Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. EERSTE BLAD- BUITENLAND. FEUILLETON 1 ABONNEERT U OP DIT BLAD. HET HUIS IN OE STILTE. I DiT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. IVOOR. ERVARfflg Lmmer 25 ZATERDAG 30 MAART 1935. 58c JAARGANG. •ec; v, Dit blad verschijnt Jljl WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. en 5, franco te zenden aan den Uitgever. *1 Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. pro1 Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. de volkssententies. Aan leiders of propagandisten van een zekere nieuwe politieke beweging wordt nogal eens en niet ten on rechte, verweten, dat hun actie, ge let op den inhoud van hun geschriften en redevoeringen, in hoofdzaak gericht schijnt op het negatieve en de positie ve grondslag van een eigen wei-om schreven politiek-, sociaal- en econo misch program ontbreekt. Achten we ,1e opmerking ten opzichte van aai laatste al zeer „ad rem", we willen ei Uu-h tevens de-aandacht op vestigen, dat door de leiders der oude politieke nartijen en door de regeering, welke op dezelve steunt, dikwijls hitter wei nig wordt gedaan om de steenen des aanstoots te verwijderen, welke aan de critiek van de politieke tegen-beweging het aanzien van recht en reden geven. Wanneer ons land ooit nog eens rijp mocht worden voor het tascisme o nationaal-socialisme, dan mag men de daartoe benoodigde constellatie bereid, d.i. klaargemaakt achten door de com munisten in de eerste plaats, die geen gelegenheid verzuimen 0111 hun politie ke tegenstanders het martelaarschap te verleenen, en in de tweede plaats aan de verschillende overheidsorganen van onzen tijd, welke uit de politieke ge schiedenis van andere landen mets blij ken te hebben geleerd en volstrekt geen gevoel toonen te hebben voor de psy chologische reacties van haar op treden. r. Het cumulatie-vraagstuk b.v. heelt eerder reeds kleine partijen, als die van Braat en van Ds. Lingbeek gevoed; het zelfde vraagstuk leidde duizenden tot Mussert. En de regeering doet niet an ders dan constateeren, dat met de be doelde kwestie een ontzettende demo- gagie wordt bedreven en dat de zaak financieel van betrekkelijk weinig be lang voor de staatshuishouding is. VV e zijn bereid om beide argumenten te accepteeren, maar met dergelijke nuch tere vaststellingen is men er niet m dezen tijd. Wie een klein beetje psy chologisch inzicht heeft kan het dage lijks constateeren en ook begrijpen, dat het volk het cumulatie-onrecht, óók al gaat het dan om betrekkelijk wei nig personen en om niet-aanzienlijke geldsommen, niet verdraagt, nu het in zulk een ontzettenden nood verkeert en er dagelijks opnieuw versobering en „aanpassing" van haar wordt vei- eisclit. Het is dom en onverzettelijk, dat ten deze de volkssententie blij li geplaagd door het talmen met afdoen de maatregelen. »In Rotterdam hadden de gemeente ambtenaren een Gemeente Personeel Inkoop Vereeniging opgericht, tegen welker optreden een adres aan den Raad was binnengekomen van den Bond van Actieve Zakendrijvenden. B. en W. stelden een onderzoek in en berichtten thans deze week aan den raad, dat ze geen redenen aanwezig achten om op te treden, want het doel der vereeniging bleek om gezamenlijk van de neringdoenden kortingen te be dingen of voordeelen te verwerven door gemeenschappelijke inkoopen. Men zal moeten erkennen, zoo zeg gen B. en W., dat het gemeente-perso neel, evenals de overige leden van de burgerij, vrij is in de wijze, waarop het zich van zijn benoodigdheden wenscht te voorzien. Inderdaad! Dat zijn van die echte waarheden als koeien, op ambte lijke wijze geconstateerd. Maar is de overheid, zijn ambtenaren in het alge meen, dan absoluut ongevoelig voor de ideëele zijde van een zaak en in het bij zonder voor sociale en maatschappe lijke beginselen? Voelt men niets voor het psychologisch effect van bepaalde handelingen? Is de neringdoende mid denstand dan een troep roovers, tegen wie een gemeenschappelijk optreden benoodigd is? Gaat de overheid en gaan de ambte naren uit van het standpunt, dat de zakenlieden in het algemeen geen woe kerwinsten berekenen wat de con currentie