Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
jTegdo usn tel Zuiden"
FEUILLETON
ïiKenii
trehhino.
81 Miililelliafe J^nflelmonflcursus Ie Mijli.
KONINGINNEDAG.
Winkelnieuws.
Mol
Voor.
WAALWIJK
Aangifte van nieuwe leerlingen
Gaat
Uw Eigen Belang
MOL UW ADRES.
HET blad voor Waalwijk
en de Langstraat.
6A3
De
a.
b.
c.
NUMMER 71.
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1933.
56e JAARGANG.
Waalwijksebe en Langstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE: j jj
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO,
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Yrydag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Op Donderdag van deze week vierde
H. M. de Koningin liaar 53-sten ver
jaardag en daarmee vierde liet volk
haar jaarlijkschert Koninginnedag. Ko
ninginnedag blijft een jaarlijksch eve
nement, al mankeert er zelfs alle uiter
lijk vertoon aan, want dit uiterlijk
vertoon bepaalt niet, hoever de inte
resse van hel volk gaal voor het wel
zijn der regeerende Oranje-vorstin,
maar de verscholen liefde en het war
me gevoelen van trouw, welke in een
dankbaar volk verscholen liggen, dat
is de maatstaf.
Niet dat wij 't niet toejuichen, dat de
openbare meening door vlaggen en
festiviteiten uiting geeft aan zijn ge
zindheid, zooals anderen getuigen Zon
dag van hun trouw aan het vorsten
huis door in de kerk met warme in
tentie het „domine, salvam fac reginam
nostram" mee te bidden, Heer, be
waar onze Koningin.
Maar als het Koninginnedag is, dan
gaat de gedachte van heel het volk, een
kleine politieke minderheid dan niet.
meegerekend, ongeacht politieke over
tuiging of religieuse belijdenis, in in
nerlijk herdenken uit naar Haar, die
ons maatschappelijk leidt en bestiert
over de woeste baren der levenszee,
koers houdende op de haven der wel
vaart en zich latende leiden door het
veilige licht van de christelijke wel
vaart. Onze politieke overtuiging moge
uiteenloopen en sommigen onzer mo
gen al eens beweren, dat het koersen
op een andere haven grooter voordee-
len zou bieden, tenslotte varen we toch
allen, weer mee, omdat er een geschie
denis is, welke ons leert, dat het zóó
goed is en vertrouwd.
Op ons schip van staal bevindt zich
een vrouwelijke gezagvoerder, maar
zij heeft een vaste hand. Helaas, de
uren des gevaars hebben we met haar
moeten kennen, maar gelukkig
toen heeft zij ons buiten alle klippen
om kunnen koersen. We zijn er haar
nog dankbaar voor. En dan was ze
Het is Uw eigen belang Uw
artikelen daar te koopen, alwaar
U vakkundig, correct en billijk
bediend wordt.
MOL de zaak van
VAKKUNDE,
VERTROUWEN
en
KWALITEIT.
MOL bli)ft goedkooper.
weer jarig. We zongen het misschien
niet uit in jubeltonen, maar in 't hart
hebben we haar herdacht en dank ge
bracht. Al is er geen luidruchtig feest,
toch zullen er maar weinig Nederlan
ders zijn, die op 31 Augustus niet den
ken, aan de Koningin en niet een stille
bede voor haar omhoog richten. Dat
is naar onzen volksaard en onze Lands
vrouwe verlangt, noch verwacht méér
van ons. Zóó is de bescheiden aard der
i^anjes.
^^DeTTieesle beteekenis van deze ver
jaring onzer Vorstinne is, dat we
straks bij het 35-jarig regeeringsjubi-
leum, gelegenheid krijgen om Konin
gin Wilhelmina eens extra onze hulde
en, onzen dank té betuigen voor wat ze
voor land en volk deed, voor alles,
wat ze voor ons offerde, voor alles,
waarvoor ze ons behoedde en voor al
les, waarin ze ons volk liet deelen.
Maar een verjaring is een verjaring
en daarom getuigen we op heden te
dezer plaatse van den innigen wensch
welke bij ons opkomt
Nog vele jaren. Tot heil van ons volk,
tot verzekerdheid van ons nationale
welzijn en tot geluk en voorspoed van
de koninklijke jarige zelve.
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
Joseph Hocking
(Nadruk verboden).
39.
Wat kan dat beleekenen, vroeg de
landheer zich af, toen het kamermeisje
was heengegaan. Miriam flauw gevallen!
Dat heb ik van mijn leven nog niet bij
gewoondEn Bob weggeloopen
Wat zou er in vredesnaam gebeurd zijn?
En met een gejaagde uitdrukking in de
oogen, liep hij de kamer op en neer.
Het duurde niet lang of het meisje
kwam terug.
Miss Miriam laat zeggen dat ze di
rect beneden komt, meneer.
