Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. hflflR ERFDEEL. mm sm li FEUILLETON NIEUWE BELASTINGEN. ÉUSLÖ^s NUMMER 15. ZATERDAG 17 FEBRUARI 1934. 57e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG UITGAVE i Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Brieven, Ingezonden stokken, gelden, ens. waalwijkschk STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Reclames 40 cent per regM. franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën moeten Woensdag en Abonnementsprijs per 3 maanden 1 1.25. Telegr.-adreiECHO, Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Telefoon No. IS. in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD FASCISTEN EN BURGERWACHTEN. Nu de regeering zich met alle kracht verzet tegen de opdringende fascLtische slroomingen, komt «De Telegraaf» vertellen dat hij het met de tact ek der regeering tegenover de Nationaal-socialistische beweging niet eens is. Deze tactiek verscherpt onnooilig de verhoudingen in ons land en brengt vele jongelieden, die door inborst en aanleg behooren tot de opbouwende krachten, in conilict met den Staat, zoo meent het blad. En verder lezen wij in het hoofd- artikel de volgende opmerking: «Men is begonnen met van onze jeugdige fascisten bovenmenschelijke dingen te verlangen. Deze jongelieden hooren door hun geaardheid in de burgerwachten thuis en mits de re geering er voor zorgt dat de leiding van deze corpsen volkomen betrouw baar is, kunnen zij daarin goede diensten bewijzen.» Dit is een zienswijze die, naar wij meenen te mogen veronderstellen, door slechts heel weinigen wordt gedeeld. Is het niet overduidelijk be wezen dat het fascisme in zijn wezen een revolutionair streven is? En sinds wanneer hooren jonge heet hoofden, die een revolutionaire rich ting zijn toegedaan, thuis in burger wachten, die den staat in tijden van oproer mee zullen moeten bescher men Wat zouden deze jongelieden doen in het geval dat zij werden opgeroepen om op te treden tegen een revolutie van rechts? Het zou er met de betrouwbaarheid van onze van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. burgerwachten al heel droevig uit zien, als een goed deel der leden revolutionair was, want wie waar borgt ons dat de fascisten achter de regeering zullen staan, zelfs indien het tot een linksche uitbarsting zou komen Men zie slechts naar Oos tenrijk. Wij gelooven dat »de Telegraaf» ondanks zijn slogan »de'lelegraat» dat is Jong Nederland» toch geen helderen kijk heeft op het jeugd vraag stuk. Er is in de kolommen van het blad ai langer een zekere sym pathie te bespeuren jegens de fas cistisch doende jongeren. Nu missen wij niet alle appreciatie voor de »goede bedoelingen» van vele N. S B.'ers, maar dal mag toch niet leiden tol een blinde sympathie. En dit is het juist wat ons in de Telegraaf vleierij misschien is dit het meest juiste woord zoo tegen staat. In den strijd tegen de fascistische goll moet men op de eerste plaats prin cipieel stelling durven nemen, dan zal de sympathie jegens de over ijverige jeugd eerst echt zijn, echt d. w. z. voorlichtend en uitdragend de ware »Weltanschauliche» begin selen. Maar het is geen wonder dat men zoo niet zijn taak kan opvatten, als men zelf die principes mist. Dan komt men er licht toe mee te waaien met alle politieke windstoolen. Wie op hechtere basis staat zal er niet zoo spoedig tegen opzien een doorvretend kwaad, waar vooral de onvoorzichtige jeugd ontvankelijk is, nog in zijn aanvang te stuiten. Ook al moet dat gebeuren met middelen die, vooral voor een volk als het onze, zeer hard zijn. Men mag van onze regeering zeg gen wat men wil, men kan niet ont kennen, dat haar een groote dosis fijngevoeligheid eigen is. Met genoe gen h.v. luistert de belastingbetaler naar haar mededeelingen inzake nieuwe fiscale maatregelen. Geen dokter kun 'n mensch zoo tactisch voorbereiden op zijn naderend einde, als de regeering dat doet omtrent nieuwuitgevonden heffingen. Een poosje geleden reeds werd 't bericht gelanceerd, dat het in een zekere toekomst mogelijk zou kunnen zijn, dat ook tot de heffing van een radiobelasting zou worden over gegaan. De bezitters van radio toestellen kregen daardoor een klein schokje. Een tweede mededeeling hield de aankondiging in, dat ook de abonné's bij een »centrale» ver moedelijk in de nieuwe belasting tr:r.' Nadruk verboden. 