Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Logische gevoieing.
I
(r w
Geen benauwdheid!
Geen gebrek aan lucht!
««"Abdijsiroop
Voor.
t-tUILLtTün
Winkelnieuws.
Mol
Gaat
NUMMER 5.
ZATERDAG 16 JANUARI 1932.
55e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever. 1
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26. j-,
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. 4
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 58.
Telegr.-Adre»ECHO.
Prijs der Advsrtentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
Non Possumns.
Het verlossende woord.
Reeds zeer vaak in de geschiedenis
heeft het „Non possumus", d. i. de
verklaring van onmacht om datgene
te doen. wat verlangd werd of gtëischt,
de schrikkelljkste gevolgen na zich
gesleept. Het .Non possumus" van de
Servische regeering als antwoord op
het Oostenrijksche ultimatum is het
sein geweest voor den jongsten wereld
oorlog. Meestentijds bevatten die woor
den dan ook een gevreesde verklaring,
maar nu eindelijk werden zij een
verlossende uitspraak, nu de Duitsche
rijkskanselier ze bezigde ten opzichte
van een hervatting der herstelbetalingen.
Heel de wereld weet, hoe de ver
plichting tot betaling van enorme
schulden, over en weer Duitschland
aan de vroegere geallieerden en deze
weer aan de Ver. Staten het econo
mische wereldbestel ontwricht houdt
cn de maatschappelijke crisis bij voort
during verergert. Iedereen wéét dat en
toch, omdat men de constquenties
van onderlinge schulddelging niet aan
durft en vooral omdat overwinnings-
waan en bekrompen egcïjme zich er
tegen verzetten om den geslagen vijand
de meeste vruchten van zulke schuld-
delging te gunnen, daarom laat men
de welvaart der wereld liever vergaan,
dan de consequenties te aanvaarden
van het eenig reddend besluit.
De machthebbers bedisselden weer
een Herstelconferentie, niet om de
zieke wereld door de eenig mogelijke
operatie voor goed te genezen, maar
om er weer drankjes te mengen en
nieuwe bloedtransfusies te ontwerpen,
van „De Echo van het Zuiden".
Uitverkoop bl| MOL,
Niet In naam,
Maar inderdaad, met
SENSATIE
P R IJ Z E N.
MOL bllfft Goedkooper.
die de lijdende maatschappij nog een
poosje sukkelend ln het leven zouden
kunnen houden en de dtfiaitieve sa
neering uit te kunnen stellen, tot
wéér later.
Maar nu zijn al die wereld—kwak
zalvers in eens aan het schrikken
gebracht door den Duitschen Michel,
wien men jaren lang het bloed aftapte
om door transfusie het zieke wereldje
draaiende te kunnen houden. .Non
possumus", zei Biüninp, nu niet en
over drie jaar niet en nóóit meer 1 Het
beeije bloed, dat het nog rest, heeft
Duitschland zelf noodig en de wereld
kan er niet mee gebaat zijn.
Of B üiing den moed tot die ver
klaring van zich zejf heeft, of dat het
hier den moed van Hittler—wanhoop
betreft, doet weinig ter zake. De ver
klaring is er en de menschheid kan
er mee gebaat zijn, omdat de aarze
lende werelddokteren er door gedreven
zullen worden tot het inzicht, dat ze
danandere geneesmiddel te baat zullen
moeten nemen, dat 'n dt fï )Hef herstel
kan bewerken, maar dat ze uit half.
s'achtigheid wilden reserveeren voor
het uiterste moment van noodzaak
Alles, wat werelddokter is, knikte,
toen B üting gesproken had, maar ze
maakten tevens een gebaar van af
grijzen. „Zoo vlak—weg 2égt men de
dingen niet ln de diplomatie"
heette het.
„Meer dan ooit", zei de voorzichtige
dokter Mac Donald, .is nu de Herstel,
conferentie noodig". Als we den Duit
schen Michel maar eenmaal ln de
consultkamer hebben, zoo denkt hg,
dan is hg misschien nog wel te be.
praten om zich nog voor enkele jaren
voor onzen transfusledienst beschik
baar te houden, al was het maar
voor den schgn". En ook en vooral
Frankrijk sputtert tegen.
