Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
KAREL DE MOL.
«M.
Mol
Voor.
Gaat
Mni en koopt bij MOL.
FEUILLETON
Winkelnieuws.
DOOR. EÏ»&RIN6,
^PTEJ2
met, dat
'otselijj
°êel trof
1 op be.
et> hals.
72-jari,
ïaar hei
laar toe,
ra weer
amer te.
tschoien,
'ur heeft
1 lopen
n vrouw
ten, Eg,
VL'MMER 87.
ZATERDAG 31 OCTOBER 1931.
54e .1 AARGANG.
foen hj
ontmoet,
e markt,
itervok
:tte
loot. De
-ggert
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
EERSTE BLAD
Wie bl| MOL koopt
Koopt het nieuwste
En zeer voordeellg
Onder garantie van
kwaliteit.
MOL blijft goedkooper.
digen keer ten gunste. Ook nu weer
staan we voor het feest der gemeen
schap der heiligen, dat ons er aan
herinnert dat wij het strijdende deel
zijn van het groote geheel. Dat velen
dit vergeten zijn, maakt den strijd
HET FEEST DER GEMEENSCHAP.
Het vorig jaar werden we vlak voor
het Allerheiligenfeest opgeschrikt
door een ramp, die een geheele streek
in diepen rouw zette en die een oogen-
blik van neerslachtigheid, van nietig
heidsbesef bracht over de menschel;
die het oude Europa bewonen: het
was de ramp in de mijngangen van
Alsdorf, waar zooVelen in den gang
van het dagelijksche leven hun einde
hebben gevonden. Dit maakte het
feest van Allerheiligen, waarop wij
herdenken de gemeenschap van onze i voor hen nog des te zwaarder en daar-
strijdende kerk met die welke reeds kan een diepe overdenking van
haar loon geniet, tot een bijzondere de beteekenis van den feestdag die
gebeurtenis. In de harten van velen, wij morgen vieren, verlichting bren-
die moesten achterblijven en die hun gen, niet alleen in den strijd der gees
ten naar de eeuwigheid, maar daar
naast ook in het zwoegen om een tij
delijk bestaan.
Dat deze innerlijke beteekenis, die
het feest van Allerheiligen, evenals
Vlug, sneller lijkt het dan an- alle kerkelijke feesten in zich draagt,
dere jaren, nu men zoo weinig aan 't onze zwaar getroffen menschheid het
wtgaan van den tijd heeft kunnen besef moge geven dat ons leven hier
Anken, nu millioenen iederen dag toch moet zÜn een strijd, die ons sinds
maar weer opnieuw blij waren een Adam is opgelegd,
stuk brood te vinden om hun honger Met Allerheiligen is de droevige Al-
van vandaag te stillen, zonder er maar Terzielendag nauw verbonden. Zij
aan te durven denken wat hen mor- vormen samen de herdenking van de
gen tot onderhoud zal kunnen dienen, gemeenschap, waarvan immers ook
Zoo zijn we weer aan het Heiligen- de zielen in het Vagevuur deel uit-
feest gekomen. Nu op het oogen- .maken. Is aan den feestdag der hei-
blik tenminste, want wie weet wat ,ügen een vreugdevolle tint eigen, om-
morgen ons brengen zal zien we dat wij hierin de glorierijke bekroning
wel geen plotseling aangrijpend feit, zien van strijd en lijden, op den twee
maar wel zien we overal over de we- den gedenkdag bidden wij voor de
reld armoede, gebrek en lijden. Dat zielen die den wereldschen strijd al
alles verhevigd, verdubbeld of erger gestreden hebben, maar door hun
misschien nog dan een kort jaar gele- 'Smart en lijden nog tot het eeuwige
Jen, toen wij nog hoopten op een spoe- loon gelouterd moeten worden.
vader, man of zoon zagen heengaan,
moet dit gemeenschapsbesef wel de
schrijnende wonde een oogenblik ver
zacht hebben.
Nu is er weer een jaar voorbijge-
BUITENLAND.
ENGELANDS' VERKIEZINGS
STRIJD.
Fantastische winst der Con
servatieven, ten koste van
Labour.
De cijfers der Engelsche verkiezin
gen worden nu bekend. De nationale
regeering heeft een volslagen meer
derheid behaald. Het leeuwenaandeel
in de zetels van het Lagerhuis vei
wierven de conservatieven, die van
263 tot 472 vooruitgingen. Deze winst
ging vrijwel geheel ten koste der La-
bour-oppositiepartij, die van 265 tot
50 zetels terugliep. De nationaal-libe-
ralen behaalden een winst van 11 ze
tels en komen daardoor op 64.
Men dient echter bij het vergelijken
dezer cijfers te bedenken dat hier het
Britsche verkiezingsstelsel een rol
speelt en dat de Labouraanhang in
het land zoover is geslonken als hev
aantal Lagerhuis-zetels. Men schat
dat ongeveer 6.700.000 kiezers op de
Labours gestemd hebben tegen
8.300.000 in 1929. De Labourpartij
blijft dus het groote deel van haar
aanhang behouden, als parlementaire
oppositie is de partij echter uitge
schakeld. Mac Donald, de leider van
het nationale kabinet, werd in zijn
kiesdistrict Seaham gekozen met een
meerderheid van 5000 stemmen.
