ET Illlll nri GEMEENTERAAD. I 60 Zaterdag 30 Juli '32. 55e Jrg. rgd TWEEDE blad. ONS WEEKPR AATJE. u/, dragen het in ons leven nu «aal als een last mede. dat we ^kranten hebben te lezen, eiken a„ maar weer opnieuw, groote en Sfle van dichtbij en van verre. Het S kl, Wel geen sensatie wekken, als !R w hier onthullen, dat we van al die ,R ÏJiiiiir ook wel eens een stukje over- 5 ain Inderdaad, dat gebeurt. Maar R ie ook ongelezen laten, nooit of 5 nimmer slaan we de lectuur over van een huwelijksadvertentie. Zeker, 5 V* zijn al getrouwd, maar ja1 Al hppft iemand een zilveren sieraad, het voor hem dan geen genot om R kiiken naar uitgestalde juweelen, al R I., hfl ze niet koopen en al kwelt R hpm de aanblik misschien tevens? nero .ltIM openbaring, in ons land smachtende allemaal nu advertenties van gezicht, én zacht van huishoudelijk in eigen home schijnen ze er tóch zijn we indertijd zoo blind geweest om R Enfin laten we er over zwijgen, 3 gedane zaken nemen geen keer. R Verwonderlijk is, dat ei" in deze R omstandigheden ook nog wel eens een man schijnt te wezen, die in plaats van gebruik te maken van een der bovenbedoelde offerten zelf een advertentie opgeeft om gegadigden voor de huwelijksgemeenschap op te roepen. Of ja, vreemd is het ook weer „iel, Het huwelijk is voor velen zoo iets als een handelsonderneming ge worden en een pientere koopman ver gewist zich nu eenmaal met alle mid delen, dat hij voor zijn goede geld inderdaad het allerbeste krijgt, wat de markt biedt. Een koop is een koop. Er zijn dan ook volstrekt geen be- zwaren behalve dan ouderwetsche moreele tegen de moderne huwe lijksaffaires In te brengen, zoolang de menschen hun handeltje drijven met d'r eigen geld en van het gemeen schapsvermogen afblijven. Omdat dat laatste niet het geval was. werden we dezer dagen onaangenaam getroffen door de annonce van een Rijksambte naar, die een vrouw wenschte te koopen met 's Rijks financieele mid delen. Die meneer is 63 jaar oud, eigenlijk een leeftfld om stil te gaan leven, maar daar.hebben we niets mee te maken. Als die meneer zich op 63- jarlgen leeftijd nog de drukte van een vrouw op den hals wil halen, dan moet-ie dat zelf weten. Deze Rijksambtenaar, wedr., 63 jaar, „wensctot huwelijk aan te gaan met v/ed. of juffrouw". We schrokken even van de schrille tegenstelling, welke hier geschapen werd tusschen een juffrouw en een weduwe, maar die schrik werd al dra vergeten door een schok van veel ernstiger aard. Een man van 63 jaar kan nu een maal niet pronken dat begrepen we met zijn slanke verschijning en meestal ook niet met zijn jeugdig uiterlflk. Hij moet wijzen op andere attracties. Deze Rijksambtenaar noemde ter aanbeveling zfln .degelijk, zacht karakter", maar hij begreep blijkbaar, dat een moderne vrouw zulks niet zooveel interesseert. En daarom ves- tigde hij de aandacht op Iets meer concreets, meer zakelijks. nBij over. lijden zoo annonceerde hij Recht op pensioen". Hier werden gegadigden das lekker gemaakt, niet op den mooien man, maar op den dooien man 1 leder zijn smaak Nu hebben we totaal geen verstand van onze Rijks pensioer.regelen, maar we nemen aan, dat een in den dienst vergrijsde ambtenaar dat wél heeft. De offerte zal dus wel serieus zijn. Dén echter vinden we de zaak eenvoudig een schandaal. Is het mogelijk, zoo vragen we ons af. dat een oude Rijksambtenaar van 63 jaar, die dus nog hoogstens 2 jaar voor ons aller welzijn ie werken heeft en daarvoor wordt betaald met het geld van het Rijk zich nog een vrouwtje koopt om zijn laatste levens jaren nog een beetje te laten opvroo- lljken? Zoo'n oude deugniet kan