Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. hflflR ERFDEEL, Mils FEUILLETON T/hi^JUacdi's ïloedus m R. ERVARING. iTTEC! NUMMER 19. ZATERDAG 3 MAART 1934. 57e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, eni. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. SA. Telegr-adreaECHO, Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regM. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Moreele Stompzinnigheid. Het geval-Abrahams, de hoofd stedelijke weihouder, wekt verbazing en ergernis. Ook wij hebben ver steld gestaan, dat iemand van zijn politieke standing en intellectualiteit, iemand die geroepen is bovendien om een goed en juist gemeenschaps gevoelen te onderhouden en bij anderen te wekken, zich tegenover de gemeenschap zóó kan misdragen, dat zijn handelingen bedenkelijk veel op corruptie beginnen te lijken. Dr. Abrahams deed 't niet stiekum of achterbaks, dét was in het be- critiseerde geval vrijwel onmogelijk. Maar dat doet de zaak tenslotte slechts te erger lijken. Dr. Abrahams heeft kunnen voorzien, dat wat hij deed publ ek kon worden en hij zou het vermoedelijk dus hebben nagelaten, wanneer hij had kunnen voorzien, hoe slecht zijn geste zou worden beoordeeld. Het moet dus wel zijn, dat de hoofdstedelijke weihouder geen inzicht had in hetgeen hij ondernam, althans dat de immoreele beteekenis niet tot hem is doorgedrongen. Het is een kwestie geweest van moreele stomp zinnigheid Herinneren we nog even aan de feilen. Er beslaat een charitatieve vereeniging, genaamd Trein 8.28. Doel is de uitzending naar buiten van zieke en zwakke, prae tubercu leuze kinderen. De uitzending wordt bekostigd uit liefdegaven van de bevolking des lands en voorts uit subsidies, dus »steun«bijdragen van de overheid. Het is alles zuiver »armengeld«. Dr. Abrahams is keurend genees heer van de vereeniging en ontvangt daarvoor een salaris van f'iOOi»,- 's jaars. We geven toe, dat niet ieder zich voor zich zelf maat schappelijk verantwoord kan achten, wanneer hij voor liefdadigheids- van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. Nadruk verboden. 56. HOOFDSTUK XXVII. De kleinigheid die ontbrak. Waarom heb je niet geschreven? Ik dacht dat je in Amerika was.... Waar om heb je niets van je laten hooren? Waar kom je vandaan? Nancy wi t ternauwernood wat ze zei. Ze hield zijn beide handen in de hare en keek hem met een stra'enden blik aan. Ik wist dat je kwam, Nancy; mrs. Uren heeft het mij verteld, zei John ein delijk. Daarom ben ik aan den trein gekomen. Je bent er toch niet kwaad om, Nancy? Kwaad? Ik vind het heerlijk. Ik heb je al dien tijd willen schrij ven, ging John voort, terwijl ze plaats namen in den ouden Ford die buiten het station stond te wachten. Waarom heb je het dan niet gedaan? Ik wilde het doen, maar omdat alles /oo is geloopen Wat bedoel je? Ben je niet in Ame rika geweest? Dat is het juist; het is een fiasco geworden. Daarom kwam ik terug. Ik heb dat boek geschreven, waarvan ik je verteld heb. Het was niets voor John Trefry om zooveel achter elkaar te vertellen. Hij scheen veranderd, zelfbewuster dan vroeger. Is het gepubliceerd? John knikte. Ik geloof dat het sue- t. zei hij zacht. vereenigingen uitsluitend pro Deo werkt. Wel meenen we het onjuist, dat Dr. Abrahams behalve gesalari eerde van Trein 8,'-'8 ook voorzitter dezer vereeniging is en als zoo danig invloed kon laten gelden op bezoldiging e.d. van zich zelf als geem ploy eerde. Dvze invloed kon te grooter zijn, omdat zijn echlgenoole van de ge noemde vereeni$.ingsecretaresse was. Ook zij ontving en ontvangt bovendien als zoodanig salaris, n.l. f3000,per jaar! Van liefdegelden. Was er al wanverhouding tusschen den keurenden dokter Abrahams en voorziiter Dr. Abrahams, de wanverhouding werd nog gecompli ceerder, doordat wethouder Dr. Abrahams groolen invloed kon laten geldt n hij de vaststelling van het gemeentelijk subsidie aan de vereeniging, van welke hij zelf en zijn echtgenoote loontrekkenden waren. Zeer terecht werd daarop aanmerking gemaakt in een der Amsterdamsche raadscommissies. Dr. Abrahams echter blijkt