Was ze dan nog niet naar bed?
Neen meneer.
De Jonker begreep er hoe langer hoe
minder van. Hij vond het al wonderlijk
genoeg dat Mirry was flauw gevallen,
maar nog veel wonderlijker dat Bob was
weggegaan, terwijl hij wist dat zij onge
steld was geworden.
Toen Miriam de kamer binnenkwam,
ontstelde Mr. Donnithorne van haar uiter
lijk. Ze zag doodsbleek en in haar oogen
was een blik van ontzetting en ellende,
zooals bij nog nooit tevoren bij zijn doch
ter had gezien.
Mirry, lieveling, wat is er?
Het meisje wankelde op hem toe.
Ben je ziek, Mirry. Vertel me toch
wat je scheelt.
Neem me in uw armen, vader, en
laat me rusten. Ik ben zoo moe, zoo moe.
Ze had nauwelijks besef van wat met
hanr gebeurde, toen haar vader haar
zachtjes naar een grooten stoel leidde.
Vervolgens ging hij zitten, trok haar op
zijn knieën en liet haar hoofd tegen zijn
bprst rusten.
Ik zal u direct alles vertellen, vader,
zei ze, fluisterend haast, maar iaat me
eerst een paar minuten zoo liggen. Mijn
hoold doei zoo'n pijn.
De jonker hielu naar tegen zich aan,
zooals hij dikwijls gedaan had toen ze
nog een kind was. Hij wist niet wat haar
deerde, het eenige wat hy wist was, dat
zijn „kleine meid zijn troost noodig had.
En die wilde hy haar geven.
Waar is Bob? vroeg hij ten laatste.
Hij is weg gegaan, klonk het dof en
een huivering ging door haar heen.
Weer zweeg de jonker geruimen tijd,
maar hij drukte haar vaster legen zich
aan. Ilij zou zijn leven gegeven willen
hebben om z'n kleine meisje voor ver
driet te bewaren.
Ilij komt niet terug, verbrak zij
eindelijk de stilte.
Komt Bob niet terug?
Het het is Bob niet eens. Hij zei
mij zijn naam zijn werkelijken naam.
Ik geloof dat ik hem vergeten ben het
is zoo ijl in mijn hoofd maar er was
iets verschrikkelijks mee met zijn va
der. U zult er wel van gehoord hebben.
Haar stem leek heelemaal niet op die
van Miriam vond de jonker. Ze sprak
toonloos, afwezig, als iemand die in zijn
slaap praat.
Is het Bob niet? Maar Mirry, lieve
kind je bent ziek. Ik zal direct den
dokter laten komen.
Neen, ik heb geen dokter noodig.
Eerst had ik een gevoel alsof ik een he-
vigen slag had gekregen, alsof iets heel
zwaars op me was gevallen en me ver
pletterde. Het was verschrikkelijk, het
leek aïsof het leven uit me wegtrok,
maar nu voel ik niets meer, alleen een
doffe pijn in mijn hoofd.
Ik begrijp er niets van, zuchtte
haarvader, volkomen van zijn stuk ge
bracht door wat hij gehoord had.
Ik zal u zoo alles vertellen, zei Mi
riam opnieuw. Mijn herinnering komt
langzamerhand terug. Ja, hij is Bob
niet Bob is dood, O, dat vergal ik;
hij heeft me een papier gegeven wilt
U het even lezen, vader?
Ze reikte den jonker het „testament"
van Bob Dulverton en hij las hel in
klimmende verbijstering.
In de Telegraaf schrijft Jhr. dr. .1.
C. Mollerus:
Met tal van deskundigen heb ik be
sprekingen gevoerd over wat men
zou kunnen noemen het schoenen-
probleem. Ik heb alles samengevoegd,
van alle kanten nog eens overwogen
en meen, dat ik in het onderstaande
in algemeene lijnen de positie zoo goed
mogelijk heb weergegeven.
Bata's positie.
Bata heeft in Indië zijn entree ge
maakt. Binnen onmogelijk korten tijd
was hij gereed met zijn plannen, iets
wat ons Hollanders natuurlijk in het
bijzonder opvalt. Over heel Java heeft
hij zijn eigen toko's, waar hij het be
kende massaproduct brengt. De func-
tionneerende zetbazen hebben een
uiterst scherp gecalculeerde verkoop
commissie. Het gevolg daarvan is, dat
zij het artikel krachtig moeten pous-
seeren. De prijzen, waarvoor het Bata-
artikel wordt verkocht, zijn uiterst
laag. Voor den verkoop van het Hol-
landsche schoenwerk is Bata een zeer
lastige concurrent. Die concurrentie is
nog verscherpt, nadat Bata zijn aan
vankelijk verkoopsysteem heeft gewij
zigd. Oorspronkelijk werd het Bata-
product iii) een beperkt aantal winkels
verkocht. Naderhand is het eigen-ver
koopsysteem ingevoerd en kan men
praetisch gesproken overal Bata-win-
kels vinden. Er bestaat verschil van
meening over de vraag, of deze wijzi
ging in het distributiestelsel Bata op
den duur geen schade zal berokkenen.
