De Echo van het Zuilen
TwËEÏÏE BLAD.
ECHO'S.
wtkmit »m nüiiai
MtlllilllllU.il.
De f/lorgenklok
Voor 50 jaren.
No. 77. Zaterdag 5 Oct. '35. 58e Jrg.
Oorlog.
De oorlog is begonnen!
Men aarzelt deze woorden neer te
schrijven, omdat men voelt dat deze
schanddaad van een „beschaafde"
Europeesche mogendheid het komen
de tijdvak der wereldgeschiedenis zal
beheerschen.
Het zijn angstwekkend sombere ge
voelens, die ons bekruipen, nu als rea
liteit voor ons staat wat wij weliswaar
hebben zien aankomen, doch waarvan
wij toch zij het misschien onbe
wust nog altijd niet hebben willen
en kunnen gelooven, dat het werke
lijkheid zou worden.
De profeten, die den ondergang der
Europeesche beschaving voorspeld
hebben, krijgen gelijk. De wereldoor
log van voor 20 jaren die nog
versch ligt in het geheugen der mees
te inenschen heeft zijn volle uit
werking nog niet gehad. Niet alleen
de millioenen, die op de bloed-door-
weekte slagvelden den dood vonden,
waren de slachtoffers van dezen alles
vernietigenden krijg. Erger, veel erger
zijn de gevolgen die deze gruwelijke
oorlog heeft met zich gesleeptde ver
giftiging der geesten.
Korte jaren heeft Europa in een il
lusie geleefd, een illusie die misschien
het best is te kenmerken door 't eene
woord: Volkenbond. De volken zou
den voortaan hun onderlinge saam-
hoorigheid kennen, zij zouden zich
verbroederen opdat een nieuwe strijd
in de toekomst onmogelijk zou zijn,
want deze nieuwe strijd daarover
was men het eens zou het einde
van Europa beteekenen.
Slechts kort heeft het ideaal in Euro
pa geheerscht en nadat de schrikke-
lijkste herinneringen aan de slagvi
den begraven waren, is pas gebleken
hoe onder het laagje idealisme toch
een generatie was blijven leven, die
voor eeuwig besmet was met het oor
logsvergif. Angstwekkend snel heb
ben we gezien hoe dat vergif, omdat 't
beheerschende idealisme verloren was,
zijn uitwerking heeft gedaan. Het heeft
enkele der grootste Europeesche na
ties doen overslaan in een toestand,
die we meenen het best te kunnen ka-
rakteriseeren als „collectieve waan
zin". De hoogste menschelijke doelstel
lingen werden uit het leven gebannen
mocht men daar in de loopgraven
aan denken? en zijn vervangen
door fictieve grootheden als de eer
van ras en natie. Noodzakelijk moest
deze geestesgesteldheid leiden tot bot
singen, want in zijn streven naar
grootheid en rijkdom moet een staat
noodwendig in botsing komen met
andere naties.
Dat op den duur een conflict moest
uitbreken was al jaren te voorzien.
We willen het sterker zeggen: de ves
tiging der fascistische staatsmacht
sloot noodzakelijkerwijs in de waar
schijnlijkheid van het ontketenen van
een nieuwen oorlog. Europa heeft
blijkbaar het gevaar van het fascisme
onderschat. Niet fascistische landen
hebben nog in de Volkenbond-idealen
geloofd, op de momenten dat leidende
staatslieden in het beschaafde deel dei-
wereld den oorlog openlijk aanprezen
ls het middel om nationale eer te
verwerven. Men heeft wellicht ge
meend dat al dit militaire gedoe slechts
een soort spel was om het volk tot
uitzinnige, critieklooze begeestering te
brengen. Nu ervaart men hoe gevaar
lijk dat spel is. Moest de lieer Musso
lini zelf niet verklaren, dat hij zijn
soldaten moest laten vechten, omdat
zij toch per slot van rekening soldaten
waren wien onophoudelijk is voorge.
houden dat hun grootste eer zou zijn
te mogen meestrijden voor de heer
lijkheid van het vaderland?
Waarheen gaan we nu?
Niemand kan dat op liet oogenblik
voorspellen, maar dreigend is (het
waanzinnig avontuur van een oorlog
tusschen Europeesche mogendheden,
met als inzet het volkenrecht. Blanke
naties zouden in strijd geraken om 't
recht van een Afrikaanschen neger
staat. Een Europeesche oorlog zou
dus gaan om eenTdeaal! Dat is ten
minste een enkel lichtpunt in den don
keren tijd dien wij beleven.
