Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
EEN LIEFDE IN CHINA
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
..NGDPDTOlBAND
ëfftAVMlMJKffP
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
Het ontwerp-Pachtwet*
MUMMER 91.
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1935.
58c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
tranco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
VVAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
De heer A. Allard schreef over
bovenstaand onderwerp een artikel
in »de Tijd». Dit artikel werd over-
genomen in't nummer van Zaterdag
16 Nov. van dit blad.
Het betoog van den heer Allard
kwam kort samengevat hierop neer
le. dat bij invoering van het
continuatie—recht er weinig of geen
land meer van gebruiker zal ver
anderen, tenzij van vader op zoon
2e. dat bij invoering van het
continuatie—recht kinderen uit de
groote gezinnen landarbeiders zullen
moeten worden op bedrijven met
weinig talrijk kroost;
3e. dat het bezit van een talrijk
kroost voor den pachter 'n grond
zal worden voor vele zorgen
4e. dat er gevaar bestaat dat de
goede welwillende verstandhouding
tusschen landheer en pachter ernstig
in 't gedrang komt, waardoor aan
den pachter de blijkbaar gebruike
lijke faciliteiten niet meer zullen
worden verleend
5e. dat een rechtgeaard pachter
van die wet (Pachtwet) geen gebruik
zal kunnen maken, omdat hij even
als voorheen in de gunst moet blijven
van den verpachter.
De heer Allard meent dan tenslotte
als volgt te moeten concludeeren
Het kan niet anders of de Pachtwet
zal groote teleurstelling en moeilijk
heid brengen bij onze meest ver
dienstelijke landbouwers zonder dat
daartegenover een voordeel komt te
staan. Alleen zal zij weer onrecht
vaardig bevoordeelen hen, die geen
steun behoeven om door de wereld
te komen.
Wat hier over het continuatie
recht wordt gezegd, zooals dit in
het ontwerp Pachtwet is opgenomen,
benevens de wijze waarop de toe
stand wordt geschilderd die ontstaan
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
Terwijl hij sprak wees hij naar het
rechtsche pad en zonder op de toestem
ming van den dokter te wachten, trok
hij op verkenning. Zwijgend stonden
Dick Forsyth en Kathleen daar samen,
terwijl boven hun hoofden de steenen,
onbewogen oogen van het kolossale ge
zicht in het tijdlooze schouwden. Een
kwartier ging voorbij; toen klonk door
de mist het geluid van vlugge voetstap
pen. Instinctmatig schoof Kathleen dich
ter naar Dick, die direct een arm om
haar heen legde. Enkele seconden later
doemde Ching uit den nevel op. Zijn ge
zicht voorspelde slecht niuws.
Wat is er? fluisterde Forsvth ge
jaagd.
Mannen van dgn mandarijn daar!
Ching maakte een hoofdbeweging over
zyn schouder. Zijn met z'n drieën en zij
hebben geweren. Zij wachten op ons, zoo
zeker als iets.
HOOFDSTUK XX.
HET KLOOSTER.
De eerste oogenblikken na Ching's
mededeeling staarde Fosyth hem ont
hutst aan, terwijl in de trekken van
Kathleen Barrington verbijstering der
wanhoop te lezen stond. Toen vroeg de
dokter plotseling:
Komen ze dezen kant op, Ching?
Neen. Blijven daar wachten op ons.
En hebben ze je niet gezien?
zou bij eventueele invoering van dat
continuatie— recht, geeft mij enkele
opmerkingen in de pen.
Vooreerst dan het feit dat weinig
of geen land van gebruiker zal ver
anderen tenzij van vader op zoon.
Dit is niet zoo absoluut als men bij
het lezen van die regels zou ver
moeden. Immers zoowel de pachter
als de verpachter kunnen, met
inachtneming van een bepaalde
opzeggingstermijn, ten alle tijde de
overeenkomst opzeggen. Gaat bij een
eventueele opzegging de tegenpartij
er mede accoord, dan is de kous af.
