mmm Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON wWMLWtlïV' DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. ONS WEEKPRAATJE. NUMMER 66. ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1934. 57c JAARGANG. Waalwykscbe eu Laiigstraatsche Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en* franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.2ft. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. .\dvertentien moeten Woensdag en rijdag de» morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum l.ftO. DE CLEARINGWET TOE GEPAST TEGENOVER DUITSCHLAND. Dinsdagavond werd een Kon. Be sluit bekend gemaakt, waarbij de Clea- ringwet tegenover Duitschland, dus eenzijdig, van toepassing werd ver klaard. Met deze beslissing heeft de regeering een nieuw en scherp middel van afweer in den economischen strijd der naties ter hand genomen. Ze heeft dat geenszins overhaast gedaan. Niet tegenstaande de Duitschers veel te dan ken hebben aan ons land, hetwelk tel kens aanzienlijke credieten toestond en deze herhaaldelijk verlengde: niettegen staande we ook zoo'n goede klant van Duitschland zijn, welke veel meer im porteert uit dat land dan wij kans krij gen om er heen uit te voeren, niet tegenstaande dat alles heeft de regee ring te Berlijn ons keer op keer treiterig behandeld en datgene onthouden waar op we ten volle recht hadden. Rente moest geforceerd omlaag, de rente werd bovendien slechts ten deele uitbetaald, aflossingen van leeningen werden ge staakt, maar bovenal: terwijl de Duit schers van ons Jantje-Contantje eisch- ten in alles, bleef de betaling van het geen men uit ons land betrok, grooten- deels achterwege. Die betalingen wer den in Duitschland vastgehouden en wilden de Nederlandsche eigenaars over de gelden, die toch van hen waren, beschikken, dan konden ze dat slechts doen door er Duitsche artikelen voor te koopen. Sedert het einde van '32 was een re- van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van LOUIS TRACY. Nadruk verboden. 45. Ga er maar overheen, Sir Regi nald, adviseerde Winter. Als u aan den anderen kant bent, zie dan of u het slot van het hek kunt open krij gen. Dan kunt u de ladder en het dek zeil teruggooien. Anders frnoeten we maar blijven waar we zijn tot u terug bent. Als het blijkt dat de menschen om wie het te doen is, niet in het huis zijn, kom dan zoo stil mogelijk terug. Carshaw klom de ladder op, ging op het dekkleed zitten, trok vervolgens de ladder naar boven en liet die aan het andere einde van den muur zak ken. Hij verscheen achter het hek en probeerde het slot. Niets mee te beginnen, luidde ijn rapport. Dicht en de sleutel ner gens te bekennen. Ik ga op onderzoek uit. Jim, die op dringenden fluistertoon uitgesproken vermaningen van zijn gezellin in ontvangst had moeten ne men, riep Sir Reginald snel toe: Gaat Uw vriend niet met u mee, mijnheer? Neen. Het was Mr. Winter die zelf antwoordde. Laat ik het je maar eerlijk zeggen: ik ben van de politie en kan dit zaakje beter voorloopig geling geldende, waarbij via een reke ning van de Nederlandsche Bank bij de Rijksbank te Berlijn de vorderingen over en weer konden worden verre kend. De Duitschers ontvingen nauw gezet de Nederlandsche deviezen, maar hetgeen zij te betalen -hadden werd minder en minder gestort op de bedoel de rekening van de Nederlandsche Bank. Deze laatste kwam daardoor voor vele millioenen in het nadeel. Duitschland chicaneert op alle denk bare wijzen om aan eigen betalingsver plichtingen te ontkomen. De toestand werd onhoudbaar. Wel dreigde onze regeering bij gevoerde onderhandelin gen met tegenmaatregelen, maar die be dreigingen lieten de Duitschers koud. Zelfs hebben ze te verstaan