Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
nodrdbraband
ONTERFD
KAREL DE MOL.
Voor.
hffren-bam
En bij Mol is alles soliede.
Winkelnieuws.
FEUILLETON
ZATERDAG 18 JULI 1931.
54e JAARGANG.
MMER 57.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG^
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz:
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TJELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-AdresECHO.
Prijs der Advertentiên
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiên moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
EERSTE BLAD
GEMEENTERAAD.
WASPIK.
Vergadering van den gemeenteraad
van Waspik op Vrijdag 10 Juli des
nam. 6 uur. p
Voorzitter de Edelachtb. neer u.
Dekkers, burgemeester.
Alle leden zijn aanwezig.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
8°Dege Voorzitter doet enkele mede-
^De^beschoeiïig in de Kerkstraat
'eraakte ln vervallen toestand. B. en
hebben deze in orde laten brengen
door werkloozen, zoodat hier een
eoede werkverschalfhg gevonden Is
die altijd is te prelereeren boven steun
verleening. De kosten hebben bedra
gen: timmerwerk f185 56, smldswerk
f 63 60, verlichting en bestrating f 54,
zandrljden f 36, toezicht f 45, dus in
totaal f 384 16.
Van het loon der werkloozen kon
spr. nog geen totaal geven.
Voorts heeft men de havens uitge
baggerd van 8 April tot 16 Juli. hetgeen
kost een bedrag van f 412 50. Verder
kon men niet gaan, daar het crediet
voor het baggerwerk hiermee was
uitgeput.
De Voorzitter deelt nog mede dat
de secr.—penn. van het Burgerlijk
Armbestuur een persoonlijke borgtocht
gesteld heeft van f 3000.
De heer Brokx merkt naar aanleiding
hiervan op dat hij liever zou gezien
hebben dat een zakelijke borgtocht
gesteld was. Hfl vertrouwt dat de borg
nooit zal behoeven te worden aange
sproken, maar men moet met die zaken
zeer voorzichtig zijn.
De beste kwaliteit
De laagste prils,
Op al onze artikelen,
Ten volle van toepassing.
Mol blijft goedkooper.
De Voorzitter acht het beter deze
opmerking te bespreken bij punt 6
der agendaWijziging Reglement B A.
In het reglement komt een bepaling
voor dat de gemeenteraad kan goed
vinden of er een persoonlijke dan wel
zakelijke zekerheid gesteld wordt. Hij
verzocht den heer Brokx zijn opmer
king bij punt 6 te herhalen.
Enkele processen—verbaal van kas
opname zijn ingekomen.
Bü den gemeente—ontvanger was in
kas f 8644.43. bij den penn. van het
B. A. f5168.08 en bij den administra
teur van de Wonlngbouwvereeniging
f 287 57.
Alles is in orde bevonden.
Een voorstel van B. en W. tot wijzi
ging der begrooling wordt met alge-
meene stemmen goedgevonden.
Ingekomen is een schrijven van den
Minister van Binnenlandsche Zaken en
Landbouw betreffende steunverleening.
De Minister deelt mede dat geen
termen aanwezig zijn om aan de
werkloozen in het land- en tuinbouw
bedrijf steun te verleenen, aangezien
hier niet van crisis-werkloosheid
sprake Is.
Van de PNEM Is de laatste aflossings
termijn van f61.500 ontvangen. Op
den gewonen dienst is hiervan f 1500
verantwoord. Op de leening van 5
Oct 1923 moest per 30 Juni nog worden
afgelost f 2000 en op de leening voor
den bouw der Ned. Herv. School per 1
Sept. f20.000 Bovendien is f5000
betaald aan de Thereslakerk. In totaal
kan dus f 27.000 worden benut, terwijl
het resteerende bedrag nog op de
girorekening is gedeponeerd. Tot op
heden is hiervoor geen belegging ge
vonden kunnen worden.
Ontbinding pacht B. A.
De Voorzitter doet dan enkele mede-
deelingen omtrent de actie die het
Burg Armbestuur gevoerd heeft ten
einde tot tusschentijdsche ontbinding
van pacht te komen. Men had besloten
om de pachters der landerijen te ont
slaan met ingang van 1 Jan. 1932
Qed. Staten konden zich hiermede
echter niet vereenigen en deze advi
seerden telkens voor 1 jaar verminde
ring van pacht te geven. In 't begin
kozen B. en W. de partij van het
Burg. Armbestuur, doch bij nadere
beschouwing valt er veel voor de
beslissing van Qed. Staten te zeggen,
want wanneer nu het land opnieuw
verpacht zou worden, zou het slechts
van „De Echo van het Zuiden".
zeer weinig opbrengen en mogelijk
zouden de pachten over enkele jaren
hooger kunnen zijn.
Het B. A. vond het zeer onprettig
dat Qed. Staten haar besluiL niet
goedkeurden, temeer daar men het
reeds met de pachters besproken had.
Men heeft zich toen nogmaals tot Qed.
