Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Losisclie plgtfiing. Wlnkelnieuws. Mol Voor. i t FEUSLLET081 Gaat Zoo de kwaliteit"^*! iW' Zoo de dracht H EE REN -BAAI ZATERDAG 28 MEI 1932. 55e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden ƒ1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Prijs der Advsrtentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit sijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. EERSTE BLAD de waarachtige gulden. Toen het pond duikelde, grepen alle goede Nederlanders hun porte. monnaie in de hand en ze bezwoeren elkaar om toch vooral op te passen voor den Nederlandschen gulden, welke het pond niet mocht naduikelen en geheel volwaardig moest blijven. We mochten al een oogenblik schade lijden door de daling van de muntwaarde In Engeland en de Schandlnavlsche rijken, straks zouden we met onze volwaardige guldens tegenover totaal verarmde landen met gedeprecleerde valuta staan, en dan zou, om het eens oopülf'r te zeggen, de halve wereld o'ï* jpns te koop staan. Welnu, we J; r "''onze guldens stevig op peil genoten, maar... ze werden schaar- scher iarmate ze in verhouding tot vreemde valuta duurder werden. We hebben zeer zeker volwaardige, zelfs overwaardige guldens, maar'ze zijn uiterst moetlp te verdienen. Dat brengt velen er toe om, wat de Nederlandsche munt betreft, erg vast houdend te worden. Nu de vol- of overwaardige guldens niet zoo rijkelijk meer toestroomen. wil men ahhans het aHroomen zien te stuiten. Men is aan het prakkezeeren gegaan en heeft een theorie opgesteld omtrent den waarachtiger, gulden. Mr. Kortenhorst had het er onlangs in de Kamer over hij scheen iets voor de gedachte te voelen, degenen, die de idee propa- geeren, zijn er toe geïnspireerd door een aantal Amerikanen, die voor den waarachtigen dollar ijveren. Ze rede neeren aldus wie een tijd geleden een zekere schuld maakte, door leening b.v., van laten we zeggen 1000 dollars of 1000 guldens, verplichtte zich natuurlijk om het geleende te restitueeren. Wat hij leende, dat was niet zoozeer het duizendtal munststuk ken, als wel een zekere waarde. Wel nu, zoo redeneert men. alleen die waarde moet worden vergoed of te van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Archibald Marshall. 36. Maar het rondloopen met dit geheim bezwaarde mijn grootvader, een eenvou dige oude man, die graag recht door zee ging, zette Rawlings zijn verhaal voort. Eindelijk nam hij mij in vertrouwen. Het was den dag waarop ik voor de eerste maal naar Engeland zou vertrekken om naar kostschool te gaan, toen hij mij bij zich riep. Hij was toen al heel oud en ik herinner my, dat hij begon te schreien en verdrietig stamelde dat wij elkaar wel nooit terug zouden zien. Hij hield veel van mij als kleine jongen en was altijd heel lief voor iny, en het eerste bericht wat mij bereikte, toen ik in Engeland voet aan wal zette, was de tijding van zijn overlijden. Bij ons afscheid had hij mij deze papieren gegeven met de woor den, dat hij die aan mij toevertrouwde, dat ik zorg moest dragen ze niet te ver liezen en dat ik ze nooit aan iemand mocht laten zien. Op dit papier, ver volgde Rawlings, het losse vel omhoog houdend, staat zoowat alles wat hij mij mondeling had medegedeeld, en ik ge loof dat thans het oogenblik is aange broken om zijn wensch te vervullen. Zie hier wat hij schreef „Aan mijn kleinzoon, John Raw lings, te Munderadgee, in Nieuw Zuid-Wales". Het hierbij ingesloten verzegelde stuk, gemerkt met het woord Wetsto- nes en dat ge niet moogt openen, ver trouw ik aan uwe handen toe. Indien ge ooit mocht vernemen dat de fami lie Bertram of eenige andere familie in moeilijke of onaangename omstan digheden verkeert, tengevolge van Heeft U dat wel verwacht? Kwaliteit zegt niet alleen veelneen, kwaliteit zegt alles. Geeft op kwaliteit daarom acht. MOL de zaak van kwaliteit, MOL de zaak van vertrouwen, MOL blijft goedkooper. ruggegeven, een zoodanig bedrag in geld dus, dat er gelijkelijk mee kan worden gehandeld als ten tijde, toen de leening werd gesloten. Met een voorbeeld zullen we nog nader de bedoeling verduldelijken. Gesteld iemand leende vijf jaar geleden 1000 guldens en toen kon men voor dat geld evenveel doen als thans laten we het veronderstellen met 800 guldens. Welnu, alleen de waarde moet worden vergoed, dus behoort