Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ERFDEEL.
KERN WAALWIJK
FEUILLETON
op Donderdagavond 8 uur
R.K. STAATSPARTIJ
I roept bij deze leden op voor
een te vormen
der R„K. Staatspartij
in de Foyer van Musis Sacrum.
DCOR ERVARING
ROK'
Gemeenteraad.
NUMMER 92
WOENSDAG 15 NOVEMBER 1933.
56e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz,
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE j
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO,
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
T)IT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
SPRANG-CAPELLE.
Fin. zorgen van het Armbestuur.
Het beleid van den Opzichter.
Pers. B?lasting Afscheid
van den heer de ïiooij. Werk
verschaffing.
De raad der gemeente Sprang-
Capelle vergaderde Vrijdagmiddag
ten gemeentehuize, onder voorzitter
schap van burgemeester C. Meijer.
Aanwezig alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden ongewijzigd vastgesteld.
Aan de orde
1. Ingekomen stukken.
Van 13. en W. proces-verbaal van
kasopname bij den Gent.-Ontvanger.
Van Ged. Staten goedkeuring van
verschillende raadsbesluiten.
Van de A. R. K. A. en den Ned.
Bond van Gem. Ambtenaren, adres
sen inzake verlaging der salarissen
van ambtenaren van den Burg.
Stand.
Deze stukken worden voor kennis
geving aangenomep.
2. Goedkeuring begrooting Burger
lijk Armbestuur Capelle voor 1934.
De begrooting sluit op f8593.
met een gemeentelijke subsidie van
f1600.Het Armbestuur kan zich
niet langer met eigen middelen
redden. B. en W. stellen voor de
begrooting goed te keuren, maar zij
willen trachten het subsidie als
voorschot te verstrekken, zoodat het
uit een event, overschot in een vol
gend jaar wordt terugbetaald. Het
Armbestuur zelf vindt een dergelijke
regeling gewenscht, doch het is de
vraag of Ged. Staten ermee accoord
zullen gaan.
De heer Michaël constateert dat
B. en W. zeer weinig vertrouwen
schijnen te hebben in de hoogste
autoriteiten. Heel de armengeschie-
denis moet aan den gemeenteraad
onttrokken worden, want de beslis-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
15.
Misschien wel, was het antwoord:
in ieder geval ben ik niet van plan
erin toe te stemmen.
Toe te stemmen in wat?
Dat jij gaat inwonen bij Mary Jud-
son en een betrekking zoekt als ontwerp
ster bij de een of andere textielfabriek.
Zoo? En waarom niet?
Er was iets in de stem van het meisje
dat hem een onbehaaglijk gevoel gaf. Ze
sprak nog altijd schertsend en ze glim
lachte er zelfs bij, maar ondanks alles
was hij niet op zijn gemak. Ondanks haar
glimlach scheen er een afstand tusschen
hen beiden te bestaan, die niet te over
bruggen was.
Maar het sprak van zelf, dat hij zich
niet van de wijs liet brengen. Geen meis
je op de wereld zou een betere partij
kunnen vinden dan Ben Briggs en dat
zou Nancy ook wel inzien.
Misschien ben ik verkeerd van wal ge
stoken, gaf hij toe, na een oogenblik stil
te. Misschien had ik dit niet moeten
zeggen. Maar het idee dat je van ons wilt
weggaan om je eigen brood te gaan ver
dienen, hindert me en maakt me zenuw
achtig.
Maar waarom in Godsnaam?
Omdat ik andere plannen voor je
heb, antwoordde hij onbenullig.
Omdat je andere plannen voor me
hebt, herhaalde het meisje.
Ja.
En waarin bestaan die dan?
Deze vraag bracht hem in het nauw.
Ofschoon hij geen oogenblik twijfelde
sing schijnt niet van hoogerhand
gesanctionneerd te worden. Spr. zou
daarom liever zien dat dergelijke
zaken niet meer in den raad be
sproken werden en dat het B A.
zich rechtstreeks zou wenden tot de
hoogere autoriteiten. Wat heeft men
eraan als men de cijfers van het j
tekort op de begrooting verwerkt j
maar de begrooting wordt afgekeurd?
