Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. f FEUILLETON RüIisscM voor Leerlooiers en Schoenmakers W inter a vond cursussen m W in kei nieuws. WOL Mol Voor. van 3 October 1932-1 April 1933 I 11 i L Gaat te Waalwijk. EN KONINKLIJK BEROEP OP HET VOLK. .En het communistisch antwoord. fan jaar tot jaar Is de Troonrede no karakter veranderd. Hield ze eerst jaarprogram eener regeering in, i.j! na nieuw gehouden verkie zen zelfs een werkrooster voor vierjarig kabinetsbewlnd, geleide- is het zakeigke deel eruit terug, rongen en vervaagd. Eindelijk, in jaar, is het staatstuk tot een vor- riljkheid geworden, wel niet zonder «(ekenis, maar toch als regeerings- rogram zonder belang. Een nabeschouwing over deTroon- itft heeft derhalve geen zin meer. Qi op de hoogte te komen van de ^nen der regeering hebben we de rllioenen-nota gelezen; en die heeft Ki zeker den schrik om 't hart doen inn. De Koningin heeft aan de Volks- |Kr(egenwoordiging voorgehouden, hoe de economische toestand der rtreld is en hoezeer ook ons kleine bd onder de gevolgen van de alge mene malaise heeft te lijden. De toon, larln een en ander geschetst werd, zelfs pessimistischer dan we hadden nwacht. De regeering blijkt er nog Knszins van overtuigd, dat de geringe leving in het bedrijfsleven, welke d!ü hier en daar meent te bespeuren, hl is. Ze vreest integendeel, dat nog is compleet en uitgebreid met het allernieuwste op MOL blijft goedkooper. zwaardere offers van de gemeenschap zullen worden gevraagd. Hare Majesteit heeft een dringend beroep gedaan op heel het volk om te trachten met Qods hulp het Schip van Staat in dezen duisteren tijd over de wilde baren heen in veilige haven te voeren. Als in roemrijke tijden onzer geschiedenis zal eendracht noodig zijn om het doel te bereiken. Voor die eendracht wordt vereischt, dat we niet langer letten op hetgeen ons volk ver deelt, maar uitsluitend op hetgeen ons samenhoudt. Dat was een Koninklijke Oproep tot samenwerking om elkander te schragen in den nood, om elkander te helpen en te steunen. En nauwelijks waren die woorden gesproken, of uit twee communistische monden klonk het fel en tartend Weg met de KroonWeg met de Koningin 1 Dat was het antwoord van de zijde der menschen, die zich hebben opge worpen om de slachtoffers van dezen crisistijd, de werkeloozen, te leiden. Ze slaan de hand terug, welke ter hulpe, ter eendrachtige samenwerking Later is gezegd dat er geroepen is weg met Ruys, weg met WelterRed.) werd toegestoken. Ze heffen een be. leedigende leuze aan, welke de groote meerderheid van ons volk tegen de borst stuit en ze scharen zich In slag- orde om den strijd te forceeren, waar vrede werd gezocht en aangeboden. Deze dwepers zoeken het heil van het volk niet, róch dat van de arbei ders of werkloozen. Zij haten de crisis niet, noch de ellende, maar ze zouden al het maatschappelijke kwaad willen verzwaren om hun politieke munt te slaan, hun eigen willekeurig bestuur te vestigen, hun geweld-periode te kunnen Inluiden van „Weg-met-alles", wat niet met eigen inzicht en belang strookt. Van dag tot dag trachten ze de werkloozen ontevreden te maken over de onvoldoende hulp, maar intusschen saboteeren ze elke poging om den verleenden steun meer doeltreffend te maken en trachten ze de eendrachtige samenwerking var. het volk om boven de ellende uit te komen, te verlammen. Het belang der werkloozen hebben deze menschen nimmer serieus ge poogd te behartigen. Terwijl die werk loozen, naar communistisch voorgeven, zoo schandelijk ondersteund zouden worden, worden extra-treinen met deze slachtoffers vol gestopt, die voor hun schaarsche centen naar Den Haag moeten rijden om er de Idiote en ondoelmatige demonstratie van hun leiders .kracht* bij te zetten. Met het waarschijnlijk gevolg, dat er straks a. b. 3. 