mmm
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
wWMLWtlïV'
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
ONS WEEKPRAATJE.
NUMMER 66.
ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1934.
57c JAARGANG.
Waalwykscbe eu Laiigstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.2ft.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
.\dvertentien moeten Woensdag en
rijdag de» morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum l.ftO.
DE CLEARINGWET TOE
GEPAST TEGENOVER
DUITSCHLAND.
Dinsdagavond werd een Kon. Be
sluit bekend gemaakt, waarbij de Clea-
ringwet tegenover Duitschland, dus
eenzijdig, van toepassing werd ver
klaard. Met deze beslissing heeft de
regeering een nieuw en scherp middel
van afweer in den economischen strijd
der naties ter hand genomen. Ze heeft
dat geenszins overhaast gedaan. Niet
tegenstaande de Duitschers veel te dan
ken hebben aan ons land, hetwelk tel
kens aanzienlijke credieten toestond en
deze herhaaldelijk verlengde: niettegen
staande we ook zoo'n goede klant van
Duitschland zijn, welke veel meer im
porteert uit dat land dan wij kans krij
gen om er heen uit te voeren, niet
tegenstaande dat alles heeft de regee
ring te Berlijn ons keer op keer treiterig
behandeld en datgene onthouden waar
op we ten volle recht hadden. Rente
moest geforceerd omlaag, de rente werd
bovendien slechts ten deele uitbetaald,
aflossingen van leeningen werden ge
staakt, maar bovenal: terwijl de Duit
schers van ons Jantje-Contantje eisch-
ten in alles, bleef de betaling van het
geen men uit ons land betrok, grooten-
deels achterwege. Die betalingen wer
den in Duitschland vastgehouden en
wilden de Nederlandsche eigenaars
over de gelden, die toch van hen waren,
beschikken, dan konden ze dat slechts
doen door er Duitsche artikelen voor te
koopen.
Sedert het einde van '32 was een re-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Nadruk verboden.
45.
Ga er maar overheen, Sir Regi
nald, adviseerde Winter. Als u aan
den anderen kant bent, zie dan of u
het slot van het hek kunt open krij
gen. Dan kunt u de ladder en het dek
zeil teruggooien. Anders frnoeten we
maar blijven waar we zijn tot u terug
bent. Als het blijkt dat de menschen
om wie het te doen is, niet in het huis
zijn, kom dan zoo stil mogelijk terug.
Carshaw klom de ladder op, ging
op het dekkleed zitten, trok vervolgens
de ladder naar boven en liet die aan
het andere einde van den muur zak
ken. Hij verscheen achter het hek en
probeerde het slot.
Niets mee te beginnen, luidde
ijn rapport. Dicht en de sleutel ner
gens te bekennen. Ik ga op onderzoek
uit.
Jim, die op dringenden fluistertoon
uitgesproken vermaningen van zijn
gezellin in ontvangst had moeten ne
men, riep Sir Reginald snel toe: Gaat
Uw vriend niet met u mee, mijnheer?
Neen. Het was Mr. Winter die
zelf antwoordde. Laat ik het je maar
eerlijk zeggen: ik ben van de politie
en kan dit zaakje beter voorloopig
geling geldende, waarbij via een reke
ning van de Nederlandsche Bank bij
de Rijksbank te Berlijn de vorderingen
over en weer konden worden verre
kend. De Duitschers ontvingen nauw
gezet de Nederlandsche deviezen, maar
hetgeen zij te betalen -hadden werd
minder en minder gestort op de bedoel
de rekening van de Nederlandsche
Bank. Deze laatste kwam daardoor
voor vele millioenen in het nadeel.
Duitschland chicaneert op alle denk
bare wijzen om aan eigen betalingsver
plichtingen te ontkomen. De toestand
werd onhoudbaar. Wel dreigde onze
regeering bij gevoerde onderhandelin
gen met tegenmaatregelen, maar die be
dreigingen lieten de Duitschers koud.
Zelfs hebben ze te verstaan gegeven,
dat ze eventueele maatregelen van
Nederlandsche zijde zouden beant
woorden met een algemeen invoerver
bod vanuit Nederland.