een vindingrijk man te zijn. In een volgende bestuursvergadering werd besloten, dat de voorzitter als keurend arts zijn salaris zou laten vallen, maar de daarmee vrijge komen f2000,werden nu toege voegd aan het salaris van de secretaresse, Mevr. Abrahams, die nu voortaan f5000,per jaar toucheert. Deze cumulatie van betrekkingen pn functies is wel een zeer erger lijke In het algemeen vinden we dat ambtelijk teren op liefdegelden, waar zulks niet hoogstnoodzakelijk is, een missland. Vioeger werd aan zulke dingen niet gedacht. Het sprak toen vanzelf, dat liefdewerk pro Deo verricht moest worden. In onzen tijd is van hulp en onder steuning een zaak gemaakt. De organisatie is daardoor dikwijls veel verbeterd, maar van het aloude liefdewerk is alleen het werk en het loon overgebleven. De liefde is in het gedrang gekomen. In Amsterdam hebl en we nu een perfect werkenden Armenraad, die het publiek regelmatig waarschuwt, dat het aan dezen of genen geen cent moet geven, als ie aan de deur komt, omdat b.v. van het inge zamelde slechts een d( el ten behoeve van het voorgewende doel wordt besleed. Voor dat nuttige werk beurt de secretaris van den Armen raad jaarlijks f 1400(1.— Het geval—Abrahams wordt in polilieken zin uitgebuit door fas cisten en nationaal socialisten. Ten onrechte dunkt ons. Als zulke dingen aan het licht komen, zegenen we in gedachten onze staatsinrichting, welke toelaat, dat er publieke controle is, een vrije meeningsuiting en een recht van beoordeeling. Met de nu aan het licht gekomen affaire is het politieke leven van den betrokkene gemoeid; het publieke oordeel kan niet worden getrotseerd. Als hier ooit de dictatuur zou worden gesteld, dan zullen daarmee de menschen geen engelen zijn geworden. Maar als er dan geknoeid zou worden, dan zou er niemand wezen, die een protest zou kunnen of durven uiten. Het recht van controle zou verloren zijn, de pers vrijheid zou zijn beknot,de publieke opinie zou zich niet kunnen uiten.... bedaart spoedig met ''er stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist Ons Weekpraatje. Een van de best rendeerende zaken blijft toch maar de exploitatie van een belastingkantoor. De baten zijn aanzienlijk en de bedrijfskosten zijn in vei houding gering. Alle extra-werk wordt trouwens als regel ook extra betaald. Vergeet 'n mensch om op tijd zijn ging te maken naar het belastingkantoor, dan krijgt hij een herinnering thuis gestuurd op een gewone gedrukte briefkaart en daar voor wordt hem dan een of twee kwartjes in rekening gebracht. Is-ie een beetje lang op vacantie geweest, dan ligi er thuis een velletje papier op hem te wachten, dat van de Koningin gestuurd heet te zijn en dat tegen een vorstelijken prijs van f3 60 of zoo daaromtrent op het aanslagbiljet des vacantiegangers wordt bijgeboekt. Wét de overheid ook te innen heeft, krijgt ze als er nog maar contanten aanwezig zijn op de vlots'e wijze binnen. Strenge wetten verordenen den menschen vaak om hun perceelen te laten aansluiten bij de waterleiding, maar als men een kwilantielooper durlt terugsturen, komt er subiet een man met een DUBBEL ZUIGVERMOGEN NEDERLANDSCH FABRIKAAT LAAGSTE PRIJS BUITENGEWONE CONDITIËN VRAA6 DEMONSTRATIE FILIAAL VELO WASCHMACHINE My. tang of ander geweldsinstrument, die den watertoevoer stop zet. Wat gas en electriciteit betrelt, dito dito. Een winkelier verliest een klant, wanneer hij met een kwitantie voor het geleverde »durft« te sturen. Gaat ie procedeeren, dan raakt hij grootendeels weer aan de overneid eenige malen het bedrag zijner vordering kwijt, ongeacht of hij »wint« dan wel verliest. Zoo'n winkelier kan zoo vurig verlangen naar een of ander over- heidszaakje. Wat zou hij bovendien zoo'n zaakje door meerdere coulance tot grooter bloei weten te brengen! Coulance, een beetje menschelijk- heid, zijn dikwerf geen dingen waar aan de fiscus of de administratie van een overheidsbedrijf zich te buiten plegen te gaan. Tot scha van hun onderneming. Minister Oud heeft in dat opzicht betere ideeën hij heeft iets van den goeden koopman in zich. Hij ziet in, dat met dwang en