Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. as Siïiï BMP oner bet Fascisme. HflflR ERFDËËL, <&1 I FEUILLETON m }lecl£j^cmdsckz%ridfasta Joseph Hockinq. NUMMER 14 WOENSDAG 14 FEBRUARI 1934 67e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden t 1.25. Franco p. post door 't gebeele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38 Telegr.-ndresECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regil. Advertentiën nioeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. Nog serieus te nemen? Men heeft in ons blad de vragen kunnen lezen, gericht aan den mi- nisier van Juslilie, waardoor het Eerste Kamerlid Polak den heer Mussert het vuur zoo na mogelijk aan de schenen legt met het oog op diens misdadige verdachtmaking en paniek-verwekking in verhand met ook in ons land dreigende Stawinsky en Dreyfusschandalen, Het Utrechts Dagblad» wendde zich thans om inlichtingen tot ir. Mussert. Wat deze antwoordt is eenvoudig verbluffend: Denkt U ook niet dat de manier, waarop onze leden uit de burger wachten en uit den bijz. vrijwilligen landstorm gezet worde-», denkt U ook niet dat de wijze, waarop aan N S.li.-leden. die in overheidsdienst zijn. ontslag wordt verleend, erger is dan het Dreyfusproces En wat de Stawinsky-atlaire betreft, verwacht U niet, dat dergelijke opzienbarende dingen, gelijk nu in Frankrijk, ook wel in ons land aan den dag zouden kunnen treden?» Als men met dergelijke onnoozel- heden voor den dag moet komen na dergelijke onheilskreten nog wel in een plechtigen oproep van den «leider» om onathankelijke juristen, verbeurt men het recht om nog serieus genomen te worden. Het is gewoonweg kwajongens werk, maar dan van zeer bedenke- lijken aard. In alle Katholieke Kerken is Zon dag een schrijven voorgelezen van de bisschoppen, gericht tot de ge- loovigen der Katholieke kerk. Wij ontleenen er de volgende passages aan: ln dezen gewichtigen en beweeg lijken lijd hoort men dagelijks vraagstukken opwerpen van maat- schappelijken en blaalkundigeii aard. Nieuwe leerstellingen, op uit terrein verkondigd, hebben vat gekregen op breeue groepen der bevolking en in het bijzonder op liet jonge geslacht. Klaarblijkelijk is een nieuwe urde aan het groeien, die in menig opzicht valt toe te juiclien, wijl zij de verlossing beleekent uil indivi dualisme en materialisme, maar die ons iniusschen ook zorgen baart, wijl zij dreigt in andere dwalingen verstrikt le geraken. Wij bedoelen de slelsels die men aauduidl met Fascisme en Nationaal-Socialisme. Niet, dat de Katholieke Kerk voorkeur heel t voor een of anderen slaals- of bestuursvorm; de katho lieke Kerk slaat niet een bijzondere politiek vóór, noch een bepaaid staalkundig stelsel. Zij verlangt ech ter wél van lederen bestuursvorm dat deze niet geleid zal worden door beginselen, die de rechten, door üod aan de Kerk geschonken, of de natuurlijke rechten van iedereu mensch, in gevaar brengen. De Kerk heeft het recht en den plicht bepaalde maatschappelijke en staal kundige slelsels aan haar beginselen te toetsen. De behartiging van het goed be grepen nationaal-welzijn is iets groolsch en verhevens; daarom is het de roeping en plicht van alle burgers, daaraan nicde te werken. Ook mag niemand zóó eenzijdig persoonlijk belang nastreven, dat net evenwicht van hel geheel, dus het welzijn van anderen, in gevaar komt. Veeleer zijn wij ais vaderlan ders en sociale wezens bestemd en geroepen oin 111 samenwerking met onze medeburgers van alle klassen en standen, het onze bij te dragen tot den bloei van het geheel, het welzijn dus van allen. Maar dii welzijn van allen