216
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Moiling
n
elen
NGDPI
y
BA
D
(l
Enm
men
enz
4
FEUILLETON
UEfEMRim
IS'
OIMER 82.
WOENSDAG 14 OCTOBER 1931.
64e .JAARGANG.
ligen
prijzen.
nd.
Ï4111!
NOEl,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 88.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD
GEMEENTERAAD.
DRUNEN.
Maandagavond vergaderde de raad
lezer gemeente ten raadhulze, onder
voorzitterschap van den EdeiAchtb.
Heet mr. R. J. Th. v. d. Heijden, bur-
jtmeestersecretaris de heer Veliman
Afwezig de heer van Delfs.
Aan de orde:
1 Ingekomen siukken w.o.
a. proces—verbaai van kasopname
den gemeenteontvanger d.d. 17
september 1931 de kas werd in orde
ievonden, en bevatte f 9561.08'/2
b. beschikking van den Minister van
ünnenlandsche Zaken en Landbouw,
radende vaststelling van den vorm
tafln het gemeenteverslag moet wor-
!n opgemaakt.
Ie zijner tijd zal de raad het ver-
f/j lag der gemeente ter inzage krijgen
i kunnen de ieden zich dus overtui-
ei de voorgeschreven vorm is in
'laAl genomen.
j e, begrooting 1932 van den Keu
W %»!e/ist van waren te 's Hertogen-
rlllOKll.
stuk ligt ter inzage, de bijdrage
in gemeente Drunen in de kosten
«draagt f 346.49,
2 Aanbieding gemeentebegrooting
Hl begrooting G E.B. voor het dien3t-
fit 1932.
Als gewoonlijk zal de begrooting
sier de leden circuieeren en zal vol
tijd tot bestudeering worden
ïgeven,
Parallelweg.
Voorstel van Burgemeesters en
Wethouders om aan Gedeputeerde
ilalen te verzoeken de z g. Paraliel-
«8 tusschen Wachtpost 31 en café
vun „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
li
Dat is een strop, zeide hij, meer
j) zichzelf dan aan den controleur.
Gisteravond ontsnapte de Spin en nu
'n gedachten liep hij even heen
weer op het perron.
Hebt u misschien een heer ge-
n in een bruine overjas, bruine
üed °P en een valies bij zich? vroeg
"inaar den controleur terugkeerend.
Een beetje donker uiterlijk, met
baardje en een snor?
Baxter knikte. Ja.
e beambte keek in de richting,
■aaiheen Denvers trein vertrokken
'as.
kwam drie minuten geleden
0l)r deze deur zei hij. Hij heeft de
Press genomen. Hij had een kaartje
^Seklas voor Liverpool. Hij zit in
nerste rijtuig van den trein.
Waar stopt de trein het eer
station?
Rugby
negen vijf en dertig.
J8*,. bankte den man en begat
V IreC* ,naar Iied telegraafloket.
I 8at hij het volgende telegram
Wari Sam Baxter, Scotland Yard.
bureau Rugby. Vang 9.35 ex-
van Son gesloten te verklaren voor
motorrijtuigen en andere rij- en voer
tuigen met een asbelasting zwaarder
dan 1500 K.G.
De voorzitter zegt dat binnenkort de
stoepen bij de Vetting op den Paral
lelweg hersteld zujlen zijn, en aan
gezien het voor de Veiling van het
allergrootste belang geacht kan worden
dat de weg In goeden toestand blijft
en niet wordt siukgereden, achten B.
en W. het gewenscht om Ged. Sta
ten te vragen een maximum te stellen
voor het gewicht der wagens die over
den weg mogen komen.
De voor de Veiling bestaande wa
gens komen meestal niet aan dit ge
wicht en mocht er soms eens een
enkele zijn, dan kan deze den Provin
cialen weg volgen. Ook kermiswagens
e, d. kunnen altijd dezen weg nemen.
Ged. Staten moeten hier een maxi
mum vaststellen, daar de weg buiten
de kom der gemeente ligt.
Het voorstel wordt aangenomen.
Hypothecaire voorschotten.
4. Voorstel tot renteverlaging van de
hypothecaire voorschoiien aan eigena
ren der met Rijkssteun gebouwde wo
ningen en afljssing der door het Rijk
verleende voorschotten.
