Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
„nOORD BRftBAHB"
EERSTE BLAD,
v Na dan Katholieken Landdag.
uct unnncTC
BINNENLAND.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
CPIlll ICTHN
Summer 12.
'^1*
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1936.
oye jAAnuAim
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
traiico te zeilden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
De beoordeelingen in de pers van
ve. schillende richting over den
landdag den U.K. Staatspartij te
Amsterdam is zeer uiieenlot pend
geweest Naast veel waardeering
voor den durf, waarmede de partij
openlijk Ciitiek op het regeerings
beleid liet uilen, lazen we zelfs
ook in ka.holieke bladen afkeu
ringen oer de halfslachtige houding
der katholieken Natuurlijk geldt
het hier het standpunt, door mr
Sleenberghe en mr. Goseling inge
nomen inzake de devaluatie in
kwestie.
Nu mogen we niet verheelen dat
op het eerste gezicht ook werkelijk
halfslachtig aandoet, dat een partij,
die drie barer geestverwanten in
het ministerie heeft, opeen landdag,
waarop zich de belangstelling van
geheel het land concentreerde, rede
voeringen liet houden, waarin het
beleid der door de katholieke ka-
merfractie gesteunde regeering op
scherpe wijze werd becritiseerd.
Wijst men echter op deze half
slachtigheid, dan dient men daarbij
niet uit het oog te verliezen, dat
deze in vrijwel alle politieke par-
tijen bestaat. Pro- en contra deva
luatie wordt nu eenmaal door de
grootste geleerden gepleit, zoodal
de politici en leekeu aan de Iheo-
relische beschouwingen over de
brandende kwestie ook al weinig
houvast hebben.
Het eenige wat ons eenige mate
van zekerheid kan geven is de
vergelijking met hel buitenland.
Dit heelt mr. Sleenberghe ertoe ge
leid om in zijn rede den schrikba-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
Nadruk verboden.
9.
Halverwege het veld struikelde ze
en toen ze eenige oogenblikken later
op een ontgonnen stuk grond kwa
men, ging ze vrijwel stapvoets.
Lloyd sprong uit het zadel en liep
naar haar kop de teugels stevig
vasthoudend. Hilda steigerde, poogde
zich los te rukken, maar zij kon niet
ontsnappen en stond ten slotte stil,
haar slanke pooten hevig trillend, den
fijnen kop gebogen, tot de neus haast
den grond raakte. Lloyd stond erbij,
luisterde een oogenblik naar de moei
lijke ademhaling en veegde toen het
zweet van zijn gezicht.
Hè, riep hij, dat is achter den
rug er is niets gebeurd gelukkig!
Ongelukkigerwijze echter was deze
verzuchting voorbarig. Het veld, waar
in hij gereden had, behoorde aan een
blanken kolonist, een ongemakkelijk
type. De man, Jud Marshall genaamd,
zat dien avond toevallig op de veran
da van zijn hut en toen Lloyd langs
den weg kwam aangerend en op zijn
veld verscheen, was Jud met een
schreeuw opgesprongen en snelde het
huis binnen, om een geweer te halen,
niet omdat hij van plan was er ge
bruik van te maken, maar omdat het
altijd goed is, voorbereid te zijn, want
renden achteruitgang van het econo
mische leven in Nederland te stel
len tegenover de hoopvolle pers
pectieven, die men in het buitenland
heeft.
In 15/16 deel der wereld gaat het
economische leven in opgaande
lijn 1 is dit niet e.:n controleerbaar
feit, dat meer zegt dan alle profes-
soi ale betoogen
Welke vei wijten kan mendeR.K.
Staa spartij nog maken als men
weet dat er in de devaluatie—
kwestie bij haar niet meer ver
deeldheid is dan elders? Men kan
dan hoogstens zeggen dat zij het
heeft aangedurfd om openlijk te
doen uitkomen, dat er ook in haar
twee richtingen zijnen dat die
eene richting, die dwars ingaat tegen
de politi k van het kabinet Colijn,
hoe langer hoe meer de overhand
begint te krijgen.
We vermoeden trouwens dat dit
laatste ook weer niet alleen bij de
r. k. zoo zal zijn, maa"r evengoed
in andere politieke klingen. Naar
mate we immers minder resultaat
zien van de politiek—Colijn, moe
ten we ons vertrouwen daarin verlie
zen. En welke weg rest ons nog
wanneer bewezen is dat het mooie
begrip, consequente dcilalie niets
meer is dan een mooi begrip, dat on-
mogelijk in de practijk tot uitvoer
kan worden gebracht? Een keuze
zal men dan niet meer hebben.
