Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I
I
Een VELO wascht electrisch voor 6 ets
FEUILLETON
Winkelnieuws.
Mol
Gaat
Voor.
Man en vrouw zijn één
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
MOL blilft goecSkooper.
Abonneert op het
WadiwijH^ne en «.ang-
*traa&*in«s oidQ,Qal ooK
voor uwe advertenties
het aangewezen or
gaan uv ornaat 't i n aeze
piaat* en ztreen alge
meen gelezen Worut.
NUMMER 19.
ZATERDAG 4 MAART 1933.
56e JAARGANG
De Echo van het Zuiden,
Waalwybschc en Liitslraatsrke Couranti
Dit blad verschil nt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 11.40-
1
Prijs der Advertentlën:
20 ceni per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 0 uur
Vk ons besit sfln.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
GOED OP TIJD.
De Minister van Defensie heeft
dus verboden dat militairen op eeni-
gerlei wijze steun verleenen aan de
S.D.A.Paan socialistische par
tijen. „Militairen".... dat zijn niet
alleen beroepsmilitairenmaar
ook reserve-officieren en ook de mili
ciens, voorzoover die onder de wa
penen zijn.
Dat is een zeer gelukkige beslis
sing.
Het werd hoog tijd dat aan den
tweeslachtigen toestand een einde
kwam. Tweeslachtige toestand? Ja:
de S.D.A.P., die als een gelijkwaardi
ge politike partij in ojns land be
schouwd wordt, het leger aftakelend,
afbrekendimmer de militaire
toestanden hekelend en de militairen
toegelaten lid daarvan te zijn, omdat
het een officieel erkende politieke
partij was!
Toch ageert de S.D.A.P. tegen het
Koninklijk Huisen de officier
legt z'n eed af: „trouw aan de Ko
ningin". ook de officier en de re
serve-officier, die lid is van een dei-
vele S.D.A.P.-instellingen.
Idioter kan het wel niet!
Maar niettegenstaande de revolu
tiepoging van 1918 en niettegenstaan
de voor eenige jaren Albarda, de
S.D.A.P.-voorman in de Tweede Ka
mer verklaard heeft dat bij mobilisa
tie niet op de S.D.A.P. (dus ook niet
op de officieren en onderofficieren!?)
te rekenen viel, bleef in Nederland 't
feit bestaan, dat de militairen lid der
S.D.A.P. konden blijven.
Met de muiterij op „De Zeven Pro*
vinciën" en de houding der S.D.A.P.,
die dit geval eensdeels toejuichte, an
derdeels goed praatte, zijn nu de
schellen bij velen van de oogen geval
len
Eindelijk! En goed op tijd ge
lukkig nog net op tijd misschien voor
zijn heengaan heeft de katholieke
van „De Echo van het Zuiden".
De goederen van MOL
In katoen, in zijde of wol
Munten uit door kwaliteit
Vol benijden9waardigheid.
Cecilia-Reclame.
minister van Defensie verordend dat
dit niet meer ging.
Weliswaar heeft hij verboden aar
de militaire ambtenaren om lid te
zijn van de S.D.A.P.; niet aan de „mi
litairen" in het algemeen; maar dit
is toch reeds een begin.
Een begin? Ja, want onder militaire
ambtenaren verstaan we alleen nog
maar de beroepsmilitairen.... het
is, geloof ik, nog een kwestie of re
serve-officieren wel militaire ambte
naren zijn?
Maar het zal niet lang meer duren
of het corps reserve-officieren zal van
den minister eischen dat dit verbod
cok tot hunne gelederen wordt uitge
strekt.
Goed op tijd is dit rainisterieele be
sluit gekomen.
Wij willen zuivering in onze lands
bestuursorganen; zeker in 's lands
Defensie-middelen.
Av.
LAFFE OPRUIERS.