Wordt er in beroep gegaan, dan
beslist de rechter. En het gaat toch
niet aan om nu reeds te veronder
stellen dat elke verbreking van een
pachtovereenkom >tuls onbillijk voor
één der partijen zal worden be
schouwd. Bovendien is iedere ver
pachter gerechtigd de pachtovereen
komst te doen eindigen wanneer
deze 10 jaar heeft geduurd De
pachter kan daartegen niet in beroep
komen. Daarbij kan tenslotte een
pachtovereenkomst langs natuur
lijken weg beëindigd worden door
overlijden van den pachter als er
geen wettige opvolger aanwezig is.
Dit zijn dus 4 gevallen waarin
verwisseling van grondgebruiker
mogelijk blijft. Dat deze gevallen
zich zoo zeidzaam zullen voordoen
dat men. kan spreken van weinig
of geen verandering, waag ik alsnog
sterk te betwijfelen, vooral wanneer
men daarbij in oogenschouw neemt
dat ook thans niet al het in cultuur
zijnde land op de publieke markt
wordt gebracht. Ik denk hier op de
eerste plaats aan hel land dat de
boer in eigendom heeft. Verder het
land dat onderhands wordt ver.
huurd en daardoor soms van ge
slacht tot geslacht in dezelfde familie
blijft. Ik meen dat de oppervlakte,
die door het land dat op zoodanige
manier in gebruik is wordt ingeno
men, niet mag worden onderschat.
Een en ander wettigt m.i. wel de
veronderstelling dat de beperking
in het wisselen van grondgebruiker,
welke met de nieuwe Pachtwet zou
worden ingevoerd, vergeleken bij den
reeds bestaanden toestand, toch maar
zoo listig als een slang. Zitten langs den
weg en spelen kaart.
Dan weten zij zeker niet dat wy
hier zijn, merkte Forsvth zacht tegen
Kathleen op. Ze zijn hier alleen om den
weg te bewaken, voor het geval we van
dezen kant zouden komen. Iemand moet
gisteravond laat Li-Weng-Ho en zijn
secretaris hebben gevonden. Wij moeten
dat andere pad probeeren.
Niet doen, adviseerde Ching haas
tig. Dat pad gaat vast en zeker terug. De
soldaten moeten het zijn afgekomen.
Langs anderen weg kan niet, want ik
brug doorgesneden.
Forsyth dacht na. Ching's voorstel
ling van zaken scheen de eenige juiste
te zijn en na een oogenblik van overwe
ging nam de dokter opnieuw het woord.
In de gegeven omstandigheden
blijft er maar één ding over. Wij moe
ten den weg verlaten en den heuvel be
klimmen. Daarna moeten we rechts aan
houden tot we de wachtpost voorbij
zijn en dan weer probeeren op den weg
te komen-
Shing ging op zijn gewone wijsgeerige
manier accoord met het voorstel.
Beter nek breken, dan levend ge
vild door Li-Weng-Ho. We vertrekken
meteen.
Vermoeid begonnen zij hun gewaagde
onderneming. Het pad volgend, dat als
Ching's typografisch inzicht juist was,
naar Pi-Chow terug voerde, bereikten
zij een punt, waar het mogelijk leek den
heuvel tot bovenaan toe te beklimmen.
Maar een gemakkelijke taak hadden zij
zich allerminst gesteld, struikgewas en
hoornen zouden hun bewegingen ernstig
belemmeren en Kathleen stelde voor,
dat ze daar den draagstoel zouden ach
terlaten.
Neen, weerde Forsyth af, we moe
ten hem meenemen. Het wil er bij mij
niet uit, dat we er later hly om zullen
zijn. Daarbij, als we hem hier laten en hij
wordt gevonden, zou dat een spoor voor
onze achtervolgers kunnen zijn. Neen
hoor, de stoel moet mee.
