Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
f
sia
w.
i
Winkelnieuws.
Attentie
in
FEUILLETON
Mol
Voor.
Rust, kalmte en
zelfbeheersching
Gaat
55e JAARGANG.
den
at de
oudj
nield
rdeo.
1 niet^-—
Jelui
°nge
eeo
imarki
'en, 2
veiie
ichte-e
pen o!
over-
!2!-2
en 2j
152j
5 per
f
f 110- f
Wij
den
te
ens.
leeft
)NQ
nge-
j dt
Dit blad verschijnt
OENSDAG en ZATERDAG,
dieven, Ingezonden stukken, gelden en*.
franco te zenden aan den Uitgever,
ibonnementsprys per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prijs der Advertentifin:
20 cent per regel; minimam 1.50.
Bi] contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Yrijdag des morgens om uiterlijk 0 uur
In ons beiit sijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
bet veilig verkeer.
'f begint een publieke geest vaardig
worden, welke 2ich keert tegen
-der misbruik van den weg door
-verantwoordelijk—rijdende chauf-
fï ars van allerlei slag. Nu het aantal
aivetit ,'ikeersongelukken meer en meer toe-
'-7-54 schijnen de motorduivels met
5,va* footer onverschilligheid dan voorheen
«tover de gevolgen van hun roeke-
osheid te staan. Iets vreeselljks, dat
«elmatlg gaat gebeuren, verliest op
duur zijn schrikwekkend karakter,
er onverwachts ergens een brandje
breekt, loopt een halve gemeente
hoop, maar als er elk uur van den
zoo iets te bezichtigen zou vallen,
tam al gauw niemand meer kijken.
Op het moment maakt het al geen
Mruk meer op ons, als we dagelijks
de krant vluchtig de lijst van ver.
sersongelukken doorzien. Alleen een
cliche bijzonderheid kan ons nog
velen, als b v. een toevoeging, dal
j chauffeur, die de aanrijding ver
haakte. dronken en onder hevig ver-
i werd gearresteerd. Ofde chauff iur
lek even naar het lijk van zijn slacht
er, haalde zijn schouders op en
iced weg.
juist die bijzonderheden hebben ge-
naakt, dat het publiek kregelig wordt
I -aitelling neemt tegen de motorduivels.
UI Er moet iets gedaan worden voor
itiliger verkeer. De tegenwoordige be
iilingen zijn geheel onvoldoende.
Er moeten zwaarder straffm komen,
mor hen, die door schuld, door drank-
rtbruik b.v. onverschilligheid of roe.
(loosheid, ongelukken veroorzaken.
Aan dezulken moet levenslang, al"
Wat anderen Reclame prijzen
noemen, zijn bij MOL gewone
verkoopprijzen en nog goed
kooper.
En dan de prima kwaliteit 1
HOL blijft goedKooper.
een
Wij
lage
laar
ste
er.
ten
jes
naai
ae)
de
ER
nat
thans voor verscheidene jaren, de be
voegdheid worden ontnomen om een
auto of motor te besturen.
De leeftijdsgrens moet worden ver
hoogd aan de bestuurders moeten
hoogere eischen van waardigheid wor
den gesteld; moreele minderwaardig
held (herhaaldelijk betoonde roeke
loosheid en onverschilligheid) moet
grond kunnen opleveren voor ontne
mlng van het rijbewijs.
De werktijd van chauffeurs behoort
wettelijk te worden geregeld.
Aan wagens; voor personenvervoer
Ingericht, en aan de besturing van
zulke wagens, moeten strenge eischen
worden gesteld.
De Duitsche chauffeur, die dezer
dagen bij Hilversum op de bekende
roekelooze wijze van „het—kan—nog—
net* de Gooische Tram wilde passee-
ren, en daarbq de grootste ongelukken
teweeg bracht, besiuurde een vracht,
wagen, welke met een zeil, dat aan
de Inzittenden elk uitzicht ontnam, tot
autobus was ingericht. Met een Hol.
landsche wagen, zoo lazen we, welke
er aldus zou uitzien, zou men hier
niet op den weg mogen komen, Prach
tig, maar waarom laat men Duitsche
wagens, aldus toegerust, wél toe?!
