N ■2H Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. J Wie milt Het «ob linder? FEUILLETON loiiseiis uviWrdliii. w en: W in kei nieuws. Gaat Voor. Rust, kalmte en zeltbelteersciiing Mol DIT BLAD van nis te MOL NG! SNG IR< 'er a,s STEEN, I iWoon. zoning 'an be. fabriek 'an een teed; MOL bliift goedkooper. men PERl KOST SLECHTS per week app DP ien vanj 6.- pet lestedinj [EU VEL Isheuvel operatie aataheu lag 21 1 uur, in verkrijg. f2.50 !ect, NS, sheuvel cho van het Zuiden, aalw|jksclie en Lan^slraatscbe Courant Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden em. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40 UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Prijs der Advertentign 20 cent per regel; minimum 1.80. Bi] contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Yrjjdag des morgens om uiterlijk 0 uur In ons besit zijn. al of scuits 2 ons nes is ÏS ons pjes fpond :ao 's ;s en ons alines 's - Nac 2 ons (S c lies DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. EEN VERGETEN GROEP. In een krant troffen we een inge zonden stuk aan, houdende beschou wingen over de onbillijkheid, welke gelegen zou zijn in het feit, dat in de zen crisistijd boeren en arbeiders middels invoerrechten en c.ontingen- teeringen óók de industrieelen wor den geholpen of gesteund, maar dat een belangrijke groep onzer samenle ving, n.l. de neringdoende midden stand geheel wordt vergeten. Vergeten? Ten deele slechts, dunkt ons. Het gaat in de wereld helaas nu eenmaal zóó, dat de hardst-roepende het best verstaan wordt. De organisa ties van arbeiders en boeren wéten te roepen, als dat van pas is, de geor- j »aniseerde middenstanders verstaan dat minder. Tot nu toe hebben zij ook nooit voor vereeniging zóó gevoeld als de andere groepen; concurrentie- vrees houdt de neringdoenden dikwijls afzijdig en wantrouwend tegenover elkaar. Velen zijn wel georganiseerd, maar het vereenigingsleven is door de genoemde omstandigheden te lauw. Toch lijden de neringdoenden ge weldig van de crisis. Ze ploeteren lange dagen en velen „genieten" dan een inkomen, waarvoor een tewerk gestelde arbeider zijn neus zou opha len. Velen gaan ook geheel ten gronde, hier eentje en daar eentje, maar dat verspreide leed maakt geen indruk op de massa. Het hart van de slacht offers zit over het algemeen nog te hoog en de maag is te flauw, dan dat ze luide zouden jammeren over hun lot. Er komen dus uit de middenstan ders zelve moeilijkheden voort, welke liet voor de overheid bezwaarlijk ma ken om ze te helpen. Bovendien is steun voor hen practisch zoo moeilijk te verwezenlijken. Neringdoenden kunnen als zoodanig ongeschikt zijn. Moet de regeering ze dan in hun ongeschiktheid ter hulpe geeft dit jaar zijn Speel goederen cadeau. Voor iedere gulden bij ons be steed kan men vanaf heden gratis speelgoederen uitzoeken. van „De Echo van het Zuiden". Uit het Duitsch van Paul Oskar Höcker. (Nadruk verboden). 29 Nu trilde de eerste straal van hoop door het kleine huisje van Katarina Lutz. Eva was buiten zichzelf van vreugde. De Geheimraad was erg gesteld op „juf frouw Katehen". Dat wist ze. Was het op zichzelf beschouwd al niet iets bui tengewoons, dat hij na wekenlang ver blijf buitenslands, voor hfj naar huis ging, waar ze natuurlijk vol verlangen naar hem uitzagen, dezen omweg langs Wiesbaden maakte? Ze bestudeerden het spoorboekje. Wanneer kon de lang-verbeide redden de engel hier zijn? Eva liep ademloos naar het huis van den smid en drong by Mr. Gabb binnen. Zijn voornaam-uitziende