zich wel een vrouw van 20 jaar assumeeren, die dan binnenkort voor misschien' 40-50 jaar een pensioen krijgt van laten we r's veronderstellen 1000 pop per jaar. Is dat alles inderdaad mogelp? Moet het Rp werkelijk zoo'n 0UWe—heerengrap met een halve ton subsidieeren, wanneer een Rijksambte naar zulks verkiest Waren we lid van de Staten-Gene- raaji we zouden aanstonds schrif telijke vragen richten tot den minister en een briefje om inlichtingen zenden aan de commissle-Welter. Thans kun nen we slechts afwachten tot de heer Braat zich om Informaties tot ons wendt. Voor hem houden we uitge knipte advertentie in bewaring. Hij kan ze van ons krijgen voor het goede doel, als-ie tenminste geen ongetrouwde dochters heeft, die er misbruik van zouden kunnen maken. ABONNEERT U OP DIT BLAD. NIEUWKUIJK. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Donderdag 21 Juli des nam. 7 uur. Aanwezig alle leden. Ingekomen stukken. Verzoek der Holl. Buurtspoorwegen om subsidie. De Voorzitter vindt toekenning dezer subsidie in het belang der gemeente. Hij stelt daarom voor het gevraagde bedrag van f30 toe te kennen. Wordt na discussie met algemeene stemmen goedgekeurd. Aanbieding gemeenterekening 1931 met benoeming commissie van onder zoek. Deze wijst aan voor den gewonen dienst aan ontvangsten f24 509.93 en uilgaven f 22.477 04, batig slot van f 2032,99. Voor den Kapiiaaldienst ontvangsten f 1039.78 en uitgaven f303.47, batig slot f336.31. Tot leden der commissie werden aangewezen J. Wllgers, Th van den Besselaar, H. van Engelen en A Mos- termans. Verzoek van het R K Kerkbestuur om een bijdrage uit de gemeentekas in de kosten van het Bewaarschool- onderwp. De Voorzitter zegt dat het Kerk bestuur vermoedelp zal overgaan tot het stichten van een nieuwe Bewaar- school en tot verbouw der Lagere School, aan welken verbouw men wettelijk niet kan ontkomen. Het be staande lokaal der Bewaarschool wordt dan leslokaal, waarom men een nieuwe Bewaarschool wenscht te bouwen. Men vraagt f2 50 per leerling en per jaar. Ook aan de buitengemeenten is om een bijdrage verzocht. De heeren Wilgers en v. d. Besselaar zouden er de voorwaarde aan willen verbinden dat buitengemeenten ook moeten betalen. Wordt met algemeene stemmen goed gekeurd. Voorstel van B. en W. tot het ver- leenen van een bijdrage uit de gemeente kas groot f300 voor opruiming der krotwoning van A. van Son. De woning is reeds 2 jaar geleden onbewoonbaar verklaard. B. en W. hadden gehoopt dat van Son reeds elders een geschikte woning zou vin. den, maar tot op heden is dat niet gelukt. Thans is er een perceel ge vonden waarop van Son met steun van rijk en gemeente kan bouwen. Zaterdag as. kan de aanbesteding plaats hebben mits de raad het goed keurt. De man heeft een huishouden van 8 kinderen en kan zoo niet blijven wonen. Wanneer de raad er niet op zou ingaan, zullen Ged. Staten en ndere autoriteiten ingrijpen en komt de gemeente voor groote lasten. De heer Wilgers stelt voor dit onder werp in gesloten vergadering te be handelen. Wordt goedgekeurd. Aanbieding van het advies van den raad en van de commissie uit de ingezetenen van Vlijmen betreffende vereeniglng van Vlijmen en Nieuwkup. Wordt voor kennisgeving aange nomen. De Voorzitter deelt mede dat B. en W. hebben gemeend te moeten voor stellen om voor deze gemeente een rpssteunregelinglnhet leven te roepen. Het ziet er voor de mandenindustrie ook niet te best uit, zoodat gerust kan aangenomen worden dat we meer werkloozen zullen krijgen. De regeling wordt door den Secretaris voorgelezen en nader uiteengezet zoo als ze aan den minister ter goedkeu ring zal