Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. hflflR ERFDEEL Eoedhooo maar ooh Logies ^Dlflnüiïing. VELO'S zijn niet duur FEUILLETON Win kei nieuws. Goedkoop.... maar ook.... ook degelijk.,, ook smaakvol. Mol Voor. WMLWUK ÏÏlipihacdPs Vwdets vecdcifue** aile [Ufa*u Gaat Joseph Hockino. MOL blijft gnedkooper. UITGAVE: WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN j Telegr.-adresECHO. Telefoon No. 58. VREDE.... Den menschen, die van go-d n wille zijn. Sinds verscheidene jaren was het voor schrijver dezer regelen gewoonte om op of ter gelegenheid van Wapen stilstands- dan sn el Vredesdag voor de lezers van dit blad een artikel te schrijven ten behoeve vundeNooit- meer-oorlog gedachte. Dat was altijd een moeilijk geval voor ons. Niet omdat we den vrede niet zouden minnen met hart en ziel en geen volledigen afschuw zouden hebben van geweld tusschen de menschen onderling, maar omdat we er ons zoo moeilijk toe kunnen brengen om ons te hangen aan een leuze, door een mode, een zekere tijdsgeest ingegeven, een leuze zonder intren- sieke waarde, een leuze van onbe wuste onwaarachtigheid. We wilden en willen den vrede wel, maar we geloofden en geloov. n er niet aan. Nu niet meer, maar tot voor kort was er een zekere moed toe noodig om dat te openbaren. Als we schreven over den Vredes dag, dan hebben we er op aange drongen, dat de menschen zoud n beginnen m t den vrede te brengen in zich zeiven, dat ze zouden leeren verdragen om des vredeswille, smarl, verbittering, vervolging en onder drukking. De Nooit-meer-ooilog- gedachtevan de laatste jaren grondde zich op afkeer van den oorlog, niet op liefde tot den vrede. Het is niet moeilijk om voorden vrede te ijveren, als er niemand is, die aan strijd denkt, maar wel is het moeilijk om den vrede te zoeken, tot eiken prijs als men belaagd wordt, belasterd, mis handeld, vervolgd of verdrukt Tegen dergelijke dingen is een leuze geen pantser. T» gen weer ligt als een natuurlijk impuls in het wezen der menschheid omsloten en daarom is het onnatuurlijk om met elkaar een afspraak te maken, dat men nooit en onder geen omstandigheden tot Goedkoop is het slagwoord van den dag. Goedkoop zijn is een vereischte voor elk artikel. U koopt niet in een zaak die alleen maar goedkoop is. Neen, II koopt bij een vertrouwde zaak, die naast goedkoop te zijn, ook kwaliteit bied. maatregelen van afweer zal overgaan. Zelfs fanatieke anti-militairisten grij pen naar middelen van geweld (denk aan hun optreden tegen Ds. Hugen- holz), wanneer zc meenen, dat hun beginselen niet langer op andere wijze te verdedigen zijn. We hebben dan ook altijd gezegd de menschheid heeft tot heiligen plicht om te blijven ijveren voor den vrede, maar tiet is onpractisch en dom om te beginnen met een eenzijdige ontwapening, zoowel op nationaal als persoonlijk gebied. Als we worden aangevallen of bedreigd, zullen onze gevoelens inzake het nut of de noodzaak van tegenweer zich radicaal wijzigen, maar.... dan is het te laat. Wie den vrede wenscht moet de vredesgedachte propageeren, arbi trage op alle terrein des levens be vorderen en d.e moet eigen tempe rament leeren beheer-chen. Eerst als de menschen individueel beter zijn geworden, als de vredeswil is gevaren in de massa's, in ue volkeren, dan pas zal er vrede kunnen zijn. De algemeene vredeswil zal aan den algemeenen vrede moeten voorafgaan, een wil, geboren uit hart en verstand, gestaald door beproeving, gelouterd door bezoeking. Maar nóg eens: zóó wilde men tot voor kort niet over den vrede en over de ontwapeningsgedachte gesproken zien. Nooit-meer-oorlog was de leuze van den dag en wie die leuze niet mee aanhief, was een barbaar. Al verklaarde hij dan ook den vrede hartstochtelijk langs een anderen en beteren weg te zoeken. Van het jaar voor het eerst hebben we niet meer over den Vredesdag geschreven. We wildefl wel eens zien, hoe anderen er dezen keer over zouden praten. Welnu, we hebben geen serieus artikel over de Nooit-meer-oorlog-gedachte gevon den. Het was ook zoo moeilijk. Daar hebben we den onlwapenings- enlhousiast Prof. Einstein, de man, die de