hun wel zou belettendan moet het onsociaal worden geacht, dat gemeente-ambtenaren een georgani- seerden druk op de winkeliers uitocte nen om ze te dwingen want daar komt het practisch op neerom een deel van een redelijke verdienste te laten vallen, ten behoeve nog wel van mcnschen, die, al hebben ook zij saJa" risveeren moeten laten, in dezen tijd een benijdenswaardige positie innemen in een overigens volkomen ontredder de maatschappij. Al zulke dingen, welke we met een paar voorbeelden hebben aangeduid, zijn tartingen van de volkssententies en ze bewerken, dat duizenden gaan pope len naar de mogelijkheid om met 'n be zem in de hand te kunnen gaan vegen in de bureaux, waar een ongevoelige ambtenarij regelt zonder te ordenen en decreteert zonder inzicht in het psycho logisch effect der te stellen bepalingen. Vegen, het zou niet slecht we zen! Maar de vegers, die thans klaar staan, zeggen ons niet, wat ze straks precies willen gaan doen in de geleg de besluurslokalen en we vreezen, dat ze het niet weten ook en kun nen doen ze het evenmin. Dus daar voor opgepast België gaat devalueeren. Ofschoon minister-president Van Zeeland pas Vrijdagmiddag in de Ka mer de met spanning verwachte regee- ringsverklaring zal afleggen, is het nu reeds duidelijk dat het nieuwe bewind een beperkte devaluatie van den tranc zal nastreven. Alleen weet men nog niet hoever de regeering bij haar po gingen gaan zal. In Katholieke en in liberale kringen is zeer veel oppositie merkbaar tegen de devaluatie-plannen, die te onver wachter zijn gekomen, nu verschillen de ministers, die tot nog toe pal heb ben gestaan voor den gouden stan daard, deel uitmaken van het kabinet- v. Zeeland. Ook het opnemen van de socialisten in de regeering wordt in deze kringen als een misstap gevoeld. Het resultaat van Berlijn. van „De Echo van het Zuiden Naar het Engelsch van ADELINE SERGEANT. Nadruk verboden. 18. Daar heb ik nog niet aan ge dacht, sprak Nell, maar ik ben altijd huiverig om iemand die door Lancas ter betaald wordt, te vertrouwen. Ik denk, dat ik het eens met dien ouden Hardy, den tuinman, probeer. Die komt vanmiddag hier. Die wordt ook door Lancastei betaald, merkte Claire met een zwak glimlachje op. Ja, maar hij komt van buiten, weerlegde Nell. Dat is niet precies hetzelfde, als wanneer hij hier in huis was. De menschen die hier in huis zijn, lijken me veel meer bij Lancaster onder den duim te zitten. Ik zal Har dy vanavond als hij weggaat, een schil ling geven en hem vragen den brief in Aldersfield te posten. Zij voerde dien avond haar besluit uit, toen zij Hardy bezig vond de bin nenplaats schoon te vegen. Het was bijna donker toen Nell bij hem kwam, en het leek haar onwaarschijnlijk, dat zij door iemand in huis zou worden ge zien, want zelfs de blinden voor de ka mer van Lancaster waren gesloten, en de keukendeuren waren dicht. Hardy, begon zij, zou je een shilling willen verdienen? Nou juffrouw, antwoordde de Nu de Berlijnsche bespreikngen ach ter den rug zijn, kan men zich er betei een conclusie uit vormen. Van wat we rechtstreeks uit Berlijn hoorden wer den we nu niet zoo heel veel wijzer. Wel werd medegedeeld dat Hitier en de andere autoriteiten over de resul taten zeer tevreden waren. Wat uit Londen bericht wordt is daarmede echter omgekeerd eveniedig. Sir Sinion zou over het resultaat der onderhandelingen zeer ontevreden zijn, en er zou op geen enkel punt overeen stemming bereikt zijn. Er viel met Hit ler zoo goed als niet te praten, zoo luidt de eindconclusie. De Britsche re geering zou nog geen gedragslijn heb ben vastgesteld ten aanzien van de Duitsche eischen, maar, zoo wordt ge meld, men zou veel voelen voor een collectieve veiligheidsorganisatie door middel van pacten, waartoe ook Duitschland later zou kunnen toe treden. Hel is een veeg teeken, dat men het heil thans weer in deze richting moet gaan zoeken! Een chèque van 23 millioen yen. Te Tokio zijn in een plechtige bij eenkomst de verdragen onderteekend inzake den verkoop van den Chinee- schen Oosterspoorweg door Rusland aan Mandsjoekwo. Na de onderteekening der documen ten overhandigde de gezant van Mand sjoekwo