Maar de menschheid hoopt, dat het
slachtoffer voet bg stuk zal houden,
opdat de maatschappij etndeigk eens
van haar onzekerheidslot worde verlost.
Het mes moet er in, de zieke plekken
moeten worden uitgesneden, opdat de
wereld weer leve door haar eigen
gezond bloed.
Dat is een algemeen wereldbelang,
dus ook voor ons land.
Het is een waandenkbeeld, te mee
Uit het Engelsch van
ALFRED WILSON BARRETT.
(Nadruk verboden).
Corkett probeerde het over een ande
ren boeg te gooien.
Ik zal u precies vertellen hoe alles
gebeurd is, begon hy gedwee, het is ei
genlijk vrecselijk ongelukkig voor me.,
ebdat ik.
Baxter maakte aan zijn praatjes een
einde door de hand op zijn schouder te
leggen.
Ja, ja, ik weet er alles van hoor. Je
bent een diep beklagenswaardige en ver
ongelijkte jongeman, dood-onschuldig,
maar het is toch maar het beste dat je
even met mij meegaat!
Corkett wierp nog een laatsten hulpe-
loozen blik om zich heen, maar hy be
sefte dat er geen uitweg was en gaf zich
gewonnen.
Ik zal u als een lam volgen, teemde
hij, maar die buit is niet van my, geen
stuk er van, het is allemaal van de Spin.
De detective knikte. Daar zullen
we het straks wel over hebben. Begin
maar met zoo snel als je kunt door dat
raam daar te stappen.
Hij hield zijn revolver op zyn gevan
gene gericht, toen hy zelf door het ven
ster klauterde. Een oogenblik later wa
ren ze beiden in de duisternis verdwe
nen.
HOOFDSTUK XXIX.
Het was een stralende zomerochtend-,
de tuin van de „Grange" was een klein
paradys van kleur en geur. Nelly, in een
luchtige, smaakvolle witte japon, liep
met onrustige passen het grasveld op en
neer; de rusteloosheid die haar kwelde,
vormde een pijnlijke tegenstelling met
de vredige heerlijkheid van den prach-
tigen morgen.
Haar zenuwachtige vingers speelden
met een kanten zakdoekje, haar mond
hoeken trokken nerveus en ze had ook
alle reden om in een toestand van span
ning en opwinding te verkeeren. Ze was
geen eenzame weduwe meer, haar man
zou tot haar terugkeeren, als uit den
doode herrezen.ieder oogenblik kon
ze zyn voetstappen hooren naderen, zyn
gestalte bij het groote hek zien verschij
nen.
Zooals hij verzocjn had, wachtte ze
hem in den tuin^ Jaikes was naar het
station gegaan on/ hem van den trein te
halen.
Waarom had hij toch gewild, dat ze
hem hier zou wachten, zoodat ze de ein-
delooze minuten moest tellen, die hen
nog van elkander scheidden? Gesteld dat
hij zijn plannen op het laatste oogenblik
had veranderd, of dat iets hem verhin
derd had, uit Londen te vertrekken....
Wat zou hy toch al dien tijd gedaan
hebben sedert dien vreeselyken Donder
dag nu vier jaren geleden? Waarom had
hij Jaikes gedwongen een valsche rol te
spelen? Waarom had hy het zelf gedaan?
En wat was er gebeurd, dat hy opeens
die rol liet varen? Alles was even on
doorgrondelijk en duister.
Daar klonken voetstappen en stemmen
in het laantje. Zij rende naar het hek.
Daar was Jaikes en een paar passen ach
ter hem een groote slanke man, met zil-
verwit haar. De zorgen hadden in zijn
gezicht diepe rimpels gegroefd en hij
verbleekte toen zij hem aanzag. Hy breid
de zijn armen uit, toen hy op haar toe
kwam. Was het heusch werkelijkheid,
geen droom, waaruit zij straks ontgoo
cheld zou ontwaken?
