Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
hflflR ERFDEEL.
FEUILLETON
ItUjHltaccU' j Vxwlecs
SPAART KOSTEN
EN MOEITE
NUMMER 9.
ZATERDAG 27 JANUARI 1934.
57e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't gebeele rijk 1.40.
UITGAVE:
W A AL WIJ KSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per reg°.l.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
Geachte Redactie,
Het zij mij vergund een klein plaats
je in Uw blad te vragen voor het on
derstaande. Bij voorbaat mijn dank
voor de plaatsruimte.
Het is mij opgevallen (en met mij
velen), dat U sedert eenigen tijd stem
ming maakt voor samenvoeging van
gemeenten, zulks in navolging der Mij.
voor Handel en Nijverheid. De gege
vens, die U de lezers dan ook voor
legt, zijn meestentijds ontleend aan
bet tijdschrift dier vereeniging, ge
naamd „Maatschappij belangen".
Nu is het opmerkelijke, dat genoem
de Mij. het vraagstuk uitsluitend be
ziet van den financieelen kant, terwijl
er toch ook nog wel andere zijden aan
deze kwestie zijn verhonden. Wanneer
men het in dit licht beziet, is het hu-
wel ijksvraagstuk ook geen ander dan
het betrouwen van de rijkste vrouw,
terwijl in Nederland gelukkig ook deze
kwestie nog van hooger standpunt be
zien wordt.
Merkwaardig waren in dit verhand
de cijfers van Sprang-Capelle, welke
gemeente nu pl.m. 6000 minder jaar
wedden aan Burgemeester, Secretaris,
Ontvanger enz. betaalt dan vóór de
vereeniging. Doch daarenboven zal
deze gemeente aan wachtgeld betaald
hebben pl.m. ƒ60.000,—. Ongeacht de
amortisatie van dit kapitaaltje betee-
kent dit een jaarlijksche rente van
3000,Het voordeelig saldo be
draagt uit dezen hoofde dus 3000 in
een gemeente van 5000 inwoners.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
Hij is zelfs arm. Zijn familieleden
leven geen van alle meer. De Trefry's
zijn zoo iets als de Trevanion's; eens was
het een groot geslacht en bezaten ze veel
land, maar ze hebben later alles verloren.
Maar, voegde ze eraan toe, John is een
gentleman gebleven.
Dat is hij, erkende Mary, dat zie
je op het eerste gezicht. Eerst dacht ik
dat er niet veel bij zat, maar later merk
te ik, dat ik me had vergist.
Hij is de beste vriend, dien ik bezit,
zei het meisje, en toen mijn vader
stierf, was niemand zoo goed en aardig
voor me als hij.
Mary Judson keek haar onderzoekend
aan.
Is het niet meer dan een vriend?
Néén, maar een echte vriend, ant
woordde het meisje.
Dit gesprek had plaats na de thee, ter
wijl John een praatje maakte bij Mrs.
Uren.
Ik heb opgemerkt, dat Mrs. Uren
hem net behandelt, als ze jou doet. Eerst
dacht ik, dat hij een Lord was of iets
dergelijks. Ik stond ervan te kijken, toen
hij vertelde dat hij een baantje had. Maar
je kunt wel zien, dat het geen gewone
jongen uit het volk is.
John kwam op dit oogenblik de kamer
weer binnen, en Mary liet ze alleen.
Jullie zullen elkaar wel veel te ver-
lellen hebben, zei ze glimlachend.
John, waarom doe je zoo vreemd?
vroeg Nancy, toen Mary de kamer uit
was gegaan. e
Moet nu voor dit bedrag maar luk
raak ingegrepen worden in gemeente
grenzen? Moet dit nu als reclame die
nen voor een willekeurig uit het ver
band rukken van het historisch ge
groeide?
Want het verhand tusschen de ge-
biedsdeelen in de gemeente Sprang-
Capelle is niet anders dan kunstmatig,
van boven opgelegd en zonder één en
kele basis.
Het verwondert mij na kennisname
van Uw cijfers niet meer, dat de argu
menten voor de samenvoeging zoo ge
zocht waren. Werkelijk gezonde argu
menten waren toen ook zeer schaarsch
en waarschijnlijk niet voorhanden. De
samenvoeging van Sprang-Capelle is
daarom geen voorbeeld voor verdere
pogingen in die richting. Wanneer men
alles overziet, is de balans niet gun
stig.
Onlangs diende als argument in Uw
blad het voorbeeld der Friesche ge
meenten, die uit verschillende dorpen
bestaan. Inderdaad, maar U hebt toch
zeker in de dagbladen wel eens iets ge
lezen van den onderlingen strijd en
animositeit der dorpen onderling. Zoo
niet, dan informeer maar eens te Hee
renveen.
