N
■2H
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
J
Wie milt Het «ob linder?
FEUILLETON
loiiseiis uviWrdliii.
w
en:
W in kei nieuws.
Gaat
Voor.
Rust, kalmte en
zeltbelteersciiing
Mol
DIT BLAD
van
nis te
MOL
NG!
SNG
IR<
'er a,s
STEEN,
I
iWoon.
zoning
'an be.
fabriek
'an een
teed;
MOL bliift goedkooper.
men
PERl
KOST SLECHTS
per week
app
DP
ien vanj
6.- pet
lestedinj
[EU VEL
Isheuvel
operatie
aataheu
lag 21
1 uur, in
verkrijg.
f2.50
!ect,
NS,
sheuvel
cho van het Zuiden,
aalw|jksclie en Lan^slraatscbe Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden em.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advertentign
20 cent per regel; minimum 1.80.
Bi] contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Yrjjdag des morgens om uiterlijk 0 uur
In ons besit zijn.
al of
scuits
2 ons
nes
is
ÏS
ons
pjes
fpond
:ao
's
;s
en
ons
alines
's
- Nac
2 ons
(S
c
lies
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
EEN VERGETEN GROEP.
In een krant troffen we een inge
zonden stuk aan, houdende beschou
wingen over de onbillijkheid, welke
gelegen zou zijn in het feit, dat in de
zen crisistijd boeren en arbeiders
middels invoerrechten en c.ontingen-
teeringen óók de industrieelen wor
den geholpen of gesteund, maar dat
een belangrijke groep onzer samenle
ving, n.l. de neringdoende midden
stand geheel wordt vergeten.
Vergeten? Ten deele slechts, dunkt
ons. Het gaat in de wereld helaas nu
eenmaal zóó, dat de hardst-roepende
het best verstaan wordt. De organisa
ties van arbeiders en boeren wéten te
roepen, als dat van pas is, de geor- j
»aniseerde middenstanders verstaan
dat minder. Tot nu toe hebben zij ook
nooit voor vereeniging zóó gevoeld
als de andere groepen; concurrentie-
vrees houdt de neringdoenden dikwijls
afzijdig en wantrouwend tegenover
elkaar. Velen zijn wel georganiseerd,
maar het vereenigingsleven is door de
genoemde omstandigheden te lauw.
Toch lijden de neringdoenden ge
weldig van de crisis. Ze ploeteren
lange dagen en velen „genieten" dan
een inkomen, waarvoor een tewerk
gestelde arbeider zijn neus zou opha
len. Velen gaan ook geheel ten gronde,
hier eentje en daar eentje, maar dat
verspreide leed maakt geen indruk
op de massa. Het hart van de slacht
offers zit over het algemeen nog te
hoog en de maag is te flauw, dan dat
ze luide zouden jammeren over hun
lot.
Er komen dus uit de middenstan
ders zelve moeilijkheden voort, welke
liet voor de overheid bezwaarlijk ma
ken om ze te helpen. Bovendien is
steun voor hen practisch zoo moeilijk
te verwezenlijken.
Neringdoenden kunnen als zoodanig
ongeschikt zijn. Moet de regeering ze
dan in hun ongeschiktheid ter hulpe
geeft dit jaar zijn Speel
goederen cadeau.
Voor iedere gulden bij ons be
steed kan men vanaf heden
gratis speelgoederen uitzoeken.
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Höcker.
(Nadruk verboden).
29
Nu trilde de eerste straal van hoop
door het kleine huisje van Katarina Lutz.
Eva was buiten zichzelf van vreugde.
De Geheimraad was erg gesteld op „juf
frouw Katehen". Dat wist ze. Was het
op zichzelf beschouwd al niet iets bui
tengewoons, dat hij na wekenlang ver
blijf buitenslands, voor hfj naar huis
ging, waar ze natuurlijk vol verlangen
naar hem uitzagen, dezen omweg langs
Wiesbaden maakte?
Ze bestudeerden het spoorboekje.
Wanneer kon de lang-verbeide redden
de engel hier zijn?
Eva liep ademloos naar het huis van
den smid en drong by Mr. Gabb binnen.
