Toegewijd een Hendel, Industrie en Cemeentebelengen.
De eerste itïtsilïiislratie m
tiet Mm.
Een Liefde in China
EERSTE BLAD.
door. ervaring
FEUILLETON
DiT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
COLIJN REDIVIVUS.
TTF.P.n'
R 59.
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1935.
58c JAARGANG
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
iranco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't gebeele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
De kabinetscrisis opgelost?
Zoo de kabinetscrisis al niet is
oopgelost», dan is er toch een einde
■ian haar gekomen. En dat is een
zaak, welke uit algemeen belang is
te loven. Hadde de onzekerheid
langer voortgeduurd, dan zouden
verschillende vraagstukken zichzelf
hebben opgelost, maar het zou zeer
de vraag zijn geweest, ol zulk ver
loop van zaken, zonder leiding en
verantwoordelijkheid, geen ruïnee
rend karakter had verkregen. Den
ken we maar eens aan een devaluatie,
welke zonder ordening, dus zonder
dat men het nieuwe waardepeil kon
bepalen, zou zijn «losgebroken». De
afvloeiing van ons goud begon sterk
in die richting te wijzen
De wijze waarop Dr. Lolyn zijn
herintrede in de landsleiding deed,
heeft ons overigens tot dusverre
allerminst de zekerheid verschaft,
dat we nu de eenig mogelijke uit
komst hebben verworven. Als advi
seur van de Kroon heeft hij een
opdracht als formateur aan Aalberse
verwekt met de zeer beperkende
bepaling, dat diens kabinet op zoo
breed mogelijken grondslag zou
moeten worden gevormd. Het stond
wel vast dat Aalberse daarin niet zou
kunnen slagen, temeer niet, omdat
de partij des heeren Colijn zeiven,
alsmede die van minister Oud, reeds
vooraf het standpunt had ingenomen,
dat zij aan de vorming van een
parlementaire meerderheid onder
Aalberse niet zou kunnen meewer
ken. De heer Colijn kreeg daarop
van de Kroon de opdracht zóndei
beperkende bepaling toegewezen,
Colijn mocht een extra-parlementair
kabinet vormen, had dus geen bree-
den grondslag benoodigd en behoefde
zelfs geen overleg met de partijen.
Colijn was met negen ministers
«klaar». Intusschen gaat het er
thans om, welke kansen Colijn 11
in het parlement heeft.
Colijn I ging heen omdat hij het
honderd—procents vertrouwen der
Katholieken meende niet te kunnen
ontberen, maar Colijn II heett zoover
ons bekend allerminst getracht,
althans zich verzekerd, dat zulks
voor de toekomst wél het geval zal
zijn. De Katholieke Kamerfractie
heeft geen gelegenheid gehad om
een eventueel gereconstrueerd plan
van den minister—president te be-
oordeelen en deze fractie, zoowel
als de R.K. Staatspartij hebben ge
weigerd om het nieuwe kabinet als
met haar medewerking tot stand
eekomen, te erkennen. Integendeel
de voorzitter der R.K. Staatspartij,
Mr. Goseling, heeft geweigerd om in
het kabinet-Colijn II een portefeuille
als minister van dëfensie te aanvaar
den. De demissionaire ministers
Gelissen, Deckers en van Schaick
hebben in het gereconstrueerde
kabinet zitting behouden zónder
overlig met en verantwoording van
hun partij.
Daarom gelooven we tot zoover
niet dat het «nieuwe» kabinet een
veel betere kans maakt dan het
heengegane. Och, de Katholieken
zullen wel voor het bezuinigingsplan
stemmen, zooals ze eerder reeds
besloten, maar als Colijn ze weei
vraagt, of hij hun volle politieke
vertrouwen heeft of langer weigert
om wat meer te ondernemen in den
geest der Katholieke verlangens op
sociaaleconomisch gebied, dan
zoo vreezen wij zal het antwoord,
resp. het ongeduld van Aalberse c.s.
weer hetzelfde blijken te zijn.