4. 5. 6. 7. Indien Lesgeld vao 12.50 tot 17,50, liefst bij de aangifte te voldoen beslist noodig kan hiervan vrijstelling verkregen worden. Aangifte aan de Rijksschool op Maandag 26 September van L uu^0voor dc meisjes en op Dinsdag- en Woensdagavond 27 en 28 September van 7-8 uur voor de Jongens. Indeeling der dee'nemers over de verschillende cursussen op Donderdagavond September om 7 uur voor de meisjes en om half acht voor de jongens aan de Rijksschool te Waalwijk. De Directeur, VAN DER WAERDEN MER 76. ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1932. 55e JAARGANG. in o 'oor aar, ngr tijd den, ZOOI Hes 'eer j| slnetj e Echo van het Zuiden ult|jksrkr en Langstr#atsclie Courant Dit blad verschijnt fOENSDAG en ZATERDAG, grieven, Ingezonden stukken, gelden em. franco te zenden aan den Uitgever, jlionnementsprijs per 3 maanden 1.25. franco p. post door 't geheele rijk 1.40, UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract (link rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons beiit sjjn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. ZIJ DIE ZICH MET 1 OCTOBER OP tfBLAD ABONNEEREN, KRIJGEN DE OT DIEN DATUM VERSCHIJNENDE (IMMERS GRATIS. Onze sorteering dit gebied, voor elk doel, in elke kleur, in alle dikte's, in elke kwaliteit. Tan „De Echo van het Zuiden". Uit het Duitsch van Paul Oskar Hoeker. (Nadruk verboden). Als ik geld had, juffrouw Lutz, zou l' een onbegrensd crediet openen, rkelijk. Maar het zou onaardig zijn Mover mijn oom, als ik wenschte nu crediet te kunnen geven, nietwaar? Br de oude heer Troilo moet U helpen. -Bij dien sta ik al diep genoeg in het it Neen, waarde heer, gemakkelijker ik me het leven voorloopig nog niet ten. Maar ik vind het eigenlijk heel 'dzoo. U niet? -Voor een lady? Ik weet het niet. Sarina haalde de schouders op. -Ikben nog nooit eigen baas geweest, ld ondergeschikt. 'P een beetje geprikkeldcn toon ant- Nde hij: Maar U zult toch niet wil- beweren, (Jat U zich niet graag als zoudt voelen? -Wel, ik wil nu voor alles mijn recht zelfstandigheid veroveren. Mijn heele nicht is om te bewijzen, dat men ook "Ier geld te hebben, kan vooruitko- jj> als men maar toewijding, zelfres- cn verstand heeft. «wals ze daar stond, opgewonden, met roode wangen, met schitteren den, was ze heel mooi. Hij had er i flauw idee van, aan wien ze dit i(l'ge en eerzuchtige bewijs wilde le en. kj goedmoedigen spot zei hij: „Vlam de Katchen". rl'ert dit oogenhlik spraken ze wei- ffleer over algemeene levensproble- 3 Daarvoor hadden ze het allebei te Onderwezen worden MACHINALE SCHOENMAKERIJ. 1. Modelleeren Bovenwerk la. Modelleeren met de gradeermachine 2. Snijden van Overleder Stikkerij Jongens Stikkerij Meisjes Zooileder Calculatie Handzwikken (onder 17 jaar) Mach. Zwikken en Mc. Kay-Afdeeling (boven 17 jaar) 8. Onderwerk en Uitpoetsafdeeling (boven 17 jaar) LOOIERIJ-AFDEELING. druk. Mr. Gabb wjjde zich niet door zijn jonge chef laten beschamen. Hij werkte met bewonderenswaardigen ijver zoowel op haar eigen terrein als in de tuinen, die zij moest aanleggen en onderhouden. Ook de leerjongens, ook juffrouw Stuck- radt werden door zijn rustige manier van doen, soms een tikje uit de hoogte, en door zijn droog-humoristische manier van praten, tot hard werken aangezet. Voor haar anjers zorgde Katarina hee- leniaal zelf. Dat moest ze natuurlijk tus- schen de bedrijven door doen. Het werk in de villa-tuinen nam haar nu erg in beslag. Het was nu de tijd om te planten en behalve voor het gewone