Ting aan den Russischcn ge zant te Tokio Joerenef een chèque van 23.330.000 yen,.zijnde de eerste termijn op den koopprijs. Luchtlijn over den Grooten Oceaan. Groote bewondering moet worden gekoesterd voor de Pan American Air ways, die bezig zijn den Stillen Oceaan met een geregelde luchtlijn te over bruggen, een afstand van ruim 14000 K.M. Het langste zee-traject, 3900 K.M. is het eerste van San Francisco naar Honoloeloe, hetwelk 's nachts zal wor den gevlogen, daarna volgen 4 dagtra jecten ieder 2000 a 2600 K.M. lang, lei dende over rustpunten op de kleine Oceaaneilandcn, die eigenlijk boven 't zee-oppervlak uitstekende koraalriffen kunnen worden genoemd. Van Manilla op de Philippijncn zullen aansluitende luchtlijnen voeren, zoowel naar het Aziatische vasteland (Hong-Kong) als naar Java, Australië en Japan. Mussolini's Vredeswil! Woensdag hebben wij al gemeld dat Mussolini weer eens een daverende redevoering tot de fascistische jeugd- strijdbonden heeft gehouden. Ontleden we deze rede, waarin de Duce opnieuw zijn "vredeswil betuigt, dan zien we dat die vredeswil een tamelijk oorlogs zuchtig tintje heeft. Hier volgt de markantste passage uit deze redevoering „In de tegenwoordige ondoorzicht- bare en onzekere politieke situatie biedt Italië aan de wereld het schouw spel van een bewonderenswaardige kalmte. Wij zijn thans sterk en geen gebeurtenis zal ons onvoorbereid vin den. Dit feit stelt ons in staat, onze taak, die in een niet ver verwijderde toe komst ligt, onvervaard onder het oog te zien. Ons zal de toekomst zijn! Gij kunt die zekerheid in het hart dragen en ze maken tot een wapen van on- buigzamen wil. Wij zijn gereed iedere taak aan te vatten, die de toekomst ons zal opleg gen, zoo noodig over alle hinderpalen lang over te denken. Ze stak hem het geldstuk toe. Ik zal je dit geven, beloofde ze als je een brief voor me wilt posten in Alders field, zonder er met iemand over te spreken. Geef maar hier, juffie. Ik zal hem wel meenemen, zei de oude, zijn hand utstekend. Neem je hem vanavond nog mee? drong Nell, een beetje angstig aan. Ja, ja. En Hardy stak zoowel den brief als de shilling in z'n zak, en be gon met een knik en een knipoog, weer aan zijn werk. Nell was opgetogen over het suc ces van haar poging. Ze ging naar Claire terug, en gaf haar een verslag van hel onderhoud, en voelde zich nauwelijks teneergeslagen toen Claire haar vroeg of zij wel gelet had op het raam van Grayling's kamer, dat bijna onmiddellijk boven de studeerkamer lag. Ik weet, dat zij daar om dien tijd was, zei Claire. Ik heb haar wat werk gegeven, en zij nam dat mee naar haar eigen slaapkamer. Als het raam open geweest is, zou zij je met Hardy heb ben kunnen hooren spreken. Och kind, je kunt niet overal aan denken, gaf Nell een beetje ge prikkeld ten antwoord. Ik veronder stel niet, dat haar raam met dit weer openstond. Het is erg kil, en Grayling ziet er niet naar uit of ze veel van frissche lucht houdt. Het diner verliep als gewoonlijk, be halve dat Claire nog stiller was dan gewoonlijk maar Lancaster was spraakzamer dan ooit. Nell voelde zich niet op haar gemak. Ze had geleerd op haar hoede te zijn, als hij zoo vrien delijk was. Zijn zoon daarentegen was gemelijk en stil. Er scheen hem iets geergerd te hebben, en hij gaf ternau- I tx-oT-rinntJ antwoord op dt ppmerkin- -en, die Nell zoo nu en dan tot hem richtte. Het scheen, dat Claire elke poging om ineer dan beleeld te zijn had opgegeven; zij sprak slechts als haar iets gevraagd werd, en zag er uit alsof het gezelschap haar gruwe lijk verveerde. Na het eten deelde zij mede, dat ze vreeselijk moe was, en hel beter vond zoo spoedig mogelijk naar haar eigen kamer te gaan. Nell ging met haar mee, en hielp haar bij het uitkleeden, en toen Claire zich eindelijk ter ruste begaf, vroeg Nell of zij haar wat zou voorlezen. Als je wilt, heel graag, antwoord de Claire maar ik geloof, dat ik het boek, waar we mee bezig waren, be neden heb laten liggen. - Zeg me maar waar het is, dan zal ik het halen, zei Nell. - Claire dacht een oogenblik na. ik geloof dat ik het in de bibliotheek heb laten liggen, zei Claire beslist, op de bank, voor