is 't weizijn van vrije persoonlijkheden met eigen bestemming. Dat weizijn zou niet bevorderd, maar wei vernietigd worden, als men den Slaat ging beschouwen als de éénige bron van recht, van normaal en van vrijheid; het zou vernietigd worden door elke geheel ongebonden dictatuur. Wat nu de bijzondere verhou dingen in ons land betreft, is het, bij de vage theorieën, die verkondigd worden, moeilijk beslissend uit te maken, in hoeveire verschillende fascistische- of nationaal socialFli- sche stroomingen ten onztn* den «totalen Slaat« aanvaarden. Noch- thuns zijn de bisschoppen verplicht, óók ten opzichte van hetgeen hier le lande geschiedt, hun standpunt le bepalen. Want al vallen de poli tieke vraagstukken, op zich zelf beschouwd, buiten de bevoegdheid der Kerkelijke overh< den, de Kerk heeft niettemin te waken voor de geestelijke belangen, die er op ve lerlei wijzen mee samenhangen. Al moge het waar zijn, dat de fascisti sche en nationaal socialistische par lijen in ons land zich niet onom wonden voor den >-totalen Staat« uitspreken, toch moeien wij wijzen op meerdere groote gevaren, die van deze partijen te duchten zijn. Vooreerst bedenke men, dat die stroomingen hij ons, ook al zouden zij nu nog niet het verderfelijke beginsel van het Staatsabsolulisme aanvaarden, vroeg of laat, zeer zeker onder den invloed van deze Slaats- of nalie-vergoding zullen geraken. f! Groote gedachtenstroomingen in het wereldgebeuren beïnvloeden el kaar meestal op onweerstaanbare wijze en neigen er daarbij gemak kelijk toe over volledig de denk beelden te aanvaarden dergenen, die op sommige punten wellicht, wenschelijke verbeteringen vermoch ten tol stand te brengen. Men vergete óók niet, dat de leiders eener felle beweging niet altijd de eigenlijke leiders blijven, maar zélf meermalen geleid worden en gestuwd door anderen, die de voile consequenties der theorieën, waarop de beweging steunt, in praclijk willen brengen. Een zekere gematigdheid bij de hoofdleiding is dus niet de minste waarborg voor de toekomstige ontwikkeling eener beweging. En al verklaren ook sommige leiders in ons land, dat zij niet staan op het standpunt van den ^totalen Slaat«, zulks vermin dert geenszins het gevaarlijke ka rakter der beweging. Niemand kan zeggen, tot hoever de consequenties van verkeerde theorieën zullen wor den doorgevoerd als de beweging eenmaal heeft gezegevierd. Bovendien, zéér waarschijnlijk is óók, dat tik fascisme en nationaal- socialisme op den duur zal be- heerscht worden door groepen van personen, die in meerderheid onze wereldbeschouwing niet deelen. Dat legt een schier onbeperkte macht in handen van enkele menschen, die geen waarborg bieden, noch kunnen bieden, dut met rechtvaar dige eischen van de kutholhke be ginselen volle rekening wordt ge houden, 't stelt direct, of indirect, alles in de waagschaal wat onze Vaderen in harden strijd onder Gods zichtbaren zegen hebben be reikt: ons katholieke onderwijs, onze pers, onze katholieke organi saties, de vrijheid van onze katho lieke aclie, onze kloosteroorden en zoovele andere vormen van gods dienstig en kerkelijk leven, na eeuwen van verdrukking, verworven, voorrechten ons in vele andere landen benijd en door den Paus in ons land meermalen als voorbeeld gesteld. Wanneer in een land met ge mengde bevolking als het onze, een ongecontroleerde maclit alles be stuurt niet miskenning van anderer richting, dan kan niemand voorzien waarheen dit wehiciil, ook tegen de bedoeling van de leiders zélve in, ons voeren kan en hoeveel goeds belemmerd, of voor goed vernietigd kan worden. ledereen beseft, dat