Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Van Oud tot Kieuw.
m
l
li
Winkelnieuws.
Mol
Gaat
Voor.
fEUILLtïOn
'MMER 1.
VRIJDAG 1 JANUARI 1932.
55e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk f 1.4Ü.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. M.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
EERSTE BLAD
Nuchter beschouwd, is Nieuwjaars,
dag een dag als de overige 364 dagen
van het jaar. Van Oud tot Nieuw ver
springen we slechts één etmaal, juist
als anders, - alleen de wereld heeft
in haar algemeen bestaan een nieuw
mijlpaaltje bereikt, waarvan de plaat
sing door een astronomischen kring
loop wordt bepaald. Omdat wij met
de aarde meedraaien, daarom ont-
moeten ook wij die mijlpaaltjes. Bij
zoo 'n gelegenheid zuchten we eens
zwaar om daarna, niet zonder eenige
ontroering, de handen van magen en
vrienden te drukken en onze beste
wenschen te uiten voor dezer geeste
lijke rust en materieele walvaart.
Het is in vele opzichten goed, dat
die paaltes daar staan op onzen levens
weg en het is ook goed, dat we ze
niet zonder meer willen passeeren.
Een oogenblikje van rust is noodig
op een groote wandeling en daartoe
nooden ons die paaltjes. We zien
eens om naar den weg, dien we heb
ben afgelegd, herinneren ons een wijle,
wat we daar voor moois hebben ont
moet en welke leelijke dingen we er
aanschouwden of beleefden, misschien
wel veroorzaakten; dan wenden
we den blik weer af en zien we vóór
ons, naar den weg. dien we verder
moeten gaan. Slechts de dwazen of
boozen zullen voortgaan, zonder zich
de lessen van den afgelegden weg ten
nutte te hebben gemaakt, - zij strnike-
len straks weer over dezelfde soort
hindernissen, rukken dezelfde schoone
bloemen af, die ze ook voordien ver-
nielden en sloffende gaan ze verder,
het vuil en de stof met met hun voe
ten om zich heen stuivende. De ver-
1932
DE BESTE WENSCHEN
Karei de Mol.
p. s
DENKT ER AAN I
MOL BLIJFT GOEDKOOPER.
standigen en goedwillenden nemen
de lessen uit het verleden ter harte
en ze zullen daardoor op den nieuwen
weg meer geluk ervaren, meer schoon
heid beleven, minder bederven en met
grooter voldoening den nieuwen mijl
paal benaderen.
Straks staan we allen aan den mijl
paal 1931/1932. Welnu, dan is het
goed, dat we elkaar daar even ophou
den, opdat geen der onzen zorgeloos,
of door zorgen willoos geworden,
voortwandelt zonder de weldaad van
de rust te hebben gesmaakt en het
nu', dat de overdenking afwerpt,
deelachtig te zijn geworden. Verwan,
ten. vrienden en bekenden, bieden
elkaar daarom bij het scheiden van
het jaar en bij de intrede van het
nieuwe, hun wenschen- We zullen die
dezer dagen veel hebben te aanhooren
en dikwijls hebben te uiten, maar het
is geen monotonie, welke nutteloos is,
omdat we er steeds door herinnerd
zullen worden aan de beantwoording
der vragen: hoe was het, wat leerden
we, hoe kunnen we het nieuwe jaar
beter gaan beleven
Voor zeer velen bracht het oude
jaar weinig vreugdevols. Dat was ten
deele eigen schuld en die schuld moe
ten we zeker in het komende jaar zien
te verminderen. Maar veel vreugde
moesten we allen ook missen door
omstandigheden buiten ons om. We
banen allen zelf ons levenspad, maar
de grond, waarover dat pad gaat, wordt
ons toegewezen. Een pad, dat over
een steenachtigen bodem voert, kunnen
we niet zoo opfleuren als een weg,
welke een vruchtbare vlakte snijdt,
maar altijd toch kunnen we er Iets
voor doen om het aanzien van een
pad of weg te verfraaien. Langs een
vruchtbare vlakte wil alles groeien en
bloeien, voor een dorren bodem
moeten we de geschikte plantsoorten
zoeken en aan derzelver verzorging
tijd en moeite besteden Maar dan
kunnen de resultaten ook schoon zijn
Op het oogenblik loopt veler levens
weg over een dorre vlakte. Welnu,
laten we dan wat extra moeite doen
om dien weg op de daartoe meest
geëigende wijze te verfraaien. Waar
geen rozen groeien, kan men nog
vreugde beleven aan het eenvoudige
steenbloempje; zelfs in distelen is
schoonheid te vinden, als we de moeite
nemen om ze er in te zoeken.
