ET Illlll
nri
GEMEENTERAAD.
I 60 Zaterdag 30 Juli '32. 55e Jrg.
rgd
TWEEDE blad.
ONS WEEKPR AATJE.
u/, dragen het in ons leven nu
«aal als een last mede. dat we
^kranten hebben te lezen, eiken
a„ maar weer opnieuw, groote en
Sfle van dichtbij en van verre. Het
S kl, Wel geen sensatie wekken, als
!R w hier onthullen, dat we van al die
,R ÏJiiiiir ook wel eens een stukje over-
5 ain Inderdaad, dat gebeurt. Maar
R ie ook ongelezen laten, nooit of
5 nimmer slaan we de lectuur over
van een huwelijksadvertentie. Zeker,
5 V* zijn al getrouwd, maar ja1 Al
hppft iemand een zilveren sieraad,
het voor hem dan geen genot om
R kiiken naar uitgestalde juweelen, al
R I., hfl ze niet koopen en al kwelt
R hpm de aanblik misschien tevens?
nero .ltIM openbaring,
in ons land
smachtende
allemaal nu
advertenties
van gezicht,
én zacht van
huishoudelijk
in eigen home
schijnen ze er
tóch zijn we
indertijd zoo blind geweest om
R Enfin laten we er over zwijgen,
3 gedane zaken nemen geen keer.
R Verwonderlijk is, dat ei" in deze
R omstandigheden ook nog wel eens een
man schijnt te wezen, die in plaats
van gebruik te maken van een der
bovenbedoelde offerten zelf een
advertentie opgeeft om gegadigden
voor de huwelijksgemeenschap op te
roepen. Of ja, vreemd is het ook weer
„iel, Het huwelijk is voor velen zoo
iets als een handelsonderneming ge
worden en een pientere koopman ver
gewist zich nu eenmaal met alle mid
delen, dat hij voor zijn goede geld
inderdaad het allerbeste krijgt, wat de
markt biedt. Een koop is een koop.
Er zijn dan ook volstrekt geen be-
zwaren behalve dan ouderwetsche
moreele tegen de moderne huwe
lijksaffaires In te brengen, zoolang de
menschen hun handeltje drijven met
d'r eigen geld en van het gemeen
schapsvermogen afblijven. Omdat dat
laatste niet het geval was. werden we
dezer dagen onaangenaam getroffen
door de annonce van een Rijksambte
naar, die een vrouw wenschte te
koopen met 's Rijks financieele mid
delen. Die meneer is 63 jaar oud,
eigenlijk een leeftfld om stil te gaan
leven, maar daar.hebben we niets mee
te maken. Als die meneer zich op 63-
jarlgen leeftijd nog de drukte van een
vrouw op den hals wil halen, dan
moet-ie dat zelf weten.
Deze Rijksambtenaar, wedr., 63 jaar,
„wensctot huwelijk aan te gaan met
v/ed. of juffrouw". We schrokken even
van de schrille tegenstelling, welke
hier geschapen werd tusschen een
juffrouw en een weduwe, maar die
schrik werd al dra vergeten door een
schok van veel ernstiger aard.
Een man van 63 jaar kan nu een
maal niet pronken dat begrepen
we met zijn slanke verschijning en
meestal ook niet met zijn jeugdig
uiterlflk. Hij moet wijzen op andere
attracties. Deze Rijksambtenaar noemde
ter aanbeveling zfln .degelijk, zacht
karakter", maar hij begreep blijkbaar,
dat een moderne vrouw zulks niet
zooveel interesseert. En daarom ves-
tigde hij de aandacht op Iets meer
concreets, meer zakelijks. nBij over.
lijden zoo annonceerde hij Recht
op pensioen". Hier werden gegadigden
das lekker gemaakt, niet op den mooien
man, maar op den dooien man 1 leder
zijn smaak
Nu hebben we totaal geen verstand
van onze Rijks pensioer.regelen, maar
we nemen aan, dat een in den dienst
vergrijsde ambtenaar dat wél heeft. De
offerte zal dus wel serieus zijn. Dén
echter vinden we de zaak eenvoudig
een schandaal.