Nell, was alles wat over zijn lippen
kwam; en toen sloot hy haar in zijn ar
men en kuste haar onstuimig.
O, Will, snikte ze, met moeite spre
kend door de wilde ontroering, zeg
niets, laat mij je alleen maar aankijken
en.... uithuilen.... myn hart breekt.
Haar woorden stierven weg in harts
tochtelijk schreien. Zachtjes hield Wil
fred Denver zijn vrouw tegen zich aan
gedrukt, geduldig wachtend tot haar
hartbrekend snikken zou bedaren; zyn
blik rustte op het lieve gezicht, dat hij
zoo lang en smartelijk had gemist.
De oude Jaikes had zich afgewend en
veegde met een grooten bonten zakdoek
zyn betraande oogen af. Toen wilde hy
zich in de richting van het huis verwij
deren, maar Denver zag het en vroeg
half fluisterend
Waar ga je heen, Jaikes?
Ik ga eens naar den barometer kij
ken, antwoordde hy met verstikte stem.
Ik geloof dat hy eindelijk op mooi weer
staat.
Nell's snikken minderde langzamer
hand en Denver leidde haar liefdevol
en voorzichtig naar de bank onder den
kastanjeboom, hun oude plekje, waar zü
hem haar liefde had geschonken. Het
leek hem op dit oogenblik of dit gisteren
aan den dag was gebeurd.
Hij ging zitten en trok haar op zyn
schoot ze scheen hem zóó klein en
tenger, dat het was alsof hij Cissy vast-
hield, zooals toen in die ellendige hut. i
Eindelijk hield het schreien geheel op
en Nelly bleef roerloos tegen hem aan
geleund.
nen, dat de wereld door Duitsche be
talingen le redden zou zgn Zelfs geen
Fransche of Amerikaansche wereid
Duitschland is arm op het oogenblik
en als het over eenige jaren weer in
staat zou zgn om zijn schulden te vol
doen, dan zal dat zgnult de welvaart,
die het uit andere landen had geroofd.
Qeld groeit niet aan en het arme
Duitschland van heden kan over enkele
jnen onmogelijk rijk 7ljn uit zich zelve.
Rgkskanselier dr. Bi tiling zei het zoo
klaar bij het jaarigksch banket van de
Amerikaansche Kamer van Koophandel
te Btrign, op 12 Dec. jl
.Duitschland kon zgn schulden
„slechts betalen uit de overschotten op
„den uitvoer. Men staat thans voor
„deze beslissing: óf men late Duitsch-
„land uitvoeren, óf men belemmere
„den uitvoer, doch dan maken de
„schuldeischers zelf de betaling der
.schulden onmogeigk."
Natuurlijk wenscht men geen geld
van Duitschland, dat men eerst zelf
moet voorschieten uit eigen welvaarts
bronnen van handel en Industrie.
Toen liet Biüiing zgn „Non pos
sumus" hooren. Het is alles heel logisch.
En het Is alleen de logica der feiten,
waarvoor de politieke kwakzalvers
zullen moeten zwichten. Moge het zoo
zgn en moge op dit verlossende woord
toch 't verlossende antwoord voor de
Goed zoo kindje, je tranen hebben
je opgelucht, zei hij opgewekt. Nell,
ik heb je toch zulk goed nieuws te ver
tellen! Denk eens aan, Nell, ik heb dien
man niet vermoord, ik ben onschuldig!
Zy maakte zich haastig los uit zijn
omarming, ging rechtop zitten en keek
hem met groote verwonderde oogen aan.
Will, ze schreeuwde het bijna
uit is het werkelijk.... kun je het
bewijzen?
Ik heb het bewezen en weldra zal
de heele wereld het weten.
O, Will, hoe heb ik dan toch ooit
kunnen denken dat je schuldig was?
Maar je had het my zelf gezegd. O, lie
veling, het is alsof ik droom. Als ik naar
je gezicht kyk, vraag ik me af. of het
waar kan zyn?
Vindt je my dan zoo veranderd?
Ja, en toch ook weer niet. Voor intf
zul je altyd dezelfde blyven, altyd myn
Will.... neen, lieveling, je bent niet
veranderd.
