Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
as Siïiï BMP oner
bet Fascisme.
HflflR ERFDËËL,
<&1
I
FEUILLETON
m
}lecl£j^cmdsckz%ridfasta
Joseph Hockinq.
NUMMER 14
WOENSDAG 14 FEBRUARI 1934
67e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden t 1.25.
Franco p. post door 't gebeele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38
Telegr.-ndresECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regil.
Advertentiën nioeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Nog serieus te nemen?
Men heeft in ons blad de vragen
kunnen lezen, gericht aan den mi-
nisier van Juslilie, waardoor het
Eerste Kamerlid Polak den heer
Mussert het vuur zoo na mogelijk
aan de schenen legt met het oog op
diens misdadige verdachtmaking en
paniek-verwekking in verhand met
ook in ons land dreigende Stawinsky
en Dreyfusschandalen,
Het Utrechts Dagblad» wendde
zich thans om inlichtingen tot ir.
Mussert. Wat deze antwoordt is
eenvoudig verbluffend:
Denkt U ook niet dat de manier,
waarop onze leden uit de burger
wachten en uit den bijz. vrijwilligen
landstorm gezet worde-», denkt U
ook niet dat de wijze, waarop aan
N S.li.-leden. die in overheidsdienst
zijn. ontslag wordt verleend, erger
is dan het Dreyfusproces En wat
de Stawinsky-atlaire betreft, verwacht
U niet, dat dergelijke opzienbarende
dingen, gelijk nu in Frankrijk, ook
wel in ons land aan den dag zouden
kunnen treden?»
Als men met dergelijke onnoozel-
heden voor den dag moet komen
na dergelijke onheilskreten nog
wel in een plechtigen oproep van
den «leider» om onathankelijke
juristen, verbeurt men het recht
om nog serieus genomen te worden.
Het is gewoonweg kwajongens
werk, maar dan van zeer bedenke-
lijken aard.
In alle Katholieke Kerken is Zon
dag een schrijven voorgelezen van
de bisschoppen, gericht tot de ge-
loovigen der Katholieke kerk.
Wij ontleenen er de volgende
passages aan:
ln dezen gewichtigen en beweeg
lijken lijd hoort men dagelijks
vraagstukken opwerpen van maat-
schappelijken en blaalkundigeii aard.
Nieuwe leerstellingen, op uit terrein
verkondigd, hebben vat gekregen
op breeue groepen der bevolking
en in het bijzonder op liet jonge
geslacht. Klaarblijkelijk is een nieuwe
urde aan het groeien, die in menig
opzicht valt toe te juiclien, wijl zij
de verlossing beleekent uil indivi
dualisme en materialisme, maar die
ons iniusschen ook zorgen baart,
wijl zij dreigt in andere dwalingen
verstrikt le geraken. Wij bedoelen
de slelsels die men aauduidl met
Fascisme en Nationaal-Socialisme.
Niet, dat de Katholieke Kerk
voorkeur heel t voor een of anderen
slaals- of bestuursvorm; de katho
lieke Kerk slaat niet een bijzondere
politiek vóór, noch een bepaaid
staalkundig stelsel. Zij verlangt ech
ter wél van lederen bestuursvorm
dat deze niet geleid zal worden door
beginselen, die de rechten, door üod
aan de Kerk geschonken, of de
natuurlijke rechten van iedereu
mensch, in gevaar brengen. De
Kerk heeft het recht en den plicht
bepaalde maatschappelijke en staal
kundige slelsels aan haar beginselen
te toetsen.
De behartiging van het goed be
grepen nationaal-welzijn is iets
groolsch en verhevens; daarom is
het de roeping en plicht van alle
burgers, daaraan nicde te werken.
Ook mag niemand zóó eenzijdig
persoonlijk belang nastreven, dat
net evenwicht van hel geheel, dus
het welzijn van anderen, in gevaar
komt. Veeleer zijn wij ais vaderlan
ders en sociale wezens bestemd en
geroepen oin 111 samenwerking met
onze medeburgers van alle klassen
en standen, het onze bij te dragen
tot den bloei van het geheel, het
welzijn dus van allen. Maar dii
welzijn van allen is 't weizijn van
vrije persoonlijkheden met eigen
bestemming. Dat weizijn zou niet
bevorderd, maar wei vernietigd
worden, als men den Slaat ging
beschouwen als de éénige bron van
recht, van normaal en van vrijheid;
het zou vernietigd worden door
elke geheel ongebonden dictatuur.
