Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
mmmmw
W)A/
De Grootste Waarde
KAREL DE MOL.
Bil"!
reKKIIO.
Voor.
l
Winkelnieuws.
Mol
Gaat
FEUILLETOI
<YW&0\JL
heeft onze Reclame
It blad,
if aan;
oor dé
laar z'n
zomer.
H meer
emeen-
en van
breider
Lang.
Men
?ebied;
buiten-
richten,
's uit
adsver-
de prijs
'artaai;
r week.
kTlE.
J:\i\fER 89.
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1931.
54e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 88.
Telegr.-Adreg: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE 3LAD
Waar moet het heen?
We komen zooais dezer dagen het
,Hgzn." schertsend of sarcastisch
schreef in ons lieve landje wel in een
eldorado.
De boeren behoeven niet meer te
verken en vee te mesten, want vieesch
:omt er meer dan voldoende uit Dene
marken binnen de bakkers komen er
even makkelijk voor te staan, 't Brood
oml in steeds ruimer mate uit België,
t schoenfabrieken kunnen baar per.
toneel laten rentenieren, want als
maar door neemt de schoen—invoer
oe:
Alie scherts Ier zijde
Door dien ongebreidelden invoer van
ille artikelen, komen de menschen
erecht op straat, maar wie en hoe
lorgt men voor hun onderhoud Is 't niet
ontzettend dat ze hun kapitaal d.w.z.
lun werkkracht niet kunnen besteden,
omdat er geen emplooi is, en dan te
moeten zien dat vieesch, brood, schoe
oen enz. enz. door hun buitenland-
tellen collega worden geproduceerd
to hier op de markt gesmeten 1
België heit hoogeren rechten op
tach en boter. Denemarken komt
iel invoerrecht op ons fruit en onze
«toenen. Noorwegen gaat indezelfde
«tiling, Frankrijk volgtzeker niet om
ons te treffen, maar omdat de nood
dwingt.
Moeten wij dan het „het laat maar
walen—systeem" niet laten varen en
te weer stellen. In normale om-
slandigheden kan vrijhandel voor een
als 't onze het meest wensche-
Ijke zijn, maar in de huidige om
handigheden, nu dag in dag uit
(oogere tariefmuren worden opgetrok-
i, nu ons land dagelijks meer wordt
iterstroomd met allerlei buitenland-
icbe artikelen aan eiken prijs, moeten
*1 ons te weer stellen, minstens met
contlngenteering van de in te
wen artikelen. Doen we zulks, dan
bandelen wij nog een breeden weg
Itgenover het buitenland.
bepaling van het contingent
w het gemiddelde jder laatste drie
pren, is 't buitenland nog in 't voor.
W, waar het verbruik hier met 20
Schitterende waar
Voor weinig geld
En van prima kwaliteit
Niet te verbeteren.
MOL blijft goedkooper.
30 pCt. is afgenomen.
Maar het is noodig en directiaat
men toch de regeering zooveel ver
trouwen schenken en haar in de toe
komst de macht geven, tehandelen naar
omstandigheden en direct, opdat men,
niet zooals thans bij aankondiging van
maatregelen eenfge maanden te voren
gelegenheid heeft de voorraden in ons
land aan te vullen en op te slaan
voor een jaar lang.
Wat baten dan maatregelen
Men spookt vooral met het duurder
worden der artikelen.
Wat heeft 't Schoenenwetje ons ge.
leerd en wat zien we op 't oogenblik
Dat de landen die hier 't meest im
porteeren als België, Duitschland,
TjechoSlowakije, de hoogste invoer
rechten, lang niet den hoogsten levens*
standaard hebben en met de goed
koopste artikelen voor den dag kunnen
komen.
In elk geval, er mag geen dag, geen
nacht gewacht worden en daarom be
grijpen wij niet dat het ontwerp der
regeling eerst de volgende week in de
afdeelingen onderzocht zal worden,
dan komt de Tweede Kamer, dan de
Eerste Kamer en dan is het
misschien te laat.
