Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. i iss&trvvstszs dit nummer bestaat uit EERSTE BLAD. FEUILLETON. RET HUIS IN DE STILTE ABONNEERT D OP DIT BLAD, BUITENLAND. TWEE BLADEN. lceSkorl eü (luide,ijk de JUl Slluatie schuil WEIMISGELD DOOR LRVAPTjG WOENSDAG 22 MEI 1935. 58e JAARGANG. - - mmmmrnarnrnwmmm I TY1 AotPH WOftHS( Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Rrieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. iranco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIEREN Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. BiM ■jatie - ation;| e vijfje bij 'mTT HEN SLECHT DEBUUT. n tegrj pe heer v. d. Grinten, een der en staten—leden in Noord bekeJgjabant, heeft geen bijzonder ge- an Vlokkig debuut gemaakt. 'htpan het streekblad »Peel en Maas beurtïkant)) onthulde namelijk dat deze nationaal socialist, die o.m. belooft 'te zullen strijden voor een gezond 17 bedrijfsleven, zelf de leidende per- i5ks00nlijkheid is in een drukkers- 10 Wdriif, dat ongeorganiseerd is en 35 k vrees el ijk prijsknoeiend optreedt. 16 b Van iemand, in zijn eigen zaken 15 zoo weinig kieskeurig, is wel moei- 9 b lijk een bevordering van het gezonde b bedrijfsleven te verwachten. De heer v. d. Grinten diende ge- siir 33 noemd blad van repliek in een ,.1 'schrijven, dat in den bekenden hoog- tpr« hartigen N.S.B.-geest gesteld was, j ,Udoch »Peel en Maaskant» gat nu chtighei l blij kei d-hoofc even, di 2a u voc N. v Hoog )ud-no mdida E. M >ot, G. W. A E. vaj( n C. V W. H r direct' van teur va: nr. H. 0 ilaatsvet ckel, ik Veijer Monst SLECHTS PER PAK aan, waaruit bleek dal het nieuwe Statenlid om de zaak trachtte heen te draaien om zich schoon te was- schen Voor den objectieven lezer is het geval echter duidelijk genoeg om in te stemmen met hetgeen de redactie van »P. en M.» den heer v. d. Grinten aanraadt «We weten 't wel, dat deN.S.13. flink is en zij alléén. Maar u zou nog flinker zijn, als U eens eerlijk stelling nam tegen al 't geen, wat door de N.S.B. wordt geklad tegen mannen als Aalberse, als U openlijk eens wilde afkeuren de schending van het briefgeheim, alsj U eens terugnam, wat over de R.lv. Maais- partij is gelasterd. U zou nog flinker zijn, als l uw geestverwanten eens zou willen voorlichten, onverdoezeld, al watin Duitschland door de Nbzi s wordt misdreven, o.a. de schending van het Concordaat, de mishandeling der Rome—pelgrims, de afschaffin0 der Kath. pers, de hervorming der vrijheid enz. de propaganda voor het heidendom. Geachte Heer v. d. Grinten U, Brabanlsch litterator, uw taak is 't inplaats van uw talenten, uw scholing, uw studie te verspillen aan zulk een on-nederlandsche be weging, de nederlandsche cultuur, en rPeciaal die van ons Brabanlsch gewest te dienen. Brabant speciaal heelt een ander verleden, een andere historie, rij kei en voller aan levenssappen, dan de dwaasheden van een Rosenberg zyn, waaruit U putten kunt om het Ne derlandsche en hijzonder het Bia- bantsche volk weer grootte maken, öeliik in 't verleden. Speel geen leentjebuur bij onze Oosterburen, maar bouw mede aan eigen schoon', eigen welvaart, eigen beschaving, en eigen. vr*lhe*d-* t Maar het zal de nieuwe aanwinst onzer Staten wel believen dezever maningen in den wind te slaan Een lichtend voorbeeld. Zondag heeft te Rome de heilig verklaring plaats gehad van den zaligen Thomas More, kanselier van Engeland ten tijde van Hendrik >111 en kardinaal Fisher, eveneens een strijder uit dien tijd. More en Fisher beiden zijn vooral heilig verklaard wegens hun trouw. Zij stierven als martelaars voor de katholieke opvatting omtrent de heiligheid en de onschendbaarheid van het huwelijk. »Het ambtsgewaad, dat de kanselier met zooveel waar digheid droeg» zei Paus Pius XI in zijn antwoord aan de Congregatie der Ritten bij het ontvangen van de stukken voor de heiligverklaring »dit ambtsgewaad legde hij liever af dan 't door ontrouw te bezoedelen.» Reide martelaren stierven met een heilige doodsverachting. Toen bis schop Fisher, vroeg in den ochtend van den dag der terechtstelling ge wekt werd en hem de sombei e boodschap van zijn aanstaanden dood werd overgebracht, vroeg de beul, of de veroordeelde nog iets verlangde. »Ja» - antwoordde Fisher »laat mij nog maar een beetje slapen, tot het zoo laat is.» Hij sliep rustig in en moest op- van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van ADELINE SERGEANT. - Nadruk verboden. Deze vleugel bevatte op iedere ver dieping twee vertrekken, en die op de mV F tweede verdieping waren blijkbaar t mpJ voor Claire in gereedheid gebracht. Er was een bekleede deur, die tot deze verteqer. kamers toegang gaf. Nell zag ju - Rlnrk d- frouw Plowden de trappen op- en at den her <aan met dienbladen, heetwaterkrm- dooT dc ken en andere dingen, die er op wezen eerde, d: dat die afgelegen kamers een bewo- D C va: ner herbergden, maar zij mocht zeil niet achter die groene deur komen, hoewel de huishoudster niet ontkende dat Claire zich daar bevond. b u kunt in ieder geval niet zeg- Len, dat ik het U verteld heb, merkte ïj-e oude vrouw op, toen Nell haar mee telde tot welke conclusie zij geko- rtfras. Maar meneer Lancaster heeft •gezegd, dat zij zich na de vermoeienis van het overbrengen volkomen rustig 'moest houden, en dat niemand be- or de be- halve Grailing en ik naar haar toe 5rov. Crt mochten gaan. d ik geloof niet, dat hij van plan i was om het mij te beletten, zei Nell. «vedstri| Jk weet niel> wat hij van pian nmiuaaj gaf mevrouw Plowden onver- bmstoorbaar ten antwoord. Ik doe, wat mj gezegd wordt. En toen ging zij •leen, zonder zich verder iets van het meisje aan te trekken. Daar zij zag dat het geen nut had drag vanj om verder aan te dringen, besloot gesloten Dorts me 3 EntenJ lecretaris vriendet g waren mede dr amer, mr Hooge: ring, oud- r. if werde: verri nieuw gewekt worden »toen het zoo laat was.» Op weg naar het schavot zong hij het Te Deum. Thomas More bad het Miserere. Het typeert elk der beidenden een als de kerke- lijke waardigheidsbekleder, die God verheerlijkt tot in het doodsuur, den ander als den ambteloos geworden onderdaan van Hendrik VIII, die een «vermorzeld en vernederd hart» heeft aan te bieden. De Kerk stelt voor dit hoogste eerbewijs altijd voorbeelden van deugd aan de gemeenschap en geeft haar een voorspraak. Er is in het karakter van de En. gelsche martelaren, die stierven voor de heiligheid van het onontbindbare huwelijk veel, dat speciaal in onze dagen bijzondere behartiging ver dient. Allereerst hun heroïsch ver zet tegen de «ketterij der echtschei ding», vervolgens hun kalme moed in de zwaarste omstandigheden, eindelijk hun rustige, humanistische levensopvatting. Rij de vele avon tuurlijke voorspiegelingen over de «hevigheid», die eerst waarde zou geven aan het menschelijke leven, is het voorbeeld van hun rustige doelbewustheid en onwankelbare vasthoudendheid verkwikkend, in dit opzicht mogen zij bijzonder «heiligen voor dezen tijd» heelen. In een natie met een rijk verleden waren zij het, die de waarachtige Langdurige proefnemingen hebben de feiiloozen kwaliteiten van zijn constructie bewezen. Niettegenstaande de enorme at- metingen vloog het toestel bewon derenswaardig, het gehoorzaamde onverbiddelijk aan het roer en muntte uit door stabiliteit. De mannen, die het groote toestel bestuurden, waren beste piloten. Noch de constructie.berekeningen, noch de kwaliteit van de uitvoering, noch de piloten zijn verantwoorde lijk voor het ongeluk. Alles was feilloos. De ramp van de »Maxim Gorki» welke tot nu toe als experimenteel - toestel werd gebruikt, verzwakt de Russische luchtvloot niet. Zoodra dit nuttig wordt geoor deeld, zal het land in staat zijn in zeer korten