Staten gewend en medegedeeld dat 't
besluit genomen was na overleg met
deskundigen. In dit verband wefd
gewezen op de bijeenkomst die indertijd
ten raadhuize gehouden is met den
volledigen raad en het bestuur van den
Boerenbond. Voorts Is aan Qed. Staten
medegedeeld dat op 1 Mei f 3000 te
vorderen was van pachters die een-
20-50UO"ron3
u
voudig niet kunnen betalen. Verleden
jaar werd de gevraagde pachtverlaging
niet toegestaan en daarom werd thans
besloten om alle contracten te ont
binden. Het B. A. dreigde ln zijn
schrijven met aftreding.
B. en W. hebben dit schrflven
ondersteund in een brief aan Qed.
Staten.
Qed. Staten hebben echter geant
woord dat geen termen gevonden
kunnen worden om hun standpunt te
wijzigen. Zij blijven van meening dat
geen ontbinding van pacht, maar
vermindering der som voor telkens 1
jaar moet plaats hebben.
De Voorzitter meent dat Qed. Staten
voor deze houding dit argument hebben,
nl, dat het B. A. door ontbinding der
contracten later zou kunnen worden
gedupeerd Wanneer de landertjen
Uit het Engelsch
van
DOLF WYLLARDE.
32)
I
Ted hielp haar in de phaeton en
reed weg.
Ondanks William's verzekering van
het tegendeel, waren de paarden bij
zonder onrustig en drie of vier mijl
achtereen eischten zij dan ook Ed
ward's volle aandacht. Hij had Kiddie
gevraagd om niet te praten, zaolang
de dieren zoo schichtig waren. Maar
na een poos liepen de paarden kal
mer.
Zoo Kiddie, zei hij opgelucht.
Nu zijn ze er, denk ik, wel van over
tuigd, dat zij zich netjes moeten ge
dragen. We zullen ze in Nettleton wat
rust geven, terwijl wij gaan theedrin
ken en als wij straks weer naar huis
rijden, dan zijn zij zoo mak als pas
geboren kinderen, wed ik.
Mag ik mennen, als we teruggaan
oom Ted?
Wat heb je mij beloofd, Kiddie?
Het kind kreeg een kleur.
Ik heb u beloofd, dat ik u niet
zou lastig vallen, zoolang ze zoo on
rustig waren, antwoordde zij schalks.
Maar nu zij rustig zijn, kan het toch
geen kwaad? Als u mij laat mennen,
kunt u op uw gemak uw sigaar roo-
ken.
Edward moest hartelijk lachen en
ook William, die achter in den Phea-
ton zat, grinnikte en mompelde: Een
A&A3
Heeft U onze inrichting al bezocht? Maakt ook gij kennis met
onze artikelen.
Voordeelige prijzen 5 gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening.
Koopen ls blf ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO CONCERT.
bij-de-hand je!
Dat is een poging tot omkoo-
ping, verklaarde Ted kwasi-veront-
waardigd, maar als je héél zoet en
gehoorzaam bent, Kiddie, mag jij
straks op den terugweg misschien
een klein eindje mennen.
Alweer liet lord Edward, doordat
hij te zwak was, om het nichtje,
waarop hij zoo. dol was, te weigeren
wat ze graag wilde, zich verleiden tot
I iets, waarvan hy"~in zijn hart besefte,
dat het verkeerd was.
j In Nettleton kregen de paarden
rust en Ted en Kiddie gingen thee
drinken in de oude, schilderachtige
dorpsherberg. Daarna aanvaardden
zij den terugtocht.
Toen ze buiten het dorp geko
men waren, herinnerde het kind haai
oom aan zijn belofte, dat ze „mis
schien mocht mennen. Het viel Ted
i op, dat ze niet zoo opgewekt en
spraakzaam was als gewoonlijk en
dat was een reden te meer voor hem
om haar niet teleur te stellen. Na een
korte aarzeling gaf hij haar de teu
gels over.
Vooruit dan maar, Kiddie, zei
hij. Voorzichtig hoor! Ze zullen eerst
misschien nog wel een beetje onrus
tig zijn, maar dat gaat direct over. Ik
zal je wel helpen als het noodig is.
Maar straks ga ik mijn sigaar rooken
en laat ik ze aan jou over.
Kiddie bloosde van pleizier dat
oom Ted zooveel vertrouwen in haar
rijkunst stelde. Zij hield de teugels
stevig met haar kleine handen vast
en zette haar voeten schrap tegen de
voetenbank, die Williams gewoon was
in het rijtuig te zetten, als Kiddie
mee ging. De paarden bleken rustiger
dan Edward gedacht had en na eeni-
gen tijd leunde hij dan ook behagelijk
achterover om een sigaar te rooken.
Als je moe bent, Kiddie, zeg je
het maar, dan neem ik het zaakje
wel weer van je over, hoor, zei hij.
Plotseling keerde hij zich om. Hij
meende achter zich een auto te hoo-
ren, die met groote snelheid kwam
aanrijden. Zij waren vlak bij een
punt, waar een zijweg den heuvelach-
tigen hoofdweg, waarop zij zich bevon
den, kruiste. Maar in werkelijkheid
reed die auto niet achter hen, maar
op den zijweg rechtshet in de
boomen resoneerende geluid, dat door
het hoefgetrappel der paarden boven
dien niet heel duidelijk te onderschei
den was, had lord Edward misleid.
