Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
hflflR ERFDEEL,
N
FEUILLETON
Plattelandsbelangen.
Hi
UITGAVE:
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO,
ONZE OUDE TRADITIE.
SUMMER 98.
WOENSDAG 6 DECEMBER 1933.
66e JAARGANG.
Wulvjjbsele en Laaptraatseba Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
Pr(js der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN
Bij contract ltink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des moigens om uiterton 9 uur
in ons bezit züu.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
v. L. schrijft in de »Graafsche
Courant»
»Onderlusschen heeft de gemeente
Kaatsheuvel (gemeente Loonojjzand
Red.) het »schoone» voorbeeld van
de gemeente Gemert gevolgd en voor
ik ineen niet minder dan f2tlU.UlJÜ
haar electr. bedrijf aan de P.N.E.M.
verkocht.
De lichltarieven zullen op 25 ct.
(bedoeld is 23 cent Red.) komen,
de: straatverlichting krijgt de ge
meente «nagenoeg» voor niets en
me dunkt er moeten al verscheidene
gemeentebesturen, die nog iets te
verknopen hebben, onrustig op hun
zetel worden om dit mooie voor
beeld na te volgen.
Nou, en de burgerij is het er
natuurlijk dadelijk mee eens, want
ze krijgen immers terstond het licht
voor 2.) ct. en betalen nu wie weet
hoeveel. i
't Lijkt allemaal zoo mooi en zoo
aanlokkelijkmaar om mooi en
aanlokke ijk te zijn is het dan ook
klaar gemaakt. I
Enkele jaren geleden heerschteer
nel zoo'n razzia. De eene gemeente
voor, de andere gemeente na, besloot
haar eigen net aan de P.N.E.M. over
té'doen; helaas stonden de kansen
toen een beeije anders en moesten
de gemeenten toen een flinke veer
laten eer ze hun nel, waarvan inder
tijd gouden b. rgen waren voorge
spiegeld, kwijt waren. Ze bleven met
min of meer schuld opgescheept
zitten.
Doch de gemeenten, die zich red-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
den konden, redden zich en er gingen
enkele jaren rustig voorbij.
Nu beginnen we blijkbaar aan de
tweede periode.
Thans moet als lokvogel blijkbaar
een lichllarief van 25 ct. fungeeren,
en er zullen natuurlijk nog talrijke
vogels, waarvoor het net is uitge
spannen, gevangen raken.
liet zou te verwonderen zijn als
het anders was.
Meuschen, die een tiental jaren
vooruil durven zien zijn nu eenmaal
zeldzaam. Het directe voordeel
heelt meestal zoo'n geweldige aan
trekkingski acht, dat nun het verder-
alle niet de band wegwuift.
Vraag b.v. nu eens of gemeenten
van gelijke grooite als Gemert, die
voor 5, 0 jaren hun net aan de
P.N.E.M. verkochten, ook lichl
tarieven hebben van 25 ets. per
iv.W.U.
raag eens of 2 gemeenten naast
elkaar, beide aan ue i'.N.E.M. ver
kocht, gelijke tarieven hebben.
Denkt u cdb 1Ü jaar verder I
Denkt u eens lu jaar terug.
Denk u eens aan de tarieven van
toen en nu en hoeveel ge er nog
over te zeggen zult heuben, laat
slaan er van af weet, als ge eenmaal
verkocht hebt.
Denk eens aan wat een eigen
bedrijf nu iu de gemeente houdt ol
brengt en denk er eens aan wat het
daarné nog doen zal.
wegens al die goedkoopte ook met
krentenwegen kunnen ophouden.
Die centralisatie is een raar iets.
Een gevaarlijk iets, een aanlokkelijk
iets en aangepraat en uitgewogen in
zijn volle zwaarle en al zijn voor
deden door welbespraakte mannen
uit de stad, maur tli cenlralisatie
nieuw vertier moet brengen.
En dat kan ik me begrijpen.
Het is menschelijk.