Wij achten ons natuurlijk geens
zins bevoegd om een oordeel te
vellen over devaluatie. Wij kunnen
alleen waar constateeren en we
deden dat dan ook herhaaldelijk
dal de weg, waarop wij ons thans
bevinden, geen uitweg is en dat
onze regeering blijkbaar niet hij
machte is meer te doen dan achter
de crisis aanloopen.
Dat dit alles vroeg of laat eens
uit Hen boezem eener groote volks
partij moest gezegd worden was
sinds lang duidelijk. Van politiek-
m 't-den-blinddoek is nu eenmaal
geen heil te verwachten, daarom
moest men de R. K. Staatspartij
er waren verscheidene zwarte blad
zijden in Jud's levensboek.
Toen Lloyd echter op 't veld, in de
nabijheid van Jud's hut te voorschijn
kwam, na zijn koren platgetrapt te
hebben en kalm zijn paard liet uit
blazen, veranderde Jud's plotselinge
angst in een volkomen gerechtvaar
digde woede. Hij sprong naar bene
den en kwam op Lloyd toegehold al
schreeuwende onder 't loopen.
Lloyd keek om, tot het tot hem
doordrong, wat hem te wachten stond
en kroop zoo vlug hij kon op Hilda's
rug, maar op hetzelfde moment was
de man bij hem.
Waarom voor den duivel heb je
mijn koren platgetrapt en wie ben je?
was zijn begroeting, terwijl hij zijn
hand uitstak en trachtte, de teugels
te grijpen.
Laat dat, idioot! schreeuwde
Lloyd. Blijf met je handen van de
teugels af.
Hilda begon te steigeren en sloeg
naar dit nieuwe gevaar, maar Jud liet
riet los. Hij was buiten zichzelf van
woede.
Mijn kop er af, als 't Lloyd Fair
fax niet is, sprak hij lijmerig.
Ze vertellen, dat je een drinke
broer bent, maar ik wist niet dat je
bovendien nog een schobbejak was.
Mijn veld plat trappen en
Maar dat was olie op 't vuur vooi
Lloyd. Zijn zenuwen waren door den
rit toch al overspannen en dan nog
door een vent, als Jud Marshall be-
leedigd te worden!
Laat je 'm gaanschreeuwde hij,
en toen gebeurde er alles tegelijk.
Lloyd sloeg de merrie met zijn zweep
en het dier sprong vooruit. Voor ze
gewaar werd, wat ze deed, had haar
schoft Jud geraakt en de man werd
tegen den grond gesmakt. Op hetzelf
de oogenblik ging zijn geweer af, maar
eerder dankbaar zijn voor deze
openlijke uiting, dan dat men haar
van halfslachtigheid betichtte.
De regeering weet nu tenminste
wat zij een groot deel der katho
lieken heeft. Durfden ook de andere
politieke formaties zich maar zoo
duidelijk uitspreken*
ln dezen tijd is het op de eerste
plaats noodzaak om kiaren wijn te
schenken. Waar het vertrouwen
reeds lang vervlogen is moet men
niet den indruk wekken dat het nog
bestaat.
Directe gevolgen voor ds positie
der regeering zal de rede van mr.
Sleenberghe wel niet hebben, maar
het groote vraagstuk dringt zich
steeds scherper op den voorgrond
en vraagt om een oplossing.
RADIO-CONTROLE?
Soms rijst bij ons wel eens de
vraag, of de regeering zich niet al
te gevoelig betoont voor critiek.
Door uitwisseling van ideeën vormt
zich het beste inzicht. Het heeft
ons verwonderd, dat de Radio
Contiöle Commissie de uitzending
heeft verboden van de rede van oud-
minister Mr. Sleenberghe, gehouden
op den Landdag der R K. Staatspartij
op Zondag jl over het voordeel van
devaluatie, liet deflatie systeem van
de regeering en in het bijzonder van
minister Colijn is toch waarlijk geen
gi ondwetUlijk dogma. Moet politiek
uit den aether worden geweerd?
Prachtig 1 Maar dan ook alle poli
tiek en niet alleen de politiek, welke
tegenover die van de regeering staat.
We nemen aan, dat de Radio-
Controle—Commissie heeft gehan
deld naar een door de overheid des
lands aangegeven maatstaf. Indien
dat juist is, dient die maatstaf o i.
ten spoedig ste te worden herzien.