Wat nu de bijzondere verhou
dingen in ons land betreft, is het,
bij de vage theorieën, die verkondigd
worden, moeilijk beslissend uit te
maken, in hoeveire verschillende
fascistische- of nationaal socialFli-
sche stroomingen ten onztn* den
«totalen Slaat« aanvaarden. Noch-
thuns zijn de bisschoppen verplicht,
óók ten opzichte van hetgeen hier
le lande geschiedt, hun standpunt
le bepalen. Want al vallen de poli
tieke vraagstukken, op zich zelf
beschouwd, buiten de bevoegdheid
der Kerkelijke overh< den, de Kerk
heeft niettemin te waken voor de
geestelijke belangen, die er op ve
lerlei wijzen mee samenhangen. Al
moge het waar zijn, dat de fascisti
sche en nationaal socialistische par
lijen in ons land zich niet onom
wonden voor den >-totalen Staat«
uitspreken, toch moeien wij wijzen
op meerdere groote gevaren, die van
deze partijen te duchten zijn.
Vooreerst bedenke men, dat die
stroomingen hij ons, ook al zouden
zij nu nog niet het verderfelijke
beginsel van het Staatsabsolulisme
aanvaarden, vroeg of laat, zeer zeker
onder den invloed van deze Slaats-
of nalie-vergoding zullen geraken.
f!
Groote gedachtenstroomingen in
het wereldgebeuren beïnvloeden el
kaar meestal op onweerstaanbare
wijze en neigen er daarbij gemak
kelijk toe over volledig de denk
beelden te aanvaarden dergenen,
die op sommige punten wellicht,
wenschelijke verbeteringen vermoch
ten tol stand te brengen.
Men vergete óók niet, dat de
leiders eener felle beweging niet
altijd de eigenlijke leiders blijven,
maar zélf meermalen geleid worden
en gestuwd door anderen, die de
voile consequenties der theorieën,
waarop de beweging steunt, in
praclijk willen brengen. Een zekere
gematigdheid bij de hoofdleiding is
dus niet de minste waarborg voor
de toekomstige ontwikkeling eener
beweging. En al verklaren ook
sommige leiders in ons land, dat
zij niet staan op het standpunt van
den ^totalen Slaat«, zulks vermin
dert geenszins het gevaarlijke ka
rakter der beweging. Niemand kan
zeggen, tot hoever de consequenties
van verkeerde theorieën zullen wor
den doorgevoerd als de beweging
eenmaal heeft gezegevierd.
Bovendien, zéér waarschijnlijk is
óók, dat tik fascisme en nationaal-
socialisme op den duur zal be-
heerscht worden door groepen van
personen, die in meerderheid onze
wereldbeschouwing niet deelen. Dat
legt een schier onbeperkte macht
in handen van enkele menschen,
die geen waarborg bieden, noch
kunnen bieden, dut met rechtvaar
dige eischen van de kutholhke be
ginselen volle rekening wordt ge
houden, 't stelt direct, of indirect,
alles in de waagschaal wat onze
Vaderen in harden strijd onder
Gods zichtbaren zegen hebben be
reikt: ons katholieke onderwijs,
onze pers, onze katholieke organi
saties, de vrijheid van onze katho
lieke aclie, onze kloosteroorden en
zoovele andere vormen van gods
dienstig en kerkelijk leven, na
eeuwen van verdrukking, verworven,
voorrechten ons in vele andere
landen benijd en door den Paus in
ons land meermalen als voorbeeld
gesteld.
Wanneer in een land met ge
mengde bevolking als het onze, een
ongecontroleerde maclit alles be
stuurt niet miskenning van anderer
richting, dan kan niemand voorzien
waarheen dit wehiciil, ook tegen de
bedoeling van de leiders zélve in,
ons voeren kan en hoeveel goeds
belemmerd, of voor goed vernietigd
kan worden.
ledereen beseft, dat deze gewich
tige tijden een ommekeer brengen
in het maatschappelijk denken en
doen. Verblijdend willen wij het
noemen, dal men zich begint af te
wenden van individualisme, libera
lisme en socialisme. Maar wij mo
gen geen staalkundig stelsel vóór
slaan, dat den invloed der katho
lieke levensbeschouwing op de op
lossing der groote vragen in ernstig
gevaar brengt. Voor liel vurig ver-
langde welzijn van ons volk is het
noodig, dat onze slem luidde wordt
vernomen en dal ons katholieke
volksdeel daadwerkelijk den hier
bedoelden invloed vermag uit te
oefenen. Dat is niet een speciaal
katholiek belang, muar een nationaal
belang voor geheel ons volk.