Zijn voornaam-uitziende bagage hij
was juist aan het inpakken was weer
een voorwerp van eerbiedige bewonde
ring van zijn kostjuffrouw.
Het is het beste, Mr. Gabb, dat U
niet Uw vertrek nog wacht, tot alles hier
beslist is. Vindt U ook niet? Ach en
dan ik bedoel als alles goed afloopt,
dan moeten we met elkaar nog een af-
scheidsfuif hebben. Zoo iets als de avond
van uw aankomst! Weet u nog wel?
O ja, Mr. Gabb herinnerde zich dien
eersten avond nog heel goed. Sedert dien
was er echter veel, heel veel veranderd.
We zijn niet meer dezelfden als toen,
zei hij een beetje weemoedig. Natuurlijk
zou hij zijn vertrek nog uitstellen. De on
zekerheid van den heelen toestand hier
drukte hem net zoo erg als de anderen.
Den volgenden morgen bracht de eer-
•t® post een in dringende termen gestel-
komen? Ze kunnen noodlijdend zijn
als gevolg van een onjuiste bedrijfs
voering, te laag gecalculeerde prijzen,
waarmee ze bovendien andere midden
standers benadeelen, of te hooge prij
zen. door welke ze afzet verliezen. Hoe
kan de overheid in zulke gevallen
helpen zonder de persoonlijke vrij
heid van het individu aan te tasten?
De inkomsten van middenstanders
zijn voorts lang niet altijd even een
voudig na te gaan
De meest natuurlijke steunregeling
aan den neringdoenden middenstand
is die, welke van de Andere maat
schappelijke groepen zou uitgaan. De
middenstanders staan tusschen die
andere groepen in; ze vormen den tus-
schenschakél tusschen producenten en
consumenten. Als de overheid zorgt,
dat beide laatste groepen hun bestaans
zekerheid behouden, dan moet door
die groepen ook de middenstand op de
been gehouden kunnen worden.
Producenten en consumenten, die
als industrieelen, boeren of arbeiders
door de overheid worden gesteund,
hebben in dezen tijd dure plichten te
genover den neringdoenden midden
stand. Van de bemiddeling der mid
denstanders moeten ze zooveel moge
lijk blijven gebruik maken en ze moe
ten hun, waar het de berekende prij
zen betreft, een boterham blijven gun
nen.
Dat wordt niet altijd beseft.
De prijzen van neringdoenden wor
den door het publiek maar al te licht
vaardig becritiseerd, waarbij dan ver
gelijkingen worden getroffen met de
prijzen van gelegenheidskooplieden of
van knoeiers. Och, we mogen al die
knoeiers ook niet te hard vallen,
ze probeefeen van alles om in een moei
lijken tijd bet hoofd boven water te
houden, \faar ze doen toch zichzelven
te kort en ze benadeelen den bona-
fiden hannel.
Een neringdoende is het loon voor
zijn arbeid en risico waard, zoo goed
als de arbeider. Arbeiders worden ook
niet graag in de wielen gereden door
loon-knoeiers en onderkruipers. Wel
nu. als de arbeider of arbeidersvrouw
gaat winkelen, dat zij dan wèl beden
ken, dat de winkelier iemand is, die
evenals een ander moet werken voor
een sober bestaan, dat bedreigd wordt
door lieden, die uit kortzichtigheid
soms uit nood hem beconcurreeren
met middelen, welke de arbeiders uit
goed begrepen eigenbelang zoo ver
afschuwen. Er komt nu vooral een
tijd dat steun kan verleend worden
aan den plaatselijken middenstand.
Laat men dit dan ook doen en zooveel
mogelijk
den brief van den agent uit Frankfort.
Hij bevestigde zijn aanbod, maar legde
er den nadruk op, dat hij zich maar tot
's avonds als gebonden beschouwde,
want hij handelde in opdracht van een
firma, die hem dezen uitersten termijn
gesteld had.
Nu is er heelemaal geen twijfel
meer aan, zei de oude Balthazar, ze zijn
het van den overkant, die galeiboeven.
Hij beefde van woede. Het liefst had hij
den brief in duizend stukken gescheurd.
Maar op het laatste oogenblik bedacht
hij wat beters: We zullen dezen Urias-
brief aan- je Berlijnschen beschermer la
ten zien.
