Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
HOL leiert D Oei leste
Uil foor den prijs
Belenen ban worden.
Logische geioigifeiog.
ONTERFD
GELIJKE BELANGEN.
Karei de Mol, Waalwijk,
Voor.
FEUILLETON
ÏSasK"
Winkelnieuws.
Mol
Gaat
pfER 30.
ZATERDAG 11 APRIL 1931.
54e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
TelegrAdresECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
De Brabantsche Industrie-dagen.
Er is, nog niet zoo lang geleden, In
dit blad over het voornemen, om in
de maand September z.g. Brabantsche
Industrie—dagen te houden gewag
gemaakt.
Dezerzijds is dat toen onmiddellijk
van harte toegejuicht, omdat Brabant
er door zou kunnen uitdragen tot
ver over de landsgrenzen, wat deel
uitmaakt van haar nijver beriaan.
Hoe het spinnewiel snort.... De
gensters spatten van het Ijzer Het
wonder der eiectricileit leidt tot de
meest vernuftige voortbrengselen der
menschheirï
Het „schoeisel" wordt gebracht tot
Europeesche vermaardheid
De sigaren en de tabak, het leer en
de klompen, de lucifers en de chocola,
worden gekweekt en verzorgd, met
toewijding en bekwaamheid...
Zóó dat er vermaardheid van uitgaat,
over gansch den aardbol
Om allen, die komen zullen, te laten
jmaken van ons natuurschoon..
Te laten ervaren, hoe rustig, wel
varend en genoegelljk ons leven hier
voortrolt, in het Brabantsche
Waar het lied van Schiller weerschali:
Hab Sonne lm Herzen
Ob's siürmt oder schnelt,
Ob der Himmel voll Wolken
Die Erde voll Streit.
Hab Sonne im Herzen
Dann komme was mag
Das leuchtet voll Licht dir
Den dunkeisten Tag.
Eigenlijk schrijf ik dit allemaal, om
'n aanloop te hebben, voor het weer
geven van een vraaggesprek, dat een
collega van het „Dagblad van Noord-
Brabant" gevoerd heeft met Mr. L. J.
van der Valk, juridisch adviseur op de
„Kunstzij" te Breda, en aan wlen zoo'n
beetje de leiding van 't voorbereidend
werk is opgedragen, door de onder
nemende organisaties.
Uit hetgeen Mr v. d Valk alzoo
mededeelde, knip ik de volgende brok
stukken.
De Inrichting.
....Om reeds tijdig in den lande de
aandacht voor Brabant te vragen, zal
vanwege het uitvoerend comité door
heel Nederland een artistiek verzorgd
reclameschild verspreid worden onder
die fi ma's, die Brabantsche producten
verkoopen, afneemsters zijn van Bra
bantsche fabrieken. Deze schilden zullen
de aandacht vragen voor Brabant's
voortbrengselen. Hoe ze op de juiste
plaatsen te brengen, dat zal 't Comité
nader nog bestudeeren.
-
Voorts zal er vanwege 't Üitvoerend
Comité een boekwerkje uitgegeven
worden gewijd aan Noord—Brabant.
Het moet een voor zichzelf sprekend
propaganda—boekje zijn en het zal
Brabant's historie, zfln opkomst, zijn
ups and downs behandelen. Het zal
wijzen op zijn industrie en handel, op
zijn landbouw en veeteelt, op zijn
natuurschoon, zijn bosschen en vennen.
Het zal in vier talen verschijnen en
verzorgd worden door bij uitstek be
voegde personen. Waar er, om het
werkje aantrekkelijker te maken, geen
advertenties in zullen worden opge
nomen, en bet verder in binnen— en
buitenland gratis verspreid zal worden,
zal deze uitgave een flink stuk der
flnancieele inkomsten opvorderen. En
toch, het Uitvoerend Comité is ervan
overtuigd, dat dit boekwerk er komen
moet. Het is vooral in het buitenland
de beste reclame.
Vanfde pers in 't algemeen zult
u in deze^toch wel iets verwachten
Inderdaad, de steun der koningin
der aarde is nu eenmaal onontbeerlijk.
Onze Brabantsche bladen zullen gewis
niet achterblijven en ais ik 't dan voor
het zeggen had, zou ik hen willen
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch
van
DOLF WYLLARDE.
5).
Harrel vertelde van wat hij tot nu
toe ondernomen had en plotseling zei
zijn gastheer:
Als u nog een beetje ruimte op
uw terrein over hebt, moest u bijen
gaan houden.
Bijen?
Ja zeker, als u het goed aan
pakt, is daar geld mee te verdienen.
Dank u wel, ik zal het in mijn
oor knoopen.
