Waalwpscbe en Langstraatsche Coorant, Van mi lol Nieuw. i Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON. EERSTE BLAD' DE TWEE MACHTEN IN HET LEVEN BINNENLAND. BUITENLAND. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. NIEUWJAAR. DINSDAG 1 JANUARI 1935. 58e JAARGANG. het Zuiden, De Echo v d< I -I tei od Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adre,ECHO. AdvertentiSn moeten Woensdag an Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur In ons bezit zijn. Bij contract flink rabat Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Laat Uw wensch méér zijn dan woorden alléén. Helpen we elkaar aan een beetje Nieuwjaar. Straks luiden de klokken, loeien de sirenes en klinken twaalf zware slagen van den toren, ons vertel lende, dat het oude jaar er is ge weest en 1935 is begonnen. Dan zullen er gezinnen zijn, waarin men zich vereenigt in gebed om 's Hee- ren zegen af te smeeken over de periode welke komen gaat en in andere kringen neemt men met scherts en een dronk afscheid van wal achter ons kwam te liggen en gaat men met een zelfde luidruch tigheid het nieuwe jaar tegemoet. Hoe men echter de wisseling van het oude naar het nieuwe ook moge hebben gevierd, tenslotte hebben we allen elkanders hand gegrepen en welgemeende wenschen betref fende een nieuw en beter jaar kwa men over onze lippen. Een béter jaarl Dót is het, wat we allen verhopen en hetgeen zoo- velen onzer van den hemel ver bidden. Aan het jaar-einde hebben we onze balans opgemaakt, hetzij uit de cijfers van onze boeken, hetzij uit de gegevens, welke we in ons geheugen vastlegden. En bijna zon der uitzondering kwamen we tot de conclusie, dat de uitkomst slecht was en dat het zóó niet langer kan blijven voortgaan. De crisis duurde in 1934 in on verminderde mate voort, zoodat we materieel hebben geleden. Dat ma terieel verlies bracht ons zorgen, welke ook de gaafheid van ons geestelijk leven in vele opzichten hebben geschaad. Hoe we de balans over 1934 ook bekijken, het passief is aanzienlijker geweest dan het actief, dat we nog kunnen aan wijzen. We weten dat van elkander en daarom wenscht de een het den ander toe, dat het nieuwe jaar béter moge zijn, in ólles Voor iedereen geldt, dat het betere moet worden bereikt door er voor te werken. Slechts als we werken, d.i. handelen naar de omstandig heden, kunnen we resultaat beko. men. Voor den geloovige staat bo vendien vast, dat dit resultaat kan worden versterkt en verhaast dooi den zegen des hemels, welke biddend is af te smeeken. Ora et labora 1 Bid en werk is de zinspreuk, welke ons volk in de moeilijkste oogenblikken van haar bestaan heeft geleid. Veel heil, veel zegen 1 zoo spreken we straks tot elkander, als het oude jaar heeft uitgediend. Een béter Nieuwjaar, van harte Zóó sprekend op den eersten Januari, meenen we, wat we zeggen, maar laten we vooral op den twee den en derden Januari en op vol gende dagen niet vergeten om er iets voor te doenopdat onze wensch in vulling zal kunnen gaan. We hebben nu lang genoeg zitten wachten op een beteren tijd. We zijn zuinig geweest, omdat het «crisis» was, zonder dat allen zich serieus hebben afgevraagd, of de crisis ook voor hen, individueel, een afdoende reden was om goedkooper televen, minder werk te laten uitvoeren en steviger de hand op den zak te houden, dan men zulks in van „De Echo van het Zuiden". Naar het Ëngelscli. tijden gewoon was. In vele opzichten is crisis erger dan de griep. Als griep heerscht, begint de gezondste mensch te hoes ten en zich te verbeelden dat hij het »te pakken» heeft. Aan griep komt echter nog een einde, maar sedert al de jaren, dat we de «crisis» ken. nen in ons maatschappelijk eneco. nomisch leven, voeit iedereen zich in materieel opzicht een levend lijk met een securen dood op den ach tergrond. Als we elkaar straks een beter Nieuwjaar wenschen, laten we dan ook naar vermogen eens iets doen. Laat eens wat verdienen, vernieuw eens wat en vooralbetaal elkander, wat men schuldig is. Het geld, dat er heuscli nog wel is, moet loskomen en dan aan het rollen wQrden ge bracht. Dan komt er arbeid en daar mee een beter Nieuwjaar! De wereld moet nog meer dan tot heden gaan voelen, dat het alleen de Schepper en Bestuurder van het 27) Hij was de oplettendheid in persoon voor haar en zij was vriendelijk voor hem, daar zij ook steeds meelij met hem voelde, dat ze hem door haar besliste weigering al zooveel pijn had moeten -19en. \)p den ochtend van den volgenden gingen ze gezamenlijk naar Hor- n en zoozeer had de verdenking post /at in haar gemoed, dat het telkens haar opkwam, als een van de East- dercia-mannen haar naderde of aan sprak: Zou hij het gedaan hebben? Zou hij degene zijn, wiens ring ik om den hals draag? 