De Echo van het Zuilen TwËEÏÏE BLAD. ECHO'S. wtkmit »m nüiiai MtlllilllllU.il. De f/lorgenklok Voor 50 jaren. No. 77. Zaterdag 5 Oct. '35. 58e Jrg. Oorlog. De oorlog is begonnen! Men aarzelt deze woorden neer te schrijven, omdat men voelt dat deze schanddaad van een „beschaafde" Europeesche mogendheid het komen de tijdvak der wereldgeschiedenis zal beheerschen. Het zijn angstwekkend sombere ge voelens, die ons bekruipen, nu als rea liteit voor ons staat wat wij weliswaar hebben zien aankomen, doch waarvan wij toch zij het misschien onbe wust nog altijd niet hebben willen en kunnen gelooven, dat het werke lijkheid zou worden. De profeten, die den ondergang der Europeesche beschaving voorspeld hebben, krijgen gelijk. De wereldoor log van voor 20 jaren die nog versch ligt in het geheugen der mees te inenschen heeft zijn volle uit werking nog niet gehad. Niet alleen de millioenen, die op de bloed-door- weekte slagvelden den dood vonden, waren de slachtoffers van dezen alles vernietigenden krijg. Erger, veel erger zijn de gevolgen die deze gruwelijke oorlog heeft met zich gesleeptde ver giftiging der geesten. Korte jaren heeft Europa in een il lusie geleefd, een illusie die misschien het best is te kenmerken door 't eene woord: Volkenbond. De volken zou den voortaan hun onderlinge saam- hoorigheid kennen, zij zouden zich verbroederen opdat een nieuwe strijd in de toekomst onmogelijk zou zijn, want deze nieuwe strijd daarover was men het eens zou het einde van Europa beteekenen. Slechts kort heeft het ideaal in Euro pa geheerscht en nadat de schrikke- lijkste herinneringen aan de slagvi den begraven waren, is pas gebleken hoe onder het laagje idealisme toch een generatie was blijven leven, die voor eeuwig besmet was met het oor logsvergif. Angstwekkend snel heb ben we gezien hoe dat vergif, omdat 't beheerschende idealisme verloren was, zijn uitwerking heeft gedaan. Het heeft enkele der grootste Europeesche na ties doen overslaan in een toestand, die we meenen het best te kunnen ka- rakteriseeren als „collectieve waan zin". De hoogste menschelijke doelstel lingen werden uit het leven gebannen mocht men daar in de loopgraven aan denken? en zijn vervangen door fictieve grootheden als de eer van ras en natie. Noodzakelijk moest deze geestesgesteldheid leiden tot bot singen, want in zijn streven naar grootheid en rijkdom moet een staat noodwendig in botsing komen met andere naties. Dat op den duur een conflict moest uitbreken was al jaren te voorzien. We willen het sterker zeggen: de ves tiging der fascistische staatsmacht sloot noodzakelijkerwijs in de waar schijnlijkheid van het ontketenen van een nieuwen oorlog. Europa heeft blijkbaar het gevaar van het fascisme onderschat. Niet fascistische landen hebben nog in de Volkenbond-idealen geloofd, op de momenten dat leidende staatslieden in het beschaafde deel dei- wereld den oorlog openlijk aanprezen ls het middel om nationale eer te verwerven. Men heeft wellicht ge meend dat al dit militaire gedoe slechts een soort spel was om het volk tot uitzinnige, critieklooze begeestering te brengen. Nu ervaart men hoe gevaar lijk dat spel is. Moest de lieer Musso lini zelf niet verklaren, dat hij zijn soldaten moest laten vechten, omdat zij toch per slot van rekening soldaten waren wien onophoudelijk is voorge. houden dat hun grootste eer zou zijn te mogen meestrijden voor de heer lijkheid van het vaderland? Waarheen gaan we nu? Niemand kan dat op liet oogenblik voorspellen, maar dreigend is (het waanzinnig avontuur van een oorlog tusschen Europeesche mogendheden, met als inzet het volkenrecht. Blanke naties zouden in strijd geraken om 't recht van een Afrikaanschen neger staat. Een Europeesche oorlog zou dus gaan om eenTdeaal! Dat is ten minste een enkel lichtpunt in den don keren tijd dien wij beleven. Waarheen? Wij weten het niet maar de oorlog 0111 