Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. jTegdo usn tel Zuiden" FEUILLETON ïiKenii trehhino. 81 Miililelliafe J^nflelmonflcursus Ie Mijli. KONINGINNEDAG. Winkelnieuws. Mol Voor. WAALWIJK Aangifte van nieuwe leerlingen Gaat Uw Eigen Belang MOL UW ADRES. HET blad voor Waalwijk en de Langstraat. 6A3 De a. b. c. NUMMER 71. ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1933. 56e JAARGANG. Waalwijksebe en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: j jj WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO, Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Yrydag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Op Donderdag van deze week vierde H. M. de Koningin liaar 53-sten ver jaardag en daarmee vierde liet volk haar jaarlijkschert Koninginnedag. Ko ninginnedag blijft een jaarlijksch eve nement, al mankeert er zelfs alle uiter lijk vertoon aan, want dit uiterlijk vertoon bepaalt niet, hoever de inte resse van hel volk gaal voor het wel zijn der regeerende Oranje-vorstin, maar de verscholen liefde en het war me gevoelen van trouw, welke in een dankbaar volk verscholen liggen, dat is de maatstaf. Niet dat wij 't niet toejuichen, dat de openbare meening door vlaggen en festiviteiten uiting geeft aan zijn ge zindheid, zooals anderen getuigen Zon dag van hun trouw aan het vorsten huis door in de kerk met warme in tentie het „domine, salvam fac reginam nostram" mee te bidden, Heer, be waar onze Koningin. Maar als het Koninginnedag is, dan gaat de gedachte van heel het volk, een kleine politieke minderheid dan niet. meegerekend, ongeacht politieke over tuiging of religieuse belijdenis, in in nerlijk herdenken uit naar Haar, die ons maatschappelijk leidt en bestiert over de woeste baren der levenszee, koers houdende op de haven der wel vaart en zich latende leiden door het veilige licht van de christelijke wel vaart. Onze politieke overtuiging moge uiteenloopen en sommigen onzer mo gen al eens beweren, dat het koersen op een andere haven grooter voordee- len zou bieden, tenslotte varen we toch allen, weer mee, omdat er een geschie denis is, welke ons leert, dat het zóó goed is en vertrouwd. Op ons schip van staal bevindt zich een vrouwelijke gezagvoerder, maar zij heeft een vaste hand. Helaas, de uren des gevaars hebben we met haar moeten kennen, maar gelukkig toen heeft zij ons buiten alle klippen om kunnen koersen. We zijn er haar nog dankbaar voor. En dan was ze Het is Uw eigen belang Uw artikelen daar te koopen, alwaar U vakkundig, correct en billijk bediend wordt. MOL de zaak van VAKKUNDE, VERTROUWEN en KWALITEIT. MOL bli)ft goedkooper. weer jarig. We zongen het misschien niet uit in jubeltonen, maar in 't hart hebben we haar herdacht en dank ge bracht. Al is er geen luidruchtig feest, toch zullen er maar weinig Nederlan ders zijn, die op 31 Augustus niet den ken, aan de Koningin en niet een stille bede voor haar omhoog richten. Dat is naar onzen volksaard en onze Lands vrouwe verlangt, noch verwacht méér van ons. Zóó is de bescheiden aard der i^anjes. ^^DeTTieesle beteekenis van deze ver jaring onzer Vorstinne is, dat we straks bij het 35-jarig regeeringsjubi- leum, gelegenheid krijgen om Konin gin Wilhelmina eens extra onze hulde en, onzen dank té betuigen voor wat ze voor land en volk deed, voor alles, wat ze voor ons offerde, voor alles, waarvoor ze ons behoedde en voor al les, waarin ze ons volk liet deelen. Maar een verjaring is een verjaring en daarom getuigen we op heden te dezer plaatse van den innigen wensch welke bij ons opkomt Nog vele jaren. Tot heil van ons volk, tot verzekerdheid van ons nationale welzijn en tot geluk en voorspoed van de koninklijke jarige zelve. van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van Joseph Hocking (Nadruk verboden). 