52. Nancy's hart klopte wild. Nooit had ze aan zoo* iets gedacht. Ben's aanbod maak te niet alleen de liefde voor haar huis, maar cok die voor haar landstreek wak ker. De vrouw te zijn van een lid van het parlement, te leven in Trevanion Court, tusschen haar geliefd volk! Iedere zenuw van haar lichaam stond gespannen, haar trots werd gestreeld en alles in haar verlangde om ja te zeggen. Waarom ook niet? Dan zou haar hartewensch in vervul ling gaan; een andere kans was er niet. John Trefry scheen niet werkelijk van haar te houden; hij had haar niet eens de gelegenheid gegeven hem te schrij ven en als hij met haar trouwde, zou ze armoede met hem te lijden. Het gesprek met Ben had haar tot in haar binnenste geschokt. Ik moet mijn besluit binnen een week mededeclen, zei Ben, terwijl hij op stond, en je zult er nog eens over na denken, nietwaar, Nancy? Ja, ik zal er over nadenken, ant woordde ze. Maar laat me nu alsje blieft alleen. Ik ben overspannen en ze nuwachtig en wil er graag rustig over denken. En mag ik over drie dagen je be sluit hooren? vroeg Ben. Ja. Als je tot Vrijdag niets van me hebt gehoord, ben ik dien avond thuis. Toen Ben was weggegaan, zuchtte Nan cy diep. Ze wist dat, als Ben langer had aangedrongen, ze voor het verleidelijk voorstel zou zijn gezwicht. zouden moeten bijdragen. Thans vernemen we dat voor beide cate- j goriën een belasting van f3.— per jaar wordt «overwogen». We hebben ons zoo zoeljes aan reeds aan de gedachte gewend, dat aan de radio— j belasting niet te ontkomen zal zijn en »dus» is nu wel spoedig de offi- cieele mededeeling van de indiening van het desbetreffende wetsontwerp te verwachten. Och, ook deze nieuwe aanslag op onze porlemonnaie kan ons den kop niet kosten, maarzoo langzamerhand wordt het toch wel een toer om dienzelfden kop boven water te houden. Er zit iets onbillijks in al die belastingen, welke met 't inkomen geen verband houden. De kleine man, de burgerij, het groote gezin, ze worden onevenredig zwaar getroffen. Voor den aanslag in de Inkomsten belasting past men een prog. essieve regeling toe, maar in de taaiste jaren wordt steeds getracht om aan een verhooging van de Inkomstenbelas ting te ontkomen door méér indirecte hetlingen en belasting op gebruiks artikelen. Als de indirecte belastingen niet te zeer worden uitgebreid, dan is er iels te zeggen voor ze. Ze ver verplichten ook degenen tot het meedragen van de gemeenschaps lasten zij net op bescheiden wijze die met directe hellingen niet te treffen zijn. Nu echter accijnzen en belastingen worden gelegd op zoo velerlei verbruiksarlikelen, komt de belasting onevenredig zwaar te druk ken op de gezinnen van arbeiders en kleine burgers. Rijwielbelasting, radiobelasting, accijns op tabak en sigaren, op alcoholhoudende dranken, op suiker, thee, koffie en zout, op vleesch, vet en olie, op melk en boter, op brood vtarwe) en aardappelen tesamen geven deze een zoetjesaan té gevoe- ligen druk op het huishoudelijk budget. En het ergste is, dat die druk het zwaarst neerkomt, niet op de meest kapitaalkrachtigen, maar op het groote gezin. Wanneer men nagaat wat in een burgergezin momenteel aan indirecte belastingen moet worden opgebracht, dan blijkt, dat de juiste verhouding weggevallen is. Wat de progressie, voor de Inkomstenbelasting geregeld, aan billijkheid schept, verwordt door deindirecte heffingen tot een onrecht. We zeiden boven, dat de regeering in de laatste jaren steeds heeft ge tracht om aan een verhooging van de Inkomstenbelasting te ontkomen. Dat zal blijkbaar niet gelden voor de naaste toekomst, want een wets ontwerp is ingediend tot heffing van een Crisis Inkomstenbelasting. Tien procent zal gedokt moeten worden van het deel van het inkomen dat uitgaat boven het inkomen van vóór de crisis, nadat dat laatste met 10 procent is gedrukt. De financieele baten van deze