het ideaal zou de verbolsjewiseering van Europa tot ge volg kunnen hebben Enkele punten, die over weging verdienen. Ir. A. J. Hijken scürijit ons: Wanneer ik in mijn geboorteland vertoel, stel ik mij steeds de vraag voor oogen is er in de kleine boe renbedrijven in deze streek geen verbetering te brengen, is men zich hier wel voldoende bewust van den ernstigen, moeilijken en zwaren overgangstijd waarin wij heden le ven, een tijd, welke si ach toilers eisent en waarin ieder op zijn hoede dient te zijn, niet tot deze groep te gaan behooren? Hiervoor is noodig een steeds vooruitziende blik, een snel ver zetten der bakens wanneer dit noodig is, een suel aanpassingsver mogen aan nieuwe omstandigheden. Een zich doodstaren op het verle den is tijdverlies en beeft geen nut, dit verleden komt niet meer terug. In de industrie heelt men met zeer groote moeilijkheden te kampen en is het zaak, steeds op den uitkijk te staan, nieuwe werkmethoden in te voeren, een strenge bedrijlscon- tröle toe te passen, om te komen tot het produceeren van een zoo goed mogelijk product voor zoo weinig mogelijk geld. De iNederiandsche grootindustrie, die, dank zij het vroeger toegepaste beginsel van vrijhandel, steeds op gezonde basis heeft gestaan, is ge wend deze principes toe te passen. Anders is het echter gesteld met landbouw- en veeteelt waar men steeds zeer conservatief is geweest. In dezen tijd kan men zich deze groote luxe, conservatief te zijn, niet meer veroorlooven, deze weg leidt immers regelrecht naar den ondergang. Evenals de fabrikant dient ook de boer op den uitkijk te staan, om langs nieuwe wegen zijn bedrijf meer rendabel te maken. Hiervoor is in de eerste plaats noodig, dat hij met deze nieuwe inzichten vertrouwd geraakt. Een groote fabriek is in staat door hare onderzoekaldeeling deze nieuwe wegen te laten uitstippen, Leed aan hevige rheumatiek. het middel vond. van alles Tot zijn vrouw De oude geschiedenis, geprobeerd, eerst dit, toen dat, maar geen verbetering, de pijnen bleven. »Tenslotte«, schrijft deze dame, »besloten wij een proef met Kruschen Salts te nemen en inderdaad, het heeft wonderen voor mijn man ge- daan«. Het zou voor rheumatiek- lijders heel wat verstandiger zijn om direct met Kruschen Salts te begin nen. Lees slechts haar brief »Mijn echtgenoot leed aan hevige rheumatische pijnen in de rug. Eenigen tijd geleden moest hij zelfs twintig weken achtereen thuis blijven. Ik vreesde, dat hij nooit meer zou kunnen werken. We probeerden ieder denkbaar middel, maar niets hielp. Tenslotte besloten wij een proef met Kruschen Salts te nemen, liet heeft ons bewezen zijn gewicht in goud waard te zijn. Mijn man kan nu weer werken als voorheen. Ik beveel Kruschen Salts aan een ieder aan, zoo gauw ik van rheu matische pijnen hoor. Voor mijn man deed het wonderen«. Mevr B. F. te S. Rheumatiek, jicht en ischias ont staan bijna altijd doordat urinezuur en afvalstoffen zich in het lichaam hebben opgehoopt, waardoor het bloed verontreinigd wordt. Kruschen Salts spoort lever, nieren en inge- wandën aan tot krachtiger werking, waardoor de giftige stoffen volkomen uit het lichaam verwijderd worden en de pijnen snel en voor goed verdwijnen. Stralende gezondheid voor één cent per dag. Kruschen Salts is uitsluitend ver krijgbaar bij alle apothekers en drogisten f 0.90 en f 1.60 per llacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking, de naam Ho wn tree Handels Maatschappi voorkomt. een klein boerenbedrijf moet van eigen onderzoek afzien, sterke aan eensluiting is eerste vereischte, te zamen is men wel in staat, te komen tot oprichting van een landbouw school, tot organisatie van land- bouwcursussen en lezingen, om de nieuwe wegen te leeren kennen en daarna deze met vrucht in eigen bedrijf toe te passen. De nieuwe tijd eischt, dat men zijn zelfgenoegzaamheid laat varen zich aaneensluit tot een