men te kunnen volstaan, naar de meening althans van de propagandis ten voor den waarachtigen dollar of gulden, met een restitutie van 800 guldens voor de geleende 1000 gul dens. Het zit 'm natuurlijk in de volwaar- digheid van de geldende muntwaarden dollar of gulden dat men tot het propageeren van zulke theorieën komt, welke oppervlakkig iels aan trekkelijks en zelfs iets rechtvaardigs over zich hebben. Afs heel het econo mische leven naar deze nieuwe theorie zou worden heringericht, dan zou men in dezen moeilijken tijd gemak kelijker van zijn schulden kunnen af komen dan thans het geval is, en ook zouden de collectieve arbeidsovereen komsten niet zulke zwarigheden meer opleveren het overeengekomen loon zou automatisch worden gereduceerd, in geldswaarde tenminste, naarmate de indexcijfers voor levensonderhoud daalden. Het is echter wel opmerkelijk, dat de sympathie voor het stelsel geboren is en groelsnde biijkt. in een lijd, waarin degenen, die betalen moeten, er belang bij hebben. Vóór ze al te enthousiast worden voor de nieuwe gedachte, mogen ze zich er ook wel eens rekenschap van geven, dat het economische leven immer fluctueert en er dus eveneens tijden zullen komen, waarin men meer guldens zou krijgen terug te geven, dan men leende of schuldig werd, en aan arbeiders een hooger loon zou moeten worden uit gekeerd dan contractueel werd over een gekomen. Ons komt heel de reclame voor den waarachtigen gulden als een crisis, verschijnsel voor. De theorie Is op het moment aantrekkelijk, omdat ze nu schuldenlasten helpt verlichten en bo vendien loonsverlagingen zou bewer- ken, zonder dat er strijd benoodtgd zou zijn of... inflatie. Werd. de theorie tot practljk, dan zou men echter een bron voor veel ellende, veel getwist en talrijk gepro- cedeer hebben aangeboord. Zoo gauw het begrip „waarde" wo dt losgemaakt van het wezen der munt, is de weg geopend voor eindeloos gedelibereer. zonderlinge of geheimzinnige gebeur tenissen, betrekking hebbende op het kasteel Wetstones hij Morthwaite in Cumberland, moet ge het verzegelde papier ongeopend aan den heer des huizes geven of wel aan een zijner vrienden, die het dan aan hem moet ter hand stellen. Het stuk mag niet per post verzonden worden, maar moet van de eene hand in de andere overgaan. Mocht u niets van dien aard ter oore komen, vertrouw dan het verzegelde document met bovenge noemde aanwijzingen aan uw zoon toe. Hij zal het wederom aan zijn zoon moeten overgeven en zoo steeds voort, van vader op zoon. Niemand, uitge zonderd de heer en meester van Wet stones zal het zegel mogen verbreken. 29 Juni 18. JOHN RAWLINGS. Hij overhandigde Bobby het papier en de jongeman keek met belangstelling naar het wel wat hanepootige, maar toch netjes geschreven schrift van den ouden kolonist, die nu al sedert tiental len jaren in het graf rustte. Ik heb dat papier altijd trouw be waard, ging Bobby's gastheer voort, maar ik moet bekennen, dat het heele geval my door hel hoofd was gegaan, totdat de laatste gebeurtenissen op Wet stones mij alles voor den geest deden komen. Toen besloot ik om, ingeval de zaak niet opgehelderd mocht zijn als ik het volgend jaar naar Europa ging, het verzegelde document mede te nemen en het ter hand te stellen aan Sir Roderick's erfgenaam, daar het niet per post mocht worden verzonden. Maar nu u op het tooneel is verschenen, kan ik veilig mijn handen van de zaak aftrekken, maar denkt u er vooral om, dat u het niet per post verzendt. Zooals u gehoord hebt, heeft mijn grootvader dat uitdrukkelijk verboden. Indien Bobby Conder terstond na zijn in ontvangst nemen van het belangrijke en geheimzinnige document naar huis was teruggekeerd, had hij aan verschil lenden zijner vrienden heel wat angst en zorg bespaard. Maar hij ging nog niet naar huis; nog lang niet. En het verze gelde couvert, veilig opgeborgen in zijn De rechtvaardigheid der nieuwe ge dachte is slechts zeer betrekkelijk. Wetende dat men op zekeren tijd een bepaalde som moet teruggeven, zal de rechtschapen mensch maatregelen tref fen om aan zijn verplichtingen te kun- nen voldoen. Hij zal sparen en zijn leven naar een bepaalde wijze inrich. ten, van het moment af, waarop de schuld ontstond. Als die dan moet worden betaald, dan zal hij ze voldoen in guldens, welker gebiulk hij zich ontzegde in goeden er. slechten tijd, toen