Het is een goede gewoonte, dat ook
de uitgever en de redactie van een
krant tot den lezerskring bij het wisselen
van het jaar hun heil wenschen richten.
Een gewoonte, die groeit uit de na-
tuurlijke verhouding Het plaatselijke
blad vooral is een goede vertrouwde
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
37-
Coombe wreef zich in de handen, ter
wijl zijn sluwe oogjes achter zijn brille-
glazen vochtig glansden. Beste jongen,
de volgende week komt er een heer uit
Amsterdam om ze te taxeeren.
Geloof hem niet schreeuwde Gripps
die eensklaps was opgesprongen.
Skinner duwde hem echter op zij.
Wat kan my dien heer uit Amsterdam
schelen. Ik wil mijn aandeel in den buit
hebben.
Het had er allen schijn van, of er ruzie
op komst was. De mannen keken elkaar
met woedende blikken aan en zelfs Cor-
kett, die zich tot nu toe afzijdig had ge
houden, naderde de tafel. Denver volgde
het tooneel met wild kloppend hart.
Wat zou er gaan gebeuren'?
Een oogenblik was het stil, toen trad
Skinner op Coombe toe en sprakDie
juweelen zijn minstens zesduizend pond
sterling waard, Coombe en ik vraag je
nu voor de laatste maal waar ze zijn?
Coombe zwaaide met zijn dikke hand.
Mijne heeren, ik verzoek u dringend om
kalm te blijven. Hoogstwaarschijnlijk
heb ik er de volgende week een kooper
voor en dan zullen we afrekenen.
Niet de volgende week, nu zullen
we afrekenen!, beet Skinner hem toe.
Ook Cripps kwam nu naderbij en keek
Coombe met doordringende oogen aan.
Ja, we zullen nu afrekenen, beaam
de hy.
Ja, dat vind ik ook. Het was Cor-
kett, die deze woorden sprak.
En wat heb jij daarmee te maken?
schreeuwde Skinner.
Ik heb er alles mee te maken, me
neer Skinner, was het brutale antwoord
en hij keerde de zakken van zijn cos-
tuum om. Dat heb ik er mee te maken,
meneer Skinner; ik ben platzak en
wensch vijftig pond van u te ontvangen.
Zoo, vriend, wenscht u dat?
Corkett knikte, terwijl zijn gezicht
rood werd van ingehouden woede. En
als ik ze niet krijg, dan zal ik eens vertel
len wat er vier jaar geleden in Hatton
Garden gebeurde!
Hatton Garden, vier jaar geleden!
Denver onderdrukte een kreet. Hatton
Garden! Vier jaar geleden! Groote He
mel, wat zou hy nu te hooren krijgen?
Skinner verbleekte; met doorborenden
blik keek hij den ex-boekhouder aan.
Plotseling hief hij een hand op en Cor
kett deinsde achteruit.
Schurk, nog één woord en ik zal
je
Nou en wat zal je dan? Corkett
lachtte schel. Maar de grijnslach bestierf
hem op de lippen, want het volgende
oogenblik had de Spin hem bij de keel
gegrepen en vocht hij voor zijn leven.
Coombe, innerlijk verheugd over deze
wending, trachtte de Spin van zijn prooi
los te rukken. Ook Cripps kwam tus-
op de uiteindelijke bedoelingen der
Goddelijke Voorzienigheid u een
geestelijke rust moge verschaffen, die
het leven ook in tijden van beproeving
minder zwaar zal maken.
Zóó versta men onzen wensch
EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!
EEN ZALIG NIEUWJAAR I
in het gezin, de plaatselijke krant
hóórt tot de familie. Zij immers ver
telt in haar redactie- en advertentie
kolommen, wat de families ter plaatse
onderling beleven en wat ze elkaar
hebben te bieden. In moeilijke oogen-
blikken staat de krant klaar om de
kleine gemeenschap tot onderlingen
steun en hulp op te wekken en ze
door een goed woord moreel te sterken.