bagage hij was juist aan het inpakken was weer een voorwerp van eerbiedige bewonde ring van zijn kostjuffrouw. Het is het beste, Mr. Gabb, dat U niet Uw vertrek nog wacht, tot alles hier beslist is. Vindt U ook niet? Ach en dan ik bedoel als alles goed afloopt, dan moeten we met elkaar nog een af- scheidsfuif hebben. Zoo iets als de avond van uw aankomst! Weet u nog wel? O ja, Mr. Gabb herinnerde zich dien eersten avond nog heel goed. Sedert dien was er echter veel, heel veel veranderd. We zijn niet meer dezelfden als toen, zei hij een beetje weemoedig. Natuurlijk zou hij zijn vertrek nog uitstellen. De on zekerheid van den heelen toestand hier drukte hem net zoo erg als de anderen. Den volgenden morgen bracht de eer- •t® post een in dringende termen gestel- komen? Ze kunnen noodlijdend zijn als gevolg van een onjuiste bedrijfs voering, te laag gecalculeerde prijzen, waarmee ze bovendien andere midden standers benadeelen, of te hooge prij zen. door welke ze afzet verliezen. Hoe kan de overheid in zulke gevallen helpen zonder de persoonlijke vrij heid van het individu aan te tasten? De inkomsten van middenstanders zijn voorts lang niet altijd even een voudig na te gaan De meest natuurlijke steunregeling aan den neringdoenden middenstand is die, welke van de Andere maat schappelijke groepen zou uitgaan. De middenstanders staan tusschen die andere groepen in; ze vormen den tus- schenschakél tusschen producenten en consumenten. Als de overheid zorgt, dat beide laatste groepen hun bestaans zekerheid behouden, dan moet door die groepen ook de middenstand op de been gehouden kunnen worden. Producenten en consumenten, die als industrieelen, boeren of arbeiders door de overheid worden gesteund, hebben in dezen tijd dure plichten te genover den neringdoenden midden stand. Van de bemiddeling der mid denstanders moeten ze zooveel moge lijk blijven gebruik maken en ze moe ten hun, waar het de berekende prij zen betreft, een boterham blijven gun nen. Dat wordt niet altijd beseft. De prijzen van neringdoenden wor den door het publiek maar al te licht vaardig becritiseerd, waarbij dan ver gelijkingen worden getroffen met de prijzen van gelegenheidskooplieden of van knoeiers. Och, we mogen al die knoeiers ook niet te hard vallen, ze probeefeen van alles om in een moei lijken tijd bet hoofd boven water te houden, \faar ze doen toch zichzelven te kort en ze benadeelen den bona- fiden hannel. Een neringdoende is het loon voor zijn arbeid en risico waard, zoo goed als de arbeider. Arbeiders worden ook niet graag in de wielen gereden door loon-knoeiers en onderkruipers. Wel nu. als de arbeider of arbeidersvrouw gaat winkelen, dat zij dan wèl beden ken, dat de winkelier iemand is, die evenals een ander moet werken voor een sober bestaan, dat bedreigd wordt door lieden, die uit kortzichtigheid soms uit nood hem beconcurreeren met middelen, welke de arbeiders uit goed begrepen eigenbelang zoo ver afschuwen. Er komt nu vooral een tijd dat steun kan verleend worden aan den plaatselijken middenstand. Laat men dit dan ook doen en zooveel mogelijk den brief van den agent uit Frankfort. Hij bevestigde zijn aanbod, maar legde er den nadruk op, dat hij zich maar tot 's avonds als gebonden beschouwde, want hij handelde in opdracht van een firma, die hem dezen uitersten termijn gesteld had. Nu is er heelemaal geen twijfel meer aan, zei de oude Balthazar, ze zijn het van den overkant, die galeiboeven. Hij beefde van woede. Het liefst had hij den brief in duizend stukken gescheurd. Maar