's Middags gingen ze naar een bazar en hier leed zij in alle stilte dezelfde kwelling. Ze dineerden bij vrienden in riilsea. Tusschenbeide kon zij wenschen, dat zij Reynolds geschiedenis maar niet had gehoord, zoolang ze het geheim nog voor zich moest houden. Dien volgenden dag waren mevrouw Waring en Cora gaan lunchen bij een familie, die Jocelyn niet kende. De ad miraal was op zijn club. Zij was dus al leen thuis; ze had brieven zitten schrij- Heelal is, die hier uitkomst kan brengen. Alleen Hij kan de wereld en 't menschdom redden uit den chaos, waarin zij gedompeld zijn. Moge 1935 ons deze redding bren gen, die we niet kunnen verhaasten, door in. pessimistische neerslachtig heid moedeloos 't hoofd te laten zakken en te weeklagen over wat gepasseerd is. Neen, houden we t hoofd tier omhoog en laat ons ener giek en hoopvol ook 't jaar 1935 intreden, steunende op de hulp die ons van boven te wachten staat en die ongetwijfeld komen zal, als de nood zijn hoogtepunt bereikt heeft. Zulk een Nieuwjaar wenschen we, in geestelijk en materieel opzicht aan onzen lezers en allen, die met ons blad verbonden zijn. Vol geruchten Zijn de luchten Bij de komst van het nieuwe jaar Schoten knallen Van de wallen AMes-utast vsor d' -intocht klaar. Sterren flikk'ren Lichtjes blikk'ren, Waar je ziet, heerscht Nieuwjaarspret; Toasten klinken Glazen blinken Alle zorg op zij gezet Wat zal 't leven Dit jaar geven Komt Gij tot ons hoopvol, blij Laat ons bouwen Met vertrouwen Op het nieuwe jaargetij. Laat ons streven Zoo te leven, Dat gij zegt aan 't eind der baan Ondanks zorgen Eiken morgen Heb ik steeds m'n plicht gedaan. Na het lijden Komt verblijden. Na de regen, zonneschijn; Godes zegen Op uw wegen Zoo moog 't wezen, zoo zal 't zijnl Henry. Nederlandsch—Duitsch handelsverdrag. Gisteren is de tekst van het nieuwe Nederlandsch-Duitsche handelsverdrag van 22 December gepubliceerd tot rege ling van het goederenverkeer tusschen beide landen voor 1935. De „Uiver" en de verzekering. De „Uiver" was voor 30.000 pond sterling bij de British Aviation Insuran ce Company Ltd. verzekerd. Aan een correspondent van de „Sunday Ex press" heeft de secretaris van deze ver zekeringsmaatschappij echter verklaard „Over ongevallen tengevolge van blik sem inslag was in de polis van het .-Fly ing Hotel .geen clausule opgenomen De Mm. heeft zich tot de K.L.M. gewend, maar men wilde er geen na dere inlichtingen over verstrekken. ven; nu het laatst nog een lang epistel aan Adela Muncaster, toen de meid haar de post kwam brengen. Er was een uitnoodiging bij en een circulaire, de derde brief droeg het poststempel Mortimer en was een schrijven van Mary Chiddle, dat luidde als volgt: Geachte juffrouw, Hierbij deel ik u mee, dat die arme oom vannacht overleden is. Moeder is hier al vroeg gekomen en zei, dat ik u wel hartelijk dank moest zeggen voor de vriendelijkheden, die u oom bewe zen hebt. Ik ga met moeder mee naar huis en ik ben blij, dat ik hier weg kom. Uw dienaresse, Mary Chiddle. Zoo was het dus afgeloopen met dien armen Reynolds! Gelukkig voor hèm!... Maar nu was Jocelyn zelve ook vrij. om de zaak verder te volgen, waardoor Launcelots naam weldra van smet be vrijd zou zijn. Terwijl zij zat te overleggen, hoe zij hiermee beginnen zou, werd er aan de deur geklopt en trad er een bezoeker binnen. Zij stond op en zag dat 't mijn heer Bailey was, de oudste tweede-lui tenant van het East-Mercia-Regiment. Terwijl zij hem begroette, viel het haar in, dat hij haar misschien zou kunnen helpen. Het spijt mij, dat de familie Wa ring uit is, begon hij, maar ik ben blij, dat ik u tenminste thuis tref! Hem kon zij toch vertrouwen, vroeg zij zich af. Hij was immers de rondbor stigheid in persoon - Ja, mevrouw Waring en Cora lun chen bij de familie Marchant. Kent u die? vroeg ze luchtig. Neen, ik ook niet en ik heb beloofd, juffrouw Waring straks op Marmion Road tegemoet te gaan. Ik houd u toch niet op?Ik kwam ja ?nkei even vertellen, dat alles vooj; den pic-nic van morgen is gere geld; wij gaan theedrinken op( Zeezicht, zullen s middags sleutelbloemen pluk ken en al wat de dames verder verlan gen. en keeren om 6 uur terug. Als het zoo n mooie dag is als vandaag, dan zouden wij het treffen. Ik