gegeven, dat ze eventueele maatregelen van Nederlandsche zijde zouden beant woorden met een algemeen invoerver bod vanuit Nederland. Ten einde raad is onze regeering er toch toe overgegaan om de Clearing- wet voor het economisch en financieel verkeer op Duitschland van 15 Aug. af van toepassing te verklaren. De feite lijke beteekenis van dezen maatregel is, dat Nederlanders op boete en gevange nisstraf worden verplicht om hetgeen ze wegens aankoopen van Duitschers te betalen mochten hebben, te storten op de Nederlandsche Bank bij wijze van garantie der vorderingen, welke Neder landers op Duitschers mochten hebben. Naarmate Duitsche betalingen binnen komen, worden betalingen aan Duit sche crediteuren doorgegeven. Verwacht wordt inderdaad, dat Duitschland tegenmaatregelen zal ne men en we achten het niet onmogelijk, dat de regeering te Berlijn inderdaad zal overgaan tot het sluiten der grenzen voor den invoer vanuit Duitschland. De Duitschers zouden met dezen maatregel zelf het ergst worden getrof fen, want ook Nederland, hetwelk veel door particulieren laten opknappen. Deksels! Had u me dat maar eerder verteld. En daarop weer tot Carshaw: Laat de ladder even zakken, mijnheer; ik kom. De bijl ging !mee. 'n Flinke haas, prees Mr. Win ter, en Polly glom. Geen minuut later waren Sir Regi nald en zijn begeleider in het donker verdwenen. De ladder stond weer aan den anderen kant van den muur. Ge- ruimen tijd luisterden de twee in den wagen met gespitste ooren. Een paar fietsers passeerden en namen geen no titie van hen. Waarom zouden ze ook? Het was het gewoonste ding ter we reld een stilstaande auto voor 't hek van een buitenhuis. Eindelijk vingen ze het gedempte, maar duidelijk te onderscheiden ge luid op van zware slagen en versplin terd houtwerk. Dat schijnt niet van een leien dakje te gaan, riep de inspecteur uit. Ik wou dat ik er maar bij was. Jk hoop dat Jim niets overkomt, zuchtte het meisje, dat nu toch een tikje bleek om haar neus werd. De slagen namen in hevigheid toe en ge rinkel van brekend glas voegde zich hij de andere geluiden. Verdraaid, gromde Winter in zichzelf, Waarom ben ik toch niet mee gegaan. Als u de auto eens tegen de muur zette en ik er achterin overeind ging staan, stelde de vindingrijke Polly voor, en u klom op mijn schouders, dan zoudt u de ladder wel kunnen bereiken. 'n Schitterend idee! vond de In specteur enthousiast. Je bent een uit duizenden, hoor. We zullen het in ieder geval probeeren. meer uit Duitschland betrekt dan het daaraan levert, zou dan tot sluiting der grens overgaan. De Duitsche economi sche politiek is echter een brutale in de laatste jaren en we achten het moge lijk, dat men in Berlijn desnoods den wereld-chaos zou aanvaarden, liever dan af te zien van haar zelfzuchtige en eigenwijze politiek. Het verloop dezer aangelegenheid wordt in elk geval, zoowel in binnen- als in het buitenland, met spanning ge volgd. ALLEMAAL OP REIS! We willen wel, als het maar niet zoo duur is. De lust tot reizen en trekken, welke den modernen mensch eigen is, moet 't restant wezen van den ouden nomaden- geest onzer voorvaderen. Het is een Hij had vandaag lang genoeg naast Sir Reginald gezeten om kennis op te doen van het mechanisme van den wagen. Handig draaide hij deze een liclven slag en schoof hem met de achterzijde tot vlak tegen den muur, dicht bij de plaats waar de ladder slond. Het meisje klom op de bank en drukte de handen stijf tegen het metselwerk. Winter, een forschge- bouwd man, moest haar fiksch pijn hebben gedaan, toen zijn voeten een moment op haar fijne schouders rust ten, maar zelfs geen onderdrukte kreet kwam over de lippen van het dappere kind. Maar in een oogwenk zat hij