Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
EenLicfde in China
HUI
RK
EERSTE BLAD
FEUILLETON
DE KLEINE PERS.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN,
noQP, EPYARTNG
iars
kkerij
MER 63.
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1935.
58e JAARGANG
dat j
bez
ent
Drii
peilt
Hen
alj
'erspi
sen,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
irancu te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON T1ELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
n ui
5207
SS
n vai
e naa
de ZIEKTEPREMIES VOOR
WERKLOOZEN.
[en nieuwe last voor de gemeente-
IH" besturen?
■W Het besturen van gemeenten is tech-
,jsch zeer vereenvoudigd in de laai-
le jaren. Voor alles en nog wat be
an voorschriften en circulaires,
nfivaarnaar men zich heeft te richten.
Xe autoriteit van de gemeentebesturen
|s door deze curateele natuurlijk wel
straalt geschokt, maar ze zijn tenslotte
0k van een hoop verantwoordelyk-
eid af.
Op enkele punten nochtans heett
„en in Den Haag aan de gemeentebe-
r jaa turen moeilijkheden gelaten welke
iEN, laar beter gespaard haddcn ku""™
olijven. De houding van Den Haag
mtsproot o.i. uit eigen zwakte, althans
uit gemis aan volkomen overeenstem-
ning tusschen verschillende departe-
nenten.
Een dezer punten betreft de hou
ding van de gemeentebesturen ten op
zichte van de ziekte-risico's der werk-
oozen en hun gezinnen. De Minister
■an Sociale Zaken heeft goedgevonden
dat de gemeenten de betaling geheel
of ten deele, overnemen van de pre
mies, welke werkloozen eventueel heb
ben te voldoen aan de ziekenfondsen,
bij welke ze zijn aangesloten. Opdat
de werkloozen in ons land niet op
tweeërlei wijze zouden worden gehol
pen sommigen min of meer atdoen-
onzi
i me
weg
arken
de en anderen onvoldoende zou het
beter zijn geweest om ter zake impe
ratieve en algemeen geldende voor
schriften te geven. De Minister deed
zulks niet, omdat zijn ambtgenoot de
Minister van Binnenlandsche Zaken,
daartegen bezwaar had. Hij immers
heeft een groot aantal gemeenten on
der een volledig dwingende voogdij
de z.g. gesaneerde gemeenten en in
overleg met den Minister van Finan
ciën is het aan hem om vast te stel
ten, over welke gelden de besturen de
zer gemeenten mogen beschikken. A s
regel krijgen ze géén verlof om de bo
venbedoelde ziekte-premies voor haai
rekening te nemen.
Als gevolg van de betreffende cnc
laire van den Minister van Sociale Za
ken krijgen achtereenvolgens zoo goed
als alle gemeenteraden adressen te be
handelen van Ziekenfondsbesturen,
welke om een bijdrage vragen in de
premiekosten van werklooze leden. De
resultaten welke deze acties afwerpen,
zijn zeer verschillend.
De voordeelen, aan inwilliging dei
verzoeken verbonden, zijn.
Ie. Dat de armenpractijk der ge-
meente-geneesheeren niet zoouanig
wordt opgevoerd, dat dezen een aanlei
ding bekomen om salansverhooging
aan te vragen.
2c Dal werklooze verzekerden niet
worden gedwongen om voor 't fonds
te bedanken, waardoor ze verschillen
de „bijkomende rechten van zoo
I fonds verliezen.
Er kunnen tegen inwilliging echt
ook verschillende bezwaren worden
aangevoerd. t (lp
Eerstens, staat het niet vast dat de
armenpractijk der doktoren door be-
danken van werklooze leden van zie
kenfondsen zóódanig zou worden uit-
gebreid, dat salarisverhooging der ge-
meente-geneesheeren onontkoombaar
wordt.
Tweedens beteekent een tegemoet
koming in de premiekosten van werk
looze verzekerden een bevoordeeling
van dezen boven degenen, die mid
dels spaarzaamheid de ziekte-risico s
zelfstandig wenschen te dragen.
Derdens raakt het verantwoordelijk
heidsgevoel van velen verder afge
stompt door het nieuw-gecreeerde
recht", als hoedanig immers zulke
onderstand na korten tijd weer wordt
bezien.