Dat meenemen was echter een hals
brekende toer. De bodem was vreeselijk
oneffen en tweemaal moesten zij door
zeer betrekkelijk is
Door het bovenstaande komt het
verdere betoog van den heer Allard
wel in een eenigszins ander licht te
staan. Zoo de bewering, of suggestie
als men wil, dat de kinderen uit
groote gezinnen landarbeiders zou
den moeten worden op bedrijven
met weinig talrijk kroost, omdat de
landbouwer niet meer in de gelegen
heid zal zijn zijn bedrijf zoodanig
uit te breiden dat hij ze zelf in het
vak kan opleiden. Nu bestaat die
gelegenheid wel, zegt de geachte
schrijver, omdat de boer in con
currentie met anderen, land kan
pachten. Dit meen ik eveneens sterk
le mogen betwijfelen om boven
aangehaalde redenen. Het komt mij
voor dat de heer Allard degelegen-
heden om land te huren, te ruim
ziet. Dat er voor de kinderen die
eventueel niet in eigen bedrijf zouden
kunnen worden te werk gesteld,
niets anders opzit dan landarbeider
te worden, is een wel eenigszins
beperkte opvatting. Ik heb me de
moeite getroost om in één platte
landsgemeente te onderzoeken hoe
het daarmee thans is gesteld. Mijn
bevinding daar was dat 80 pet. van
de groote gezinnen met groote kin
deren deze niet alle in eigen bedrijf
frrfed 0-4-3^
onmogelijk was er doorheen te dringen.
En al dien tijd was in de stilte der her
gen de grootste voorzichtigheid gebo
den, want het geluid droeg hier ver en
een rollende steen zou voor de kaar
tende soldaten heneden een noodlottige
aanwijzing kunnen zijn.
Na een tocht van bijna twee uren,
hielden zij even stil om weer op adem
te komen. De beide mannen baadden in
hun zweet en zonder zich om den mist
te hekommeren, wierpen zij zich op het
ruwe berggras. Maar nauwelijks lagen zij
of van ver beneden hen klonk een plot
seling geluid van ruwe stemmen. Ching
luisterde en begon te grijnzen.
De soldaten maken ruzie over de
kaarten. De een bedriegt de anderen.
Toen de twist voortduurde spitste
Forsyth de ooren om vast te stellen waar
het geluid vandaan kwam. De stemmen
moesten bijna van rechts onder hen op
stijgen en bewezen hen dat de lijn van
hun vlucht, hoe moeilijk ook te handha
ven in den mist en de woeste omgeving,
werkelijk de juiste was.
Kom, vooruit Kathleen, zei hij in
een plotselinge opwelling van hoop.
Kom Ching! Terwijl ze kijven, zullen ze
wel geen aandacht heben voor andere
dingen en zijn we het gevaarlijkste punt
voorbij.
Zij vervolgden hun weg, terwijl de
wolken om hen heen steeds dichter wer
den. Het landschap kreeg een nog wil
der aspcet, de afgronden werden veel-
vuldiger, de uitstekende steenen en rots
punten steeds moeilijker te overwinnen.
Ten laatste, in het besef dat zij nu vei
lig waren, trachtten zij het pad terug te
vinden, doch ze slaagden daarin niet en
telkens dreven terreinhindernissen hen
hooger.
Terwijl Forsvth en Kathleen by den
stoel bleven, liet Ching hen alleen om het
pad op te sporen. Hij was nauwelijks
vertrokken, toen tusschen de heuvelen
een zacht gerommel van donder weer
klonk.
Forsyth keek rond.
Ik vrees dat we onweer krijgen.
Ja, luidde Kathleen's ontmoedigend
antwoord.
iliksemflits speelde om de top-
hadden. Van het gezamenlijk aantal
kinderen was 2 pet. werkzaam als
rijknecht, 4 pet. als landarbeider,
1 pet. als fabrieksarbeider, 1 pet.
ambtenaar bij een der crisisdiensten,
1 pet. in dienst bij den N.C.B., 1 pet.
in den graanhandel, 2 pet. vracht
rijder, 1 pet. bij het schildersvak en
2 pet. bij het onderwijs, 4 pet. was
naaister, 5 pet. had werkhuizen,
2 pet. was dienstmeisje. Hieruit
blijkt dat reeds nu 26 pet. van de
groqte kinderen uit groote gezinnen
in die gemeente buiten het eigen
bedrijf staat. Onder het huidige
stelsel van verpachtingen is deze
toestand onlstaan en moest ook
ontstaan omdat de landprijzen bij
publieke verpachtingen zoodanig
hoog waren dat het in vele gevallen
economischer was geen land bij te
huren en zijn kinderen elders in
dienst te stellen. Het is daarbij niet
zelden voorgekomen, dat die ver
diensten in het bedrijf weer werden
toegegeven om dit op gang te houden.