hij er veel of weinig voor kon koopen. Geenszins is het billijk, dat de schuldenaar dan in munt méér zou moeten betalen dan hij leende, omdat op den vervaldag de innerlijke munt. waarde door bijzondere ttjdsomstan. dtgheden zou zijn gedaald. Naast de theorie voor den waarach tigen gulden duikt in den laatsten tijd ook weer de gedachte op, dat .een beetje inflatie" toch eigenlijk zoo slecnt niet zou zijn. Al die slimmig. heidjes zijn een gevolg van bepaalde moeilijkheden, die uit de hanahaving van onze muntpariteit voortspruiten. Voor die handhaving was en Is en blijft véél te zeggen, maar het is dui. deüjk, dat ook in een klein land met volwaardige munt geen wonderen kunnen worden gewricht, wanneer het heel een wereld economisch slecht gaat, Dat behoeft ons eenter niet te verleiden om een sprong tn het onbe kende duister te doen. ECHTE FR1ESCHE 20-50 cl. per ons actetasch tusschen eigen aanteekeningen over de toestanden in de diverse deelen van het Britsche wereldrijk, reisde met hem mede door Nieuw-Zeeland, de Ma- leische Staten, Japan en Canada, eer 't belandde in de handen van Guy Bertram. Toen laatstgenoemde jongeman naar Londen terug keerde, na zijn onderhoud met Peggy's vader, voelde hij zich aan vankelijk zoo diep ellendig en verslagen als een jong mensch, die teleurgesteld is in zijn liefste verlangens, zich maar gevoelen kan. Hy was zóó in den put, dat hij zich tot zijn eigen verbazing moest bekennen dat het terugvinden van zijn gestolen vermogen hem eigenlijk nog maar matig interesseerde. Weken en weken waren voorbij gegaan en geen spoor van de vermiste juweelen ont dekt, evenals van den verdwenen Mar tin of van het lijk van Sir Roderick, hoe veel moeite zich Calthorp ook getroostte. Nadat Guy ongeveer een week doelloos en somber door Londen had gedwaald, pakte hij zijn koffers en ging probeeren of de schilderachtige fjorden van Noorwegen hem misschien afleiding en troost zouden brengen. Hij trof een paar opgewekte kennissen in het hooge Noorden en al bleef zijn wond onge- heeld, zijn algemeene stemming werd toch wel wat beter. Weer in Londen terug, het was begin October, liep hy geheel onverwacht George Greenfield tegen het lijf. Tot Guy's onuitsprekelijken schrik was zyn vriend in diepen rouw gekleed en toen hij hem met een verontrusten vragenden blik de hand drukte, begreep George on middellijk dat de jonge Bertram nog niets gehoord had van het overlijden van Mevrouw Greenfield. My'n moeder is gestorven, zei Geor ge op ernstigen toon. Ze is maar kort ziek geweest; veertien dagen geleden is zij overleden. Guy liep met hem mede en geheel van zijn stuk gebracht, stamelde hij een paar deelnemende woorden. En waar is Peggy nu?, vroeg hij, na een korte, pijnlijke pauze. Bij haar vader in Glasgow, ant woordde George, daar blijft ze. En met iets pathetisch in zijn stem voegde hij er bij: Het huisje in Highgate staat te huur. Crisis-Zuivelwet. Van de week begon de Kamer met de Crisis-Zulvelwet, welke iniusschen door de regeering vrij aanmerkelijk Zou je niet even met my willen meegaan naar mijn kamers, George? vroeg Guy opeens. Er is iets dat ik graag met je zou willen bespreken. De ander maakte geen bezwaar en weldra traden de jongelui Guy's zitka mer binnen. George liet zich in een leuningstoel bij het venster vallen, terwijl Guy met rustelooze passen de kamer op en neer liep. Ik weet niet of Peggy je iets om trent mij verteld heeft, zei hij eindelijk, terwijl hij voor George bleef stilstaan. Ja, dat heeft zy, antwoordde Geor ge. Ik denk niet dat ze er toe gekomen zou zijn als mijn moeder was blijven le. ven, maar zooals de omstandigheden nu zijn, ben ik vrijwel de eenige vriend, die ze op de wereld heeft. Haar vader na tuurlijk niet meegerekend, liet hij er buitengewoon grimmig op volgen. Wat gaat er in haar om? Wat moet zy wel van my denken, dat ik haar zon der eenige verklaring in den steek liet, riep Guy hartstochtelijk uit. Wel, zij denkt dat haar vader dat allerbeminnelijkst heerschap er op de een of andere manier in geslaagd is zoodanigen invloed op je uit te oefenen dat je je verplicht voelde van haar af te zien. Zij denkt ook ten minste als ik haar goed beoordeel dat je je niet had mogen laten influenceeren, en ik durf niet beweren dat ik het in dit op zicht heelemaal oneens ben met Peggy. Maar wy zyn te goede