krachtige organisatie, waarin een vooruitstre vend en krachtig persoon de leiding heeft. Wat de vee!telt betreft, een be langrijke bedrijfstak in onze streek, bezit men in de meeste plaatsen reeds een goede organisatie in den vorm van een coöperatieve melk fabriek, een lichaam, dat in de toe komst meer beteekenis kan krijgen. Ik stel mij voor dat een flinke coöperatieve fabriek in de toekomst een aparte afdeeling vooronderzoek heeft met een wetenschappelijk ge vormd persoon aan het hoofd. Een nauwe en goede samenwer king dient te bestaan tusschen de boeren endezen voorlichtingsdienst. Ook tusschen de onderzoekstations onderling der verschillende fabrie ken dient vanzelfsprekend een sa menwerking te bestaan, tevens met Wageningenen den rijksconsulenten. Laat ons even beschouwen, welke vraagstukken deze afdeeling zal hebben te behandelen. In de allereerste plaats zal zij de systematische bedrijfscontröle der Heine melkfabriekjes, de koeien, ter hand moeten nemen, en de vraag moeten beantwoorden, op welke wijze een zoo groot mogelijk kwan tum melk van goede kwaliteit kan worden geproduceerd met zoo min mogelijk uitgaven aan grondstoffen. Tevens hangt hiermede samen het zoo economisch mogelijk producee ren dezer grondstoffen, noemen wij slechts het verkrijgen van zooveel mogelijk gras per H.A. van hooge voedingswaarde door doelmatige toepassing van de bemestingsleer, tevens door het nemen van bemes- tingsproeven. Een verder belangrijk punt is, dat men de stijfheid van de boter door de voeding kan beïnvloeden, een wetenschap, waarvan Denemar. ken, dat, wat organisatie betreft, ons land verre vooruit is, reeds langen tijd de profijten trekt. Op deze wijze is het mogelijk, gedu rende het geheele jaar met een gelijkmatig product op de wereld markt te komen. Verder noem ik nog de systema tische bestrijding van de tuberculose onder het vee, wel een zeer belang rijk onderzoek, dat reeds in ver schillende deelen van ons land met succes wordt toegepast. Het spreekt vanzelf, dat ook eenvoudiger onderwerpen zooals cursussen in melken, in bedrijfs. hygiëne, in moderne inrichting van stallen, niet mogen worden vergeten. Ook op het gebied van den land bouw is door goede organisatie veel te bereiken. Noemen wij slechts de keuze van het zaad, de beste bewerkingsme thode van den grond, doelmati ge onkruidbestrijding, bemestings vraagstukken. Wal dit laatste betreft, is in onze streek, waar boer A meestal boer B, die met een zekere bemesting goede resultaten verkreeg, pleegt na te volgen, van groot belang te wijzen op het zoo belangrijke grondonder zoek ter vaststelling van de noodige hoeveelheden en soorten meststof fen ter verkrijging van een zoo goed mogelijken oogst. Immers men kan ook teveel van zekere kunst meststoffen toevoegen, hetgeen dan ook in de practijk herhaaldelijk voorkomt, ook toevoeging van een zeer kleine hoeveelheid van een zekere stof kan in bepaalde gevallen ziekten in gewas voorkomen. Ik wijs in dit verband b.v. op de proeven van Meijer met bemesting met kopersulfaat in hoeveelheden van slechts 50 K.G. per H.A. Last not least tuin- en ooftbouw, welke steeds eengrootere beteekenis voor onze streek beginnen te krijgen. Het zijn alle bedrijven van be perkten omvang, ongetwijfeld kan ook hier sterke organisatie van groote beteekenis zijn, zoowel wat betreft vraagstukken in het bedrijf, als de economische zijde, b.v. het zoeken naar goede afzetgebieden. Voor den ooftbouw zij genoemd gezamelijke systematische bestrijding der op de ooftboomen voortkomen de ongedierten. Wanneer de belanghebbenden zich gaan verdiepen in de vele bestaande tekortkomingen, zullen zij ongetwijfeld tot de conclusie komen, dat veel, zeer veel, in onze streek in de komende jaren is in te naar het Duits van Adolf Schmitthenner door Veronika liet zich op haar knieën vallen, zó uitgeput was ze. Haar hart klopte