39. Wat kan dat beleekenen, vroeg de landheer zich af, toen het kamermeisje was heengegaan. Miriam flauw gevallen! Dat heb ik van mijn leven nog niet bij gewoondEn Bob weggeloopen Wat zou er in vredesnaam gebeurd zijn? En met een gejaagde uitdrukking in de oogen, liep hij de kamer op en neer. Het duurde niet lang of het meisje kwam terug. Miss Miriam laat zeggen dat ze di rect beneden komt, meneer. Was ze dan nog niet naar bed? Neen meneer. De Jonker begreep er hoe langer hoe minder van. Hij vond het al wonderlijk genoeg dat Mirry was flauw gevallen, maar nog veel wonderlijker dat Bob was weggegaan, terwijl hij wist dat zij onge steld was geworden. Toen Miriam de kamer binnenkwam, ontstelde Mr. Donnithorne van haar uiter lijk. Ze zag doodsbleek en in haar oogen was een blik van ontzetting en ellende, zooals bij nog nooit tevoren bij zijn doch ter had gezien. Mirry, lieveling, wat is er? Het meisje wankelde op hem toe. Ben je ziek, Mirry. Vertel me toch wat je scheelt. Neem me in uw armen, vader, en laat me rusten. Ik ben zoo moe, zoo moe. Ze had nauwelijks besef van wat met hanr gebeurde, toen haar vader haar zachtjes naar een grooten stoel leidde. Vervolgens ging hij zitten, trok haar op zijn knieën en liet haar hoofd tegen zijn bprst rusten. Ik zal u direct alles vertellen, vader, zei ze, fluisterend haast, maar iaat me eerst een paar minuten zoo liggen. Mijn hoold doei zoo'n pijn. De jonker hielu naar tegen zich aan, zooals hij dikwijls gedaan had toen ze nog een kind was. Hij wist niet wat haar deerde, het eenige wat hy wist was, dat zijn „kleine meid zijn troost noodig had. En die wilde hy haar geven. Waar is Bob? vroeg hij ten laatste. Hij is weg gegaan, klonk het dof en een huivering ging door haar heen. Weer zweeg de jonker geruimen tijd, maar hij drukte haar vaster legen zich aan. Ilij zou zijn leven gegeven willen hebben om z'n kleine meisje voor ver driet te bewaren. Ilij komt niet terug, verbrak zij eindelijk de stilte. Komt Bob niet terug? Het het is Bob niet eens. Hij zei mij zijn naam zijn werkelijken naam. Ik geloof dat ik hem vergeten ben het is zoo ijl in mijn hoofd maar er was iets verschrikkelijks mee met zijn va der. U zult er wel van gehoord hebben. Haar stem leek heelemaal niet op die van Miriam vond de jonker. Ze sprak toonloos, afwezig, als iemand die in zijn slaap praat. Is het Bob niet? Maar Mirry, lieve kind je bent ziek. Ik zal direct den dokter laten komen. Neen, ik heb geen dokter noodig. Eerst had ik een gevoel alsof ik een he- vigen slag had gekregen, alsof iets heel zwaars op me was gevallen en me ver pletterde. Het was verschrikkelijk, het leek aïsof het leven uit me wegtrok, maar nu voel ik niets meer, alleen een doffe pijn in mijn hoofd. Ik begrijp er niets van, zuchtte haarvader, volkomen van zijn stuk ge bracht door wat hij gehoord had. Ik zal u zoo alles vertellen, zei Mi riam opnieuw. Mijn herinnering komt langzamerhand terug. Ja, hij is Bob niet Bob is dood, O, dat vergal ik; hij heeft me een papier gegeven wilt U het even lezen, vader? Ze reikte den jonker het „testament" van Bob Dulverton en hij las hel in klimmende verbijstering. In de Telegraaf schrijft Jhr. dr. .1. C. Mollerus: Met tal van deskundigen heb ik be sprekingen gevoerd over wat men zou kunnen noemen het schoenen- probleem. Ik heb alles samengevoegd, van alle kanten nog eens overwogen en meen, dat ik in het onderstaande in algemeene lijnen de positie zoo goed mogelijk heb weergegeven. Bata's positie. Bata heeft in Indië zijn entree ge maakt. Binnen onmogelijk korten tijd was hij gereed met zijn plannen, iets wat ons Hollanders natuurlijk in het bijzonder opvalt. Over heel Java heeft hij zijn eigen toko's, waar hij het be kende massaproduct brengt. De func- tionneerende zetbazen hebben een uiterst scherp gecalculeerde verkoop commissie. Het gevolg daarvan is, dat zij het artikel krachtig moeten pous- seeren. De prijzen, waarvoor het Bata- artikel wordt verkocht, zijn uiterst laag. Voor den verkoop van het Hol- landsche schoenwerk is Bata een zeer lastige concurrent. Die concurrentie is nog verscherpt, nadat