Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
f
FEUILLETON
RüIisscM voor Leerlooiers en Schoenmakers
W inter a vond cursussen
m
W in kei nieuws.
WOL
Mol
Voor.
van 3 October 1932-1 April 1933
I
11
i
L
Gaat
te Waalwijk.
EN KONINKLIJK BEROEP
OP HET VOLK.
.En het communistisch
antwoord.
fan jaar tot jaar Is de Troonrede
no karakter veranderd. Hield ze eerst
jaarprogram eener regeering in,
i.j! na nieuw gehouden verkie
zen zelfs een werkrooster voor
vierjarig kabinetsbewlnd, geleide-
is het zakeigke deel eruit terug,
rongen en vervaagd. Eindelijk, in
jaar, is het staatstuk tot een vor-
riljkheid geworden, wel niet zonder
«(ekenis, maar toch als regeerings-
rogram zonder belang.
Een nabeschouwing over deTroon-
itft heeft derhalve geen zin meer.
Qi op de hoogte te komen van de
^nen der regeering hebben we de
rllioenen-nota gelezen; en die heeft
Ki zeker den schrik om 't hart doen
inn.
De Koningin heeft aan de Volks-
|Kr(egenwoordiging voorgehouden, hoe
de economische toestand der
rtreld is en hoezeer ook ons kleine
bd onder de gevolgen van de alge
mene malaise heeft te lijden. De toon,
larln een en ander geschetst werd,
zelfs pessimistischer dan we hadden
nwacht. De regeering blijkt er nog
Knszins van overtuigd, dat de geringe
leving in het bedrijfsleven, welke
d!ü hier en daar meent te bespeuren,
hl is. Ze vreest integendeel, dat nog
is compleet en uitgebreid
met het allernieuwste op
MOL blijft goedkooper.
zwaardere offers van de gemeenschap
zullen worden gevraagd.
Hare Majesteit heeft een dringend
beroep gedaan op heel het volk om te
trachten met Qods hulp het Schip van
Staat in dezen duisteren tijd over de
wilde baren heen in veilige haven te
voeren. Als in roemrijke tijden onzer
geschiedenis zal eendracht noodig zijn
om het doel te bereiken. Voor die
eendracht wordt vereischt, dat we niet
langer letten op hetgeen ons volk ver
deelt, maar uitsluitend op hetgeen ons
samenhoudt.
Dat was een Koninklijke Oproep tot
samenwerking om elkander te schragen
in den nood, om elkander te helpen
en te steunen.
En nauwelijks waren die woorden
gesproken, of uit twee communistische
monden klonk het fel en tartend
Weg met de KroonWeg met
de Koningin 1
Dat was het antwoord van de zijde
der menschen, die zich hebben opge
worpen om de slachtoffers van dezen
crisistijd, de werkeloozen, te leiden.
Ze slaan de hand terug, welke ter
hulpe, ter eendrachtige samenwerking
Later is gezegd dat er geroepen is
weg met Ruys, weg met WelterRed.)
werd toegestoken. Ze heffen een be.
leedigende leuze aan, welke de groote
meerderheid van ons volk tegen de
borst stuit en ze scharen zich In slag-
orde om den strijd te forceeren, waar
vrede werd gezocht en aangeboden.
Deze dwepers zoeken het heil van
het volk niet, róch dat van de arbei
ders of werkloozen. Zij haten de crisis
niet, noch de ellende, maar ze zouden
al het maatschappelijke kwaad willen
verzwaren om hun politieke munt te
slaan, hun eigen willekeurig bestuur
te vestigen, hun geweld-periode te
kunnen Inluiden van „Weg-met-alles",
wat niet met eigen inzicht en belang
strookt.
Van dag tot dag trachten ze de
werkloozen ontevreden te maken over
de onvoldoende hulp, maar intusschen
saboteeren ze elke poging om den
verleenden steun meer doeltreffend te
maken en trachten ze de eendrachtige
samenwerking var. het volk om boven
de ellende uit te komen, te verlammen.
Het belang der werkloozen hebben
deze menschen nimmer serieus ge
poogd te behartigen. Terwijl die werk
loozen, naar communistisch voorgeven,
zoo schandelijk ondersteund zouden
worden, worden extra-treinen met deze
slachtoffers vol gestopt, die voor hun
schaarsche centen naar Den Haag
moeten rijden om er de Idiote en
ondoelmatige demonstratie van hun
leiders .kracht* bij te zetten. Met het
waarschijnlijk gevolg, dat er straks
a.
b.