Er is maar één kans dat 't «beter»
zal gaan in de toekomst, en wel als
Colijn ook zonder dat hij zich daar
toe nadrukkelijk vooraf heeft ver
plicht, aan de wenschen der Katho
lieken tegemoet komt. Voor dat laat
ste zou men em aanwijzing kunnen
zien in de omstandigheid, dat in het
gereconstrueerde kabinet 2 Katho
lieke ministers zijn belast met de
twee voornaamste economische poi-
tefeuilles Gelissen Handel en Nijver
heid, Deckers Landbouw.
Colijn heeft blijkbaar van de
gelegenheid der reconstructie gebruik
gemaakt om de Vrijz. Dem. vacature
in zijn regeering aan te vullen door
opname in het kabinet van Mr.
Slingenberg. Er is thans nog één
portefeuille, die van Oorlog n.l., te
vergeven. We hebben den indruk,
dat Colijn deze zoo lang onder zich
houdt, totdat de betrekkingen met
de R.K. Staatspartij zijn verbeterd
en deze een harer voormannen
alsnog zal machtigen om ze over te
nemen.
Al met al staan we nog niet bij
zonder geloovig tegenover de kansen
van het nieuwe kabinet in ouden
vorm. We hebben den indruk dat
het meer een uitstel dan een op
lossing der moeilijkheden is.
Met goeden wil, welke we aan
wezig wanen, kunnen mogelijke
tegenstellingen worden overbrugd
en kan een basis voor hartelijke
samenwerking in 's lands belang
worden geschapen.
We hopen dat hel daartoe in een
zeer nabije toekomst zal mogen
komen.
Brood en spelen moeten er zijn.
Deze week is de Volkenbondsraad
te Genève bijeengekomen ter «be
handeling® van het Italiaansch
Abessinisch geschil. In Genève wordt
een tragi comedie opgevoerd, waar
bij de knapste diplomaten van de
wereld ieder een clownsrol vervul
len... De knapste misschien en in
elk geval de roemrijkste mannen
van onzen tijd moeten zich schik
ken in deze 'minderwaardige bezig
heid.
Want in Genève liggen slechts
twee mogelijkheden voor de slotacte:
óf men behandelt er de zaak ernstig
en dan is het effect, dat een Italië,
weigerachtig om zich naar waarheid
en vrede te schikken, den Volken
bond verlaat en daarmee aan deze
organisatie den doodsteek toebrengt,
óf men vindt een »formule«, welke
op de traineering der bemiddeling
is gericht en aan Italië de gelegen
heid laat om de oorlogsvoorberei
dingen tegen Abessinië voort te
zetten. Werk van »schijn« derhalve
dat aan het bruut geweld vrije kans
laat, of werk van »wezen«, dat
eenzelfde effect heeft, maar boven
dien het eenige instituut vernietigt,
hetwelk voor de toekomst nog «iets®
voor de idealen van den vrede zou
kunnen wrochten.
Italië wil den oorlog en daarmee
uit. Italië heeft behoefte aan ex
pansie, behoefte aan de grondstoffen,
welke Abessinië in haar schoot
verbergt, maar Italië heeft boven
alles behoefte aan: oorlog!
Zóó staan in werkelijkheid de
zaken
Heel duidelijk heeft de gouverneur
?an Rome, minister Rottai het
verklaard:
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
De boot, zei Forsyth glim
lachend. En die twee meisjes zijn de
passagiers voor Fong-Chin. Ik hoop,
dat u ze aardig vindt. Ze kennen
China niet zoo goed als u, ze zijn pas
hier.
Aan boord van de sampan gekomen,
stelde Forsyth Kathleen Barrington
aan de twee dames voor en toen ze met
elkaar begonnen te babbelen, ging hij
weg om een oogje te houden op het in
laden van de bagage. Het viel hem op,
dat er zooveel was, maar hij vond een
verklaring in de veronderstelling, dat
'een gedeelte er van handelswaar
moest zijn. Toen alles ingeladen was,
werden de kabels van de sampan los-
geworpen, de Zuidenwind bolde de
zeilen en het vaartuig werd stroom
opwaarts gevoerd, waarna het de Pi-
Kiang ingedreven werd, de groote
Noorderlijke rivier, die de verbin
ding vormt naar Fong-Chin en het
meer afgelegen Yong-Foo.