dienstweigering alhid zoo vurig heeft voorgestaan. Prof. Ein stein heeft verklaard, dat hij dienst weigering niet langer goedkeurt en dat hij het noodig acht, dat een volk &43 een aanslag op wat ze hun geestelijk goed weten Als we den weg naar den vrede wenschen te vinden, dan moeten we van goeden wille zijn of worden en het anderen maken. Het is de éénige weg! zich desnoods met militair geweld zou keeren tegen een aanslag op haar geestelijke vrijheid. Ja, ja. En de socialistische burgemeester van Antwerpen, Camille Hufjsmans, denkt er juist zoo over. Hij verklaait, dat de Belgische socialisten in de voorste Belgische gelederen zullen strijden, als de Duitschers zouden pogen om de Belgische volksvrijheden te belagen. De Dvensche sociaal democratie en derzelver parlemen taire leider staan een uitbreid ng van het leger voor, óók al om het fascisme buiten de grenzen te houden. België wapent, Engeland en Frank rijk wapenen als om stiijd enz. En de Nederlandsche S.D.A.P. zal haar program gaan herzien in dót opzicht, dat niet langer de nationale ontwa pening op d-n voorgrond zal worden gesteld, maar de internationale. En niet elke mobilisatie zal mogen wor den gesaboteerd, meent de partij leiding. ü.a. niet een mobilisatie, welke tegen een Duitschen inval gericht zou wezen. Wat een verandering des geesten j Men versta ons wel. Wanneer onze grond en onze geestelijke vrijheid bedreig! zouden worden, dan zullen we de sociaaldemocrat, n heusch niet alléén naar de grenzen laten optrekken Neen, we gaan méé. Maar we vragen ons af: wat hebben nu al die leuzen beteekend, wat hebben ze voor waarde gehad, nu de dragers dier leuzen totaal van front veran derden op de eerste dreiging van W *SCH viACHlMtS v»n al 11.30.- W8INGM*CHll\fr S v»n at tl 13. BINNENLAND. De werkloosheid. De Directeur van den Rijksdienst der Werkloosheidsverzekering en Arbeidsbemiddeling deelt mede, dat de werkloosheid onder de büu.OUU leden van ingevolge het Weikloos- heidsbesluit 1917 gesubsidieerdever- eenigingen in de week van 23 lol en met 28 October 1933 heeft bedragen 24,8 pet. In de overeenkomsiige week van het jaar 1932 bedroeg de werk loosheid 20,8 pet. Sinds het laatst van Augustus 1933, toen de werkloosheid 23,6 pet. be droeg, is zij met 1,2 pet. gestegen. Deze stijging is minder dan in nor male tijdsomstandigheden in dit ge deelte van het jaar gewoonlijk valt waar te nemen. In totaal waren werkloos 298.298 personen. Voorstel tol opheffing van het vooroef'eningsinslituut. Naar we vernemen, moet het voornemen bestaan om het Voor- oefeningsinstituut geheel op te heffen, hetgeen op papier een besparing van een millioen zou beteeken» n. In werkelijkheid zou deze besparing niet boven de l'/2 ton uilgaan in verband met de tractemenlen. Ontslag buitenlanders. Op de staatsmijnen »Juliana» en »Laura» is een massa-ontslag van buitenlandsche arbeiders aangekon digd. Tegen 1 December a.s. is reeds aan 170 arbeiders mededeelinggedaan dat de arbeidsovereenkomst is ge ëindigd. NUMMER 93. ZATERDAG 18 NOVEMBER 1933. 66e JAARGANG. De Echo van het Zuiden. Waalwpsclie en Langstraatsche Conrant* Dit blad verschijnt Prijs der Advertentiën WOENSDAG en ZATERDAG 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract llink rabat. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. Reclames 40 cent per regel. franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën moeten Woensdag en Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Vrijdag des moigens om uiterlijk 9 uur Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. in ons bezit ziju. