Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Losisclie plgtfiing.
Wlnkelnieuws.
Mol
Voor.
i
t
FEUSLLET081
Gaat
Zoo de kwaliteit"^*!
iW' Zoo de dracht
H EE REN -BAAI
ZATERDAG 28 MEI 1932.
55e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advsrtentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit sijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
EERSTE BLAD
de waarachtige gulden.
Toen het pond duikelde, grepen
alle goede Nederlanders hun porte.
monnaie in de hand en ze bezwoeren
elkaar om toch vooral op te passen
voor den Nederlandschen gulden, welke
het pond niet mocht naduikelen en
geheel volwaardig moest blijven. We
mochten al een oogenblik schade lijden
door de daling van de muntwaarde
In Engeland en de Schandlnavlsche
rijken, straks zouden we met onze
volwaardige guldens tegenover totaal
verarmde landen met gedeprecleerde
valuta staan, en dan zou, om het eens
oopülf'r te zeggen, de halve wereld
o'ï* jpns te koop staan. Welnu, we
J; r "''onze guldens stevig op peil
genoten, maar... ze werden schaar-
scher iarmate ze in verhouding tot
vreemde valuta duurder werden. We
hebben zeer zeker volwaardige, zelfs
overwaardige guldens, maar'ze zijn
uiterst moetlp te verdienen.
Dat brengt velen er toe om, wat de
Nederlandsche munt betreft, erg vast
houdend te worden. Nu de vol- of
overwaardige guldens niet zoo rijkelijk
meer toestroomen. wil men ahhans
het aHroomen zien te stuiten. Men is
aan het prakkezeeren gegaan en heeft
een theorie opgesteld omtrent den
waarachtiger, gulden. Mr. Kortenhorst
had het er onlangs in de Kamer over
hij scheen iets voor de gedachte te
voelen, degenen, die de idee propa-
geeren, zijn er toe geïnspireerd door
een aantal Amerikanen, die voor den
waarachtigen dollar ijveren. Ze rede
neeren aldus wie een tijd geleden
een zekere schuld maakte, door leening
b.v., van laten we zeggen 1000
dollars of 1000 guldens, verplichtte
zich natuurlijk om het geleende te
restitueeren. Wat hij leende, dat was
niet zoozeer het duizendtal munststuk
ken, als wel een zekere waarde. Wel
nu, zoo redeneert men. alleen die
waarde moet worden vergoed of te
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Archibald Marshall.
36.
Maar het rondloopen met dit geheim
bezwaarde mijn grootvader, een eenvou
dige oude man, die graag recht door zee
ging, zette Rawlings zijn verhaal voort.
Eindelijk nam hij mij in vertrouwen. Het
was den dag waarop ik voor de eerste
maal naar Engeland zou vertrekken om
naar kostschool te gaan, toen hij mij bij
zich riep. Hij was toen al heel oud en
ik herinner my, dat hij begon te schreien
en verdrietig stamelde dat wij elkaar wel
nooit terug zouden zien. Hij hield veel
van mij als kleine jongen en was altijd
heel lief voor iny, en het eerste bericht
wat mij bereikte, toen ik in Engeland
voet aan wal zette, was de tijding van
zijn overlijden. Bij ons afscheid had hij
mij deze papieren gegeven met de woor
den, dat hij die aan mij toevertrouwde,
dat ik zorg moest dragen ze niet te ver
liezen en dat ik ze nooit aan iemand
mocht laten zien. Op dit papier, ver
volgde Rawlings, het losse vel omhoog
houdend, staat zoowat alles wat hij mij
mondeling had medegedeeld, en ik ge
loof dat thans het oogenblik is aange
broken om zijn wensch te vervullen. Zie
hier wat hij schreef
„Aan mijn kleinzoon, John Raw
lings, te Munderadgee, in Nieuw
Zuid-Wales".
Het hierbij ingesloten verzegelde
stuk, gemerkt met het woord Wetsto-
nes en dat ge niet moogt openen, ver
trouw ik aan uwe handen toe. Indien
ge ooit mocht vernemen dat de fami
lie Bertram of eenige andere familie
in moeilijke of onaangename omstan
digheden verkeert, tengevolge van
Heeft U dat wel verwacht?