Waarheen? Wij weten het niet
maar de oorlog 0111 het ideaal zou de
verbolsjewiseering van Europa tot ge
volg kunnen hebben
Enkele punten, die over
weging verdienen.
Ir. A. J. Hijken scürijit ons:
Wanneer ik in mijn geboorteland
vertoel, stel ik mij steeds de vraag
voor oogen is er in de kleine boe
renbedrijven in deze streek geen
verbetering te brengen, is men zich
hier wel voldoende bewust van den
ernstigen, moeilijken en zwaren
overgangstijd waarin wij heden le
ven, een tijd, welke si ach toilers
eisent en waarin ieder op zijn hoede
dient te zijn, niet tot deze groep te
gaan behooren?
Hiervoor is noodig een steeds
vooruitziende blik, een snel ver
zetten der bakens wanneer dit
noodig is, een suel aanpassingsver
mogen aan nieuwe omstandigheden.
Een zich doodstaren op het verle
den is tijdverlies en beeft geen nut,
dit verleden komt niet meer terug.
In de industrie heelt men met zeer
groote moeilijkheden te kampen en
is het zaak, steeds op den uitkijk
te staan, nieuwe werkmethoden in
te voeren, een strenge bedrijlscon-
tröle toe te passen, om te komen
tot het produceeren van een zoo
goed mogelijk product voor zoo
weinig mogelijk geld.
De iNederiandsche grootindustrie,
die, dank zij het vroeger toegepaste
beginsel van vrijhandel, steeds op
gezonde basis heeft gestaan, is ge
wend deze principes toe te passen.
Anders is het echter gesteld met
landbouw- en veeteelt waar men
steeds zeer conservatief is geweest.
In dezen tijd kan men zich deze
groote luxe, conservatief te zijn,
niet meer veroorlooven, deze weg
leidt immers regelrecht naar den
ondergang.
Evenals de fabrikant dient ook de
boer op den uitkijk te staan, om
langs nieuwe wegen zijn bedrijf
meer rendabel te maken.
Hiervoor is in de eerste plaats
noodig, dat hij met deze nieuwe
inzichten vertrouwd geraakt.
Een groote fabriek is in staat
door hare onderzoekaldeeling deze
nieuwe wegen te laten uitstippen,
Leed aan hevige rheumatiek.
het middel vond.
van alles
Tot zijn vrouw
De oude geschiedenis,
geprobeerd, eerst dit, toen dat, maar
geen verbetering, de pijnen bleven.
»Tenslotte«, schrijft deze dame,
»besloten wij een proef met Kruschen
Salts te nemen en inderdaad, het
heeft wonderen voor mijn man ge-
daan«. Het zou voor rheumatiek-
lijders heel wat verstandiger zijn om
direct met Kruschen Salts te begin
nen. Lees slechts haar brief
»Mijn echtgenoot leed aan hevige
rheumatische pijnen in de rug.
Eenigen tijd geleden moest hij zelfs
twintig weken achtereen thuis blijven.
Ik vreesde, dat hij nooit meer zou
kunnen werken. We probeerden
ieder denkbaar middel, maar niets
hielp. Tenslotte besloten wij een
proef met Kruschen Salts te nemen,
liet heeft ons bewezen zijn gewicht
in goud waard te zijn. Mijn man
kan nu weer werken als voorheen.
Ik beveel Kruschen Salts aan een
ieder aan, zoo gauw ik van rheu
matische pijnen hoor. Voor mijn
man deed het wonderen«.
Mevr B. F. te S.
Rheumatiek, jicht en ischias ont
staan bijna altijd doordat urinezuur
en afvalstoffen zich in het lichaam
hebben opgehoopt, waardoor het
bloed verontreinigd wordt. Kruschen
Salts spoort lever, nieren en inge-
wandën aan tot krachtiger werking,
waardoor de giftige stoffen volkomen
uit het lichaam verwijderd worden
en de pijnen snel en voor goed
verdwijnen. Stralende gezondheid
voor één cent per dag.
Kruschen Salts is uitsluitend ver
krijgbaar bij alle apothekers en
drogisten f 0.90 en f 1.60 per llacon,
omzetbelasting inbegrepen. Let op
dat op het etiket op de flesch zoowel
als op de buitenverpakking, de naam
Ho wn tree Handels Maatschappi
voorkomt.
een klein boerenbedrijf moet van
eigen onderzoek afzien, sterke aan
eensluiting is eerste vereischte, te
zamen is men wel in staat, te komen
tot oprichting van een landbouw
school, tot organisatie van land-
bouwcursussen en lezingen, om de
nieuwe wegen te leeren kennen en
daarna deze met vrucht in eigen
bedrijf toe te passen.
