Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen^
i
M
Heeft men de JeugcT
KAREL DE MOL
ftUILLt I un
Voor.
dan heeit men de toekomst
Winkelnieuws.
54e JAARGANG.
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1931.
=3 -
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adre»: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN,
EERSTE BLAD
Kwakzalverij.
Het meest populaire vak is dat van.
geneesheer. Wie du nietgeloo*en wil.
moet maar eens afwachten tot hij ziek
is en dan opletten of niet iedereen,
waarmee hij in aanraking komt ter
stond een paar middel*] cs voor zij
kwaal bij de hand heeft. Dat ook op
maatschappelijk gebied het dokteren
je mensctien in het bloed zi», blijk*
wel in de tegenwoordige lijlsomsian
digheden ln calé's. spoor, tram, booi,
huiskamer, kapperszaak, kruideniers,
winkel, op maik', school en kaart-
ivon jes wordt gecrisisd, dat het eei
lieve lust is. De samenleving borreii
door van menschen, die de malalst
wel zouden kunnen cureeren, indien
te de noodige macht hadden ieder
noemt echter een ander probaat me
dicijn en daaronder zijn zulke zoeit
pillen eq poeders, dat nun wei van
kwakzalverij in hel groot mag spreken
Was Tiet hij/ niet om te hullen, toen
ui besiuur van een Kamer van Koop
handel te Middelourg het voorstel
deed om te protesteeren tegen de
voorgenomen kleine verhoogtng dei
Invoerrechten Liever jaagt men zijn
eigen land economisch den afg onü
In, dan ongelijk te bekennen Een
Even kras staal je van hardnekkige
koppigheid vertoonde de geheele lin
kerzijde van den Haagscherr gemeente
laad, toen rechts pogingen deed,
Ier bestrijding van de werkloosheid
om. om de huwende ambtenares
voortaan te ontslaan. Elk redelijk
mensch, zoo zou men veronderstellen
moet inzien, dat in het algemeen zulk
soort maatregel ten voile aanbeveling
verdient. Afgezien van alle andere
bezwaren en overwegingen, moet ieder-
Een met normaal begripsvermogen de
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
«aa herd als een koe zien, dat een
gt-huwde ambtenares onnoodig het
baan'je in haar bezit houdt, waarmee
een momenteel werklooze gelukkig
Van worden gemaakt. De een dub
hel en de ander niets is bovendien
•d zeer ondemocralisch. Toch trokken
socialist en communist met liberaal en
democraat eensgezind ten strijde om
te gehuwde ambtenares in de weelde
en de werklooze in de armoede te
houden. Links tegen rechts werd het
ontslagvoorstel verworpen. Wanneer
men zulke dingen leest en dan over
weegt dat dezelfde beeren en dames
die de genezing der sukkelende maat,
schappij vierkant in den weg staan,
op proteslmeetirg en agltade-vergade.
'ing receptjes voorlezen, ja, dan gaat
men van lieverlee gelooven, dat er
>og heel wat moet gebeuren, voor de
boeren, burgers en buitenlui wakker
worden
De komende Feestdagen.
De groote bekoring van den winter
Is de huiselijke gezelligheid 't intieme
<amenzi]n aan hutselljken haard en bij
lamplicht, als daar buiten een barre
natuur in gure vlagen uitwoedt De
winter echter duurt lang, ja zou te
lang duren, als in zijn midden niet de
■rits van feestdagen omsloten werd
er-houden Sinterklaas, Kerstmis en
Nieuwjrar waarheen we vol ver
wachting blikken, omdat de wintersche
gezelligheid In dl* feestdag"" cu'mi
Dat is gemakkelijk te doen, zeide
Als u daar in de schaduw bij dat
faam blijft staan, zult u haar kunnen
'ien en hooren spreken. Het raam is ge
doken, zoodat u alles er doorheen zult
kunnen verstaan. En zij, zij zal niets
Weten.
Denver gaf den ouden man een hand,
'oen hij hem naar het raam volgde.
Beste Jaikes, mompelde hij, wat
ik je dankbaar dat je mijn vrouw
Het in de steek hebt gelaten, ik zal je
flut nooit kunnen beloonen.
Stil nu, meneer Will, spreekt u
®ar niet over, antwoordde de man. U
*eer te mogen zien, is al belooning ge-
Joeg voor mij. Ik heb altijd volgehou-
dat u terug zoudt komen, altijd.
Lichte voetstappen kraakte in de
®r°ge sneeuw. Een slank figuurtje liep
j°°r den lichtbundel, die door den
fandenden lantaarn over de straat ge
worpen werd. Denver trok zich schie-
'•Jk in de schaduw bij het raam terug
Jn pakte Jaikes bij den arm. Met bran-
ende oogen zag hij hoe zijn vrouw de
skaat overstok en het armzalige huisje
"'Dien stapte.
HOOFDSTUK XIX.
Nelly Denver keek met verwonderde
blikken de kamer rond. De brandende
kaars stond nog op de tafel en het vuur
flikkerde in den haard, doch er was
niemand aanwezig.