Kwaliteit zegt niet alleen
veelneen, kwaliteit zegt
alles. Geeft op kwaliteit
daarom acht.
MOL de zaak van kwaliteit,
MOL de zaak van vertrouwen,
MOL blijft goedkooper.
ruggegeven, een zoodanig bedrag in
geld dus, dat er gelijkelijk mee kan
worden gehandeld als ten tijde, toen
de leening werd gesloten. Met een
voorbeeld zullen we nog nader
de bedoeling verduldelijken. Gesteld
iemand leende vijf jaar geleden 1000
guldens en toen kon men voor dat
geld evenveel doen als thans laten
we het veronderstellen met 800
guldens. Welnu, alleen de waarde
moet worden vergoed, dus behoort
men te kunnen volstaan, naar de
meening althans van de propagandis
ten voor den waarachtigen dollar of
gulden, met een restitutie van 800
guldens voor de geleende 1000 gul
dens.
Het zit 'm natuurlijk in de volwaar-
digheid van de geldende muntwaarden
dollar of gulden dat men tot
het propageeren van zulke theorieën
komt, welke oppervlakkig iels aan
trekkelijks en zelfs iets rechtvaardigs
over zich hebben. Afs heel het econo
mische leven naar deze nieuwe theorie
zou worden heringericht, dan zou
men in dezen moeilijken tijd gemak
kelijker van zijn schulden kunnen af
komen dan thans het geval is, en ook
zouden de collectieve arbeidsovereen
komsten niet zulke zwarigheden meer
opleveren het overeengekomen loon
zou automatisch worden gereduceerd,
in geldswaarde tenminste, naarmate de
indexcijfers voor levensonderhoud
daalden.
Het is echter wel opmerkelijk, dat
de sympathie voor het stelsel geboren
is en groelsnde biijkt. in een lijd,
waarin degenen, die betalen moeten,
er belang bij hebben. Vóór ze al te
enthousiast worden voor de nieuwe
gedachte, mogen ze zich er ook wel
eens rekenschap van geven, dat het
economische leven immer fluctueert en
er dus eveneens tijden zullen komen,
waarin men meer guldens zou krijgen
terug te geven, dan men leende of
schuldig werd, en aan arbeiders een
hooger loon zou moeten worden uit
gekeerd dan contractueel werd over
een gekomen.
Ons komt heel de reclame voor den
waarachtigen gulden als een crisis,
verschijnsel voor. De theorie Is op het
moment aantrekkelijk, omdat ze nu
schuldenlasten helpt verlichten en bo
vendien loonsverlagingen zou bewer-
ken, zonder dat er strijd benoodtgd
zou zijn of... inflatie.
Werd. de theorie tot practljk, dan
zou men echter een bron voor veel
ellende, veel getwist en talrijk gepro-
cedeer hebben aangeboord. Zoo gauw
het begrip „waarde" wo dt losgemaakt
van het wezen der munt, is de weg
geopend voor eindeloos gedelibereer.
zonderlinge of geheimzinnige gebeur
tenissen, betrekking hebbende op het
kasteel Wetstones hij Morthwaite in
Cumberland, moet ge het verzegelde
papier ongeopend aan den heer des
huizes geven of wel aan een zijner
vrienden, die het dan aan hem moet
ter hand stellen. Het stuk mag niet
per post verzonden worden, maar
moet van de eene hand in de andere
overgaan. Mocht u niets van dien aard
ter oore komen, vertrouw dan het
verzegelde document met bovenge
noemde aanwijzingen aan uw zoon
toe. Hij zal het wederom aan zijn zoon
moeten overgeven en zoo steeds voort,
van vader op zoon. Niemand, uitge
zonderd de heer en meester van Wet
stones zal het zegel mogen verbreken.
29 Juni 18.
JOHN RAWLINGS.
Hij overhandigde Bobby het papier en
de jongeman keek met belangstelling
naar het wel wat hanepootige, maar
toch netjes geschreven schrift van den
ouden kolonist, die nu al sedert tiental
len jaren in het graf rustte.