Daarenboven nog deze vraag: Hoe zou
het komen, dat blijkens de berichten
in de dagbladen zulk een groot aantal
groote en grootere gemeenten noodlij
dend is in financieel opzicht en juist
de kleine zich goed kunnen handhaven?
Hoe zou het komen, dat in het bij
zonder de Friesche gemeenten, ondanks
de financieele voordeelen van dorps
samenvoeging, nagenoeg alle noodlij
dend zijn?
En waarom zou de tegenwoordige
Min. van Binnenlandsche Zaken (op
het gebied der gemeente-financiën een
erkende specialist) in de Tweede Ka
mer verklaard hebben, dat hij uit be
zuinigingsmotieven geen samenvoe-
Doe ik vreemd?
Ja. Wat is er met je?
Niets bijzonders.
Maar waarom ben je niet eerder
gekomen?
Had je dat dan gewild?
Maar natuurlijk! Ik heb je in geen
twee jaar gezien en ofschoon ik je schreef
dat ik naar Cornwall kwam, heb je
niets van je laten hooren. Heb ik je
soms beleedigd zonder dal ik het weet?
John draaide het hoofd naar het raam
dat uitkeek naar het strand, maar hij gaf
geen antwoord.
Is er iets, John? Wil je me het niet
vertellen?
John schudde het hoofd en mompelde
iets van „geen tijd hebben".
Kom nu, zei het meisje, je moet
niet zoo tegen me zijn. Anders krijg ik
er spijt van, dat we elkaar hebben ont
moet, voegde ze eraan toe.
Ik wilde niet komen! barstte hij
uit; maar toen hjj de pijnlijke kleur zag
op de wangen van het meisje, voegde hij
er haastig aan toe:
Neen, Nancy, vergeef me, zoo be
doel ik het niet.
Maar John toch
Ik ben een zelfzuchtige ellendeling,
riep de jongeman uit. Welk recht heb ik
om zoo tegen je te spreken?
Maar we zijn toch goede vrienden,
zei het meisje.
Ik weet het en ik probeerde zoo aan
je te denken, maar ik kon niet, Nancy,
ik kon eenvoudig niet. Weet je waarom
ig niet eerder ben gekomen? Omdat ik
bang was voor mijn eigen gevoelens,
omdat ik niet durfdeToen je in
Leeds was en ik je schreef, kon ik me
tenminste beheerschenmaar nu,
nuLuister, Nancy, zei hij plotse
ling, we zijn samen van kind af aan
opgegroeid; jaren geleden beschouwde
ik je als mijn toekomstige verloofde en
ik verlangde naar den tijd, dat ik je tot
myn vrouw zou kunnen maken
Natuurlijk heb ik je dat nooit durven
zeggen, maar zoo was het. Ik maakte al
plannen voor de toekomst, ik wilde een
fortuin verdienen en jou alles geven,
maarik ben een mislukkeling,
Nancy.
Het hieisje gaf geen antwoord, maar
er was een vreemde blik in haar oogen.
ging van gemeenten zal bevorderen?
Dze verklaring is toch zeker niet een
gevolg van de door U gelanceerde gun
stige financieele uitkomsten?
ABONNé.
Inzender neme er nota van dat het
bedoelde artikel, opgenomen in ons
blad van 13 Jan., slechts een bespre
king was van een publicatie over dit
onderwerp van de Mij. voor Nijverheid
en Handel. Dat wij Sprang-Capelle en
Eethen als voorbeelden hebben geno
men is alieen omdat deze gemeenten
in onze onmiddellijke nabijheid liggen.
We hadden evengoed andere gemeen
ten ten voorbeeld kunnen stellen, waar
het financieele voordeel nog bedui
dend sterker in het oog valt, zooals b.v.
Ravenstein, waar de kosten van alge
meen beheer na de vereeniging daalden
van 27.680.05 tot 13.605.89.
Dat de Mij. v. N. en H. het vraagstuk
uitsluitend van den financieelen kant
beziet is onjuist. De onderhavige publi
catie behandelde dit punt, maar andere
zijden van de kwestie zijn al in vroegere
artikelen in „Maatschappij-belangen"
toegelicht.
Dat de wachtgeldregeling buiten be
schouwing gelaten is, is in onze bespre
king uitdrukkelijk gezegd.
