Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
DE FINANCIERING DER
STEUNREGELING IN DE GEMEENTEN.
OMWILLE VAN DE DEMOCRATIE,
NUMMER 64.
ZATERDAG 11 AUGUSTUS.
57e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en».
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
In »de Maasbode« schreef de heer
Jos van Wel te Helmond eenige
juiste beschouwingen naar aanleiding
van het wetsontwerp tot instelling
van een werkloosheidsfonds tot een
betere verdeeling der crisislasten
over alle gemeenten.
Wij ontleenen er het volgende aan
Levert de voorgeslagen vulling van
het werkloosheidsfonds eenige be.
denking op, ook de wijze, waarop
de gestorte gelden over de verschil
lende gemeenten zullen worden
verdeeld, mag wel eens nader be
schouwd. Het is immers zeer de
vraag of het wel de meest juiste weg
is alle gemeenten, mir nichls dir
nichts, 90 °/0 van hare uitgaven voor
werkloosheidssteun te vergoeden.
Het is een teer punt, maar met alle
respect voor de zorgzaamheid en
den ernst der gemeentelijke bestuurs
organen mag toch wel eens worden
gevraagd of dit niet voor de eene
gemeente te veel en voor de andere
te weinig zou kunnen zijn, ja of het
niet als zoo vaak zou kunnen
werken als een straf op bestuurlijke
nauwlettendheid en integriteit en als
een premie op zorgeloosheid en
vrijgevigheid.
Maar dit even ter zijde gelaten,
dan zijn er nog zoo groote verschillen
in de werkverschaffingsloonen en de
steunbedragen (9 klassen van f 12
tot f7 per week) dat men wel eens
vragen mag of het wel gepast is voor
alles nu maar 90 °/0 uit de gemeen
schappelijke kas te vergoeden. Want
de vulling van do kas speelt ook
een rol. Op zichzelf is dit verschil
in uitkeering niet onrechtvaardig,
zelfs niet onbillijk te achten, maar
wel is het hinderlijk, dat daar, waar
eenerzijds de steuntrekkers van het
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Nadruk verboden.
43.
Dat spreekt vanzelf. Hij mag ook
nooit weten dat Mr. Meiklejohn er
achter zit. Ik had het me zoo voorge
steld, dat die zou rachten invloed op
dat meisje uit te oefenen, door haar
bang te maken of geld te geven of iets
van dien aard.
Lady Helen was niet ten volle in
Meiklejohn's vertrouwen. Hij was ge
noodzaakt haar in die zaak van die
West-Afrikaansche concessie in het
geheim te nemen, maar veel te sluw
en te voorzichtig om iets tegen haar
los te laten over hel belang dat hij bij
Winifred's verdwijning had. Dus in
dit opzicht was ze volmaakt argeloos
en aan den anderen kant lachte het
haar toe om, met lady Carshaw als
werktuig, de obstinate Reginald, die
zich verstout had haar te versmaden,
zijn welverdiende straf te bezorgen.
Ik weet niet
Ze aarzelde en zweeg. Toen:
Ik weet waar Mr. Meiklejohn op
het moment is, maar het is van het
grootste belang dat hij niet lastig ge
vallen wordt.
rayon der 9e klasse, uit de gemeen
schappelijke kas een uitkeering ont
vangen van f7 per week, omdat hun
levensstandaard zooveel lager ligt,
anderzijds de belastingbetalers van
hetzelfde rayon, bij het vullen van
de kas, van hetzelfde inkomen, een
veel grooter bedrag moeten storten,
dan die van het rayon der le klasse,
ook omdat hun levensstandaard
lager is.
Het moge niet meer onbillijk zijn
te achten, dat de werkverschaffelin-
gen op het platte land van Brabant
en Limburg en ook elders een uur
loon verdienen van 24 ct. en die van
de groote steden, van 40 a 45 cent,
omdat de levensstandaard ginds lager
is, maar wel is 't onbillijk te achten,
dat iemand, die een huis bewoont
van bijv. f 800 huurwaarde, daarvan
ter stijving van de gemeentelijke kas
een veel hooger bedrag moet betalen,
dan iemand, die zoo'n huis bewoont
in de groote steden, nog eens, omdat
de levensstandaard ginds lager is.
Zoo wordt de factor levensstandaard
tweemaal in de rekening verdiscon
teerd. Daar is op het platte land
saamhoorigheidsgevoel en burger
schapszin genoeg om een offertje te
kunnen brengen ten bate van het
gemeenebest, maar men moet dit
ofFer niet door een steeds hocger
cpgejaagde opcentenhefling carica-
turaal gaan vergrooten en buiten
alle proporties brengen. Want ook
op het platte land komen de belas,
tingen zwaar aan.
