m
a
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ÜOODE ROZEfl.
Begin nieuwe cursussen
M
i
safsfsfK
FEUILLETON
den eersten Maandag in September.
HEEREN-BAAI
kïER 65-
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1930.
53e JAARGANG.
^opiooiN
mei
lag
iliani
Ilse!
:m|.
ia ii
iep
lelli
erdii
UïïOAAÜi
WAALWIJK8CHE STOOMDBUKKEEIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon Na. II.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
ïn
iwen
istie
.0.'
heii»
In de politiek.
De Msb. beschouwt het handelsver
bod tusschen Italië en Rusland als
bet samen gaan van twee geïsoleerde
staten, die, hoewel eikaars 't uiterste
tegenstellingen, elkander niet kunnen
missen, daar zij beiden door de andere
mogendheden genegeerd worden.
Anders wordt de kwestie echter,
wanneer we een scheiding trekken
tusschen Rusland en de rest van de
wereld, hetgeen toch zeer zeker ge
motiveerd is, gezien de principieele
verschillen, die er in de staatsorgani
satie bestaan, én op politiek éa op
tconomisch gebied. Verschillen, die
litChristelijk.oogpunt beschouwd, het
samengaan van een der Westersche
mogendheden met Rusland niet wet-
tigen.
In dit licht bezien moeten wi) tot
de conclusie komen dat de Wester
sche mogendheden hun strijd tegen
4e sovjet niet eensgezind strijden, en
dit Mussolini een politiek voert van
Jristlich bis auf das Geld".
Immers wanneer men wil slagen
in den boycott van Russische waren,
dan dient men daarin samen te wer
ken en de tekorten die daardoor ont
slaan voor elkander aan te vullen.
Van dit laatste nu is weinig te mer
ken, integendeel sluiten de mogend
heden hun deuren voor hun bond-
genooten- in-den-strijd- tegen- Rusland.
Zelfs het machtige Amerika zag op
deze manier geen kans om Rusland
er geheel uit te boksen.
Italië nu, dat door de laatste tarief-
verhooging van Amerika danig in het
nauw gedreven is, en ook aan de
andere mogendheden zijn waren niet
gemakkelijk kwijt kan, ziet zich aan
gewezen op Rusland. Het wordt voor
de keuze gezet: een kwijnende han
del of met Rusland, en ontziet zich
niet om wille van het geld zijn prin
cipe te verzaken.
Om dit samengaan ook van Rus-
land's standpunt uit te beschouwen
als een uiterste noodmaatregel achten
wij niet gegrond, integendeel, op het
voortdurend kloppen van Rusland op
de deuren der overige mogendheden
wordt eindelijk open gedaan.
Een stil succes van Rusland tegen
over de andere mogendheden.
Een greep in-den nood van Italië,
daartoe gebracht door de zelfzuchtige
politiek van hen die in dezen moes
ten samenwerken.
Zoo langzamerhand zou men een
samengaan als hierboven geschetst
speciaal van twee uitersten als Rusland
en Italië onmogelijk hebben geacht.
En toch
In de politiek ook in de econo
mische politiek schijnt alles moge
lijk.
BOERENBEDROG.
van „De Echo van het Zuiden-"
door
hedwig courths-mahler.
Mijn Rainer wat heb ik je lief.
Ik kan niet van je heengaan. Het is
immers mijn eenigste geluk, in je edel
trotsch gezicht te zien, in je lieve
oogen, die me steeds vriendelijk toe
lachen, als ik met een wensch kom.
0. hij is zoo goed, het zou hem leed
doen, als hij wist, hoe ik lijd. Ik hoop
innig, dat ik nooit behoef te bemer
ken, dat ik hem in den weg sta, dat
"ij berouw heeft, mij aan zich gebon
den te hebben. Als ik dat zou weten,
moest ik wel van hem weggaan. Ik
zou niet verdragen hem tot last te
zijn".
Josta's hoofd zonk op het boek en
een gekreun kwam van haar bl^eke
'ippen. Zoo zat zij een langen tijd.
T°en stond zij plotseling op met haar
Week, angstig gezicht en keek rond.
had een vaag gevoel, dat er
lemand naar haar keek. Als door een
®agncet aangetrokken keerde zij zich
om. Gravin Gerlinde stond op den
dzempel. Een kreet van schrik kwam
Van Josta's lippen.
