Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. liflflR ERFDEEL, I FEUILLETON (i JL'MMER 10. WOENSDAG 31 JANUARI 1934. 57e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, em. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAAI/WIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. $9. Telegr.-adrea: ECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regsl. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. ONZE JEUGD ORGANISATIES BEDREIGD! Van bevriende zijde maakt men ons attent op een artikeltje in de Maasbode van Zondag-ochtend, ge titeld »Onze jeugd—organisaties be dreigd 1« Het was niettemin onze aandacht niet ontsnapt en 't lag reeds in onze bedoeling, het over te nemen. Hier volgt dan het artikel van de Msb. onder bovenstaanden titel «Terwijl in Duitschland zich de strijd meer en meer toespitst om de eigen katholieke jeugdorganisatie tegen het alles-gelijkschakelend nationaal- so cialisme te verdedigen; terwijl daar het Concordaat op dit punt eenvoudig wordt gesaboteerd, al is het alleen maar door het benemen aan de leden van de katholieke jeugdorganisatie van alle vooruitzicht op door de publieke overheid te vergeven be trekkingen, wagen onze Nederland- sche N .S .B.-ers zich op dit terrein aan uitlatingen, die zelfs den meest verblinden katholiek tot ernstig nadenken moeten stemmen, of liever: moeten weerhouden van eiken steun aan een beweging, die een bedreiging vormt voor de meest ernstige katho lieke belangen. De katholieke propagandist voor de N. S. B., de heer Vlekke, zeide op een vergadering te Hilversum op 20 December 1033: »ln den totalen Staat (hoe kan een katholiek daar over met zulk een gerustheid spreken?) zullen de Katholieke Jeugdvereenigingen als de Graal, die een tegenhanger is van de A. J. C., ophouden te bestaan«. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. Nadruk verboden. Ahde vrouw zweeg eenige seconden, toen ging ze voort: wat jammeralle menschen schijnen te mislukken in de wereld Maar hij zal niet mislukken, riep Nancy uitje kunt toch slagen zon der er geld by te verdienen. Zonder geld krijg je je oud tehuis niet terug, zei Mary somber. Gedurende de twee volgende dagen wachtte Nancy ongeduldig het bezoek van John Trefry af, maar hij stelde haar opnieuw teleur. Eindelijk bracht de po .t- hode haar een boek. Het was maar klein en dun en het was Grieksch voor Nancy, ze wist niet zoo heel veel van electrici- teit en ze zuchtte, toen ze de bladen om sloeg. Maar het deed haar plezier te zien, dat het al een tweede editie was en dat de uitgevers er uittreksels hadden bijge voegd van gunstige critieken. Daar heeft hij mij niets van gezegd, dacht het meisje. Ze liep den heelen dag met het bock rond en toen ze slapen ging, legde ze het onder haar hoofdkussen. Nancy, zei Mary den derden dag, ben je van plan met dien boerenjon gen te trouwen? Waarom? vroeg het meisje. Omdat je dan zijn hond niet mag houden. Hij zal het als een aanmoediging beschouwen, en als je toch niet met hem trouwen wilt, moet je den hond terug Thans heeft een andere spreker der N. S. B., de heer Overwijn, op een bijeenkomst van 23 Jan. 1.1. in Hilversum op een vraag, of de afzonderlijke jeugd-vereenigingen j moesten verdwijnen en of er in den nieuwen Staat één groote jeugdbe weging zou komen,geantwoord: »Ja natuurlijk, de jeugd in al haar ge ledingen zal in één groote jeugd beweging worden samengebracht. In j den nationaal-socialisten Staat is eï dus één jeugd, één Nederlands. Wij noemen het zonder aarzeling in de hoogste mate verderfelijk en totaal onverantwoordelijk, dat katho lieken ook zelfs den allergeringslen steun verleenen aan een streven, dat een der voornaamste steunpunten van ons katholiek leven, de eigen katholieke jeugdorganisatie, met vol slagen vernietiging treffen wil. Daartegen zullen wij, Katholieken, ons verzetten en blijven verzetten, met dezelfde energie, waarmede de zoo wilskrachtige grijsaard van het Vaticaan zich gekant heeft tegen