Ik heb dat papier altijd trouw be
waard, ging Bobby's gastheer voort,
maar ik moet bekennen, dat het heele
geval my door hel hoofd was gegaan,
totdat de laatste gebeurtenissen op Wet
stones mij alles voor den geest deden
komen.
Toen besloot ik om, ingeval de zaak
niet opgehelderd mocht zijn als ik
het volgend jaar naar Europa ging, het
verzegelde document mede te nemen en
het ter hand te stellen aan Sir Roderick's
erfgenaam, daar het niet per post mocht
worden verzonden. Maar nu u op het
tooneel is verschenen, kan ik veilig mijn
handen van de zaak aftrekken, maar
denkt u er vooral om, dat u het niet per
post verzendt. Zooals u gehoord hebt,
heeft mijn grootvader dat uitdrukkelijk
verboden.
Indien Bobby Conder terstond na zijn
in ontvangst nemen van het belangrijke
en geheimzinnige document naar huis
was teruggekeerd, had hij aan verschil
lenden zijner vrienden heel wat angst en
zorg bespaard. Maar hij ging nog niet
naar huis; nog lang niet. En het verze
gelde couvert, veilig opgeborgen in zijn
De rechtvaardigheid der nieuwe ge
dachte is slechts zeer betrekkelijk.
Wetende dat men op zekeren tijd een
bepaalde som moet teruggeven, zal de
rechtschapen mensch maatregelen tref
fen om aan zijn verplichtingen te kun-
nen voldoen. Hij zal sparen en zijn
leven naar een bepaalde wijze inrich.
ten, van het moment af, waarop de
schuld ontstond. Als die dan moet
worden betaald, dan zal hij ze voldoen
in guldens, welker gebiulk hij zich
ontzegde in goeden er. slechten tijd,
toen hij er veel of weinig voor kon
koopen. Geenszins is het billijk, dat
de schuldenaar dan in munt méér zou
moeten betalen dan hij leende, omdat
op den vervaldag de innerlijke munt.
waarde door bijzondere ttjdsomstan.
dtgheden zou zijn gedaald.
Naast de theorie voor den waarach
tigen gulden duikt in den laatsten tijd
ook weer de gedachte op, dat .een
beetje inflatie" toch eigenlijk zoo
slecnt niet zou zijn. Al die slimmig.
heidjes zijn een gevolg van bepaalde
moeilijkheden, die uit de hanahaving
van onze muntpariteit voortspruiten.
Voor die handhaving was en Is en
blijft véél te zeggen, maar het is dui.
deüjk, dat ook in een klein land met
volwaardige munt geen wonderen
kunnen worden gewricht, wanneer het
heel een wereld economisch slecht
gaat, Dat behoeft ons eenter niet te
verleiden om een sprong tn het onbe
kende duister te doen.
ECHTE FR1ESCHE
20-50 cl. per ons
actetasch tusschen eigen aanteekeningen
over de toestanden in de diverse deelen
van het Britsche wereldrijk, reisde met
hem mede door Nieuw-Zeeland, de Ma-
leische Staten, Japan en Canada, eer 't
belandde in de handen van Guy Bertram.
Toen laatstgenoemde jongeman naar
Londen terug keerde, na zijn onderhoud
met Peggy's vader, voelde hij zich aan
vankelijk zoo diep ellendig en verslagen
als een jong mensch, die teleurgesteld
is in zijn liefste verlangens, zich maar
gevoelen kan. Hy was zóó in den put,
dat hij zich tot zijn eigen verbazing
moest bekennen dat het terugvinden van
zijn gestolen vermogen hem eigenlijk nog
maar matig interesseerde. Weken en
weken waren voorbij gegaan en geen
spoor van de vermiste juweelen ont
dekt, evenals van den verdwenen Mar
tin of van het lijk van Sir Roderick, hoe
veel moeite zich Calthorp ook getroostte.