tijd zooveel vliegtuigen te maken als men wil. Niettemin spreken wij onze diepe droefheid uit bij den ramp van de «Maxim Gorki» en dit gevoel zal door alle geciviliseerden van alle landen worden gedeeld, aangezien de «Maxim Gorki» een waardevolle aanwinst voor de wereldcultuur was.c Geen woord over de 48 menschen die bij dezen ramp om het leven kwamen 1 Menschen zijn er genoeg, maar zulke vliegmachines V En toch heelt Stalin gezegd dat reden "verdedigden tegen de wille keur van een despoot. Geve God, dat door hun voorspraak die rijk dom van het middeleeuwsche ver leden en de beteekenis ervan voor heden en toekomst dieper worden beseft, heusch niet alleen door dwa lende broeders 1 Geve God, dat hun lichtend voorbeeld van heilige kalmte zijn uitwerking hebbe in dezen rusteloos—onrustigen tijd v RUSSISCH. In een hoofdartikel over het droeve verlies van de Maxim Goiki schrijft de «Pravda» o.m.: Aan het reusachtige vliegtuig öMaxim Gorki» was alles solide en stabiel. machine is.... belangrijk is. Ernstige incidenten te München. Bij de te München gehouden straat collecte van het Katholieke Deutscher Garitasverband" - voor welke collecte de rijksminister van Binnenlandscne Zaken toestemming had gegeven is het te München tot ernstige inci denten gekomen. Tal van collectanten werden door betoogers mishandeld^ Groepen demonstranten trokken door de straten met groote borden, waarop 't *°nn19 was vermeld, dat de volksrechtbank Nell Lancaster's terugkomst al te wachten. Cyril was thuis maar t wa. nutteloos een beroep op hem te doen, en zij trachtte zich kalm te houden,, en zich te troosten met de gedachte, dat het veranderen zou als Lancaste terug was. Maar naarmate de dag ver streek werd zij steeds zenuwachhger- Zij overdacht, of het mogelijk zou zijn ongemerkt buitenshuis te komen, e op de een of andere manier contact met £ar vrienden te krijgen. De voordeur werd gewoonlijk gesloten gehouden onder Voorwendsel, dat Moat House zoo afgezonderd lag, en Jacob had den sleutel. Door de zijdeur kon ze ook niet wegkomen, want de pooit van de binnenplaats, die naar de bui tenwereld leidde was meestal ook ge sloten. Daarom liep zij naar den omniuu - den tuin, in de hoop een middel te vinden om te kunnen ontsnappen. In het schuurtje keek zij nog eens naai de plaats waar de sleutel gehangen had Het had geen zin er naar te zoe ken. Toen daalde zij het trapje af en draaide den knop van de deur om. Tol haar verrassing gaf deze dadelijk mee, en na een flinken duw tegen de deur te hebben gegeven, knarste ze open. Ze stapte den tuin in, sloot de deur achter zich en keek rond, een oogenblik schrok zij hevig, want naast de deur, leunende tegen den stee- nen muur, zag zij de gestalte van een man, in wie zij tot haar groote vreug- Claude Meynell herkende. u? riep zij onwillekeurig. Waar om bent U hier? Ik wachtte op U, gat Meynell raadselachtig ten antwoord. Maar ik begrijp het met. Hoe komt het dat die deur open is? Ik heb haar open gemaakt; ik heb een sleutel! U hebt den sleutel die wegge nomen was? Die niet, verklaarde hij. Maar een andere. Weet U niet. wat juffrouw West hier deed, toen zij gisteren kwam? Maar neen, dat weet U na tuurlijk niet. Zij was een en al aan dacht voor Cyril Lancaster, nietwaar vroeg hij glimlachend. Ja, d*at was zoo, gaf Nell toe, ik vroeg me af waarom? Zij was heel slim, zei Meynell. Zij vroeg hem om haar den tuin te laten zien, en slaagde er in den sleu tel weg te nemen. Geoffrey heelt ei een wasafdruk van genomen, waar naar deze sleutel is gemaakt. En wat heeft ze met den ongi- neelen sleutel gedaan? Die werd naar Cyril Lancaster teruggezonden, met een beleefd brief je van juffrouw West, waarin zij hem vertelde dat zij hem in haar man telzak had gevonden. Maar vertel mij eens; waarom bent U hier? Wilde U den tuin inko men? Ik wilde U spreken, legde Claude