Hij bemerkte zijn fout binnen en
kele seconden. Toen het rijtuig het
kruispunt dicht genaderd was, zag
hij een groote wolk van stof voorbij-
suizen het verdere stuk van den
zijweg op.
Voor een botsing had geen gevaar
bestaan.Maar er gebeurde
iets dat minstens even ernstig was:-
de zenuwachtige paarden waren ge
schrokken door het plotseling te voor
schijn komen van de autohet
was met hun schijnbare kalmte van
de laatste uren opeens en voorgoed
gedaan.
Help, oom TedIk kan ze niet
meer houden, gilde Kiddie, die tever
geefs al haar krachten inspande om
de steigerende en brieschende paar
den te bedwingen.
Hij rukte het kind de teugels uit
de handen en poogde uit alle macht
het tweespan tot stilstand te brengen.
Maar inplaats van hun vaart te ver
minderen, begonnen de diren wild te
galoppeeren.
Als een razende trok Edward aan
de leidsels. Vóór hen zette de weg zich
kronkelend voort door het bosch en
hij besefte maar al te goed dat het rij
tuig groot gevaar liep tegen de boo
men aan splinters te worden geslagen
wanneer hij de hollende dieren niet
spoedig tot staan zou weten te bren-
gen.
Kiddie leunde zoo ver mogelijk ach
terover om hem meer ruimte te ge
ven en klemde zich krampachtig aan
de leuning vast.
In vredesnaam, Kiddie, zit stil,
schreeuwde Edward heesch, en op
hetzelfde oogenblik hoorde hij een
schellen angstkreet achter zich. Wil
liams was buiten zichzelf van angst
van het achterbankje gesprongen.
Ted kon zich onmogelijk omkeeren.
Hij spande zijn uiterste krachten in
om nog wat richting te geven aan de
wild voorthollende paarden en zoo te
voorkomen dat het rijtuig, dat achter
de dieren aanslingerde, tegen de boo
men werd geworpen.
Maar hij kon de catastrophe, die
onvermijdelijk was, niet tegenhouden.
De phaeton vloog enkele seconden la
ter met een schok tegen een zwaren
eik op en werd half aan splinters ge
slagen bij de hevige botsing.
Met een schok bleven de paarden
onmiddellijk staan: de schrik had de
vaart van hun dollen ren gebroken.
Toen raakten hun pooten verward in
het tuig en beide dieren vielen neer.
Edward verloor door den smak, waar
mee hij op den grond was geworpen,
direct het bewustzijn, maar Kiddie
was als door een wonder ongedeerd.
Eerst was ze verdoofd door den
schrik, maar al spoedig kwam de re-
actie en begon ze hevig te huilen. Ver-
wilderd keek ze om zich heen en zag
toen opeens lord Edward liggen. Dat
bracht haar weer tot het besef van
wat er gebeurd wasZe stond
met moeite op, ging op de beweging-
looze gestalte toe en knielde snikkend
naast hem neer.
Oom Ted, heb je je erg bezeerd?
vroeg zij met een klagelijk stemmetje,
toen zij zag, dat zijn voorhoofd hevig
bloedde en ze legde zijn hoofd voor
zichtig in haar schoot. Eindeloos lang
bleef ze geduldig in dezelfde onge
makkelijke houding zitten, het kind
had er geen idee van hoe lang, want
het duurde een paar uren vóór Ed
ward eindelijk de oogen opsloeg.
Kiddie, zei hij zwak, heb je je
bezeerd. Ik dacht heusch dat het met
ons gedaan was. En zacht ging hij
voort: Ik geloof dat ik bijna 7
is het alleen mijn been?
Hij probeerde op te staan, maar
viel onmiddellijk weer achterover,
trillend van pijn.
O, oom Ted, ben je erg gebro
ken, stamelde Kiddie angstig. Blijl
I maar heel stil liggen. Ik kan je wel
houden, heusch!
Mijn been, Kiddie, klaagde Ed
ward. Ik ben bang, dat het heelemaal
gebroken is. Kun je geen hulp gaan
halen in de herberg verderop?
Maar Kiddie durfde hem niet alleen
laten. Bovendien wist het kind den
weg naar de herberg niet, die midden
in het bosch aan een smal zijpad lag,
en Edward was bang, dat ze zou ver
dwalen, als hij haar liet gaan.
Ik ben bang dat er niets anders
op zit dan te wachten tot ze ons ge
vonden hebben. Ze gullen ons wel
missen en gaan zoeken. Ben je koud
Kiddie? Je rilt zoo!
Een beetje. Maar dat is heusch
niet erg. Als ik jou maar helpen kan,
oom Ted.
(Wordt vervolgd).
De Echo van
Waalwiifcsciie en LangstraatscÈe Courant*
MAAT5C HAPPY VAM VERZEKERING OP HET LEVEN
na l.anöslraaf is lang