bedreigingen wel middelen kunnen vloeien, welke aanwijsbaar zijn, maar dat daarmee geen bereidwilligheid wordt bevor derd of offervaardigheid gewi kt. Minister Oud heeft een aanval ondernomen op de portrmonnaie des belastingbetalers via diens hart en die weg is een voordeelige ge bleken. De burger, die reeds zoo vaak den fiscus »genomen« heeft uit geprikkeldheid, omdat de fiscus zoo onbarmhartig hém nam, die is om gevallen van aandoening, toen de overheid een beroep deed op zijn gemeenschapsgevoel, zijn eerlijkheid en zijn plicht, gracieus de gelegenheid biedende om een rein belaslingbe- talersgeweten te verwerven door vrijwillige opsomming van verzwegen beiastingobjecten. De gewetenszui veraar zal niet worden gestraft, maar hij zal aan het ministerieele hart Wat heerlijk! zei het meisje enthou siast. Vertel me alles, John. Ik heb je uit Amerika niet geschre ven omdat alles beroerd is gegaan, ant woordde hij. Ik heb al mijn opgespaard geld uitgegeven en ik had het gevoel of alles mislukt is. Nancy had in haar hart spijt van al de onaardige dingen die ze over hem ge dacht had. Ik ben al verscheidene maanden thuis, ging hij voort, om te werken. Bovendien heb ik een betere betrekking gekregen. Ik ben nu chef van de macbi- ne-kamer en met een jaar of twee krijg ik nog een beter salaris, ongeveer 1000 pond per jaar. Het is geen kapitaal, maar toch een vorstelijk inkomen bij wat ik vroeger had. Een oogenblik was Trevanion Court uit haar gedachten verdwenen. De woor den van Ben Briggs schenen uit baar herinnering weggevaagd; ze wist alleen dat ze bij John Trefry was. De auto j:roop over den weg en schudde en ram melde van wonder en geweld, maar ze letten er geen van beiden op. Ik hoop dat je nog een kans hebt cm Trevanion Court terug te koopen, zei hij plotseling. Nancy schudde ontkennend het hoofd. Daarom, begon hij, daarom Wat John? De oude kar hobbelde voort, ze kon- uen elkaar moeilijk verstaan. Ik wil het voor je terugkoopen. Ik wil het zoo graag, maar ik kan het niet. Misschien zal het me wel nooit mogelijk zijn. Maar toch voel ik mij geen misluk keling meer. Nancvzou jij /ou jii Ja John! Je weet wat ik denk, maar wat ik nooit durfde uitspreken? Miin plannen zijn nog lang niet verwezenlijkt, maar tochwil je, Nancv? Ja John, zei het meisje nog eens, met tranen in de oogen. Ik wilde al tijd. dat weet je toch wel? Ze spraken verder geen woord, maar ?e zaten hand in hand. De man die de oude Ford chauffeurde, zag en hoorde van dit alles niets; al ziin belangstelling was bii zijn cammel vehikel en hii hoop te hardgrondig dat hii mrs. Uren's huis je mocht bereiken veór het voertuig in elkaar was gezakt. - Je bent nu een groot man op elec- j triciteitsgebied, zei het meisje, toen ze na het eten bij elkaar zaten. De menschen zeggen, dat ik er ver stand van heb, was het bescheiden ant woord, in ieder geval heb ik hard ge werkt. Ik ook. Ik wilde je iets laten zien, John, en je wat vertellen. En Nancy vertelde hem alles over Mary Judson, over hun moeizame proef nemingen en over de resultaten die ze na Mary's dood bereikt had. Is dat het oordeel van Sheepsh- ranks?, vroeg hij opgewonden, nadat ze alles verteld had. Ik heb den brief bij me. John griste haar het papier uit de handen en las en herlas den brief met de grootste aandacht. Heb je het verslag van de proefne mingen? Ze gaf het hem. Waar is de rubber? vroeg de jonge man, wiens belangstelling met het oogen blik toenam. Je zult er om lachen, zei het meisje verlegen, maar ik heb alles bij me. Ik had een soort voorgevoel dat ik het wel eens noodig kon hebben. Ze vloog de trap; op en kwam een paar tellen later beneden met een in kranten papier gewikkeld pakje. John nam het aan en een paar minuten was het dood stil in de kamer, terwijl hij in spanning de rubber onderzocht. John, riep het meisje ten laa's'e, zeg me alsjeblieft wat je er van denkt. Maar hij gaf geen antwoord; hij was heelemaal in beslag genomen door zijn aandachtig onderzoek. Een van beiden is natuurlijke rub ber, zei hij eindelijk langzaam, en het andere. Heb ik gemaakt! Kun je zien welk van die twee? Ja. Wat