den krachtmensch Mussolini, om 't recht der kerk bij de opvoeding van de jeugd, ook in onder haar hoede en leiding staande organisaties, onge schokt te handhaven. Als in Duitschland de Kulturkampf met al zijn noodlottige gevolgen gaat uitbreken of eigenlijk reeds uit gebroken is dan is het eerst en vooral op dit punt. Nooit laat de katholieke kerk de katholieke jeugd los. Dat staat met zelfvernietinging gelijk. En daarop zouden het zelfs katho lieken in ons eigen vaderland laten aankomen. Men blijve ons van het lijf met de meer dan onnoozele verklaring: maar dat willen de Nederlandsche N. S. B.-ers niet. Dat willen ze wel; dat blijkt klaar als de dag uit hun eigen verklaringen. En als er zijn, die het niet willen, dan zullen ze met den stroom worden medegesleurd. Het is de noodzakelijke conse quentie van het te kwader ure in ons vaderland geïmporteerd systeem. Daar helpt niets aan. Katholieken, die nog beschikken over een greintje verantwoordelijk heidsbesef, zullen, alleen reeds om de gevaren, die de katholieke jeugd beweging bedreigen, allen steun weigeren aan de nationaal socialis tische beweging. Laten ze hun geweten niet in slaap sussen met allerlei drogredenen, als blinden door blinden geleid. Al te laat zouden hun de oogen open gaan. Tot zoover dit artikel. Wat d:e-.Maasbode terecht voor de katholieken .schrijft, geldt natuurlijk ook voor elke christelijke partij van ons land. sturen. Maar liet is mijn hond. antwoordde het meisje. Dat is hij niet en je hebt geen recht hem al die dagen hier te houden. Zonder een woord te zeggen, ging Nan cy het huis uit, gevolgd door John. Bijna zonder te denken, sloeg ze den weg in naar Trevanion Court. Ze vroeg den hond: Hou je van de vrouw, John? Het dier kwispelstaartte en sprong te gen haar op. Je wilt zeker terug naar dat huis, niet? John keek haar aan; hij begreep niet wat ze bedoelde. Bent u daar, miss Nancy? Jonge Jack had haar staan opwachten, toen hij haar het veld had zien over steken. Ja, ik breng den hond terug, ant woordde het meisje. Maar het is uw hond, verzekerde Jack haar en u moet hem houden. Ik heb in Leeds geen plaats voor hem. Houdt hem dan zoolang u hier bent. Zie maar, hoe hij van u houdt! Nancy streelde hét dier, dat haar han den likte. Waarom moet u teruggaan naar Leeds, miss Nancy? Ik weet dat ik u niet waardig ben; u bent een Lady, een Tre vanion, en ik ben alleen maar Jack Beel; maar ik aanbid u. Er is niets dat ik niet voor u zou doen. Ik zal het heerlijk vin den om al uw wenschen te voorkomen Jack's stem beefde van ontroering. Eiken dag had hij naar haar uitgezien. Hij wist zeker, dat ze den hond zou te- rubr|ngen en dat zou een goede gelegen heid zijn om opnieuw met haar te spre ken. Eiken dag had hij zijn beste pak aangedaan om er behoorlijk uit te zien, als zij kwam. Nancy was onder den indruk van zijn eerlijke bedoeling. En zoo dicht Mi het oude tehuis ontroerde het haar dubbel. Weliswaar was hij maar Jack Beel, de zoon van den ouden Beel. maar hij was toch geen onaardige jongen. Bovendien I zou hij zijn naam veranderen.'Ze zou I M£S. Jack Trevanéon worden.... Ze rilde bij de gedachte. Maar welke andere mogelijkheid was er, behalve Ben Briggs.^ Kom, drong de jongeman aan; ik zou de gelukkigste man ter wereld zijn. Hij keek haar smeekend aan. llaar hart klopte wild. Waarom zou ze niet „ja" zeggen? Voor haar lag het tehuis van haar kinderjaren; ze zag de lanen en de tuinen waarin ze had gespeeld, ze herkende eiken boommeer dan ooit verlangde ze er naar terug. Luister, miss Nancy, ging hij voort. Als u met me trouwen wilt, zullen we 't huis nieuw inrichten. We zullen naar Londen gaan en daar kunt u alles uitzoe ken wat u mooi vindt. Zeg nu ja, miss Nancy, kom nu Opnieuw was ze in tweestrijd. Ze be hoorde tot die vrouwen, die een bijzon der goeden smaak bezitten, die van mooie meubels en artistieke dingen houden, ze wist hoe heerlijk het was over veel geld te beschikken en alles voor het oude huis te koopen