stormachtig. Maar spoe üig kwam ze weer bij, want ze had nu, wat ze nodig had. Toch kon ze de angst en het afgrijzen niet van zich afschudden. Ze had de ver schrikkingen opgeroepen, en die waren nu van alle kanten rondom haar. Het troostvolle licht van de maan was verdwenen. De grote, ronde schijf stond recht boven de kerktoren, en aan alle zijden kwam de nacht haar schemerig kleed weven over alle voorwerpen. En de wind kwam opzetten en suisde door de toren en streek door de open staande deuren der kerk. Veronika luisterde naar z'n geraas, gesteun en geklaag. Ze hoorde hem door de kerk varen. Een venster sloeg open en dicht. Het was het luik, waar door zij naar binnen geklommen was. Ze dacht er op eens met schrik aan, dat de weg naar haar toe open was. Ze had graag het valluik, dat heen en weer zwiekte, helemaal ge sloten. Maar ze was bang van de plaats, waar ze neergehurkt was, op te staan. De storm werd steeds sterker, ze zag de vaneengescheurde wolken langs de hemel voortdrijven. Hoor, wat was dat voor een boens beneden O, de ijzeren deur, die naar de bovenverdieping leidt, is dicht geslagen. De wind heeft het gedaan, die van boven naar bene den en van beneden naar boven suist; alles siddert en kraakt en schudt boven en rondom haar. Vlak daarop viel 't heen en weer zwiepen de valluik met een doffe slag dicht. »Dat heb jij gedaan, Gretazei Veronika zachtjes voor zich heen. Jij hebt de deuren achtei mij dicht gedaan en houdt nu de wacht. Nu kan niemand meer bij me komen.» Ineens was ze stil en gerust ge worden. »Nu kan ik aan het werk gaan. Licht de maan mij ook niet meer bij, zo is er nog het sterrenlicht, en het schemerlicht van de nacht schijnt tot in de toren, tot onder de klokken.» En nu ging ze dapper aan de arbeid. «Eerst de kous», zei ze en trok de klepel het leren foedraal aan. »Nu de kousenband!» Ze bond het leer vast. »Nu de warme onderrokZe trok de voetenzak over de klepel en spande er straks de touwen omheen. »En nu het ZondagskleedOm de voetenzak wikkelde ze de witte, wollen doek, nadat ze die driedub bel geslagen had. Ze bond alles weer vast en de einden van het touw be vestigde ze boven aan de haak, waarin de klepel hing. »En nu tenslotte nog de mantel Ze pakte het vormloze ding, dat de holle ruimte onder de klok nu bijna geheel vulde, in het vloer kleed, waaromheen ze de dikste touwen bond, die ze aan het oog vast maakte. Nadat ze haar werk herhaaldelijk had onderzocht en het hier en daar verbeterd had, ging ze van onder de klepel vandaan, pakte de rand van het metaal beet en halen en dat hiertoe zoo snel mo. gelijk een initiatief zal dienen te worden genomen. Ik hoop met deze regels verschil lende lezers van de Echo van het Zuiden tot nadenken gebracht te hebben, ik hoop dat dit niet bii nadenken zal blijven dat handelend zal worden opgetreden, dat vooral de jongeren zullen beseffen dat een negeeren van de steeds voortschrij dende wetenschap verarming be teeken t. De Maatschappij eischt activiteit, span U in tot het uiterste De spoorweg 's-Bosch-Zwaluwe. In »de Echo« van 19 Maart 1885 treffen wij het volgend bericht Gisteren voormiddag is de laatste nagel geslagen aan de spoorwegbrug in den Baardwijkschen overlaat. Teneinde een bewijs van hoog achting en dankbaarheid te geven aan hunne chefs, hadden de werk lieden alles in het werk gesteld om deze bewerking op een feestelijke wijze te doen geschieden. De toegangen tot de brug waren aan weerszijden met vlrggen en toe passelijke opschriften versierd. Op de brug zelve, nabij de plaats, waar de laatste bout zou worden inge dreven, was een eereboog opgericht, prijkende met de vaderlandsche driekleur, bloemen en inscripties, die getuigden van het warme hart, dat de werklieden hunnen patroons toedragen. Toen de heer Paul van der Made, die met de uitvoering van het werk belast is, met zijne dames en den opzichter, den heer