Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. hflflR ERFDEEL, N FEUILLETON Plattelandsbelangen. Hi UITGAVE: Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO, ONZE OUDE TRADITIE. SUMMER 98. WOENSDAG 6 DECEMBER 1933. 66e JAARGANG. Wulvjjbsele en Laaptraatseba Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Pr(js der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Bij contract ltink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des moigens om uiterton 9 uur in ons bezit züu. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. v. L. schrijft in de »Graafsche Courant» »Onderlusschen heeft de gemeente Kaatsheuvel (gemeente Loonojjzand Red.) het »schoone» voorbeeld van de gemeente Gemert gevolgd en voor ik ineen niet minder dan f2tlU.UlJÜ haar electr. bedrijf aan de P.N.E.M. verkocht. De lichltarieven zullen op 25 ct. (bedoeld is 23 cent Red.) komen, de: straatverlichting krijgt de ge meente «nagenoeg» voor niets en me dunkt er moeten al verscheidene gemeentebesturen, die nog iets te verknopen hebben, onrustig op hun zetel worden om dit mooie voor beeld na te volgen. Nou, en de burgerij is het er natuurlijk dadelijk mee eens, want ze krijgen immers terstond het licht voor 2.) ct. en betalen nu wie weet hoeveel. i 't Lijkt allemaal zoo mooi en zoo aanlokkelijkmaar om mooi en aanlokke ijk te zijn is het dan ook klaar gemaakt. I Enkele jaren geleden heerschteer nel zoo'n razzia. De eene gemeente voor, de andere gemeente na, besloot haar eigen net aan de P.N.E.M. over té'doen; helaas stonden de kansen toen een beeije anders en moesten de gemeenten toen een flinke veer laten eer ze hun nel, waarvan inder tijd gouden b. rgen waren voorge spiegeld, kwijt waren. Ze bleven met min of meer schuld opgescheept zitten. Doch de gemeenten, die zich red- van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. den konden, redden zich en er gingen enkele jaren rustig voorbij. Nu beginnen we blijkbaar aan de tweede periode. Thans moet als lokvogel blijkbaar een lichllarief van 25 ct. fungeeren, en er zullen natuurlijk nog talrijke vogels, waarvoor het net is uitge spannen, gevangen raken. liet zou te verwonderen zijn als het anders was. Meuschen, die een tiental jaren vooruil durven zien zijn nu eenmaal zeldzaam. Het directe voordeel heelt meestal zoo'n geweldige aan trekkingski acht, dat nun het verder- alle niet de band wegwuift. Vraag b.v. nu eens of gemeenten van gelijke grooite als Gemert, die voor 5, 0 jaren hun net aan de P.N.E.M. verkochten, ook lichl tarieven hebben van 25 ets. per iv.W.U. raag eens of 2 gemeenten naast elkaar, beide aan ue i'.N.E.M. ver kocht, gelijke tarieven hebben. Denkt u cdb 1Ü jaar verder I Denkt u eens lu jaar terug. Denk u eens aan de tarieven van toen en nu en hoeveel ge er nog over te zeggen zult heuben, laat slaan er van af weet, als ge eenmaal verkocht hebt. Denk eens aan wat een eigen bedrijf nu iu de gemeente houdt ol brengt en denk er eens aan wat het daarné nog doen zal. wegens al die goedkoopte ook met krentenwegen kunnen ophouden. Die centralisatie is een raar iets. Een gevaarlijk iets, een aanlokkelijk iets en aangepraat en uitgewogen in zijn volle zwaarle en al zijn voor deden door welbespraakte mannen uit de stad, maur tli cenlralisatie nieuw vertier moet brengen. En dat kan ik me begrijpen. Het is menschelijk. Maar niet b grijpen kan ik me, dat de plattelander van 't platteland zelf even hard meewerkt om zijn platteland nog weer platter te maken dan het al is. Dat gaat eenvoudig een gewoon menschenverstand te hoven. Ook toch weer niet. Want het spruit voort uit onkunde. Uit het niet hebben doorgedacht op de problemen van het platteland, die juist de laatste jaren in zoo over stelpende mate over het platteland heen vallen. Vroeger was het een eerezaak voor ieder gemeentebestuur te vechten voor zijn dorp en daarin te houden wat ze hadden. Zoo vecht den Bosch nog voor zijn ambtenaren, die in Vtight gaan wonen, zoo vecht Veghel voor zijn walcrschupszelel, Oss en Waalwijk voor hun kantongerecht etc. etc. etc. En de plutlelundsplaalsen hebben het pleit meestal verloren. Maar dat ze nu ook nog uit eigen beweging een stuk van d'r levende wezen afslaan, is helaas wel begrijpelijk, maar voor ons nagenoeg 011 >ergei llijk. Doch het is er niet te minder waar en droevig om. Voor vele gemeenten is dit nieuwe gevaar n g lang niet van de lucht, want de vogeiaars fluiten zoel en hebben er heel veel voor over om hun prooi te verschalken.» Nadruk verboden. 