Terwijl dit gebeurde werden For
syth's oogen getroffen door een groote
jonk met een dubbel stel driehoekige
zeilen. Hij nam zijn kijker, richtte
dien op de jonk en zag, dat de kleu
ren van de boot dezelfde waren als
van de livrei van Li Weng-Ho s be
diende; en hij twijfelde er niet aan
of het was de jonk van den manda
rijn, een feit, dat hem, toen de sampan
over de wijde wateren zeilde, ernstig
aan het denken bracht.
HOOFDSTUK IV.
BROOD OP DE WATEREN.
Laat in den middag ging de wind
liggen, de bemanning haalde de roei
riemen te voorschijn en roeide de
sampan naar een groot dorp, waarvan
de pagode al van verre te zien was.
Toen zij naderbij kwamen, klonk
«tromgeroffel over het water tot hen
door, Forsyth legde uit, dat er feeste
lijkheden aan den gang waren, waar
op een der nieuw aangekomenen den
wensch te kennen gaf, aan land te
gaan.
Dat wilde ik juist voorstellen,
antwoordde hij. Er is hier een statie,
waar een vriend van mij een hospitaal
heeft. We zullen zijn provisiekast
plunderen en er blijven eten. Hij
keerde zich lachend tot zijn nieuwe
vriendin. Wat zegt u er van, miss Bar
rington?
Ik zou het heerlijk vinden, ant
woordde deze opgewekt.
Toen het anker uitgeworpen werd,
was de schemering al ingevallen; liet
licht van vroolijk gekleurde lantaarns
flikkerde langs de kust en terwijl zij
landden klonk het geroffel der trom
mels luider. De straten waren tjokvol.
Onder het voortwandelen, werd het
lawaai steeds grooter; nu hoorden zij
lachen en schreeuwen en kreten van
opgewondenheid. Geknalweerklonk,
een regen van gouden vonken Mei
hoog boven hun hooiden neer en
plotseling verscheen om een hoek een
vreemdsoortig geïllumineerd dier, vijf
en twintig voet lang, dat zich, al
kronkelend en wringend een weg
baanden door de straat.
Lieve deugd! riep een der En-
gelsche meisjes, wat is dat
Een papieren draak, lachte de
dokter.
Laten we aan den kant gaan am
ders verslindt hij ons nog.
Halthoudend trok hij het heele ge-*
zeischap tegen een winkel aan, waar
ze goed in den schemer stonden, want
hij was lang genoeg in China geweest
om te weten, dat de bevolking, wan
neer ze in feeststemming is, tot aller
lei baldadigheden geneigd is.
Kathleen Barrington wist dat ook,
ze was zich bewust, dat een menschen-
menigte, zooals zich nu door de stra
ten drong, korte metten met de vreem
de duivels zou maken.
Neem zoo min mogelijk notitie
van wat er gebeurt, fluisterde ze de
Engelsche meisjes toe, terwijl ze
tusschen hen in ging staan. Gelukkig
was de menigte te zeer verdiept in de
groteske kronkelingen van den draak
om de vreemdelingen op te merken.
Toen het tromgeroffel, het geknal
en gespetter van het vuurwerk en het
lawaai der menschelijke stemmen
verminderde, 't monster verdwenen
was en de straat leeger werd, vervolg
den de vreemdelingen hun weg.
Ze kwamen plotseling in 'n rustige
straat, die heel donker was na de
straat met al die lantaarns; Forsyth
bleef voor een hooge schutting staan
en klopte luid op de deur. Even daar
na hoorden ze liet geluid van zachte
voetstappen op het grint en toen de
dokter weer klopte, vroeg een stem in
het Chineesch.
Wie is daar?