ruwere werk, moest nu ook gezorgd worden voor het aanschaffen van allerlei planten, die van groote kweekerijen en van grossiers moesten komen. Ze vermeed natuurlijk angstvallig om ook maar iets bij Viktor H. Troilo te hestellen. Maar het gevolg daarvan was, dat ze dikwijls een lijdroo- venden en omslachtigen weg moest kie zen en soms naar Nauheim en Homburg moest reizen om bijzondere dingen uit te zoeken. Doodmoe ging ze dan 's avonds naar bed, direct nadat ze samen met Eva Stuckradt het eenvoudige avondmaal had gebruikt. De heerenvisite van den avond van Mr. Gabb's aankomst, kon ze niet herhalen in dezen drukken tijd, ofschoon Mr. Gabb haar herhaaldelijk te verstaan gaf, dat hij bijzonder aangename herin neringen aan die visite had! Het zachte, by na zwoele weer, was 't dat haar en Eva zoo vermoeide. Maar te- j gen het midden van Mei kwam er, na 'n paar onweeren, een sterke afkoeling. Nu was het ook in de kleine slaapkamer, die ze met haar leerlinge deelde, beter uit te houden. Ze hadden al dien tyd met de ramen open geslapen, de laatste nachten Reten ze het venster alleen maar open staan. Toen kwam er plotseling 'n scher pe Oostenwind, die zoo kil door het oude dak blies, dat ze 's nachts het raam maar dichthielden. In den tweeden nacht van de ijsheili- gen schrok Katarina plotseling wakker, rillend van kou en onder den indruk van een naren droom. Ze ging overeind in bed zitten en luisterde. Buiten huilde de Oostenwind. In de nieuwe kas waren i blijkbaar een paar pits ingezelte ruilen niet stevig vastgezet, want ze hoorde het klapperen en kletteren. Plotseling gerinkel van brekend glas. Zonder licht te maken, begon ze zich aan te klecden. Is daar iemand, juffrouw Lutz. Eva was wakker geworden. Katarina zei: „Ik hen bang geworden voor de an jers huiten. Had ik ze toch maar voor de koude dagen in huis kunnen brengen maar die nare kerels braken telkens weer ramen. Eva zat rechtop in bed, nog besluite loos of ze ook zou opstaan. Is er buiten nog wat aan Ie dóen, als het vriest? In Iver hebben de tuinlieden op een keer kolenpannen neergezet en vuur ge maakt. Ik wil toch eens gaan zien, hoe veel graden of het is. Katarina stapte in haar pantoffels en ging mei onzekere passen naar het raam Toen zij het opende, en de thermometer, die buiten hing, opnam, kwam een ijs koude locht naar binnen. Eva had intusschen licht gemaakt. Sla perig, vreeselijk gapend, trok ze haar kousen aan. O» dat wordt een catastrophe, zei Katarina met trillende slem, bevend van koude en schrik. Het is al twee graden onder nul. Hier boven, waar de wind op staat, zal het wel kouder zijn dan beneden op den grond, trachtte Eva te troosten. Steeds gejaagder, in steeds grooter op winding, kleedde Katarina zich aan. Die arme jonge plantjes! En het is nu pas twee uur! Tot zonsopgang daalt de thermometer zeker nog twee graden en dan vriest alle!*, alles dood. Wacht, ik ga met U mee, juffrouw Lutz!, riep het meisje. Het ontzette ge zicht van haar jonge leermeesteres ging haar aan hel hart. Het was, alsof er le vende wezens in gevaar waren. En zoo veel begreep ze al wel, al had ze nog niet veel verstand van kweekery en tuinaan leg, dat Katarina haar heele hoop op de twee nieuwe anjèrsoorten had gevestigd. Alles wat gebeuren kon, om de jonge plantjes van den ondergang te redden, moest gebeuren. Ik loop direct naar den overkant en haal de leerjongens. Och, die zullen wel niet wakker Al naar gelang er belangstelling is. te krijgen zijn. Maar als je Mr. Gabb wil de roepen Eva, die achter het weer gesloten raam bezig was haar toilet te voltooien, wreef met een handdoek het beslagen venster schoon en gluurde naar buiten. Wat