Gaf het al een heelen schok, toen
we in het begin dezer week plotseling
door middel van radio of nieuwsblad
moesten vernemen, dat het machtige
Rijksdaggebouw te Berlijn in vlam
men stond en dat als oorzaak daar
van opzettelijke brandstichting werd
vermoed, verbijsterend was de la
tere mededeeling, dat de brandstich
ter, die inmiddels was gearresteerd,
een Nederlandsche communist bleek
te zijn.
Was deze heethoofd een Tribune
redacteur of andere communistische
propagandist Was hij wellicht de
syndicalistische vakbond-leider Snee
vliet? Neen, dat kon niet, want die
zat nog in voorarrest wegens oprui
ing. Dan zou de dader, misschien een
der voormannen zijn van de Rev. Soc.
Partij, die onlangs óók wegens op
ruiing waren gearresteerd, maar in-
tusschen weer in vrijheid waren ge
steld; een der heeren Menist of van
Burink derhalve, of de heer Reude-
rink, of
Maar het bleek geen dezer opruiers
van professie te zijn. De brandstich
ter was een onbekende jongeman uit
Leiden, nauwelijks 20 jaar oud, „ma
ger en met een fanatiek gezicht" -
zco werd hij ons beschreven „in
het donker gekleed en met een cape
om".
Met zoo'n stumperd misschien hel)-
ben we tenslotte nog te doen. Een
jongen uit het volk, slecht geschoold
misschien, een beetje dweepziek, nog
in de sturm und drang-periode van
zijn leven. Hij raakt begeesterd door
de holle phrasen der volksopruiers,
die hun storm- en drang-periode al
lang achter den rug hebben en leer
den inzien, dat het „beter mal te pra
len dan mal te doen" is.
Voor praten maken ze je niet zoo
veel. Hoogstens wordt je een keertje
aangehouden en dan zorgt „de bewe
ging" wel voor een goeden advocaat,
die heel de justitieele wereld beroert
om je invrijheidstelling te verwerven.
Na een paar dagen kom je los en dan
wordt je opgewacht door een begees
terde schare geestverwanten, welke
den martelaar bejubelt en befuift.
Het is zulk een sinister werk, het
geen die opruiers begaan. Dat ze een
eigen voor ons vreemde over
tuiging hebben, deert ons niet. Als
ze oprecht meenen, dat de maatschap
pij eerst ondersteboven zou moeten,
vóór er iets beters kon worden opge
bouwd,, dan zouden ze daarmee al
leen ons respect nog niet verliezen.
Ais het dan maar kerels waren, die
persoonlijk stonden voor hetgeen ze
ineenen. Maar de grootste opruiers
behoeven het eerste water voor den
schrik, als er klappen vallen. Ze zet
ten andere, jonge menschen aan tot
daden, voor welke ze zelve terugdein
zen.
21.
Naar het Engelsch
van
Mrs. Patrick MacGill.
(Nadruk verboden).
Het is zeker, dat zooals Hetty daar
stond in haar elegant costuum met den
coquetten hoed niemand zou hebben kun
nen denken dat zij ook maar in de verste
verte iets te maken had met het kleine,
verschrikte meisje met het wollen mutsje
en den langen mantel, die uit de handen
der politie ontvlucht was.
Het gevoel dat Max haar mee naar Lon
den nam om haar belofte te vervullen,
bleef bij haar, totdat zij een goed eind op
weg waren en haar verloofde zijn arm om
haar middel legde, haar naar zich toe
trok en haar de reden van hun reis uit
legde.
Zie je, Hetty, ik ben in een heele-
boel zaken geinteresseerd en een daar
van is een club; het is een soort nacht
club, weet je en gewoonlijk wordt er
kaart gespeeld, weet je, het is er altijd
een vroolijke groep van echte deftige hee
ren met een hoop geld, legde hij uit.
Ja, maar wat heb ik te maken met
een nachtclub?, vroeg Hetty nieuws
gierig.
9» iü moet de boel een beetje op-
vroolijken, het wiel van de roulette
draaien, de dobbelsteenen schudden en
de goede bui erin houden terwijl de
dranken gepresenteerd worden een
gemakkelijk baantje en verduiveld ge
zellig ook, liefje. Eeje hoeft
je verlovingsring niet te dragen; het
maakt de jongens een beetje terugge
trokken wanneer zij zien, dat er op een
meisje al beslag gelegd is voor den groo-
ten stap.
