Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
TE WAALWIJK.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BUKT"
REGEEREN IS VOORUITZIEN.
Gaat dan WINANDO
raadplegen
BINNENLAND.
Begin nieuwe cursussen den eersten
Maandag in September.
NUMMER 53.
ZATERDAG 30 JUNI 1934.
57c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ens.
franco te zenden aan den Uitgever.
WAALWIJKSCHE
UITGAVE;
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.20.
Telefoon No. 38.
-
Reclames 40 cent per regel.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
28 cent per regel; minimum 1.00.
We moeten ons ver
stand gebruiken.
Misoogst kan een
weldaad zijn.
De »N. Tilb. Crtvoerde een
dezer dagen een hoofdartikel, waar
boven twee zinnen als titel werden
gevoerd «Misoogst een weldaad.
Zijn we gek geworden Het stuk
was »trefFend« geschreven en des
wege werd het in tal van bladen
overgenomen.
Het blad schetste de ontmoeting
met een eenvoudig boerke in de
Belgische Kempen. Het boerke was
tevreden en gelukkig. Natuurlijk I
zoo zouden we haast zeggen, want
het boerke was geen Nederlander
en wij, Nederlanders, we kunnen
ons een medemensch, die geen
medeburger is en van onze misère
dus niets afweet, alleen maar «ge
lukkiger* wanen.
De Nederlander, die het boerke
uit dc Belgische Kempen ontmoette,
kwam in een gesprek gewikkeld,
waarbij hij gelegenheid vond om
den Bels te vertellen, dat bij ons
de koeien maar zóóveel melk mogen
geven, dat er maar zóóveel beesten
mogen kalveren, dat bij ons wordt
uitgemaakt, hoeveel biggen er ten
hoogste in het leven mogen blijven,
hoeveel akkers er mogen worden
bebouwd enz.
De zwijgende Belgische Brabanter
had daar «zooiets van geheurdcr,
maar begrijpen kon hij er «niks
nie« van.
Ik heb altijd gedacht, zoo
peinsde hij hard-op, dat als God
oe een koe geeft, dat dat een gave
is. En als er dan een kalf bij komt,
is dat ook een gavedat is iets en
dat maakt de welvaart grooter.
Moedwillig beperken de rijke gaven
van de natuur, dat kan nooit het
ware zijn. «Neen, de menschen zijn
de kluts kwijt.a
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Nadruk verboden.
31.
Neen; de directie kan u op het mo
ment tot haar spijt niet gebruiken;
er is op geen enkele afdeeling een va
cante plaats. Maar hier is een lijstje
van bevriende firma's en een aan
beveling door den hoofddirecteur
persoonlijk onderteekend.
Met deze documenten gewapend,
zette Winifred vol hoop haar tocht,
naar no. 1 van 't lijstje te voet voort,
zonder dat ze het wist met den
pseudo-geestelijke op ecnigen afstand
achter zich aan.
Bij de eerste warenhuis-directie
waar ze kwam, was evenmin plaats
als bij Page. Winifred ging per bus
naar de tweede firma van haar lijst
en ook thans werd de bus weer door
een taxi gevolgd. Fowle had zich
letterlijk aan haar voetstappen ge
hecht.
En toen ze ten derde male iden
personeelingang van 'n warenhuis bin
nenstapte, begon het doel van deze
bezoeken tot den speurhond door te
dringen. Ze zocht werk in haar vroe
gere vak.
Deze ontdekking verbaasde hem.
Dat laatste moge soms waar zijn,
maar dan geldt dat in dit geval
zeer zeker de redeneering van het
boerke uit de Belgische Kempen en
het schrijven van den Tilburgschen
journalist.
België heeft als landbouwstaat
niet de beteekenis, welke ons land
als zoodanig bezit. Het zijn dus
twee ongelijksoortige grootheden,
welke hier met elkaar worden ver
geleken.
Scheef is 't bewuste boerke boven
dien in zijn redeneering, dat ver
meerdering van bezit altijd ver
hooging van welvaart zou beteekenen.
Dat hangt immers uitsluitend af
van de waarde van het bezit en die
waarde wordt bepaald door het
nuttig effect.