Maar niet b grijpen kan ik me,
dat de plattelander van 't platteland
zelf even hard meewerkt om zijn
platteland nog weer platter te maken
dan het al is.
Dat gaat eenvoudig een gewoon
menschenverstand te hoven.
Ook toch weer niet. Want het
spruit voort uit onkunde. Uit het
niet hebben doorgedacht op de
problemen van het platteland, die
juist de laatste jaren in zoo over
stelpende mate over het platteland
heen vallen.
Vroeger was het een eerezaak voor
ieder gemeentebestuur te vechten
voor zijn dorp en daarin te houden
wat ze hadden.
Zoo vecht den Bosch nog voor
zijn ambtenaren, die in Vtight gaan
wonen, zoo vecht Veghel voor zijn
walcrschupszelel, Oss en Waalwijk
voor hun kantongerecht etc. etc. etc.
En de plutlelundsplaalsen hebben het
pleit meestal verloren. Maar dat ze
nu ook nog uit eigen beweging een
stuk van d'r levende wezen afslaan,
is helaas wel begrijpelijk, maar voor
ons nagenoeg 011 >ergei llijk. Doch
het is er niet te minder waar en
droevig om.
Voor vele gemeenten is dit nieuwe
gevaar n g lang niet van de lucht,
want de vogeiaars fluiten zoel en
hebben er heel veel voor over om
hun prooi te verschalken.»
Nadruk verboden.
21.
Ik zei je, dat ook mijn vader me een
erfenis heeft nagelaten en dat beteekenue
dat ik zijn uitvinding zou volmaken. Zoo
Reeft het geen waarde. Af en toe een paar
pond verdienen beteekent niets; het
plan meet uitgewerkt worden en de rub
ber op groote schaal vervaardigd. En
dat is mijn werk geweest sinds mijn va
ders dood. Hij liet mij Laburnum Cot
tage na, en juist genoeg om van te leven;
dat was alles. Maanuen achter elkaar
heb ik hier alleen geprobeerd het ge
heim te vinden. Ik was zoo verdiept in
het werk, dat ik vergat te eten; ik gunde
me eenvoudig geen rust. Daardoor ben
ik ziek geworden en moest ik Sarah El
len in huis nemen Hij liet me niet ge
noeg na een meisje te houden, daarom
moest ik jou bij mij nemen. Wat jij me
betaalt is juist genoeg om van te leven.
En je kwam als uit den hemel gevallen.
Als je myn eigen zuster was, zou ik niet
meer van je kunnen houden dan ik nu
gedaan heb.
En heeft u vorderingen gemaakt met
dit werk?
De vrouw zuchtte.
Soms denk ik van wel. en dan weer
van niet. Maar slagen zal ik!
En bezit u de formule?
Ja. die bezit ik. Ik heb hel op panier
en ik heb het hier ze wees op haar
voorhoofd.
Mag ik haar zien? vroeg Nancv.
Neen, dat kan ik niet doen. Niet,
Maar we krijgen het licht dan toch
maurgoedkoopcr, zal Jan de kreiilen-
weger zeggen, en hij heelt gelijk.
En ik kun ine voorstellen, als we
hier ailt inuul ullts in een groot
warenhuis gingen koopen, we ullts
ook gueükooper kregen, en ik vraag
aun Jan de krenten weger, wat hij
dan zou zeggen, want üun zou hij
dat ik je niet vertrouw, lieve 'Nancy
ik zou je myn eigen leven toeve.trouwen.
Maar ik mag je dat niet laten zien! Al
die andere dingen en ze wees op de
lange ryen boeken, zijn tot je beschik
king. Maar dat is onmogelijk.
Nancy zweeg.
Je moet er niet hoos om zijn, lieve,
ging de vrouw voort, maar je moet me
trachten te begrijpen, het is een soort
heilige plicht tegenover mijn vader. Vóór
hy stierf zei hy mijMary, kind, ik
kan je weinig geld nalaten, maar als je
mijn uitvinding perfectionneercn kunt,
zul je niet alleen je vaders eer herstel.eu,
maar je zult de rijkste vrouw uit de heele
huurt worden.
