Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
i
iss&trvvstszs
dit nummer bestaat uit
EERSTE BLAD.
FEUILLETON.
RET HUIS IN DE STILTE
ABONNEERT D OP DIT BLAD,
BUITENLAND.
TWEE BLADEN.
lceSkorl eü (luide,ijk de JUl Slluatie
schuil
WEIMISGELD
DOOR LRVAPTjG
WOENSDAG 22 MEI 1935.
58e JAARGANG.
- - mmmmrnarnrnwmmm I TY1 AotPH WOftHS(
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Rrieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
iranco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIEREN
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
BiM
■jatie -
ation;|
e vijfje
bij
'mTT HEN SLECHT DEBUUT.
n tegrj pe heer v. d. Grinten, een der
en staten—leden in Noord
bekeJgjabant, heeft geen bijzonder ge-
an Vlokkig debuut gemaakt.
'htpan het streekblad »Peel en Maas
beurtïkant)) onthulde namelijk dat deze
nationaal socialist, die o.m. belooft
'te zullen strijden voor een gezond
17 bedrijfsleven, zelf de leidende per-
i5ks00nlijkheid is in een drukkers-
10 Wdriif, dat ongeorganiseerd is en
35 k vrees el ijk prijsknoeiend optreedt.
16 b Van iemand, in zijn eigen zaken
15 zoo weinig kieskeurig, is wel moei-
9 b lijk een bevordering van het gezonde
b bedrijfsleven te verwachten.
De heer v. d. Grinten diende ge-
siir 33 noemd blad van repliek in een
,.1 'schrijven, dat in den bekenden hoog-
tpr« hartigen N.S.B.-geest gesteld was,
j ,Udoch »Peel en Maaskant» gat nu
chtighei
l blij kei
d-hoofc
even, di
2a u voc
N. v
Hoog
)ud-no
mdida
E. M
>ot, G.
W. A
E. vaj(
n C. V
W. H
r direct'
van
teur va:
nr. H. 0
ilaatsvet
ckel, ik
Veijer
Monst
SLECHTS
PER PAK
aan, waaruit bleek dal het nieuwe
Statenlid om de zaak trachtte heen
te draaien om zich schoon te was-
schen Voor den objectieven lezer is
het geval echter duidelijk genoeg
om in te stemmen met hetgeen de
redactie van »P. en M.» den heer
v. d. Grinten aanraadt
«We weten 't wel, dat deN.S.13.
flink is en zij alléén. Maar u zou
nog flinker zijn, als U eens eerlijk
stelling nam tegen al 't geen, wat
door de N.S.B. wordt geklad tegen
mannen als Aalberse, als U openlijk
eens wilde afkeuren de schending
van het briefgeheim, alsj U eens
terugnam, wat over de R.lv. Maais-
partij is gelasterd.
U zou nog flinker zijn, als l uw
geestverwanten eens zou willen
voorlichten, onverdoezeld, al watin
Duitschland door de Nbzi s wordt
misdreven, o.a. de schending van
het Concordaat, de mishandeling
der Rome—pelgrims, de afschaffin0
der Kath. pers, de hervorming der
vrijheid enz. de propaganda voor
het heidendom.
Geachte Heer v. d. Grinten U,
Brabanlsch litterator, uw taak is
't inplaats van uw talenten, uw
scholing, uw studie te verspillen
aan zulk een on-nederlandsche be
weging, de nederlandsche cultuur, en
rPeciaal die van ons Brabanlsch
gewest te dienen.
Brabant speciaal heelt een ander
verleden, een andere historie, rij kei
en voller aan levenssappen, dan de
dwaasheden van een Rosenberg zyn,
waaruit U putten kunt om het Ne
derlandsche en hijzonder het Bia-
bantsche volk weer grootte maken,
öeliik in 't verleden.
Speel geen leentjebuur bij onze
Oosterburen, maar bouw mede aan
eigen schoon', eigen welvaart, eigen
beschaving, en eigen. vr*lhe*d-* t
Maar het zal de nieuwe aanwinst
onzer Staten wel believen dezever
maningen in den wind te slaan
Een lichtend voorbeeld.
Zondag heeft te Rome de heilig
verklaring plaats gehad van den
zaligen Thomas More, kanselier van
Engeland ten tijde van Hendrik >111
en kardinaal Fisher, eveneens een
strijder uit dien tijd.
More en Fisher beiden zijn vooral
heilig verklaard wegens hun trouw.
Zij stierven als martelaars voor de
katholieke opvatting omtrent de
heiligheid en de onschendbaarheid
van het huwelijk. »Het ambtsgewaad,
dat de kanselier met zooveel waar
digheid droeg» zei Paus Pius XI in
zijn antwoord aan de Congregatie
der Ritten bij het ontvangen van de
stukken voor de heiligverklaring
»dit ambtsgewaad legde hij liever af
dan 't door ontrouw te bezoedelen.»