Is het mogelijk, zoo vragen we ons
af. dat een oude Rijksambtenaar van
63 jaar, die dus nog hoogstens 2 jaar
voor ons aller welzijn ie werken heeft
en daarvoor wordt betaald met
het geld van het Rijk zich nog een
vrouwtje koopt om zijn laatste levens
jaren nog een beetje te laten opvroo-
lljken? Zoo'n oude deugniet kan zich
wel een vrouw van 20 jaar assumeeren,
die dan binnenkort voor misschien'
40-50 jaar een pensioen krijgt van
laten we r's veronderstellen 1000
pop per jaar. Is dat alles inderdaad
mogelp? Moet het Rp werkelijk zoo'n
0UWe—heerengrap met een halve ton
subsidieeren, wanneer een Rijksambte
naar zulks verkiest
Waren we lid van de Staten-Gene-
raaji we zouden aanstonds schrif
telijke vragen richten tot den minister
en een briefje om inlichtingen zenden
aan de commissle-Welter. Thans kun
nen we slechts afwachten tot de heer
Braat zich om Informaties tot ons
wendt. Voor hem houden we uitge
knipte advertentie in bewaring. Hij
kan ze van ons krijgen voor het goede
doel, als-ie tenminste geen ongetrouwde
dochters heeft, die er misbruik van
zouden kunnen maken.
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
NIEUWKUIJK.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Donderdag 21 Juli
des nam. 7 uur.
Aanwezig alle leden.
Ingekomen stukken.
Verzoek der Holl. Buurtspoorwegen
om subsidie.
De Voorzitter vindt toekenning dezer
subsidie in het belang der gemeente.
Hij stelt daarom voor het gevraagde
bedrag van f30 toe te kennen.
Wordt na discussie met algemeene
stemmen goedgekeurd.
Aanbieding gemeenterekening 1931
met benoeming commissie van onder
zoek.
Deze wijst aan voor den gewonen
dienst aan ontvangsten f24 509.93 en
uilgaven f 22.477 04, batig slot van
f 2032,99. Voor den Kapiiaaldienst
ontvangsten f 1039.78 en uitgaven
f303.47, batig slot f336.31.
Tot leden der commissie werden
aangewezen J. Wllgers, Th van den
Besselaar, H. van Engelen en A Mos-
termans.
Verzoek van het R K Kerkbestuur
om een bijdrage uit de gemeentekas
in de kosten van het Bewaarschool-
onderwp.
De Voorzitter zegt dat het Kerk
bestuur vermoedelp zal overgaan tot
het stichten van een nieuwe Bewaar-
school en tot verbouw der Lagere
School, aan welken verbouw men
wettelijk niet kan ontkomen. Het be
staande lokaal der Bewaarschool wordt
dan leslokaal, waarom men een nieuwe
Bewaarschool wenscht te bouwen. Men
vraagt f2 50 per leerling en per jaar.
Ook aan de buitengemeenten is om
een bijdrage verzocht.
De heeren Wilgers en v. d. Besselaar
zouden er de voorwaarde aan willen
verbinden dat buitengemeenten ook
moeten betalen.
Wordt met algemeene stemmen goed
gekeurd.
Voorstel van B. en W. tot het ver-
leenen van een bijdrage uit de gemeente
kas groot f300 voor opruiming der
krotwoning van A. van Son.
De woning is reeds 2 jaar geleden
onbewoonbaar verklaard. B. en W.
hadden gehoopt dat van Son reeds
elders een geschikte woning zou vin.
den, maar tot op heden is dat niet
gelukt. Thans is er een perceel ge
vonden waarop van Son met steun
van rijk en gemeente kan bouwen.
Zaterdag as. kan de aanbesteding
plaats hebben mits de raad het goed
keurt. De man heeft een huishouden
van 8 kinderen en kan zoo niet blijven
wonen. Wanneer de raad er niet op
zou ingaan, zullen Ged. Staten en
ndere autoriteiten ingrijpen en komt
de gemeente voor groote lasten.
De heer Wilgers stelt voor dit onder
werp in gesloten vergadering te be
handelen.
Wordt goedgekeurd.
Aanbieding van het advies van den
raad en van de commissie uit de
ingezetenen van Vlijmen betreffende
vereeniglng van Vlijmen en Nieuwkup.
Wordt voor kennisgeving aange
nomen.
De Voorzitter deelt mede dat B. en
W. hebben gemeend te moeten voor
stellen om voor deze gemeente een
rpssteunregelinglnhet leven te roepen.
Het ziet er voor de mandenindustrie
ook niet te best uit, zoodat gerust kan
aangenomen worden dat we meer
werkloozen zullen krijgen.
De regeling wordt door den Secretaris
voorgelezen en nader uiteengezet zoo
als ze aan den minister ter goedkeu
ring zal worden opgezonden.