Mac Donald, Snowden en Baldwin
hebben verklaringen afgelegd omtrent
den verkiezingsuitslag, waarin zij al
len er op wezen dat deze overwinning
geen partij-overwinning is, doch een
verklaring van het volk ten gunste
der nationale samenwerking, om dt
welvaart in het land te herstellen.
Henderson, de verslagen Lahour-
leider, noemt de nieuwe constellatie
uit nationaal oogpunt een gevaar.
Protectie.
Nu de conservatieven zulk een over-
groote meerderheid verkregen heb
ben, ligt het voor de hand dat binnen
afzienbaren tijd tot het nemen van
beschermende maatregelen ten koste
der binnenlandsche industris zal wor
den overgegaan.
Hoogstwaarschijnlijk zal binnen en
kele weken de invoering van een
noodtarief het ontwerp hiervan
ligt reeds klaar te wachten zijn.
Het buitenland, niet het minst ons
land, heeft hiermede dus weer som
bere vooruitzichten. Vooral de tex-
tiel-induslrie heeft weer een zwaren
slag te wachten.
Dat dit noodtarief later nog zal wor
den uitgebreid, is nauwelijks te be
twijfelen, nu de conservatieven, die
immers voorstanders zijn van een 100
procent-tarief, hun wil kunnen dooi
voeren. Het is echter waarschijnlijk
MOL schermt niet met prijzen, doch
MOL schermt met kwal|telten-
Voordeelige prijzen! gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening
Koppen Is bij ons een genoegen.
lederen middag en avond; RaHIQ CONCERT
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
21.
Had de tijd het met de Spin en zijn
Je'de kameraden goed gemaakt, met
®n voormaligen klerk was het niet
geval. Men zou in de ongelukkige,
«vende verschijning, die daar nu
s|°nd in de zitkamer van „de Beuken"
wet den jeugdigen snoever, die 3 jaar
gleden zijn geld verdiend had door
"P Blue Ribbon te wedden, herkend
ebben. Het kortgeknipte haar, de
aard van twee of drie dagen, de
Miile vlekken rond de oogen en den
®°nd, gaven Corkett's gezicht een si-
wstere uitdrukking en een slecht-zit-
end, slordig pak, hier en daar losge
ld, maakte zijn schrale gestalte
wekkend; had meer weg van
vogelverschrikker dan van een
ensch. Woede en wanhoop klonken
n zt)n stem, toen hij zich tot Coombe
wendde.
p "*0Uw vriend, schreeuwde hij bij-
Iekker hok waar jij je vrien-
"en brengt.
(ler~t^n ^ste jon8en' wierp de an-
^en' wat honden wij daar nou
ltUllr 0en' had ieder van ons
men overkomen.
- Dat maak je mij niet wijs, Sin-
I terklaas, antwoordde Corkett woe-
dend. Jullie bleven ver genoeg uit de
buurt, jullie drieen en mij liet je er in
loopen. En die spin daar.Nou,
meneer Spin, kan jij je mond niet
open doen tegen 'n ouden kameraad?
Skinner was in zijn fauteuil met
zijn rug naar 't groepje toe gaan
zitten en rookte zijn sigaret, onderwijl
i in het vuur kijkend.
Hij draaide zijn hoofd niet om,
i maar toen Corkett op hem toekwam
j zei hij: Zoo, ben je weer los?
Ja, riep Corkett uit, ik heb net
de twaalf maanden uitgezeten, die jij
had dienen op te knappen.
Mooi, poch er maar niet op, ant
woordde Skinner scherp, want mis
schien krijg je er dan weer twaalf-
maanden bij.
O, neen, dat zal niet gebeuren.
Ik word weer eerlijk.
Mooi, zei Skinner opnieuw, en
nu verwaardigde hij hem met 'n blik
door zijn oogglas. Dat is immers de
laatste toevlucht voor menschen, die
als boef mislukken. En jij bent een
verduiveld slechte Corkett. Ik weet
niet wat je er aan den anderen kant
van terecht zult brengen, maar mijn
persoonlijke meening is, dat je voor
geen van beide zijden een aanwinst
bent.
Ik ben niet van plan om voor
jouw nog langer de kastanjes uit het
vuur te sleepen. Jij zit hier maar
royaal omgeven door alle mogelijke
luxe.
Het resultaat van jarenlangen
achtenswaardigen arbeid, interrum
peerde Skinner. j
Terwijl ik niet eens aan de cen
ten voor 'n glas bier kan komen. Maar
ik ga mijn leven veranderen, dat ver
tel ik je. En denk eraan, Spin, ik kom
terug, en dan zal ik 't voor jullie nog
aardig heet maken.
Een gemeene glans kwam er in
Skinners oogen en Coombe kwam na
derbij en trachtte den jongeman te
kalmeeren.
Kom, kom, je weet wie de Spin
is. Je moet hem op de juiste manier
weten aan te pakken. Nou hebben we
juist een gewoonweg verrukkelijk
plannetje, nietwaar Spin, en jij doet
met ons mee.