Hij kreeg langzamerhand pleizier
>n het tot ontwikkeling brengen van
zijn bezitting. Hij had het gevoel, dat
kern den eersten tijd had gekweld, na
melijk dat het een hopeloos beginnen
was, van zich af weten te zetten en
had langzamerhand vertrouwen in de
mogelijkheden van L'Opale gekregen.
Alle oude herinneringen en verlan
gens had hij resoluut uit zijn geest ge
bannen en Engeland om zoo te zeg
gen den rug toegekeerd. Als hij er in
kon slagen, om van L'Opale iets
goeds te maken, iets „dat-er-wezen-
mocht", zou hij het gevoel hebben dat
Hij zijn leven opnieuw gebouwd had
en in geen enkel opzicht beklagens
waardig was.
Onder de verdere wandeling had
zijn gastheer hem allerlei bijzonder
heden over bijenteelt en bijzondere
honingwinning uiteengezet en zijn
geest was vervuld van plannen om
Amerikaansche machines te laten ko
men, zooals Salmon ze hem aanbe
val.
Hoeveel medelijden hij ook daarnet
voor haar had gevoeld, aan Eulalie
Floissac dacht hij op het oogenblik
absoluut niet. Een van de zwarte stal
jongens had „Columbus" voor hem
gezadeld en hij steeg op met een vol
daan gevoel, dat hij niet hoefde te
loopen, want ofschoon het bergaf
waarts ging, de zon naderde langza
merhand haar hoogtepunt en de tro
pische hitte hing als een looden be
klemming over het land.
Salmon drukte hem hartelijk de
hand en voegde er bij, dat hij altijd
welkom was, wanneer hij ook kwam
aanrijden. Hij, Salmon zelf, kwam vrij
vaak in Trinity en zou hem op
L'Opale komen bezoeken.
Graag, antwoordde Harrel dank
baar. Dat moet u bepaald doen. U
verricht er een goed werk mee! En
laat de kinderen ook eens aankomen.
Goed, maar als die komen, zit je
ook met onze vuurpijl opgescheept.
Juffrouw de Floissac heeft je 't eerst
ontdekt, hé?
Harrel gaf geen antwoord. Een
breed blind in een der raamkozijnen
Van het huis werd opengestooten. Er
waren geen glasvensters, als de blin
den gesloten waren, hielden ze zoowel
licht als lucht buiten.
Langs het raam, waarvan het blind
geopend was, groeide een groote klim
roos, welker bloemen een zachten
geur verspreidden. En uit het sche
merig donker van de kamer klonk
een volle, lieflijke stem, die een oud
Fransch liedje zong:
viagen ons rcgetmaiig ie willen steunen
met artikelen, gewijd aan onze indu-
sfriedagen. Onzerzijds worden de
buitenlandsche bladen zooveel mogelijk
omtrent onze onderneming voorgelicht
en wij zijn al in onderhandeling ge
treden met buitenlandsche bladen, om
speciale Brabantnummers te verkrijgen.
Ik heb daarbij o a. op het oog een
extra Brabantnummer van de „Com
mercial" bijvoegsel van de Manchester
Guardian en verder de „Times". En
zoo zullen we ook in Dultschland,
Frankrijk en andere landen de kringen
van handel en industrie trachten te
bereiken om hem te vertellen wat
Noord—Brabant is en kan.
Wie ullgenoodigd worden.
Wie denkt u allemaal uit te
noodigen tot het bijwonen der Indu
strie—dagen
Daarop is thans moeilijk reeds
een defi mitief antwoord te geven Wel
houdt het Comi rekening met een
aantal genoodigden van 150 a 200.
Wij noodigen natuurlijk ons lands
bestuur uit, de ministers, kamerleden,
de voorzitters van groote nailonale
instellingen op gebied van handel en
industrie, grootwerkgevers en werk
nemers, en rekenen op de aanwezig-
beid van circa 50 binnenlandsche en
30 buitenlandsche journalisten.
De industrie—dagen worden officieel
geopend op een Donderdagavond en
eindigen Zondagmorgen d a.v. Diverse
tochten door de provincie zijn ont-
jL
Snel vervliegt het geluk
Dat de liefde kan geven
Maar der liefde smart,
Duurt heel het leven.
Harrel twijfelde geen oogenblik, of
het was Eulalie, die zong. Wie an
ders hier in huis zou het Fransch zoo
zuiver kunnen uitspreken? Salmon
scheen van het gezang niets te mer
ken; hij was er blijkbaar aan gewoon
dat de gouvernante Fransche liedjes
zong, maar voor Harrel was het als
een openbaring. De rozen in zijn eigen
tuin op L'Opale hadden andere her
inneringen bij hem opgewekt, de ro
zen, die Eulalie's venster op Rêve
d'Or rankten, zouden in zijn geest al
tijd verbonden blijven met de tonen
van een zachte meisjesstem, die een
gevoelvol en weemoedig liedje zong:
.Maar der liefde smart
Duurt heel het leven!