Uit bovenvermeld onderzoek blijkt
ook dat er voor kinderen die niet
in het eigen bedrijf kunnen worden
opgenomen, nog wel een ander
beroep mogelijk is dan dal van
landarbeider.
Dat er bij invoering van het
continuatie— recht bet bezit van een
talrijk kroost een grond zal worden
voor vele zorgen omdat er bij den
boer, die meestal eenzaam woont,
weinig gelegenheid is voor 't leeren
van een ander vak, is m.i. niet juist.
Wie woont er tegenwoordig nog
eenzaam? zou ik willen vragen. Het
kleinste gehucht is wat verkeer be
treft uit zijn isolement gehaald. De
«eenzamen», dat zijn zij die op
groote polders wonen, maar in het
algemeen genomen zijn dit maar
enkelingen. Het continuatie—recht
zal de zorgen van het groote gezin
eerder verlichten, daaraan 'tgezins
hoofd meerdere bedrijfszekerheid zal
worden gewaarborgd, en bovendien
in de nieuwe Pachtwet maatregelen
zullen worden opgenomen tegen te
hooge pachten. Daardoor zal de
pachter, in geval er op zijn bedrijf
geen plaats is voor allen, aan hen
die een ander beroep moeten kiezen
pen vnn de hoornen onder hen en toen
klonk bet rollen van den donder aan
merkelijk dichter hij en het weerkaatste
luguber tusschen de bergwanden.
Opnieuw zocht het meisje de bescher
ming van haar metgezel en weer sloeg hy
den arm om haar heen en trok haar naar
zich toe. Zwijgend hieven zij wachten,,
geen woorden vindend tegenover het
gevaar en de grimmige majesteit van de
natuur. De minuten gingen traag voor
hij de invallende avond voegde zich bij
de schimmen van het onweer en het
werd steeds donkerder op de heuvel
helling.
Forsvth begon ongerust te worden; er
was nu al ongeveer twintig minuten ver-
loopen sinds Ching's vertrek en nog was
de Chinees niet terug. Als hy maar niet
verdwaald was in deze wildernis
De gedachte had nauwelijks vorm aan
genomen in zijn brein toen hij tot zijn on
beschrijfelijke opluchting in het blauwe
licht van een blisemstraal hun trouwe
metgezel zag naderen.
Niets te vinden, kondigde hij som
her aan. Ben bang wij zijn verdwaald.
Dat lijkt mij ook. stemde Forsyth
toe- Maar we kunnen hier niet blijven,
je kunt er op aan dat we straks een re
gentje krijgen van wat-ben-je-me en
voor het zoover is moeten we op de een
of andere manier dekking zoeken. Die
overhangende rotsen ginds zullen ons
tenminste eenigszins tegen den regen be
schermen. Laten we daarheen gaan voor
het heelemaal donker is.
Toen Ching en hy de stoel optilden
liep Kathleen voorop in de richting, die
hij aangegeven had. Ze bereikte de rots
eerder dan haar metgezellen en op het
moment dat ze er aankwam, werd het
witte gesteente verlicht door een blik.
semlicht. Voordat de donderslag volgde,
gaf ze eensklaps een schreeuw.
Angstig zette Dick den stoel neer en
rende op haar toe.
Lieveling
O. Dick, Dick daar is een pad.
Een pad? klonk het haast onge-
Hier! Het loopt langs den voet van
deze rots. Ik zag het toen het daarnet
weerlichtte. Daar! ging ze voort, toen
de middelen kunnen verschaffen om
daarin een bestaan te vinden.
De heer Allard vreest dat bij het
verheffen van het ontwerp tot wet
de goede verstandhouding tusschen
landheer en pachter zal te loor gaan.
Waar die verstandhouding werkelijk
steeds goed is geweest acht ik die
vrees ongegrond. Immers in zoo'n
geval zal de pachter er niet aan
denken zijn landheer de wetten te
gaan voorschrijven, nog minder deze
voor de Pachtkamer te dagen. Hij
heeft daartoe niet de minste reden.