Het lijkt zoo'n kleinigheid om voor
werklooze verzekerden een deel van
de ziekenfondspremie te betalen, maar
ook hier maken vele kleintjes een
groot totaal.
We hoorden dezer dagen van een
plattelandsgemeente, waar het aantal
van „De Echo van het Zuiden".
werkloozen op 600 werd geschat en de
inwilliging van het desbetreffend ver
zoek van het Ziekenfonds op 4700.
per jaar zou komen te staan.
Daarom leek ons de „oplossing' wel
ke men in een andere gemeente voor
de moeilijkheid had gevonden, zoo'n
gelukkige.
In de bedoelde gemeente hadden li.
en W. zich tot de doktoren gewend,
die toch ook een belangrijke partij in
deze aangelegenheid zijn. Immers,
wanneer een groot aantal leden uit <le
Ziekenfondsen zou treden, beteekende
dat voor de doktoren vermindering
van inkomen. Daarnaast zou een uil-
breiding komen te staan van de ar-
men-practijk. Indien die uitbreiding
al eenige aanleiding zou geven tot een
verhooging van het salaris der gemeen-
te-geneesheeren, wat in dezen tijd
minstens twijfelachtig is, dan zal
die verhooging toch zeker niet het ver
lies geheel dekken.
B. en W. verkregen toen van de dok
toren, dat dezen het tarief, dat ze hun
patiënten particulier, hetzij als leden
van ziekenfondsen, in rekening bren
gen, met een zeker percentage in
het onderhavige geval met 25 pet.
zouden verlagen, wanneer de patien-
I ten gezinsleden van een werklooze zijn.
Deze oplossing biedt vele voordee
len. De ziekenfondsen verkrijgen prac-
tisch hetgeen ze hebben gevraagd,
want ze kunnen aldus voor werklooze
leden een tijdelijke premiekorting toe
passen; de gemeentekassen worden
niet extra belast; de bedongen tariefs
vermindering geldt voor alle werkloo
zen, verzekerden en niet-verzekerden
cn 'tenslotte: de geneesheeren behou
den een behoorlijke practijk, ze
voorkomen, dat een hoop menschen
zich gaan wennen aan het gemak van
de gemeenschap te laten opdraaien
voor gezinsrisico. Het is in de laatste
jaren genoegzaam bewezen, dat de
meeste menschen even een gevoel van
weerzin hebben te overwinnen alvo
rens zich voor een of anderen vorm
van armenzorg te melden, maar de
voordeelen, welke ze daarna toevallen,
doen het gevoelen van weerzin weldra
vervagen. Dan rest alleen nog het „ge
mak".
We wekken niet graag den indru*.
een „oratio pro domo te houden, maar
desondanks wagen we het toch een en
ander te zeggen over het nut der zgn.
kleine pers.
We hebben daarbij het oog op de
plaatselijke en streekbladen, wier le
zerskring beperkt is tot een betrekkelijk
kleine gemeenschap.
Die gemeenschap vormt dan meestal
een afgerond geheel, met dezelfde be
langen en dezelfde nooden, dat is inge
steld op eenzelfde centrumplaats.
De kleine pers is de spreektong vèn
en vóór die gemeenschap.
Van die gemeenschap, omdat zij,
wanneer zij haar taak goed begrijpt, de
wenschen en verlangens van plaats en
streek het best naar buiten kan dragen
om ze ter bevoegder plaatse kenbaar te
maken.
Vooral in een bezuinigmgstijd als
deze, nu a.h.w. dagelijks een aanslag
wordt gedaan op de zelfstandige ont
wikkeling van het platteland, nu alles
door vervlakkende centralisatie naar
enkele groote centra wordt getrokken
en de levenssappen van het platteland
dreigen te worden afgetapt, nu heeft
die bedreigde gemeenschap een spreek-
derenj
boven
et.
3, den
52913
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
HET
Hij kon zijn oogen haast niet geloo-
ven, maar twijfelde niet langer wat
het voor een gelegenheid was. Het
was een opiumkit.