Nadat Guy ongeveer een week
doelloos en somber door Londen had
gedwaald, pakte hij zijn koffers en ging
probeeren of de schilderachtige fjorden
van Noorwegen hem misschien afleiding
en troost zouden brengen. Hij trof een
paar opgewekte kennissen in het hooge
Noorden en al bleef zijn wond onge-
heeld, zijn algemeene stemming werd
toch wel wat beter.
Weer in Londen terug, het was begin
October, liep hy geheel onverwacht
George Greenfield tegen het lijf. Tot
Guy's onuitsprekelijken schrik was zyn
vriend in diepen rouw gekleed en toen
hij hem met een verontrusten vragenden
blik de hand drukte, begreep George on
middellijk dat de jonge Bertram nog
niets gehoord had van het overlijden van
Mevrouw Greenfield.
My'n moeder is gestorven, zei Geor
ge op ernstigen toon. Ze is maar kort
ziek geweest; veertien dagen geleden is
zij overleden.
Guy liep met hem mede en geheel van
zijn stuk gebracht, stamelde hij een paar
deelnemende woorden.
En waar is Peggy nu?, vroeg hij,
na een korte, pijnlijke pauze.
Bij haar vader in Glasgow, ant
woordde George, daar blijft ze. En met
iets pathetisch in zijn stem voegde hij
er bij: Het huisje in Highgate staat te
huur.
Crisis-Zuivelwet.
Van de week begon de Kamer met
de Crisis-Zulvelwet, welke iniusschen
door de regeering vrij aanmerkelijk
Zou je niet even met my willen
meegaan naar mijn kamers, George?
vroeg Guy opeens. Er is iets dat ik
graag met je zou willen bespreken.
De ander maakte geen bezwaar en
weldra traden de jongelui Guy's zitka
mer binnen.
George liet zich in een leuningstoel
bij het venster vallen, terwijl Guy met
rustelooze passen de kamer op en neer
liep.
Ik weet niet of Peggy je iets om
trent mij verteld heeft, zei hij eindelijk,
terwijl hij voor George bleef stilstaan.
Ja, dat heeft zy, antwoordde Geor
ge. Ik denk niet dat ze er toe gekomen
zou zijn als mijn moeder was blijven le.
ven, maar zooals de omstandigheden nu
zijn, ben ik vrijwel de eenige vriend, die
ze op de wereld heeft. Haar vader na
tuurlijk niet meegerekend, liet hij er
buitengewoon grimmig op volgen.
Wat gaat er in haar om? Wat moet
zy wel van my denken, dat ik haar zon
der eenige verklaring in den steek liet,
riep Guy hartstochtelijk uit.
Wel, zij denkt dat haar vader dat
allerbeminnelijkst heerschap er op
de een of andere manier in geslaagd is
zoodanigen invloed op je uit te oefenen
dat je je verplicht voelde van haar af te
zien. Zij denkt ook ten minste als ik
haar goed beoordeel dat je je niet
had mogen laten influenceeren, en ik
durf niet beweren dat ik het in dit op
zicht heelemaal oneens ben met Peggy.
Maar wy zyn te goede vrienden om het
daarover aan den stok te krijgen. Ik ben
overtuigd dat je met hart en ziel van
Peggy houdt en ik zou niets liever wil
len, dan dat jullie zoo spoedig mogelijk
konden trouwen. Maar wat had die oude
schavuit eigenlijk tegen je in te brengen?
Hij scheen de opinie toegedaan te
zijn dat ik een onwaardig lid van de
maatschappij ben, omdat ik nooit voor
mijn eigen onderhoud heb behoeven te
werken.
Wat een nonsens, viel George uit.