Ik maal niet om geld, begon ze, ik
ben wel uit Yorkshire, maar ik heb mijn
ziel niet verkocht voor goud; maar dit
is een heilige plicht, en ik zal tot aan
mijn dood werken om myn vaders naam
te herstellen in Leeds. Stil ik hoor iemand
aankomen?
Er is niemand.
Ik ben zoo bang dat iemand mijn ge
heim te weten komt.... Maar jij zal het
nooit verklappen, nietwaar Nancy?
Nooit! antwoordde het meisje. Wat
u mij vanavond heeft verteld, zal ik be
schouwen als iets heiligs; er zal nooit 'n
woord van over mijn lippen komen.
Ik zou je graag de formule ook laten
zien. Misschien doe ik dat later nog wel
eens. Haar stem zonk weg in gefluister;
ik bewaar haar in de brandkast naast
mijn bed, maar ik hoop zoo dat ik niet
zal sterven vóór ik het werk heb vol
bracht. Er is rog maar een weinig voor
noodig en dat kan ik elk oogenblik ont
dekken.
Ze keek Nancv lang en vastbesloten
ian. Na een lang stilzwijgen stond ze plot
seling op.
Vergeef het me, riep ze uit. ik zie
Jat ie staat te kleumen van de kou. Ik
*noect me schamen dat ik ie zoo lang bier
houd. maar als ik hierover spreek, ver
beet ik alles om me heen. Laten we terug
aan naar de kamer.
Bij de deur kwam Sarah Ellen hen te-
'emoet.
Daar is iemand om miss Nancy te
spreken, zei ze.
Toevalligerwijs speelde men cms
de/er Uu^cu een nauuuaui-suciults-
liscu uiaauje in ue iiuiiü, uai met
licie leiieiö »Ue Victorie» aan zijn
kop voert.
net scinjiit dat de redactie van dit
weeKOiaaujc zien lol laak ge&icid
iiccil ue verscniuenue giooic poli
tieke partijen lu ons» lana &iur \uor
siuk. ue les te lezen, uneinuc ue
Verueneiijkiieid Vuil uueu te suilen
tegenover ue aiieeuzatiginukenue
jN.ö LS. iii du bluuuje Hor een scri
bent van leer legen Ue vryZiiung-
ueiuocraleu. Alen z.ui tlCa lieiuuieieii
üat ue ijciue vnjz.-ueui. inunsurs
voor enkeie wetveit een rau.u reue
genouuea ncuben, wauimzij ncuueu
aaugeioonel ue eeiitjke en ernstige
bedoeling te hebben ons land en zijn
schatkist zoo veilig mogelijk door
de Oiizekere lijden te helpen. Mogen
wij nu der Ihclurica van »ue Victorie»
gciooven, dan heeft ieder luisteraar
versteld geslaan van de leegheid en
holheid van hel beloog van deze
ministers. Leeg en hoi was het
beloog omdat ue lieereu niets wisten
te vertellen over de toekomst en zij
alleen maar vertrouwen konden
vragen in het beleid der regeering.
Nv ij sigiialeeren üeze schrijverij
slechts out ten overvloede nog eens
hel gehalte oer nat.-soc. volksvoor
lichting aan de kaak te stellen. Er
worut uier maar van leer gelrokken
tegen rcgeerucTs, uie in moeilijke
ouiMaiiUiglieuen den moed hcziticil
om tiet land te dienen. L>ul niemand
aiiuers dan de nat.-soc. een klaren
blik op de toekomst van ons volk
hceU welen we al langer üun van
daag. Wij vinden Uaaioin geen aau-
iciuhig oni alleen uin Uiigsnrekuns
\eitrduwen 111 ue rcgccung op le
zeggen. Is er ouder ue nat.-aoc. nu
werkelijk g en likje appreciatie voor
de mauucii Uie ue zoo oiiüankbare
laak van legccrucr willen op zich
nemen V Men Uoel tiet voorkomen
also! uit mei hei geval is en uRuf
Ue hcercu ministers niet lui lanUs-
I belang maar enkel en alleen hun
kleine purlijbeluiigcljcs voor oogen
hebben. Een Ueigelijke wijze \an
inaur-rauk-crilisecicn gaal builen Ue
pei ken. Maar Ue scnai e banuels-
reizigers ui andere nieuwbakken
pouuekclingeii, uie achter ue nul.-
suc. voormannen aanuaiul, slikt Uat
wel. En Ueze \olinaakl onbenullige
tiUpralers zullen ue pioUucicii van
du sooit «politieke schoiuig» wel
weer uitkramen in Irciucoupé of
aan slaiiiialci.