deze gewich tige tijden een ommekeer brengen in het maatschappelijk denken en doen. Verblijdend willen wij het noemen, dal men zich begint af te wenden van individualisme, libera lisme en socialisme. Maar wij mo gen geen staalkundig stelsel vóór slaan, dat den invloed der katho lieke levensbeschouwing op de op lossing der groote vragen in ernstig gevaar brengt. Voor liel vurig ver- langde welzijn van ons volk is het noodig, dat onze slem luidde wordt vernomen en dal ons katholieke volksdeel daadwerkelijk den hier bedoelden invloed vermag uit te oefenen. Dat is niet een speciaal katholiek belang, muar een nationaal belang voor geheel ons volk. Wie moeuwillig de volkseenheid verbreekt, wie streelt naar het groot en machtig maken van een luscis- lische- of nalionaal-socialislische partij, hoe dan ook gericht; wie zich bij deze partijen aansluit of een barer propageert, is zich zijn heili gen plichl jegens het waarachtig volksbelang niet voldoende bewust. Wij welen zéér goed, dat allerlei grieven worden ingebracht tegen de beslaande inrichting van den blaat, óók wel bezwaren legen de katho lieke Staatspartij. Het is ons óók niet onbekend, dat veel goed gezinden naar doortasten de maatregelen vragen ter vernieu wing van de gebeele samenleving. Hel is verre van ons, te willen be weren dat niet op menig terrein van „De Echo van het Zuilen". Naar het Engelsch van Nadruk verboden. 51. Hij vroeg haar niet eens om terug te schryven. Hij schreef alleen: als je de zen brief ontvangt zal ik op weg zyn naar mijn nieuwe betrekking, aan het einde van de wereld. Maar bij vertelde niet naar welk land hij ging. Het meisje voelde zich als gekrenkt en teleurgesteld. 'Gedurende haar verblijf in Cornwall had ze John toch duidelijk haar gevoe lens laten blijken, maar hij had er geen aandacht aan geschonken. Ze voelde zich erg eenzaam. Jessie Briggs was in Win dermere, John Trefry in een ander deel van de wereld; de hemel wist waar ze was alleen in Leeds met Sarah Ellen. Want Nancy had deze oude knorrige dame in haar dienst gehouden. Langham is er weer geweest, zei ze op zekeren dag, toen Nancy thuis kwam. Hij dacht dat u misschien van mee ning veranderd was en hem zou toestaan om het laboratorium te gebruiken. Ik heb hem toch kort en goed ge zegd, dat ik het niet wil hebben, ant woordde Nancy. Ik weet het en hij was er beleedigd over, zei Sarah Ellen. Hoe het kwam wist Nancy niet, maar plotseling, bij het hooren van dien naam besloot ze alles te probeeren om het doel van haar vriendin te bereiken. Weliswaar bezat ze de formule niet, maar ze had Mary Judson zoo dikwijls aan het werk gezien, dat ze haar misschien zou kun nen nadoen. En van dien dag werkte ze, eiken avond opnieuw in het laboratorium. Ze hoopte zoo vurig, dat ze het eene kleine experiment zou kunnen vinden. - Ais ik de formule maar had, zucht- te ze na elke poging. Maar de formuie was en bleef verdwe- j nen. Er was maar één ding mogelijk, dacht ze ten sloite: dat ze gestoien was. Eerst scheen die gedachte haar absurd, maar hoe meer ze er over nadacht, hoe meer ze tot die overtuiging kwam. Maar wie zou de dief zijn? Wie zou iets van het bestaan ervan afweten? Haar eerste gedachte was Langham, hij was zoo dik wijls na Mary's dood gekomen om op nieuw het gebruik van het laboratorium te vragen, maar dat was geen voldoend argument. Ais de formule gestolen was, moest dat gebeurd zijn tusschen den dag na Mary's uood en de begrafenis en Lang ham was er gedurende dien tijd niet ge weest. Wie kon het dan hebben gedaan? Er waren een massa vreemde menscnen in huis geweest die dagen, maar