De heer Wilgers zou de In te voeren
steunregeling nog wat aanhouden en
trachten door zelf te ontginnen of wel
hiervoor gronden aan te koopen. de
werkloozen in de werkverschaffing te
werk te stellen.
Men besluit na eenige discussie
hierover de opzending van de steun
regeling 10 dagen aan te houden.
De heer v. d. Besselaar vraagt of
met het Armbestuur Is afgewerkt
met de houtopruiming voor 'tfietspad.
De Voorzitter zegt dat er over ge
sproken Is, maar vindt de verbreedtng
niet noodlg.
De heer Wilgers zou toch tot de
verbreeding overgaan.
Wordt goedgevonden zooals met het
Armbestuur is overeengekomen tot uit-
voering over te gaan.
BUITENLAND.
Von Papen en Schleicher aan het woord.
Von Papen en generaal Schleicher,
de vooraanstaande figuren in de Duii-
sche regeering, hebben belden een en
ander over hun beleid losgelaten.
De kanselier deed hel tn een inter,
vieuw dat hij zich door een vertegen
woordiger van .United Press" liet
afnemen.
v De rpskanselier zette o. m. zp
plannen uiteen ten aanzien van de
Fransch-Duitsche betrekkingen en ver
klaarde, dat hij nooit een militair
bondgenootschap tusschen de twee
landen had geopperd, doch den Fran-
schen premier Herriot een denkbeeld
aan de hand had gedaan betreffende
eventueele besprekingen tusschen de
generale staven van Duitschland en
Frankrijk, ten einde verdenkingen uit
den weg te ruimen en de veiligheid
van beide naties te verzekeren. Daar
door zouden langdurige besprekingen
op groote internationale conferenties
onnoodig worden.
Op de vraag, of rehabilitatie van
Duitschland een herstel van de mo
narchie zou medebrengen, antwoordde
von Papen: .Wij hebben andere,veel
belangrijker kwesties behandeld en de
geheele openbare meening in Duitsch
land laat dit punt op het oogenblik
buiten bespreking".
O/er de groote Duitsche particuliere
schulden in het buitenland verklaarde
von Papen, dat Duitschland alle moge
lijke pogingen heefl gedaan, om aan
zijn verplichtingen te voldoen en zijn
schulden wil betalen Indien de kwestie
van de rentevermindering op de Duit
sche particuliere bultenlar.dache schul
den ter sprake komt, zal Duitschland
zeer zeker niet tot een eenzijdige actie
in deze overgaan, maar trachten een
overeenkomst met zijn crediteuren te
verkrijgen.
Von Papen hoopte vol vertrouwen,
dat een overeenkomst met Dultschlands
particuliere schuldeischers het afkon
digen van een transfer-moratorium
overbodig zal maken. Indien dus de
Duitsche crediteuren berefd zijn een
lageren rentevoet te aanvaarden, zou
dit de mogelijke afkondiging van een
gedeeltelijk moratorium voor het over
boeken van de rente en de aflossing
in buitenlandsche valuta afwenden.
Generaal Schleicher, rijksweer-minister
maakte van de radio gebruik om zich
tot het volk te wenden.
Schleicher heeft zich zoowel met de
buiten- als met de binnenlandsche
politiek bezig gehouden, en In het
eerste verband vooral met Dultschlands
veiligheid. Als stelling poneerde hij,
dat .geen enkel Europeesch land in
zoo geringe mate veiligheid bezit ais
juist Duitschland". en daarmede ver
bond hij den eisch, dat het Duitsche
volk alles in het werk moest stellen
om tegenover de overbewapende na
buren de eigen veiligheid zoo hoog
mogelijk op te voeren.
Wat Schleicher mededeelde over de
wijze, waarop dit doel bereikt kan
worden, ligt geheel in de lijn van de
verklaring van den Duiischen gedele
geerde op de ontwapening# conferentie
Nadolny. Duitschland eischt volkomen
gelijkberechtigdheid en als deze niet
door de verlaging van de bewapening
der andere landen tot het Duitsche
peil verkregen kan worden, moet
Duitschland zijn weermacht zoodanig
reorganiseeren dat ten minste een zekere
mate van veiligheid verkregen wordt.
Op het gebied der binnenlandsche
politiek heeft Schleicher een onthulling
gedaan, welke zeker eenige verbazing
kan wekken en toch blijkens de daarbij
benutte argumenten volkomen eerlijk
en oprecht bedoeld isde dictator Is
tegen de militaire dictatuur.