Ik stip dit punt hier slechts even aan,
zonder daarop verder in te gaan, aan
gezien hierdoor een geheel ander ter
rein zou worden betreden.
Welk schoenwerk wenscht men?
punt staan, dat zij de good-will van hun
naam niet in de waagschaal willen
stellen door onder denzelfden naam
een goedkooper product in den han
del te brengen. Dat standpunt is niet
altijd te handhaven en er bestaan al
lerhande wegen om een artikel van de
tweede orde in den handel te brengen,
zonder zijn naam te verliezen. Gaat men
niet mede, dan is verlies van afzetge
bied onder de bestaande economische
omstandigheden niet te vermijden.
Hiernaast staat natuurlijk de puzzle
omtrent het juiste verkoopsysteem.
Moet men een consignatie-stelsel in
voeren, waarbij Jan en alleman het
produel ten verkoop krijgt? Of niet?
De meeningen daarover zijn zeer uit
eenloopend en in dit opzicht wordt ook
zeer verschillend van fabrikantenzijde
gehandeld. Een eigen oordeel heb ik
mij daarover niet kunnen vormen, daar
voor zou een uitgebreidere studie noo
dig zijn.
Japansche en
Chineesche concurrentie.
MAAJ2CHAPPY VAM VERZEKERING OP MET LEVEN
De groote vraag in Indië gaat uit Het is wel de moeite waard om te
naar goedkoop schoenwerk. Het komt vermelden, dat men van de zijde van
herhaaldelijk voor, dat vooraanstaande Bata in 't algemeen geen concurrentie
fabrikanten in ons land op het stand- verwacht op het gebied van witte lin-
kan geschieden:
voor Meisjes op Maandag k September 7 8 uur.
R. K, H. H. S. Mr. v. Ccothstr 27.
voor Jongens op Dinsdag 5 September 7-8 uur.
R. K. H. H. S. Mr. v. Coothstr. 27
lessen worden hervatDonderdag 7 September lialf 7.
De cursus omvat:
'n 3 jarige cursus aansluitende bij het 7e leerjaar der lagere
school.
2-jarigen examencursussen ter opleiding voor de practijk
examens Boekhouden, Fransche-, Duitsche- en Engelscbe
Handelscorrespondentie.
een cursus voor Stenografie en voor machineschrijven.
50643 De DirecteurJ. SI E M E R.
„Ik vermaak alles wat ik hier in
Austalië bij mij heb en alles wat ik
in Dulverton, Devon, Engeland of i
waar ook elders, bezit, aan mijn goe-
den vriend Ralph Endellion. Ik ben j
stervende, maar mijn geest is volko
men helder.
Robert Granville Dulverton.
Aaron Beel,
Mary Beel,
getuigen.
Ralph Endellion! Op een toon van
stomme verbazing kwam de naam over
Mr. Donnithorne's lipppn. Wat betee-
kent dat in 's hemelsnaam?
Ja, bij kwam terug en nam Bob's
plaats in. Begrypt U het niet?
Eerlijk gezegd, neen. Miriam, kind, i
het een of ander moet je totaal over
stuur hebben gemaakt. Morgenochtend
zal je geest wel weer heelemaal helder
zijn.
Myn geest is volkomen helder op
het oogenblik. Ik kan me alles wat hij i
verteld heeft, weer herinneren. I)e
kwestie is, hij en Bob leken als twee
druppels water op elkaar den echten
Bob bedoel ik, .die ergens in de binnen
landen van Australië doodziek lag.
Bij stukjes en beetjes vertelde ze hem
alles. Dikwijls was haar verhaal onsa-
menhangend en verward, maar door j
haar telkens met vragen weer op den
goeden weg te helpen, slaagde de jon-,
ker er ten slotte toch in alles te weten
te komen wat Endellion had meege
deeld. Eerst was het hem onmogelijk de
geschiedenis in haar vollen omvang te
overzien,, maar langzaani-aan werd het
geheel werkelijkheid voor hem.
Het was Bob niet eens, mompelde
hij, en toch hield ik van hem. De hemel
sta me bij ik houd nog van hem! De
kerel heeft zich gedragen als een schelm
maar, zeg Miriam, waar is hij nu?
Hy. is weggegaan. Hij zei dat hij
voor goed van Dulverton Manor verdwij
nen zou.
Dus hij doet afstand van alles?
Ja, hij is vertrokken, dat wil zeggen,
hij gaat weg. Tenminste, dat vertelde hij.