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD van „De Echo van het Zuiden". Naar liet Engelsch van o— Nadruk verboden. - -o PUATSCHAPPy VAN VEBZEKÉW11G OP HET LEVlfl Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist 16. Ofschoon hij buitengewoon zelf-vol- daan scheen; hezat hij toch een zekere savoir-faire, dat menig Yorkshire-man ontbrak. Bovendien was hij rijk en Nan- cv haatte armoede. Maar ze kon er niet toe besluiten. Even dierbaar als haar de gedachte.was om het oude huis te kunnen terugkoopen, even walgelijk leek het haar toe, zich aan een man te verkoopen van wien ze niet hield. Ze was jong en dat maakte haar overmoedig. Ze was ervan overtuigd, dat ze binnen vijf jaar genoeg bezitten zou, om het oude huis terug te krijgen. Ze wist nog niet op welke manier, maar dat was geen bezwaar: het moest! Hoe aanlokke lijk het voorstel van Ben Briggs ook scheen, het zou toch niet in baars vaders geest geweest zijn: Trevanion Cour' te rugkoopen van het geld van een rijken man, dien ze zonder liefde getrouwd had. Daarbij kwam nog een gedachte, al was die minder sterk: hoe zou haar va der over dit huwelijk hebben gedacht? Hij had den trots van een edelman ge had; het bloed van de Trcvanions stroom de in zijn aderen en ze voelde hoe hij zou neergekeken hebben op dezen „jongen parvenu". Neen. Mr. Ben, zei ze eindelijk moei lijk en langzaam, ik dank u voor de groote eer die u mij aandoet, maar ik moet blijven weiseren. Maar dat mag ie geen ernst zynl Waarom dan toch? Waarom? Het is me ernst. Dus je wilt die wilde, dwaze plan nen toch ten uitvoer brengen? Ja, dat wil ik. Tot aan dit oogenblik had Ben geen oogenblik aan den ernst van Nancy's weigering geloofd, maar toen hij de vastbesloten uitdrukking in haar oogen 1 zag, wist hij, dat ze het meende. Nancy Trevanion meende wat ze zei en plotse ling werd de situatie hem duidelijk. Hij, Ben Briggs, had een blauwtje geloopen als de eerste de beste! De heele stad zou hem bespotten, de menschen zouden het hoofd schudden als hij voorbij kwam en iedereen zou er om lachen dat een meis je, dal geen cent bezat, hem bad durven afwijzen. Het was een afschuwelijke ge dachte! En toch. wat was er aan 'e doen? Ze was een gast in het huis van zijn va der en hij kon haar niet afsnauwen, of schoon hij een dollen lust had om iets grofs en onbehoorlijks te zeggen. Het spijt me, dat ik je gevoelens heb gekwetst, begon Nancv na een nieuwe, pijnlijke pauze en, alsof ze zijn gedachten raadde, ging ze voort: Laten we uw voorstel als on-uitge- sproken beschouwen. Wat bedoel je daarmee? Bovendien, wat moet ik Jessie zeggen als ze vraagt waarover we zoolang gesnroken hebban? We kunnen eenvoudig zeggen, dat u een andere meening bad ten ondichte van mijn voornemens en dat we hierover lang en breed gesproken hebben. Bedoel je daarmee, dat je haar niets van dit alles zult vertellen? Zeker niet. We zullen dit voorstel als ongedaan beschouwen. Allemachtig, zei hij. uit den grond van zijn hart, je bent een aardige meid, ondanks alles en ik boud nog meer van je, omdat je dit gezegd hebt. Dat is dus in orde, zei Nancy, van haar stoel opstaande. Goeden nacht Mr. Ben, dit onderhoud blijft volkomen tusschen ons. En toch kan ik alle hoop niet opge ven! Je denkt misschien, dat ie van me af bent, maar dat is niet het geval. Goeden nacht, herhaalde het meis- ie en ze stak haar hand uit. Hij creep die heftig vast; zijn oogen schitterden. Neen, riep hij uit, ik geef het nog niet op! Ik zal je krijgen! Misschien ge loof je dat niet op dit oogenblik, maar even zeker als de zon morgen opgaat, even zeker zul je het met me eens wor den. Ik heb tot nu toe alles gekregen wat ik wilde en nu wil ik jou. Je mag gerust weggaan, ik ben ervan overtuigd, dat je bij mij terug zult komen. Er kwam een duister gevoel van angst in Nancy's hart, terwijl ze de kamer uit ging; dé woorden van Ben klonken als een bedreiging! HOOFDSTUK VIII. Mary Judson. Je hebt die dwaze plannen toch op gegeven, nietwaar? vroeg Jessie den vol genden morgen, toen ze Nancy's slaap kamer binnenkwam. Opgegeven? riep Nancy lachend uit. Zeker niet! Dadelijk na het ontbijt ga ik Mary Judson opzoeken en als het eenigszins mogelijk is maak ik alles di rect met haar in orde. Meen je dat werkelijk? Waarom niet? Jessie was in een opgewonden stem ming. Ze had de uitdrukking op het ge zicht van haar broer goed begrepen en was er bijna zeker van, dat ze wist waar over die beiden gesproken hadden. Het had haar den avond te voren moeite ge koot om niet op te blijven tot Nancy bo venkwam, om te hooren wat er was voor gevallen, maar iets van de oude angst van de St. Andrew School