Voor enkele guldens maken gega
digden in zulke rijdende doodkisten
retourreizen ze hopen tenminste
nog retour te komen van Duitsch-
land op Den Haag en Amsterdam.
Ook binnenslands worden op roeke
looze wijze allerlei particuliere auto
busreizen georganiseerd, waarmee den
Spoorwegen een oneerlijke concurren
te wordt aangedaan en de staat op
dezer exploitatie een jaar—tekort van
22 mlllioen krijgt te dekken.
We zouden niet gaarne aansporen
tot den strijd tegen de autobussen,
welke het platteland uit haar isolement
hebben verlost, maar wél is op het
autobusverkeer uit binnen- en buiten
land, voor zoover dat laatste zich tot
over onze grenzen uitstrekt, meer toe
zicht noodig, opdat aan het publiek
een zoo veilig mogelijk vervoer wordt
gegarandeerd Veiligheidsmaatregelen
van „De Echo van het Zuiden".
kosten geld, maar het zijn kosten,
welke autobus—ondernemers zich
moeten getroosten, gelijk de Spoorwe
gen dat van jaar op jaar hebben ge
daan.
Hun exploitatie—rekening zal er dan
in vele gevallen wel anders gaan uit
zien, maar de billijkheid zal er ook
in den strijd van autobus contra spoor
door winnen.
Ons huldig verkeer is min of meer
een chaos en dien chaos klinken da
gelijks de kreten van verongelukte
menschen omhoog. Er valt héél wat
te doen om uit den warwinkel van
thans een geordenden gang van zaken
Ie scheppen, lapmiddelijes helpen
nieteen geheel nieuw complex van
regelingen moet hier een veiliger ver
keer scheppen.
Een postpakket van 1 Kg. zal dus
kosten f 1,35 plus f 15,— is f 16,35.
terwijl b.v. een pakket van 5 Kg. zal
moeten wordpn gefrankeerd met een
bedrag van f 75.— plus f 1,75 of
f 76,75.
Deze luchttarieven gelden alleen voor
pakketten bestemd voor Luchtvervoer
tot Batavia; wil men ze ook per lucht-
oost zien vervoerd m°t dp l"d««che
keeren weer terug na het gebruik van
Mijnhardt's Zenuwtabletten.
Glazen Buisje 75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Hoeker.
(Nadruk verboden).
H.
Viktor haalde diep adem. Misschien
lebt u gelijk. In elk geval schaam ik me
'oor haar.
- Nou wordt het me toch te erg. Die
ieroerde meid zal me waarachtig hier
ïijn rust ook nog verstoren. Ik wil die
mtjes niet meer aanhooren, V iktor.
ersta je? Je zou je moeten schamen, als
je op het oogenblik nog een sikkepit om
dat kind gaf, dat je de bons heeft gege--
'en. Begrijp je. Ik hoop maar, dat die
kromme sprongen van haar zoo gauw
mogelijk uit zullen zijn. Begint me daar
met schulden van voren en schulden van
achteren een grootscheepsche onderne
ming! Het hemd, dat ze aan haar lijf
heeft, hoort nog niet van haar.
En jij verlangt waarachtig, dat ik me
(een raad zal weten van respect voor
haar. Let maar op, hoe lang die heerlijk
heid daar nog duurt. Je arme grootvader
heeft voor haar al tweede hypotheek op
rijn terrein genomen. Nu is ze aan het
'inde van haar crediet. Wat gebeurt er?
haar den kelder gaat ze. Dat voorspelt
je oom haar en dat is een knappe koop
man, al heeft hij dan geen verstand van
jullie artistieke tuinaanleggerij. Als je
Wstandig was, zou je zeggen: laat ze
haar gang maar gaan met haar mooie
kunsten: met een paar maanden is ze op
he flesch en koopen wij den heelen boel
'oor een appel en een ei op. En dan zijn
*e meteen voorgoed van haar af.