nieuwe belasting worden niet be- langrijk geacht door de regeering. Zij heeft meer 't oog op de moreele uil werking van de C.W. belasting, welke die menschen tevreden schijnt te moeten stellen, die het niet ver kroppen kunnen dat een ander een behoorlijk inkomen hehoudtóndanks de crisis, terwijl zij zelve met ten minste 10 pet. zijn «gekort». We voorzien nog een andere mo reele uitwerking: verhoogde belas ting—ontduiking. Het vraagt al heel wat van iemands goedt n 1 urgerzin, wanneer hij eigener beweging voor de belasting moet opgeven dat hij een paar honderd gulden meer heeft verdiend dan een jaar daarvoren. Die burgerzin ontvangt geen prikkel Ik moet er rustig over denken, zei het meisje in zichzelf. Ik moet het met mezen uitvechten. HOOFDSTUK XXIX. Sarah Ellen in het nauw. Nooit had Ben's voorstel zoo aanlok kelijk toegeschenen. Ze moest wilde naar plan ten uitvoer brengen, ze wilde Tre vanion Court terug koopen. Maar hoe? John Trefry was uit het gezicht ver dwenen, bovendien had hij naar teleur- j gesteld en gekwetst; hij had haar eigen- liefde beleedigd! In een uur van zwak heid had ze hem verteld, dat ze alles zou willen opofferen en in armoede met hem zou willen leven, omdat ze hem liefhad, maar John was weggegaan, zonder zelfs te zeggen, waarheen! Bovendien was hij een onpractische droomer, iemand, die wel nooit zou slagen in het leven. Over den jongen Jack dacht ze niet eens meer. Na de scène bij het oude huis kon ze niet zonder walging aan hem denken, dat was onmogeliik. Maar met Ben Briggs was het heel anders. Hij was tenminste een man van beschaving, het was een sterke, prachtige, jonge kerel en in veel opzichten een gentleman. Hij hield van haar, al jaren, en dat streelde haar ijdel- lieid. Ben was erop vooruitgegaan in dien tijd. Hij was niet langer de zelfzuchtige j eigenwijze jongen van vroeger; hij was bescheidener en sympathieker gewor- i den. Bovendien zou het heerlijk zijn om op Trevanion Court terug te komen; Jack Beel zou eruit verdreven worden en ze was terug in het land waar ze zooveel van hield. Maar ze voelde zich niet vol daan. Nancy hield niet van Ben Briggs. Ze vond aardige dingen in hem, maar van hem houdenneen. Kon ze de ge dachte verdragen, om haar heele leven aan Ben Briggs zijde te slijten? Was het niet beter alleen te zijn, met het werk voor John Shawcross en in Leeds te blijven? Ze dacht aan Mary Judson en aan het doel dat de vrouw jaren had na gestreefd. Maar Mary was gestorven zon der haar hoop te verwezenlijken; als zij, Nancy Trevanion, die formule maar kon vinden En de gedachte aan Mary nam een grooter plaats in haar geest in dan die aan Ben Briggs. Ze herinnerde zich brokstukken van een gesprek met Mary, ze herinnerde zich hun experimenten in het laboratorium. Er moest een formule bestaan, anders had ze nooit rubber kun nen maken. Het was waar, dat het niet altijd even goed was uitgevallen, maar ze had het voor Nancy's oogen gemaakt; bet moest mogelijk zijn. En iemand moest de formule gestolen hebben. Ze wist het zoo zeker als ooit tevoren. Maar wie zou de dief kunnen zijn? Plotseling dacht ze aan den allereersten keer dat Mary haar had meegenomen en het geheim had ver teld. En ze had zich verbeeld buiten voet stappen te hooren in den duisteren nacht en het was nog eens voorgekomen, kor ten lijd daaropHet was midder nacht; iedereen sliep; er was maar één persoon, die van hun werk afwist. Wie was het! Sarah Ellen? Die gedachte flitste als een bliksem straal door haar heen. Waarom zou Sa rah Ellen niet aan de deur geluisterd hebben om het geheim te weten te ko men? Een andere herinnering: Mary had haar rubber laten zien op den dag, dat John Shawcross bij haar was gekomen met het contract. Dien avond was ze naar Elvah Briggs gegaan om raad te vragen. Ze herinnerde zich Ben's vreem de manier van doen en dat hij het huis ■was uitgegaan zoodra zij gekomen was., meer dan eens had ze Ben met Sarah El len zien pratenwat kon dat betee- kenen? En Langham?Had ze niet gehoord dat Langham en Ben Briggs met elkaar in relatie stonden? Duizend din gen schoten haar te binnen. Ze