Men moest eens weten hoe veel
vuldig de belastingbeslagen zijn, die
op het platte land op de werkver
schaffingsloonen worden gelegd.
Men haalt bij deze regeling voor
de groote steden meer uit de ge
meenschappelijke kas, omdat de
levensstandaard er hooger is en men
stort er minder in, ook omdat de
levensstandaard er hooger is.
Niet alleen zijn er groote verschillen
m de hoogte der uitkeeringen en der
werkverschaffingsloonen, maar ook
buiten deze verschillen om is er een
zoo groote afstand tusschen de
werkloosheidsuitgaven van de eene
gemeente en die van de andere, dat
het waarlijk de vraag is of men er
wel goed aan doet om elke gemeente
maar zonder meer 90 pet van haar
ujtgaven te vergoeden.
Als men de cijfers der uitgaven
voor verschillende gemeenten deelt
door het aantal crisiswerkloozen,dan
kan men, een lossen greep doende,
reeds constateeren, dat Velsen, dat
43 crisiswerkloozen heeft per 1000
inwoners, aan steun- en werkver
schaffing uitgeeft een bedrag van
f540 per crisis-werklooze. Gouda
heeft er 47 en geeft uit f 549 per man.
Schiedam heeft er 88 en geeft uit
f522. Helmond heeft er 95' l3 en geeft
uit f359 per crisiswerklooze. Tilburg
heeft er 26'/2 en geeft uit f305 per
man. Enschede heeft er 60 per 1000
inwoners en kan daaraan f645 per
man kwijt worden.
Is het nu billijk voor al deze uit
gaven maar 90 pet. te vergoeden uit
de gemeenschappelijke kas om voor
een werklooze in Enschede zonder
meer f 580 beschikbaar te stellen en
voor een in Helmond f313. Deze
verschillen kunnen niet verklaard
worden door het verschil in levens
standaard alleen. Het gemeentelijk
beleid speelt hier een groote rol. Én
een systeem van financiering, dat
daarmede geen rekening kan houden,
is te grof geoutilleerd.
graag lijden, pleitte de oudere vrouw.
We moeten al het mogelijke doen; mis
schien is hij nog te redden.
Maar hij zou argwaan kunnen
koesteren; je in het oog laten houden,
je gangen nagaan.
Lady Carshaw lachte.
Er is in zijn gedachten voor niets
anders plaats als voor zijn geliefde Wi
nifred.
Dus U weet zeker, dat hij U niet
zal volgen, wanneer ik U vertel waar
Mr. Meiklejohn is?
Absoluut zeker.
Goed dan. Zijn adres is: Hotel
Splendide, Cromer.
Je bent een schat, Helen. Ik denk
dat het het beste is hem eerst te schrij
ven voor ik naar hem toe ga.
Maar laat vooral niet merken dat
U zijn adres van mij weet.
Je weet toch dat je op mijn discre
tie kunt rekenen. Helen.
Ik ben alleen bang dat hij niet veel
zal uitrichten. Reginald is koppig als hij
ergens zijn zinnen op gezet heeft.
Zoo is het. Daarom ben ik heele-
maal op den goeden wil van het meisje
aangewezen en Meiklejohn is juist de
man om zoo n delicate aangelegenheid
in orde te brengen.
Met een kus namen ze afscheid.
Als Reginald Meiklejohn in zijn
vingers krijgt, overlegde lady Carshaw
toen de auto haar weer naar haar flat
voerde, zal het een stormachtig onder
houd worden. Helen zal woedend op
me zijn. Maar wat kan het me schelen?
Ik heb de liefde van mijn jongen terug
gewonnen
HOOFDSTUK XXVI.
Op het spoor.
De schrijver onderscheidt daarom
in de steunkosten een rijksminimum
een gedeelte dat afhankelijk is van
regionalen invloed en een gedeelte
dat door locale bestuursgestes be
paald wordt. Het eerste deel wil hij
uit de Rijksbelastingen voldoen, het
tweede uit de provinciale kas en het
derde uit de gemeentekas.
Een kieswetswijziymy leytn de
woekering van kleine partijtjes.
De regeering heeft een ontwerp
tot wijziging van de Kieswet inge
diend, als gevolg waarvan een
«partij» b.v. slechts d£m in de
Tweede Kamer zou worden ver
tegenwoordigd, wanneer bij een
verkiezing tenminste driemaal de
kiesdeeler wordt behaald.