op het laatste oogenblik bedacht hij wat beters: We zullen dezen Urias- brief aan- je Berlijnschen beschermer la ten zien. Om 11 uur kwam een taxi aanrijden, die Geheimraad Erck van het Station in Wiesbaden hierheen bracht. De redder. Balthazar strompelde direct naar het hek, toen hij den motor hoorde. Hij had juist een mand vol van zijn beroemde herfst-perziken geplukt. Over het hek wisselde hij glimlachen de blikken met Katarina Hij was blijk baar van plan den gewichtigen bezoe ker door zijn perziken-tractatie mild te stemmen Maar bepaald goed kon men de stem ming van den Geheimraad niet noemen. 1 Hij was moe en uitgeput. Aan boord had hij veel last van zeeziekte gehad, den laatsten nacht had hij in den slaapwa gen geen oog dicht gedaan en de om vangrijke post, die op hem lag te wach ten, toen hij in Antwerpen aan wal stap te, bezorgde hem veel arbeid en beslom meringen. Maar tegenover de beide meis jes sprak hij niet verder over zijn eigen aangelegenheden. Laten we er niet verder over pra ten. Tn ieder geval, naar U wilde ik toe, m'n beste juffrouw Lutz. Wat was het toen toch een prettige tijd. Nu heeft m'n vrouw voortdurend last met personeel. En in de kas is het droevig gesteld. Ik had den ouden Frans allang moeten ont slaan, maar U weet, hoe ongelukkig mijn vrouw—zich voelt als ze een nieuw ge zicht moet aankijken. Katarina bracht den gast, die voor haar de beslissing van haar lot beteekende, naar de koude-grond bloemen, toonde hem de verwarmings- en de sproei-in- riohting en daarna de groote kas. Maar dat is een reuzengebouw, juf frouw Lutz! En alleen maar de eene an jer: Vlammende Katehen. 4 EEN LIBERAAL MANIFEST. Tegen de nieuwe verkiezingen voor de Staten-Generaal komt er nieuwe actie en nieuw vuur in de politieke partijen. In tijden dat er veel ellende geleden wordt en er zoovele betreurenswaar dige toestanden op allerlei gebied val len te constateeren, is het gemakkelijk om dat nieuwe vuur aan te wakkeren. Abnormale omstandigheden als wij thans beleven vergen nu eenmaal van de overheid nood-maatregelen, die soms hard, voor een enkeling mis schien zelfs onbillijk werken. Daarom is het zeer gemakkelijk om critiek uit te oefenen op een overheid, die trachten moet het bijna hopelooze probleem op te lossen. Een dergelijke critiek op onze Ne- derlandsche regeering komt tot uiting in een manifest, dat deze week door liet hoofdbestuur van de Liberale Staatspartij „de Vrijheidsbond" werd uitgevaardigd. Het is de critiek die wij al zoovele malen hoorden uiten. Eerstens na tuurlijk betreffende de kunstmatige belemmeringen die aan handel en ver keer zijn in den weg gelegd. Talrijke andere bedenkingen tegen de regeering lezen wij in het manifest: de kwestie der gezagshandhaving, het zwichten voor het drijven der vakver- eenigingen, de ontijdige en onpracti- sehe invoering der winkelsluitingswet, de gelegenheid tot het voeren van re volutionaire propaganda per radio, het ongezonde financieele beheer. Het is alles critiek wat we lezen en dan nog voor het grootste deel ver ouderde. Maar wie iets positiefs zoekt in dit manifest komt bedrogen uit, tenzij hij zich laat verleiden de voorlaatste ali nea als zoodanig te nemen. Wij voor ons zien hierin liever holle frazen, die eveneens tot hoofddoel hebben het werk der regeering te be- critiseeren. Men oordeele slechts: „De Liberale Staatspartij streeft naar samenwerking van allen, die de belan gen der gansche volksgemeenschap tot hun recht willen laten komen en een einde willen maken aan liet groeps