In 1922 is aan enkele inwoners door
't rijk een voorschot verleend op voor
waarde dat de gemeente hiervoor ga
rant bleef. De gemeente verleende
dus aan de inwoners een hypotheek,
terwijl zij het uitgegeven bedrag als
voorschot van het rijk kreeg terugbe
taald De gemeente verbond zich tegen
over het rijk om de voorschotten in
15 jaar af te lossen, met een minimum
van 1 pCt. der hypotheek per jaar.
De rente—standaard die in 1922 6 pCt.
was, is nu echter teruggeloopen, zoo
dat het voor de gemeente mogelijk Is
tegen 4'/a pCt. Ie leenen.
B. en W. achten het van belang
voor de ingezetenen dat ze niet meer
de hooge rente van 6 pCt. behoeven
te betalen, en stellen daarom voor het
resteerend bedrag dat nog aan 't rijk
betaald moet worden, zijnde f 12051.18
af te lossen, en hiervoor een leening
tegen 4'/2 pCt. aan te gaan. De ge
meente zelf kan hier nooit schade bij
lijden, terwijl het voor de Inwoners
een groot voordeel beteekent.
De heer van Drunen vraagt hoe het
staat met de aflossingen en of de ge
meente in dubieuse gevallen nu niet
de schade zal moeten lijden.
De voorzitter zegt dat de aflossin
gen verschillend zijn, sommigen hebben
het grootste deel reeds' afgelost, ande
ren hebben zich aan hei minimum ge
houden en zijn dus pas aan 9 pCt.
In 1937, ais de termijn van 15 jaar is
afgeloopen, moeten alle credieten
echter geheel zijn afgelost en de
menschen die dan nog een groot be
drag hebben te betalen zullen hiervoor
weer bij particulieren een hypotheek
moeten opnemen om de schuld aan
press op; arresteer Wilfred Denver,
eerste rijtuig van den trein -onge
veer dertig, kleine donkere baard en
knevel, bruine hoed en bruine jas.
Verdacht van moord".
Toen ging hij terug naar het perron
om zijn metgezel op te zoeken.
- Komt in orde, verklaarde hij.
Ze zullen hqm in Rugby wel inpik
ken.
HOOFDSTUK XII.
Hij was ontsnaptDat was Wilfred
Denver's eenige gedachte, toen de
trein hem wegvoerde uit Londen naar
het wijde achter-land, weg van die
verschrikkelijke nachtmerrie van
drank en bloed en achtervolging. O,
die opluchting, dat de snelle trein
hem iedere seconde verder van zijn
vijanden verwijderde; de heerlijkheid
van de buitenlucht, die de open ra
men binnen stroomde, het vredige
bewustzijn te leven. Het was een hel
dere morgen. In de velden waren ze
bezig het gras te maaien, mannen en
vrouwen en kinderen werkten daar
vlak hij hem. En zij konden hem niet
zien en ze hadden er geen idee van
dat hij 'n opgejaagde misdadiger was.
Zenuwachtig begon hij zich te ont-
kleeden, deed das, boord en hemd uit.
Toen opende hij het valies, dat Jai-
kes hem had gegeven; hij haalde er
I de zeemanskleeren uit en trok deze
aan. Een haastige blik in een hand-
spiegel overtuigde hem dat hij er in
j derdaad anders uitzag. Nu moest zijn
baard er nog aan gelooven. Hij nam
zijn zakschaar en na eenige minuten
was er maar weinig gelijkenis m^er
tusschen den ouden Wilfred en den
man in den spiegel. Met 'n zucht van
verlichting ging hij zitten.
de gemeente te kunnen aflossen.
Wat de schade betreft, mochten zich
dubieuse gevallen voordoen, wat be
houdens een enkele uitzondering niet
te verwachten is, dan zal de gemeente
de schade moeten lijden, doch ook
bij de huidige regeling moest de ge.
meente garant blijven tegenover het
rijk, zoodat dit geen verschil uitmaakt.
Het eenige verschil is dat de Inwoners
een lagere rente te betalen krijgen,
wanneer zij nu hetzelfde bedrag blij
ven betalen als altijd, dan lossen zij
jaarlijks 2'/a pCt. op het voorschot
af, inplaafs van vroeger 1 pCt., doch
de gemeente zal hen natuurlijk niet
kunnen verplichten dezelfde som te
blijven betalen, daar zij nu met 4'/2
pCt. rente plus 1 pCt. aflossing kun
nen volstaan.