"Wat wil je?" vroeg zij buiten zich
Zelf» aan haar geheele lichaam sidde-
Haastig nam zij haar dagboek
°P en sloot het weg.
Met een lach trad Gerlinde op haar
toe.
Vroeger is al uitvoerig gewezen op
de manier, waarop de communisten in
ons land de propaganda onder de boe
ren trachten aan te pakken.
Een organisatie met den heel neu
traal klinkenden naam „Nederlandsch
Boeren-Comité" onder leiding van
iemand met een huis-tuin-en-keuken-
naam, (die in werkelijkheid de vuur-
roode Dr. Koch is), roept de boeren
overal in den lande bijeen tot verga
deringen om hen zoo in de commu
nistische beweging binnen te loodsen.
Zulk een vertooning heeft dezer da
gen ook in Den Haag plaats gehad. De
„Residentiebode" vertelt ervan:
De autobus uit Den Haag bracht
alvast pl.m. 12 vergaderingbezoe
kers mede, terwijl pl.m. 16 Naald-
„Klein vrouwtje, je ziet zeker spo
ken op klaarlichten dag, dat je zoo
schreeuwt? Ik wilde je alleen maar
afhalen. Je weet toch, dat wij een sle
devaart wilden maken, om dennen uit
het bosch te halen voor Kerstmis".
„O ja, ik vergat het. Vergeef me.
Ik schrok, toen ik je zoo plotseling
zag. Ik had je niet hooren komen en
ik ben een beetje zenuwachtig".
„Ja, dat heb ik al dikwijls bemerkt,
lieve Josta. Dat komt, omdat je zoo
weinig de frissche lucht in gaat. Doe
gauw je pels aan en kom mee in de
winterlucht, dat zal je goed doen".
Josta maakte snel haar schrijftafel
in orde en sloot de laden af, terwijl
Gerlinde toekeek.
„Wat geef je je altijd een moeite
met het afsluiten, Josta", zeide zij ter
loops, „gebruik de geheime lade toch.
Josta keerde zich langzaam om en
keek haar met groote oogen aan.
„Die gebruik ik immers
Toen ging zij snel de kamer uit.
„Ik ben dadelijk klaar", zeide zij
bij het heengaan.
Gravin Gerlinde keek naar de
schrijftafel. Nu ik bereik mijn
doel toch wel, dacht zij.
Op den avond voor Kerstmis kwam
graaf Henning op Ramberg. Hoezeer
hij zijn verlangen naar Josta ook had
ingetoomd, hij kon er niets aan doen.
hij moest haar zien! Als een koorts,
een ziekte, knaagde het verlangen aan
hem.
Graaf Rainer haalde zijn broeder
met een slede af. Hij schrok hevig,
toen hij hem zag. Zijn gezicht was
smal en mager geworden en in zijn
oogen brandde de wanhoop.
Graaf Rainer sloot hem in zijn ar
men. Op dat oogenblik voelde hij
wij kers hun nieuwsgierigheid
vergadering gingen bevredigen.
De heer Koch uit Den Haag trad
als spreker op en vertelde dat de
bedoeling van deze vergadering was
een afdeeling van het Boeren Comi
té op te richten. En de spreker ging
daarna een rede houden over den
huidigen wereldtoestand en noemde
als voornaamste oorzaak van de
economische crisis de kapitalistische
productie-methoden.
De rede was vrij gematigd, maar
toen werd er gelegenheid gegeven
om vragen te stellen.
Intusschen was de chef der poli
tie met een ambtenaar ter vergade
ring gekomen. Eén der 'aanwezigen
(het was toevallig iemand die uit
den Haag was meegekomen) stelde
de vraag of men niet in besloten
vergadering kon overgaan.
Dat vond de voorzitter best, en hij
verzocht den politiemannen de ver
gadering te verlaten.
Telcgr.-Adrm: ECHO,
TE WAALWIJK.
IW Inlichtingen en aangifte bij den Directeur. ~13Ki
(Zie verdere toelichtingen in dit blad
slechts medelijden met Henning.
„Mijn jongen, mijn lieve, lieve jon
gen, ben je ziek?" vroeg hij bezorgd.
Henning dwong zich tot een zenuw-
achtigen glimlach.