had een brief je bij mij, voor het geval ik hier niemand thuis had gevonden. Mag ik u dit ter hand stellen? De plaats van samenkomst is de Pier, morgen om half drie. Ik zal het mevrouw Waring ge ven. Het is jammer, dat men hier in Southsee over het geheel ook niet wat meer van 't buitenleven kan genieten. Tot nog toe heb ik dat niet zoo gemist. Maar we zijn hier nog maar een herfst en een winter geweest. Jocelyn was in gedachten steeds be zig om een inleiding te zoeken tot het onderwerp, waarnaar zij hem ondervra gen wilde. En werktuigelijk zat zij met haar ring aan den vinger te spelen, tot ze 'm bij ongeluk te ver schoof en het ding op den grond rolde. Mr. Bailey bukte zich en reikte 'm haar over met hoffelijk gebaar. Ja, dat is toch ook eigenlijk dwaas van ons vrouwen, dat wij ons tooien met tal van dingen, die wij verliezen kunnen. Dan zijn mannen verstandiger. Die dragen geen ringen. Ik wed, dat geen van de officieren van het East-Mercia- Regiment zoo dwaas is? Ja toch, twee. Maar ze hebben het opgegeven. •—Wie waren het dan? Eén er van was Kapitein Lauder dale, uw neef; die droeg zulk 'n pracht- S kk ■R, ij r, •rij ek èle iLd er ij, >eg< r. eri jeg wj: )N Doodvonnissen in Rusland. De militaire afdeeling van het hoog gerechtshof der Sovjet-Unie heeft -Ni- kolajef, den moordenaar van Kirof, en zijn dertien mede-verdachten tot de doodstraf veroordeeld. Alle veroordeel den zijn reeds gefusilleerd. Japan zegt het Vlootverdrag op. De Japansche gezant, Saito, heeft of ficieel mededeeling gedaan van Japans opzegging van het vlootverdrag van Washington. en ,1e elu stuk, dat wij er hem altijd mee plaag- den. Roger? vroeg zij verbaasd. Want, ofschoon hij altijd keurig gekleed was, had zij hem toch nog nooit met een ring gezien. Ja, nu draagt hij hem niet meer; hij heeft het opgegeven, terwijl wij bui tenslands waren, nu al een heelen tijd geleden. Waarschijnlijk vond hij het te geriskeerd, om zoo n stuk van waarde te dragen, daar waar de inboorlingen zoo vreeselijk diefachtig zijn. Nu, en wie draagt er nog meer een ring of heeft er een gedragen? Roger liet ze natuurlijk geheel buiten beschouwing. Laat eens kijken: majoor Bishop en kapitein Jones. De majoor heeft t ook opgegeven, want den zijne heeft hij verloren, of die werd gestolen, dat weet ik nu niet meer. En die arme Jo nes is nu weduwnaar. Was het een diamanten ring van den majoor? Neen, een zegelring, met zijn wa pen dus. Maar nu hij er hier belasting voor zou moeten betalen, heeft hij het ding afgelegd. Dus was het dan geen diamanten ring? Niet zoo iets als deze? Ze had den langen ketting te voor schijn gehaald en hield hem den fon kelenden diamant voor. Dat is de ring van kapitein Lau derdale. Ik herken hem duidelijk...... O!Dus daarom heeft hij m niet langer gedragen! Dit met jongensachti ge verheuging, dat hij soms een teeder geheim ontdekt had en het uit beschei denheid voor Jocelyn nu verder daar bij latend. Hij liet haar den ring weer in de hand glijden en toen hij opkeek, zag hij, dat ze achterover geleund lag in haar stoel, met doodsbleek gelaat, maar met wijd-open oogen. Hij dacht, dat ze op 't punt van flauw-vallen was en vroeg: Zal ik het venster openzetten, of iets voor u halen? Het is hier warm met de zon op de kamer; misschien dat ook de geur van de bloemen u hinderde. Maar zij had zich reeds hersteld. Steeds had ze krampachtig den ring in de hand gehouden, maar onmiddellijk gebruikte zij nu ook het weinigje kracht, dat zij in zich voelde, om het haar zoo weerzinwekkend ding aan het kettinkje te bevestigen, zoodat het voor de we reld verborgen zou zijn. Luitenant Bailey zag die beweging en wenschte. dat hij maar liever niets ge zegd had; ze kon het wel e^n onbe schaamde opmerking van hem hebben geacht. Iedereen wist immers, dat Lau derdale zijn nichtje bewonderde en on getwijfeld had hij haar den ring gege ven. Maar waarschijnlijk hadden ze nog de een of andere reden, om de verloving geheim te houden: misschien voogden of familieleden, die er tegen waren. Hij deed dus zijn best, nu weer over allerlei onbeduidende onderwerpen te praten en Jocelyn van haar kant hield zich goed en antwoordde, al was het dan ook eenigszins verstrooid, want hoe kon nu van haar verwacht worden, dat zij ooit haar gedachten zou kunnen be palen bij dit gesprek, terwijl ze nu weer een openbaring had gehad, veel ver schrikkelijker dan de vorige. (Wordt vervolgd). ;rb »ger [ZE

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1