De heer W. v. d. Wiel meent dat
de bedoeling van dit voorstel wcrdt
uit 't oog verloren, indien men de
hypotheeknemers hetzelfde bedrag Iaat
betalen.
De voorzitter deelt deze meening
niet, het resteerend bedrag dat de
menschen in 1937 zullen moeten af
lossen wordt Immers kleiner indien
jaarlijks 2'/3 pCt. inplaats van 1 pCt
wordt afgelost.
Het voorstel wordt aangenomen.
5. Voorstel van B. en W. om het
G. E. 8. aan te wijzen als tak van
dienst overeenkomstig art. 252 der
Gemeentewet met toepasselijk verkla
ring der bestaande beheersverorde-
ning op dien tak v:n dienst.
De gemeentewet bepaalt dat be
drijven die een eigen administratie
hebben als zoodanig moeten worden
aangewezen, daar inkomsten en uit
gaven van andere bedrijven over de
rekening der gemeente loopen, zooals
b.v. die van het noodslachthuis. Tot
r.u toe is het G E B, aitjjd afzonderlek
geweest, en B. en W. vinden het beter
het zijn afzonderlijke administratie te
doen houden, zoodat een beter over
zicht van het bedrijf kan worden ver
kregen.
Wordt goedgevonden.
6. Adres van C. Jansen en A. van
Ravensteljn om vergoeding van reis
kosten voor hun leerplichtige kinderen
naar 's Hertogenbosch.
De kosten bedragen f6— per
maand en per kind. B en W hebben
inlichtingen ingewonnen, maar zijn
daarmee nog niet geheel gereed ge
komen. Het gaat er n.I. over of deze
achterlijke kinderen in den Bosch
gewoon of buitengewoon lager onder
wijs krijgen. Wanneer het laatste het
geval is, is de gemeente niet verplicht
tot het geven eener bijdrage, maar in
dat geval wordt provinciale subsidie
toegezegd voor zulke kinderen. B. en
W. stellen voor het adres tot de
volgende vergadering aan te houden,
zij hopen dan voldoende gegevens te
hebben om advies uit te brengen.
De heer W. v. d. Wiel kan er zich
mee vereenigen dat het punt wordt
aangehouden, maar acht het toch van
groot belang dat voor deze stumperds
een bijdrage wordt gegeven.
De Voorzitter acht het overbodig
thans op dit punt in te gaan deze
motieven zijn wel degelijk overwogen,
maar er zijn ook vele bezwaren,
daarom is het hem niet mogelijk om
hierop nu reeds in te gaan.
Het punt wordt aangehouden.'
Dienstwoning Rijksveldwacht.
7. Adres van J. W. Peters, majoor
der Rijksveldwacht te Nieuwkuijk om
van gemeentewege een dienstwoning
te bouwen of hem een siuk grond
aan den Stationsweg in erfpacht te
geven.
De Voorzitter zegt dat B en W na
langdurige overweging meenen den
raad te moeten mededeelen dat zij
van oordeel zijn dat het op het oogen-
En toen lag hij langentijd, het leken
hem wel jaren, in zijn volle lengte op
de bank uitgestrekt,
j Hij dronk de vrijheid in en den zon-
neschijn en het frissche groen van
het landschap, waar hij doorheen
snelde met het vreugdige gevoel van
iemand, die pas een operatie heeft
ondergaan en er zich over verheugt
dat hij nog leeft en weer meester is
over zijn daden.
J En terwijl de trein zich zoo voort-
i spoedde en stations en steden begon
te passeeren, kreeg de angst hem op
nieuw te pakken.
Hij was ontkomen aan zijn vervol
gers, inderdaad, dat was een feit; hij
was vrij maar hoe lang? Veronder
stel, dat ze geseind hadden hem aan
te houden. Dan zou dat eenvoudig be-
teekenen dat hij gevangen was als een
rat in een val. Waar was de eerste
stopplaats ook weer, hadden ze hem
gezegd? Rugby! Hij moest dat sta
tion al naderen en in Rugby stonden
ze hem op te wachten. Ja, daarvan
was hij nu zeker. Hij voelde dat het
telegram om hem op te vangen, ver
zonden moest zijn; hij zag de politie
al, die het station zou afzetten.