Zoo is het onmogelijk een begrooting i
kloppend te maken, meent spr.
Weth. v. d. Willigenburg zegt dat j
ook B. en W. het onprettig zouden
vinden als Ged. Staten de voorgeno
men regeling!niet zouden goedkeuren.
Daar echter de wet deze procedure
stelt kan er niet van worden afge
weken. Wordt het voorstel van den
heer Michaël aangenomen, dan zou
het Armbestuur en dus de armlastige
bevolking er de nadeelen van onder
vinden. Spr. vindt het gewenscht te
trachten het benoodigde geld als
voorschot te geven, dan heeft de
gemeente kans dat er later nog iets
van terugkomt en bovendien weet
zij zeker dat het Armbestuur het
geld niet klakkeloos zal uitgeven.
De heer Michaël zegt dat hij niet
het Armbestuur maar de gemeente
wil uitschakelen. Het Armbestuur
moet zich, volgens spr., maar wenden
tot de hoogere autoriteiten opdat
deze zelf het tekort bijbetalen. Het
is voor spr. geen kwestie van geld,
doch het gaat over den vorm waarin
het geld aan het Armbestuur verstrekt
woidt. Het is slechts een «papieren
neus« zegt spr.
De heer Verheijden. Daar staat
tegenover dat er veel Armbesturen
waren die deden als Tijl Uilenspiegel
De heer Michaël. Die zijn van
onderaf gaan afbreken.
Weth. v. d. Willigenburg zegt dat
de regeling in de wet is vastgelegd
en daarvan dus niet kan worden
afgeweken.
De heer Michaël. Wat heeft men
op het oogenblik aan een wet?
Weth. v. d. Willigenburg. Wij
willen probeeren een weg te vinden
om een uitzondering op de wet
mogelijk te maken. Gelukt dat niet
dan hebben wij ons best gedaan.
aan het bevredigende van hun gesprek,
moest hij toegeven, dat hij het niet met
tact had ingekleed. Hij zag de trotsche
uitdrukking in haar oogen; hij merkte
de koele klank van haar stem op. Ze glim
lachte nu niet meer en hij voelde zich
een beetje uit het veld geslagen.
Luister, Nancy, stak hij plotseling
van wal, je vertelde vader een oogen
blik geleden, dat je arm was achtergeble
ven en dat je je hebt voorgenomen, tien
duizend pond bij elkaar te verdienen.
Dat is zoo, stemde ze toe.
Wel, dat is eenvoudig onmogelijk,
dat heeft vader je immers ook gezegd.
Zeker, zei ze aarzelend.
En vader heeft gelijk. Hij weet wat
het beteekent geld te verdienen, hoewel
er geen plaats in Engeland bestaat waar
meer en gemakkelijker geld wordt ver
diend dan hier in Leeds, zal het je hier
ook niet lukken. Weet je, wat de firma
Elyah Briggs Zoon het laatste jaar over
gehouden heeft?
Ik heb er geen flauw begrip van.
Neen, dat zou ook niet mogelijk zijn.
Weet je wel, dat tien duizend pond niets
beteekent voor een zaak als de onze?
Het doet me genoegen dat te hooren.
Dat dacht ik wel. Nu, jij wil tien
duizend pond verdienenwaarom je
zoo'n groot bedrag noodig hebt, weet ik
niet, en ik zal het je ook niet vragen.
Nancy bleef zwijgen.
Zie je, begon Ben opnieuw, de
kwestie is, dat ik veel van je houd, heel
veel en ofschoon we elkaar pas drie we
ken kennen, zou ik in staat zijn alles voor
je te doen wat je maar wou. Je hebt het
maar te zeggen en ik zal het voor je doen.
Dat is heel aardig van je, antwoord
de het meisje.