Wanneer het boerke uit de Bel
gische Kempen zijn erf laat aan
sluiten op de waterleiding en bij
laat daartoe een buizennet doorzijn
huis leggen, dan mag hij zijn bezit
vermeerderd achten, maar als hij
zou verzuimen om stoppen te
nemen op de kranen, dan zou zijn
nieuwe bezit hem weinig welvaart
brengen, want terwijl 't stroomende
water zijn have en goed zoii ver
nielen, zou bovendien de water
leiding-meter doorloopen en aldus
een beangstigend hcoge rekening
forceeren.
Wanneer Nederland het bezit
aan koeien en kalveren liet groeien,
zonder dat er een loonende afzet
was te vinden voor de melk en het
vleesch, dan zouden we bij alle
vermeerdering van bezit met den
dag armer worden, want die beesten
blijven vreten behoeven, afgezien
van melk- of vleeschprijzen.
De regeeringsmaatregelen tot
regeling van de productie doen
denzelfden dienst als stoppen in de
waterleidingskranenze moeten
zorgen, dat de stroom geregeld
wordt naar de behoefte.
En nu weten we wel, dat de eene
stop beter werkt dan de andere en
dat er nu en dan eens 'n nieuw
leertje in de kraan moet, maar het
zou toch dom zijn om een stop
geheel te gaan uittrekken, omdat
de kraan een beetje lekt.
De schrijver in de »N. Tilb. Crt.«
Hij wist immers van haar tooneelas-
piraties en was eveneens op de hoogte
van de samenkomst morgenavond in
Uxbridge. Was ze van plan veranderd
of was het haar bedoeling twee pijlen
op haar boog te hebben en te accep
teeren wat haar het eerst zekerheid
van een onafhankelijk bestaan zou
verschaffen?
Als ze het eerst met een betrekking
in een warenhuis slaagde, kwam het
succes van de conferentie in Uxbridge
in gevaar.
Fowle verstond de kunst van snel
besluiten als 't noodig was. Hij zou
wel een stokje steken voor 't door
kruisen van de plannen van zijn op
drachtgevers. Later op den dag zou
hij een bezoek brengen bij de verschil
lende firma's, waar zij was geweest,
informeeren of zij was aangenomen,
en zoo dit het geval bleek, zoo langs
den neus weg te kennen geven dat ze
bij Page was ontslagen, omdat ze be
trokken was geweest in den aanslag
op Lord Ronald Tower. Het woord
van een geestelijke placht au serieux
genomen te worden, overwoog hij,
zelfs dat van een nagemaakte geeste
lijke.
Haar volgende poging bleef weer
zonder resultaat ook hier de bood
schap: geen plaats op het oogenblik.
Maar bij de vierde van Mr. Page's op
gave Fowle bleef haar als 'n scha
duw begeleiden scheen ze geluk
kiger te zullen zijn. Het stond vrijwel
vast dat er met een dag of drie een
vacature op de expeditie-afdeeling
zou komen, werd haar meegedeeld en
de aanbeveling van een firma als Pa
ge miste haar uitwerking niet.
Ze was practisch gesproken aange-
schijnt ook een «geleerden meteoro
loog» gesproken te hebben, die het
over de «droogte in de wereld« had.
Hij had daarvan de oorzaak niet
kunnen opsporen.
We aanvaarden dat van hem,
zonder in twijfel te geraken omtrent
zijn geleerdheid.
Inzake meteorologie schijnen we
niet veel verder te zijn dan ten
tijde, toen de oude Egyptenaren
hun zeven vette jaren beleefden,
welke gevolgd werden door zeven
magere jaren. Ook zij zijn niet
gewaarschuwd noch geholpen kun
nen worden door hun meteorologen,
maar ze handelden op eene aan
wijzing des hemels, toen ze het
overschot uit de zeven vette jaren
in hun voorraadschuren verzamel
den, om aldus aan de behoeften in
de magere jaren te kunnen voldoen.
Wij doen tegenwoordig anders in
onze waanwijsheid. Ofschoon ook
wij nog geen meteorologen hebben,
die ons kunnen aankondigen, wat
ons in de eerstkomende jaren boven
't hoofd hangt, gooien we op mest
vaalt of in de zee, wat we te veel
hebben geoogst, aan de Voor
zienigheid en de natuur overlatende,
hoe we een ander jaar moeten
worden geholpen.