We kunnen ons begrijpen, dat
degenen, die kleine partijen leiden
of zich voor dezelve interesseeren,
zich door de indiening van dit ont
werp teleurgesteld gevoelen. Hun
wordt een eens toegekend recht,
althans politiek voordeel, ontnomen.
We geven ook grif toe, dat aan het
evenredigheidsbegrip, hetwelk in
onze Kieswet is neergelegd, door de
nieuwe voorgestelde wijziging geweld
wordt aangedaan. Men vergete daar
bij echter niet, dat het evenredig
heidsstelsel bij invoering tenslotte
niet bedoeld is geweest om nieuwe
politieke kansen te scheppen aan
personen of beweginkjes, die onder
het vroeger meerderheidsstelsel bij
verkiezingen nimmer naar voren
konden komen, doch om toevals
factoren uit te schakelen, welke zich
weleer bij het opmaken van ver
kiezingsuitslagen deden gelden en
daardoor een onjuist beeld hielpen
scheppen van de ware machtsver
houdingen.
De voorgestelde wijziging is over
het algemeen gunstig ontvangen
door de groote partijen en men mag
aannemen, dat die zich daarbij niet
in de eerste plaats hebben laten
leiden door 't zeteltje-winst, dat er
voor haar ongetwijfeld het gevolg
van zal zijn. In de groote partijen
leeft de overtuiging, dat de huidige
Kieswet het scheppen van kleine
politieke beweginkjes bevordert. Een
»beweging» of «partij» moet worden
geboren uit een drang des geestes
van een volksgroep, maar niet om
aan bepaalde personen gelegenheid
te bieden om critisch te kunnen
inwerken op een zekere georgani
seerde richting, aan welke ze ver
want zijn.
De democratie kan er in het
algemeen niet door gebaat worden
geacht, wanneer bij elke verkiezing
door middel van een politiek rel
wat eenlingen in de Kamer worden
gebracht, die daar gedurende enkele
jaren door hun critisch optreden
den wetgevenden arbeid bemoei
lijken, om bij een volgende gelegen
heid weer te verdwijnen en te wor
den opgevolgd door nieuwe dwaal
lichten aan het politieke firmament.
Doordat die eenlingen soms op de
wip der machtsverhoudingen komen
te zitten, is hun invloed wel eens
onevenredig groot en zijn ze oorzaak
van bestuurlijke déraillementen,
welke het aanzien van parlementa
risme en democratie omlaag halen.
Denken we maar eens aan de positie
van de heeren Weiss c.s., vertegen
woordigers van het z.g. Midden-
standsblok in den Amsterdamschen
raad 1
Toch vinden we de voorgestelde
oplossing, waarmee de regeering aan
het optreden van politieke geluk
zoekers en van kleine partijtjes een
einde wil maken, géén gelukkige.
Ze druist ons te sterk in tegen het
evenredigheidsbeginsel én ze is niet
afdoende. Het zal dikwijls nog mo
gelijk zijn om een beweginkje,
hetwelk gevoed wordt door een
oogenblikkelijken tijdstroom, zoo
danig op te voeren, dat het voor
een zittingsperiode kan w.orden ver
tegenwoordigd. Dan zit men aan
stonds met tenminste drie afgevaar
digden opgescheept.
We dachten ons een andere op
lossing.
Waarom moet de Tweede Kamer
che-Inspecteur Winter, Mr. Marshall s
plaatsvervanger, toen hij dien Zondag
morgen naast Sir Reginald in de auto
zat een van zijn wagens had de jon
ge baronet nog ter beschikking gehou
den en hij chauffeurde dien zelf, het is
een bekend feit, maar menschen die een
of andere schooiersstreek wenschen uit
te halen, installeeren zich dikwijls in
afgelegen behuizingen ergens op het
platteland of in de buurt van een kleine
plaats. Ik durf er dan ook een goede
sigaar onder te verwedden dat ,,bij Ux-
bridge" beteekent een oud verlaten hee
renhuis.
Een verblijfplaats die niemands
verdenkingen opwekt?, opperde de jon
geman.
De inspecteur knikte.