egoïsme. Zij verlangt een overheid met krachtig gezag, die zich de bevordering van het algemeene volkswelzijn ten doel stelt en haar beleid bewust op het herstel der welvaart richt. Zij ver langt een voorzichtig en gezond finan- Ik had gedacht, dat U ons wel 'n paar exemplaren zou hebben gestuurd. Maar het moest nog een geheim blijven, niet waar? Hij nam de prachtige, groote bloem, die Katarina hem reikte, en be keek hem met groeiende belangstelling. Oom, U moet ook de gekleurde af beelding in de nieuwe „Gartenwelt" zien, riep Eva. Het wordt een kolossaal suc ces! En verbeeld u, op 'de bloementen toonstelling in Londen krijgen we een paviljoen, Mr. Gabb gaat morgen al en ik mag hem gaan helpen! De forsche, breedgeschouderde man „meer dan levens-groot" noemde de oude Balthazar hem later liep lang zaam, alles opmerkzaam in oogenschouw, nemend, het heele bedrijf rond. Hij had op geen stukken na gedacht, dat de on derneming zoo groot zou zijn. Hij had, sedert zij bij hem was wegge gaan, wel nauwelijks meer een oogenblik over den verderen levensloop van juf frouw Lutz nagedacht. Nu was hij ver baasd over den moed en het doorzettings vermogen, die dit jonge meisje aan den dag had gelegd. Vlammende Katehen maakte groo- ten indruk op hem, dat zei hij herhaal delijk. Katarina die tijdens dezen rond gang koortsachtig schitterende oogen en gloeiende wangen had gekregen moest hem alle details van haar werk vertellen van haar proefnemingen. Dat de kiem- en bloeikracht een groot succes waarborgde bleek voldoende uit haar dagelijkschc aanteekeningen. Ook Mr. Gabb, die aan den bezoeker werd voorgesteld, meende, dal een vakkundig behandelde plant 18 maanden ononderbroken kon bloeien. Verbazend, werkelijk verbazend. Alles, wat zich bij het kweeken van de bloem had voorgedaan, interesseerde den Geheimraad. Lachend vertelde Ka tarina hem het nachtelijk avontuur met de kolenvuren. En bedenk nu eens, oom, dat alles te moeten opgeven!, viel Eva plotseling en niet erg tactisch in haar overgrooten ijver, uit. Meneer Erck fronste even het voor hoofd en deed alsof hij de woorden niet gehoord had. Pas toen hy met Katarina alleen was in haar kleine woonkamer, terwijl Eva voor het twaalf-uurtje zorgde, begon hij over financieele moeilijkheden. Hij kon zich niet voorstellen, dat een zaak, die zoo vakkundig was georgani seerd als deze en die zulke successen wist te bereiken, niet het betrekkelijke geringe bedrag, dat Katarina noodig had, hier of daar als crediet kon krijgen. Wie was toch eigenlijk de Shvlock, die haar hartebloed begeerde? Toen hij den naam van de Bloemen-Troilo's hoorde, herin nerde hij zich flauw de geschiedenis van de uit-gèraakte verloving. Ze hebben zich allemaal tegen mij verbonden, zei Katarina dof. De firma Troilo is almachtig. Er staan zooveel kleine handelaars hij hun in de schuld, die kunnen ze commandeeren wat ze willen en die maken me nu het werken onmogelijk. En bij de banken hier in de omgeving, waar ik om crediet heb ge vraagd, hebben zij of hun vrienden ook grootcn invloed. Ik heb de leening nu toch maar voor oen paar weken noodig. En overal kwam ik voor gesloten deu ren. In Londen moet de nieuwe bloem de attentie trekken. En als Mr. Gabb ook maar een derde kan maken van den prijs die hij zich voorstelt, dan kan ik al mijn schulden betalen en myn bedrijf verder uitbreiden. Want dat hoop ik nog eens te kunnen doen! De Geheimraad keek haar met een on derzoekend glimlachje aan. Dus mijn kleine bloemendokter is tusschen de groote zakenlui verzeild geraakt! Ik