Ook uit dit ingezonden stuk blijkt o.i.
weer, dat in liet algemeen geen andere
dan gevoelsbezwaren tegen combinatie
van kleine gemeenten kunnen worden
aangevoerd. Wie het vraagstuk als
groot geheel beziet, zal toch onmiddel
lijk moeten toegeven dat de toestand,
zooals die historisch gegroeid is, in
liooge mate irrationeel is en dat er
vroeg of laat een einde moet komen aan
het voortbestaan van de vele lilliput-
gemeenten. Het gaat toch niet aan een
noodeloos ingewikkeld en duur be
stuursapparaat te bestendigen in een
tijd waarin omwille der bezuiniging
zoovele vitale belangen moeten wor
den aangetast. De betere gebiedsindee-
ling behoeft daarom nog niet „lukraak"
te geschieden, zooals inzender zegt, in
tegendeel voor en tegen worden nauw
keurig afgewogen bij elke annexatie
afzonderlijk, zoodat die plaatsen ver-
eenigd worden die ongeveer gelijke eco
nomische belangen hebben. Het geval
dat zich te Heerenveen voordoet staat
geheel op zichzelf, ook daar geldt het
een verkeerde regeling der gemeente
grenzen; de stad Heerenveen behoort
n.l. tot 3 streekgemeenten, wat begrij
pelijkerwijs veel onnoodige strubbe
ling geeft.
Dat de kleine gemeenten zich liet best
financieel kunnen handhaven is in
het algemeen niet juist. Talrijke kleine
plaatsen spartelen om het hoofd boven
water te houden. Daarbij komt dat ver
gelijking met steden niet opgaat. Daar
zit men thans immers met de groote
massa industrie-werkloozen en met de
hoogere steunnormen dan ten platte-
bedaart spoedig met
^er stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist
lande.
Dit slechts naar aanleiding van ver
schillende door inzender geopperde be
zwaren.
Wij willen het vraagstuk in zijn
groot geheel blijven zien en voor ons
is daarom de vraag met welke gebieds-
indeeling land en volk in de toekomst
het best gediend zullen zijn. Objectief
beschouwd is dit o.i. het geval wanneer
de gemeentegrenzen ruimer geprojec
teerd worden, en wanneer wordt afge
rekend met historisch gegroeide mis
standen.
Dat wil niet zeggen dat de gevoels
argumenten die de bevolking kan heb
ben daarbij uitgeschakeld moeten wor
den; integendeel en daaraan hebben
wij steeds meer dan voldoende aan-
dacht geschonken, wat gebleken is bij
tal van gelegenheden in deze omge
ving. 't Zwaarste moet intusschen het
zwaarst wegen, zeker bij een algemee-
ne behandeling van 't vraagstuk als wij
deden.
I RED.
en laat ons uwe advertenties
plaatsen in andere bladen
U behoeft niets te doen dan
ze ons even op te geven Wij
doen de rest en het kost U
geen cent meer.
I - Kijk me niet zoo aan, smeekte hy,
j ik wilde je niet kwetsen. Ik ben een
laffe ellendeling, ik zal weggaan voor
dat ik nog meer stommiteiten zeg
j Maar hij ging niet weg, hy bleef haar
met bewonderende oogen aanzien.
Ik wilde me beheerschen, ging hy
voort, ik wilde mezelf wijsmaken, dat
ik alleen een vriend voor je wilde zyn,
maar toen je weg was, o, Nancy, vergeef
me
Nog altijcl zweeg ze. Dit was heel an
ders dan wat Ben Briggs of Jack tegen
haar gezegd hadden en het ontroerde
haar op een vreemde manier. Ze wist
wel dat John veel van haar hield, maar
ze had hem altijd beschouwd als een ka
meraad; dit had ze toch niet verwacht, i
Weet je, wat ik me had voorgeno
men, Nancy? Ik wist, dat je hart brak
van verdriet, toen Trevanion Court
verkocht werd en de gedachte dat Jack
Beet er eigenaar van werd, moest je wel
ontzettend hinderen. Daarom heb je op
die optie aangedrongen. Ik begreep dat
het een onbegonnen werk was; hoe
moest jij tien duizend pond bij elkaar
krijgen? I
Ik herinner me, viel Nancy hem in
de rede, dat je me al je spaargeld hebt
aangeboden^ dat was lief van je, John!
Dat had niets te beteekenen, ant-
woprdde hij ongeduldig, maar ik had 'n
plan in mijn hoofd, waarmee ik dat geld
dacht te verdienen. Ik zou het je als ge
schenk aangeboden hebben, Nancy, maar
het is mislukt, het is mislukt.... Daar
om schaam ik me zooik zou den
grond willen kussen, waarop je hebt gc-
loopen en toch kan ik je niet helpen. Ik
ben je niet waardig, nooit, nooit!
Nancy's oogen werden vochtig; de
ernst en de eerlijkheid van dien jongen
ontroerden haar, zooals nog nooit iets
haar had ontroerd.
Ik wilde er nooit over spreken, ver
volgde hy, maar ik kon het niet hcl-
pen, Nancy. Direct nadat jij was weg
gegaan, verdiepte ik me in de studie over
de electriciteit. Ik schreef een boek en
ik stelde me voor, dat ik er veel mee zou
verdienen, maar het heeft my byna niets
opgebracht.