Waar zouden Jaikes en Cissy
toch zijn, mompelde zij. Zij legde een
pakje op tafel neer, ging naar de deur
van de slaapkamer en keek naar bin
nen. Haar kleine jongen lag rustig te
sluimeren. Zij zuchtte en liep naar de
tafel terug, om het pakje open te ma
ken, dat zij had meegebracht. Brood,
wat thee en eenige kleinigheden kwa
men te voorschijn.
Een koningsmaal, zei zij tot zich
zelf en ze glimlachte droevig.
Toen werd er kort en driftig op de
deur geklopt.
Binnen, riep ze. De deur ging open
en een vrouw trad binnen. Nelly schrok
toen zij in haar de echtgenoote van
haar huisheer herkende.
Mevrouw Skinner, stamelde ze.
Olive Skinner was in een groote cape
gehuld; ze had een sjaal om het hoofd
geslagen en hield een parapluie in de
hand, waarvan de smeltende sneeuw
op den vloer van de kamer afdroop. Ze
hijgde, terwijl ze sprak, alsof ze hard
had geloopen.
Ik heb slecht nieuws voor U, zeide
ze. Mijn man is op ziin besluit terug
gekomen. Ik merkte het, toen ik mij
kleedde voor het diner en ben dadelijk
naar hier gekomen om het u te zeggen.
Hij wil u hier niet langer laten wonen.
Niet langer laten wonen, herhaal
de Nellv, terwijl ze met verschrikte
oogen haar bezoekster aankeek.
Neen, antwoordde de ander met
bevende lippen en oogen vol tranen. Na
neerl. Zfln ze eer.maai voorbij, dan
hebben we ons ook met den winter
leeren verzoenen, omdat we de schoone
lente dan vóór ons welen.
Z mder den glans der genoemde
feestdagen zou de winter Inderdaad
té somber wezen. Is het dan wonder,
dat duizenden zich af/ragen wat z*
inet Sinterklaas, Kerstmis en Nieuwjaar
te wachten staat Wat ze kunnen doen
om die dagen voor zich en de hunnen
in hun oude luister te vieren
Vele zakenmenschen vooral zijn in da'
opzicht weinig optimistisch. De tijden
zijn slecht over 't geheel En tal var
loontrekkenden praten juist eender W
is er over 't gtheel misschien
op t*en hunner werkloos en zou slechts
die i met recht kunnen klagen, maar
het klagen zit ons in het bloed en
daarom doen die negen anderen van
den weeromstuit méé Die klagen dan
maar over de slech*e.... vooruitzichten.
Zoo de a.s. feestdagen van hun
luister zullen inboeten, zal dat zeket
voor een deel alihans voortkomen ui*
de gesuggereerde somberte van geest.
uw vertrek heeft hij gehoord wie u
was. Iemand heeft hem verteld dat u
de vrouw bent van een
Och toe, zegt u dat niet. Ik heb
dat woord zoo dikwijls gehoord. Ja,
het is waar; ik weet wel wat u zeggen
wilt; mijn kinderen en ik hebben zoo
veel van het oordeel van de wereld te
lijden gehad.
Ze liet zich in een stoel vallen bij de
tafel, waarop de heerlijkheden uitge
stald waren, die het koningsmaal had
den moeten vormen. Haar lichaam
schokte van het hevige snikken. Olive
keek haar wanhopig aan en een vreem
de uitdrukking kwam in haar oogen.
Maar is het wel heusch zoo? vroeg
zij met zachte stem, was het wel uw
man die die ander gedood heeft? Het is
nooit bewezen, het is zelfs nooit een
rechtspraak geworden.
Nelly richtte zich op.
Wat bedoelt u? fluisterde ze. Wat
weet u?
Haar bezoekster keek haar verschrikt
aan.
O, niets, zei ze vaag; ik dacht al
leen maar dat het voor u een heerlijke
gedachte zou zijn, om te weten dat uw
echtgenoot onschuldig is.
Nelly Denver was te geschokt om op
te merken hoe weinig de spreekster zich
op haar gemak scheen te voelen.
Ze stond op en begon werktuigelijk
boterhammen te snijden.
Olive keek zwijgend een oogenblik
toe. Het geluid van stemmen buitens
huis bracht haar weer tot haar zelf. Ze
vervolgde: Maar ik vergeet mijn bood
schap, eigenlijk, mevrouwNelly
meen ik, ik ben gekomen om u iets te
brengen en ik durf niet langer te blij
ven. -j,,;
Het zou dwaas zQn om te ontkennen
dat er een zware crisis bestaat en
ontstellende werkloosheid heerscht.
maar daarnevens staat het als een paal
boven water, dat de zaken toch niet
zoo hopeloos er voorstaan als we elkan
der wiis maken en napraten. Een paar
feiten
Oaat ze des Zondags maar consta
teeren op de voetbal/elden, wasr
tienduizenden met een lach hun cff:r
brengen aan den bruinen afgod.
Loopt 's avonds tegen 't aanvangsuur
der voorstellingen maar eens langs de
ingangen der bioscopen in de groote
steden.