Ten einde raad is onze regeering er
toch toe overgegaan om de Clearing-
wet voor het economisch en financieel
verkeer op Duitschland van 15 Aug. af
van toepassing te verklaren. De feite
lijke beteekenis van dezen maatregel is,
dat Nederlanders op boete en gevange
nisstraf worden verplicht om hetgeen
ze wegens aankoopen van Duitschers
te betalen mochten hebben, te storten
op de Nederlandsche Bank bij wijze van
garantie der vorderingen, welke Neder
landers op Duitschers mochten hebben.
Naarmate Duitsche betalingen binnen
komen, worden betalingen aan Duit
sche crediteuren doorgegeven.
Verwacht wordt inderdaad, dat
Duitschland tegenmaatregelen zal ne
men en we achten het niet onmogelijk,
dat de regeering te Berlijn inderdaad
zal overgaan tot het sluiten der grenzen
voor den invoer vanuit Duitschland.
De Duitschers zouden met dezen
maatregel zelf het ergst worden getrof
fen, want ook Nederland, hetwelk veel
door particulieren laten opknappen.
Deksels! Had u me dat maar
eerder verteld. En daarop weer tot
Carshaw: Laat de ladder even zakken,
mijnheer; ik kom.
De bijl ging !mee.
'n Flinke haas, prees Mr. Win
ter, en Polly glom.
Geen minuut later waren Sir Regi
nald en zijn begeleider in het donker
verdwenen. De ladder stond weer aan
den anderen kant van den muur. Ge-
ruimen tijd luisterden de twee in den
wagen met gespitste ooren. Een paar
fietsers passeerden en namen geen no
titie van hen. Waarom zouden ze ook?
Het was het gewoonste ding ter we
reld een stilstaande auto voor 't
hek van een buitenhuis.
Eindelijk vingen ze het gedempte,
maar duidelijk te onderscheiden ge
luid op van zware slagen en versplin
terd houtwerk.
Dat schijnt niet van een leien
dakje te gaan, riep de inspecteur uit.
Ik wou dat ik er maar bij was.
Jk hoop dat Jim niets overkomt,
zuchtte het meisje, dat nu toch een
tikje bleek om haar neus werd. De
slagen namen in hevigheid toe en ge
rinkel van brekend glas voegde zich
hij de andere geluiden.
Verdraaid, gromde Winter in
zichzelf, Waarom ben ik toch niet mee
gegaan.
Als u de auto eens tegen de muur
zette en ik er achterin overeind ging
staan, stelde de vindingrijke Polly
voor, en u klom op mijn schouders,
dan zoudt u de ladder wel kunnen
bereiken.
'n Schitterend idee! vond de In
specteur enthousiast. Je bent een uit
duizenden, hoor. We zullen het in
ieder geval probeeren.
meer uit Duitschland betrekt dan het
daaraan levert, zou dan tot sluiting der
grens overgaan. De Duitsche economi
sche politiek is echter een brutale in de
laatste jaren en we achten het moge
lijk, dat men in Berlijn desnoods den
wereld-chaos zou aanvaarden, liever
dan af te zien van haar zelfzuchtige en
eigenwijze politiek.
Het verloop dezer aangelegenheid
wordt in elk geval, zoowel in binnen-
als in het buitenland, met spanning ge
volgd.
ALLEMAAL OP REIS!
We willen wel, als het maar niet
zoo duur is.
De lust tot reizen en trekken, welke
den modernen mensch eigen is, moet 't
restant wezen van den ouden nomaden-
geest onzer voorvaderen. Het is een
Hij had vandaag lang genoeg naast
Sir Reginald gezeten om kennis op te
doen van het mechanisme van den
wagen. Handig draaide hij deze een
liclven slag en schoof hem met de
achterzijde tot vlak tegen den muur,
dicht bij de plaats waar de ladder
slond. Het meisje klom op de bank
en drukte de handen stijf tegen het
metselwerk. Winter, een forschge-
bouwd man, moest haar fiksch pijn
hebben gedaan, toen zijn voeten een
moment op haar fijne schouders rust
ten, maar zelfs geen onderdrukte kreet
kwam over de lippen van het dappere
kind. Maar in een oogwenk zat hij
op den muur en enkele seconden la
ter hoorde ze zijn voetstappen op het
grint.
Gelukkig, fluisterde ze, nu zijn
ze met hun drieën. Was ik er ook
maar bij
HOOFDSTUK XXVII.