Forsyth antwoordde, de stem zei
iets terug, daarna verwijderden de
voetstappen zich weer. Een van de
anderen fluisterde
Uw vriend is een voorzichtig
man, dokter.
Hij is verstandig op een avond,
dat er feest is! De menschen hier zijn
nogal vijandig. Hijmaar wie
komt daar aan?
Een draagstoel werd door twee
mannen de stille straat binnengedra
gen, voor en achter bungelde een lan
taarn. Naast den stoel liep een derde
man, die iemand van gezag bleek te
zijn, want, nu de kleine stoet bij de
poort van het ziekenhuis kwam gaf
hij een bevel, waarop de dragers den
stoel neerzetten. Terwijl zij dit deden,
hoorden de Engelschen een klaaglijk
gekreun.
Forsvth ging een stap naar voren.
Wat is er? vroeg hij in de taal
van het land.
Mijn dochtertje Nang-Kung,
antwoordde een beschaafde Chinee
sch stem. Ze is erg ziek. Haar voetjes
zijn gebonden
Forsyth liet een uitroep van erger
nis hooren, haakte vlug een der lan
taarns los en hield die boven den open
draagstoel. Hij zag, dat de inzittende
'n Chineesch meisje was van een
jaar of zeven. Ze was rijk in zijde ge
kleed, maar haar gezicht was doods
bleek en onder haar oogen waren don
kere kringen. Terwijl het licht op
haar viel, opende zich de oogen, die
donker waren en vol tranen stonden,
«Ook zoo verduidelijkte deze
«excellentie al was Abessinië
«een poover stuk woestijn, waar
«geen ontwikkeling mogelijk was,
«dan zou de oorlog nóg gevoerd
«moeten worden. Deze oorlog is
«n.l. een eerste machtsdaad naar
«buiten van het fascisme. De fout
«van vroegere regeeiingen in Italië
«is geweest, dat zij na de eenheid
«van hun land bereikt te hebben,
«verzuimden die in machtsuitingen
«te beproeven en te bevestigen«.
Dat wil dus zeggen, dat Italië
het bloedbad in Abessinië behoelt
om te laten zien, hoe sterk het is.
En hoe het, tegen heel de wereld
in desnoods, haar wiljan en durt
en weer kwam er een pijnlijk gekreun
over de witte lippen.
Och, dat arme kind! fluisterde
een van de Engelsche meisjes. Het is
zeker erg ziek!
Er zijn duizenden kinderen in
China, die er zoo aan toe zijn, ver
telde Kathleen Barrington.
Hallo, Forsyth! kwam een stem
van over den muur. Ben jij daar,
kerel?
Ja, Burrit met gezelschap.
Een houten afslutboom werd terug
geschoven, de poort ging open en
een lange magere man met een lan
taarn in zijn hand, werd zichtbaar.
Voor hij hem goedendag kon zeg
gen, kwam Dick tusschenbeide.
Bekommer je niet om ons, kerel.
Hier is iemand anders met een
kind, waarvan de voeten gebonden
zijn. Schijnt een autoriteit te zijn en
het kind is er naar aan toe. Schenk
daar eerst je aandacht aan; wij gaan
onzen weg wel.
Hij sprak met de meisjes en ging
een groot huis binnen, waarvan de be
nedenvensters verlicht waren. Hij
wilde juist vertellen, dat Burrit on
getrouwd was, toen de Amerikaan
hem achterna kwam.
Ik heb je noodig, Forsyth. Wat
een gelukDe man, dien je zag, is
een mandarijn en heel gezien in
deze streek. Meer dan eens heeft hij
gedreigd het hospitaal met den grond
gelijk te maken; nu brengt hij me zijn
eenig kind, zijn oogappel, dat voeten
heeft, die wegrotten. Als we ze kon
den redden
Dat moet eenvoudig! zei Forsyth,
terwijl hij naar de deur liep:
U moet ons exuseeren dames
(Wordt vervolgd).
e Echo van het Zuiden,
aalwUkscbe en Lnngstraatsche Courant,