uit, en ik verwachtte dat U, en mis schien juffrouw Valery, in den tuin zouden gaan wandelen voor het don ker werd. Ik wist, dat ik U hooren zou, en Uw aandacht zou kunnen trekken. Want ik begreep, dat het geen zin had aan te bellen en naar U te vragen. Neen, ze zouden U nooit binnen gelaten hebben. Maar o, ik moet eerst iets vertellen! Ik geloof dal Lancaster het een of andere nieuwe plan in zijn schild voert. Ik weet niet wat het is, maar hij heeft Claire uit haar eigen kamers laten halen, en haar, voor zoover ik kon nagaan, naai de kamers op de tweede verdieping in den vleugel overgebracht. Waar dat licht brandt, ziet U wel? Ja, ik zie het. Maar waarom bent U er niet zeker van of zij daar is? Omdat zij mij niet bij haar willen toelaten, verklaarde Nell, met tra nen in haar oogen. Ze hebben haar gisteravond, terwijl ik beneden was, overgebracht. O, ik schrok zoo, toen ik haar kamers leeg vond. En welke reden gaven zij op, toen ze U niet bij haar wilden toela- Juffrouw Plowden zei, dat Lan caster het verboden had; niemand mocht bij haar voordat hij terug kwam. Ik dacht, dat hij vanmorgen vroeg wel terug zou zijn. Maar hij is er nog niet, en ze willen me niet bin nenlaten. Dat is eigenaardig, gaf Claude toe. Maar het is heel goed mogelijk, dat de huishoudster zijn bevelen een beetje al te letterlijk opvolgt, of dat hij onvoorzien oponthoud heelt ge had. In ieder geval zal ik Everard er mede op de hoogte stellen. Lancaster v;as dien avond heel beleefd tegen hem, en ik geloof dat er sprake van is, dat Everard op Moat House komt dineeren. Ik meende begrepen te heb ben dat hij er zelfs een paar dagen zou blijven. O, zeg hem, dat hij moet oppas sen, riep Nell ontsteld. Vraag me niet waarom! Ik weet niet, waarvoor ik angst heb. Het is best mogelijk dat hij volkomen veilig zal zijn, en ik mijn verbeelding te veel den vrijen loop laat. Maar ik kan de gedachte niet van mij afzetten, dat Lancaster's be doelingen zoo slecht zijn als het maar kan. Hij heeft het op Claire's geld voorzien daarin schuilt de oorzaak van alles, en het meisje huiverde van vrees. U raakt heelemaal overstuur, waarschuwde hij. Er wordt te veel van U gevergd. U moet zien hier zoo spoedig mogelijk weg te komen. Zonder Claire kan ik niet gaan Neen, U moet haar niet in den steek laten, als U daartoe niet ge dwongen wordt. Maar zoodra zij goe genoeg is om weer uit te gaan, moei U door deze deur trachten te ontsnap- pen. Maar wij kunnen haar toch niet open laten, zei Nell. Neen, dat spreekt. Maar op wel ken tijd kunt U het gemakkelijkst in den tuin komen? We waren hier meestal tusscnen twaalf en één, en ik kom dikwijls al leen voor de middagthee, zooals van daag. Goed zoozei Claude. Een van Geoffrey, Everard, óf ik zullen ons hier tusschen twaalf en een, en laten we zeggen tusschen half vier en vijf, in de buurt zijn. Als U dan drie tikjes op de deur geeft zal iemand van ons haar openen. U kunt ook ten allen tijde een briefje onder de deur schuiven. Denkt U niet, dat U zich veiliger zult voelen, nu U weet, dat er op dien tijd iemand in de buurt is, waarop U zich kunt verlaten.' Het zal een groote verlichting zijn, en Nell's gezicht verhelderde. Ik dank U wel. Hé, ik hoop dat wij gauw de kans krijgen om uit dit huis weg te komen. Ik wil niemands dank. Ik ben veel te blij als ik iets voor Hume en juffrouw Valerv doen kan. En ik zou graag willen, dat U begreep, dat er niets is, wat ik niet voor U zou wil len doen. Wees niet boos, als ik er over praat op een oogenblik, dat U mij misschien niet wilt aanhooren. Maar wilt U als deze moeilijkheden overwonnen zijn, naar mij luisteren, want ik heb U een heeleboel te ver tellen. Als U mij dat belooft, zal ik nu niets meer zeggen. - het Zuiden, ïaalwiifesck en Langstraatsehe Courant o PRESTO 33. ten? l T V J

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1