De nieuwe tijd eischt, dat men
zijn zelfgenoegzaamheid laat varen
zich aaneensluit tot een krachtige
organisatie, waarin een vooruitstre
vend en krachtig persoon de leiding
heeft.
Wat de vee!telt betreft, een be
langrijke bedrijfstak in onze streek,
bezit men in de meeste plaatsen
reeds een goede organisatie in den
vorm van een coöperatieve melk
fabriek, een lichaam, dat in de toe
komst meer beteekenis kan krijgen.
Ik stel mij voor dat een flinke
coöperatieve fabriek in de toekomst
een aparte afdeeling vooronderzoek
heeft met een wetenschappelijk ge
vormd persoon aan het hoofd.
Een nauwe en goede samenwer
king dient te bestaan tusschen de
boeren endezen voorlichtingsdienst.
Ook tusschen de onderzoekstations
onderling der verschillende fabrie
ken dient vanzelfsprekend een sa
menwerking te bestaan, tevens met
Wageningenen den rijksconsulenten.
Laat ons even beschouwen, welke
vraagstukken deze afdeeling zal
hebben te behandelen.
In de allereerste plaats zal zij de
systematische bedrijfscontröle der
Heine melkfabriekjes, de koeien,
ter hand moeten nemen, en de vraag
moeten beantwoorden, op welke
wijze een zoo groot mogelijk kwan
tum melk van goede kwaliteit kan
worden geproduceerd met zoo min
mogelijk uitgaven aan grondstoffen.
Tevens hangt hiermede samen het
zoo economisch mogelijk producee
ren dezer grondstoffen, noemen wij
slechts het verkrijgen van zooveel
mogelijk gras per H.A. van hooge
voedingswaarde door doelmatige
toepassing van de bemestingsleer,
tevens door het nemen van bemes-
tingsproeven.
Een verder belangrijk punt is,
dat men de stijfheid van de boter
door de voeding kan beïnvloeden,
een wetenschap, waarvan Denemar.
ken, dat, wat organisatie betreft,
ons land verre vooruit is, reeds
langen tijd de profijten trekt. Op
deze wijze is het mogelijk, gedu
rende het geheele jaar met een
gelijkmatig product op de wereld
markt te komen.
Verder noem ik nog de systema
tische bestrijding van de tuberculose
onder het vee, wel een zeer belang
rijk onderzoek, dat reeds in ver
schillende deelen van ons land met
succes wordt toegepast.
Het spreekt vanzelf, dat ook
eenvoudiger onderwerpen zooals
cursussen in melken, in bedrijfs.
hygiëne, in moderne inrichting van
stallen, niet mogen worden vergeten.
Ook op het gebied van den land
bouw is door goede organisatie veel
te bereiken.
Noemen wij slechts de keuze van
het zaad, de beste bewerkingsme
thode van den grond, doelmati
ge onkruidbestrijding, bemestings
vraagstukken.
Wal dit laatste betreft, is in onze
streek, waar boer A meestal boer B,
die met een zekere bemesting goede
resultaten verkreeg, pleegt na te
volgen, van groot belang te wijzen
op het zoo belangrijke grondonder
zoek ter vaststelling van de noodige
hoeveelheden en soorten meststof
fen ter verkrijging van een zoo
goed mogelijken oogst. Immers men
kan ook teveel van zekere kunst
meststoffen toevoegen, hetgeen dan
ook in de practijk herhaaldelijk
voorkomt, ook toevoeging van een
zeer kleine hoeveelheid van een
zekere stof kan in bepaalde gevallen
ziekten in gewas voorkomen. Ik
wijs in dit verband b.v. op de
proeven van Meijer met bemesting
met kopersulfaat in hoeveelheden
van slechts 50 K.G. per H.A.
Last not least tuin- en ooftbouw,
welke steeds eengrootere beteekenis
voor onze streek beginnen te krijgen.
Het zijn alle bedrijven van be
perkten omvang, ongetwijfeld kan
ook hier sterke organisatie van
groote beteekenis zijn, zoowel wat
betreft vraagstukken in het bedrijf,
als de economische zijde, b.v. het
zoeken naar goede afzetgebieden.
Voor den ooftbouw zij genoemd
gezamelijke systematische bestrijding
der op de ooftboomen voortkomen
de ongedierten.