Om zich zekerheid te verschatten,
stak hij de straat over en ging bij den
ingang staan. Juist terwijl hij dit
deed kwam een man het huis uit, die
een walgelijke, doordringend zoete
lucht met zich mee bracht. Dat was
genoeg voor Forsyth. Wat Wang-Hi
'hem verteld had, bleek waar te zijn.
In Yong-Foo werden onder Li Weng-
Ho's beheer de opium-edicten gene
geerd.
Ik zal morgen naar hem toe gaan,
besloot hij ziedend van veronlwaa- di-
ging, ik wil er met den mandarijn o\ei
spreken. Ik zal hem een kans geven,
en als hij niet luisteren wil, dan rap
porteer ik het aan de autoriteiten in
Peking.
En hij ging den volgenden morgen,
maar vernam, dat Li Weng-Ho op een
inspectie-tocht was en eerst over drie
weken zou terugkeeren. lederen avond
liep hij voorbij het Huis der Honderd
I Heerlijke Droomen, en iederen avond
1 brandde de vroolijke lantaarns en
door de met matten behangen deur
opening klonk vreemde Chineesche
muziek, die zijn ziel deed huiveren.
Maar eindelijk kwam bericht, dat de
mandarijn terug was, waarop de dok
ter zich ten spoedigste naar diens
PaVoor"Tii' het echter bereikte, had
hij een verrassing, want in een van de
nauwe straatjes, die naar den hemel
voerden, ontmoette hij ™h een Bar
rington. Ze was in een vlekkeloos
wit linnen japon gekleed, een pana
mahoed liet een gedeelte van haai
donkere haren vrij en over ha
schouder was een geopende kleunge
Chineesche parasol.
Een verheugde uitdrukking kwam
op haar gezicht, toen ze hem herken-
dê
Goedenmidag, dokter, zei ze met
een lachje van blijdschap.
Miss Barrington! riep hij. Wan
neer bent u teruggekomen?
Vanmorgen. Het gaat best me
het kleine patiëntje en nu er een
gediplomeerd zuster uit Canton ge
komen is, vond ik het niet noodig
langer te blijven. Haar vader is erg
dankbaar en ik kan in de toekomst
op aile hulp en medewerking van zijn
kant rekenen. En het kind i— och, hel
speet mij het meisje te moeten verla
ten, maar mijn vader had mij noodig.
Vertelt u mij eens, hoe bevalt het u
in Yong-Foo?
Forsyth liet een grimmig lachje
hooren. Ik ben juist op weg naar den
mandarijn om hem te vertellen hoe
weinig sommige dingen mij hier be
vallen.
O! riep ze. Dan lokt u moeilijk
heden uit. Li Weng-Ho is een heersch-
zuchtig man.
Wat kan mij dat schelen? Hy is
een slecht besturder en misbruikt zijn
macht.
In welk opzicht? vroeg het
meisje.
Opium. Hij staat handel in opium
t0e en zoover ik begrepen heb,
deelt hij mee in de winst.
Het licht verdween uit de meisjes-
oogen en haar knap gezicht verbleekte
ietwat, terwijl ze onbeweeglijk bleet
staan. Ze sprak niet en de verandering
in haar opmerkend, vervolgde bor-
sythMijn collega, dokter Wang-Hi,
is er tegen, dat ik mij daar mee be
moei.
Hij is een verstandig man, ver
klaarde het meisje met een stem,
waarin spanning trilde.
Hij is het met uw vader eens
Hoezoo? viel het meisje hem
vUig in de rede.
Dat het beter is geen slapende
honden waker te maken.
Ze hebben gelijk, verzekerde ze
hem. Als u ze wakker maakt zullen
ze u verscheuren, dokter Forsyth.
Het meisje was in vollen ernst. Ze
meende wat ze zei en er was een
smeekende uitdruking in haar oogen.
Hij lachte een beetje om haar ernst
Ik ben niet bang voor honden,
sprak hij luchtig.
Maar de mandarijn! Hij is vree-
selijk, dokter. U begrijpt het niet.
Geloof me, dat ik het wel doe en
ik ben werkelijk niet bang.
Gaat u hem opzoeken
Hem trotseeren!
Ze keek hem met een zachten blik
aan. Ik wilde, dat ik u kon overhalen
om niet te gaan, zei ze bewogen.
