Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
FRIS0
BAAI
D0UWE
i
30
Cent
4
Zij die zich met ingang van
1 Januari op dit blad abonneeren
ontvangen de tot dien datum nog
verschijnende nummers GRATIS.
GEMEENTERAAD.
DUSSEN.
Kantongerecht Waalwijk.
Ziekenhuisverpleging.
Burgerlijk Armbestuur.
Vleeschkeuringsdienst.
Steunregeling.
Openbare vergadering van den ge
meenteraad van Üussen, gehouden op
Vrijdag 23 Dec. onder voorzitterschap
van burgemeester Snijders.
De raad was voltallig.
De notulen der vorige vergadering
worden goedgekeurd.
Nadat de raad geruimen tijd In be
sloten zitting geweest is, doet de voor
zitter de mededeeling dat de gemeente
zich heelt bereid verklaard het weg-
dek nabij de fabriek in onderhoud te
nemen.
Proces verbaal van kasopname bij
den gemeente—ontvanger wordt ter in
zage gelegd.
Kantongerecht Waalwijk.
Ingekomen is een schrijven van
Waalwijk» Belang betreffende de op-
heffing van het Kantongerecht te Waal
v,ijk. Verzocht wordt de actie tot be
houd van het Kanton te steunen, daar
cit in het belang zou zijn dezer streek
err dezer gemeente die loch tal van
relaties met Waalwijk moet onder
houden.
Een dergelijk schiijven is ontvangen
van B. en W. van Waalwijk.
De Voorzitter zegt dat hij eerst per-
soonlijk actie had willen voeren tot
behoud van het Kanton Waalwijk. Er
gingen geruchten als zou de gemeente
bij Oorcum worden gevoegd, endaar-
tegen heeft spr. sterk geageerd, niet
zoozeer om den afstand naar Gorcum,
maar meer omdat de gemeente dan
zou worden gevoegd bij het arrondisse
ment Utrecht wat zeer bezwaarlijk is.
In het thans ingediende ontwerp is
de gemeente bij 's-Bosch ingedeeld.
Nadien is een sterke actie van Waal
wijk uitgegaan, om de opheffing van
het Kanton ongedaan te maken. Het
gemeentebestuur heeft adhaesie betuigd
aan deze actie, vooral met het oog op
het argument dat de trek van het
platteland naar de steden moet worden
tegengegaan. B. en W. hebben dus
gedaan wat gedaan moest worden
zoodat de raad geen beslissing meer
behoeft te nemen.
Van het Centraal Proeftuinbedrijf te
Gorinchern is een verzoek om subsidie
ingekomen tot dekking der exploitatie,
kosten.
De Voorzitter herinnert eraan dat in
vorige vergadering reeds afwijzend op
een dergelijk verzoek is beschikt om
de financieel moeilijke omstandigheden
waarin de gemeente verkeert. De tuin.
dersvereeniging dezer streek voelt er
bijzonder weinig voor indertijd is
in het vooruitzicht gesteld dat de
proeftuin zichzelf zou kunnen bedrui
pen. Dit zijn alle redenen waarom
B. en W. geen reden vinden om op de
eenmaal aangenomen houding terug
te komen.
Het stuk wordt voor kennisgenomen.
Crisis—Comité
eischen voldoet. De belangrijke groep
menschen, die spr. in den raad ver
tegenwoordigt, heeft in't Crisiscomité
geen vertegenwoordiger. Daarom zou
spr. graag zien dat het comilé werd
uitgebreid.
De Voorzitter vindt dit ook gewenscht
en zal het daarom in het comi'é be
spreken.
De bijdrage wordt verleend.
Ziekenhuisver pleging.
Ingekomen Is een schrijven van de
directie van het Groot Ziekengasthuis
te 's Bosch Om te voldoen aan de
vele verzoeken om de prijzen voor
behandeling van armlastige patienter.
te verlagen is nu een tarief vastgesteld
waarin alle kosten zijn verdisconteerd.
Deze prijs bedraagt f 3.90 per dag voor
zoolang de patiënten door één genees
heer worden behandeld. Dit taiief
wordt in rekening gebracht bij verple-
ging voor langer dan 10 dagen.
B. en W. vragen machtiging tegen
deze voorwaarden de overeenkomst
aan te gaan.
De heer Koekkoek acht het niet
van „De Echo van het Zuiden".
Ingekomen is een schrijven van hei
Nat. Crisis—Comilé, waarin wordt
medegedeeld dat aan het plaatselijk
Comtié een bedrag kan worden uit
gekeerd mits de gemeente eenzelfde
bijdrage geeft.