De uitgever heeft zijn abonné's noodig
en zijn adverteerders, maar dezen op
hun beurt behoeven de krant. We
kibbelen op z'n tijd wel eens met
elkaar, zooals men dat in de beste
families doet, maar scheiden van el
kaar. dat doen we nóóit, hoewel
we ook niet ,aan elkaar getrouwd"
zijn, zooals dat wel eens heet.
We hebben in een jaar weer lief en
leed met elkander gedeeld, in dit
jaar helaas wat al te veel van het
laatste. Maar met moed en vertrouwen,
en sterk door de vereeniging van be
langen, gaan we het nieuwe jaar te
gemoet, waarbij we de heele gemeen
schap van onze lezers en adverteerders
weer tot steun hopen te zijn. door
samenwerking, voorlichting en opbeu
ring
We zullen van het nieuwe stuk le
vensweg iets moois zien te maken,
zoover de omstandigheden dat zullen
veroorloven, al zouden we zelfs het
schoone moeten zoeken in de diste
len.
We wenschen het u allen toe, dat
het u in 1932 waarlijk goed moge gaan.
Dat materieele welvaart uw deel moge
zijn en vooral dat een sterk vertrouwen
schenbeide, doch hun pogingen waren
vergeefs.
Skinner had zijn slachtoffer in een
ijzeren greep vast en de ongelukkige jon
geman worstelde en kronkelde zich zon
der echter los te komen. Zijn gezicht
was vuurrood en zyn stem versmoorde
in zyn keel.
Ik heb je lang genoeg je gang laten
gaan, meneer Corkett, siste Skinner.
Laat me los, je zult hiervoor han-
gen! klonk Corketts verstikte stem.
i, Vervloekte kerel! brulde Skinner,
nu buiten zichzelf van woede. Zul
I je me dan niet met rust laten vóórdat ik
je vermoord heb?
Neen! gilde Corkett met uiterste
i krachtsinspanning. Je hebt je al goed
kunnen oefenen, toen je Geoffry Ware
vermoord hebt
Ah
Het was Denver, die deze kreet uitte
en die luid door het vertrek werklonk.
Het was de kreet van een ziel, die na
jarenlange marteling eindelijk verlossing
j had gevonden!
i Onschuldigonschuldig, God
/.ij dank, ik ben onschuldig!
Bij het vernemen van dit stemgeluid,
dat uit de duisternis kwam, liet Skin-
I ner plotseling zijn slachtoffer los. Coom
be en Cripps keken verschrikt om en
zelfs Corkett, die meer dood dan levend
was, gaf nog teekenen van groote ver
bazing.
Toen kwam Denver uit zijn schuil
plaats te voorschijn, het zware breek
ijzer in de hand. Een seconde keek hij
zijn tegenstanders met glinsterende
oogen aan. Zy schenen als gehypnoti
seerd door zijn blikken en verroerden
WAALWIJK IN 1931.
We hebben eens nagegaan wat zooal
de belangrijkste gebeurtenissen waren
die er in onze plaats en omgeving zijn
voorgevallen Er is natuurlijk overvloed
van stof. 1931 bracht veel misère,
maar, zooals u zich bij het overlezen
van dit jaaroverzicht nog wel zult
herinneren, ook veel goeds met blij
vende waarde. En per slot van reke
ning zijn we het nog maar het liefst
met onzen Boutens eens dat «alle
smart is eindig, alle vreugd is einde
loos". Een heel goede gewoonte lijkt
het ons dat niet alleen de zakenman,
maar elkeen aan het eind van 't jaar
eens ztyn balans opmaakt en vluchtig
de voornaamste gebeurtenissen nog
eens de revue laat passeeren. Voor
zeker zullen velen aan wie 1931 veel
last en moeite bezorgd heeft hiervan
dit jaar maar liever afzien, maar dit
lijkt ons toch onnoodig pessimisme,
want wie schept er bij 't Ingaan van
het nieuwe jaar geen nieuwe, frissche
hoop op een betere toekomst?