Bata zijn aan vankelijk verkoopsysteem heeft gewij zigd. Oorspronkelijk werd het Bata- product iii) een beperkt aantal winkels verkocht. Naderhand is het eigen-ver koopsysteem ingevoerd en kan men praetisch gesproken overal Bata-win- kels vinden. Er bestaat verschil van meening over de vraag, of deze wijzi ging in het distributiestelsel Bata op den duur geen schade zal berokkenen. Ik stip dit punt hier slechts even aan, zonder daarop verder in te gaan, aan gezien hierdoor een geheel ander ter rein zou worden betreden. Welk schoenwerk wenscht men? punt staan, dat zij de good-will van hun naam niet in de waagschaal willen stellen door onder denzelfden naam een goedkooper product in den han del te brengen. Dat standpunt is niet altijd te handhaven en er bestaan al lerhande wegen om een artikel van de tweede orde in den handel te brengen, zonder zijn naam te verliezen. Gaat men niet mede, dan is verlies van afzetge bied onder de bestaande economische omstandigheden niet te vermijden. Hiernaast staat natuurlijk de puzzle omtrent het juiste verkoopsysteem. Moet men een consignatie-stelsel in voeren, waarbij Jan en alleman het produel ten verkoop krijgt? Of niet? De meeningen daarover zijn zeer uit eenloopend en in dit opzicht wordt ook zeer verschillend van fabrikantenzijde gehandeld. Een eigen oordeel heb ik mij daarover niet kunnen vormen, daar voor zou een uitgebreidere studie noo dig zijn. Japansche en Chineesche concurrentie. MAAJ2CHAPPY VAM VERZEKERING OP MET LEVEN De groote vraag in Indië gaat uit Het is wel de moeite waard om te naar goedkoop schoenwerk. Het komt vermelden, dat men van de zijde van herhaaldelijk voor, dat vooraanstaande Bata in 't algemeen geen concurrentie fabrikanten in ons land op het stand- verwacht op het gebied van witte lin- kan geschieden: voor Meisjes op Maandag k September 7 8 uur. R. K, H. H. S. Mr. v. Ccothstr 27. voor Jongens op Dinsdag 5 September 7-8 uur. R. K. H. H. S. Mr. v. Coothstr. 27 lessen worden hervatDonderdag 7 September lialf 7. De cursus omvat: 'n 3 jarige cursus aansluitende bij het 7e leerjaar der lagere school. 2-jarigen examencursussen ter opleiding voor de practijk examens Boekhouden, Fransche-, Duitsche- en Engelscbe Handelscorrespondentie. een cursus voor Stenografie en voor machineschrijven. 50643 De DirecteurJ. SI E M E R. „Ik vermaak alles wat ik hier in Austalië bij mij heb en alles wat ik in Dulverton, Devon, Engeland of i waar ook elders, bezit, aan mijn goe- den vriend Ralph Endellion. Ik ben j stervende, maar mijn geest is volko men helder. Robert Granville Dulverton. Aaron Beel, Mary Beel, getuigen. Ralph Endellion! Op een toon van stomme verbazing kwam de naam over Mr. Donnithorne's lipppn. Wat betee- kent dat in 's hemelsnaam? Ja, bij kwam terug en nam Bob's plaats in. Begrypt U het niet? Eerlijk gezegd, neen. Miriam, kind, i het een of ander moet je totaal over stuur hebben gemaakt. Morgenochtend zal je geest wel weer heelemaal helder zijn. Myn geest is volkomen helder op het oogenblik. Ik kan me alles wat hij i verteld heeft, weer herinneren. I)e kwestie is, hij en Bob leken als twee druppels water op elkaar den echten Bob bedoel ik, .die ergens in de binnen landen van Australië doodziek lag. Bij stukjes en beetjes vertelde ze hem alles. Dikwijls was haar verhaal onsa- menhangend en verward, maar door j haar telkens met vragen weer op den goeden weg te helpen, slaagde de jon-, ker er ten slotte toch in alles te weten te komen wat Endellion had meege deeld. Eerst was het hem onmogelijk de geschiedenis in haar vollen omvang te overzien,, maar langzaani-aan werd het geheel werkelijkheid voor hem. Het was Bob niet eens, mompelde hij, en toch hield ik van hem. De hemel sta me bij ik houd nog van hem! De kerel heeft zich gedragen als een schelm maar, zeg Miriam, waar is hij nu? Hy. is weggegaan. Hij zei dat hij voor goed van Dulverton Manor verdwij nen zou. Dus hij doet afstand van alles? Ja, hij is