B en W. vinden het gewenscht de
gevraagde bijdrage te verleenen.
De heer Smlnk heeft daar niets op
tegen, maar wil wijzen op het feit dat
de samenstelling van het plaatselijk
Crisiscomité niet aan de gestelde
uitgesloten dat de gemeente daardoor
in groote moeilijkheden komt. Men
heeft immers te doen met menschen
van verschillende richtingen, en velen
zullen dan ook wenschen in een andere
inrichting verpleegd te worden. Wordt
een coniract aangegaan, dan zullen de
menschen gehouden zijn naar's Bosch
te gaan. Ook dokioren hebben voor
keur voor bepaalde gestichten.
De Voorzitter zegt dat dit een aan-
bieding is zooals er nog geen enkele
gedaan is. Nu weet men zeker wat de
verpleging kosten zal. In het verschil
in godsdienstige gezindheid der inwo
ners ziet spr. geen bezwaar. Wel is
dit ziekenhuis een katholieke instelling,
doch er worden vele andersdenkenden
verpleegd. Bovendien kan men naar
een ander gesticht gaan als men daar
beslist de voorkeur aan geeft, mits men
de meerdere kosten maar zelf betaalt.
Een gulden is neutraal, aldus spr.,
dus wij betalen niet meer dan we
moeten.
De heer v. d. Zouwen. We moeten
gaan waar de verpleging het best is.
Ik zou de keuze der inrichting voor
den patient ot den dokter liever vrij
laten.
Vootzltter. Niet ieder kan daarover
oordeelen. Ik geloof niet dat 't zieken
huis iemand zal opnemen met de be
doeling hem niet goed te behandelen.
Niemand kan mij de overtuiging geven
dat deze inrichting niet voor teder
goed is, anders zou ik er niemand
naar toesturen, want het is er ons
niet om te doen de menschen dood
te maken. Willen de menschen vrij
heid? Goed. als ze dan de meerdere
kosten maar zelf betalen. Het gaat hier
om de dutten.
De heer Koekkoek. Deze Inrichting
stelt zich voor een contract te sluiten
als a'.le armlastige patiënten daar ver
pleegd worden. Als ze van de 20
patiënten er maar 10 krijgt, handhaatt
ze dit contract dan nog?
Voorzitter. Natuurlijk. Het armbestuur
zendt de menschen weg. Als iemand
godsdienstige bezwaren heett wordt j
hij natuurlijk niet persé in een inrichiing
geplaatst waar hij niet hoort. Dan
laten we de diaconie die menschen
naar elders sturen, maar wij betalen
daarvoor natuurlijk niet de meerdere
kosten. Wij behoeven toch niet te be
talen voor den godsdienst der Inwoners.
Als men naar Bergen-op-Zoom wil
gaan betalen wij natuurlijk niet meer
dan wanneer ze in 's Bosch zouden
worden verpleegd, de diaconie of de
familie moet dan maar bijbetalen. Dat
is een billijk standpunt, want anders
weten we niet waar we blijven. Dan
zouden we Iemand die dat verkiest,
wel naar een luxe sanatorium kunnen
sturen.
De heer Koekkoek. Als de familie
en de diaconie nu eens niet kunnen
helpen, waar moeten ze dan naar toe
Voorzitter. Dan moeten ze naar
's-Bosch.
NUMMER 103.
WOENSDAG 28 DECEMBER 1932.
55e JAARGANG.
Waal^pscbe en Laiigstraatsebe Courant*
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden en*.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prijs der Advertentiên:
10 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
yrOdag des morgens om uiterlijk 9 uur
lu ons besit itjn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
kost een half
pond Friso-
Baai (Geel-
merk). i
Per ons 12ct.
p. '/i ons 6 ct.
Héél 1
goedkoop!
Héél bestl
C8I
Naar het Engelsch
van
Mrs. Patrick MacGill.
(Nadruk verboden).
Ik kaii alleen antwoordden, dal ik er
oen flauw vermoeden van had, dal die
speld in mijn zak zat en ik kan niet be
grijpen, hoe zij met mogelijkheid uit
chzelf van mevrouw's japon in de mijne
igekomen. Als ik haar weggenomen had,
zou dit dadelijk gemerkt zijn en ik weet,
dat ik mij niet gebukt had, alvorens ik
or van hoorde. Toen hen ik natuurlijk
in alle hoekjes en gaatjes gaan zoeken.
Er klonk absolute waarheid en eerlijk
heid in iederen toon van de heldere
meisjesstem en innerlijk was Hetty's chef
woedend op haar gedistingeerde klant,
want Hetty met haar perfecte opvoeding,
haar jeugdige schoonheid en haar rusti
ge lieftalligheid, was bepaald een aan
winst voor haar zaak.