C. N. Smits, aankwam, werd hij door het in twee rijen geschaarde werkend personeel, met den onderbaas, denbeer J. van Deutichem aan het hoofd, met een driewerf »hoerah« begroet, terwijl de harmonie »de EendrachU van Drunen, die beneden de brug ge schaard stond, het Nederlandsch volkslied aanhief en vreugdeschoten knalden. Hierna werden door de heeren Van der Made en Smits twee nagels ingeslagen, terwijl de ploegbazen de nog ontbrekende indreven, om welke eer zij hadden verzocht. Toen dit algeloopen was nam de heer Smits het woordhij wees er op dat de werklieden er opgestaan hadden den heer Paul van der Made door deze feestelijke ontvangst een bewijs te geven van hunne dank baarheid en hoogachting, voor de wijze, waarop hij hen gedurende den loop van het werk had behandeld. Voor hen echter, die het genoegen gehad hadden dagelijks met den heer van der Made om te gaan, was hij geen chef, maar een vriend geweest, üp hen rustte dus meer nog dan op anderen de plicht, neen de aan gename taak, want dankbaarheid die enkel uit plicht getoond wordt, is geen oprechte dankbaarheid, den heer Van der Made hunne erkente lijkheid te betuigen voor al het goede hun bewezen. Als stoffelijk blijk van hunne sympathie bood spreker den heer Van der Made dezes levensgroot portret aan in crayon-teekening, keurig vervaardigd door den gunstig bekenden Waalwijkschen schilder, den heer Th. A. van Delft, wien spreker bij deze mede welverdiende hulde bracht. zette de klok in beweging, eerst nog zwak, maar dan harder en har der en eindelijk uit alle macht. De klok zweefde geluidloos heen en weer. En toen ze tot stilstand was gekomen, zat elk touwtje nog op z'n plaats. Onder al dit werk was er uur na uur verlopen. De maan was ten Westen van het torendak weer te voorschijn gekomen en scheen hel der en klaar door de luiken en ramen en boogvensters naar binnen. De storm had zich gelegd, de lucht was wolkenloos. De sterren schit terden in diepe glans, en in 't Oos ten boven het dennenbos begon het reeds licht te worden In de verte hoorde ze de wachter roepen »Drie heit de klok 1 de klok heit drie 1» »Nu komt het zwaarste nog: de grote klok 1» zei Veronika bij zich zelf. Ze raapte de overgebleven tou wen op en klauterde tussen de bal ken door naar de middelste klok dat was de grootste en die hing het hoogst. De klepel kon ze echter wel met beide handen vast houden. Maar toen ze probeerde, hem op te tillen en er uit te lichten, ging hij amper iets in de hoogte' Ze ging op de tenen staan en drukte uit alle macht tegen het geweldig zware ding. Iels verder kon ze het weer in de hoogte krijgen, maar ze kon niet vinden, hoe ze de klepel eruit kon haken en het zware voor werp gleed tussen haar handen weer naar beneden en bleef rustig hangen. Zo probeerde ze het nog eens en nog eens. Eindelijk gaf ze het op, alle inspanning was toch tevergeefs. Wordt vervolgd. RIETJE IS JARIG. Kleine Rie is jarig, 'z Is nu zeven jaartjes oud, Ze kreeg 'n nieuwe strik in 't haar, En een ring van goud. O, wat is die Rie toch blij, Ze danst en springt zich moe, Tot acht uur zei haar pa en moe, En dan naar bedje toe. P. Konings, Kaatsheuvel. Rechtvaart 29, Oplossingen vorige week. 1. Eerst het vlas, dan het linnen en daarna het papier. 2. Ijsbloemen op de ramen. Raadsels. 1. Wie houdt altijd het laatste woord. 2. Wanneer is er in Amsterdam de meeste opschudding. 3. Ik kom onverwachts, sterf dade lijk na mijn geboorte, en wordt opgevolgd door een groot geraas. Wie ben ik? 4. Waarom is een bakker te bekla gen die uitverkocht is. 5. Waarom bijten blaffende honden niet. Anecdote. Maar Mina, ik heb je toch ge zegd dat de eieren zacht gekookt moes ten worden; zijn ze nu nog niet klaar? Mina (verbaasd): Ja, mevrouw, ze liggen er al bijna een half uur in en ze willen maar niet zacht worden. JAN DE JONGE. i

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 5