om hel in zijn vroegere glorie in te richtenwaarom zei ze niet ja? De laatste twee jaar had %e in een moderne handelsstad geleefd, waar oude namen geen waarde hadden. Natuurlijk moest zij haar trotsch overboord gooien, maar zou ze er geen vergoeding voor krijgen? En als zij zich geven zou aan dezen landhouwer, zou ze de belofte aan haar vader vervullen en het liefste te rugkrijgen in haar bezit Zeg dat eene woordje, Nancy, smeekte Jonge Jack, voor de eerste maal het woord „Miss" vergetend. Top, zeg dat eene woord toch HOOFDSTUK XXI. Nancy's oogen gaan open. Het noodlottige ja-woord lag op haar lippen. Onder den indruk van het oogen- blik was ze bereid den jongeman haar ja-woord te geven. Maar plotseling kwam net beeld van John Trefry haar voor den geest. Ze dacht aan zijn gezicht toen hij in Mrs. Uren's kamertje had gestaan, ze herdacht ieder woord dat hij had gezegd. Arme, onpractische, lieve John, die van haar was weggeloopen, omdat hij haar niet wilde vragen, waarnaar zijn hart BUITENLAND. »üat heeft de belasting van mij gemaakt Op de Parijsctie boulevards heersch- te op den avond van 27 Januari vrij groote spanning. Een onoverzienbare menigte goltde been en weer lusscben den Boulevard Haussmann eu de Place de 1 Opéra. Telkens weer kwam het lol botsingen met de politie, die op verscneideu plaatsen niet sttrk genoeg was om de opgewonden be- tougers tegen te houden. Op den Boulevard kleedde zich een heer van middelbaren teeltijd geheet uit, waarna hij den omstanders» toeriep. .Dat hebben de regeering en de belasting van mij gemaakt." De man had inderdaad de lachers op zijn hand, doch dit kon niet belenen, dat hij tusschen twee agenten in naar hel politiebureau werd overgebracht. Roosevelt's goudwet door den Senaat aanvaard. De Senaat heeft Roosevelt's motie- taiy-bill aangenomen nadat een amen dement van Piitrnan was aangenomen welk amendement den president de bevoegdheid gaf de pariteit tusschen zilver en goud te handhaven op een bepaald peil door het gehalte van den zilveren dollar met 60 °/0 ie verminderen en zilvercertificaien uil te geven. Foltering in Concentratiekampen Een ontvluchte uit het concen tratiekamp te Oranienburg, de vroegere soc.-dem. rijksdagafge vaardigde Gerhard Seger, heeft te Praag voor een gezelsctiap journa listen verhaald over de gruweldaden die in de Duilsche concentratie kampen zouden worden bedreven. Wij laten liter een en ander volgen dat aan de rede van Seger ont leend is Eik aanvoerder, onderofficier, tot verlangde en die toch een gentleman was tot in de toppen van zijn vingers. John zou wel nooit succes hebben in. jyn werk en altijd arm blijven, zooa.s nu. Kom nu, drong Jack aan, beloof het me, Nancy. Door haar zwijgen aangemoedigd, kwam hij dichter by haar staan en leg de zijn hand op haar scnouder. Ze droeg een laag-uitgesneden zomerjapon zonder mouwen. Geef mij een kus een verloof me met je, zei hy, dichter by haar komend. Maar alsof ze door een wesp gestoken was, sprong ze opzy. 11e aanraking van zijn hand op haar vleeséh gaf haar zoo'n gevoel van walging, dat ze wel hardop kon schreeuwen en in dat oogenblik werd ze zich bewust, wat het beteeke- nen zou om met hem te trouwen. Deze kerel zou haar met lichaam en ziel be zitten, hij zou recht op haar hebben. Goede hemel, ze wist wat het beteekende, ze wist dat ze afschuw had van dezen jongen, en het werd haar tegelijk duide lijk, dat ze John Trefry, al zou hij nooit een cent bezitten, liet' had, dat hy de eenige was, wiens vrouw ze wilde zyn. Daarom leek Jack Beels aanwezigheid haar plotseling iels afschuwelijks en zijn licfkoozing een beleediging. Hoe durf je? riep ze uit, met welk recht noem je mij hij inyn naam? Hoe durf je mij aan te raken? Jij, jij, jij! Ze sprak zooals een Trevanion uit vroegere dagen tot een stalknecht ge sproken zou hebben. Elk van haar geba ren getuigde, dat ze hem haatte. Jonge Jack voelde het, hij zag hoe ze hem aan keek, hij begreep haar houding. Kom nu, vergoelijkte hy, ik bedoel de er niets kwaads meeEn in elk geval heb je me aangemoedigd. Aangemoedigd? Ik? Jou aanmoedi gen? Ja, mij! riep jonge Jack uit, die zyn zclfbcheersching verloor, denk je niet dat ik niet begreep waarom je bent geko men? Zoo makkelijk zul je niet van mij afkomen, hoor juffertje. Laat me alleen! riep hel meisje uit. Ga van ine weg, voor ik je er toe dwing. Mij dwingen?, lachte de jonge kei el, spottend, woedend door haar plotselinge zelfs S.A.