op den muur en enkele seconden la ter hoorde ze zijn voetstappen op het grint. Gelukkig, fluisterde ze, nu zijn ze met hun drieën. Was ik er ook maar bij HOOFDSTUK XXVII. In het hol van den leeuw. Het plan staat me niet aan, mop perde Fowle, terwijl hij zijn glas whis key oplichtte en een steelschen blik op Voles wierp, op het moment dat diens dwingende oogen even afgewend wa ren. Of het je aanstaat of niet, was het korzelige antwoord: als ik tot aan mijn nek in deze geschiedenis zit, zit jij er tot over je ooren in! Je zit in het schuitje en moet meevaren, of je wilt of niet. De politie kent je ze heeft je een keer in haar klauwen gehad en je gewaar schuwd dat meisje met rust te laten. Als ik in de beklaagdenbank terechtkom zul jij er niet aan ontsnappen en ik ben er niet de man naar om één woord te zeggen, dat je helpen kan. menschelijk instinct, dat we volgen, wanneer we zoo nu en dan de zorgen onzer civilisatie van ons afschudden en voor een poosje de wijde wereld in trekken welke voor den een op 10 K.M van huis begint, voor den ander pas over de grenzen valt te ontdekken. Dat is een kwestie van geest en geld. Dat het reizen en trekken van tijd tot tijd een menschelijke behoefte is, be wijzen de vele ontberingen, die we ons, als de omstandigheden ons daartoe verplichten met liefde en enthousias me opleggen. We huilen van narigheid, als we in een of ander geïllustreerd blad als schil dering van menschelijke armoe een plaatje zien afgebeeld van een plaggen hut in Drenthe en gruwen, als ze ons dan ook nog uitteekenen, hoe de be woners van zoo'n hut een legerstede hebben van wat oude jassen en vodden. Als het vacantie is echter, dan kruipen velen onzer voor weken achtereen on der een linnen lap, als „tent"' opgetrok ken, welke we 's nachts goed afsluiten tegen de kou. Daar liggen we dan met z'n drieën of vieren in te slapen en als we 's morgens wakker worden, kun nen we elkaar niet meer ontdekken vanwege de wolken bacilletjes, welke wc in de benauwde ruimte naar elkaar hebben uitgeademd. Voor „ligging" hebben we een gummilap, die we over het knobbelige gras trekken en des nachts droomen we van de heerlijkhe den, welke een oude jas als bed zou kunnen bieden. We kunnen het ook anders doen. Vooral als het weer niet erg meewerkt om te gaan kampeeren, kunnen we nu en dan metz'n zeven en dertigen in een autobus kruipen en ons 's morgens heel vroeg naar Zuid-Limburg laten vervoeren om 's avonds laat weer huis waarts te gaan. We genieten dan 2 uur van de Valkenburgsche heuvelen en verdere bezienswaardigheden en deelen Je hebt goed praten, verweerde de ander zich, voor wat nu gebeurt kun nen ze ons tenslotte niets maken. Het meisje is bij haar tante en die is haar wettige voogdes. Maar een schijnhuwe lijk, en dat nog wel met een minder jarige dat beteekent dwangarbeid, als je gesnapt wordt. Wie heeft je gezegd dat 'n schijn huwelijk de bedoeling is? Jij, of ik moet je heelemaal ver keerd begrepen hebben. Voles keek hem aan of hij zijn plan nen in Fowle's hersens wilde hameren. Maar hij hield zich in. Er stond te veel op het spel om door toe te geven aan zijn woede, prachtige kansen van het oogenblik te bederven. Hij was het zwerversbestaan moede. En nu had zich plotseling de mogelijkheid voor hem geopend om zijn illusies van weel de en een gemakkelijk leven in vervul ling te zien gaan. Hij was naar Enge land teruggekomen om een verschen voorraad contanten uit William Meik- lejohn te persen en dan weer naar de rimboe weer te keeren. Maar een sa menloop van gelukkige omstandighe den deed aan zijn horizon het vooruit- zich opdoemen om een fortuin te ver dienen, maar het gezicht en de gestalte van Winifred verrezen, als een