Er kwam een zachte weemoedige lach
in zyn oogen om haar vleiende bewon
dering. Toen vroeg hy:
En de kinderen, Nell, kleine Ned
en Cissy?
Die zyn nog op hun kamer.het
is nog zoo vroeg. Laten we maar gauw
naar ze toegaan.
Zy stond op om hem mee naar binnen
te nemen, maar het was al niet meer
noodig, want van den kant van het huis
klonk eensklaps vroolyk gelach en toen
ze opkeken, zagen ze Jaikes komen aan-
loopen, aan iedere hand een kind. Hy
werd haast ondersteboven getrokken
door zyn kleine dartele metgezellen en
rood van inspanning smeekte hij hen
om genade.
Zachtjes aan toch, jongejuffrouw,
hijgde hij, kalm aan een beetje, jonge
heer Ned, dat is net mijn oude rheuma-
tiekerige arm. waar je zoo aan trekt;
wereld komen. Dan zal alles spoedig
merkeigk „hersteld" zgn en zijn herstel-
conferenties verder overbodig.
,,Voor de Borst"
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop)
Plaats uw advertentien in het
blad, dat in uwe plaats en
omgeving gelezen wordt;
steunt de plaatselijke industrie.
trek hem niet uit het lid, kleine rakker.
Waar is nu die verrassing die je
voor ons had? vroeg Cissy vol gespan
nen verwachting. Maar toen ze het twee
tal in den tuin in 't oog kreeg, bleef het
meisje met een ruk stil staan en gaf een
gilletje van pleizier. Ze had „dien aar-
digen meneer" herkend.
Vlug liep zy op hem toe op den voel
gevolgd door Ned.
Denver strekte ontroerd de armen
naar hen uit, tilde ze op en kuste ze.
Cissy en Ned kennen jullie my niet?
Ik ben jullie vader, van wien jullie al
tijd gedacht hebt dat hy dood was!
Heusch hoor, vervolgde hy na een
oogenblik, glimlachend om de kalmte,
waarmede zy deze wonderlijke mededee-
ling aanhoorden. Ik blyf nu voortaan
altyd bij jullie. Geef me nu allebei eens
een hartelyken zoen. Goed zoo, zóó
moet het.
Ik weet nu wie dat kleine meisje
was dat u verloren had, zeide Cissy
trotsch, toen ze een beetje op adem was
gekomen van de onstuimige begroeting.
Nu, vertel het dan maar eens.
Dat was ik natuurlijk, is 't niet?
Goed geraden en nu heb ik haar
weergevonden en zal ik haar nooit meer
verliezen!
Neen, verklaarde het meisje vol
overtuiging. Mammie en ik zullen u nooit
meer laten weg gaan, nietwaar Mam?
Nelly schudde van neen, ze was niet
in staat een woord uit te brengen en de
tranen schoten haar weer in de oogen.
Maar ook Denver's oogen waren ver
dacht vochtig, hetgeen den scherpen
blik van den kleinen Ned niet ontging.
Verbaasd keek hij naar zyn ouders.
Maar jullie huilen!
En Jaikes huilt ook, vulde Cissy
aan. Waarom moeten jullie toch huilen?
(Wordt vtrvolgd).
e Echo van het Zniden,
Waalwyfescbe en Langstraatscbe Courant»
De Ziivemoning
41.
WW»
Geen hoestaanvallen, die IJ martelen en
U den adem afsnijden. Dit alles kunt Ge
voo: komen. Neem tijdig Abdijsiroop, die
door haar wonderlijk slijmoplossende wer
king de slijm met ziektekiemen kan ver
wijderen, Uw ademhaling verruimen en
dien scherpen hoest kan stillen. Neem
eens een proef met Abdijsiroop als Ge
vannacht weer wilt slapen als een roos.
Voor jong en oud onschadelijk en be
proefd bij: Hoest, Bronchitis, Asthma.
Alom verkrijgbaar. Prijs Fl. 1.50, Fl. 2.75, Fl. 4.50
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
(CO ct.Dan bespoedigt Ge Uw genezing.