Wie moeuwillig de volkseenheid
verbreekt, wie streelt naar het groot
en machtig maken van een luscis-
lische- of nalionaal-socialislische
partij, hoe dan ook gericht; wie
zich bij deze partijen aansluit of een
barer propageert, is zich zijn heili
gen plichl jegens het waarachtig
volksbelang niet voldoende bewust.
Wij welen zéér goed, dat allerlei
grieven worden ingebracht tegen de
beslaande inrichting van den blaat,
óók wel bezwaren legen de katho
lieke Staatspartij.
Het is ons óók niet onbekend, dat
veel goed gezinden naar doortasten
de maatregelen vragen ter vernieu
wing van de gebeele samenleving.
Hel is verre van ons, te willen be
weren dat niet op menig terrein
van „De Echo van het Zuilen".
Naar het Engelsch
van
Nadruk verboden.
51.
Hij vroeg haar niet eens om terug te
schryven. Hij schreef alleen: als je de
zen brief ontvangt zal ik op weg zyn
naar mijn nieuwe betrekking, aan het
einde van de wereld. Maar bij vertelde
niet naar welk land hij ging. Het meisje
voelde zich als gekrenkt en teleurgesteld.
'Gedurende haar verblijf in Cornwall
had ze John toch duidelijk haar gevoe
lens laten blijken, maar hij had er geen
aandacht aan geschonken. Ze voelde zich
erg eenzaam. Jessie Briggs was in Win
dermere, John Trefry in een ander deel
van de wereld; de hemel wist waar
ze was alleen in Leeds met Sarah Ellen.
Want Nancy had deze oude knorrige
dame in haar dienst gehouden.
Langham is er weer geweest, zei ze
op zekeren dag, toen Nancy thuis kwam.
Hij dacht dat u misschien van mee
ning veranderd was en hem zou toestaan
om het laboratorium te gebruiken.
Ik heb hem toch kort en goed ge
zegd, dat ik het niet wil hebben, ant
woordde Nancy.
Ik weet het en hij was er beleedigd
over, zei Sarah Ellen.
Hoe het kwam wist Nancy niet, maar
plotseling, bij het hooren van dien naam
besloot ze alles te probeeren om het doel
van haar vriendin te bereiken. Weliswaar
bezat ze de formule niet, maar ze had
Mary Judson zoo dikwijls aan het werk
gezien, dat ze haar misschien zou kun
nen nadoen.
En van dien dag werkte ze, eiken
avond opnieuw in het laboratorium. Ze
hoopte zoo vurig, dat ze het eene kleine
experiment zou kunnen vinden.
- Ais ik de formule maar had, zucht-
te ze na elke poging.
Maar de formuie was en bleef verdwe- j
nen. Er was maar één ding mogelijk,
dacht ze ten sloite: dat ze gestoien was.
Eerst scheen die gedachte haar absurd,
maar hoe meer ze er over nadacht, hoe
meer ze tot die overtuiging kwam. Maar
wie zou de dief zijn? Wie zou iets van
het bestaan ervan afweten? Haar eerste
gedachte was Langham, hij was zoo dik
wijls na Mary's dood gekomen om op
nieuw het gebruik van het laboratorium
te vragen, maar dat was geen voldoend
argument. Ais de formule gestolen was,
moest dat gebeurd zijn tusschen den dag
na Mary's uood en de begrafenis en Lang
ham was er gedurende dien tijd niet ge
weest. Wie kon het dan hebben gedaan?
Er waren een massa vreemde menscnen
in huis geweest die dagen, maar de
brandkast was zorgvuldig gesloten en
alleen zij wist waar Mary de sleutel be
waarde. Dagen lang tobde Nancy over
dit nieuwe vraagstuk. Eiken dag was ze
er vaster van overtuigd, dat de formule
was gestolen. Ze dacht er aan dat de tijd
voor de optie bijna om was. Drie en een
half jaar waren voorbij gegaan, ze voel
de zich wanhopig worden. Een avond,
toen ze thuiskwam van de fabriek, was
ze droeviger gestemd dan ooit te voren.