Hij rilde ervan, hoe ze dat alles op hoo
nenden toon zei, bij voorbaat al genie
tend van haar triomf.
Katarina van huis en hof verjagen.
Ik wil haar ongeluk heelemaal niet,
zei hij met moeite, ik kan alleen de idee
niet verdragen, dat ze ons allemaal over
vleugelen zalIk gun haar de over-
winning niet. Ik wil niet door haar ver
nederd worden.
Maar dat is toch ziekelijk, Viktor.
Ik begrijp niet, dat je nog een oogenblik j
aan dat verschrikkelijke kind denkt. Ik
kan me gewoonweg doodergeren aan je.
Mevrouw Troilo suggereerde zichzelf
zoo'n hevige aandoening, dat ze tenslotte
begon te schreien: Zooveel heb ik voor
je gedaan, op de handen heb ik je gedra
gen en nu ga je zoo tegen me te keer
Dagenlang bleef ze boos op haar stief
zoon. Met haar neef sprak ze er telkens
weer over het was niets dan een spook
beeld, dat den jongen gevangen hield.
Oom Rispeter glimlachte op zijn
zelfbewust-goedmoedige manier en zei
op een bijna berustenden toon: Onze tijd
zal wel komen, Dora.
Op een avond stormde Viktor plotse
ling in de hoogste opwinding het huis
binnen.
Oom Rispeter, die doer mevrouw Dora
Troilo op kreeften en perzik-bowl gein-
viteerd was, wachte met zijn hemelsch
geduld op de veranda, tot het souper zou
beginnen.
Viktor was laat. Maar hij verontschul-
digdé zich met geen woord, gooide zijn
panama op een leegen stoel en hield een
weelderige, fel-geel en zalmkleurig ge
vlamde anjer in de hoogte.
Kijk, hier heb ik de nieuwe bloem
van Katarina Lutz.
De uitwerking was buitengewoon.
Viktor zag, hoe ze van kleur verscho-
ten. Was het schrik, was het jalouzie; hij
wist het niet.
j Hm. Eigenaardig. Heel eigenaardig.
Oom Rispeter kuchte, nam de prachtige
anjer in zijn hand, rook er aan, onder-
zocht de sterkte van den steel, stelde vast
dat alle uitbloeisels zorgvuldig verwij
derd waren en reikte de bloem daarop
schouderophalend aan zijn nicht.
Ze snuffelde er aan, evenals Fricka, die
zijn pooten op haar schouders had ge-
legd.
j Waarschnijlijk geverfd. Wat? Net als
die groene den vorigen winter. Dat
kunstje kennen we immers. Hoe kom je
er aan, Viktor?
BINNENLAND.
Luchtpost Amsterdam - Bandoeng.
Te beginnen mei het postvliegtuig,
hetwelk Donderdag 6 October vertrekt,
zal er gelegenheid bestaan om naar
Indië ook poslpakketten zonder aange
geven waarde te verzenden. Naast de
gewone porten zal voor deze pakketten
een extra luchtrecht zijn verschuldigd
van f 150 per 100 gram, met een
minimum van f 15
luchtpostdiensten Batavia—Bandoeng
ot Batavia Semarang—Soerabala, dan
wordt het luchtrecht per Kg verhoogd
met 20 cent voor het vervoer naar
Bandoeng, 60 cent naar Semarang en
90 cent naar Soerabala.
De pakketten moeten uiterlijk op
Woensdagavond 19 uur ter post wor
den bezorgd om nog den volgenden
morgen vroeg te kunnen worden ver
zonden.
Voorts wordt tn het verkeer Neder
land—Nederl. Indië v. v. bij wijze van
proef ingaande 1 October 1932 het
luchtrecht voor drukwerken, monsters
en akten verlaagd, en wel tot 50 cent
per 50 gram. Voor kaartformulieren
met de afmetingen van gewone brief
kaarten blijft het recht vastgesteld op
20 cent, terwijl uit den aard der zaak
drukwerkjes van 5 gram in enveloppe
slechts een luchtrecht van 30 cent
behoeven.