Prijs der Advsrtentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bü contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Laten we u vertellen hoe ook in
het afgeloopen seizoen de kermissen
.vlot" zijn verloopen In ons land en
alleen in de Ziandamsche kermisweek
f70 000 aan snoep en vermaak werd
besteed.
Weet dan b v. ook, dat het circus
S**rassani in enkele weken tijds 1 ton
gouds aan vermakelijkheidsbelasting
in de gemeentekassen deed vloeien
en ten behoeve van eigen exploitatie
ruim '/a mtllioen incasseerde.
Tien mille moesten enkele voetbal
wedstrijden op j I. Zondag opleveren
ter subsidieering van de uitzending
van alhleten naar de O ympische
Spelen. Zonder twijfel zal hel geld
binnenkomen I
Al is de nood van velen groot,
de massa der bevolking heeft nog
geld genoeg voor allerlei verzetjes en
pre jes, die we haar overigens ook
volstrekt niet misgunnen.
Maar ais duizenden en duizenden
onzer voor alle hierboven genoemde
zaken nog zooveel geld over hebben,
dan mogen ze aan de viering de
Zeker, vriendelijk tegen groot, doch ook vriendelijk tegen klein, 't Is
zakenpolitiek doch zóó moet het zijn.
Voordeelige prijzen 5 gezellig winkelenprettige vakkundige bediening.
Koopen is bl| ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO CONCERT.
Ze haalde een portemonnaie uit de
zak te voorschijn.
Wilt u dit aannemen? vroeg ze
haastig. Het is alles wat ik heb. Neem
het, u kunt er de verschuldigde huis
huur van betalen.
Buiten in de sneeuw zagen twee man
nen wat er in de kamer voorviel, Wil
fred Denver en de ouwe Jaikes, en door
de gebroken ruit konden ze ieder woord
verstaan.
Toen klonken stemmen aan de over
zijde van de straat Drie mannen waren
onder een straatlantaarn blijven staan
en één van hen stak de straat over, na
eenige woorden met de anderen te heb
ben gewisseld. Hij liep naar de deur
van het huisje, klopte, lichte de klink
op en trad brutaal binnen.
Jaikes voelde zich stevig bij den arm
gepakt.
Dat is de man, fluisterde Denver
in hevige gemoedsbeweging, die mij in
de kamer van Geoffrey Ware binnen
liet in dien verschrikkelijken nacht. Ik
ben er zeker van, wat moet hij hier?
Wat heeft dat te beteekenen?
Zij zagen Eliah Coombe naar de ta
fel gaan en zijn groote, vuile hand leg
gen op de beurs, die Olive daar juist
had neergelegd.
Dat is heelemaal niet noodig, me
vrouwtje, zei hij grijnzend, ik zal hem
aan uw man teruggeven. U deed beter
naar hem toe tei gaan, hij heeft u noo
dig.
Olive keek hem minachtend aan,
maar er was iets in zijn oogen, dat
haar scheen te dwingen. Zij trok haar
cape om zich heen en huiverde.
Daarna liep ze zonder iets te zeggen
naar de deur.
Alleen gebleven met Nelly, trok
Coombe een stoel naar zich toe en
ging er eenigszins voorzichtig op zitten.
Zoo mijn beste mevrouwtje, be
gon hij, er is een prettige en een on
prettige manier van zaken doen. Ik
tracht altijd eerst de prettige toe te
passen.
Van het oogenblik af dat hij het huis
je was binnen gekomen, had Nelly on
bewegelijk gezeten en als verlamd had
zij toegezien hoe de oude schavuit had
weggerukt, hetgeen haar beschermster
achtergelaten had.
Langzamerhand echter kreeg ze haar
zelfbeheersching terug en sprong op.
O, martel me niet zoo lang, riep
ze, je komt om mij er uit te zetten, is
't niet zoo?
Och, weineen, suste Coombe, ik
kom alleen vriendelijk vragen of je je
huur wilt betalen? Het is drie pond en
vijf shilling.
Hoe kan ik het betalen? Mevrouw
Skinner gaf mij
Gaf u wat haar niet behoorde,
viel Coombe haar in de rede. Ik vraag
u om de huur, drie pond en vijf shil
ling.
Ik heb geen geld, en u weet dat ik
het niet heb.
Hij schudde het hoofd.
Nu, dat is jammer voor u, ik zal
u er dan moeten uitzetten.
Neen, neen toch?
Met een smeekend gebaar strekte ze
haar handen uit.
Och, beste man, laat mij vannacht
nog hier mogen blijven. Mijn kleine
jongen ligt doodziek in die kamer daar,
ik kan hem toch niet in dit koude weer
vervoeren. Laat mij vannacht nog blij
ven?
Coombe stond op en zijn toon werd
scherp en dreigend.
(Wordt vervolgd).
•iWtèiSj»
li Ziluerkonino
Vriendelijk ln bediening.
Zegt Immer zeer veel.
Vakkunde vergroot 'I ver
trouwen
Zóó krtfgt Mol zlfn deel
Mol Is ook voordeellger,
Mol blljll goedlcooper.
2?) j