In het hol van den leeuw.
Het plan staat me niet aan, mop
perde Fowle, terwijl hij zijn glas whis
key oplichtte en een steelschen blik op
Voles wierp, op het moment dat diens
dwingende oogen even afgewend wa
ren.
Of het je aanstaat of niet, was het
korzelige antwoord: als ik tot aan mijn
nek in deze geschiedenis zit, zit jij er tot
over je ooren in! Je zit in het schuitje
en moet meevaren, of je wilt of niet. De
politie kent je ze heeft je een keer
in haar klauwen gehad en je gewaar
schuwd dat meisje met rust te laten. Als
ik in de beklaagdenbank terechtkom
zul jij er niet aan ontsnappen en ik ben
er niet de man naar om één woord te
zeggen, dat je helpen kan.
menschelijk instinct, dat we volgen,
wanneer we zoo nu en dan de zorgen
onzer civilisatie van ons afschudden en
voor een poosje de wijde wereld in
trekken welke voor den een op 10 K.M
van huis begint, voor den ander pas
over de grenzen valt te ontdekken. Dat
is een kwestie van geest en geld.
Dat het reizen en trekken van tijd tot
tijd een menschelijke behoefte is, be
wijzen de vele ontberingen, die we ons,
als de omstandigheden ons daartoe
verplichten met liefde en enthousias
me opleggen.
We huilen van narigheid, als we in
een of ander geïllustreerd blad als schil
dering van menschelijke armoe een
plaatje zien afgebeeld van een plaggen
hut in Drenthe en gruwen, als ze ons
dan ook nog uitteekenen, hoe de be
woners van zoo'n hut een legerstede
hebben van wat oude jassen en vodden.
Als het vacantie is echter, dan kruipen
velen onzer voor weken achtereen on
der een linnen lap, als „tent"' opgetrok
ken, welke we 's nachts goed afsluiten
tegen de kou. Daar liggen we dan met
z'n drieën of vieren in te slapen en als
we 's morgens wakker worden, kun
nen we elkaar niet meer ontdekken
vanwege de wolken bacilletjes, welke
wc in de benauwde ruimte naar elkaar
hebben uitgeademd. Voor „ligging"
hebben we een gummilap, die we over
het knobbelige gras trekken en des
nachts droomen we van de heerlijkhe
den, welke een oude jas als bed zou
kunnen bieden.
We kunnen het ook anders doen.
Vooral als het weer niet erg meewerkt
om te gaan kampeeren, kunnen we nu
en dan metz'n zeven en dertigen in
een autobus kruipen en ons 's morgens
heel vroeg naar Zuid-Limburg laten
vervoeren om 's avonds laat weer huis
waarts te gaan. We genieten dan 2 uur
van de Valkenburgsche heuvelen en
verdere bezienswaardigheden en deelen
Je hebt goed praten, verweerde de
ander zich, voor wat nu gebeurt kun
nen ze ons tenslotte niets maken. Het
meisje is bij haar tante en die is haar
wettige voogdes. Maar een schijnhuwe
lijk, en dat nog wel met een minder
jarige dat beteekent dwangarbeid,
als je gesnapt wordt.
Wie heeft je gezegd dat 'n schijn
huwelijk de bedoeling is?
Jij, of ik moet je heelemaal ver
keerd begrepen hebben.
Voles keek hem aan of hij zijn plan
nen in Fowle's hersens wilde hameren.
Maar hij hield zich in. Er stond te veel
op het spel om door toe te geven aan
zijn woede, prachtige kansen van het
oogenblik te bederven. Hij was het
zwerversbestaan moede. En nu had
zich plotseling de mogelijkheid voor
hem geopend om zijn illusies van weel
de en een gemakkelijk leven in vervul
ling te zien gaan. Hij was naar Enge
land teruggekomen om een verschen
voorraad contanten uit William Meik-
lejohn te persen en dan weer naar de
rimboe weer te keeren. Maar een sa
menloop van gelukkige omstandighe
den deed aan zijn horizon het vooruit-
zich opdoemen om een fortuin te ver
dienen, maar het gezicht en de gestalte
van Winifred verrezen, als een spook
beeld van de andere zijde van het graf,
op zijn weg naar rijkdom.