herinner de zich den morgen van Mary's dood. Sarah Ellen was het eerst de kamer bin nen gekomen en die oude „getrouwe" wist waarschijnlijk waar de formule te vfnden wasen ook, waar Mary de sleutel bewaarde. Zou het mogelijk zijn, datAlles klopte precies. Mary Judson had haar den avond voor haar dood verteld dat de formule in de brand kast naast haar bed lag en toen Nancy de kluis opende, was de formule plotse ling verdwenen. Wie was in de kamer geweest? Een of twee vreemde menschen die niets van het bestaan afwisten. Al leen Sarah Ellen wist er wel van, dus.. dus Nancy reconstrueerde de heele situa tie. Ze wist, hoe graag Ben Briggs met haar trouwen wildehij wist hoe ze van Trevanion Court hield; hij wist eveneens dat het haar nooit lukken zou tienduizend pond bij elkaar te krijgen als het niet op een bijzondere manier gebeur deHy stond in relatie met Sarah Ellen, dat wist ze. Zou hij bang zijn dat ze zou slagen? In enkele seconden schoot haar dit al les door het hoofd en ze was hoe langer hoe meer van de juistheid van haar theo rie overtuigd. Ze kende Ben door en door en bovendien Het eten is klaar, miss Nancy, kwam Sarah Ellen zeggen; ik zal direct op doen. Nancy ging zonder een woord naar haar kamer. Ze kon op dat oogenbük niet in hetzelfde vertrek met die vrouw blij ven. Ze wilde achter de waarheid ko men, maar ze moest voorzichtig te werk gaan. Bijna werktuigelijk verkleedde ze zich, hoewel ze uiterlijk kalm was, tril de ze inwendig van opwinding. Als ze Sarah Ellen's achterdocht wakker maak te, zou deze zich direct met Ben in ver binding stellen! Je ziet er niet goed uit, merkte Nan cy op, toen de vrouw het eten binnen bracht. Ik voel me niet in orde, zei Sarah Ellen; sinds miss Judson stierf, is het hier erg eenzaam. Je bent niet verloofd, hè? vroeg Nancy. Jawel, hij is vijf jaar ouder dan ik. Ben je al lang verloofd? Een paar jaar al; maar hij kan nog niet trouwen; hij wil een winkel begin nen en daar is veel geld voor noodig. Hoeveel wel? Twee of drie honderd pond. Ken ik dien jongen van je? Misschien wel. Ezra Dav heet bij. Ik herinner mij zijn naam. Werkt hij bij Mr. Briggs? Ja, in de fabriek van Briggs. Maar hij is geen flinke werkman, daarom ver dient hij niet veel geld. Dus zoo gauw jullie het geld bij el kaar hebben, ga je trouwen? Ja, antwoordde Sarah Ellen. Hoelang zou dat nog duren, denk Je? Gauwer dan u wel denkt, zei de vrouw. Ik ben niet geschikt voor dienstmeid en ik zal het niet lang blijven. Zijn er misschien vrienden die je helpen? vroeg Nancy. Sarah Ellen keek haar onderzoekend aan, maar het gezicht van het meisje was onbewogen. Nancy, op haar beurt, had de vrouw vast aangekeken gedurende dit gesprek en ze had geen notitie genomen van de ontwijkende antwoorden. Na het eten maakte het meisje een plan de campagne. Ze moest spoedig bande len. Ze moest te weten komen of haar achterdocht gegrond was of niet. Sarah Ellen, zei Nancy even later, ik wil eens even met je pra'.en. Wat hebt u me te zeggen? -- Ik heb iets ontdekt. Sarah Ellen zweeg. - Ik heb ontdekt dat iemand de brandkast opengemaakt heeft op den dag dat Marv Judson gestorven is. Weet jij wie dat geweest kan zijn? Sarah Ellen's gezicht was bleek als 'n doek geworden en ze kromp in elkaar of iemand haar geslagen had. Je geeft me geen antwoord, drong Nancy aan. Ik weet niet, waar u het over hebl. Dat weet je wel. Ik weet er niets van, zei de vrouw. Als iemand aan de brandkast is ge weest. ik ben het niet geweest. Ik zeg niet dat jij 't was, antwoord de Nancv; maar er was niemand in huis behalve wij tweeën en ik weet ze ker, dat iemand dien morgen iets uit de safe heeft weggenomen. Wat weggenomen? Wat heb ik weg genomen? Het komt er niet op aan wat. Iets waaraan Mary Judson groote waarde hechtte. Ik ben geen dievegge! riep de vrouw uit, hoe zou ik iets kunnen wegnemen? Bovendien had ik de sleutels niet. Ik wordt er toch niet van beschuldigd? Nancy keek haar vast aan. Meer dan haar woorden bevestigden haar manier van doen Nancv's vermoeden. Wordt vervolgd. aalw ijksclie donrant.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1