worden opgezonden. De heer Wilgers zou de In te voeren steunregeling nog wat aanhouden en trachten door zelf te ontginnen of wel hiervoor gronden aan te koopen. de werkloozen in de werkverschaffing te werk te stellen. Men besluit na eenige discussie hierover de opzending van de steun regeling 10 dagen aan te houden. De heer v. d. Besselaar vraagt of met het Armbestuur Is afgewerkt met de houtopruiming voor 'tfietspad. De Voorzitter zegt dat er over ge sproken Is, maar vindt de verbreedtng niet noodlg. De heer Wilgers zou toch tot de verbreeding overgaan. Wordt goedgevonden zooals met het Armbestuur is overeengekomen tot uit- voering over te gaan. BUITENLAND. Von Papen en Schleicher aan het woord. Von Papen en generaal Schleicher, de vooraanstaande figuren in de Duii- sche regeering, hebben belden een en ander over hun beleid losgelaten. De kanselier deed hel tn een inter, vieuw dat hij zich door een vertegen woordiger van .United Press" liet afnemen. v De rpskanselier zette o. m. zp plannen uiteen ten aanzien van de Fransch-Duitsche betrekkingen en ver klaarde, dat hij nooit een militair bondgenootschap tusschen de twee landen had geopperd, doch den Fran- schen premier Herriot een denkbeeld aan de hand had gedaan betreffende eventueele besprekingen tusschen de generale staven van Duitschland en Frankrijk, ten einde verdenkingen uit den weg te ruimen en de veiligheid van beide naties te verzekeren. Daar door zouden langdurige besprekingen op groote internationale conferenties onnoodig worden. Op de vraag, of rehabilitatie van Duitschland een herstel van de mo narchie zou medebrengen, antwoordde von Papen: .Wij hebben andere,veel belangrijker kwesties behandeld en de geheele openbare meening in Duitsch land laat dit punt op het oogenblik buiten bespreking". O/er de groote Duitsche particuliere schulden in het buitenland verklaarde von Papen, dat Duitschland alle moge lijke pogingen heefl gedaan, om aan zijn verplichtingen te voldoen en zijn schulden wil betalen Indien de kwestie van de rentevermindering op de Duit sche particuliere bultenlar.dache schul den ter sprake komt, zal Duitschland zeer zeker niet tot een eenzijdige actie in deze overgaan, maar trachten een overeenkomst met zijn crediteuren te verkrijgen. Von Papen hoopte vol vertrouwen, dat een overeenkomst met Dultschlands particuliere schuldeischers het afkon digen van een transfer-moratorium overbodig zal maken. Indien dus de Duitsche crediteuren berefd zijn een lageren rentevoet te aanvaarden, zou dit de mogelijke afkondiging van een gedeeltelijk moratorium voor het over boeken van de rente en de aflossing in buitenlandsche valuta afwenden. Generaal Schleicher, rijksweer-minister maakte van de radio gebruik om zich tot het volk te wenden. Schleicher heeft zich zoowel met de buiten- als met de binnenlandsche politiek bezig gehouden, en In het eerste verband vooral met Dultschlands veiligheid. Als stelling poneerde hij, dat .geen enkel Europeesch land in zoo geringe mate veiligheid bezit ais juist Duitschland". en daarmede ver bond hij den eisch, dat het Duitsche volk alles in het werk moest stellen om tegenover de overbewapende na buren de eigen veiligheid zoo hoog mogelijk op te voeren. Wat Schleicher mededeelde over de wijze, waarop dit doel bereikt kan worden, ligt geheel in de lijn van de verklaring van den Duiischen gedele geerde op de ontwapening# conferentie Nadolny. Duitschland eischt volkomen gelijkberechtigdheid en als deze niet door de verlaging van de bewapening der andere landen tot het Duitsche peil verkregen kan worden, moet Duitschland zijn weermacht zoodanig