de brandkast was zorgvuldig gesloten en alleen zij wist waar Mary de sleutel be waarde. Dagen lang tobde Nancy over dit nieuwe vraagstuk. Eiken dag was ze er vaster van overtuigd, dat de formule was gestolen. Ze dacht er aan dat de tijd voor de optie bijna om was. Drie en een half jaar waren voorbij gegaan, ze voel de zich wanhopig worden. Een avond, toen ze thuiskwam van de fabriek, was ze droeviger gestemd dan ooit te voren. De winter was in aantocht en een grijze mist hing over de stad. Welk doel had j het leven voor haar? Ze had haar best gedaan haars vaders laatsten wil na te komen, maar het was mislukt. Behalve Jessie Briggs bezat ze geen vriendin in die groote stad John Trefry scheen er gens in Zuid-Amerika te zijn, maar hij had het haar nooit geschreven en zij was te trotsch om er haar vriendin in Corn wall naar te vragen. Er lag niets anders voor haar in 't vooruitzicht dan een som ber en droefgeestig leven in deze grijze stad. Wel verdiende ze een goed salaris, maar het idee dat ze haar heele leven op die manier moest slijten, lokte haar bit ter weinig aan. Ze was nog altijd jong: bijna vijf en twintig, ze zag er uit als n heel jong meisje, maar ze wist dat de tyd niet stilstond. Wat zou het leven haar nog brengen? Juist sloeg ze Rhododen dron Street in toen ze vlugge voelstnppen achter zich hoorde. Het was Ben Briggs. Ik hoopte je tegen te komen, miss Nancy, zei hij. Zoo moeilijk ben ik niet te vinden, nietwaar? antwoordde Nancy vriende lijk, want op dat oogenblik voelde ze zich zoo eenzaam, dat Ben's gezelschap haar bijna welkom was. Ik weet het niet, antwoordde Ben. Je ontloopt me zooveel mogelijk. Met welk recht zegt u dat? Ik ben niet blind. Zoo gauw u hoor de, dat ik naar Windermere zou komen, verleden jaar, ging u terug naar huis. Je bent toch niet kwaad op me? Waarom zou ik kwaad zyn? Ik moet je iets vertellen, zei hij na een korte stilte. Mag ik even mee naar binnen gaan? Ze hadden Laburnum Cottage bereikt. Kom binnen, zei Nancy, byna ver heugd. Het idee weer een heelen avond alleen te zitten, schrikte haar af. Niet al leen dat zyn zaken schitterend gingen, maar er gingen geruchten, dat hij Lord Mayor zou worden. Hij zag er ook wel varend uit. Hij was goed gekleed en zijn omgang met groote zakenmenschen had hem een zeker air van savoir vivre gege ven. dat Nancy vroeger in hem had ge mist. Dit is een gezellige kamer, merkte Ben op, het is me niet gelukt zoo iets bij mij thuis gedaan te krijgen. Maar nu heb ik moeder zoover, (lat ik mijn eigen kamer volgens mijn eigen smaak laat in richten. Het zal er niet kwaad uitzien, denk ik. Kom eens kijken als je wilt. Was het, om me dat te vragen, dat u mee bent gegaan? Gedeeltelijk wel, antwoordde Ben, maar er is nog iets anders: ik ben juist terug uit Cornwall, voegde hij er aan toe. Cornwall? herhaalde het meisje. - Hebt uhebt u. Ja, ik heb Trevanion Court gezien. Ben merkte dat het meisje nieuwsgierig was. Ik begrijp dat je er zooveel van houdt, ging hij voort, het is werkelijk prachtig. Ik ben bly, dat u het zoo mooi vindt, riep het meisje uit. Wie zou het niet mooi vinden! Het is een prachtig oud huis en het draagt den s'empel van eeuwen. Ik vind het heerlijk, dat u er zoo over praat. Hoe oud is het? vroeg Ben. Het werd gebouwd onder Koningin Elisabeth, antwoordde Nancy, maar het staat op de grondvesten van een veel ouder huis. Ik kan me goed begrijpen wat het je gekost heeft om het te moeten verkoo- pen, zei de jonge man hartelijk, ik ben niet sentimenteel, maar ik begrijp het volkomen. Alleen al die eiken zoldering is onbetaalbaar. Ze hebben me