Dit was d« wijse, waarop Max Reiss
in nuii lof over s4i|"*ciênie. Z-y ia indeidaad
even ominsodai vuui ue vciZuiging van huid
en tciui aci vruuw, ais vuui oc» niau die op
pijui^us, Stiicgci^iau en uuOci»spciijk scheren
gcsieiu is. in Hiijzcn van 2U70 ceni.
Het gebeurde zij een waarschu
wing.
ais het opruierswerk hier on-
gesiooru Kun vuon^uan, uan zouuen
we wei eens in ïmeruaiionaie nioei-
ïijKiieuen Kunnen Komen, uovenuien
zien we, weiKe verscuiiKKiiigen uok
in eigen omgeving geweKt Kunnen
woruen, ais veie jungeiieuen uoor ue
beroeps-opruiers loi laiiausme wor
uen opgevueru en een unreur over nun
meuemenscuen gaan uitoeienen.
De justitie is juist in ue laatste we
ken wat Kraciuiger tegen tiet voeren
j van opruienue tuat opgetreuen. De
bevoiKiiig, weiKe op rust en orue prijs
sieit, steuiie ue jusiuie. Wy, rseuer-
ianuers, neboen een sterken vryiieiüs-
zin en toonen ons gauw gevoelig,
waar we meenen, uul bepaaiue ge-
clacnten woruen onueruruiu, een mee-
niiigsuiung worut beiummeru. Onze
vrijueiuszin is een ueugu, maar we
moeten oppassen, uat uie niet in een
onueugu overgaat, n.l. tot roeKeioos-
iieiu en banueioosheid worut ver
vormd. Opruien is niet hetzeiide als
het uituragen van een overtuiging,
maar aanzetten tot misdaad.
Als hij anueren aanzet echter om
te doen, wat hij noouig vindt maar
persoonlijk niet aandurit, uan is hij
beüalve misdadiger, ook een lafaard.
M. 67
op het huwelijk zinspeelde en in zeker
opzicht was Hetty eigenlijk opgelucht,
want zij voelde er niets voor haar ver
houding tot dezen man bekend te ma
ken.
Hoe vaak wil je, dat ik naar die
nachtclub ga?, vroeg ze. Ze vond het 'n
afschuw'lijk iets met zooiets in verbin
ding te moeten staan ,maar zij wist, dat
het nutteloos zou zijn, te protesteeren
en nog onmogelijker om te weigeren,
daar zij in de macht was van den man
naast haar.
Is de vrijheid dien prijs waard?,
vroeg zij zichzelf meer dan eens af en
dan kwam het antwoord: „Je eigen vrij
heid misschien niet, maar er zijn an
deren", en met een zucht deed het
meisje haar best de innerlijke stem tot
zwijgen te brengen.
Zij reden in een taxi naar een flat in
Maida Vale, waar Hetty werd voorge
steld aan een niet meer jonge vrouw
met geschminkt gezicht en geverfde
haren, die de charme van het jonge,
frissche gezichtje met jaloersche, doch
bewonderende oogen in zich opnam.
Nu zal ik je hij mevrouw Lucas
laten, Hetty, of je kunt haar ook wel
„Belle" noemen; dat doet iedereen, zei
Max Reiss, nadat hij een kopje thee ge
dronken en een sandwich gegeten had.
Zij weet, dat wij verloofd zijn,
ging hij op zijn ruwe manier voort, niet
lettend op den woedenden blos, die
door het rouge op de wangen der oudere
vrouw te zien was, welke jarenlang had
gehoopt, dat die twijfelachtige eer haar
eens te beurt zou vallen.