Duys gaai jublleeren.
Indien wij op de mededeelingen van
een der sprekers dezer dagen op de
door de Haag^che Fascisten in den
Dierentuin te 's Qravenhage uitgeschre-
Komt er niet op aan. Hij liet zich.
nog buiten adem, op een rieten fauteuil
neervallen en veegde met zijn zakdoek
over zijn voorhoofd. Maar dat kan ik L'
wel vertellen: bedrog is er niet bij. Ze
heeft er al een paar duizend van. „Vlam
mende Katchen" zal de bloem heeten..
Ze is gekruist uit Amerikaansche soorten.
De grootste zaken moeten haar al eet
hoop geld hebben geboden voor één plant
om ze uit de stekjes te vermeerderen.
Maar ze geeft ze niet. En de snijbloemen,
die de deur uitgaan, mogen niet het
kleinste uitstcekseltje aan den steel heb
ben.
Oom Rispeter streek met zijn hand over
zijn baard. Het is een mooie bloem, zei
hij welwillend.
Een modegril, zei mevrouw Troüo
geërgerd en smeet de ploem op tafel. En
let nu maar eens op, wat ik je zeg: het is
nog heel erg de vraag, of ze wel genoeg
stekken krijgt om snijbloemen te gaan
planten. En wat er nog voor ziekten in
de plant zitten. En het is voorgekomen,
dat het tweede geslacht weer heelemaal
den gekruisten vorm verloren heeft. Er
is een hoop stom toeval bij die noviteiten.
Viktor schudde het hoofd. Neen. Hier
is alles wetenschappelijk onderzocht en
vastgesteld. Neen, dat wordt een reuzen-
succes.
Waarvan juffrouw Lutz alleen niet
al te veel profiteeren zal. zei Oom Rispe
ter spottend-glimlachend. Misschien het
beetje roem. Goed. Maar geld er mee
verdienen kan alleen iemand, die de we
gen kent. En die kennen wij, de gros
siers.
Ze is gewiekst zeg ik U, oom. Die
laat geen stuk buiten de deur gaan, voor
ze in staat is de heele markt te voorzien.
Daar is anders een lief kapitaaltjt
voor noodig, Viktor, meende Oom Alfons.
En geen cent heeft ze, viel mevrouw
Troilo grof uit. Den len October moet
Schalier Co. in Mainz 30.000 Mark van
I haar hebben. De tweede termijn voor het
ijzerwerk van de kassen. Ze hebben het
al in paymenten geregeld. En ze had weer
uitstel gevraagd. De oude Wentzel had
gedacht, dat hij het wel gedaan zou kra
gen. Maar het is niet gelukt. Ze zitten
zelf erg krap. De notaris heeft het mij
gisteren verteld. Het ziet er dus heele-
maal niet zoo rooskleurig uit met de fi-
I nanciën van ons juffertje. De lust om
nieuwe experimenten te maken, zal haar
wel gauw vergaan.
Oom Rispeter zat, met de beide ellebo
gen op de tafel gesteund, nog steeds de
groote, weelderige anjer, die op tafel lag
met alle aandacht te bekijken. Ze had de
grootte van een kindervuist. Het vlam
mende kleurenspel was inderdaad bui
tengewoon. Binnen in de kelk, die bij
zonder diep was, deed de kleur denken
aan de vurige oranje-nuance van een
Lyon-roos. Ik wil niet zeggen dat daar
geen groote zaken mee te doen zouden
zijn. Heel groote zaken zelfs. Het komt
er maar op aan dat men over alle mid
delen beschikt, den boel niet verknoeit
en het juiste oogenblik waarneemt.
Dat zal ze waarnemen, viel Viktor
hem in de rede.
Als ze daar nog adem genoeg voor
heeft, was het prompt gegeven antwoord.