Schleicher uitte zich tamelijk scherp
gepreciseerdhij is tegen een toestand,
waarin de weeimacht bij de politiek
betrokken wordt en voor een bepaalde
politieke partij moet kiezen. Vandaar
dat hij het verwijt verre van zich af-
T,
it
ar
;d
o-
ar
>k
it
Zonder schriftelijke toestemming is eenige overname uit deze rubriek verboden.
DE WONDERREIS VAN
KNIP EN KNAP.
Maar 't viel hen nogal mee
Zij reisden vele dagen
En kwamen In een streek,
Waar vele dorpen lagen.
Dat gaf den jongens moed
En eind'lijk op een dag,
Wat was die Knip toch blij,
Dat hij weer schepen zag,
En menschen ook daarbij
En drukte overal.
.Nu geloof 'k, dat ik het vaderland
Toch weer bereiken zal,"
Riep hij vol blijdschap uit.
Knap was 't eens met Knip.
Maar 't moeilijkst kwam nog aan
Het vinden van een schip,
Waarop zij zonder geld
De thuisreis maken konden.
Hoe vreeslijk zou het zijn
Als zij zoo'n schip niet vonden
En weg was a! hun moed,
Toen Knip ook hieraan dacht.
Qeruimen tijd werd nu
Met zoeken doorgebracht.
Heel lang zij dwaalden steeds
Maar voort van schip tot schip.
.Wij komen nergens klaar,"
Zoo zuchtte de arme Knip.
En langzaam aan kwam reeds
Het Glnde van den dag.
Toen riep Knap eensklaps uit:
.De vaderland3che vlagl"
„Dat 's onze vlag!" riep Knip
.Wij zijn gered, hoezee 1
Zoo vlug als 't kan, er heen
Dat schip neemt ons wel mee."
Al spoedig waren zij
Bij 't schip nu aangekomen.
En, o, wat vreugde was 't:
Zij werden meegenomen.
(Wordt vervolgd).
Haar eerste concert.
(Vervolg).
Hij was nu niet heel erg bij de
hand. Hij wist niet wat hij daarop
zeggen moest.
„Dag, mijnheer de bureaulist," lachte
toen Fee. Toen draafde ze weg en
steeds zwakker, naarmate ze zich ver
wijderde, klonk haar gelach uit de
verte, eindelijk leek het nog een spot-
tende echo.
Henk had haar een beetje verbluft
nagestaard en zijn hand in zijn zak
tot een vuist gebald.
.Mal kind!" bromde hij in zich zelf
en een oogenblik later ïag hij weer
voorover op de ellebogen in het gras.
Hij trok het boek weer naar zich
toe, dat daar altijd nog open in het
gras lag en hij scheen van plan zich
heel ernstig in zijn studie te gaan
verdiepen.
Dat duurde echter niet lang. Een
paar minuten later slenterde hij flui
tende weg met het boek onder den
arm en de handen in de zakken.
Nu Fee weg was, werd 't hem daar
achter in den tuin te eenzaam.
Ze waren buurkinderen en zoo ver
hun herinnering reikte, waren ze ook
vriendjes geweest. Nu ze grooter wer
den, bleek die vriendschap alleen maar
hier bij de haag in den tuin. Buiten,
als hij met zijn schoolmakkers was,
nam Henk natuurlijk geen notitie van
dat .meisje".
Fee kon dat niets schelen, ze merkte
het zelf9 niet op. Ze knikte hem altijd
vroolijk toe: „Dag Henk." Maar toch
bemoeide zij zich ook meer met
de meisjes van haar klas.
Als ze elkaar bij de haag ontmoet
ten niet zoo dikwijls als vroeger,
maar toch nog dikwijls genoeg, dan
waren ze weer de ouden. Dat wil
zeggen, toch niet heelemaal zooals
vroeger, want Henk had nu altijd wat
op Fee te zeggen zij verzette zich met
kracht tegen zijn aanmatiging. Toch
bleven ze immer goede vrienden.
Fee stond voor haar, die haar straks
geroepen had, voor een oude dame,
die huishoudster van vader.
Moeder was al lang dood. Vader
was kunstenaar, de groote Violist
Felix Baranski. Op een kunstreis was
hij met vrouw en kind in de stad ge
komen, waar hij nu nog woonde. Zijn
jonge vrouw was zwaar ziek geworden
en gestorven. Fee was toen drie jaar
oud.