3.
4.
5.
6.
7.
Indien
Lesgeld vao 12.50 tot 17,50, liefst bij de aangifte te voldoen
beslist noodig kan hiervan vrijstelling verkregen worden.
Aangifte aan de Rijksschool op Maandag 26 September van
L uu^0voor dc meisjes en op Dinsdag- en Woensdagavond
27 en 28 September van 7-8 uur voor de Jongens.
Indeeling der dee'nemers over de verschillende cursussen op Donderdagavond
September om 7 uur voor de meisjes en om half acht voor de jongens
aan de Rijksschool te Waalwijk.
De Directeur,
VAN DER WAERDEN
MER 76.
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1932.
55e JAARGANG.
in o
'oor
aar,
ngr
tijd
den,
ZOOI
Hes
'eer j|
slnetj
e Echo van het Zuiden
ult|jksrkr en Langstr#atsclie Courant
Dit blad verschijnt
fOENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden em.
franco te zenden aan den Uitgever,
jlionnementsprijs per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40,
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract (link rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons beiit sjjn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
ZIJ DIE ZICH MET 1 OCTOBER OP
tfBLAD ABONNEEREN, KRIJGEN DE
OT DIEN DATUM VERSCHIJNENDE
(IMMERS GRATIS.
Onze sorteering
dit gebied, voor elk doel, in
elke kleur, in alle dikte's, in
elke kwaliteit.
Tan „De Echo van het Zuiden".
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Hoeker.
(Nadruk verboden).
Als ik geld had, juffrouw Lutz, zou
l' een onbegrensd crediet openen,
rkelijk. Maar het zou onaardig zijn
Mover mijn oom, als ik wenschte nu
crediet te kunnen geven, nietwaar?
Br de oude heer Troilo moet U helpen.
-Bij dien sta ik al diep genoeg in het
it Neen, waarde heer, gemakkelijker
ik me het leven voorloopig nog niet
ten. Maar ik vind het eigenlijk heel
'dzoo. U niet?
-Voor een lady? Ik weet het niet.
Sarina haalde de schouders op.
-Ikben nog nooit eigen baas geweest,
ld ondergeschikt.
'P een beetje geprikkeldcn toon ant-
Nde hij: Maar U zult toch niet wil-
beweren, (Jat U zich niet graag als
zoudt voelen?
-Wel, ik wil nu voor alles mijn recht
zelfstandigheid veroveren. Mijn heele
nicht is om te bewijzen, dat men ook
"Ier geld te hebben, kan vooruitko-
jj> als men maar toewijding, zelfres-
cn verstand heeft.
«wals ze daar stond, opgewonden,
met roode wangen, met schitteren
den, was ze heel mooi. Hij had er
i flauw idee van, aan wien ze dit
i(l'ge en eerzuchtige bewijs wilde le
en.
kj goedmoedigen spot zei hij: „Vlam
de Katchen".
rl'ert dit oogenhlik spraken ze wei-
ffleer over algemeene levensproble-
3 Daarvoor hadden ze het allebei te
Onderwezen worden
MACHINALE SCHOENMAKERIJ.
1. Modelleeren Bovenwerk
la. Modelleeren met de gradeermachine
2. Snijden van Overleder
Stikkerij Jongens
Stikkerij Meisjes
Zooileder Calculatie
Handzwikken (onder 17 jaar)
Mach. Zwikken en Mc. Kay-Afdeeling (boven 17 jaar)
8. Onderwerk en Uitpoetsafdeeling (boven 17 jaar)
LOOIERIJ-AFDEELING.
druk. Mr. Gabb wjjde zich niet door zijn
jonge chef laten beschamen. Hij werkte
met bewonderenswaardigen ijver zoowel
op haar eigen terrein als in de tuinen,
die zij moest aanleggen en onderhouden.
Ook de leerjongens, ook juffrouw Stuck-
radt werden door zijn rustige manier
van doen, soms een tikje uit de hoogte,
en door zijn droog-humoristische manier
van praten, tot hard werken aangezet.