De locomotief floot en de trein ver
traagde zijn vaart. Angstig sprong hij
overeind. Dan moesten zy vlak bij een
station zijn. Zou het Rugby wezen?
Hij keek door het coupéraampje.
Zij reden nu door een hollen weg in
een steile helling. Voor hem lag" het
open land. Hij opende het portier,
klemde zich vast aan den armlus bij
het raampje en keek naar de blinken
de rails. Niemand scheen hem te zien.
Nu kon hij zijn kans waarnemen, nu
ot nooit. Zou hij er uit springen? Hij
moest. Beter een korte, vlugge dood,
dan dat andere. Hij huiverde, keek
even om, klemde de tanden op elkaar
en sprong.
Weer een nachtmerrie, nog meer
droomen, waarin Geoffrey Ware's
verstijfde beschuldigende gelaatstrek
ken te voorschijn kwamen en Wilfred
Denver herkreeg het bewustzijn, ter
wijl hij gekneusd langs den spoorweg
lag. De trein was reeds lang uit het
gezicht verdwenen en niemand had
zijn gevaarlijken sprong blijkbaar op
gemerkt. Hij was gekwetst, maar hij
leefde en was in staat te loopen. Er
j was nog hoop en opstaande strom
pelde hij, na een vluggen blik om
zich heen te hebben geslagen, weg.
j Hij bleef uit de buurt van huizen
en dorpen, verkoos voetpaden boven
den grooten weg, kroop hier en daai
weg in bosschen en struikgewas en
zocht de eenzaamheid, welke hem
het veiligst leek. Maar tegen den
avond, toen honger en dorst hem be
gonnen te kwellen en zijn been, dat
J er leelijk aan toe was tengevolge van
zijn val, hem begon te hinderen, ging
hij toch verlangend uitzien naar lan
delijke herbergen hier en daar, naai
de weggedoken huisjes en strooien
daken; onvrijwillig geraakte hij zoo
op de drukkere wegen.
Ik moet het er op wagen, dacht
hij ten laatste en hij keek naar het
weggescholen portiek van een lande
lijke herberg, die hij nagenoeg uitge
put bereikte. Ik kan geen voet meer
verzetten. Laat ze dan maar komen
en me meenemen. Ik moet wat rus-
ten.
I Aan de eene zijde van den ingang
stond een bank; nauwelijks in staat
zoo ver te komen, sleepte hij zich er
j heen en zonk er afgemat op neer. Een
verward gebrom klonk hem in de
oorenanders hoorde hij niets,
i Langzaam, heel langzaam begon
het gebrom een meer bepaalden vorm
aan te nemen, het werd het geluid
van menschelijke stemmen, hij hoor
de gearticuleerde woorden. Maar hij
vond het niet de moeite waard te
trachten ze te verstaan.
Maar wat was dat? Hij ging recht
op zitten en dwong zichzelf te luis
teren. Toen sprong hij ineens over
eind, want zijn eigen naam hoorde
hij noemen.
Wilfred Denver. Ja, het was
geen verbeelding, hij had de woorden
duidelijk gehoord. Aan de andere
zijde van de portiek waren eenige
mannen aan het praten.
Omzichtig keek hij rond en vestig
de zijn blik op hen. Het waren drie
mannen; een hunner had een krant
en las er iets uit voor, terwijl de beide
anderen, aan iederen kant een, over
zijn schouders leunden.
Denver hield zijn adem in, terwijl
hij het groepje aanstaarde. De twee
behoorden, aan kun kleeren te zien,
blijkbaar tot den boerenstand; de man
in het midden kon, te oordeelen naar
zijn eentonige stem en zijn stemmige
kleeding, een koster zijn. Alle drie
zagen er onschadelijk uit en toch.
Zijn naam! Zij lazen de krant!
Wist de heele wereld dan van zijn
misdaad? En hier, zelfs hier, in dii
vreedzame dorpje, was hij hier nog
niet veilig? Hevig bevend trok hij zich
terug en ging weer op de bank zitten,
zoo ver mogelijk van de portiek af.
Met een gejaagden blik op de naaste
velden besefte hij, dat die te ver af
waren om te bereiken; toen luisterde
hij weer, want een der boeren zei wat.
(Wordt vervolgd).
faalwpsche en Langstraatsclie
"1
MAAISCttAPpy VAN VERZEKERING OP NET LEVEN