Hij kon zich niet direct realiseeren,
wat ze anders had moeten zeggen, en toch
bevredigde haar antwoord hem niet. Hy
stelde zich voor, hoe Alice Lister op zijn
woorden gereageerd zou hebben!
Het is heelemaal niet noodig. ging
hij voort ik heb nog nooit in mijn le
ven gevoeld voor een meisje wat ik nu
voor jou voel. Ik moet, of ik wil of niet,
aan je denken, dag en nacht. Heb je daar
dan niets van gemerkt?
Ik ben bang dat ik er niet erg op
heb gelet, antwoordde Nancy.
Als je het dan ronduit 'wilt weten:
De heer Michaël. Dat is ook mijn
bedoeling, maar het Armbestuur
moet zich maar rechtstreeks tot de
hoogere autoriteiten wenden.
De heer Kerst vraagt of 't subsidie
van f 1600.als sluitpost bedoeld is.
Weth. v. d. Willigenburg antwoordt
bevestigend. Hij merkt echter op dat
het geen slag in de ruimte is en
gebaseerd is op het tekort van 1933.
De heer Kraak vestigt er de aan
dacht op dat de groote tekorten
gewoonlijk ontstaan door de groote
bedragen die voor ziekenverpleging
moeten worden vergoed. Steeds meer
gaan de menschen zich echter voor
deze kosten verzekeren. Spr. verwacht
daarom dat deze kosten omlaag
zullen gaan en dat het subsidie niet
geheel verbruikt zal worden.
De heer Michaël zegt dat in de
vorige vergadering al over deze ver
zekering gesproken is. Spr. gelooft
dat B. en W. nog niet voldoende
informaties omtrent deze kwestie
hebben ingewonnen. Hij is van
meening dat het Armbestuur voor
deze verzekering moet zorgen. Ook
het bedrag voor den armendokter
zal dan omlaag kunnen worden
gebracht.
Weth. v. d. Willigenburg merkt
op dat in de vorige vergadering be-
sloten is. dat diegenen, die zich kunnen
verzekeren, daartoe verplicht zijn en
voortaan niet meer door het Arm
bestuur geholpen zullen worden.
De heer Michaël. Hebben 13. en
W. daarvoor al iets gedaan
Weth. v. d. Willigenburg. Het
raadsbesluit moet eerst nog door
Ged. Staten worden goedgekeurd,
De heer Daimaijer meent te weten
dat ue vergadering, die indertijd in
Sprang gehouden is, niet geheel buiten
het gemeentebestuur is omgegaan.
Ais in denzelfden geest ook in
Capelle en Vrijhoeven gewerkt wordt
is er z.i. heel wat te bereiken.
De heer Kraak is daarentegen van
meening dat het gemeentebestuur
niet moet meewerken aan propagan
da voor particuliere instellingen.
De Voorzitter beaamt deze op
merking.
Het voorstel van B. en W. wordt
met algemeene stemmen aange
nomen.
Gem.-rekening.
3. Voorloopige vaststelling ge
meenterekening dienst 1902.
In haar rapport over deze rekening
zegt de Commissie van (Jnuerzoek
dat de kosten voor de brandweer
zeer hoog zijn geweest en dat de
organisatie dei brandweer verkeerd is.
13. en W. erkennen dat deze op
merking gegrond is. Over het geheel
ik ben van je gaan houden. Daarom kan
ik me niet met dat dwaze plan van je ver
eenigen, om werk te zoeken als ontwerp
ster en met die Marv Judson te gaan sa
menwonen.
Ben's zelfvertrouwen was nu heelemaai
teruggekeerd. Nu het hoogste woord er
uit was, voelde hij zich weer meester
van de situatie.
Ik weet wel, dat ik nog jong ben,
zei hij maar ik kan als het moet nu al
de beschikking krijgen over een groot
kapitaal. Vader heeft me meer dan eens
gezegd, dat hij zich terug wil trekken uit
de zaak.
Ik begryp nog altijd niet, wat dit
allemaal met mij te maken heeft en er
was een zweem „hauteur" in haar stem.