Waar blijven de voorvechters onzer
nationale Industrie, ook zij die ons
gewest vertegenwoordigen
ven aan zulke geesten, zoo vaag om
schreven. Wij kennen den geest van
het goede en die van het kwade, den
geest Qods en den geest der menschen
we weten wat er wordt verstaan onder
den geest des levens en des doods,
den geest der engelen waar we vaak
zoo verre van af zijn en den geest
des geloofs. Maar de geest des tijds,
is dat nu eigenlijk niet een brokje
bijgeloof, een soort spook, aan hetwelk
we de schuld geven van alle onprettige
dingen, een wezen, dat we onweer
staanbaar achten, omdat we het ge
makkelijk vinden niette vechten? Alles
wat anders is dan we leerden, of
anders dan we verwachtten, heetten we
aldus.
Kinderen beheerschen den wil der
ouders, het is de geest des tijds.
We laten vrijheid verworden tot los
bandigheid, want het is de geest des
tijds.
Eerbied en gezag zien we onder
mijnen, het is de geest des tijds.
We dulden het, want dat is de geest
des tijds
Bescheidenheid is in strijd met de
geest des tijds
We zijn egoïsten geworden, trekken
ons het lot van den naaste niet aan,
wentelen onverantwoordelijkheden van
ons af, we denderen het leven door
om het leven alleen, in overeenstem
ming met den geest des tijds.
van „De Echo van het Zuiden"
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
DE GEEST DES TIJDS.
Och ja, mensch, dat is de geest des
tijds. Daar kunnen we nu eenmaal
niets tegen doen.
Ongetwijfeld heeft de lezer die uit
drukking al meermalen gehoord en
misschien ook wei gebezigd. Wat is
dat toch voor een spook, die „geest
des tijds"? Wij, als moderne menschen.
behooren toch eigenlijk niet te geloo-
De geest des tijds wordt ten onrechte
zoo'n beetje aangemerkt ais een be
zoeking, die op een kwaden dag uit
den hemel over het aardsche mensch
dom neerdaalde, maar in werkelijkheid
is die geest een zeer reëel iets, van
menschelijke makelij.
De geest van onzen tijd is voorge
komen uit duldzaamheid en gemis aan
karakter, uit slapheid. We weten niet
meer te staan voor wat we goed en
dierbaar achten, maar laten ons opzij
dringen door de aanstormende jeugd,
wier hervormde idealen en begrippen
niet getoetst zijn aan de practljk, niet
gelouterd in de beproeving en niet
gestaald in den strijd. De nieuwe
idealen en begrippen hebben natuurlijk
een goeden ondergrond, zooals de
meeste Idealen. Ook wij hebben in
onze jeugd het nieuwe uitgedragen,
maar wij werden voorzichtig geleid op
onze wegen, gewaarschuwd voor de
gevaren, we werden tegengehouden,
waar dat moest, waar de meerdere er-
Prijs der Advsrtentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
varing van ouders en opvoeders het
laten gelden van dezer wil noodzakelijk
maakte. De huidige jeugd is niet anders
dan vroeger, maar de ouders, de lei
denden zijn anders geworden, toegeef
lijker, willoozer, slapper, omdat ze het
kampen hebben verleerd en het ge
makkelijker vinden om in het leven te
nemen, wat er geboden wordt en aan
den geest des tijds te wijten, wat ze
verkeerd achtenden geest des tijds
dien ze zelf hebben geschapen.
Wie dat mee inziet, keere terug.
Niet in de eerste plaats omwille van
zich zelf, maar omwille der kinderen,
om de toekomst van kerk en maat
schappij. De geest des tijds is geen
onafwendbaar noodlot Wij, die dezen
geest hebben gemaakt, kunnen hem
ook hervormen, ais een beteren geest
herboren doen worden. We moeten
weer Ieeren vormen en strijden om
aan de jeugd de voordeelen onzer over
winning te verschaffen. En een betere
toekomst aan de maatschappij.
omdat zij steunt op feiten. De drukte die dan ook
dagelijks bij ons heerscht bewijst, dat onze cliënten dit
weten te waardeeren.
Voordeelige prijzen! gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening.