HOOFDSTUK III.
Trinity leek op het eerste gezicht
niet veel meer dan een combinatie van
negerhutten, een kerk en een lan
dingssteiger aan het strand. Maar als
men het dorp inliep, kwam men al
spoedig aan een ruim plein, waarom
heen vrij groote houten gebouwen,
meest winkels stonden; de kerk
vormde de noordzijde van het vier
kant.
Na eenige maanden vrijwel in af
zondering op L'Opale te hebben door
gebracht, kwam Harrel tot de ontdek
king, dat een van die gebouwen aan
het plein een openbare leeszaal was,
waar verschillende Engelsche en
Fransche kranten, al waren ze dan
ook twee maanden oud, ter lezing la
gen. De winkels, die voor deze afge-
Uw belang is het daar te koopen, waar gij Solled, Vakkundig en
Voordeelig bediend wordt;
Ons belang is het, U deze voordeelen te bieden.
Onzen steeds grooteren omzet bewijst,
Dat wij dit niet alleen begrijpen, maar ook toepassen.
lederen middag en avondRADIO CONCERT.
i
legen streek vrij goed gesorteerd wa
ren, speciaal in artikelen die bij de
negers aftrek vonden, ontvingen hun i
waren met den kleinen kuststoomer, j
die op gezette tijden van Port Gra?a& j
kwam.
Veel conversatie met blanken had
Harrel overigens niet. De familie op
Rêve d'Or, de paters van het klooster
en de Fransche geneesheer, doctor
Meillet, die eveneens in Trinity geves
tigd was en sinds jaren zijn nuttige]}
arbeid onder de zwarten verrichtte,
ziedaar, alles!
De eene dag leek wel heel erg op
den anderen op dit eenzame eiland,
vond hij. Maar toch wijdde hij zich
rustig en energiek aan den arbeid,
dien hij opgenomen had. Zes maan
den van zijn leven waren nu voortge
gleden tusschen de bananenboomen
en de jonge cacaoplanten en hij had
langzamerhand het gevoel, alsof hij
hier bijna altijd gewoond had en de
rest van zijn jaren zou wijden aan 't
tot bloei brengen van zijn plantage.
De regens waren nu voorbij en meer
en meer had hij orde kunnen stellen
op zijn bezit. Het had hem heel wat
inspanning gekost, de trage negers
tot spoed en geregelden arbeid aan
te zetten, maar het heele terrein was
nu vrij van onkruid en suikerriet;
overal stonden cacaoplanten en bana
nenboomen ertusschen voor de noo-
dige schaduw.
Hij werd door zijn werk in beslag
genomen op een wijze, als hij zelf
nooit had gedacht dat mogelijk zou
zijn en met blijdschap ontdekte hij,
dat het aanvankelijk doffe heimwee
naar wat hij in Engeland had achter
gelaten, plaats had gemaakt voor op
gewekte belangstelling in de aangele
genheden van zijn plantage, vooral
sinds de nieuwste Amerikaansche ho
ning was aangekomen en de honing-
productie een groot succes beloofde
te worden.
Meer en meer werd hij het type van
een echten St. Alousieplanter, Altijd
in rijbroek met sporthemd, bracht hij
zijn dagen in de velden door, deels te
voet, deels op een van zijn vurige,
ponnies.
Zijn meest geregelde bezoeker was
doctor Meillet, die veel op tournee
was op het eiland om de zieken te be
zoeken, de bevolking met raad en
daad bij te staan en verbetering te
brengen in de primitieve hygiënische
toestanden.
Dr. Gustave Meillet was thans een
zestiger, nog flink en kloek en geheel
gewend aan het tropische klimaat,
goed gehumeurd, met een hart van
goud en vol wereldwijs mededoogen
voor al wat leed. Iedere man, vrouw7
en kind in de omgeving van Trinity
kende hij en hij was ieders vriend en
raadsman. In zijn jonge jaren, toen
hij pas als arts was afgestudeerd, had
een ongelukkige liefde hem uit
Frankrijk gedreven. Hij was als zen
dingsarts naar West-Indië gegaan en
had daar de nooden der zwarte be
volking leeren kennen; getrouwd was
hij niet; heel ziin verdere leven was
hij zich met hart en ziel blijven wij
den aan de medbsche en hygiënische
verzorging der negers en zoo was hij,
steeds-begrijpende, hartelijk-deelne-
mende en opbeuring-brengende, de
vertrouwde geworden van de weinige
blanken, die zijn pad in deze verre
gewesten hadden gekruist. Hij ver
richtte zijn menschlievend werk in de
nauwste samenwerking en de voor
treffelijkste harmonie met de paters
van het klooster.
Wordt vervolgd.
lil 1)17,11
1
De Echo van het Zuiden,
^aalwybscbe en Langstraatsche Courant,
m