Toen zijn vrouw ziek werd, had
hij haar dadelijk uit het hötel laten
overbrengen naar een huis, dat hij
gehuurd had. In dat huis woonde hij
nu nog.
Een vrouw, die toen al oud was,
een weduwe bood zich aan als ver
zorgster Zij volbracht haar taak trouw
en met liefde. Nadat de zieke over
leden was, nam de verpleegster de
zorg voor het moederlooze meisje op
zichze bleef als huishoudster in de
woning van Felix Baranski.
Deze was veel van huis. Zijn kunst
reizen lieten hem maar weinige weken
van het jaar thuis bij Fee. Naar alle
voorname plaatsen in binnen- en
buitenland werd hij uitgenoodigd door
kunstvrienden, die van zijn goddelijk
vioolspel wilden genieten. Maar zoo
moest Fee bijna geheel de vaderlijke
zorg missen. Hij kon haar toch niet
overal heen meenemen; daarom liet
hij haar thuis bij de oude vrouw.
Mevrouw Stein was een zeer goed
hartige vrouw, die trouw haar plichten
vervulde, maar ze was niet heel ont
wikkeld. ze was heel eenvoudig en
niet krachtig genoeg om Fee, het kind
van den kunstenaar te kunnen leiden.
Fee Felicitae Baranski had het
talent van haar vader geërfd. Ze
kreeg lessen van een muziekleeraar in
de stad en telkens wanneer hij na een
reis weer thuis kwam, was Felix Ba
ranski meer verwonderd over de groote
vorderingen, die zijn dochtertje maakte.
Hoe gaarne zou hij zelf haar onder
wijs op zich hebben genomen, om
die heerlijke gave verder te_ontwikke-
len, doch daar kon hij maar niet toe
komen, dat tijdstip werd telkens ver
schoven, hij kon maar niet tot een be
sluit komen, hoe hij haar en zijn leven
zou inrichten. Zoo was tot nu toe
alles bij het oude gebleven.
Fee stond dus tegenover de oude
vrouw, die zichtbaar vertoornd, het
meisje gewenkt had naar binnen te
komen.
„Waar zit je nu toch weer aldoor,
kind Je moet immers vioolspelen
je weet dat vader het wil. Zij vond
het eigenlijk wel verkeerd, maar hier
in huis moest nu eenmaal alles voor
de viool wijken, voor niets anders
bleef aandacht of tijd over.
't Was toch veel beter geweest
meende ze het kind een breikous
in handen te geven, zooals gewoonte
was met andere fatsoenlijkmans kin
deren. Hoe zou Fee later door de
wereld komen, als ze niet breien kon?
En dan die naam FeeWelk fat
soenlijk kind heette nu zóó Anna,
Maria, Catharina, Elisabeth, zoo
doopte men kinderen. Maar Fee Fee
Wat beteekent nu Fee Je dacht dade
lijk aan sprookjes en andere malle
verhaaltjes.
Oplossingen van de vorige week.
1. Gedane zaken maken geen keer.
2. BOEKENKAST
Oostenrijk
Engeland
Kranten
Elburg
Naald
Koen
Aan
St
T
3 Het Is al geen goud wat er blinkt.
Nieuwe Raadsels.
1. Ik ben een spreekwoord van 28
letters
19—2—3—27 verkorte meisjesnaam
4 —26 12—135— 15 heeft een vlsch
24—11 18 1 veroorzaakt ongelukken
op zee
29-6-9—7 een kleur
8—20—21 een jong varken
10-25—3-23 niet een
14—28 komt van de kip
18-16-25-27 ontkenning
24—17—22—7 zit aan een wagen
2. Van links naar rechts en van bo
ven naar beneden ben ik een voor
werp, dat een deel- van onze kleeding
uitmaakt
x medeklinkër
xxx lokmiddel
xxxxx dient om uit te drinken
xxxxxxx het gevraagde woord
xxxxx riviervisch
xxx telwoord
x medeklinker
3. Van links naar rechts en van bo
ven naar beneden, ben ik een boom,
die veel In de bosschen voorkomt:
xxxxxxxxx het gevraagde woord
xxxxxxxx land, tot Europa behoo-
rer de
xxxxxxx oude vesting in 't Gooi
xxxxxx meisjesnaam
xxxxx jongensnaam
xxxx zoolganger
xxx familielid
xx voorzetsel
x medeklinker