Heb je een boek geschreven? riep
ze uit, en is het uitgegeven? Waarom heb
je me geen exemplaar gestuurd?
Ik had het gedaan, als ik er succes
mee had gehad, maar ik was te veel te
leurgesteld en al myn hoop was vervlo
gen. Ik geef het niet op, dat niet. Elec
triciteit is zoo iets wonderlijks, Nancy,
ik heb er een nieuwe studie voor in myn
hoofd. Denk eens aan, dat de lucht, die
we inademen, er mee gevuld is en als we
die krachten dienstbaar kunnen maken,
verandert alles in de wereld. Maar ik
hen hang, dat dit niet gepubliceerd zal
worden: het kost te veel geld.
Wat ben ik hier blij om, John, riep
het meisje uit.
Waarom ben je bly?
Omdat, omdatneen, niets,
maar het is heerlijk.
Ik had je dit niet moeten zeggen,
ging de jongeman voort.
Maar ik ben bly, dat ik het weet.
Het is een mislukking geweest, Nan
cywas je maar nooit gekomen,
dan had je niet geweten wat een zwak
keling ik wasMaar nu ben ik een
maal hier en ik moet het je zeggen, ik
houd zoo van je, Nancy, ik houd zoo
van je
Hij wilde de kamer uitgaan. Ze hield
hem tegen.
Maar je mag niet weggaan, John, er
zyn zooveel dingen, waarover ik met je
wil spreken
Ben je niet hoos op me, Nancy?
Nancy's hart klopte heftig. John's
woorden hadden een onbekend gevoel in
haar wakker geroepen. Het mysterie van
de liefde werd haar opeens geopenbaard.
Ik wou dat ik je kon helpen, fluis
terde ze.
Je hebt me geholpen, riep hy uil.
Je hebt me tot alles aangespoord. En ik
zal mijn doel bereiken, ging hy voort,
met schitterende oogen. Niet dat myn
nieuw boek me geld zal inbrengen, maur
ik wil aantoonen, dat electriciteit de bron
is van alle leven! Je zult zien, dat ik
iets groots ontdekken zalNiet dat
ik ooit geld zal verdienen, ik zal altijd
wel een arme drommel blijven, maar,
maaroh, NancyI
Je moet me een exemplaar sturen
van je boek, zei het meisje, of neen,
ik weet wat beters, morgen moet je
het komen brengen.
Ik durf niet, zei hij heesch, ik zou 1
alle zelfbeheersching verliezen, ik zou I
je vragen mijn vrouw te worden, hoewel
ik je niet eens een huis kan aanbieden.
Maar als ik je ooit kan helpen, moet je
het zeggen, Nancy. Ik zou door het vuur
voor je gaan, om je een dienst te kunnen
hewyzenJa, morgen zal ik het
boek sturen, maar zelf komen durf ik
niet
Hij ging haastig de kamer uit en Nan
cy keek#liem door het venster na tot hij
uit het oog verdwenen was. Toen ging
ze langzaam naar haar kamer.
Er fitsten honderd gedachten door
haar hoofd. John's liefdesverklaring had
haar meer ontroerd dan ze direct besef
te. Arme, lieve, onpractische John! De
jongen die altijd een droomer was ge
weest, zonder iets te bereikenEn
toch was hy een gentleman. Wat een ver
schil met Ben Briggs of Jack Beel; er
was geen spoor van burgerlijkheid in
hemZe was bly dat hy zoo had
gesproken, ze was blij dat ze hem had
aangespoord bij zijn werk. Hij begreep
haar; hij begreep wat Trevanion Court
voor haar beteekende, begreep hoe ze er
naar terug verlangde. Als ze van John
het geld zou aannemen, zou ze niet het
gevoel hebben, dat het een onwaardig
geschenk was; integendeel, ze zou cr
trotsch op zyn.
Ze zat lang in gepeins verzonken. Ze
wist niet waarom. Ze was blij om zyn
bekentenis, al scheen de toestand nog
zoo hopeloos.
Toen miss Judson terugkwam, was
Nancv kalm en rustig.
Is de jongen weg? vroeg Mary.
Ja.
Hoe lang is hy nog gebleven?
Een half uurtje ongeveer.
Je zei dat hy electro-technicus was?
Heeft hij een goede betrekking?
Ik denk dat hij drie pond per week
verdient.
Daar kan hy ook geen kapitalist van
worden.
Hij is heel knap, vertelde Nancy,
hy heeft een boek geschreven over
electriciteit.
Nooit van gehoord. Heeft het suc
ces gehad?
Ik ben bang van niet.
Wordt vervolgd.
het Zuiden,
Waalwyksche en Laigstraatsebe Courant,
46.
Ja.