Wanneer de belanghebbenden
zich gaan verdiepen in de vele
bestaande tekortkomingen, zullen
zij ongetwijfeld tot de conclusie
komen, dat veel, zeer veel, in onze
streek in de komende jaren is in te
naar het Duits
van Adolf Schmitthenner
door
Veronika liet zich op haar knieën
vallen, zó uitgeput was ze. Haar
hart klopte stormachtig. Maar spoe
üig kwam ze weer bij, want ze had
nu, wat ze nodig had. Toch kon ze
de angst en het afgrijzen niet van
zich afschudden. Ze had de ver
schrikkingen opgeroepen, en die
waren nu van alle kanten rondom
haar. Het troostvolle licht van de
maan was verdwenen. De grote,
ronde schijf stond recht boven de
kerktoren, en aan alle zijden kwam
de nacht haar schemerig kleed
weven over alle voorwerpen. En de
wind kwam opzetten en suisde door
de toren en streek door de open
staande deuren der kerk. Veronika
luisterde naar z'n geraas, gesteun en
geklaag. Ze hoorde hem door de
kerk varen. Een venster sloeg open
en dicht. Het was het luik, waar
door zij naar binnen geklommen
was. Ze dacht er op eens met schrik
aan, dat de weg naar haar toe open
was. Ze had graag het valluik, dat
heen en weer zwiekte, helemaal ge
sloten. Maar ze was bang van de
plaats, waar ze neergehurkt was,
op te staan. De storm werd steeds
sterker, ze zag de vaneengescheurde
wolken langs de hemel voortdrijven.
Hoor, wat was dat voor een
boens beneden O, de ijzeren deur,
die naar de bovenverdieping leidt,
is dicht geslagen. De wind heeft het
gedaan, die van boven naar bene
den en van beneden naar boven
suist; alles siddert en kraakt en
schudt boven en rondom haar. Vlak
daarop viel 't heen en weer zwiepen
de valluik met een doffe slag dicht.
»Dat heb jij gedaan, Gretazei
Veronika zachtjes voor zich heen.
Jij hebt de deuren achtei mij dicht
gedaan en houdt nu de wacht. Nu
kan niemand meer bij me komen.»
Ineens was ze stil en gerust ge
worden.
»Nu kan ik aan het werk gaan.
Licht de maan mij ook niet meer
bij, zo is er nog het sterrenlicht,
en het schemerlicht van de nacht
schijnt tot in de toren, tot onder de
klokken.»
En nu ging ze dapper aan de
arbeid.
«Eerst de kous», zei ze en trok
de klepel het leren foedraal aan.
»Nu de kousenband!» Ze bond
het leer vast.
»Nu de warme onderrokZe
trok de voetenzak over de klepel en
spande er straks de touwen omheen.
»En nu het ZondagskleedOm
de voetenzak wikkelde ze de witte,
wollen doek, nadat ze die driedub
bel geslagen had. Ze bond alles weer
vast en de einden van het touw be
vestigde ze boven aan de haak,
waarin de klepel hing.
»En nu tenslotte nog de mantel
Ze pakte het vormloze ding, dat
de holle ruimte onder de klok nu
bijna geheel vulde, in het vloer
kleed, waaromheen ze de dikste
touwen bond, die ze aan het oog
vast maakte. Nadat ze haar werk
herhaaldelijk had onderzocht en het
hier en daar verbeterd had, ging ze
van onder de klepel vandaan, pakte
de rand van het metaal beet en
halen en dat hiertoe zoo snel mo.
gelijk een initiatief zal dienen te
worden genomen.
Ik hoop met deze regels verschil
lende lezers van de Echo van het
Zuiden tot nadenken gebracht te
hebben, ik hoop dat dit niet bii
nadenken zal blijven dat handelend
zal worden opgetreden, dat vooral
de jongeren zullen beseffen dat een
negeeren van de steeds voortschrij
dende wetenschap verarming be
teeken t.
De Maatschappij eischt activiteit,
span U in tot het uiterste
De spoorweg 's-Bosch-Zwaluwe.
In »de Echo« van 19 Maart 1885
treffen wij het volgend bericht
Gisteren voormiddag is de laatste
nagel geslagen aan de spoorwegbrug
in den Baardwijkschen overlaat.
Teneinde een bewijs van hoog
achting en dankbaarheid te geven
aan hunne chefs, hadden de werk
lieden alles in het werk gesteld om
deze bewerking op een feestelijke
wijze te doen geschieden.
De toegangen tot de brug waren
aan weerszijden met vlrggen en toe
passelijke opschriften versierd. Op
de brug zelve, nabij de plaats, waar
de laatste bout zou worden inge
dreven, was een eereboog opgericht,
prijkende met de vaderlandsche
driekleur, bloemen en inscripties,
die getuigden van het warme hart,
dat de werklieden hunnen patroons
toedragen.