verteld, dat er Amerikanen zyn geweest die eeni- j ge duizenden ponden hebben geboden, alleen voor die paneelen. Maar hij mag ze niet verkoopen, riep Nancy uit, dat staat in het koop contract. Wat ik heb gehoord is, dat de oude Beel die Amerikanen een optie voor an derhalf jaar heeft aangeboden, zei Ben. Die ellendeling! riep Nancy uit. Hij zal het nooit probeeren! Maar je kunt er niets tegen doen, ging Ben voort, als je ten minste zelf die oplie niet aanvaarden kunt. Het zou zonde en schande zyn. Zulke oude ge bouwen zijn zeldzaam en die paneelen door een Amerikaan te laten wegsnijden en ze in een afschuwelijk huis in New- York over te brengen, is heiligschennis. Er moest een wet bestaan om dat te verbieden, zuchtte het meisje. Maar met je eigendom kun ie alles doen, zei Ben. Ik heb ook gehoord, dat de oude Beel die groote oprijlaan zou la ten omhakken. Omhakken? Waarom? waarom? ze kon niet spreken van ontroering. Ik denk dat het een zeldzame boom. soort is en dat hij er veel geld voor kan maken. Natuurlijk kunnen het praatjes zijn, maar de oude Beel is er best toe in staat. Hebt u hem gesproken? Ja, vader en zoon; toen ze wisten dat ik je kende, waren ze heel vriendelijk. Hebt u gezegd, dat ik u kende? Ja, ik zei, dat je een vriendin van myn zuster bent. Niets anders? vroeg het meisje haas tig. Neen, antwoordde Ben. Toen. haar vast aanziende: ik zei, dat je hoopte het eens terug te koopen. Wat antwoordde hij daarop? Hij lachte. Hy beschouwde het als een grap. De jonge kerel leek woedend. Maar het is een schande, voegde Ben er aan toe, dat menschen als de Beels eige naars zyn van zulk een huis. Wat is het prachtig gelegenI Een sprookje! Er is niets mooiers op de wereld, zei Nancy. Ben had zijn plan zorgvuldig voorbe reid. Hij had geleerd dat hy de vorige keeren niet op de juiste manier met Nancy gesproken had. Hij wilde nu di plomatiek zijn. Hy dacht aan het gezegde Ben Briggs krijgt alles wat hij wil en hij had nooit zijn plan opgegeven om met Nancy te trouwen. Daarom was hij naar Cornwall gegaan om nu zoo met haar te kunnen spreken. Hij had het juiste oogen blik ervoor berekend. Ze moest nu moe en teleurgesteld zijn en ze zou het el.en- dig vinden om alleen in het stille huisje te zitten. Sarah Ellen had dien avond vrij-af en zoo konden ze ongestoord met elkaar praten. Weet je welk plan ik heb gemaakt l vroeg Ben. Nancy schudde het hoofd. Jou het recht vragen om het huis terug te koopen. Ik heb de documenten doorgekeken en gezien, dat jij het recht hebt het huis binnen vijf jaar na den dag van verkoop terug te koopen. Maar dat is makkelijk in orde te brengenje moet er met je advocaat over spreken en mi) het recht van optie overdragen. Dan schrijf ik je een chèque van tienduizend pond uit en zoo kun je dan Maar dan moet ik het later aan jou overdragen! riep Nancy uit. Niet, als je dat niet wilt, Nancy, en Ben's stem trilde. Mijn gevoelens zijn het zelfde gebleven. Niets zou mij een groo- ter vreugde zijn dan je het oude huis te rug te geven. Maar dan is er nog iets. Het is een geheim, je mag er met nie mand over sprekenEen van de redenen waarom ik naar Cornwall ging was, dat ik lid van het parlement kan worden. Bedoel je, dat je gekozen kunt wor den? Ja, ik heb groote kans. Wat leuk! En neem je het aan? Ik beloofde binnen eenige dagen antwoord te geven. Trevanion Court hoort bij mijn arrondissement, vervolgde hij en het zou goed staan voor een lid van het parlement, daar te wonen, is het niet? aalwpsclie en Langstraatseüe Conrant, I DOOS 20 CT- TUBE 55 en 60 CT.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1