Maar met een innerlijk schouderopha
len schikte de wereldwijze modiste zich
in Hetty's ontslag, wel wetend, dat niets
anders de arrogante, zelfzuchtige vrouw,
die alléén voor haar genoegen leefde, te
vreden zou stellen.
Zoudt u, omdat het zoo'n ernstige
kwestie voor juffrouw Loring is op zulk
een aanklacht te worden ontslagen, de
heele zaak niet kunnen beschouwen als
een van die vreemdsoortige dingen, die
somtijds voorvallen, maar iederen. uitleg
tarten?, pleitte Madame Estelle met de
ijdele hoop een snaar van medelijden in
het hart barer cliënte te raken.
Maar zij had evengoed van een steen
of een rots kunnen verwachten het god
delijk gevoel van medelijden te kennen,
dan van die wreedkoude, berekende
vrouw, die met een onbeschaamd ver
trouwen in de veiligheid van haar maal-
chappelijke positie, opzettelijk het blon
de, onschuldige meisje, dat zoo erbarme
lijk hulpeloos voor haar stond, belasterde.
Ik kan niet begrijpen, waarom je zoo
herhaaldelijk mijn hoedenwinkel bezoekt,
had Lady ülga eerst lachend en later
kwaadaardig gezegd tot den jongen man
die zij boven alle mannen ter wereld tot
echtgenoot wenschte.
Liefde is zoo stil; zij heeft geen woor
den noodig; een blik, een plotseling
flikkeren der oogen, een verraderlijke
blos op de wangen en het geheim is gauw
,-erklapt.
Intuïtie, die scherpzinnige, onverklaar
bare maar zekere gids der vrouw, onthul
de ten slotte de waarheid aan Lady Olga
Purnell. i
Buitendien, Jack Perivale kennende,
wist zij, dat hij geen man was om met
een meisje, dat niet zijn gelijke was, in
maatschappelijken stand of geboorte, te
spelen.
Hij is juist genoeg buitensporige
dwaas om hals over koj) met zoo n meisje
te trouwen, zonder aan zijn vader of
iemand anders te denken. Maar je zult
zooiets niet doen; je behoort mij krach
tens het recht der liefde, die in mijn hart
ontvlamd is vanaf het oogenblik, dat ik
volwassen was en je ontmoet heb.
De woedend-jaloerscho vrouw dacht
er niet aan, dat Liefde, hoezeer ook ge
dwarsboomd, toch altijd haar weg heett
gevonden en dit tot het einde der dagen
zal blijven doen.
Haar mededingster uit den weg te rui
men. haar te verwijderen uit de gezichts
kring van den man dien zij liefhad, werd
de alles-overheerschende hartstocht in t
leven der ongelukkige vrouw.
De japon, die Hettv droeg met open
j zakjes aan beide kanten, bracht haar op
het idee, dat zij zocht.
Het was gemakkelijk haar speld met
monogram in het open zakje te laten glij
den en haar voorgewende woede was n
mooi stukje tooneelspel.
Zeer zeker was zij niet van plan deze
episode als een toeval le beschouwen. I
Ik herhaal, dat mijn naam voortaan
uit Uw boeken verdwijnen zal en dat ik
de zaak in andere handen zal geven, in
dien l' niet onmiddellijk aan mijn wen-
schen gevolg geeft, raasde de vrouw uit
de „groote wereld" met de allures uin
een vischwijf.
Het speet de eigenares terwille van
Hetty, maar zij liet haar eigen vooruit
zichten nooit door sentiment belemme-
ren.
'_1 Hoort U het, juffrouw Loring? U
bent ontslagen u kunt van den kassier
uw wekelijksch salaris ontvangen en na
tuurlijk kan ik u geen getuigschrift geven.
De woorden waren wreedaardig, grot
ongevoelig en de beide vrouwen, die de
rechters van het jonge meisje waren, wis
ten dat. Ze druppelden als kleine losse
-lukjes ijs op Hetty's hart; zij (lacht aan
haar kleine zieke broertje, die zooveel
noodig had en aan haar moeder, die haar
salaris zoo goed gebruiken kon.
Haar hart was een verwoestende, wit-
gloeiende vlam, terwijl zij zonder te
'wachten op het briefje van den kassier,
de japon van madame Estelle verwisselde
voor haar eigen eenvoudig mantelpakje
en Bond Street inslenterde, met bet ge
voel te gronde gericht en onteerd te zijn.
III.
De jeugd is hardvochtig als men haar
idealen aantast.