„Waarom zou ik ziek zijn, Rainer?
vroeg hij haastig.
„Zoo zie je er uit, Henning", zei
Rainer ernstig.
„Neen, neen, wees niet bezorgd.
Let er maar niet op. Men is wel eens
wat ellendig. Weet je, ik heb wat veel
geboemeld en ben 's nachts laat naar
bed gegaan. Berlijn is nu eenmaal een
stad der zonde".
Maar Rainer wist, wat Henning
kwelde. Hij kon zich zoo goed in zijn
toestand indenken, hij wist, welken
strijd hij te strijden moest hebben. Hij
kon onmogelijk boos op hem zijn,
omdat hij naar Ramberg gekomen
was. Hij geloofde zeker, dat hij zich
zou kunnen beheerschen. Maar hoe
lang nog?
Graaf Rainer voelde, dat Henning
weldra zijn kracht zou hebben uitge
put. En toen zij samen wegreden,
vroeg Rainer zich af, of het eigenlijk
niet zijn plicht was, Henning tot een
biecht te dwingen. Maar hij dwong
zich tot een eenvoudig gesprek.
Josta ontving hen alleen in de groo
te hal van het slot. Met een vroolijke
uitdrukking op haar bleek gezichtje
strekte ze beide handen naar Hen
ning uit.
„Ik ben blij je weer terug te zien,
lieve Henning", zei ze hartelijk.
Sidderend boog hij zich over haar
hand en kuste ze.
Graaf Rainer had op dat oogenblik
een gevoel, alsof hij zijn broeder als
een vijand van Josta weg moest sleu
ren. Maar hij bedwong zich. Hij wist,
dat de pijn voor Josta en Henning
Maar dezen lieten het bij dit ver
zoek, omdat het een openbare ver
gadering was. Daarop vroeg de
voorzitter of een van de aanwezigen
soms zijn woonkamer beschikbaar
wilde stellen, en dat deed een van
de aanwezigen.
Zoo verloste men zich van de po
litie.
Naar wij vernamen, kwam toen
op deze „besloten" vergadering de
aap uit de mouw, in den vorm van
„Tribunen-bladen en pamfletten,
die ter verspreiding werden aange
boden.
Het heele zaakje was dus listig
opgezet voor communistische pro
paganda, waarbij men de politie lie
ver niet had.
Tijdens de vergadering was hier
evenwel niets van gebleken.
't Is goed, dat de boeren door de
onthulling van deze methodes worden
gewaarschuwd voor de communisti
sche listelingen.
Intusschen kan ook niet genoeg
herhaald worden, dat dit negatieve
werk van waarschuwing niet 't eenige
mag zijn, wat we tegen het communis
me doen. We moeten positief werk
doen en den nood der tijden begrijpen.
iOSOctpuoa»
BUITENLAND
even groot moest zijn. Weliswaar was
de toestand nu het ergst. Niets was
ondraaglijker dan deze twijfel. Maar
toch vreesde hij het oogenblik, waar
op Henning tot hem zou komen en
hem zeggen, at hij Josta liefhad. Mis
schien zou Josta meekomen, mis
schien zouden ze hem samen om de
vrijheid vragen. Of Josta kwam al
leen. Misschien zou zij alleen het ver
zoek beter kunnen uitspreken. Zij
wist immers niet, hoezeer hij haar
liefhad, zij wist niet, welk offer hij
bracht, wanneer hij haar de vrijheid
teruggaf.
Zou hij het offer eigenlijk wel kun
nen brengen? Zou hij in zijn egoisme
Josta niet liever willen behouden
om eiken prijs? O, hij was wel onder
een ongelukkig gesternte geboren!
Eerst moest hij de vrouw, die hij lief
had, afstaan, omdat men hen van el
kaar scheidde, nu moest hij dat, om
dat zij zelf hem niet lief kon hebben.
Terwijl Henning en Josta een paar
woorden wisselden en Rainer bedrukt
erbij stond, kwam Gerlinde binnen.
Zij droeg een langen, kostbaren bont
mantel en de frissche winterlucht had
haar gezicht kleur gegeven. Zij scheen
blij over Henning's komst en begroet
te hem bijna hartelijk.