is dat daar voor een rood schijnsel beneden? En daar loopt iemand juffrouw Lutz, kijkt U eens daar beweegt een schaduw tusschen de bed den. Niet? En die twee lichte punten zyn toch open vuren? Ik zie alleen maar dichte rook die over de bedden hangt. Maar daar., ja, je hebt gelyk.. dat is een man. En nog een Nu was ze niet meer te houden. Ze schoot in haar gevoerde overschoenen, deed haastig haar duffelschen mantel aan, schoof de polsmoffen over haar han den en pakte een paar dikke handschoe nen. Kom je gauw, Eva? En pak je goed in. Want zulk weer 's nachts gaat je door merg en been, vooral als je pas uit bed komt. Enkele oogenblikkcn later stond ze huiten adem bij de nieuwe kas. In het rossige schijnsel van een paar kolenvu ren, die tusschen de anjerbedden ontsto ken waren, ontdekte ze Mr. Gabb en Grootvader Troilo. Good morning, ,Miss Kate. Did you sleep well? (Morgen, jufffrouw Kate, goed geslapen?) zei Mr. Gabb doodleuk, alsof er niets bijzonders aan de hand was. Het is al twee graden onder nul, zei ze met gesmoorde stem. De oude Balthazar schraapte zijn keel en spoog op den grond. Daar lig ik me in bed en kan niet slapen van het spek takel, da! die ellendige wind maakt en ik denk bij mezelf: jongen, je moest maar eens naar den overkant loopen en kij ken, hoe de bloemetjes van Katchen het maken. En ik kom hier en daar staat meneer Gabb me al aan le koekeloeren. Die kon het ook in de kippenveeren niet uithouden. En toen zijn we maar gauw samen aan het werk getogen en hebben kolenj)annen aangesleept. Als het niks geeft, hinderen zal het ook niet. Ik weel heusch niet, zei Katarina met een stem, heesch van ontroering en met tranen in de oogen, waaraan ik dat verdiend heb, dat U zoo goed voor me bent en me zoo helpt. Och, malle meid, gromde Grootvader, dacht je, dat we het voor jou deden? We doen het voor die arme plantjes! Ze moesten alle vier lachen om zyn beminnelijke grimmigheid, die iedere verdere discussie afsneed. Het was geen dameswerkje. Maar in dezen nacht scheen het begrip Lady voor den anders zoo correcten Mr. Gabb niet te bestaan. Ze waren allemaal in gelijke mate met zorg vervuld. Uit de oude schuur achter het huis van het erf van den ouden Troilo, later ook van den smid haalden ze potten, pannen, ijzeren hak ken, alles wal maar geschikt was om vuur in le maken. Ze maakten er kleine brandstapels van hout in, terwijl Mr. Gabb met zakken kolen op zijn rug kwam aansjouwen. Het was geen gemakkelyk werkje, om I in den ijzigen wind de kolen in gloed te j krijgen. Steeds weer moest er brandend I hout onder gelegd worden. Ten slotte hadden ze 23 volbaarden over de bloe menvelden verdeeld. Katarina liep ruste loos heen en weer, telkens dook ze naar den grond en nam de temperatuur op. Een deel van het veld lag in de luw te van de nieuwe kas en was daardoor tegen den wind beschermd, zoodat daar een paar vuren konden uitgespaard wor den en op het andere deel van het terrein gebruikt. Katarina opperde dil idee en er werd krijgsraad gehouden. .Bat is nog heelemaal zoo dom niet, Kaïnentje, zei de oude Balthazar, maar je zou ongenadig je handjes kunnen ver branden. Ga maar eens mee, meneer Gabb en help een handje. Nu ontstond er een edelen wedijver. Ook Eva, door deze buitengewone ge beurtenis in niet te weerhouden werk lust ontstoken, wilde helpen. Maar Mr. Gabb lachte haar uit, zette de dampende kolenpan op het deksel van een kist, nam het heele bouwsel op het hoofd en be werkstelligde het heele transport in z'n eentje. Dat moest een schilder zien, dweep te Eva en keek zyn schaduwbeeld in stomme bewondering na. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1