Om 10 uur zal ik je komen halen,
kindje; je heele „oorlogsuitrusting" zul
je in een koffertje in de hall vinden;
het is altijd gewenscht je voor zoo'n ge
legenheid een beetje mooi te maken en
daarbij.... men kan nooit weten in
zoo'n publieke gelegenheid, eindigde hij
met een vinger op zijn lippen en Hetty
begreep zijn bedoeling onmiddellijk.
Mevrouw Lucas gaf zich niet veel
moeite om beleefd tegen haar gast te
zijn.
Zoodra de taxi van Max Reiss uit het
gezicht verdwenen was, deelde ze mee,
dat zij uit moest en dat haar meisje Het
ty om 8 uur haar eten zou brengen;
daarna verdween ztf tot Hetty's groote
opluchting.
Om 8 uur verscheen het beloofde
avondmaal, maar Hetty bemerkte, dat
haar eetlust verdwenen was en zij kon
met geen mogelijkheid iets door haar
keel krijgen.
Een wild wanhopig verlangen naar
Jack en zijn beschermende liefde maak
te zich van haar meester; zij probeerde
zich in een mantel van trots te hullen en
zich in te praten, dat geen meisje met
eenig zelfrespect een traan mocht ver
gieten om een jongen die haar zoo in
den steek had gelaten, maar zij kon
niet.
De telefoon ging en schrikte haar uit
haar overpeinzingen op.
Hallo, riep zij onverschillig den
hoorn afnemend.
Je spreekt met Max, kindje; hoe
vind je de japon en de schoentjes? Ik
heb ze je niet van te voren laten zien,
omdat ik je wilde verrassen. Ze zijn
pas verleden week uit Parijs gekomen.
Zoover Hetty wist stond het koffertje
nog onuitgepakt in de hal, het kon haar
ook trouwens niets schelen, maar zij
dwong zich om te zeggen„Dank je
wel; ik vind ze prachtig", in de hoop,
dat de telefoon het koele in haar stem
maskeeren zou.
Blijkbaar was haar aanbidder voldaan
want hij lachte vergenoegd en met de
woorden, dat hij haar, zooals afgespro
ken, om tien uur zou afhalen, hing hij
den haak op.
De aanblik van de prachtige, wit sa
tijnen japon, die met perfecten smaak
uitgezocht was, evenals de kleine zil-
j verbrocaat schoentjes, vermocht Hetty
I niet in het minst op te vroolijken. Even
min de met paarlen bestikte band voor
het haar of de schitterende fluweelen
avondcape, die haar tot een volmaakt
beeld van vrouwelijke lieftalligheid
maakten.
i Enkele voorbijgangers voorname
lijk werkende meisjes, die op weg naar
huis waren hielden vol bewondering
hun adem in, toen zij haar in de taxi za
gen stappen, die Max Reiss op den hoek
had laten wachten.
Max Reiss verlustigde zich in den
aanblik van het mooie meisje naast
hem; hij wenschte zichzelf geluk en
was zich bewust dat alle moeite en kos
ten, die hij zich getroost had, ruim
schoots vergoed zouden worden, nu hij
zich van zoo'n parel verzekerd had.
Bil de koeten stond hij eigenlijk niet
eens lang stil, want de verkoop van het
huis en den inboedel hadden hem veel
meer opgebracht dan Hetty's moeder
hem bij haar dood schuldig was ge
weest.
Mijn heerlijk kind, mijn wondermeisje,
zeide hij innig en nam haar in zijn armen.
Nu zul je gauw de mijne zijn, lie
veling, want ik heb niet stil gezeten, ter
wijl jij in de flat was! Kijk maar! Hij
lachte vroolijk en opgewonden en haalde
een enveloppe uit zijn binnenzak!
Hier heb je het! Alles tip top in
orde: een speciale vergunning voor ons
huwelijk morgenochtend om 9 uur.
HOOFDSTUK 19.
DE NACHTCLUB.
Er zijn menschen, die zeggen, dat al
leen zij, die liefhebben, leven; het leven
zonder liefde is een levende dood.
Jack Perivale vond echter deze vredige
oplossing niet in het martelend bestaan,
dal hij leidde. Nacht en dag, slapend of
wakend, zweefde hem Hetty's gezichtje
voor den geest en zijn geheele wezen
snakte naar haar bijzijn en haar liefde.