het raam. Nell liep vlug de trappen af, en ont moette niemand op haar weg. In de halle scheen een zwak licht. De deur van de bibliotheek stond op een kier, maar ze was verwonderd toen ze zag, dat er heelemaal geen licht brandde. Niet voordat zij binnen was, merkte zij, dat in de uitgebouwde nis een schemerlamp brandde en het geluid van een welbekende stem kwam haar uit die richting tegemoet. Waar schijnlijk was Lancaster daar, en hij sprak tegen iemand vermoedelijk Cyril, maar eerst kon Nell de stem men, die zij hoorde, niet goed onder scheiden. Zij aarzelde, niet wetend of zij terug of verder zou gaan. Ze hield er niets van de Lancasters te ontmoe ten als zij alleen was. In gezelschap van Claire kon het haar niet zooveel schelen. Maar terwijl ze wachtte, her kende zij de tweede stem die zij ge hoord had; het was Hardy, de tuin man, die sprak Ze gaf me een shilling om hem te posten, zei hij op ruwen toon, en ik zou niet weten, waarom ik dat niet zou mogen doen. Het past je niet om brieven voor iemand hier in huis te posten, gaf Lan caster ten antwoord, dus raad ik je aan het niet weer te oen, anders kan ik je niet meer gebruiken. Is dit de brief? Weet je zeker dat je geen an dere meer hebt? Nell moest zich bedwingen om het niet uit te schreeuwen. Zij wilde roe pen: Het is mijn brief! Geef hem mij terug! en toch was ze bang. Na een oogenblik van weifeling sloop zij naar den ingang van den uitbouw, waar voor een portiére hing, hurkte neer en gluurde door de speet tusschen het gordijn en het deurkozijn. Vermoedelijk was Hardy, in ge zelschap van Lancaster, door de gla zen deur binnengekomen. Misschien had deze hem op den weg of in den tuin ontmoet. De oude man keek stug voor zich en het viel Nell op, dat hij, evenals vele anderen, bang scheen voor Lancaster. Cyril stond met de handen in zijn zakken voor een der boekenkasten. Lancaster zat aan de schrijftafel, met z'n rug naar den in gang, maar Nell merkte op, dat hij bezig was de enveloppe, die zij dien middag aan Hardy's zorg had toever trouwd, te onderzoeken. Hij is goed gezegeld, verklaarde hij met een rustig lachje. En toen, terwijl hij zich tot Hardy wendde, zei hij streng: Dit keer zal ik je wegens je ongehoorzaamheid aan mijn beve len niet ontslaan, maar het moet niet weer gebeuren. Als ik je vanavond niet tegengekomen was en je onder vraagd had, dan vermoed ik dat je dien brief zou hebben gepost? Ik bedoelde er geen kwaad mee, mompelde Hardy. Dat weet ik wel, maar jij en ik hebben verschillende meeningen over wat goed en kwaad kan. Alles wat je doen hebt, is me te gehoorza men en niet domme meisjes te helpen om aan hun liefjes te schrijven, zei Lancaster droog. Je kunt gaan. Hardy schuifelde zoo vlug zijn voeten hem konden dragen, weg en Nell zag dat hij maar al te blij was, dat hij er zoo genadig was afgekomen. Zij wachtte gespannen om te zien, wat Lancaster met haar brief doen zou, en zij was niet verwonderd, toen hij een mes nam en de enveloppe openwipte, op zoo'n manier, zooals Nell snel opmerkte, dat hij deze weer kon sluiten, als hij het noodig vond om den brief naderhand nog te verzenden. Precies wat ik dacht, hoorde zij hem, met een harde klank in zijn stem, zeggen. Ze schrijft naar Hume, en heeft juffrouw Davenant overge haald, den brief naar haar Zuster te zenden, zoodat hij in Londen kan wor den gepost. We moeten een eind aan die dingen maken, Cyril. Bereid je er op voor zoo spoedig mogelijk met Claire te trouwen. We zijn niet veilig voor ze met jou getrouwd is. Terwijl hij sprak, keek hij naar de brieven in zijn hand. Toen scheurde hij ze vast besloten in tweëen! Ik zal ze ver branden, zei hij van zijn stoel op staand. Je kunt beter geen snippers in de papiermand achterlaten. Nell had nauwelijks tijd om uit haar schuilplaats te ontsnappen toen Lancaster de portière terzijde schoof, en in de opening verscheen. Zij wist zelf niet zeker, of hij haar nog gezien had; maar als dat zoo was, maakte hij geen opmerkingen en deed geen po ging om haar te volgen. Wordt vervolgd. Waalwükscbe en Laifstraatsrke Courant, TVoni» hnaf itjniftt

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1