Voor haar anjers zorgde Katarina hee-
leniaal zelf. Dat moest ze natuurlijk tus-
schen de bedrijven door doen. Het werk
in de villa-tuinen nam haar nu erg in
beslag. Het was nu de tijd om te planten
en behalve voor het gewone ruwere
werk, moest nu ook gezorgd worden voor
het aanschaffen van allerlei planten, die
van groote kweekerijen en van grossiers
moesten komen. Ze vermeed natuurlijk
angstvallig om ook maar iets bij Viktor
H. Troilo te hestellen. Maar het gevolg
daarvan was, dat ze dikwijls een lijdroo-
venden en omslachtigen weg moest kie
zen en soms naar Nauheim en Homburg
moest reizen om bijzondere dingen uit
te zoeken.
Doodmoe ging ze dan 's avonds naar
bed, direct nadat ze samen met Eva
Stuckradt het eenvoudige avondmaal had
gebruikt. De heerenvisite van den avond
van Mr. Gabb's aankomst, kon ze niet
herhalen in dezen drukken tijd, ofschoon
Mr. Gabb haar herhaaldelijk te verstaan
gaf, dat hij bijzonder aangename herin
neringen aan die visite had!
Het zachte, by na zwoele weer, was 't
dat haar en Eva zoo vermoeide. Maar te- j
gen het midden van Mei kwam er, na 'n
paar onweeren, een sterke afkoeling. Nu
was het ook in de kleine slaapkamer, die
ze met haar leerlinge deelde, beter uit
te houden. Ze hadden al dien tyd met de
ramen open geslapen, de laatste nachten
Reten ze het venster alleen maar open
staan. Toen kwam er plotseling 'n scher
pe Oostenwind, die zoo kil door het oude
dak blies, dat ze 's nachts het raam maar
dichthielden.
In den tweeden nacht van de ijsheili-
gen schrok Katarina plotseling wakker,
rillend van kou en onder den indruk van
een naren droom. Ze ging overeind in
bed zitten en luisterde. Buiten huilde de
Oostenwind. In de nieuwe kas waren i
blijkbaar een paar pits ingezelte ruilen
niet stevig vastgezet, want ze hoorde het
klapperen en kletteren.
Plotseling gerinkel van brekend glas.
Zonder licht te maken, begon ze zich
aan te klecden.
Is daar iemand, juffrouw Lutz.
Eva was wakker geworden. Katarina
zei: „Ik hen bang geworden voor de an
jers huiten. Had ik ze toch maar voor de
koude dagen in huis kunnen brengen
maar die nare kerels braken telkens weer
ramen.
Eva zat rechtop in bed, nog besluite
loos of ze ook zou opstaan. Is er buiten
nog wat aan Ie dóen, als het vriest?
In Iver hebben de tuinlieden op een
keer kolenpannen neergezet en vuur ge
maakt. Ik wil toch eens gaan zien, hoe
veel graden of het is.
Katarina stapte in haar pantoffels en
ging mei onzekere passen naar het raam
Toen zij het opende, en de thermometer,
die buiten hing, opnam, kwam een ijs
koude locht naar binnen.
Eva had intusschen licht gemaakt. Sla
perig, vreeselijk gapend, trok ze haar
kousen aan.
O» dat wordt een catastrophe, zei
Katarina met trillende slem, bevend van
koude en schrik. Het is al twee graden
onder nul.
Hier boven, waar de wind op staat,
zal het wel kouder zijn dan beneden op
den grond, trachtte Eva te troosten.
Steeds gejaagder, in steeds grooter op
winding, kleedde Katarina zich aan.
Die arme jonge plantjes! En het is
nu pas twee uur! Tot zonsopgang daalt
de thermometer zeker nog twee graden
en dan vriest alle!*, alles dood.
Wacht, ik ga met U mee, juffrouw
Lutz!, riep het meisje. Het ontzette ge
zicht van haar jonge leermeesteres ging
haar aan hel hart. Het was, alsof er le
vende wezens in gevaar waren. En zoo
veel begreep ze al wel, al had ze nog niet
veel verstand van kweekery en tuinaan
leg, dat Katarina haar heele hoop op de
twee nieuwe anjèrsoorten had gevestigd.
Alles wat gebeuren kon, om de jonge
plantjes van den ondergang te redden,
moest gebeuren. Ik loop direct naar den
overkant en haal de leerjongens.
Och, die zullen wel niet wakker
Al naar gelang er belangstelling is.
te krijgen zijn. Maar als je Mr. Gabb wil
de roepen
Eva, die achter het weer gesloten raam
bezig was haar toilet te voltooien, wreef
met een handdoek het beslagen venster
schoon en gluurde naar buiten.