Juist, Uxbridge is geknipt voor
iets dergelijks. En toch zal het zoeken
waarschijnlijk gemakkelijker gaan dan
die lui meenen. De politie, de menschen
van de post, de winkeliers, kennen
iedereen in zoo n nest. Ze kunnen ons
waarschijnlijk bijzonderheden mededee-
len over honderden ingezetenen, die
niets uit te staan hebben met de ont
voering van een jong meisje. Er zullen
misschien een dozijn overblijven, die in
aanmerking komen om verdacht te wor
den en door onderzoek kunnen we
daaruit vier of vijf schiften, waaronder
degenen schuilen die we hebben moe
ten.
Het ging echter niet zoo glad als de
inspecteur zich had voorgesteld.
..Moore House" was door bemidde
ling van een Londenschen makelaar
verhuurd aan een zekere „Mijnheer en
Mevrouw Forest", menschen met ver
lof uit de koloniën, die een jaar in En
geland dachten te blijven. De bewoners
waren niet per trein gearriveerd, maar
mand hen gezien had.
Rachel, steeds met een voile voor, die
voor een vrouw van haar jaren nie-
mand's achterdocht wekte, en onopval
lend gekleed, deed haar huishoudelijke
boodschappen in nog kleinere gehuch
ten in de nabijheid en paste zorgvuldig
op, zich daarbij niet aan het station te
vertoonen. Post ontvingen ze niet
Voles had voor een specialen koerier-
dienst met zijn Londensche schuilplaats
gezorgd. Het gevolg van deze taktiek
was, dat niemand in Uxbridge hen ken
de of zelfs ooit een blik op hen gewor
pen had.
Ofschoon ze dus aanvankelijk wei
nig opschoten, liet de man van Scotland
Yard zich niet ontmoedigen. Hij in
terpelleerde allen die er voor in aan
merking kwamen en deze lieden, soms
zichtbaar tegen hun zin, in hun Zon
dagsrust te storen. Sir Reginald's wa
gen doorkruiste het grondgebied van
Uxbridge in alle richtingen en tusschen
misschien twintig landhuizen die voor
hun doel in aanmerking konden komen,
prijkte ten slotte de naam „Moore Hou
se". Maar het was een mager resultaat.
De kunst was om, met eenige kans op
succes, het juiste adres uit deze twintig
te pikken en in deze richting waren ze
geen gegevens machtig geworden.
Ze hielden echter vol, en zooals het
geluk met de stoutmoedigen is, is het
ook met standvastigen.
's Middags hadden ze geluncht in
een hotel in het centrum van het plaats
je en omdat het eten en de bediening
hen niet bevallen waren, zochten ze
voor hun middagmaal een andere gele
genheid. En die slechte lunch was het
middel dat het Lot had uitgekozen om
hen op het rechte spoor te brengen.
Een beetje gedrukt omdat de dag ten
einde spoedde zonder dat ze iets had
die ze reeds hadden bezocht bleken of
geen, of dood-onschuldige bewoners te
bezitten besloten ze eerst maar eens
nieuwe kracht te putten uit een stevi-
gen maaltijd en traden een eenvoudig,
maar proper en gezellig uitziend restau
rant in een der zijstraten binnen. In-
plaats van een provincialen kellner in
een vettigen en verschoten rok, werden
ze begroet door een aardig, pittig dien
stertje wier zonnige glimlach al een
verkwikking voor de beide vermoeide
mannen beteekende.
Komen de heeren van ver? infor
meerde ze bij wijze van vriendelijk bab
beltje om de bezoekers aangenaam te
zijn, terwijl ze zich bedrijvig bezig hield
met het dekken van de tafel.
Uit Londen, vertelde Inspecteur
Winter.
Zoo laat en dan in een auto?
klonk het verbaasd.
Ja, is dat iets bijzonders voor jullie
in Uxbridge?
De auto niet, ze lachte harte
lijk Uxbridge is wel geen wereld
stad, maar auto's hebben we zelfs, hier!
Maar heeren uit Londen stuiven hier op
Zondagochtend alleen maar door om
naar Bath of zoo te gaan en als ze des
avonds weerkomen is het op den terug
rit naar de stad. Dat ze hier blijven
om te eten is een eer die ons anders
nooit te beurt valt
En weer kwam die aanstekelijk-pret-
tige lach.
Wel, wel, merkte de inspecteur op
hier hebben we een kopje, dat er niet
van buiten alleen aantrekkelijk uitziet,
maar dat ook een gezond stel hersens
bevat. Misschien dat die hersens ons
kunnen helpen.
Het ondubbelzinnige compliment joeg
het meisje een blos naar de wangen,
maar boos er om was ze allerminst.
Wa»lw(jksclie en Laiigstraatsebe Conrant*