Reide martelaren stierven met een
heilige doodsverachting. Toen bis
schop Fisher, vroeg in den ochtend
van den dag der terechtstelling ge
wekt werd en hem de sombei e
boodschap van zijn aanstaanden
dood werd overgebracht, vroeg de
beul, of de veroordeelde nog iets
verlangde. »Ja» - antwoordde Fisher
»laat mij nog maar een beetje
slapen, tot het zoo laat is.»
Hij sliep rustig in en moest op-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
- Nadruk verboden.
Deze vleugel bevatte op iedere ver
dieping twee vertrekken, en die op de
mV F tweede verdieping waren blijkbaar
t mpJ voor Claire in gereedheid gebracht.
Er was een bekleede deur, die tot deze
verteqer. kamers toegang gaf. Nell zag ju -
Rlnrk d- frouw Plowden de trappen op- en at
den her <aan met dienbladen, heetwaterkrm-
dooT dc ken en andere dingen, die er op wezen
eerde, d: dat die afgelegen kamers een bewo-
D C va: ner herbergden, maar zij mocht zeil
niet achter die groene deur komen,
hoewel de huishoudster niet ontkende
dat Claire zich daar bevond.
b u kunt in ieder geval niet zeg-
Len, dat ik het U verteld heb, merkte
ïj-e oude vrouw op, toen Nell haar mee
telde tot welke conclusie zij geko-
rtfras. Maar meneer Lancaster heeft
•gezegd, dat zij zich na de vermoeienis
van het overbrengen volkomen rustig
'moest houden, en dat niemand be-
or de be- halve Grailing en ik naar haar toe
5rov. Crt mochten gaan.
d ik geloof niet, dat hij van plan
i was om het mij te beletten, zei Nell.
«vedstri| Jk weet niel> wat hij van pian
nmiuaaj gaf mevrouw Plowden onver-
bmstoorbaar ten antwoord. Ik doe, wat
mj gezegd wordt. En toen ging zij
•leen, zonder zich verder iets van het
meisje aan te trekken.
Daar zij zag dat het geen nut had
drag vanj om verder aan te dringen, besloot
gesloten
Dorts me
3 EntenJ
lecretaris
vriendet
g waren
mede dr
amer, mr
Hooge:
ring, oud-
r.
if werde:
verri
nieuw gewekt worden »toen het zoo
laat was.» Op weg naar het schavot
zong hij het Te Deum. Thomas More
bad het Miserere. Het typeert elk
der beidenden een als de kerke-
lijke waardigheidsbekleder, die God
verheerlijkt tot in het doodsuur, den
ander als den ambteloos geworden
onderdaan van Hendrik VIII, die
een «vermorzeld en vernederd hart»
heeft aan te bieden.
De Kerk stelt voor dit hoogste
eerbewijs altijd voorbeelden van
deugd aan de gemeenschap en geeft
haar een voorspraak.
Er is in het karakter van de En.
gelsche martelaren, die stierven voor
de heiligheid van het onontbindbare
huwelijk veel, dat speciaal in onze
dagen bijzondere behartiging ver
dient. Allereerst hun heroïsch ver
zet tegen de «ketterij der echtschei
ding», vervolgens hun kalme moed
in de zwaarste omstandigheden,
eindelijk hun rustige, humanistische
levensopvatting. Rij de vele avon
tuurlijke voorspiegelingen over de
«hevigheid», die eerst waarde zou
geven aan het menschelijke leven,
is het voorbeeld van hun rustige
doelbewustheid en onwankelbare
vasthoudendheid verkwikkend, in
dit opzicht mogen zij bijzonder
«heiligen voor dezen tijd» heelen.
In een natie met een rijk verleden
waren zij het, die de waarachtige
Langdurige proefnemingen hebben
de feiiloozen kwaliteiten van zijn
constructie bewezen.
Niettegenstaande de enorme at-
metingen vloog het toestel bewon
derenswaardig, het gehoorzaamde
onverbiddelijk aan het roer en
muntte uit door stabiliteit.
De mannen, die het groote toestel
bestuurden, waren beste piloten.
Noch de constructie.berekeningen,
noch de kwaliteit van de uitvoering,
noch de piloten zijn verantwoorde
lijk voor het ongeluk.
Alles was feilloos.
De ramp van de »Maxim Gorki»
welke tot nu toe als experimenteel -
toestel werd gebruikt, verzwakt de
Russische luchtvloot niet.
Zoodra dit nuttig wordt geoor
deeld, zal het land in staat zijn in
zeer korten tijd zooveel vliegtuigen
te maken als men wil.