Zeker zou aldi". misoogst een
ramp kunnen woiu&i.'
Maar misoogst kan tenslotte een
nomen; de chef, met wien ze gespro
ken had, noteerde haar adres en be
loofde haar zoo spoedig mogelijk de
finitief te zullen berichten of, en zoo
ja, wanneer ze kon komen.
Opgelucht ging ze een bakkerswin
kel binnen om als lunch een paar
broodjes te eten ze wilde zuinig
zijn en keerde toen per bus naar
haar pension terug. Maar toen ze de
stille straat insloeg, was het met haar
opgewektheid gedaan; een gevoel van
namelooze eenzaamheid overviel haar,
een pijnlijke, haast den adem bene
mende beklemming, omdat haar leven
nu geen doel en geen zin meer had.
Want pakjes maken, pakjes maken tot
het bittere einde mocht toch waarlijk
geen leven heeten. Ze had een blik
mogen slaan in het paradijs, maar de
poort was voor haar gezicht dichtge
slagen.
Hoe moest ze in 's hemelsnaam haar
bestaan verder doorworstelen? hamer
de het in haar hoofd. En toen ze haar
kamer binnenkwam, kroop een ge
waarwording van benauwenis, van
walging in haar op. Hoe was het mo
gelijk de wijde, grijnzende leegte door
te komen van den langen middag,
dien ze voor den boeg had, de leegte
van al die ongetelde dagen, die zou-
den komen? Het leven was een woes
tenij geworden ze zou hèm nooit
meer zien.
De verzekerdheid, de beslistheid,
die haar in staat hadden gesteld zich
door het gesprek met Sir Reginald
heen te slaan, waren nu van haar af
gegleden en ze begon zich te verwij
ten dat ze eigenlijk een soort moree-
len zelfmoord gepleegd had.
Ze barstte in tranen uit. O, snikte
zegen zijn, als een dergelijke mis
oogst het middel van de natuur is
om het noodzakelijk evenwicht in
productie en consumptie van eenige
»vette« jaren te herstellen. Niemand,
geen meteoroloog noch econoom,
heeft de wereldcrisis zien aankomen,
maar toen die er was, hebben
duizenden »geleerden« ons haarfijn
kunnen vertellen, waaraan we al
dat ongeluk en al die «overproductie»
hadden te wijten. Ze zijn aan het
«ordenencr gegaan en ziet, nauwelijks
»dreigt« slechts een misoogst, of
wetenschap en economie zitten in
zak en asch over de gevolgen. Nadat
we ontzaglijke hoeveelheden graan
in zee hebben gegooid, is men nu
bevreesd voor een aanstaanden
hongei snood.
Misoogst kan een ramp zijn, maar
soms een zegen beteekenen. De
Schepper van de natuur, welke ons
zoo grillig schijnt, heeft in die
grilligheid de vaste lijnen geteekend,
welke steeds weer op het evenwicht
toeloopen.
Als de menschen in hun ver
watenheid maar minder y>ordenden«,
doch in hun bescheidenheid meer
»zorgden« en vertrouwden, dan
zouden we misschien ook nog eens
zonder al te groote onheilen uit
deze crisis geraken.
Er moet een leidend bestuur
wezen, dat in moeilijken tijd regelend
optreedt inzake een productie, welke
zich zelf en méér dan zich zelf
opslurpt. Een koe, die meer opeet
dan haar productie opbrengt, is
een weelde-bezit, hetwelk niet past
in een slechten tijd.
Maar graan, dat gedorscht is en
INDIEN U Tilburg bezoekt,
Die beschikt over een bijzondere
gave. Meer dan 500 dankbetuigingen
ter inzage. Succes verzekerd.
Consult fl.of f 1.50.
Villa „CASA CARA"
Lange Nieuwstraat 156. Telef. 2323.
uit den aard der zaak geen zelf-
consumeerende stof vormt, aan de
vernietiging prijs te geven, zonder
dat men weten kan, wat de Voor
zienigheid ons in de natuur van
komendé jaren heeft bereid, dat
is waanzin.