Koopen is bfj ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO CONCERT. I
13,
herder was er een zolderkamertje,
,let meer dan een vlierinkje. De
t0°nkamer alleen al sprak van de
"Moede van de bewoners van dit
''JL Een versleten karpet, een
wankele stoelen, een ruw houten
J1 e' en een oud kastje, waarvan de
eilr gesloten moest worden gehouden
®et een wig je, vormden den geheelen
"Notaris. Het verschoten behang
in flarden langs de muren, waar-
verder alleen een almanak en een
gekleurde prenten ujjtj een of
ei kerstnummer prijkten. In den
hnnrd bevond, zich niets anders
een kromme pook en een hoopje
uwe asch, die al lang koud was.
01 kaal stuk sitsen gordijn voor
tJr,rj'am^trachtte tevergeefs de koude
sluit
Decembernamiddag buiten te
tenlT. eU 6611 Sproken ruit, wat bij-
Iiet a 1 met een stuk bruin papier,
)(jinu en dan een ijzigen luchtstroom
asVn1 Van de kreuPele stoelen
teicu y Denver gezeten, met het
ncljt naar de halfopen deur van de
L.1waar haar ziek kind
1 e wijnen bij gebrek aan behoor
lijk voedsel. Er sprak wanhoop ud
haar oogen.
Haar wangen waren bleek en diepe
rimpels van zorg doorgroefden haar
voorhoofd. Alleen haar overvloedige
gouden haren herinnerden aan de
Nelly Denver van vroeger, voor den
ramp kwam, die haar tot weduwe
maakte en haar kinderen vaderloos
I met nauwelijks een cent in de heele
i wereld.
j En nu had ze zelfs geen cent, noch
een vriend. Die bittere gedachte speel
de haar door het hoofd, terwijl zij zat
te luisteren naar de moeilijke adem
haling van het kind in de andere ka-
mer.Maar neen, dat was toch niet
heelemaal juist. Er was een vriend.
Met een glimlach keek ze op, toen ze
een .schuifelende stap aan de deur
hoorde en een bevende hand aan den
knop; haar oogen kregen een zachtere
uitdrukking, toen ze bleven rusten op
de zonderlinge, oude figuur, die de
kamer binnentrad.
Jaikes, zei zij vriendelijk.
De oude man legde een klein zakje
op tafel en sloeg de armen een paar
maal kruiselings over elkaar om den
bloedsomloop in zijn verstijfde vin
gers te herstellen. Zijn oogen schitter
den met een vroolijken glans, welke
vreemd afstak bij zijn heele verschij
ning. De armoede had hem niet hee- i
femaal beroofd van zijn statige figuur
er was iets in de wijze, waarop hij z'n
kleeren droeg, dat gedachten aan den
butler wakker riep.
De jas was versleten, doch knap,
en een grijzen wollen das nam de
plaats in, waar eenmaal een helder
wit boord met witten das gezeten
had.
Zijn wangen waren nog frisch, al
had de armoede al .sinds lang haar
sporen nagelaten op zijn goedig ge
zicht.
j Toch was er een onmiskenbare
glinstering in zijn oogen, die Nelly's
nieuwsgierigheid wel moest prikkelen.
Wel, Jaikes, succes gehad,
vroeg zij.
Succes, mevrouw? En of, was
het grinnekend antwoord, 't Begint
er beter uit te zien. Wat denkt u? Ik
heb vanmiddag een shilling verdiend.
Een shilling, Jaikes?
Ja, een heele shilling, alsjeblieft.
In een paar uur verdiend. Hier i.s hij.
En vol trots legde hij het geldstuk op
tafel.
O, Jaikes, wat een geluk! riep
Nelly. Nu, ik heb me al afgevraagd of
we vanavond nog wat te eten zouden
hebben.
Te eten! Maar mevrouw, we zul
len een compleet feestmaal hebben.
Jaikes wiegde vroolijk met zijn
hoofd. Maar wat heeft meneer
Skinner gezegd? vroeg hij met een
j zweem van angst.
I, Eerst was hij erg hard en wreed
en hij zei, dat we vertrekken moesten.
Maar ik ben voor hem op mijn knieën
gevallen en ik heb net zoo lang ge-
j smeekt tot hij beloofd heeft, dat we
konden blijven totdat Ned beter is.
Dat komt door uw lief, bleek
gezicht, mevrouw. Hij had wel een
hart van steen moeten hebben om te
gen u „neen" te kunnen zeggen.