wil niet zeggen, dat een vrouw op dit gebied niet iets bereiken kan. Maar dan moet ze zich eerst een paar goede dingen af wennen en dat is toch eigenlijk jammer: vóór alles het steeds-meesprekende hart! Dat U dit bezit, lieve juffrouw Lutz, daarom zijn we, toen U bij ons was, alle maal zooveel van U gaan houden. En toch belet het U vooruit te komen op den weg. die U nu gekozen hebt. Want daarop behoort geen hart. maar koele berekening. En dat hebt U nog niet in voldoende mate. Is het eigenlijk jammer? Hij ging aan haar schrijftafel zitten en verdiepte zich in paperassen. Op de kor te, zakelijke vragen, die hij stelde, ver-- j langde hij even korte, zakelijke antwoor- j den. Inmiddels had Eva de koffietafel klaargemaakt. Ook de oude Troilo arriveerde in ge zelschap van zyn mand perziken. Hij bleef glimlachend in de deur staan om niet te storen. De Geheimraad hield hem voor een ouden tuinman en knikte vluch- keeren weer terug na het gebruik van Mijnhard!'* Zenawtablctten. Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten. cieel beheer, dat aan oeconomische tegenslagen weerstand kan bieden." Waar „de Vrijheidsbond" zelf zoo weinig middelen weet aan te geven om den nood te lenigen en uit de misère te geraken, had zij wellicht beter ge daan ook haar critiek achterwege te laten. Negatieve aanwijzingen komen er immers toch al genoeg van andere zij den. Als de liberalen zoo op gezags handhaving gesteld zijn, moesten zij zich feitelijk van gezagsaantasting onthouden. tig op zijn beleefden groet. Maar hij vond het niet prettig, dal vreemden hij deze zakelijke besprekin gen waren en ook de gruwelijke tabaks lucht van de zwarte lijfsigaar steeg hem in den neus. Want daarvan had de oude heer natuurlijk niet kunnen scheiden! Als de atmosfeer geladen was, was dal zyn bliksemafleider. Dat is nu grootvader Troilo!, zei Katarina eindelijk. Toen vond de oude Balthazar, dat zijn oogenblik was aangebroken. Het is me heel aangenaam, Excellentie. Ik hen zeer verheugd eens mei een goed en verstan dig mensch over ons arme, kleine ding te kunnen spreken. Als een peuter van zóó groot (volgt het begeleidend hand gebaar) heb ik haar gekend. Met een rood jurkje aan en bruin-roode vlechten. En hij vertelde een paar kinderstreken van haar, terwijl hem van hel lachen en van ontroering de tranen in de oogen kwamen. De kennismaking scheen den heer Erck niet zoo bijster aan te staan. De beide meisjes merkten het, maar geen van beiden durfden zij grootpapa een wenk te geven. We spreken straks wel verder over de zaken, zei meneer Erck en stond op. Zijn hoofd kwam bijna aan de zoldering. Balthazar Troilo nam eigenhandig de honneurs aan de koffietafel waar en trachtte de belangstelling van den Ge heimraad voor een nieuwe perziksoorl op te wekken, die in October rijpte en dus de edelste vrucht was, die aan deze zijde van de Vogezen groeide. Hoe vreemd en onbeholpen zijn ge praat ook klonk, Erck was toch genoeg psycholoog om te begrijpen, wat de oude man voor dit groepje menschen betee kende. Bij de eerste directe vraag be merkte hij ook, dat de oude Troilo in alle finesses van de jonge firma thuis was. Het verwonderde hem zeer, dat hij niet de partij van zijn bloed-eigen kleinzoon had gekozen, maar van het meisje, dat deze in den steek gelaten had. Het zeer gedetailleerde verslag, dat Balthazar hem deed over alle vijandelijkheden en ge- meene streken van de Bloemen-Troilo's trachtte hij echter toch tc bekorten. (Wordt vervelgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1