Dat maakt door menschenbahd
een misoogst tot een ramp, terwijl
diezelfde misoogst in het natuurlijk
bestel een zegen had kunnen zijn.
Minister Steenberghe houdt
Donderdag audiëntie.
De Minister van Economische
Zaken brengt ter kennis aan belang
hebbenden, dat hij, behoudens tegen
bericht, eiken Donderdag, te begin
nen met 5 Juli 1934, des namiddags
te 2 uur, aan het hoofdgebouw van
het Departement van Economische
Zaken, Bezuidenhoutscheweg 30, te
'sGravenhage allen zal ontvangen,
die hem over zaken, voormeld
departement betreffende, wenschen
te spreken.
Prinses blijft langer in Engeland.
Prinses Juliana, die aanvankelijk
Inlichtingen en aangifte bij den directeur.
(Zie toelichtingen in dit blad.)
ze, haar hoed nog op en haar gezicht
verborgen in haar op de tafel gesteun
de armen, hoe heb ik zooiets tocli
kunnen doen.
Ze sleepte zich door den eindeloo-
zen middag, door den eindeloozen
avond hoe, wist ze zelf niet en
de nacht, op enkele korte tusschen-
poozen van onrustigen, transparan
ten slaap na, was een helsche marte
ling. Ze had een brief moeten schrij
ven aan den theateragent, dat ze niet
r.aar Uxhridge zou komen, omdat ze
ander werk had gekregen, maar ze
schreef dien avond niet. De energie
cnlhrak haar ten ecneninale, de ge
dachte om iets te moeten doen, gaf
haar al een gevoel van misselijkheid
ze was lam geslagen door haar
groot verdriet.
Den volgenden morgen was het nog
niets beters met haar gesteld. Haar
voeten waren loom, haar armen hin
gen slap langs haar lichaam, haar ge
zicht was vaal, met holle oogen, haar
kin rustte op haar borst.
Pas tegen twaalven slaagde zij cr
in zichzelf te dwingen aan den agent
te schrijven, want ze moest dien avond
tegen acht uur in Uxhridge zijn cn hoe
ellendig ze zich ook voelde, haar
zachte, humane natuur verzette zich
er tegen iemand vergeefs te laten
wachten.
En toen begon de trieste, grauwe,
knagende eenzaamheid weer; deuren
rijgden zich tergend traag aaneen.
Het werd half vijf. Toen opeens
voetstappen op de trap, een klop op
de deur. Ingesponnen in haar leed,
gaf ze zich er nauwelijks rekenschap
van; het zou juffrouw Goodman wel
zijn met de thee.
De deur vloog open en daar stond
niet de hospita, maar Sir Reginald
Carshaw.... in levenden lijve.
Een wilde kreet kwain over Wini
fred's lippen: O, liefste! en ze vloog
in zijn armen.
De sterke band, waarmee ze zich
aan haar goede voornemens had ver
honden, knapte op het oogenblik dat
ze hem zag. Ze had gedacht hem nooit
te zullen weerzien hij had immers
beloofd niet meer te zullen komen en
een edelman was zoo goed als zijn
woord dat had voor haar naieven
geest een zekerheid beteekend en
daar verscheen hij opeens, op het
hoogtepunt van haar wanhoop! Het
was waarlijk geen wonder, dat alle
verstandelijke overwegingen alles
wat haar was voorgepraat onderst
hoven vielen en haar instinct haar in
zijn armen dreef. Ze kon geen weer
stand bieden, zoomin als een veertje
het den wervelwind doet, die het
voor td raagt.
En Sir Reginald, hij had zijn belofte
gebroken, omdat hij moest, omdat een
inwendige macht, sterker dan eenig
ander gevoel, hem joeg. Hij moest
naar haar toe.en dus was hij ge
komen.
De manier waarop ze hem zijn congé
had gegeven, was te plotseling geweest
om geloofwaardig te zijn. Hij kon het
niet vatten. Hij had maar steeds het
vage besef niet van zich kunnen af
zetten dat het een droom moest zijn
en hij kwam thans om zich te verge
wissen of die droom inderdaad wer
kelijkheid was.
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwy&sche en Lanptraatsche Courant,