Zijn stem klonk schor en om zijn
aandoening te verbergen, nam hij zijn
zak van de tafel op en ging naar den
haard.
Zoo zie je du.s Jaikes, dat we er
niet uit hoeven, zei Nelly. Maar
wat. heb je hout en kolen meege-
bracht
Ja, zei Jaikes, die nu op zijn
knieën voor de stookplaats lag, het
wordt zoo tegen den avond wat koud
en ik dacht dat een vuurtje wel lek
ker zou zijn.
Maar waar heb je die brandstof
vandaan?
Van Badgers, den bakker.
Badgers, de bakkerdie vree-
gelijke, hardvochtige man?
O, Badgers is een heele goede
man, als je hem maar goed aanpakt.
Ofschoon, te oordeelen naar zijn schele
oogen, zou je denken, dat hij tot alles
in staat is, antwoordde Jaikes met een
ingehouden lach en onderwijl keek
hij zijn meesteres eens aan. Ik ben
werkelijk geslepen te werk gegaan.
Weet u, de vrouw van Badgers is
compleet een helleveeg.
Is ze werkelijk zoo slecht? vroeg
Nelly geamuseerd.
O ja, Badgers heeft een ver
schrikkelijk leven, 't Is geen wonder
dat hij scheel kijkt, met zoo'n vrouw.
Enfin, ik was dan zoo bij de bakkerij
en ista daar wat te praten met Badgers
en vertel alle mogelijke dingen over
de vrouwen, die ik maar kon uitden
ken. Nou, ik legde het er flink dik
op.
Nelly glimlachte. Maar dat meen
de je toch allemaal niet, Jaikes?
De oude man streek een lucifer aan
en hield die bij het hout.
Dat kunt u net denken, me
vrouw, antwoordde hij en kwam met
moeite overeind. Mijn persoonlijke
meening over de vrouwen is, dat zij
engelen zijn.... en u in het bijzon
der, mevrouw. Nou, ik bleef Badgers
dan wat helpen en met hem praten
en tenslotte zei hij
Ik hoor, dat jij er achter bent,
ouwe vagebond!
Noemde hij jou een oude vage
bond, riep Nelly uit. Hoe durft hij
het? Maar trek je er maar niets van
aan. Laat hem maar praten, hoor.
Ja, antwoordde de oude man ge
streeld, natuurlijk. Je hebt geen werk
hé, oude vogelverschrikker, zei hij.
Nou, schiet maar op. Hier, omdat ik
je toch niet gebruiken kan, zei hij en
hij haalde een shilling uit de lade en
wierp me die toe. Ik raapte hem op en
zeiIk zal hem meenemen meneer
Badgers, om u te toonen, dat ik eer
bied voor u gekregen heb en omdat
ik weet, dat ik u zou beleedigen als ii*
hem niet aannam.
Nelly lachte hem nogmaals toe. Dat
was handig van je, Jaikes, om op die
manier een shilling te verdienen.
't Was slim hé, lachte hij. En
nu, mevrouw, wat zullen we er mee
doen?
Ja, Jaikes, kijk eens hier, 't is
jouw geld.
Neen, neen, mevrouw, protes
teerde de oude man. Ik heb het alleen
maar verdiend voor u en voor de
lieve kleine jongens.
Nu dan, wat vindt je dat we er
mee moeten doen?
Jaikes dacht na.
Sprot is goedkoop en lekker,
veronderstelde hij.
Nelly trok een bedenkelijk gezicht.
Ik geloof niet dat ze daar van hou
den.
Neen? Nou, wat zoudt u dan den
ken van een paar fijne bokkingen?
Ja, bokking is lekker, maar zou
den de kinderen daar hun maag mee
kunnen vullen?
Wordt vervolgd.
faalwpsclie en Langstraatsclie Courant»
MAATSCHAPPY VAM VERZEKERING OP MET LEVEN
i Ziiverkonliifl
Ik heb ondervonden dat het goed is om een
of twee maal per week des avonds het gelaat
een paar minuten met Purol te masseeren, waar-
na ik de gewoonte heb de niet in de huid ge
drongen Purol met een zacht doekje af te vegen.
Deze eenvoudige behandeling geeft op den duur
aan de huid een bijzonder zachte en mooie teint.