1 Neen, ik denk er niet aan, riep
Skinner uit.
I De oude man kwam naar hem toe
en praatte even vertrouwelijk met
hem. Mijn beste jongen fluisterde hij,
we moeten hem den mond snoeren,
anders gaat hij klappen over die Hat-
ton-Garden affaire.
I De Spin knarste met de tanden en
met moeite richtte hij zich op tot den
gewezen klerk.
Corket zei hij scherp maar op
een minder smalenden toon dan tevo
ren, kijk 'ns hier. Ik houd er niet van
afgeblaft te worden maar als je je
behoorlijk gedraagt, ben ik niet onge
neigd, wat voor je te doen.
Coombe grinnikte geluidloos, en
legde als liefkoozend zijn hand op Cor
kett's rug. De gelaatsuitdrukking van
den jongen man veranderde en er
kwam weer 'n trek in, die herinnerd*
aan den ouden Corkett.
In orde, ik ben je man, zei hij.
Laten we dan om te beginnen eens 'n
stukje eten. Ik heb honger als een
paard. Hoe laat dineer je, Spin.
Skinner drukte op den knop van 'n
electrische bel.
Om zeven uur, antwoordde hij,
maar je hoeft niet op me te wachten.
Uitstekend. Dan zal ik nu eerst
wat gaan gebruiken en dan dineer ik
straks met je.
Wij zijn gewend ons voor het
diner te kleeden, merkte de andei
koeltjes op. Mijn vrouw staat daarop.
Vreeselijk jammer, Spin, ouwe
jongen, maar ik heb mijn beste spul
len bij oome Jan achtergelaten Voor
dit keer moet je dan maar genoegen
nemen met wandeltoilet!
Skinner keek het kamermeisje, dai
binnen gekomen was aan en zei. Zet
beneden wat eten klaar voor dezen
.heer.
En wat wijn, riep Corkett.
Wat Bordeaux voor meneer.
Loop naar de hel met je Bor
deaux, schreeuwde Corkett, laten we
champagne nemen.
Wat champagne voor meneer, verbe-
ierde Skinner, met een boosaardigen
blik op Corkett, die achter 't kamer
meisje aan de kamer verliet.
Cripps had zich tot nu toe niet in 't
gesprek gemengd. Zijn kin was op
zijn vuile roode das gezakt, zijn oogen
waren dichtgevallen en zijn pijp
stoomde niet meer. Maar toen Corkett
verdween, zat hij plotseling overeind.
Ik geloof dat ik maar met hen
meega, bromde hij opstaande. Ik
heb al gegeten, maar ik heb een heei
bijzonder soort maag, die past zich
zeldzaam gemakkelijk aan.
- Goed, zei Skinner, en 't was mis
schien beter, dat jij ook ging Coombe,
om dien jongen bruut in de gaten te
houden. Als hij een slok wijn op heeft,
stijgt hem dat misschien naar de
plaats, waar zijn hersens dienden te
zitten en dan kon hij zijn mond wel
eens wat te ver opendoen.
Om den mond van den ouden man
verscheen weer een geluidlooze grijns.
In orde, stemde hij toe. En hij
volgde Cripps' onvaste schreden naar
beneden.
HOOFDSTUK XV.
terwijl zijn gasten de kamer ver
lieten, bleef Kapitein Skinner op hei
haardkleedje staan, den rug naar het
vuur en de oogen op den vloer ge
richt. Op zijn voorhoofd waren diepe
rimpels en een boosaardige uitdruk
king verwrong zijn heele gezicht. De
tegenstelling tusschen zijn warme om
gering en de winterwereld buiten
schonk hem geen schijn van troosi.
Integendeel, het had er veel van of
het laatste uur de buitenwereld ruw
op hem .was komen losstormen.
Eerst was Olive hem zoo waanzin
nig komen herinneren aan dat onge-
I lukje in Hatton Garden, jaren terug
en toen was die vervloekte Corkett
I weer teruggekomen met zijn dreige-
I menten om een eerlijk mensch te
worden en hem in den steek te laten.
Hij zou hebben kunnen lachen om
dien schurk, zoo handig als hij ove-
i igens zijn plannen had helpen uit
voeren, als er dat ellendige ongelukje
maar niet tusschen zat de blunder
in zijn heele loopbaan.
Zou hij dan nooit over die kwestie
van Hatton Garden heenkomen? Hij
wou dat allen die er iets van wisten,
dood waren Olive niet, maar zijn
bende; die zalvende oude, schijnhei
lige Coombe, die'smerige vuile Cripps,
die stomme aap zonder hersens, die
ze spottenderwijs den hertog van New-
ork noemden. Zoo lang zij nog op
aarde rondwandelden, bestond er wei
nig kans op verwezenlijking van zijn
droomen om de „Spin" vaarwel te
zeggen, die een deel van zijn bestaan
was geworden en zich ergens veilig
te vestigen als een gezien landheer.
(Wordt vervolgd).
De Echo v
Mwijfesclie en Langstraatsclie Conrant^
O
steil eisciien aan «niaiimiï
De Zilverkoning