Om 11 uur kwam een taxi aanrijden,
die Geheimraad Erck van het Station in
Wiesbaden hierheen bracht. De redder.
Balthazar strompelde direct naar het
hek, toen hij den motor hoorde. Hij had
juist een mand vol van zijn beroemde
herfst-perziken geplukt.
Over het hek wisselde hij glimlachen
de blikken met Katarina Hij was blijk
baar van plan den gewichtigen bezoe
ker door zijn perziken-tractatie mild te
stemmen
Maar bepaald goed kon men de stem
ming van den Geheimraad niet noemen.
1 Hij was moe en uitgeput. Aan boord had
hij veel last van zeeziekte gehad, den
laatsten nacht had hij in den slaapwa
gen geen oog dicht gedaan en de om
vangrijke post, die op hem lag te wach
ten, toen hij in Antwerpen aan wal stap
te, bezorgde hem veel arbeid en beslom
meringen. Maar tegenover de beide meis
jes sprak hij niet verder over zijn eigen
aangelegenheden.
Laten we er niet verder over pra
ten. Tn ieder geval, naar U wilde ik toe,
m'n beste juffrouw Lutz. Wat was het
toen toch een prettige tijd. Nu heeft m'n
vrouw voortdurend last met personeel.
En in de kas is het droevig gesteld. Ik
had den ouden Frans allang moeten ont
slaan, maar U weet, hoe ongelukkig mijn
vrouw—zich voelt als ze een nieuw ge
zicht moet aankijken.
Katarina bracht den gast, die voor haar
de beslissing van haar lot beteekende,
naar de koude-grond bloemen, toonde
hem de verwarmings- en de sproei-in-
riohting en daarna de groote kas.
Maar dat is een reuzengebouw, juf
frouw Lutz! En alleen maar de eene an
jer: Vlammende Katehen.
4 EEN LIBERAAL MANIFEST.
Tegen de nieuwe verkiezingen voor
de Staten-Generaal komt er nieuwe
actie en nieuw vuur in de politieke
partijen.
In tijden dat er veel ellende geleden
wordt en er zoovele betreurenswaar
dige toestanden op allerlei gebied val
len te constateeren, is het gemakkelijk
om dat nieuwe vuur aan te wakkeren.
Abnormale omstandigheden als wij
thans beleven vergen nu eenmaal van
de overheid nood-maatregelen, die
soms hard, voor een enkeling mis
schien zelfs onbillijk werken.
Daarom is het zeer gemakkelijk om
critiek uit te oefenen op een overheid,
die trachten moet het bijna hopelooze
probleem op te lossen.
Een dergelijke critiek op onze Ne-
derlandsche regeering komt tot uiting
in een manifest, dat deze week door
liet hoofdbestuur van de Liberale
Staatspartij „de Vrijheidsbond" werd
uitgevaardigd.
Het is de critiek die wij al zoovele
malen hoorden uiten. Eerstens na
tuurlijk betreffende de kunstmatige
belemmeringen die aan handel en ver
keer zijn in den weg gelegd.
Talrijke andere bedenkingen tegen
de regeering lezen wij in het manifest:
de kwestie der gezagshandhaving, het
zwichten voor het drijven der vakver-
eenigingen, de ontijdige en onpracti-
sehe invoering der winkelsluitingswet,
de gelegenheid tot het voeren van re
volutionaire propaganda per radio,
het ongezonde financieele beheer.
Het is alles critiek wat we lezen en
dan nog voor het grootste deel ver
ouderde.
Maar wie iets positiefs zoekt in dit
manifest komt bedrogen uit, tenzij hij
zich laat verleiden de voorlaatste ali
nea als zoodanig te nemen.
Wij voor ons zien hierin liever holle
frazen, die eveneens tot hoofddoel
hebben het werk der regeering te be-
critiseeren.