Toen de heer Paul van der Made,
die met de uitvoering van het werk
belast is, met zijne dames en den
opzichter, den heer C. N. Smits,
aankwam, werd hij door het in twee
rijen geschaarde werkend personeel,
met den onderbaas, denbeer J. van
Deutichem aan het hoofd, met een
driewerf »hoerah« begroet, terwijl
de harmonie »de EendrachU van
Drunen, die beneden de brug ge
schaard stond, het Nederlandsch
volkslied aanhief en vreugdeschoten
knalden.
Hierna werden door de heeren
Van der Made en Smits twee nagels
ingeslagen, terwijl de ploegbazen de
nog ontbrekende indreven, om welke
eer zij hadden verzocht.
Toen dit algeloopen was nam de
heer Smits het woordhij wees er
op dat de werklieden er opgestaan
hadden den heer Paul van der Made
door deze feestelijke ontvangst een
bewijs te geven van hunne dank
baarheid en hoogachting, voor de
wijze, waarop hij hen gedurende
den loop van het werk had behandeld.
Voor hen echter, die het genoegen
gehad hadden dagelijks met den heer
van der Made om te gaan, was hij
geen chef, maar een vriend geweest,
üp hen rustte dus meer nog dan
op anderen de plicht, neen de aan
gename taak, want dankbaarheid
die enkel uit plicht getoond wordt,
is geen oprechte dankbaarheid, den
heer Van der Made hunne erkente
lijkheid te betuigen voor al het goede
hun bewezen. Als stoffelijk blijk van
hunne sympathie bood spreker den
heer Van der Made dezes levensgroot
portret aan in crayon-teekening,
keurig vervaardigd door den gunstig
bekenden Waalwijkschen schilder,
den heer Th. A. van Delft, wien
spreker bij deze mede welverdiende
hulde bracht.
zette de klok in beweging, eerst
nog zwak, maar dan harder en har
der en eindelijk uit alle macht. De
klok zweefde geluidloos heen en
weer. En toen ze tot stilstand was
gekomen, zat elk touwtje nog op
z'n plaats.
Onder al dit werk was er uur na
uur verlopen. De maan was ten
Westen van het torendak weer te
voorschijn gekomen en scheen hel
der en klaar door de luiken en
ramen en boogvensters naar binnen.
De storm had zich gelegd, de lucht
was wolkenloos. De sterren schit
terden in diepe glans, en in 't Oos
ten boven het dennenbos begon het
reeds licht te worden In de verte
hoorde ze de wachter roepen
»Drie heit de klok 1 de klok heit
drie 1»
»Nu komt het zwaarste nog: de
grote klok 1» zei Veronika bij zich
zelf. Ze raapte de overgebleven tou
wen op en klauterde tussen de bal
ken door naar de middelste klok
dat was de grootste en die hing het
hoogst. De klepel kon ze echter wel
met beide handen vast houden.
Maar toen ze probeerde, hem op te
tillen en er uit te lichten, ging hij
amper iets in de hoogte' Ze ging
op de tenen staan en drukte uit alle
macht tegen het geweldig zware
ding. Iels verder kon ze het weer
in de hoogte krijgen, maar ze kon
niet vinden, hoe ze de klepel eruit
kon haken en het zware voor
werp gleed tussen haar handen
weer naar beneden en bleef rustig
hangen. Zo probeerde ze het nog
eens en nog eens. Eindelijk gaf ze
het op, alle inspanning was toch
tevergeefs.
Wordt vervolgd.
RIETJE IS JARIG.
Kleine Rie is jarig,
'z Is nu zeven jaartjes oud,
Ze kreeg 'n nieuwe strik in 't haar,
En een ring van goud.
O, wat is die Rie toch blij,
Ze danst en springt zich moe,
Tot acht uur zei haar pa en moe,
En dan naar bedje toe.
P. Konings,
Kaatsheuvel.
Rechtvaart 29,
Oplossingen vorige week.
1. Eerst het vlas, dan het linnen en
daarna het papier.
2. Ijsbloemen op de ramen.
Raadsels.
1. Wie houdt altijd het laatste woord.
2. Wanneer is er in Amsterdam de
meeste opschudding.
3. Ik kom onverwachts, sterf dade
lijk na mijn geboorte, en wordt
opgevolgd door een groot geraas.
Wie ben ik?
4. Waarom is een bakker te bekla
gen die uitverkocht is.
5. Waarom bijten blaffende honden
niet.
Anecdote.
Maar Mina, ik heb je toch ge
zegd dat de eieren zacht gekookt moes
ten worden; zijn ze nu nog niet klaar?
Mina (verbaasd): Ja, mevrouw, ze
liggen er al bijna een half uur in en ze
willen maar niet zacht worden.
JAN DE JONGE.
i