Rispeter wendde zich tot zijn nicht:
Het was toch eens te probeeren of
die firma uit Mainz de vordering niet zou
willen overdragen. Misschien zijn er
ook wissels, nietwaar? Dan konden w»
in alle stille maatregelen nemen om den
eersten October op de zaak beslag te la
ten leggen.
Het is maar zoo'n plotseling idee
van me. Wat zeg je er van?
Met een nydigen ruk aan zijn stoel was
Viktor opgestaan. Dat is.dat is.
ja, dat is gewoonweg smerig om zooiets
te bedenken. Ik weet er heusch geen an
der woord voor.
Maar Viktor, wat neem je dat direct
weer hoog op, probeerde zijn stiefmoeder
hem te kalmeeren. Kijk, daar komt juist
de terrine met de kreeftensoep. Ga zit
ten en eet mee. Wees gezellig. Het zou
j wel prettig zijn als oom je eens in een
I anderen rol zag dan als eeuwigen ruzie-
maker.
Viktor drukte het voorhoofd in de
handen. Neem me nu waarachtig niet
kwalijk, maar wat moet ik dan zeggen,
als er zulke lage plannen worden ge
smeed?
Zaken zijn zaken, repliceerde Ris
peter, die zich aan tafel had gezet en het
hagelblank servet opnam.
Maar wij zijn toch bloemenhande
laars, zei Viktor driftig, we zijn toch geen
lapjeskooplui, zooals bij U in Aken.
Rispeter stond vol waardigheid op,
met een weemoedigen blik op de groote,
roode smakelijk-uitziende en geurige
kreeften. Viktor, het spijt me, dat je het
me onmogeRik maakt aan de tafel van je
moeder te blijven zitten
Hij meent het niet zoo kwaad, Al-
fons. Hé Viktor, wees toch ook niet zoo
onhebbelijk.
Een dergelijke uitdrukking kan ik
mij niet laten welgevallen, Viktor, dat zul
je toch moeten inzien.
Viktor vertrok geen spier. Hij leunde
met zijn elleboog tegen een stijl van de
veranda en staarde over den muur heen
naar den reusachtigen glaswand van de
kas in den belendenden tuin.
Ik moet je dus verzoeken, Viktor,
klonk de temerige stem van Alfons Ris
peter weer, terwijl de spreker den aange-
namen geur van de kreeftensoep op
snoof, dat je dat krenkende woord terug
neemt.
Toe nou, Viktor, ik smeek je
ja, moet ik nu heusch boos op je worden,
fleemde zijn stiefmoeder.
Ik neem geen woord terug, Oom.
Wat U uw zakenmanieren noemt, heeft
me eenvoudig buiten mezelf gebracht.
Nu vouwde Rispeter met bevende hand
zijn servet op.
Buiten mezelf gebracht. Zoo zoo.
Dan kan ik tot mijn spijtIk heb er
zelf veel verdriet vanMaar wat een
mensch niet verdragen kan, kan hij niet
verdragen.
Je zult die heerlijke kreeften toch
niet in den steek laten, riep mevrouw
Troilo in vertwijfeling uit.
Ik heb al te veel van je waarden
zoon verdragen. Maar een beetje eigen
waarde bezit ik ook nog. Ik wensch jul
lie goeden avond.
Mevrouw Dora Troilo begon te schrei
en. Direct hief Fricka als begeleiding 'n
door merg en been dringend gehuil aan.
Och God, en ik had me zoo op den
avond verheugd. Nietwaar, Fricka, mijn
arm, lief diertje?
Op de trap, die naar den tuin voerde,
bleef Rispeter een oogenblik staan en
wierp een blik achterom. Deze blik ont
moette ook de dampende terrine met
geurige kreeftensoep.
Ik heb mij nog nooit onverzoenlijk
getoond.
Hij wachtte.
Wordt vervolgd.
ct-,2
e Echo van het Zuiden,
aalwtjkscbe en Langstraatsclie Conrant
m