I In hetzelfde epistel wordt nog vol
vei omw aai uig.ng geiepl jjvcT de
Wie dan? vroeg Mary Judson.
Ik weet het niet, ik heb hem nooit
eerder gezien. Hij zei dat hij voor zaken
kwam.
Misschien is het een fabrikant die
je ontwerpen wil zien, fluisterde Mary.
De Hemel geve het, riep het meisje
uit.
Een oogenblik later trad ze de kamer
binnen waar een jonge man van een jaar
of dertig zat ie wachten.
HOOFDSTUK XI.
JOHN SHAWCROSS' AANBOD.
Herkent u mij nog. nrss Trevanion?
Zeker, Mr. Shawcross, daar heb ik
een bijzondere reden voor.
Mr. Shawcross keek haar vragend aan.
aan.
U bent een van de weinigen, die
waardeering voor mijn werk heeft ge
toond, antwoordde Nancv lachende. Het
is dus niet te verwonderen, dat ik u her
ken.
Ja. en toen wist ik niet, of ik het
kon gebruiken, antwoordde de ander,
;k kan dat nog niet vooruit zeggen, maar
;k ben gekomen om u een voorstel te
doen.
Dat interesseert my boel erg!
IT moet me verg°ven. als ik over per
soonlijke omstandigheden praat, maar
de kwestie is deze: myn vader was fa
brikant in Leeds en men dacht algemeen,
dat hij buitengewone zaken deed. Hij
was ouderwetcch; hij w'lde niet met zijn
tyd meecaan. Toen hii eenige jaren ge
iden stierf, liet hij ziin zaken in een
slechten toestand achter. Natuurlijk is
-din goede naam bewaard geb'even. Ik
was eenige zoon en betaalde iedere cent
die er te betalen was, voegde hij er niet
ronder trots aan toe.
Dat weet ik. rei Nancy hartelijk,
:k heb er over gehoord.
Bent u wel een* op de Manchester
Beurs geweest. misc Trevan'cn?
Nomt. lach'e Nancv, ik zou er den
moed n?et toe hebben.
Wanneer li daar op een beursdag
heen gaat. ging Mr. Shawcross voort,
-uit u merken, dat met het eerste naar
de rijke raenschen gekeken wordt, maar
naar degenen die een goeden naam heb-
Xjcu. ±vui ,s meer waui u uuu aannaai n,»,t-
Yvaar"/
uat is zeker zoo, bevestigde Nancy.
i\uuat ui aiieo ueiaa.u *.au, uioeot
ik van Yuieii ai aau licgiiuicii en uuewel
ik ïiici ie K.agvii u_D, ucu ui er n„g aayd
XUet iiccielnaai Poveuop. U Pegiypi ine
lucu, nietwaar?
v ci.ioiueii, antwoordde Nancy.
Myn vrouw is net ais ik, g.ng hy
voort. z.e zegt aiuju: we mogen geen
sciiuuien manen, wat er oon. gebeurt.
Jonn, ik maaii ze niet. Maar ik hen niyn
zin op iets gezet. U weel, üat ik creton
nes en tapiaserien labriceer, nietwaar?