is er dan voor verschil? Mr. j Briggs wist het me niet te vertellen en wat professor Sheepsranks er van denkt heb je daarnet gelezen. Dit, zei John, op de natuurlijke rub ber wijzend, is levend; het andere is dood; het verschil is hetzelfde als tus- sehen een slapend en een dood lichaam. J En daarom is svnthetische rubber onbruikbaar, voleindigde Nancy zijn woorden. John had in enkele rake woor den de kern van het probleem aange geven. Als we het levend kunnen maken, ging John peinzend voort, zou het de grootste ontdekking van onzen tijd zijn. Laat me den brief van Sheepshraks nog eens lezen. I Hij verslond nu de woorden van den grooten man. Alles scheen hem met één oogopslag duidelyk. Hij overwoog ieder woord, iederen zin, terwijl Nancy onder- I tusschen zenuwachtig de kamer op en neer liep. Plotseling raapte ze een stuk papier van den grond op. Hel was een cude krant, waar de stukken rubber in j waren verpakt geweest. Bijna machinaal nam ze het b'ad op en begon op de ad- vertenties te turen. Kijk eens, John, zei ze lachend, op een advertentie wijzend. Het was een plaatje van een man. die een stang vasthield, waaruit vonken scho- ten. Met groote letters stond er onder: Electriciteit ia leven. John volgde haar wijzenden vinger en las de advertentie, j Allemachtig! riep hij opgewonden. Zie je dat, Nancy? Wel, dat is, dat is Zijn handen beefden en zijn s'em tr'lde. Vertel me alles nog eens precies, wil je? Wat moet ik vertellen? Alles wat je gedaan hebt, van het begin af. Heb je de formule ook bii j??. Neen, die ligt op de Bank. Maar ik ken hem uit mijn hoofd. J John's opwinding had haar nu ook aangegrepen. Met trillende vingers seJireef ze de formule op een stukje pa pier. Hij keeg over haar schouder toe. Dit zijn allemaal gewone dingen, zei hij, glucose, stijfselMaar wat deden jullie er mee? Het meisje beschreef precies hoe het mengsel werd gemaakt en hoe de massa daarna werd verwarmd. Juist, riep John. Jelui deed het in een ijzeren pan en daarna werd het 2 uur verwarmd. In een electrischen oven ifietwaar? I Ja. Die was op het gewone net aan gesloten. Hoeveel volt? Twee honderd vijftig. En hoe pasten >ullie d!e s'room toe? Nancy gaf een nauwkeurige uitlegging. John deed nu de eene vraag na de an dere; allen op het gebied van electrici teit. Waar wil je eigenlijk heen, John, vroeg Nancv ten laatste. Dat is dood goedje en er is iets voor noodig om het levend te maken. Als je het heelemaal met electriciteit kunt la den, heb je het levend gemaaktelectri citeit is levenl Maar John, begon het meisje. Ik heb het gevonden! riep hij, ik weet zeker dat ik het gevonden heb. Deze rubber komt van een boem, een hoorn is een levend organisme syn thetische rubber is dood en om het le vend te maken heb je electriciteit noo dig. Ik ga weg. Nancy, ik ga naar mijn laboratorium. Je vertrouwt me de for mule wel toe, nietwaar? Ik vertrouw je alles toe, zei het meisje lief. Dan ga ik nu meteen; kom morgen hij me, Nancy. Hij keek nauwelijks naar haar; zijn oogen schitterden en zijn ge zicht was vuurrood van opwinding. - John, John, zei ze smeekend. Zijn oogen ontmoetten een oogenblik de hare en een moment was hij niet meer de man van de wetenschap, maar de man die van een vrouw houdt. Hij nam haar in zijn armen en fluisterde: Dag lieveling, en nog een menigte andere zoete woordies. Het was den middag van den volgen den dag, in John's laboratorium. Ik heb de hes'anddeelen vermengd zooa's ie mü hebt aangegeven, zei John. Klont dat? Volkomen, antwoordde ze. Doe het mengsel nu in de electrische pan, zoo als ik in Leeds gedaan heb. Doe iij het zelf maar even, zei hij. Het meisje gehoorzaamde en John zei lachendIk heb het al tweemaal ge maakt voor dat jij er was, maar ik wil dat je het met ie eig°n oogen ziet. Zie je wat ik gedaan heb? Ik heb de electrische draad door de pan heengeleid, zoodat er een voortdurende electrische warmte- stroom door het mengsel heengaat. Wordt vervolgd. ho van hei Zuiden, WaalwUksche en Laiigstraatsche Courant, VELO STOFZUIGER Geloof je dat

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1