Natuurlijk heeft hy geen andere motieven
en hij kon of wilde je geen rechtstreeks
antwoord geven en daarom verzon hy
dat kletspraatje. Hij liegt om het pure
plezier van het liegen zelf! Er zijn in
jouw leven toch geen geheimen of duis
tere punten die hem ter oore kunnen
zijn gekomen en waarmede hij zijn voor-
Atebwye van rijpe tabakk&i f
was gewijzigd, in het bijzonder voor
wat het mengpercentage der margarine
betreft. De behandeling gaf allereerst
aanleiding tot veel gepraat over de
noodzaak van een „algemeen plan"
ter bestrijding van de crisis De heer
Braat verwachtte alleen heil van een
dictatuur van den gewezen burge
meester van Rotterdam, den heer Zim
merman, bijgestaan door Dr. Posthuma,
maar de naam Posthuma had op het
moment geen goede klank op het
Binnenhol 1 Algemeen werd het dezen
oud-minister kwalijk genomen, dat hij
er zich voor geleend had om in op
dracht van zijn Comité .zoo grof
mogelijk" de heer Posthuma erkent
het in zijn Open Brief aan den
minister te telegrafeeren. Mr. Marchant
(V.D.) herinnerde er aan, dat de heer
Posfhuma zich vroeger zelf tegen harde
beschuldigingen heeft moeten weren
met te erkennen„Ik doe wat ik kan,
maar Ik ben ook geen wonderdokter".
Mr. Marchant rekende ook even met
Ds. Kersten af. die een eenvoudige
oplossing van den crisis in zijn zak
had. „Ik kan niet verdragen zei
Mr. Marchant dat in deze ernstige
dagen, nu nog zooveel vreeselijks ge
beuren kan, iemand het air aanneemt,
een middel te hebben gevonden om
de crisis op te lossen." Ds. Kersten
wil n.l. de grondbelasting afschaffen
(maximum 6 mtliioen) en de sociale
lasten (4 millioer.) en dan aan de
boeren een melkprijs bezorgen van 7
cent, terwijl de minister ruim 5 cent
richtprijs voorstelt Kersten's steun zou
200 000 000 gulden kosten, op te bier»-
gen door een accijns op de margarine,
die dan op een gulden of drie per
kilo moest komen. Voor zulke voor-
stellen verklaarde Mr. Marchant geen
parlementaire woorden over te hebben.
De Melkwet vond nv»>Hppp* Mj alle
deel tracht te doen?
Er is absoluut niets van dien aard.
.iNu, dan raad ik je op je stuk te*
blijven staan, totdat Peggy meerderjarig
is en dan met of zonder zijn toestem
ming met haar te trouwen. Het arme
kind is dol op je en als het zoover is,
zal ik alles doen wat ik kan om jullie
te helpen.
Je bent een juweel van een kerel,
George, zei Guy hartelijk. Je hebt mij
heelemaal opgemonterd en weer nieuwen
moed gegeven. Wil je haar vooral dui
delijk maken, dat het terwille van haar
was dat ik die belofte gegeven heb.
Mij dunkt, dat zy dit wel besefte.
Ze kan toch moeilijk .denken dat je het
uit egoïstische motieven hebt gedaan.
Maar ik zal er haar toch nog eens uit
drukkelijk op wijzen om jou plezier te
doen. En nu moet ik er van door, kerel.
HOOFDSTUK XX.
LORD CARADOC VRAAGT RAAD.
Lord Caradoc was betrekkelijk gauw
hersteld van de schadelijke gevolgen der
zenuwspanning, waaraan hij de laatste
weken vóór de voltooiing van het groote
werk ten prooi was geweest. En zoo
dra hij zich weer normaal voelde, her
vatte hy met vernieuwden ijver den we-
tenschappeljjkcn arbeid, waaraan hij
voor zijn ontdekking van Sir Roderick's
manuscript bezig was geweest.
En zoo ging op Wetstones alles weer
zijn gewonen gang.
Op een mooien Septembermorgen za
ten Mevrouw Herbert en Cecily buiten
op een der glooiende terrassen, toen zij
over het meer een boot zagen naderen.
De roeier legde zijn vaartuigje bij de on
derste trede vast en klom, met een brie
venzak over zyn schouder naar hoven.
Hij stelde mevrouw Herhert eenige brie
ven en Cecily eenige illustraties ter
hand en zette daarop zijn weg voort naar
het hooger gelegen huis, om daar de
rest van de post te bezorgen.
Een brief van meneer Greenfield,
riep mevrouw Herbert uit en tegelijker
tijd opende ze het couvert.
Wordt vervolgd.
ulfijisrkt en kegstraatscke ('tirail,