Ik moet erover nadenken, ja ja, ik moet
erover ndaenken. Maar hij gaat weg, en
o vader, ik zal hém hooit weerzien....
Toen, voor het eerst sinds Endellion's
biecht, kon ze opluchting vinden in tra
nen. De jonker hield haar als bescher
mend tegen zich aan, terwijl ze hartbre
kend snikte.
-Stil nu, kindje, bedaar wat. Ik be
grijp, dat het verschrikkelijk is, maar je
hebt je ouden vader toch nog altijdHet
zal allemaal wel weer terechtkomen
ik zal zorgen dat het terecht komt.
Maar dgt kunt u niet, vader, dat
kunt u niet; hij is weg en en ik'
houd nog van hem.
Wat? Je houdt nog van hem, terwijl
je weet dat hij een schurk is?
Is hij een schurk?, snikte ze. Het is
het is alsof een inwendige stem mij
zegt, dat hij het niet is en zelfs al was
hij een schurk, dan houd ik precies even
veel van hem.
Zoo gaat het mij ook, bekende haar
vader nogmaals; de hemel zij me genadig
ik heb een gevoel alsof het mijn eigen
zoon is.
Toen vader en dochter zich, uren la
ter, elk op hun eigen kamer terugtrok
ken, was het niet om slaap te vinden.
Daarvoor was de slag te plotseling en te
hevig geweest. Hun zoetste droomen wa
ren in een oogenblik wreed verstoord,
al hun heerlijke toekomstverwachtingen
ijdele hersenschimmen gebleken....
Het eerste wat ik morgenochtend
doe, is naar die snuiter toegaan, over
legde Mr. Donnithorne bij zichzelf, we
moeten eens een hartig woordje samen
praten. Misschien, misschien maar
neen, ik zie geen uitkomst.
De nacht ging voorbij, de morgen
kwam en nog steeds tobde de jonker over
liet verschrikkelijke probleem. Hij ver-
wenschte den man die het geluk van zijn
kind verwoest had en tegelijk vond hij
excuses voor hem.
Endellion! Natuurlijk herinner ik
mij die heele geschiedenisiedereen
weet dat nog. En iedereen had diep
medelijden met den zoon wiens heele toe
komst vernietigd was en die in geen en
kel opzicht aansprakelijk was voor de
wandaden van zijn vader. En toch was
hij absoluut onmogelijk geworden, een ge
brandmerkte, met zoo'n naam. Wat zou
ik gedaan hebben als mij een dergelijke
ramp getroffen had?
Neen, die kwajongen is op stuk van
zaken niet zoo'n erge schavuit ten
slotte had de echte Bob hem toch alles
nagelaten. Natuurlijk deed hij verkeerd
door zich voor een ander uit te geven,
maar hij heeft zich toch een kerel ge
toond door uit eigen beweging alles te
bekennen, zonder dat iemand of iets hem
daartoe dwong. Niemand koesterde ook
maar den minsten argwaan.
Diiect na het ontbijt reed Mr. Don
nithorne naar DulvertonToen Peters
opendeed zag hij direct aan het gezicht
van den ouden man, dat er iets niet in
orde was.
Is meneer al beneden?, vroeg de
jonker.
Meneer is weggegaan.
Weggegaan? Waar naar toe?
Ik weet het niet, meneer. Ik vond
dat hij er ellendig uitzag, toen hy gister
avond thuiskwam, maar hij zei dat hem
niels mankeerde. Ily was alleen maar
vreeselijk moe, zei hij. Maar toen ik van
morgen aan zijn slaapkamer klopte, kreeg
ik geen antwoord. Daarom ging ik naar
binnen en zag dat het bed niet beslapen
was de kamer zag eruit alsof hij er
heelemaal niet was geweest. En hy is
nergens te vinden. Ik had hoop dat u
zoudl weten waar hij is; ik heb al
iemand naar de hall gestuurd om te vra-
gen.
Hij zal een ochtendwandeling zyn
gaan maken, opperde de jonker.
Dat weet ik zoo niet, meneer. Ik
vond een brief voor meneer's oom, ad
vocaat Dulverton.
Voor zyn oom? Waar is die brief?
Ik heb hem laten wegbrengen. Er
lag een briefje hij, dat hij direct bezorgd
moest worden.
Mr. Donnithorne voelde zich uit het
veld geslagen; al zijn plannen vielen in
duigen. Blijkbaar had de jongeman ge
daan wat hij Miriam had aangekondigd:
hy had Dulverton voorgoed verlaten en
aan Advocaat Dulverton, den rechlmati-
gen erfgenaam, geschreven. De jonker
had dien brief graag gezien
Hoe lang geleden heb je dien brief
naar Advocaat Dulverton gestuurd, Pe
ters?
Wordt vervolgd.