als spreker op en vertelde dat de bedoeling van deze vergadering was een afdeeling van het Boeren Comi té op te richten. En de spreker ging daarna een rede houden over den huidigen wereldtoestand en noemde als voornaamste oorzaak van de economische crisis de kapitalistische productie-methoden. De rede was vrij gematigd, maar toen werd er gelegenheid gegeven om vragen te stellen. Intusschen was de chef der poli tie met een ambtenaar ter vergade ring gekomen. Eén der 'aanwezigen (het was toevallig iemand die uit den Haag was meegekomen) stelde de vraag of men niet in besloten vergadering kon overgaan. Dat vond de voorzitter best, en hij verzocht den politiemannen de ver gadering te verlaten. Telcgr.-Adrm: ECHO, TE WAALWIJK. IW Inlichtingen en aangifte bij den Directeur. ~13Ki (Zie verdere toelichtingen in dit blad slechts medelijden met Henning. „Mijn jongen, mijn lieve, lieve jon gen, ben je ziek?" vroeg hij bezorgd. Henning dwong zich tot een zenuw- achtigen glimlach. „Waarom zou ik ziek zijn, Rainer? vroeg hij haastig. „Zoo zie je er uit, Henning", zei Rainer ernstig. „Neen, neen, wees niet bezorgd. Let er maar niet op. Men is wel eens wat ellendig. Weet je, ik heb wat veel geboemeld en ben 's nachts laat naar bed gegaan. Berlijn is nu eenmaal een stad der zonde". Maar Rainer wist, wat Henning kwelde. Hij kon zich zoo goed in zijn toestand indenken, hij wist, welken strijd hij te strijden moest hebben. Hij kon onmogelijk boos op hem zijn, omdat hij naar Ramberg gekomen was. Hij geloofde zeker, dat hij zich zou kunnen beheerschen. Maar hoe lang nog? Graaf Rainer voelde, dat Henning weldra zijn kracht zou hebben uitge put. En toen zij samen wegreden, vroeg Rainer zich af, of het eigenlijk niet zijn plicht was, Henning tot een biecht te dwingen. Maar hij dwong zich tot een eenvoudig gesprek. Josta ontving hen alleen in de groo te hal van het slot. Met een vroolijke uitdrukking op haar bleek gezichtje strekte ze beide handen naar Hen ning uit. „Ik ben blij je weer terug te zien, lieve Henning", zei ze hartelijk. Sidderend boog hij zich over haar hand en kuste ze. Graaf Rainer had op dat oogenblik een gevoel, alsof hij zijn broeder als een vijand van Josta weg moest sleu ren. Maar hij bedwong zich. Hij wist, dat de pijn voor Josta en Henning Maar dezen lieten het bij dit ver zoek, omdat het een openbare ver gadering was. Daarop vroeg de voorzitter of een van de aanwezigen soms zijn woonkamer beschikbaar wilde stellen, en dat deed een van de aanwezigen. Zoo verloste men zich van de po litie. Naar wij vernamen, kwam toen op deze „besloten" vergadering de aap uit de mouw, in den vorm van „Tribunen-bladen en pamfletten, die ter verspreiding werden aange boden. Het heele zaakje was dus listig opgezet voor communistische pro paganda, waarbij men de politie lie ver niet had. Tijdens de vergadering was hier evenwel niets van gebleken. 't Is goed, dat de boeren door de onthulling van deze methodes worden gewaarschuwd voor de communisti sche listelingen. Intusschen kan ook niet genoeg herhaald worden, dat dit negatieve werk van waarschuwing niet 't eenige mag zijn, wat we tegen het communis me doen. We moeten positief werk doen en den nood der tijden begrijpen. iOSOctpuoa» BUITENLAND even groot moest zijn. Weliswaar was de toestand nu het ergst. Niets was ondraaglijker dan deze twijfel. Maar toch vreesde hij het oogenblik, waar op Henning tot hem zou komen en hem zeggen, at hij Josta liefhad. Mis schien zou Josta meekomen, mis schien zouden ze hem samen om de vrijheid vragen. Of Josta kwam al leen. Misschien zou zij alleen het ver zoek beter kunnen uitspreken. Zij wist immers niet, hoezeer hij haar liefhad, zij wist niet, welk offer hij bracht, wanneer hij haar de vrijheid teruggaf. Zou hij het offer eigenlijk wel kun nen brengen? Zou hij in zijn egoisme Josta niet liever willen behouden om eiken prijs? O, hij was wel onder