De winter was in aantocht en een grijze
mist hing over de stad. Welk doel had
j het leven voor haar? Ze had haar best
gedaan haars vaders laatsten wil na te
komen, maar het was mislukt. Behalve
Jessie Briggs bezat ze geen vriendin in
die groote stad John Trefry scheen er
gens in Zuid-Amerika te zijn, maar hij
had het haar nooit geschreven en zij was
te trotsch om er haar vriendin in Corn
wall naar te vragen. Er lag niets anders
voor haar in 't vooruitzicht dan een som
ber en droefgeestig leven in deze grijze
stad. Wel verdiende ze een goed salaris,
maar het idee dat ze haar heele leven op
die manier moest slijten, lokte haar bit
ter weinig aan. Ze was nog altijd jong:
bijna vijf en twintig, ze zag er uit als n
heel jong meisje, maar ze wist dat de tyd
niet stilstond. Wat zou het leven haar
nog brengen? Juist sloeg ze Rhododen
dron Street in toen ze vlugge voelstnppen
achter zich hoorde. Het was Ben Briggs.
Ik hoopte je tegen te komen, miss
Nancy, zei hij.
Zoo moeilijk ben ik niet te vinden,
nietwaar? antwoordde Nancy vriende
lijk, want op dat oogenblik voelde ze
zich zoo eenzaam, dat Ben's gezelschap
haar bijna welkom was.
Ik weet het niet, antwoordde Ben.
Je ontloopt me zooveel mogelijk.
Met welk recht zegt u dat?
Ik ben niet blind. Zoo gauw u hoor
de, dat ik naar Windermere zou komen,
verleden jaar, ging u terug naar huis. Je
bent toch niet kwaad op me?
Waarom zou ik kwaad zyn?
Ik moet je iets vertellen, zei hij na
een korte stilte. Mag ik even mee naar
binnen gaan?
Ze hadden Laburnum Cottage bereikt.
Kom binnen, zei Nancy, byna ver
heugd. Het idee weer een heelen avond
alleen te zitten, schrikte haar af. Niet al
leen dat zyn zaken schitterend gingen,
maar er gingen geruchten, dat hij Lord
Mayor zou worden. Hij zag er ook wel
varend uit. Hij was goed gekleed en zijn
omgang met groote zakenmenschen had
hem een zeker air van savoir vivre gege
ven. dat Nancy vroeger in hem had ge
mist.
Dit is een gezellige kamer, merkte
Ben op, het is me niet gelukt zoo iets
bij mij thuis gedaan te krijgen. Maar nu
heb ik moeder zoover, (lat ik mijn eigen
kamer volgens mijn eigen smaak laat in
richten. Het zal er niet kwaad uitzien,
denk ik. Kom eens kijken als je wilt.
Was het, om me dat te vragen, dat u
mee bent gegaan?
Gedeeltelijk wel, antwoordde Ben,
maar er is nog iets anders: ik ben juist
terug uit Cornwall, voegde hij er aan toe.
Cornwall? herhaalde het meisje. -
Hebt uhebt u.
Ja, ik heb Trevanion Court gezien.
Ben merkte dat het meisje nieuwsgierig
was.
Ik begrijp dat je er zooveel van
houdt, ging hij voort, het is werkelijk
prachtig.
Ik ben bly, dat u het zoo mooi vindt,
riep het meisje uit.
Wie zou het niet mooi vinden! Het
is een prachtig oud huis en het draagt
den s'empel van eeuwen.
Ik vind het heerlijk, dat u er zoo
over praat.
Hoe oud is het? vroeg Ben.
Het werd gebouwd onder Koningin
Elisabeth, antwoordde Nancy, maar het
staat op de grondvesten van een veel
ouder huis.
Ik kan me goed begrijpen wat het
je gekost heeft om het te moeten verkoo-
pen, zei de jonge man hartelijk, ik ben
niet sentimenteel, maar ik begrijp het
volkomen. Alleen al die eiken zoldering
is onbetaalbaar. Ze hebben me verteld,
dat er Amerikanen zyn geweest die eeni- j
ge duizenden ponden hebben geboden,
alleen voor die paneelen.