Niettemin spreken wij onze diepe
droefheid uit bij den ramp van de
«Maxim Gorki» en dit gevoel zal
door alle geciviliseerden van alle
landen worden gedeeld, aangezien
de «Maxim Gorki» een waardevolle
aanwinst voor de wereldcultuur
was.c
Geen woord over de 48 menschen
die bij dezen ramp om het leven
kwamen 1 Menschen zijn er genoeg,
maar zulke vliegmachines V
En toch heelt Stalin gezegd dat
reden "verdedigden tegen de wille
keur van een despoot. Geve God,
dat door hun voorspraak die rijk
dom van het middeleeuwsche ver
leden en de beteekenis ervan voor
heden en toekomst dieper worden
beseft, heusch niet alleen door dwa
lende broeders 1 Geve God, dat hun
lichtend voorbeeld van heilige
kalmte zijn uitwerking hebbe in
dezen rusteloos—onrustigen tijd
v RUSSISCH.
In een hoofdartikel over het
droeve verlies van de Maxim Goiki
schrijft de «Pravda» o.m.:
Aan het reusachtige vliegtuig
öMaxim Gorki» was alles solide en
stabiel.
machine is....
belangrijk is.
Ernstige incidenten te München.
Bij de te München gehouden straat
collecte van het Katholieke Deutscher
Garitasverband" - voor welke collecte
de rijksminister van Binnenlandscne
Zaken toestemming had gegeven
is het te München tot ernstige inci
denten gekomen.
Tal van collectanten werden door
betoogers mishandeld^ Groepen
demonstranten trokken door de straten
met groote borden, waarop 't *°nn19
was vermeld, dat de volksrechtbank
Nell Lancaster's terugkomst al te
wachten. Cyril was thuis maar t wa.
nutteloos een beroep op hem te doen,
en zij trachtte zich kalm te houden,,
en zich te troosten met de gedachte,
dat het veranderen zou als Lancaste
terug was. Maar naarmate de dag ver
streek werd zij steeds zenuwachhger-
Zij overdacht, of het mogelijk zou zijn
ongemerkt buitenshuis te komen, e
op de een of andere manier contact met
£ar vrienden te krijgen. De voordeur
werd gewoonlijk gesloten gehouden
onder Voorwendsel, dat Moat House
zoo afgezonderd lag, en Jacob had
den sleutel. Door de zijdeur kon ze
ook niet wegkomen, want de pooit
van de binnenplaats, die naar de bui
tenwereld leidde was meestal ook ge
sloten.
Daarom liep zij naar den omniuu -
den tuin, in de hoop een middel te
vinden om te kunnen ontsnappen. In
het schuurtje keek zij nog eens naai
de plaats waar de sleutel gehangen
had Het had geen zin er naar te zoe
ken. Toen daalde zij het trapje af en
draaide den knop van de deur om. Tol
haar verrassing gaf deze dadelijk
mee, en na een flinken duw tegen de
deur te hebben gegeven, knarste ze
open. Ze stapte den tuin in, sloot de
deur achter zich en keek rond, een
oogenblik schrok zij hevig, want
naast de deur, leunende tegen den stee-
nen muur, zag zij de gestalte van een
man, in wie zij tot haar groote vreug-
Claude Meynell herkende.
u? riep zij onwillekeurig. Waar
om bent U hier?
Ik wachtte op U, gat Meynell
raadselachtig ten antwoord.
Maar ik begrijp het met. Hoe
komt het dat die deur open is?
Ik heb haar open gemaakt; ik
heb een sleutel!
U hebt den sleutel die wegge
nomen was?
Die niet, verklaarde hij. Maar een
andere. Weet U niet. wat juffrouw
West hier deed, toen zij gisteren
kwam? Maar neen, dat weet U na
tuurlijk niet. Zij was een en al aan
dacht voor Cyril Lancaster, nietwaar
vroeg hij glimlachend.
Ja, d*at was zoo, gaf Nell toe, ik
vroeg me af waarom?
Zij was heel slim, zei Meynell.
Zij vroeg hem om haar den tuin te
laten zien, en slaagde er in den sleu
tel weg te nemen. Geoffrey heelt ei
een wasafdruk van genomen, waar
naar deze sleutel is gemaakt.
En wat heeft ze met den ongi-
neelen sleutel gedaan?
Die werd naar Cyril Lancaster
teruggezonden, met een beleefd brief
je van juffrouw West, waarin zij
hem vertelde dat zij hem in haar man
telzak had gevonden.
Maar vertel mij eens; waarom
bent U hier? Wilde U den tuin inko
men?