vertrokken, dat wil zeggen, hij gaat weg. Tenminste, dat vertelde hij. Ik moet erover nadenken, ja ja, ik moet erover ndaenken. Maar hij gaat weg, en o vader, ik zal hém hooit weerzien.... Toen, voor het eerst sinds Endellion's biecht, kon ze opluchting vinden in tra nen. De jonker hield haar als bescher mend tegen zich aan, terwijl ze hartbre kend snikte. -Stil nu, kindje, bedaar wat. Ik be grijp, dat het verschrikkelijk is, maar je hebt je ouden vader toch nog altijdHet zal allemaal wel weer terechtkomen ik zal zorgen dat het terecht komt. Maar dgt kunt u niet, vader, dat kunt u niet; hij is weg en en ik' houd nog van hem. Wat? Je houdt nog van hem, terwijl je weet dat hij een schurk is? Is hij een schurk?, snikte ze. Het is het is alsof een inwendige stem mij zegt, dat hij het niet is en zelfs al was hij een schurk, dan houd ik precies even veel van hem. Zoo gaat het mij ook, bekende haar vader nogmaals; de hemel zij me genadig ik heb een gevoel alsof het mijn eigen zoon is. Toen vader en dochter zich, uren la ter, elk op hun eigen kamer terugtrok ken, was het niet om slaap te vinden. Daarvoor was de slag te plotseling en te hevig geweest. Hun zoetste droomen wa ren in een oogenblik wreed verstoord, al hun heerlijke toekomstverwachtingen ijdele hersenschimmen gebleken.... Het eerste wat ik morgenochtend doe, is naar die snuiter toegaan, over legde Mr. Donnithorne bij zichzelf, we moeten eens een hartig woordje samen praten. Misschien, misschien maar neen, ik zie geen uitkomst. De nacht ging voorbij, de morgen kwam en nog steeds tobde de jonker over liet verschrikkelijke probleem. Hij ver- wenschte den man die het geluk van zijn kind verwoest had en tegelijk vond hij excuses voor hem. Endellion! Natuurlijk herinner ik mij die heele geschiedenisiedereen weet dat nog. En iedereen had diep medelijden met den zoon wiens heele toe komst vernietigd was en die in geen en kel opzicht aansprakelijk was voor de wandaden van zijn vader. En toch was hij absoluut onmogelijk geworden, een ge brandmerkte, met zoo'n naam. Wat zou ik gedaan hebben als mij een dergelijke ramp getroffen had? Neen, die kwajongen is op stuk van zaken niet zoo'n erge schavuit ten slotte had de echte Bob hem toch alles nagelaten. Natuurlijk deed hij verkeerd door zich voor een ander uit te geven, maar hij heeft zich toch een kerel ge toond door uit eigen beweging alles te bekennen, zonder dat iemand of iets hem daartoe dwong. Niemand koesterde ook maar den minsten argwaan. Diiect na het ontbijt reed Mr. Don nithorne naar DulvertonToen Peters opendeed zag hij direct aan het gezicht van den ouden man, dat er iets niet in orde was. Is meneer al beneden?, vroeg de jonker. Meneer is weggegaan. Weggegaan? Waar naar toe? Ik weet het niet, meneer. Ik vond dat hij er ellendig uitzag, toen hy gister avond thuiskwam, maar hij zei dat hem niels mankeerde. Ily was alleen maar vreeselijk moe, zei hij. Maar toen ik van morgen aan zijn slaapkamer klopte, kreeg ik geen antwoord. Daarom ging ik naar binnen en zag dat het bed niet beslapen was de kamer zag eruit alsof hij er heelemaal niet was geweest. En hy is nergens te vinden. Ik had hoop dat u zoudl weten waar hij is; ik heb al iemand naar de hall gestuurd om te vra- gen. Hij zal een ochtendwandeling zyn gaan maken, opperde de jonker. Dat weet ik zoo niet, meneer. Ik vond een brief voor meneer's oom, ad vocaat Dulverton. Voor zyn oom? Waar is die brief? Ik heb hem laten wegbrengen. Er lag een briefje hij, dat hij direct bezorgd moest worden. Mr. Donnithorne voelde zich uit het veld geslagen; al zijn plannen vielen in duigen. Blijkbaar had de jongeman ge daan wat hij Miriam had aangekondigd: hy had Dulverton voorgoed verlaten en aan Advocaat Dulverton, den rechlmati- gen erfgenaam, geschreven. De jonker had dien brief graag gezien Hoe lang geleden heb je dien brief naar Advocaat Dulverton gestuurd, Pe ters? Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1