Maar ik Kon geen leekeuing.n Kragen, ü.e
me aanstonuen; aues wat ine we.u aan-
gebouen was aigezaagu en ouüerweiscn.
oaarom zyn uw ontwerpen me zoo op-
gevanen. ik zei tegen me zelf: die jonge
came bezit smaak en verstane en oe-
scnaving. En jk geloof, uat uw ontwer
pen üen weg naar net publiek zullen vin-
oen, naar ue menschen üie van mooie
smaakvolle dingen houden. Dat heb ik u
inner tijd al gezegd, nietwaar?
Ja, zei Nancy, maar u liet my toch
zonder resultaat weggaan.
Dat was myn schuld niet, ant
woordde John Shawcross; ik zag met
één oogopslag, dat voor deze dingen
nieuwe machines noodig zijn en nieuwe
machines kosten een boel geld. Daarom
moest ik u zonder resultaat laten weg
gaan. Maar ik geloof, dat ik nu zaken
met u zou kunnen doen, als u mijn voor
stel accepteert.
Wat is dat dan? vroeg Nancy ge
ïnteresseerd.
Ik ben eenigen tijd geleden met een
jongen man in contact gekomen, Dick
Greenwood heet hij, die het met mijn
ideeën eens is. Hy is niet rijk, maar be
zit toch een behoorlijk kapitaal en als
we het met u eens kunnen worden, zou
den wij compagnons willen worden.
Het met mij eens worden?, vroeg
Nancy verwonderd. Wat heb ik daar dau
mee te maken?
Ik wil volmaakt eerlijk tegenover u
zyn. U herinnert u dat u een paar teeke-
ningen bij mij achterliet, die ik het mooi
ste en belangrijkste vond. nie'waar? Ik
liet ze Dick Greenwood zien, die ze even
interessant vond als ik. U heeft geen
p,annen voor ue toekomst, nietwaar?
vroeg ue man, u heett zicu aan niemand
vernunuen?
Nancy schudde het hoofd.
Ziet u, miss Trevanion, en hy
schoof zyn stoet wat uicnter by haar,
uw teekentngen zijn niet aiiedaag^cn; ze
hebben iets aparts het beteekent eigen-
lyk: een nieuw pubhek winnen, beg.ypt
u me? Ik zai u eerlijk de waarne.d zeg
gen; als Dick Greenwood en ik ons pian
uitvoeren, riskeeren wij alles wat wy be
zitten, zoodat wij verloren zyn als de
boel mislukt. Maar we zijn er niet bang
voor: we vertrouwen, uat we het pu
bliek zullen winnen, als wy alleen het
reeht op de teekeningen bevitten. Als wy
uw werk nemen, zouden we de groote
firma's uit Londen en andere steden
kunnen verzekeren, dat wij alleen het
recht hadden, die ontwerpen te voeren.
Maar u zoudt zich dan moeten verbin
den voor geen andere firma teekeningen
te maken.
het hart van het meisje sloeg met
groote slagen. Dit was inderdaad ten be
wijs, dat haar werk waarde had.
Dat is dus uw voorstel? bracht ze
eindelijk met moeite uit.
Gedeeltelijk wel.
Wat is dan het overige?
Het cvcrige klinkt misschien min
der aangenaam. Zooals ik u zei. wasen
Dick Greenwood en ik alles wat wc be
zitten. En het kan maanden, jaren duren
voor we een vast afzetgebied gevonden
hebben voor deze goederen, en onder-
tusschen zitten we op zware lasten. Dat
begrijpt u toch. n;etwaar?
Dat begryp ik natuurlijk.
Daarom kunnen wii u den eersten
tyd geen hoog salaris aanbieden.
Dus ik moet me verbinden voor u
te werken tegen een laag salaris?
Zoo staan de zaken. Ik wil abso
luut eerliik met u nra'en. m'ss Trevanion.
We willen het alleen-recht hebben van
uw ontwerpen, wat u heeft ceteekend,
zoolanc u in Leeds was en wnt u nog
zult teekenen gedurende de volgend» 2
jaar. Maar we kunnen u niet meer belo
ven dan honderd pond voor bet eerste
jaar en misschien ook >,Pt tweede.
J Werdt vervolgd.