Wat is dat daar voor een rood
schijnsel beneden? En daar loopt iemand
juffrouw Lutz, kijkt U eens daar
beweegt een schaduw tusschen de bed
den. Niet? En die twee lichte punten zyn
toch open vuren?
Ik zie alleen maar dichte rook die
over de bedden hangt. Maar daar., ja,
je hebt gelyk.. dat is een man. En nog
een
Nu was ze niet meer te houden. Ze
schoot in haar gevoerde overschoenen,
deed haastig haar duffelschen mantel
aan, schoof de polsmoffen over haar han
den en pakte een paar dikke handschoe
nen. Kom je gauw, Eva? En pak je goed
in. Want zulk weer 's nachts gaat je door
merg en been, vooral als je pas uit bed
komt.
Enkele oogenblikkcn later stond ze
huiten adem bij de nieuwe kas. In het
rossige schijnsel van een paar kolenvu
ren, die tusschen de anjerbedden ontsto
ken waren, ontdekte ze Mr. Gabb en
Grootvader Troilo.
Good morning, ,Miss Kate. Did you
sleep well? (Morgen, jufffrouw Kate,
goed geslapen?) zei Mr. Gabb doodleuk,
alsof er niets bijzonders aan de hand
was.
Het is al twee graden onder nul,
zei ze met gesmoorde stem.
De oude Balthazar schraapte zijn keel
en spoog op den grond. Daar lig ik me
in bed en kan niet slapen van het spek
takel, da! die ellendige wind maakt en
ik denk bij mezelf: jongen, je moest maar
eens naar den overkant loopen en kij
ken, hoe de bloemetjes van Katchen het
maken. En ik kom hier en daar staat
meneer Gabb me al aan le koekeloeren.
Die kon het ook in de kippenveeren niet
uithouden. En toen zijn we maar gauw
samen aan het werk getogen en hebben
kolenj)annen aangesleept. Als het niks
geeft, hinderen zal het ook niet.
Ik weel heusch niet, zei Katarina
met een stem, heesch van ontroering en
met tranen in de oogen, waaraan ik dat
verdiend heb, dat U zoo goed voor me
bent en me zoo helpt.
Och, malle meid, gromde Grootvader,
dacht je, dat we het voor jou deden?
We doen het voor die arme plantjes!
Ze moesten alle vier lachen om zyn
beminnelijke grimmigheid, die iedere
verdere discussie afsneed.
Het was geen dameswerkje. Maar in
dezen nacht scheen het begrip Lady voor
den anders zoo correcten Mr. Gabb niet
te bestaan. Ze waren allemaal in gelijke
mate met zorg vervuld. Uit de oude
schuur achter het huis van het erf van
den ouden Troilo, later ook van den smid
haalden ze potten, pannen, ijzeren hak
ken, alles wal maar geschikt was om
vuur in le maken. Ze maakten er kleine
brandstapels van hout in, terwijl Mr.
Gabb met zakken kolen op zijn rug kwam
aansjouwen.
Het was geen gemakkelyk werkje, om
I in den ijzigen wind de kolen in gloed te
j krijgen. Steeds weer moest er brandend
I hout onder gelegd worden. Ten slotte
hadden ze 23 volbaarden over de bloe
menvelden verdeeld. Katarina liep ruste
loos heen en weer, telkens dook ze
naar den grond en nam de temperatuur
op. Een deel van het veld lag in de luw
te van de nieuwe kas en was daardoor
tegen den wind beschermd, zoodat daar
een paar vuren konden uitgespaard wor
den en op het andere deel van het terrein
gebruikt.
Katarina opperde dil idee en er werd
krijgsraad gehouden.
.Bat is nog heelemaal zoo dom niet,
Kaïnentje, zei de oude Balthazar, maar
je zou ongenadig je handjes kunnen ver
branden. Ga maar eens mee, meneer Gabb
en help een handje.
Nu ontstond er een edelen wedijver.
Ook Eva, door deze buitengewone ge
beurtenis in niet te weerhouden werk
lust ontstoken, wilde helpen. Maar Mr.
Gabb lachte haar uit, zette de dampende
kolenpan op het deksel van een kist, nam
het heele bouwsel op het hoofd en be
werkstelligde het heele transport in z'n
eentje.
Dat moest een schilder zien, dweep
te Eva en keek zyn schaduwbeeld in
stomme bewondering na.
Wordt vervolgd.