was gebleven. Nancy was drie jaar ouder dan Jessie en het jongere meisje keek nog steeds naar haar op als een wezen van hoogere orde. Maar heeft Ben dan niet. Je broer was heel hartelijk voor my, viel Nancy haar in de rede. Hij was het heelemaal niet eens met hetgeen ik met je vader besproken heb, en opperde "en ander plan. Hij vond mijn plannen dom en zei, dat het te lang zou duren voor ik er eenig resultaat mee bereiken zou. Maar, zei het meisje verwonderd, maar zijn Ben en jij dan niet met elkaar verloofd? Ik zou het zoo heerlijk vinden! Je weet niet, boe graag ik je tot zuster hebben zou! Verloofd! Hoe kom je daar aan? Maar heeft Ben je dan niet ten hu welijk gevraagd? Praat geen onzin, Jessie. Hoe zou je broer er aan denken een arm meisje zooals ik te trouwen? Dat is toch abso- luut onmogelijk. Maar ik weet zeker, dat Ben ver liefd is op jou, en dat Heeft hij je ooit iets daarvan ge zegd? Neen, maar toen ik gisteravond zijn gezicht zag Luister eens, Jessie. Ik ben niet van plan over dien onzin verder te praten. Mr. Ben is heel vriendelijk geweest, gis teravond; hij had een nlan dat hem be ter toeleek dan het mijne, dat is alles. Maar je weet hoe eigenzinnig dat ik ben en dat ik mijn eigen wil altijd moet door drijven. Daarom wou ik je vragen na bet ontbijt met me mee te gaan naar miss Judson. Vind je het niet eenig? Stel je voor, dat ik op kamers woon bij Mary Judson! Stel je voor, dat ik kapitalen verdien met het ontwerpen van dessins! Maar je moet beloven over dat andere niet meer te praten, ook niet met je ouders. Zoo stelde Nancy Jessie een beetje ge rust; ze was er nog niet heelemaal van overtuigd, dat Nancy de waarheid had gesproken, maar toen ze na het ontbijt Marv Judson ginccn opzoeken, was Nan cv zoo vroolijk en uitbundig, zoodat het jongere meisje ten slotte geloofde, dat ze zich vergist had. Miss Marv Judson woonde in Labur num Cottage in Rhododendron S'reet. De man, die de straat zoo genoemd had, moest gevoel voor humor hebben gehad, want mijlen ver in den omtrek was er geen rhododendron te zien. De buizen waren eenvoudig gebouwd, allemaal van eenzelfde soort steen. Toch was Labur num Cottage verschillend van de ande ren. Het was op een apart stuk grond ge bouwd en omaeven door een haag. Het had een breedere gevel en was grootor en mooier dan de overige huizen. Boven dien was achter het huis nog een flink stuk grond. Hier had Amos Judson jaren geleden iets gebouwd, dat op een stal teek, maar bij nadere beschouwing een laboratorium bleek te zijn. Ames had in zijn dagen een zekere reputatie genoten als scheikundige en, zooals Mrs. Briggs verklaard had, koesterde hij altijd de stille hoop om met zyn uitvindingen goud te verdienen. Toen Nancy en Jessie Rhododendron Street insloegen, was de eerste teleurge steld en mismoedig. De huizen zagen er zoo donker en ongezellig uit, dat ze. ver geleken met de kasteelen van Woodrovd, bepaald afschuwelijk waren. Maar bij het zien van Laburnum Cottage klaarde Nan- cv's gezicht wat op. Het stond iets ter zijde, het hek, dat het omgaf, scheen juist opgeverfd te zijn; het pad dat naar de deur leidde, zag er helder en vroolijk uit. De huisdeur was ook geverfd en de gordijnen voor het raam zagen er keurig en zindelijk uit. De deur werd opengemaakt door een vrouw van een jaar of veertig. met een dik, moe gezicht. Nancy vroeg zich ver wonderd af. of dit Mary Judson was. De vrouw droeg geen schort, en sprak op dien korten toon de bevolking van Yorkshire eigen. Bent u iuffrouw Judson. Neen, dat ben ik niet. Jessie grinnikte even. ze kende Mary Judson van gezicht. Is juffrouw Judson thuis? Ja, ik geloof wel dat ze u ontvan gen kan, ze is niet aan bet werk. Als U hier wachten wil zal ik haar roepen. cn zonder meer liet de vrouw de twee meisics op de vloermat staan. Een ooaenbük later kwam ze terua. Ze komt direct, zei ze. ze is in den tuin. Dan, zich tot Jessie wendend: Ben jij niet de dochter van Lvab Briggs? Ja. antwoordde Jr^sie. Dat dacht ik al. Wil ie niet binnen komen? en ze wees de deur van een der voorkamers. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1