Maar hij mag ze niet verkoopen,
riep Nancy uit, dat staat in het koop
contract.
Wat ik heb gehoord is, dat de oude
Beel die Amerikanen een optie voor an
derhalf jaar heeft aangeboden, zei Ben.
Die ellendeling! riep Nancy uit.
Hij zal het nooit probeeren!
Maar je kunt er niets tegen doen,
ging Ben voort, als je ten minste zelf
die oplie niet aanvaarden kunt. Het zou
zonde en schande zyn. Zulke oude ge
bouwen zijn zeldzaam en die paneelen
door een Amerikaan te laten wegsnijden
en ze in een afschuwelijk huis in New-
York over te brengen, is heiligschennis.
Er moest een wet bestaan om dat te
verbieden, zuchtte het meisje.
Maar met je eigendom kun ie alles
doen, zei Ben. Ik heb ook gehoord, dat
de oude Beel die groote oprijlaan zou la
ten omhakken.
Omhakken? Waarom? waarom?
ze kon niet spreken van ontroering.
Ik denk dat het een zeldzame boom.
soort is en dat hij er veel geld voor kan
maken. Natuurlijk kunnen het praatjes
zijn, maar de oude Beel is er best toe in
staat.
Hebt u hem gesproken?
Ja, vader en zoon; toen ze wisten dat
ik je kende, waren ze heel vriendelijk.
Hebt u gezegd, dat ik u kende?
Ja, ik zei, dat je een vriendin van
myn zuster bent.
Niets anders? vroeg het meisje haas
tig.
Neen, antwoordde Ben. Toen. haar
vast aanziende: ik zei, dat je hoopte
het eens terug te koopen.
Wat antwoordde hij daarop?
Hij lachte. Hy beschouwde het als
een grap. De jonge kerel leek woedend.
Maar het is een schande, voegde Ben er
aan toe, dat menschen als de Beels eige
naars zyn van zulk een huis. Wat is het
prachtig gelegenI Een sprookje!
Er is niets mooiers op de wereld,
zei Nancy.
Ben had zijn plan zorgvuldig voorbe
reid. Hij had geleerd dat hy de vorige
keeren niet op de juiste manier met
Nancy gesproken had. Hij wilde nu di
plomatiek zijn. Hy dacht aan het gezegde
Ben Briggs krijgt alles wat hij wil en hij
had nooit zijn plan opgegeven om met
Nancy te trouwen. Daarom was hij naar
Cornwall gegaan om nu zoo met haar te
kunnen spreken. Hij had het juiste oogen
blik ervoor berekend. Ze moest nu moe
en teleurgesteld zijn en ze zou het el.en-
dig vinden om alleen in het stille huisje
te zitten. Sarah Ellen had dien avond
vrij-af en zoo konden ze ongestoord met
elkaar praten.
Weet je welk plan ik heb gemaakt l
vroeg Ben.
Nancy schudde het hoofd.
Jou het recht vragen om het huis
terug te koopen. Ik heb de documenten
doorgekeken en gezien, dat jij het recht
hebt het huis binnen vijf jaar na den dag
van verkoop terug te koopen. Maar dat
is makkelijk in orde te brengenje moet
er met je advocaat over spreken en mi)
het recht van optie overdragen. Dan
schrijf ik je een chèque van tienduizend
pond uit en zoo kun je dan
Maar dan moet ik het later aan jou
overdragen! riep Nancy uit.
Niet, als je dat niet wilt, Nancy, en
Ben's stem trilde. Mijn gevoelens zijn het
zelfde gebleven. Niets zou mij een groo-
ter vreugde zijn dan je het oude huis te
rug te geven. Maar dan is er nog iets.
Het is een geheim, je mag er met nie
mand over sprekenEen van de
redenen waarom ik naar Cornwall ging
was, dat ik lid van het parlement kan
worden.
Bedoel je, dat je gekozen kunt wor
den?
Ja, ik heb groote kans.
Wat leuk! En neem je het aan?
Ik beloofde binnen eenige dagen
antwoord te geven. Trevanion Court
hoort bij mijn arrondissement, vervolgde
hij en het zou goed staan voor een lid
van het parlement, daar te wonen, is
het niet?
aalwpsclie en Langstraatseüe Conrant,
I DOOS 20 CT- TUBE 55 en 60 CT.