21. Ik zei je, dat ook mijn vader me een erfenis heeft nagelaten en dat beteekenue dat ik zijn uitvinding zou volmaken. Zoo Reeft het geen waarde. Af en toe een paar pond verdienen beteekent niets; het plan meet uitgewerkt worden en de rub ber op groote schaal vervaardigd. En dat is mijn werk geweest sinds mijn va ders dood. Hij liet mij Laburnum Cot tage na, en juist genoeg om van te leven; dat was alles. Maanuen achter elkaar heb ik hier alleen geprobeerd het ge heim te vinden. Ik was zoo verdiept in het werk, dat ik vergat te eten; ik gunde me eenvoudig geen rust. Daardoor ben ik ziek geworden en moest ik Sarah El len in huis nemen Hij liet me niet ge noeg na een meisje te houden, daarom moest ik jou bij mij nemen. Wat jij me betaalt is juist genoeg om van te leven. En je kwam als uit den hemel gevallen. Als je myn eigen zuster was, zou ik niet meer van je kunnen houden dan ik nu gedaan heb. En heeft u vorderingen gemaakt met dit werk? De vrouw zuchtte. Soms denk ik van wel. en dan weer van niet. Maar slagen zal ik! En bezit u de formule? Ja. die bezit ik. Ik heb hel op panier en ik heb het hier ze wees op haar voorhoofd. Mag ik haar zien? vroeg Nancv. Neen, dat kan ik niet doen. Niet, Maar we krijgen het licht dan toch maurgoedkoopcr, zal Jan de kreiilen- weger zeggen, en hij heelt gelijk. En ik kun ine voorstellen, als we hier ailt inuul ullts in een groot warenhuis gingen koopen, we ullts ook gueükooper kregen, en ik vraag aun Jan de krenten weger, wat hij dan zou zeggen, want üun zou hij dat ik je niet vertrouw, lieve 'Nancy ik zou je myn eigen leven toeve.trouwen. Maar ik mag je dat niet laten zien! Al die andere dingen en ze wees op de lange ryen boeken, zijn tot je beschik king. Maar dat is onmogelijk. Nancy zweeg. Je moet er niet hoos om zijn, lieve, ging de vrouw voort, maar je moet me trachten te begrijpen, het is een soort heilige plicht tegenover mijn vader. Vóór hy stierf zei hy mijMary, kind, ik kan je weinig geld nalaten, maar als je mijn uitvinding perfectionneercn kunt, zul je niet alleen je vaders eer herstel.eu, maar je zult de rijkste vrouw uit de heele huurt worden. Ik maal niet om geld, begon ze, ik ben wel uit Yorkshire, maar ik heb mijn ziel niet verkocht voor goud; maar dit is een heilige plicht, en ik zal tot aan mijn dood werken om myn vaders naam te herstellen in Leeds. Stil ik hoor iemand aankomen? Er is niemand. Ik ben zoo bang dat iemand mijn ge heim te weten komt.... Maar jij zal het nooit verklappen, nietwaar Nancy? Nooit! antwoordde het meisje. Wat u mij vanavond heeft verteld, zal ik be schouwen als iets heiligs; er zal nooit 'n woord van over mijn lippen komen. Ik zou je graag de formule ook laten zien. Misschien doe ik dat later nog wel eens. Haar stem zonk weg in gefluister; ik bewaar haar in de brandkast naast mijn bed, maar ik hoop zoo dat ik niet zal sterven vóór ik het werk heb vol bracht. Er is rog maar een weinig voor noodig en dat kan ik elk oogenblik ont dekken. Ze keek Nancv lang en vastbesloten ian. Na een lang stilzwijgen stond ze plot seling op. Vergeef het me, riep ze uit. ik zie Jat ie staat te kleumen van de kou. Ik *noect me schamen dat ik ie zoo lang bier houd. maar als ik hierover spreek, ver beet ik alles om me heen. Laten we terug aan naar de kamer. Bij de deur kwam Sarah Ellen hen te- 'emoet. Daar is iemand om miss Nancy te spreken, zei ze. Toevalligerwijs speelde men cms de/er Uu^cu een nauuuaui-suciults- liscu uiaauje in ue iiuiiü, uai met licie leiieiö »Ue Victorie» aan zijn kop voert. net scinjiit dat de redactie van dit weeKOiaaujc zien lol laak ge&icid iiccil ue verscniuenue giooic poli tieke partijen lu ons» lana &iur \uor siuk. ue les te lezen, uneinuc ue Verueneiijkiieid Vuil uueu te suilen tegenover ue aiieeuzatiginukenue jN.