Begrijp je dat niet? riep Ben uit.
Maar het heeft alles met je te maken! Ik
heb je gezegd, dat ik van je ben gaan hou
den en als we eenmaal getrouwd zijn, heb
je practisch gesproken zooveel geld tot
je beschikking, als je maar mocht willen.
Ik zal een goede man voor je zijn en je
zult tot de eersten uit de stad gaan be-
hooren. Als je er op gesteld bent, wil ik
me zelfs beschikbaar stellen voor een ze
tel in het Parlement, ofschoon ik weinig
geef om politiek. Maar ik zou alles voor
je doen, alles, alles. Geef je mij geen ant
woord? Kunnen we het niet eens wor-
den?
Ben had, terwijl hij sprak, geen oog van
Nancv af gehad en hij was diep teleur
gesteld over het weinig effect, dat zijn
woorden schenen te hebben. Bij zijn te
leurstelling kwam nog een ander gevoel.
Had hij wel den juisten toon getroffen?
vroeg hij zich af. Misschien .waren de
meisjes uit Cornwall heel anders dan die
uit Yorkshire. Hij bedacht eensklaps dat
Nancy een Trevanion was en tot een van
de meest trotsche families uit Engeland
behoorde. Zou er misschien een groot
verschil bestaan tusschen haar en de
meisjes, waarmee hij gewend was om te
gaan? Was het misschien verkeerd ge
weest op die manier over geld te spre
ken? Maar hij dacht aan haar gesprek
met zijn vader, hoe haar grootste ambitie
scheen, tien duizend pond binnen een
bepaalden tyd bij elkaar te verdienen.
Dat was toch eigenlijk de oorzaak, dat
hij zoo gesproken had. Ten slotte was hij
ervan overtuigd, dat hij geen oogenblik
verkeerd had gedaan.
En toch voelde hij zich niet voldaan.
Hij keek angstig naar de veranderde uit
drukking op haar gelaat: die leek hem
een mengeling van ironie en boosheid,
verontwaardiging en twijfel; hij kon niet
uitmaken, wat er in haar omging.
Want Nancy gaf geen antwoord: mis
schien dacht ze na over wat hij haar had
voorgesteld.
Natuurlijk is het een eer voor me,
begon ze eindelijk met groote moeite,
en
Neen, zoo moet je het niet opvatten,
viel Ben haar in de rede, ik wilde je
niet vleien. Ik heb in ernst gesproken.
Ik heb nog nooit voor eenig meisje ge
voeld, wat ik nu voel voor jou en ik zal
je alles geven wat je maar verlangen
kunt. Ik zal een mooi huis laten bouwen
in het beste deel van Leeds, je kunt net
zooveel personeel houden als je maar
wilt en de mooiste Rolls-Royce, die er
voor geld te krijgen is. Je gelooft toch,
dat ik van je houd!
Moet ik dat als een huwelijks-aan
zoek beschouwen?, begon ze weer, na 'n
nieuwe pijnlijke stilte.
- Maar natuurlijk!, antwoordde Ben
driftig. Ben ik niet duidelijk genoeg
geweest? Als dat niet het geval is, spijt
het me, maar ik ben zoo nerveus, dat ik
niet meer precies weet wat ik zeg....
Ik heb altijd gelachen om „gevoel" en
„liefde" en al die dingen, maar ik ben er
heelemaal van teruggekomen. Kom, laten
we het in orde maken, en Ben, die ge
durende dit gesprek op een afstand was
blijven staan, deed een stap naderbij.
Natuurlijk is het een eer voor me,
begon ze opnieuw, maar het is onmo
gelijk, mijnheer Ben.
Onmogelijk? riep de jonge man, bui
ten zichzelf van verbazing. I)at kun je
niet meenen!
En toch meen ik het.
Maar waarom is het onmogelijk?
Neen, neen, dat beschouw ik niet als een
redelijk antwoord, en Ben's stem klonk
heesch en gejaagd. Je houdt me voor
den mal, hield hij vol, het is je geen
ernst.