een ongelukkig gesternte geboren! Eerst moest hij de vrouw, die hij lief had, afstaan, omdat men hen van el kaar scheidde, nu moest hij dat, om dat zij zelf hem niet lief kon hebben. Terwijl Henning en Josta een paar woorden wisselden en Rainer bedrukt erbij stond, kwam Gerlinde binnen. Zij droeg een langen, kostbaren bont mantel en de frissche winterlucht had haar gezicht kleur gegeven. Zij scheen blij over Henning's komst en begroet te hem bijna hartelijk. Weldra zaten zij met hun vieren bij de thee en praatten. Josta's oogen straalden. Zij had Henning dadelijk verteld, dat zij de dochter van George von Waldow was en dat zij misschien nog een zuster had. Hij moest haar precies nog eens alles vertellen van 't jonge meisje, dat zoo op haar geleek. Henning deed het en keek daarbij voortdurend in haar lief gezicht, ter wijl hij van haar blijdschap genoot, Gravin Gerlinde keek toe als een spin, die een vlieg ziet naderen en elk Turksche opmarsch in Perzjë. Nadat de onderhandelingen tusschen Perzië en Turkijeover de onderdrukking van den Koerden opstand mislukt zijn, zijn de Turksche troepen heden, on danks hef protest van de Perzische regtering. het opstandige gebied van den Ararat binnengerukt en hebben zij de Perzische grens overschreden. Zij hebben reeds de Oostelijke hellin gen van den Ararat, welke op vrij grooten afstand van de Turksch— Perzische grens liggen bezet. Het is de bedoeling der Turksche legerlei ding. den berg Ararat en het omlig gende gebied geheel te omsingelen, ten einde op die manier den Koerdi- schen opstand definitief te onderdruk ken. De order (of den opmarsch werd onmiddellijk gegeven na de ontvangst oogenblik den sprong wil wagen. Zij haatte Josta veel minder en was be reid haar zooveel mogelijk te helpen om van Rainer vrij te komen. Schijnbaar stil en vreedzaam gin gen de Kerstdagen voorbij. Op den tweeden Kerstdag was men op Ritt- berg bijeen en den volgenden dag kwa men de Rittbergs met hun zonen op Ramberg dineeren. Henning had tot den achtsten Ja nuari verlof. Maar hij had geen vrede met zichzelf. Hij voelde, dat zijn kracht hem meer en meer verliet. Ook graaf Rainer leefde in groote onrusjt. lp andere dingen sterk en energiek, voelde hij zich in dit geval gebonden en gekneveld. Gravin Ger linde verloor Henning en Josta nau welijks uit het oog. Als een rustelooze geest sloop zij door het kasteel, luis terend en bespiedend. Dat Henning zichzelf geen meester meer was, merkte zij evengoed als Rainer. Alleen Josta was haar nog te rustig en te vredig. Zij babbelde zoo vroolijk met hem en was de eenige, die niet wist, hoe het er in Henning's hart uitzag. Zij verheugde zich in alle onschuld, dat hij zoo dikwijls haar gezelschap zocht en vertelde hem allerlei, wat zij met Rainer en Gerlinde niet kon bespreken. Zoo zaten ze beiden op een mooien kouden dag in de bibliotheek, 't Was vier uur in den namiddag. Graaf Rai ner was met Heilmann voor zaken naar de stad gereden en gravin Ger linde was dadelijk na tafel naar huis gegaan. Dat had zij tenminste gezegd. Daar zij wist, dat Henning en Josta in de bibliotheek gingen zitten, was zij vanuit de hal naar de galerij ge gaan en had zich daar achter een hooge boekenkast verscholen. Wordt vervolgd. loel-i et Zuiden, faalwpsclie en Langstraatsc&e Conranti ti dii Dit blad varaebfnt VOINBDAO «a ZATKBDAG. Briefen, Ingelanden Btnkken, gelden, m$. franco te ■enden aan den U*tf«T<w. Abonnemeiitaprfl a per I maanCem 1.26. franco per poet door bet geheel* zfk 1.40. 1SERSTE BLAD 2 Vil en daat 'eg >nda ets of lang vang aloi imoe inii agert vetti II ïerei, over- 51- 5—4 1.5 c —72. 65. j I -*•: ter Prfa (l*r AdrcrtantlBn 20 ««it par ragalmtnlmmm 1.60. Bfl contract fling rabat. Baclama* 40 cent per regel. AdYertenöBn moeten Woensdag es Vr$dag dee morgen* om aiterlfk 0 nas In ona beait ■Mk- ECHTE FRIESCHB

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1