Men oordeele slechts:
„De Liberale Staatspartij streeft naar
samenwerking van allen, die de belan
gen der gansche volksgemeenschap
tot hun recht willen laten komen en
een einde willen maken aan liet groeps
egoïsme. Zij verlangt een overheid met
krachtig gezag, die zich de bevordering
van het algemeene volkswelzijn ten
doel stelt en haar beleid bewust op
het herstel der welvaart richt. Zij ver
langt een voorzichtig en gezond finan-
Ik had gedacht, dat U ons wel 'n paar
exemplaren zou hebben gestuurd. Maar
het moest nog een geheim blijven, niet
waar? Hij nam de prachtige, groote
bloem, die Katarina hem reikte, en be
keek hem met groeiende belangstelling.
Oom, U moet ook de gekleurde af
beelding in de nieuwe „Gartenwelt" zien,
riep Eva. Het wordt een kolossaal suc
ces! En verbeeld u, op 'de bloementen
toonstelling in Londen krijgen we een
paviljoen, Mr. Gabb gaat morgen al en
ik mag hem gaan helpen!
De forsche, breedgeschouderde man
„meer dan levens-groot" noemde de
oude Balthazar hem later liep lang
zaam, alles opmerkzaam in oogenschouw,
nemend, het heele bedrijf rond. Hij had
op geen stukken na gedacht, dat de on
derneming zoo groot zou zijn.
Hij had, sedert zij bij hem was wegge
gaan, wel nauwelijks meer een oogenblik
over den verderen levensloop van juf
frouw Lutz nagedacht. Nu was hij ver
baasd over den moed en het doorzettings
vermogen, die dit jonge meisje aan den
dag had gelegd.
Vlammende Katehen maakte groo-
ten indruk op hem, dat zei hij herhaal
delijk. Katarina die tijdens dezen rond
gang koortsachtig schitterende oogen en
gloeiende wangen had gekregen moest
hem alle details van haar werk vertellen
van haar proefnemingen. Dat de kiem- en
bloeikracht een groot succes waarborgde
bleek voldoende uit haar dagelijkschc
aanteekeningen. Ook Mr. Gabb, die aan
den bezoeker werd voorgesteld, meende,
dal een vakkundig behandelde plant 18
maanden ononderbroken kon bloeien.
Verbazend, werkelijk verbazend.
Alles, wat zich bij het kweeken van de
bloem had voorgedaan, interesseerde
den Geheimraad. Lachend vertelde Ka
tarina hem het nachtelijk avontuur met
de kolenvuren.
En bedenk nu eens, oom, dat alles te
moeten opgeven!, viel Eva plotseling en
niet erg tactisch in haar overgrooten
ijver, uit.
Meneer Erck fronste even het voor
hoofd en deed alsof hij de woorden niet
gehoord had.
Pas toen hy met Katarina alleen was
in haar kleine woonkamer, terwijl Eva
voor het twaalf-uurtje zorgde, begon hij
over financieele moeilijkheden.
Hij kon zich niet voorstellen, dat een
zaak, die zoo vakkundig was georgani
seerd als deze en die zulke successen
wist te bereiken, niet het betrekkelijke
geringe bedrag, dat Katarina noodig had,
hier of daar als crediet kon krijgen. Wie
was toch eigenlijk de Shvlock, die haar
hartebloed begeerde? Toen hij den naam
van de Bloemen-Troilo's hoorde, herin
nerde hij zich flauw de geschiedenis van
de uit-gèraakte verloving.
Ze hebben zich allemaal tegen mij
verbonden, zei Katarina dof. De firma
Troilo is almachtig. Er staan zooveel
kleine handelaars hij hun in de schuld,
die kunnen ze commandeeren wat ze
willen en die maken me nu het werken
onmogelijk. En bij de banken hier in de
omgeving, waar ik om crediet heb ge
vraagd, hebben zij of hun vrienden ook
grootcn invloed. Ik heb de leening nu
toch maar voor oen paar weken noodig.
En overal kwam ik voor gesloten deu
ren. In Londen moet de nieuwe bloem
de attentie trekken. En als Mr. Gabb ook
maar een derde kan maken van den prijs
die hij zich voorstelt, dan kan ik al mijn
schulden betalen en myn bedrijf verder
uitbreiden. Want dat hoop ik nog eens
te kunnen doen!