spook beeld van de andere zijde van het graf, op zijn weg naar rijkdom. En dat spookbeeld moest verdwijnen, het koste wat het wilde! Dus drong hij zijn ergernis terug en schoof de karaf Whiskey tusschen zich en zijn nor- schen metgezel. Ze zaten in de hall van Moore House omstreeks den tijd dat Carshaw en de recherche-inspecteur hun afmattende jacht door Uxbridge onderbraken in 't kleine restaurant, waar het aardige dienstertje hen onverwacht op het goe- 10 a 12 uur met z'n zeven en dertigen het beetje lucht en de portie benzine damp, welke een autobus buiten zeven en dertig zweeterige lichamen nog kan inhouden. Of we gaan met een goedkoopen ex tra-trein een dagje zitten kibbelen over de vraag, hoe men zich op de meest ge schikte manier met z'n twaalven ver- deelen kan in een coupé, waar plaats is voor 10 personen. En bij dat alles blijven we gezond en vroolijk, omdat we het ons vrijwillig aandoen en omdat het reizen ons nu eenmaal een lust en een behoefte is! We zouden onze ontspanning na tuurlijk ook geriefelijker willen zoeken dan we het thans doen, maar we heb ben er geen centen voor en daarom be helpen we ons maar. Gelooft u, dat kampeeren en dergelijke buitenissig heden nog „mode" zouden zijn, als we allemaal de duiten hadden om in een lekker hotelbed te gaan slapen gedu rende onze vacantie? De „mode" regelt zich naar omstandigheden. Waarom zoeken óók nog zooveel menschen hun vertier buiten de gren zen? Omdat de reissom een uitgave is van één keer, maar eten, drinken, sla pen en dergelijke aangelegenheden ver- eischen telkens weerkeerende kosten. En die laatste zijn nog altijd duur in ons kikkerlandje en véél voordeeliger, als we over de grenzen zijn. We maken niemand een verwijt, mogelijk kan het niet anders. De reisweek, welke van Maandag a.s. af voor volle zeven dagen is geor- gaseerd, bewijst, dat wij, Nederlanders, ook wel heel graag, als dat kan, ons eigen land leeren kennen, wanneer men ons daartoe in staat stelt. Waarom is nu reeds het slagen van die reisweek verzekerd en hebben tienduizenden de vereische legitimatie-kaart aange vraagd? Omdat ze hoop hebben, dat ze de spoor zou brengen. Luister nu eens goed, Fowle, her nam Voles, zich dwingend tot een soort rauwe gemoedelijkheid. Laten we de feiten eens nauwkeurig bekijken. Je bent stapeldol op het meisje nietwaar? Fowle knikte. De schittering in zijn oogen was al voldoende antwoord. Mooi zoo! Verder ben je, maat schappelijk gesproken, onmogelijk. Hoor eens even Het is onzin er doekjes om te win den, vrindlief. Dé firma waar je in dienst was, heeft je eruit gesmeten. Je hebt herrie met de politie gehad. Je hebt vermomd als een geestelijke leugens rondverteld om te beletten dat Wini fred een nieuwe betrekking kreeg. Alle kans dat dat in de gaten loopt. En gesteld als dat je er in slaagde een baantje te krijgen, zou je tevreden zijn met, laten we zeggen een goed kan toorbedienden salaris, na wekenlang als grandsoigneur te hebben geleefd. Dat kunnen we er buiten laten. Fowle maakte een afwerende bewe ging met zijn pijp. Goed. Maar het zou je toch zeker niet onverschillig zijn dien mijnheer Carshaw een hak te zetten? Dien ellendeling, dien hond De gedachte aan zijn mededinger ontketende een toomelooze drift in Fowle. Zie je, daar heb je het al, ging Voles op overredenden toon voort. En nog wring je je als een aal, nu ik je het meisje aanbied, een vorstelijk-betaalde betrekking en de slimste wraak die je je denken kunt. Alles goed en wel, maar het risico kerel, het verduivelde risico Dat is nu juist het punt waarover ik het niet met je eens ben. Je gaat weg met haar en haar vader (Wordt vervolgd),

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1