ö LS. iii du bluuuje Hor een scri bent van leer legen Ue vryZiiung- ueiuocraleu. Alen z.ui tlCa lieiuuieieii üat ue ijciue vnjz.-ueui. inunsurs voor enkeie wetveit een rau.u reue genouuea ncuben, wauimzij ncuueu aaugeioonel ue eeiitjke en ernstige bedoeling te hebben ons land en zijn schatkist zoo veilig mogelijk door de Oiizekere lijden te helpen. Mogen wij nu der Ihclurica van »ue Victorie» gciooven, dan heeft ieder luisteraar versteld geslaan van de leegheid en holheid van hel beloog van deze ministers. Leeg en hoi was het beloog omdat ue lieereu niets wisten te vertellen over de toekomst en zij alleen maar vertrouwen konden vragen in het beleid der regeering. Nv ij sigiialeeren üeze schrijverij slechts out ten overvloede nog eens hel gehalte oer nat.-soc. volksvoor lichting aan de kaak te stellen. Er worut uier maar van leer gelrokken tegen rcgeerucTs, uie in moeilijke ouiMaiiUiglieuen den moed hcziticil om tiet land te dienen. L>ul niemand aiiuers dan de nat.-soc. een klaren blik op de toekomst van ons volk hceU welen we al langer üun van daag. Wij vinden Uaaioin geen aau- iciuhig oni alleen uin Uiigsnrekuns \eitrduwen 111 ue rcgccung op le zeggen. Is er ouder ue nat.-aoc. nu werkelijk g en likje appreciatie voor de mauucii Uie ue zoo oiiüankbare laak van legccrucr willen op zich nemen V Men Uoel tiet voorkomen also! uit mei hei geval is en uRuf Ue hcercu ministers niet lui lanUs- I belang maar enkel en alleen hun kleine purlijbeluiigcljcs voor oogen hebben. Een Ueigelijke wijze \an inaur-rauk-crilisecicn gaal builen Ue pei ken. Maar Ue scnai e banuels- reizigers ui andere nieuwbakken pouuekclingeii, uie achter ue nul.- suc. voormannen aanuaiul, slikt Uat wel. En Ueze \olinaakl onbenullige tiUpralers zullen ue pioUucicii van du sooit «politieke schoiuig» wel weer uitkramen in Irciucoupé of aan slaiiiialci. I In hetzelfde epistel wordt nog vol vei omw aai uig.ng geiepl jjvcT de Wie dan? vroeg Mary Judson. Ik weet het niet, ik heb hem nooit eerder gezien. Hij zei dat hij voor zaken kwam. Misschien is het een fabrikant die je ontwerpen wil zien, fluisterde Mary. De Hemel geve het, riep het meisje uit. Een oogenblik later trad ze de kamer binnen waar een jonge man van een jaar of dertig zat ie wachten. HOOFDSTUK XI. JOHN SHAWCROSS' AANBOD. Herkent u mij nog. nrss Trevanion? Zeker, Mr. Shawcross, daar heb ik een bijzondere reden voor. Mr. Shawcross keek haar vragend aan. aan. U bent een van de weinigen, die waardeering voor mijn werk heeft ge toond, antwoordde Nancv lachende. Het is dus niet te verwonderen, dat ik u her ken. Ja. en toen wist ik niet, of ik het kon gebruiken, antwoordde de ander, ;k kan dat nog niet vooruit zeggen, maar ;k ben gekomen om u een voorstel te doen. Dat interesseert my boel erg! IT moet me verg°ven. als ik over per soonlijke omstandigheden praat, maar de kwestie is deze: myn vader was fa brikant in Leeds en men dacht algemeen, dat hij buitengewone zaken deed. Hij was ouderwetcch; hij w'lde niet met zijn tyd meecaan. Toen hii eenige jaren ge iden stierf, liet hij ziin zaken in een slechten toestand achter. Natuurlijk is -din goede naam bewaard geb'even. Ik was eenige zoon en betaalde iedere cent die er te betalen was, voegde hij er niet ronder trots aan toe. Dat weet ik. rei Nancy hartelijk, :k heb er over gehoord. Bent u wel een* op de Manchester Beurs geweest. misc Trevan'cn? Nomt. lach'e Nancv, ik zou er den moed n?et toe hebben. Wanneer li daar op een beursdag heen gaat. ging Mr. Shawcross voort, -uit u merken, dat met het eerste