En toch moet je het als zoodanig
opvatten. Natuurlijk, ging ze voort,
voel ik wat een onderscheiding het voor
me is, maar om je de waarheid te zeg-
is door de brandmeesters te veei
personeel te werk gesteld, olschoon
net aantal helpers in de instructie
steeds Beperkt genouden is. Deloonen
zijn reeus omlaag genraclit.
De commissie nier^t voorts op dat
het gewenscnt is üat üe gemeen le-
opzicuter voldoende toezicnt noudt
13. en W. antwoorden hierop dal
de opzichter pas in iy«l3 in iuiicue
is getreden en sindsdien nog geen
werk is uitgevoerd. De connote op
de bouwplannen gesclnedt volgens
het college zeer serieus.
De heer Michael heelt niet gezien
dat de gemeenle-opziciiler in jlUJ3
hij eenig werk heelt gekeken, loch
zijn er groote wers.cn uitgevoerd,
o.m. de verbetering van den weg.
Nieuwe Vaart, Willem v. Gensvaart,
Npr. wensciit ook meer activiteit van
den opzichter te zien ten aanzien
der controle van bouwplannen die
soms veel te lang acliterwege blijlt.
De Voorzitter zegt dal de opzien ter
steeds een kijkje gaal n^men ais
13. en W. hem daartoe opdracht
geven. De weg die de heer iUiciiaei
noeml behoort echter aan 't polder
bestuur en de gemeente heelt dus
met dat werk niets te maken.
Weth. v. d. Willigendurg vindt de
uitlating van dhr. Michael niet geheel
juist. De opmerkingen van de com
missie slaan z.i. niet geheel op den
gen, is zooiets nooit in mij opgekomen,
i ot uit oogenbiiK is het niet m my op
gekomen, uai je voor my iets meer voei-
ue uan voor een van je andere meisjes-
kennissen, en daarom
i Andere meisjes-kennissen!, zei Ben
verontwaardigd. ik neb nooit tevoren
aan trouwen gedacht. Maar met jou is al
les heel anders; ik houd zoo zieisveei van
je. Kom, scheep me niet zoo af, het kan je
toch geen ernst zijn. En het zou niet zoo
kwaad voor je zijn, denk daar eens aan.
In tiaar hart vond Nancy, dat hij geen
ongelijk had. Was haar plan om zich op
de manier, die zij zich voorstelde, door
het leveii te slaan, eigenlijk niet dwaas?
Ze wilde leeren ontwerpen maken en zou
dan misschien een betrekking krijgen bij
een textielfabriek, maar zelfs als ze daar
in zou slagen, zou het dan mogelijk zijn
tien duizend pond over te houden? liet
scheen pure nonsens. En ze dacht aan dc
lange jaren van struggle for life, aan het
doodsche werk in een triestige omgeving,
aan de eenzame uren in de berookte stad
en aan de mogelijkheid ten slotte, dat al
les op een teleurstelling zou uitloopen.
In de drie weken, die ze in Leeds liad
doorgebracht, was ze meer en meer on
der den indruk gekomen van den macht
van het geld. De kamer waarin ze zat,
getuigde ervan en ze wist, dat alle com-
fort ter wereld voor geld te koop is.
Bovendien zou het haar dan mogelijk
zijn, haar plan ten uitvoer te brengen.
Als ze trouwde met Ben Briggs zou ze
Trevanion Court kunnen terugkoopen,
zou ze weer eigenares worden van het
huis van haar vader. Ze hield niet van
Ben Briggs en zijn manier van spreken
had haar zelfs gehinderd, maar ze wist,
dat hij het eerlijk met haar meende. Hy
was ook niet de eerste de beste. Ofschoon
hy eigenlijk iot de tweede generatie van
de „parvenu's" behoorde, was hy op een
goede school geweest en hy had drie jaar
aan een bekende Universiteit gestudeerd.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
Waalwpscbe en Langstraatsche Courant*