De Geheimraad keek haar met een on
derzoekend glimlachje aan. Dus mijn
kleine bloemendokter is tusschen de
groote zakenlui verzeild geraakt! Ik wil
niet zeggen, dat een vrouw op dit gebied
niet iets bereiken kan. Maar dan moet
ze zich eerst een paar goede dingen af
wennen en dat is toch eigenlijk jammer:
vóór alles het steeds-meesprekende hart!
Dat U dit bezit, lieve juffrouw Lutz,
daarom zijn we, toen U bij ons was, alle
maal zooveel van U gaan houden. En
toch belet het U vooruit te komen op
den weg. die U nu gekozen hebt. Want
daarop behoort geen hart. maar koele
berekening. En dat hebt U nog niet in
voldoende mate. Is het eigenlijk jammer?
Hij ging aan haar schrijftafel zitten en
verdiepte zich in paperassen. Op de kor
te, zakelijke vragen, die hij stelde, ver--
j langde hij even korte, zakelijke antwoor-
j den.
Inmiddels had Eva de koffietafel
klaargemaakt.
Ook de oude Troilo arriveerde in ge
zelschap van zyn mand perziken. Hij
bleef glimlachend in de deur staan om
niet te storen. De Geheimraad hield hem
voor een ouden tuinman en knikte vluch-
keeren weer terug na het gebruik van
Mijnhard!'* Zenawtablctten.
Glazen Buisje 75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
cieel beheer, dat aan oeconomische
tegenslagen weerstand kan bieden."
Waar „de Vrijheidsbond" zelf zoo
weinig middelen weet aan te geven om
den nood te lenigen en uit de misère
te geraken, had zij wellicht beter ge
daan ook haar critiek achterwege te
laten.
Negatieve aanwijzingen komen er
immers toch al genoeg van andere zij
den. Als de liberalen zoo op gezags
handhaving gesteld zijn, moesten zij
zich feitelijk van gezagsaantasting
onthouden.
tig op zijn beleefden groet.
Maar hij vond het niet prettig, dal
vreemden hij deze zakelijke besprekin
gen waren en ook de gruwelijke tabaks
lucht van de zwarte lijfsigaar steeg hem
in den neus. Want daarvan had de oude
heer natuurlijk niet kunnen scheiden!
Als de atmosfeer geladen was, was dal
zyn bliksemafleider.
Dat is nu grootvader Troilo!, zei
Katarina eindelijk.
Toen vond de oude Balthazar, dat zijn
oogenblik was aangebroken. Het is me
heel aangenaam, Excellentie. Ik hen zeer
verheugd eens mei een goed en verstan
dig mensch over ons arme, kleine ding
te kunnen spreken. Als een peuter van
zóó groot (volgt het begeleidend hand
gebaar) heb ik haar gekend. Met een
rood jurkje aan en bruin-roode vlechten.
En hij vertelde een paar kinderstreken
van haar, terwijl hem van hel lachen
en van ontroering de tranen in de
oogen kwamen.
De kennismaking scheen den heer
Erck niet zoo bijster aan te staan. De
beide meisjes merkten het, maar geen
van beiden durfden zij grootpapa een
wenk te geven.
We spreken straks wel verder over
de zaken, zei meneer Erck en stond op.
Zijn hoofd kwam bijna aan de zoldering.
Balthazar Troilo nam eigenhandig de
honneurs aan de koffietafel waar en
trachtte de belangstelling van den Ge
heimraad voor een nieuwe perziksoorl
op te wekken, die in October rijpte en
dus de edelste vrucht was, die aan deze
zijde van de Vogezen groeide.
Hoe vreemd en onbeholpen zijn ge
praat ook klonk, Erck was toch genoeg
psycholoog om te begrijpen, wat de oude
man voor dit groepje menschen betee
kende. Bij de eerste directe vraag be
merkte hij ook, dat de oude Troilo in alle
finesses van de jonge firma thuis was.
Het verwonderde hem zeer, dat hij niet
de partij van zijn bloed-eigen kleinzoon
had gekozen, maar van het meisje, dat
deze in den steek gelaten had. Het zeer
gedetailleerde verslag, dat Balthazar hem
deed over alle vijandelijkheden en ge-
meene streken van de Bloemen-Troilo's
trachtte hij echter toch tc bekorten.
(Wordt vervelgd).