naar de rijke raenschen gekeken wordt, maar naar degenen die een goeden naam heb- Xjcu. ±vui ,s meer waui u uuu aannaai n,»,t- Yvaar"/ uat is zeker zoo, bevestigde Nancy. i\uuat ui aiieo ueiaa.u *.au, uioeot ik van Yuieii ai aau licgiiuicii en uuewel ik ïiici ie K.agvii u_D, ucu ui er n„g aayd XUet iiccielnaai Poveuop. U Pegiypi ine lucu, nietwaar? v ci.ioiueii, antwoordde Nancy. Myn vrouw is net ais ik, g.ng hy voort. z.e zegt aiuju: we mogen geen sciiuuien manen, wat er oon. gebeurt. Jonn, ik maaii ze niet. Maar ik hen niyn zin op iets gezet. U weel, üat ik creton nes en tapiaserien labriceer, nietwaar? Maar ik Kon geen leekeuing.n Kragen, ü.e me aanstonuen; aues wat ine we.u aan- gebouen was aigezaagu en ouüerweiscn. oaarom zyn uw ontwerpen me zoo op- gevanen. ik zei tegen me zelf: die jonge came bezit smaak en verstane en oe- scnaving. En jk geloof, uat uw ontwer pen üen weg naar net publiek zullen vin- oen, naar ue menschen üie van mooie smaakvolle dingen houden. Dat heb ik u inner tijd al gezegd, nietwaar? Ja, zei Nancy, maar u liet my toch zonder resultaat weggaan. Dat was myn schuld niet, ant woordde John Shawcross; ik zag met één oogopslag, dat voor deze dingen nieuwe machines noodig zijn en nieuwe machines kosten een boel geld. Daarom moest ik u zonder resultaat laten weg gaan. Maar ik geloof, dat ik nu zaken met u zou kunnen doen, als u mijn voor stel accepteert. Wat is dat dan? vroeg Nancy ge ïnteresseerd. Ik ben eenigen tijd geleden met een jongen man in contact gekomen, Dick Greenwood heet hij, die het met mijn ideeën eens is. Hy is niet rijk, maar be zit toch een behoorlijk kapitaal en als we het met u eens kunnen worden, zou den wij compagnons willen worden. Het met mij eens worden?, vroeg Nancy verwonderd. Wat heb ik daar dau mee te maken? Ik wil volmaakt eerlijk tegenover u zyn. U herinnert u dat u een paar teeke- ningen bij mij achterliet, die ik het mooi ste en belangrijkste vond. nie'waar? Ik liet ze Dick Greenwood zien, die ze even interessant vond als ik. U heeft geen p,annen voor ue toekomst, nietwaar? vroeg ue man, u heett zicu aan niemand vernunuen? Nancy schudde het hoofd. Ziet u, miss Trevanion, en hy schoof zyn stoet wat uicnter by haar, uw teekentngen zijn niet aiiedaag^cn; ze hebben iets aparts het beteekent eigen- lyk: een nieuw pubhek winnen, beg.ypt u me? Ik zai u eerlijk de waarne.d zeg gen; als Dick Greenwood en ik ons pian uitvoeren, riskeeren wij alles wat wy be zitten, zoodat wij verloren zyn als de boel mislukt. Maar we zijn er niet bang voor: we vertrouwen, uat we het pu bliek zullen winnen, als wy alleen het reeht op de teekeningen bevitten. Als wy uw werk nemen, zouden we de groote firma's uit Londen en andere steden kunnen verzekeren, dat wij alleen het recht hadden, die ontwerpen te voeren. Maar u zoudt zich dan moeten verbin den voor geen andere firma teekeningen te maken. het hart van het meisje sloeg met groote slagen. Dit was inderdaad ten be wijs, dat haar werk waarde had. Dat is dus uw voorstel? bracht ze eindelijk met moeite uit. Gedeeltelijk wel. Wat is dan het overige? Het cvcrige klinkt misschien min der aangenaam. Zooals ik u zei. wasen Dick Greenwood en ik alles wat wc be zitten. En het kan maanden, jaren duren voor we een vast afzetgebied gevonden hebben voor deze goederen, en onder- tusschen zitten we op zware lasten. Dat begrijpt u toch. n;etwaar? Dat begryp ik natuurlijk. Daarom kunnen wii u den eersten tyd geen hoog salaris aanbieden. Dus ik moet me verbinden voor u te werken tegen een laag salaris? Zoo staan de zaken. Ik wil abso luut eerliik met u nra'en. m'ss Trevanion. We willen het alleen-recht hebben van uw ontwerpen, wat u heeft ceteekend, zoolanc u in Leeds was en wnt u nog zult teekenen gedurende de volgend» 2 jaar. Maar we kunnen u niet meer belo ven dan honderd pond voor bet eerste jaar en misschien ook >,Pt tweede. J Werdt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1