Iedere poging die in zijn bereik lag
had hij gewaagd. Elk spoor had hij ge
volgd en al zijn geld had hij voor zijn
nasporingen besteed, totdat hij zich in
de noodzakelijkheid bevond onmiddellijk
werk te zoeken.
Gelijk zoovelen ondervond de jonge
edelman ook nu, dat verreweg de meeste
ziiner vrienden hem trouw bleven zoo
lang de hoorn des overvloeds zich over
hem had geledigd; in tegenspoed keerden
zij zich van hem af.
Dit alles maakte Jack zóó verbitterd,
en zóó ontmoedigd dat hij zelfs niet ge
neigd was de vriendschapsbewijzen van
de enkelen die beter waren dan de rest,
aan te nemen.
Mijnheer Reiss, de ancst, de onze
kerheid, of zij dood of levend is, dat alles
zal mijn dood zijn, als het nog langer zoo
moet doorgaan. Ik heb alles gedaan wat
ik kon, iederen cent. dien ik bezat heb
ik besteed om valsche sporen na te vol
gen en nu zonder eenige financieele
hulpbron, zit ik vast. Wilt u mij uw
woord van eer geven, dat u werkelijk
niets weet? U weet niet, wat Hetty Lo
ring voor mij beteekent!
Deze eenvoudige, ernstige woorden
werden gesproken in het vorstelijk inge-
ncine Humoor van Max Reiss.
Op taiei, onuer üe oogen van Jack Pe-
rivaie siona ue carioniien uoos mei den
naam van een beroemu mouenuis uu Pa-
rys, die de japon bevaue, uie iieity bij
haar huwcujk zou aragen. Zij was juist
met een speciale besiemng uu Parijs ge
komen! ün met het beeid voor oogen
hoe zij er in uu zou zien, leunde Max
Reiss behaaglijk in zijn sioel achterover
en keek in ue eerlijke blauwe oogen, die
met zooveel angst en verwaenting op nem
gevestigd waren.
beste jongen, op mijn manier houd
ik evenveel van dat meisje ais jij; heb ik
dan geen afstand geuaan lerwiile van jou?
En zou je dan nu gaan denken, dat ik je
in den weg zou willen staan?, vroeg hy,
zijn dikke witie vingers uitspreidend.
Jack moest wel bekennen, dat dit alle»
zeer waaVscliijnlijk klonk.
Hij verliet het kantoor en vroeg zich af
of wel ooit iemand in zijn liefde zoo on
gelukkig zou geweest zijn als hij.
Telkens wanneer hij een slank, blond
meisje zag, wier figuurtje hem ook maar
even aan Hetty herinnerde, liep liij haar
achterna en staarde haar dan soms zoo
onverholen en onafgebroken aan, dat hij
er soms beleedigende of kwade blikken
voor terugkreeg.
Over het algemeen was Jack niet treu
rig van het gezelschap zijner vroegere
vrienden bevrijd te zijn. Hij verlangde
naar eenzaamheid om op zijn gemak
nieuwe plannen te kunnen uitdenken om
zijn meisje op het spoor te kunnen ko
men.
Maar er kwam een avond, dat zoowel
zijn lichaam, als zijn hersens uitgeput
waren en hij niet meer kon. Hij zat in de
hall van de club en zijn gezicht was ver
bitterd en versomberd door de weinig
opwekkende gedachten die door zijn
hoofd spookten.
Hij had bijna geen geld meer over
een paar ponds-biljetten, wat los zilver
geld en eenige stuivers vertegenwoordig
den zijn totaal bezit.
Iedere zenuw van zijn lichaam, ieder
greintje van onafhankelijkheid, dat hij
bezat, kwam in opstand bij de gedachte
naar zijn vader te moeten gaan voor gel
delijke hulp, zelfs indien zijn vader ge
neigd zou zijn, die te geven.
Wordt vervolgd.