Mevrouw Loring lag op een kamer bo
ven en zij geleek op een kostbaar, maai
buitengewoon teer stuk porcelein.
Het was gemakkelijk 'e zien, van wie
Hetty haar mooi gezicht had geërfd,
maar tegelijkertijd had zij van haar vader
een sterkte van karakter, die haar lief
tallige moeder nooit bezeten had.
Adeline Loring was ieder uur van
haar leven geliefkoosd, beschermd en
verzorgd geweest, totdat de man, uie
haar aanbad, stierf en haar achterliet
met Hetty, die toen tien jaar oud was en
de tweelingen, die juist 1 jaar telden.
Natuurlijk koos zij den eenvoudigsten
weg, wat haar financiën betrof. Zij wist
weinig of niets van geldzaken af en daar
zij geen mannelijke familieleden had, die
haar raad konden geven, leefden zij na
den dood van haar echtgenoot op den
zelfden voet voort als gedurende zyn
leven.
Het kleine, maar vriendelijke huisje, in
een der mooiste gedeelten van Hampstead
g legen, was eens haar onbezwaard
eigendom geweest, maar nu was het even
als zijn geheele inboedel voor de volle
waarde met. hypotheken belast.
I De eene belegging na de andere was
mislukt en het had haar heel gemakke
lijk toegeschenen telkens weer geld te
krijgen door de papieren te teekenen, die
haar voorgelegd werden door Max Reiss
die het laatste jaar zoo'n grooten steun
voor het gezin was geweest.
Hij had goed gevonden, dat alte dingen
in het huis bleven, hoewel ze hem toch
eigenlijk toebehoorden en mevrouw Lo
ring was zeer bewust blind gebleven voor
dit minder prettige feit, omdat zij daar
door in staat was voor Chick, haar zieken
jongen, alles te geven, wat hij noodig had.
Chick was het grootste verdriet in
haar leven. Vanaf zijn geboorte was hy
verlamd geweest en gedoemd zijn leven
op een ligstoel door te brengen, vanwaar
hij moest toezien hoe zijn gezonde en le
venslustige tweelingzusje alle spelletjes
deed, waaraan hij zoo graag wilde, maar
niet kon deelnemen.
Chick was het kind, dat mevrouw Lo
ring het meest na aan het hart lag en de
voornaamste reden van baar toegenegen
heid voor Max Reiss was, dat deze goed
en vriendelijk voor den kleinen invalide
was.
Chick lag te bed en keek naar de vo
gels, die voorbij het raam vlogen. Het
was een van zijn slechte dagen en zijn
moeder keek naar hem met hongerige,
verlangende oogen, die de diepste diep
ten van alle menschelyke ellende gepend
schenen te hebben.
Zou lletty nog lang wegblyven,
mammie, en zou zij een nieuw prenten
boek meebrengen?, vroeg Chick's dun,
beverig kinderstemnietje.
Natuurlijk, lieveling, antwoordde
zijn moeder, strekte de armen vanuit haar
eigen bed en sloeg ze om de teere schou
dertjes.
Ingespannen luisterde zy of ze rletty s
voetstappen op de trap nog niet hoorde.
Zij verlangde naar haar dochters thuis
komst en aan den anderen kanthoe
vreesde zij ervoor!
Maar zij zal het wel doen/-U
moet het doen! Mijn kleine., mijn cenige
jongen, mompelde de moeder, terwy
haar prachtige, eenigszins matte, blauwe
I oogen op Chick's volmaakt gevormd kin
dergezichtje rustten.
Ah! Eindelyk hoorde zy het geluid,
waarop zij zoovele uren had liggen wach-
i teri
Hetty kwam de kamer binnen, storm
de regelrecht op haar moeder af, en om-
sloot het teere lichaam met haar krach
tige, jonge armen in een overmaat van
liefde en teederheid.
Moedertje, je bent toch niet ziek.
Maar dal moet wel, anders zou je niet in
bed liggen! Wat is er? riep Hetty met n
angstige uitdrukking in haar oogen.
Mammie is erg ziek, Hetty, waagde
Chick te zeggen, en meneer Reiss heeft
mij een locomotief gebracht, die net fluit
als een echte!
Hettv keerde zich om, kuste haar klei
ne broertje en stelde haar moeder op
nieuw dezelfde vraag.
Kom bij mij zitten, kind, fluisterde
mevrouw Loring, die begon te praten om
lijd te winnen en <11* op dat oogenblik
liever iemand anders dan haar dochter
in de oogen zag.
Zeg mij nu maar dadelyk, wal u hin
dert, moedertje, zei Hetty, haar armen
b eder om de tengere schouders leggend.
(Wordt vervolgd).