vrienden om het daarover aan den stok te krijgen. Ik ben overtuigd dat je met hart en ziel van Peggy houdt en ik zou niets liever wil len, dan dat jullie zoo spoedig mogelijk konden trouwen. Maar wat had die oude schavuit eigenlijk tegen je in te brengen? Hij scheen de opinie toegedaan te zijn dat ik een onwaardig lid van de maatschappij ben, omdat ik nooit voor mijn eigen onderhoud heb behoeven te werken. Wat een nonsens, viel George uit. Natuurlijk heeft hy geen andere motieven en hij kon of wilde je geen rechtstreeks antwoord geven en daarom verzon hy dat kletspraatje. Hij liegt om het pure plezier van het liegen zelf! Er zijn in jouw leven toch geen geheimen of duis tere punten die hem ter oore kunnen zijn gekomen en waarmede hij zijn voor- Atebwye van rijpe tabakk&i f was gewijzigd, in het bijzonder voor wat het mengpercentage der margarine betreft. De behandeling gaf allereerst aanleiding tot veel gepraat over de noodzaak van een „algemeen plan" ter bestrijding van de crisis De heer Braat verwachtte alleen heil van een dictatuur van den gewezen burge meester van Rotterdam, den heer Zim merman, bijgestaan door Dr. Posthuma, maar de naam Posthuma had op het moment geen goede klank op het Binnenhol 1 Algemeen werd het dezen oud-minister kwalijk genomen, dat hij er zich voor geleend had om in op dracht van zijn Comité .zoo grof mogelijk" de heer Posthuma erkent het in zijn Open Brief aan den minister te telegrafeeren. Mr. Marchant (V.D.) herinnerde er aan, dat de heer Posfhuma zich vroeger zelf tegen harde beschuldigingen heeft moeten weren met te erkennen„Ik doe wat ik kan, maar Ik ben ook geen wonderdokter". Mr. Marchant rekende ook even met Ds. Kersten af. die een eenvoudige oplossing van den crisis in zijn zak had. „Ik kan niet verdragen zei Mr. Marchant dat in deze ernstige dagen, nu nog zooveel vreeselijks ge beuren kan, iemand het air aanneemt, een middel te hebben gevonden om de crisis op te lossen." Ds. Kersten wil n.l. de grondbelasting afschaffen (maximum 6 mtliioen) en de sociale lasten (4 millioer.) en dan aan de boeren een melkprijs bezorgen van 7 cent, terwijl de minister ruim 5 cent richtprijs voorstelt Kersten's steun zou 200 000 000 gulden kosten, op te bier»- gen door een accijns op de margarine, die dan op een gulden of drie per kilo moest komen. Voor zulke voor- stellen verklaarde Mr. Marchant geen parlementaire woorden over te hebben. De Melkwet vond nv»>Hppp* Mj alle deel tracht te doen? Er is absoluut niets van dien aard. .iNu, dan raad ik je op je stuk te* blijven staan, totdat Peggy meerderjarig is en dan met of zonder zijn toestem ming met haar te trouwen. Het arme kind is dol op je en als het zoover is, zal ik alles doen wat ik kan om jullie te helpen. Je bent een juweel van een kerel, George, zei Guy hartelijk. Je hebt mij heelemaal opgemonterd en weer nieuwen moed gegeven. Wil je haar vooral dui delijk maken, dat het terwille van haar was dat ik die belofte gegeven heb. Mij dunkt, dat zy dit wel besefte. Ze kan toch moeilijk .denken dat je het uit egoïstische motieven hebt gedaan. Maar ik zal er haar toch nog eens uit drukkelijk op wijzen om jou plezier te doen. En nu moet ik er van door, kerel. HOOFDSTUK XX. LORD CARADOC VRAAGT RAAD. Lord Caradoc was betrekkelijk gauw hersteld van de schadelijke gevolgen der zenuwspanning, waaraan hij de laatste weken vóór de voltooiing van het groote werk ten prooi was geweest. En zoo dra hij zich weer normaal voelde, her vatte hy met vernieuwden ijver den we- tenschappeljjkcn arbeid, waaraan hij voor zijn ontdekking van Sir Roderick's manuscript bezig was geweest. En zoo ging op Wetstones alles weer zijn gewonen gang. Op een mooien Septembermorgen za ten Mevrouw Herbert en Cecily buiten op een der glooiende terrassen, toen zij over het meer een boot zagen naderen. De roeier legde zijn vaartuigje bij de on derste trede vast en klom, met een brie venzak over zyn schouder naar hoven. Hij stelde mevrouw Herhert eenige brie ven en Cecily eenige illustraties ter hand en zette daarop zijn weg voort naar het hooger gelegen huis, om daar de rest van de post te bezorgen. Een brief van meneer Greenfield, riep mevrouw Herbert uit en tegelijker tijd opende ze het couvert. Wordt vervolgd. ulfijisrkt en kegstraatscke ('tirail,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1