-candidaten toe, elk niet- gevangene kan op elk gevangene elke willekeurige luim botvieren. Een instantie tot het indienen van eenig beklag bestaat niet. Nuoit rust noch overdag, noch 's nachts steeds de mensclien in beweging houden, dat was het systeem, dat de gevangenen ook tegenover elkaar tenslotte prikkelbaar maakte en dat hel onverbiddelijkst op de zoogenaamde Jodencampagnie werd toegepast. Onbesciinjlelijk slecht is de ge vangeniskost. Bcger kwaliliceert hem met varkensvoer, dat ook de aller armsten vaak laten slaan, omdat zij het niet naar binnen kunnen Krijgen. Nog heden dienen, met nieter- dikke muren omgeven koelkelders van een oude brouwerij als slaap zalen. Wekenlang werd op den killen grond geslapen. Toen zijn er over de geheele lengte kooien ge bouwd une hoven elkaar maar zoo dicht, dat voor zitten geen plaats is en de gevangenen als konijnen in hun hol, van 't voeten einde af hun »bed« moeten binnen kruipen. Een gevangene—architect heelt uitgerekend, dal er per man diie kub. M. lucht beschikbaar was. In deze atmosfeer moesten 138 man het tien uur uithouden In November liet de kamp commandant betonnen cachots bouwen met 00 tot 80 c.M. bodem oppervlakte, zoodat men er alleen maar in staan kon. In 'n dergelijke steenen dooukist werden vele ge vangenen, na hun vtrhoor, in kamer lü ingesloten. Een joousch dokter, moest 14 uur lang deze kwelling ondergaan voor een ander werd het een foliering van 192 uur Seger zeide voorts dat bij den gemiddelden S.A.-man alle politieke overtuiging ontbreekt, laat staan pohiieke geschooldheid. Tien procent aldus Segers vormen hoogs t verandering, dat wil ik wel eens zien! Ik sta hier op myn eigen grond, de grond die jij met al je smerige trots niet kan behouden. Weet je wei dat ik hier de haas over je hen? Ga weg! riep het meisje uit, en ver ontreinig de lucht niet door je aanwezig heid. Verontreinigen! Dat moet je me nog eens durven zeggen. Denk je dat ik dat allemaal van je wil afwaenten? Jij bent Nancy Trevanion en ik hen maar Jack Beel, maar ik ben evenveel waard als jij, als het niet meer is. Je denkt dat je me als een hond kan behandelen maar dat zal je niet glad zitten. Hij was zichzelf niet meer meester en zijn ware aard kwam hoven. Het dunne laagje bescljaving was verdwenen en Nancy zag hem als den echten zoon van den ouden Beel. Ze huiverde by de ge dachte, dat ze hem bijna haar woord ge geven had. Deze man zou haar in de modder hebben gedrukt, de aanraking van zyn ruwe vingers op haar huid had haar genoeg gezegd. Nu wist ze hoe hy werkelijk was en ze begreep dat een hu welijk met hem een afschuwelijke heilig schennis zou zijn geweest. Liever zou ze sterven dan met Jack Beel te trouwen. Zonder een woord te zeggen draaide ze zich om en vervolgde haar weg, maar de jonge Jack, razend van woede, gaf zich niet gewonnen. Neen liefje, zoo makkelijk kom je er niet af! riep hij uit, die kus zal ik toch van je hebben! En opnieuw sloeg hy zijn arm om haar heen en probeerde haar te omhelzen, ter wijl het meisje wanhopig probeerde los te komen. Ik heb je en ik houd van je, riep de ander, nu zullen we eens zien wie zyn zin krijgt, een Trevanion of een Beel, nu zal ik eens zien wat die hoogmoed van je waard is, en Ilij kon den zin niet eindigen. Ga weg, ellendig beest! gilde hij, want John, de hond, was plotseling op hem afgesprongen en zette zyn tanden in zijn arm. Wordt vervolgd. het Zuiden, Waalwybsclie en Laagsfraatsebe Courant* 47.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1