Het »zijn» of »niet zijn» van de
nieuwe Pachtwet oefent bij derge
lijke gevallen geen invloed uit op
de bestaande verhoudingen. De wet
zal dan ook geen nadeelige gevolgen
voor den pachter kunnen hebben.
Dat tenslotte de pachter moet
trachten in de gunst te blijven van
zijn landheer, is volkomen juist. Dat
hij daarin zoover zal moeten gaan
dat hij er zijn bij de wet geregelde
recht aan ten offer moet brengen,
is m.i. wel wat veel gevergd. Geen
redelijk mensch toch zal betwisten
dat er gevallen denkbaar zijn, waarin
de pachter uit zelfbehoud verplicht
is naar de wet te grijpen. En in zoo'n
geval zal hij 't ook doen. De Crisis
pachtwet heeft ons daaromtrent
voldoende geleerd.
Onbesproken wil ik hier laten de
bewering van den geachten schrijver,
dat 90 pet. van diegenen die in
beroep gekomen zijn bij de Kamer
van Crisispachtzaken, menschen
waren die over ruime middelen
beschikten en best de volle honderd
procent zouden hebben kunnen be
talen zonder geruïneerd te worden,
en verder, dat de leden van die
Pachtkamers er bij hun rechtspraak
noodwendig maar een slag naar
hebben moeten slaan. Wel zag ik
dit bij gelegenheid gaarne eens wat
nader aangetoond.
Komende aan de conclusies van
den heer Allard, welke ik boven
reeds heb weergegeven, zou ik de
vraag willen stellen, hoe 't mogelijk
zou zijn dat een Pachtwet, waarvoor
de pachters meer dan dertig jaren
lang met groote energie en taaie
volharding hebben gevochten, bij
een nieuwe bliksemstraal bewees, dat ze
zich niet vergist had. Zag je 't?
Ja. Er was een opgewekte klank in
zijn stem. Het lijkt een heel goed pad en
loopt juist in de richting, die we moeten
hebben. Klim in den stoel, Kathleen. We
zullen ons plan wijzigen en het in elk
geval een eindsweegs afloopen.
Het meisje zette zich weer in den
draagstoel en met den dokter vooraan,
volgden zij het pad, dat nu en dan door
het hemelvuur opnieuw verlicht werd.
Zy trokken behoedzaam voort de weg
gtng over in een reeks goed uitge
houwen (reden en toen zij op den top een
klein terras hereikt hadden, zag de dok
ter iets dat hij voor een onoverkome-
lijken rotsmuur hield. Verbijsterd stond
hij stil, wachtend op de volgende blik
semstraal om te zien wat het was. Hij
zag een geopende poort, zette zich weer
in beweging en ontdekte dat de rots ge
spleten was door een korte tunnel. Hij
ging deze door en belandde opeens op
een ruim plateau, aan het einde waar
van lichtjes hlonken in de duisternis.
De draagstoel werd vlak bij den tun
nel neergezet en de dokter wendde zich
tot den Chinees.
Wat is dat Ching?
Ik weet het nietmisschien
de herberg aan het einde der were'd
Forsvth staarde wantrouwend naai
de lichten en terwijl hij zich afvroeg of
het niet roekeloos zou zyn er op af te
gaan, begon de regen in machtige stroo
men neer te vallen en dreef hen terug
naar den tunnel om beschutting te zoe
ken.
Doornat en verkleund door den wind
die door den tunnel blies stonden ze bij
een toen zich in het geluid van den val
lenden regen de klanken eener voor
Westersche ooren weinig harmonisch
muziek mengdehet opwindend
geklop van een houten gong of een Thi-
betaanschen trommel. Luttele seconden
later hoorden zij menschelijke stemmen,
die een gezang aanhieven en plotseling
vond Ching de verklaring.
(Wordt vervolgd).
WaalwUbscbe en Langstraatscbe Courant,
40.
fMATSCHAPpyVAH VERZEKER!MG OP HET LEVtfl
loovig. Waar?