Hij schudde het hoofd. Het is mijn
plicht en als die roept
O, ik hoopte zoo u te kunnen be
wegen om niet te gaan. Maar hel spijt
mij, ik ben er van overtuigd, dat het
niet lang meer duren zal of
Ze maakte den zin niet af en haar
blik volgend, zag hij wat daarvan de
oorzaak was. Er kwam een procesic
de straat in, vergezeld van een hevig
spektakel, het geluid van verwarde
stemmen, het geknal van zweepen, het
slaan van een tamtam. Terwijl de
dokter keek, zag hij de menschen
plotseling naar de eene zijde uitwij
ken, de mannen, die de zweepen had
den, sloegen deze tegen degenen, die
niet vlug genoeg aan den kant gingen
Sommigen vielen op hun knieën, an
deren bogen eerbiedig en tusschen die
rijen onderdanige menschen door, vier
mannen, gekleed in de livrei van Li
Weng-Ho.
De mandarijn, kondigde het
meisje aan, op weg naar zijn Yainen.
We kunnen beter aan den kant gaan.
Ze drukten zich tegen een winkel
aan en wachtten. De stoet kwam na
der en over de hoofden der kruipige
onderdanen zag de dokter Li W eng-
Ho. Hij scheen een officieel bezoek
gebracht te hebben, want hij was
schitterend gekleed en droeg zijn kor
nalijnen halsketting, terwijl de waaier
in zijn hand van het fijnste ivoor was.
Zijn gezicht was onbeweeglijk als een
masker. Onverstoorbaar en emotie
loos als een Boedhabeeld, hooghartig
en trotsch.
Plotseling scheen het, dat de strak
ke oogen het paar voor den winkel
ontwaarden. Een moment lichtten zij
op, toen rimpelde er even een kwaad
aardige trek op het gele gezicht en
Forsyth zag den feilen blik in de git
zwarte oogen, die eerst óp hem en
daarna op het meisje naast hem ge
richt werden. Li Weng-Ho begroette
het meisje met zijn waaier zij boog
even en de stoet gin» voorbij.
U ziet, zei het meisje veelbete
kenend, de mandarijn is 'n belangrijk
personage.
Zijn gebrul kan geen kvvaad,
antwoordde ze lachend, als hij zijn
klauwen maar niet uitsteekt. Blijft
niet te lang weg, want ik ben ontzet
tend benieuwd. Tot ziens!
Zeker, klonk het luchtig, maar
dal brengt mij toch niet van mijn
voornemen af.
O. ik weet het, riep ze, maar
toch wilde ik, dat ik u weerhouden
kon
Als iemand dat zou kunnen, dan
zou u het zijn, Miss Barrington. De
woorden ontvielen Forsyth bijna voor
hij het zelf wist. Hij zag haar blozen
cn eer hij iets zeggen kon, antwoordde
het meisje:
Dan zal ik het niet probeeren.
Ik geloof, (lat het mij zou spijten als
ik slaagde. Ik kan de mannen bewon
deren, die edele motieven najagen zon
der aan de gevolgen te denken.
Een oogenblik keek hij haar ver
wonderd aan, vanwege de tegenstrij
digheid in haar houding van straks
en nu. Toen begreep hij de beteekems
er van.
Ik geloof, dat ik het begrijp, ver
klaarde hij rustig. U geeft er ten slotte
toch de voorkeur aan, dat ik mijn
plicht doe.
-- Ik wil er u ten minste niet van
afhouden, antwoordde Kathleen im
pulsief. Ga naar de Yamen als u
moet, en vertelt u me daarna hoe het
u gegaan is. Over een half uur hen
ik thuis.
Als ik magbegon hij met een
gretigheid, die haar niet ontging.
O, viel het meisje hem in de
rede, u moet dat niet te hoog schatten.
Laat u ook een beetje vrouwelijke
nieuwsgierigheid over.
Maar hoewel ze luchtig sprak,
schitterden haar oogen en toen hij de
hare ontmoette, straalden de zijne.
Dan zal ik gaan en den leeuw in
zijn hol opzoeken; straks kom ik u
vertellen, hoe hij gebruld heeft.
Wordt vervolgd.
aalwiikscbe en Laugstraatsche Conrant
u -—™" a j..«.inni;ön mnptpn Woens