reorganiseeren dat ten minste een zekere mate van veiligheid verkregen wordt. Op het gebied der binnenlandsche politiek heeft Schleicher een onthulling gedaan, welke zeker eenige verbazing kan wekken en toch blijkens de daarbij benutte argumenten volkomen eerlijk en oprecht bedoeld isde dictator Is tegen de militaire dictatuur. Schleicher uitte zich tamelijk scherp gepreciseerdhij is tegen een toestand, waarin de weeimacht bij de politiek betrokken wordt en voor een bepaalde politieke partij moet kiezen. Vandaar dat hij het verwijt verre van zich af- T, it ar ;d o- ar >k it Zonder schriftelijke toestemming is eenige overname uit deze rubriek verboden. DE WONDERREIS VAN KNIP EN KNAP. Maar 't viel hen nogal mee Zij reisden vele dagen En kwamen In een streek, Waar vele dorpen lagen. Dat gaf den jongens moed En eind'lijk op een dag, Wat was die Knip toch blij, Dat hij weer schepen zag, En menschen ook daarbij En drukte overal. .Nu geloof 'k, dat ik het vaderland Toch weer bereiken zal," Riep hij vol blijdschap uit. Knap was 't eens met Knip. Maar 't moeilijkst kwam nog aan Het vinden van een schip, Waarop zij zonder geld De thuisreis maken konden. Hoe vreeslijk zou het zijn Als zij zoo'n schip niet vonden En weg was a! hun moed, Toen Knip ook hieraan dacht. Qeruimen tijd werd nu Met zoeken doorgebracht. Heel lang zij dwaalden steeds Maar voort van schip tot schip. .Wij komen nergens klaar," Zoo zuchtte de arme Knip. En langzaam aan kwam reeds Het Glnde van den dag. Toen riep Knap eensklaps uit: .De vaderland3che vlagl" „Dat 's onze vlag!" riep Knip .Wij zijn gered, hoezee 1 Zoo vlug als 't kan, er heen Dat schip neemt ons wel mee." Al spoedig waren zij Bij 't schip nu aangekomen. En, o, wat vreugde was 't: Zij werden meegenomen. (Wordt vervolgd). Haar eerste concert. (Vervolg). Hij was nu niet heel erg bij de hand. Hij wist niet wat hij daarop zeggen moest. „Dag, mijnheer de bureaulist," lachte toen Fee. Toen draafde ze weg en steeds zwakker, naarmate ze zich ver wijderde, klonk haar gelach uit de verte, eindelijk leek het nog een spot- tende echo. Henk had haar een beetje verbluft nagestaard en zijn hand in zijn zak tot een vuist gebald. .Mal kind!" bromde hij in zich zelf en een oogenblik later ïag hij weer voorover op de ellebogen in het gras. Hij trok het boek weer naar zich toe, dat daar altijd nog open in het gras lag en hij scheen van plan zich heel ernstig in zijn studie te gaan verdiepen. Dat duurde echter niet lang. Een paar minuten later slenterde hij flui tende weg met het boek onder den arm en de handen in de zakken. Nu Fee weg was, werd 't hem daar achter in den tuin te eenzaam. Ze waren buurkinderen en zoo ver hun herinnering reikte, waren ze ook vriendjes geweest. Nu ze grooter wer den, bleek die vriendschap alleen maar hier bij de haag in den tuin. Buiten, als hij met zijn schoolmakkers was, nam Henk natuurlijk geen notitie van dat .meisje". Fee kon dat niets schelen, ze merkte het zelf9 niet op. Ze knikte hem altijd vroolijk toe: „Dag Henk." Maar toch bemoeide zij zich ook meer met de meisjes van haar klas. Als ze elkaar bij de haag ontmoet ten niet zoo dikwijls als vroeger, maar toch nog dikwijls genoeg, dan waren ze weer de ouden. Dat wil zeggen, toch niet heelemaal zooals vroeger, want Henk had nu altijd wat op Fee te zeggen zij verzette zich met kracht tegen zijn aanmatiging. Toch bleven ze immer goede vrienden. Fee stond voor haar, die haar straks geroepen had, voor een oude dame, die huishoudster van vader. Moeder was al lang dood. Vader was kunstenaar, de groote Violist Felix Baranski. Op een kunstreis was