1931 zal in Waalwijks geschiedenis
te boek staan als het jaar van den
Raadhuisbouw. In de Januari—verga-
dering besloot de Raad het nieuwe
plan—Kropholler aan te nemen. De
weinig verkwikkelijke strijd die aan
dit voorname besluit vooraf ging,
zullen wij maar liever niet meer rele-
veeren, temeer daar hij voor 't grootste
deel tot het vorige jaar behoort. Op
27 Maart had 's middags de aanbeste
ding plaats en 's avonds de gunning
aan den laasten inschrijver den heer
J. de Bont te Nieuwkuijk voor de som
van f203.260. Het Financieringsplan
voor het bouwwerk werd op 25 April
zich niet.
Toen sprak Skinner met toonldoze
stem
Wie is die man?
Denver keek den spreker aan en een
oogenblik ontmoetten zich hun blikken.
Ik ben Wilfred Denver; weg daar
van die deur!
Cripps was onwillekeurig naar de
deur geloopen, Coombe en Skinner ke
ken besluiteloos om zich heen. Geen van
hen bewoog zich echter.
Denver ging een stap naar voren, het
breekijzer steeds in de hand. Zyn ver
schijning had een dusdanigen indruk op
de mannen gemaakt, dat het leek of hy
ongehinderd zou kunnen heengaan. Toen
hy bij de deur was, begon Skinner pas
te beseffen wat Denver's vrijheid voor
hem, Skinner, zou beteekenen.
Houdt hem tegen! Houdt hem te
gen, jullie lafaards! bruilde hy en hij
vloog tegen Denver op.
Mij tegenhouden? schreeuwde Den
ver, dat zullen we eens zienl Nie
mand ter wereld kan mij tegenhouden!
En terwijl hij den gespierden Skinner
van zich afslingerde, of het een kind
was, wierp hij zich op de drie overigen.
Coombe en Corkett rolden onderstebo-
ven als kegels, zonder den minsten
weestand, bly aan de slagen van het
breekijzer te kunnen ontkomen. Alleen
Cripps scheen zich te willen verdedigen.
Hij stond met gebogen hoofd, als een
stier ten aanval gereed. Het baatte hem
weinig. Denver sprong op hem af....
een slag weerklonk, een vloek en met een
bebloed hoofd rolde de schavuit op den
grond. Een hevig gekraak volgde, het
paneel van de deur werd stukgeslagen
en versplinterd en even later rende Den
ver vrij en ongehinderd over de werf.
HOOFDSTUK XXVI.
Vrywel ongedeerd kwam Corkett over
eind en strompelde naar buiten. De Spin
keek hem na met een vreemd gevoel van
opluchting. Aan den eenen kant van het
vertrek lag Coombe, buiten gevecht ge
steld, maar oogenschijnlijk niet gewond.
Skinner luisterde naar Coombe's hart
slag. Niets bijzonders, mompelde hii
met een spijtige uitdrukking in het ge
zicht. Het klopt regelmatig. Daarna
onderzocht hij Cripps. Deze had een ga-
oende wonde aan zijn slaap, die hevig
bloedde, waardoor zijn toch al niet aan
genaam uiterlijk er niet fraaier op was
geworden. Doch hij scheen door den slag
alleen maar te zijn verdoofd.
De Spin ging zitten; de toestand was
werkelijk hopeloos. Denver, de ver
meende schuldige, had zich bekend ge
maakt. Dat was leelyk, maar nog leely-
ker was het, dat bij de vechtpartij zijn
valsche pruik en baard waren losge
rukt en Skinner dat gezicht met de zil
verkleurige haren scheen te herkennen.
Een portefeuille met naamkaartjes, die
Denver had verloren, bevestigde zijn
vermoedens. Zijn slachtoffer was terug
gekeerd in de machtige persoonlijkheid
van John Franklin, den millionair!
Het spel was uit, hij was er by, moest
Skinner met een gesmoorden vloek er
kennen. Peinzend zat hij voor zich uit
te staren. Was er dan geen uitkomst? Hij
had toch bewezen een leider te zyn, een
man van vindingrijkheid en kracht.
Moest hy het spel nu opgeven?
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zniden,
Waalwykscbti en Lanptraatsche Courant^
De ziiuemoning