En dat spookbeeld moest verdwijnen,
het koste wat het wilde! Dus drong hij
zijn ergernis terug en schoof de karaf
Whiskey tusschen zich en zijn nor-
schen metgezel.
Ze zaten in de hall van Moore House
omstreeks den tijd dat Carshaw en de
recherche-inspecteur hun afmattende
jacht door Uxbridge onderbraken in 't
kleine restaurant, waar het aardige
dienstertje hen onverwacht op het goe-
10 a 12 uur met z'n zeven en dertigen
het beetje lucht en de portie benzine
damp, welke een autobus buiten zeven
en dertig zweeterige lichamen nog kan
inhouden.
Of we gaan met een goedkoopen ex
tra-trein een dagje zitten kibbelen over
de vraag, hoe men zich op de meest ge
schikte manier met z'n twaalven ver-
deelen kan in een coupé, waar plaats is
voor 10 personen.
En bij dat alles blijven we gezond en
vroolijk, omdat we het ons vrijwillig
aandoen en omdat het reizen ons nu
eenmaal een lust en een behoefte is!
We zouden onze ontspanning na
tuurlijk ook geriefelijker willen zoeken
dan we het thans doen, maar we heb
ben er geen centen voor en daarom be
helpen we ons maar. Gelooft u, dat
kampeeren en dergelijke buitenissig
heden nog „mode" zouden zijn, als we
allemaal de duiten hadden om in een
lekker hotelbed te gaan slapen gedu
rende onze vacantie? De „mode" regelt
zich naar omstandigheden.
Waarom zoeken óók nog zooveel
menschen hun vertier buiten de gren
zen? Omdat de reissom een uitgave is
van één keer, maar eten, drinken, sla
pen en dergelijke aangelegenheden ver-
eischen telkens weerkeerende kosten.
En die laatste zijn nog altijd duur in
ons kikkerlandje en véél voordeeliger,
als we over de grenzen zijn. We maken
niemand een verwijt, mogelijk kan
het niet anders.
De reisweek, welke van Maandag
a.s. af voor volle zeven dagen is geor-
gaseerd, bewijst, dat wij, Nederlanders,
ook wel heel graag, als dat kan, ons
eigen land leeren kennen, wanneer men
ons daartoe in staat stelt. Waarom is
nu reeds het slagen van die reisweek
verzekerd en hebben tienduizenden de
vereische legitimatie-kaart aange
vraagd? Omdat ze hoop hebben, dat ze
de spoor zou brengen.
Luister nu eens goed, Fowle, her
nam Voles, zich dwingend tot een soort
rauwe gemoedelijkheid. Laten we de
feiten eens nauwkeurig bekijken. Je
bent stapeldol op het meisje nietwaar?
Fowle knikte. De schittering in zijn
oogen was al voldoende antwoord.
Mooi zoo! Verder ben je, maat
schappelijk gesproken, onmogelijk.
Hoor eens even
Het is onzin er doekjes om te win
den, vrindlief. Dé firma waar je in
dienst was, heeft je eruit gesmeten. Je
hebt herrie met de politie gehad. Je hebt
vermomd als een geestelijke leugens
rondverteld om te beletten dat Wini
fred een nieuwe betrekking kreeg.
Alle kans dat dat in de gaten loopt.
En gesteld als dat je er in slaagde een
baantje te krijgen, zou je tevreden zijn
met, laten we zeggen een goed kan
toorbedienden salaris, na wekenlang
als grandsoigneur te hebben geleefd.
Dat kunnen we er buiten laten.
Fowle maakte een afwerende bewe
ging met zijn pijp.
Goed. Maar het zou je toch zeker
niet onverschillig zijn dien mijnheer
Carshaw een hak te zetten?
Dien ellendeling, dien hond
De gedachte aan zijn mededinger
ontketende een toomelooze drift in
Fowle.
Zie je, daar heb je het al, ging
Voles op overredenden toon voort. En
nog wring je je als een aal, nu ik je het
meisje aanbied, een vorstelijk-betaalde
betrekking en de slimste wraak die je
je denken kunt.
Alles goed en wel, maar het risico
kerel, het verduivelde risico
Dat is nu juist het punt waarover
ik het niet met je eens ben. Je gaat weg
met haar en haar vader
(Wordt vervolgd),