hij met vrouw en kind in de stad ge komen, waar hij nu nog woonde. Zijn jonge vrouw was zwaar ziek geworden en gestorven. Fee was toen drie jaar oud. Toen zijn vrouw ziek werd, had hij haar dadelijk uit het hötel laten overbrengen naar een huis, dat hij gehuurd had. In dat huis woonde hij nu nog. Een vrouw, die toen al oud was, een weduwe bood zich aan als ver zorgster Zij volbracht haar taak trouw en met liefde. Nadat de zieke over leden was, nam de verpleegster de zorg voor het moederlooze meisje op zichze bleef als huishoudster in de woning van Felix Baranski. Deze was veel van huis. Zijn kunst reizen lieten hem maar weinige weken van het jaar thuis bij Fee. Naar alle voorname plaatsen in binnen- en buitenland werd hij uitgenoodigd door kunstvrienden, die van zijn goddelijk vioolspel wilden genieten. Maar zoo moest Fee bijna geheel de vaderlijke zorg missen. Hij kon haar toch niet overal heen meenemen; daarom liet hij haar thuis bij de oude vrouw. Mevrouw Stein was een zeer goed hartige vrouw, die trouw haar plichten vervulde, maar ze was niet heel ont wikkeld. ze was heel eenvoudig en niet krachtig genoeg om Fee, het kind van den kunstenaar te kunnen leiden. Fee Felicitae Baranski had het talent van haar vader geërfd. Ze kreeg lessen van een muziekleeraar in de stad en telkens wanneer hij na een reis weer thuis kwam, was Felix Ba ranski meer verwonderd over de groote vorderingen, die zijn dochtertje maakte. Hoe gaarne zou hij zelf haar onder wijs op zich hebben genomen, om die heerlijke gave verder te_ontwikke- len, doch daar kon hij maar niet toe komen, dat tijdstip werd telkens ver schoven, hij kon maar niet tot een be sluit komen, hoe hij haar en zijn leven zou inrichten. Zoo was tot nu toe alles bij het oude gebleven. Fee stond dus tegenover de oude vrouw, die zichtbaar vertoornd, het meisje gewenkt had naar binnen te komen. „Waar zit je nu toch weer aldoor, kind Je moet immers vioolspelen je weet dat vader het wil. Zij vond het eigenlijk wel verkeerd, maar hier in huis moest nu eenmaal alles voor de viool wijken, voor niets anders bleef aandacht of tijd over. 't Was toch veel beter geweest meende ze het kind een breikous in handen te geven, zooals gewoonte was met andere fatsoenlijkmans kin deren. Hoe zou Fee later door de wereld komen, als ze niet breien kon? En dan die naam FeeWelk fat soenlijk kind heette nu zóó Anna, Maria, Catharina, Elisabeth, zoo doopte men kinderen. Maar Fee Fee Wat beteekent nu Fee Je dacht dade lijk aan sprookjes en andere malle verhaaltjes. Oplossingen van de vorige week. 1. Gedane zaken maken geen keer. 2. BOEKENKAST Oostenrijk Engeland Kranten Elburg Naald Koen Aan St T 3 Het Is al geen goud wat er blinkt. Nieuwe Raadsels. 1. Ik ben een spreekwoord van 28 letters 19—2—3—27 verkorte meisjesnaam 4 —26 12—135— 15 heeft een vlsch 24—11 18 1 veroorzaakt ongelukken op zee 29-6-9—7 een kleur 8—20—21 een jong varken 10-25—3-23 niet een 14—28 komt van de kip 18-16-25-27 ontkenning 24—17—22—7 zit aan een wagen 2. Van links naar rechts en van bo ven naar beneden ben ik een voor werp, dat een deel- van onze kleeding uitmaakt x medeklinkër xxx lokmiddel xxxxx dient om uit te drinken xxxxxxx het gevraagde woord xxxxx riviervisch xxx telwoord x medeklinker 3. Van links naar rechts en van bo ven naar beneden, ben ik een boom, die veel In de bosschen voorkomt: xxxxxxxxx het gevraagde woord xxxxxxxx land, tot Europa behoo- rer de xxxxxxx oude vesting in 't Gooi xxxxxx meisjesnaam xxxxx jongensnaam xxxx zoolganger xxx familielid xx voorzetsel x medeklinker

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 5