Ik wilde U spreken, legde Claude
uit, en ik verwachtte dat U, en mis
schien juffrouw Valery, in den tuin
zouden gaan wandelen voor het don
ker werd. Ik wist, dat ik U hooren
zou, en Uw aandacht zou kunnen
trekken. Want ik begreep, dat het
geen zin had aan te bellen en naar U
te vragen.
Neen, ze zouden U nooit binnen
gelaten hebben. Maar o, ik moet
eerst iets vertellen! Ik geloof dal
Lancaster het een of andere nieuwe
plan in zijn schild voert. Ik weet niet
wat het is, maar hij heeft Claire uit
haar eigen kamers laten halen, en
haar, voor zoover ik kon nagaan, naai
de kamers op de tweede verdieping
in den vleugel overgebracht. Waar dat
licht brandt, ziet U wel?
Ja, ik zie het. Maar waarom bent
U er niet zeker van of zij daar is?
Omdat zij mij niet bij haar willen
toelaten, verklaarde Nell, met tra
nen in haar oogen. Ze hebben haar
gisteravond, terwijl ik beneden was,
overgebracht. O, ik schrok zoo, toen
ik haar kamers leeg vond.
En welke reden gaven zij op,
toen ze U niet bij haar wilden toela-
Juffrouw Plowden zei, dat Lan
caster het verboden had; niemand
mocht bij haar voordat hij terug
kwam. Ik dacht, dat hij vanmorgen
vroeg wel terug zou zijn. Maar hij is
er nog niet, en ze willen me niet bin
nenlaten.
Dat is eigenaardig, gaf Claude
toe. Maar het is heel goed mogelijk,
dat de huishoudster zijn bevelen een
beetje al te letterlijk opvolgt, of dat
hij onvoorzien oponthoud heelt ge
had. In ieder geval zal ik Everard er
mede op de hoogte stellen. Lancaster
v;as dien avond heel beleefd tegen
hem, en ik geloof dat er sprake van
is, dat Everard op Moat House komt
dineeren. Ik meende begrepen te heb
ben dat hij er zelfs een paar dagen
zou blijven.
O, zeg hem, dat hij moet oppas
sen, riep Nell ontsteld. Vraag me niet
waarom! Ik weet niet, waarvoor ik
angst heb. Het is best mogelijk dat hij
volkomen veilig zal zijn, en ik mijn
verbeelding te veel den vrijen loop
laat. Maar ik kan de gedachte niet
van mij afzetten, dat Lancaster's be
doelingen zoo slecht zijn als het maar
kan. Hij heeft het op Claire's geld
voorzien daarin schuilt de oorzaak
van alles, en het meisje huiverde van
vrees.
U raakt heelemaal overstuur,
waarschuwde hij. Er wordt te veel
van U gevergd. U moet zien hier zoo
spoedig mogelijk weg te komen.
Zonder Claire kan ik niet gaan
Neen, U moet haar niet in den
steek laten, als U daartoe niet ge
dwongen wordt. Maar zoodra zij goe
genoeg is om weer uit te gaan, moei
U door deze deur trachten te ontsnap-
pen.
Maar wij kunnen haar toch niet
open laten, zei Nell.
Neen, dat spreekt. Maar op wel
ken tijd kunt U het gemakkelijkst in
den tuin komen?
We waren hier meestal tusscnen
twaalf en één, en ik kom dikwijls al
leen voor de middagthee, zooals van
daag.
Goed zoozei Claude. Een van
Geoffrey, Everard, óf ik zullen
ons
hier tusschen twaalf en een, en
laten we zeggen tusschen half vier
en vijf, in de buurt zijn. Als U dan
drie tikjes op de deur geeft zal
iemand van ons haar openen. U kunt
ook ten allen tijde een briefje onder
de deur schuiven. Denkt U niet, dat
U zich veiliger zult voelen, nu U weet,
dat er op dien tijd iemand in de
buurt is, waarop U zich kunt verlaten.'
Het zal een groote verlichting
zijn, en Nell's gezicht verhelderde. Ik
dank U wel. Hé, ik hoop dat wij gauw
de kans krijgen om uit dit huis weg
te komen.
Ik wil niemands dank. Ik ben
veel te blij als ik iets voor Hume en
juffrouw Valerv doen kan. En ik zou
graag willen, dat U begreep, dat er
niets is, wat ik niet voor U zou wil
len doen. Wees niet boos, als ik er
over praat op een oogenblik, dat U
mij misschien niet wilt aanhooren.
Maar wilt U als deze moeilijkheden
overwonnen zijn, naar mij luisteren,
want ik heb U een heeleboel te ver
tellen. Als U mij dat belooft, zal ik nu
niets meer zeggen.
-
het Zuiden,
ïaalwiifesck en Langstraatsehe Courant
o
PRESTO
33.
ten? l T
V
J