Weldra zaten zij met hun vieren bij
de thee en praatten. Josta's oogen
straalden. Zij had Henning dadelijk
verteld, dat zij de dochter van George
von Waldow was en dat zij misschien
nog een zuster had. Hij moest haar
precies nog eens alles vertellen van 't
jonge meisje, dat zoo op haar geleek.
Henning deed het en keek daarbij
voortdurend in haar lief gezicht, ter
wijl hij van haar blijdschap genoot,
Gravin Gerlinde keek toe als een
spin, die een vlieg ziet naderen en elk
Turksche opmarsch in Perzjë.
Nadat de onderhandelingen tusschen
Perzië en Turkijeover de onderdrukking
van den Koerden opstand mislukt zijn,
zijn de Turksche troepen heden, on
danks hef protest van de Perzische
regtering. het opstandige gebied van
den Ararat binnengerukt en hebben
zij de Perzische grens overschreden.
Zij hebben reeds de Oostelijke hellin
gen van den Ararat, welke op vrij
grooten afstand van de Turksch—
Perzische grens liggen bezet. Het is
de bedoeling der Turksche legerlei
ding. den berg Ararat en het omlig
gende gebied geheel te omsingelen,
ten einde op die manier den Koerdi-
schen opstand definitief te onderdruk
ken.
De order (of den opmarsch werd
onmiddellijk gegeven na de ontvangst
oogenblik den sprong wil wagen. Zij
haatte Josta veel minder en was be
reid haar zooveel mogelijk te helpen
om van Rainer vrij te komen.
Schijnbaar stil en vreedzaam gin
gen de Kerstdagen voorbij. Op den
tweeden Kerstdag was men op Ritt-
berg bijeen en den volgenden dag kwa
men de Rittbergs met hun zonen op
Ramberg dineeren.
Henning had tot den achtsten Ja
nuari verlof. Maar hij had geen vrede
met zichzelf. Hij voelde, dat zijn
kracht hem meer en meer verliet.
Ook graaf Rainer leefde in groote
onrusjt. lp andere dingen sterk en
energiek, voelde hij zich in dit geval
gebonden en gekneveld. Gravin Ger
linde verloor Henning en Josta nau
welijks uit het oog. Als een rustelooze
geest sloop zij door het kasteel, luis
terend en bespiedend. Dat Henning
zichzelf geen meester meer was,
merkte zij evengoed als Rainer. Alleen
Josta was haar nog te rustig en te
vredig. Zij babbelde zoo vroolijk met
hem en was de eenige, die niet wist,
hoe het er in Henning's hart uitzag.
Zij verheugde zich in alle onschuld,
dat hij zoo dikwijls haar gezelschap
zocht en vertelde hem allerlei, wat
zij met Rainer en Gerlinde niet kon
bespreken.
Zoo zaten ze beiden op een mooien
kouden dag in de bibliotheek, 't Was
vier uur in den namiddag. Graaf Rai
ner was met Heilmann voor zaken
naar de stad gereden en gravin Ger
linde was dadelijk na tafel naar huis
gegaan. Dat had zij tenminste gezegd.
Daar zij wist, dat Henning en Josta
in de bibliotheek gingen zitten, was
zij vanuit de hal naar de galerij ge
gaan en had zich daar achter een
hooge boekenkast verscholen.
Wordt vervolgd.
loel-i
et Zuiden,
faalwpsclie en Langstraatsc&e Conranti
ti dii
Dit blad varaebfnt
VOINBDAO «a ZATKBDAG.
Briefen, Ingelanden Btnkken, gelden, m$.
franco te ■enden aan den U*tf«T<w.
Abonnemeiitaprfl a per I maanCem 1.26.
franco per poet door bet geheel* zfk 1.40.
1SERSTE BLAD
2 Vil
en
daat
'eg
>nda
ets
of
lang
vang
aloi
imoe
inii
agert
vetti
II
ïerei,
over-
51-
5—4
1.5 c
—72.
65. j I -*•:
ter
Prfa (l*r AdrcrtantlBn
20 ««it par ragalmtnlmmm 1.60.
Bfl contract fling rabat.
Baclama* 40 cent per regel.
AdYertenöBn moeten Woensdag es Vr$dag
dee morgen* om aiterlfk 0 nas In ona beait
■Mk-
ECHTE FRIESCHB