VERZEKER U BIJ DE
'l schot raakte gelukkig niemand en
toen worstelde Lloyd opnieuw met
het opgeschrikte paard. Niettegen
staande haar angst, had het dier kans
gezien, over den gevallen man heen
te springen en nadat Lloyd haar ein
delijk weer tot bedaren had gebracht,
keerde hij terug naar de plek, waar
Jud lag
Ongeveer drie kwartier later, bracht
rechter Kent, op den terugweg van t
station Virginia thuis, waarna hij al
leen verder ging.
Jackson was vertrokken om exa
men te doen en zij hadden hem een
koninklijk uitgeleide gedaan.
Terwijl Virginia de trap van het
huis opliep, gingen haar gedachten al
reeds vooruit naar 't oogenblik, dat
Jackson weer bij haar terug zou zijn,
maar plotseling zag zij licht in Lloyd's
kamer en dacht met tegenzin, aan het
kopiende onderhoud met hem, want
natuurlijk moest zij te weten zien te
komen, waarom hij dien avond niet
verschenen was. Bij ondervinding,
wist zij, dat als Lloyd zijn woord niet
gehouden had, hij meestal in moeilijk
heden zat.
Zij ging naar zijn kamer, onderwijl
bedenkend wat zij zou zeggen, zonder
hem te beleedigen, maar toen zij hem
haar hoorde roepen en binnentrad,
vergat ze te zeggen, wat zij zich had
voorgenomen en liep regelrecht op
hem af.
Lloyd, jongen, wat is er? Wat
heb je gedaan? riep ze ontsteld; wat
is er met je gebeurd? Wat heb je ge
daan.
Lloyd lag met verwarde haren en
verschrikte oogen op bed en keek Vir
ginia onnoozel en schuw aan.
Ik heb op Hilda gereden en toen...
Langzamerhand kwam de heele ge
schiedenis er uit. Lloyd voelde er niets
SOCIALE AFBRAAK.
We hebben gelezen van een ruim
zestigjarige vrouw, wonende in het
zelfde Megen, waar Dr. Baptist, de
Nederlandsche barmnai tigheids—
kampioen huist, een vrouw, die
veroordeeld werd tot een half jaar
gevangenisstraf, omdat ze twee aan
hare zorgen toevertrouwde voogdij-
kindeitjes van 8 en 5 |aar had mis
handeld en verwaarloosd.
Het voorval heeft ieder weldenken
de met afschuw vervuld. Het zegt
ons ook weer eens dat het met de
uilbesteding van voogdijkinderen in
ons land nog nitt geheel in den
haak is.
De verpleging dezer ongelukkigen
is maar al te weinig op liefde ge
grond en leidt te dikwijls tot kinder
exploitatie.
De regeering, die in haar zorg
zaamheid kindertjes onttrekt aan
ouders, die slechte opvoeders blijken,
is niet scheutig hij de beschikbaar
stelling van gelden, waarmee elders
betere voogden voor die menschelij-
ke wezentjes kunnen worden ge
vonden.
De «vergoed ng» is nooit hoog
geweest, maar thans is ze tot een
abnormaal laag peil teruggebracht.
Nanwege de noodzaak der bezuini
ging! Voor voogdijkinderen beneden
14 jaar woidt thans 50 cent per dag
betaald, voor ouderen tot het 18e
jaar 80 cent. Omdat niemand de
kinderen voor dat bedrag kan
voeden en kleeden, is er voor de
kleine stumperds vaak slechts één
mogelijkheid en die isdal ze terecht
komen bij menschen, die geen hart
hei.ben en daardoor kans zien om
op de bestedingssom van 150—200
gulden per jaar nog iets „ver
dienen". W aar de „zaak" toch
immers om begonnen is 1
'n Paar ton moet bezuinigd wor
den op voogdijkmdertjes, op toezicht
op vervalsching van waren, op sub.
sidies aan t. b. e. bestrijding en op
andere sociale maatregelen.
Maar we zouden willen, dat bij
alle noodzakelijke bezuinigingsai-
biaak ons ten minste nog eenige
kleinigheden werden gelalen, welke
ons doen kennen, dat we eventueel
zouden strijden voor iets méér dan
hel dbegrip» vaderland. Voor een
land b.v. waar althans onschuldige
kinderen niet behoeven le vei kwij
nen in de harde knuisten van hard-
voc hti^e ziel I jesmaa k st ers.
voor om text en uitleg te geven, waar
om de merrie er van door was gegaan
en 't kwam niet bij Virginia op, om
hem er naar te vragen.
Maar die man, Lloyd? viel ze
uit, toen ze ten slotte begreep, wat hij
gedaan had. Had hij zich bezeerd, was
hij ernstig gewond?
Ik weet 't niet, antwoordde
Lloyd.
Maar dat moet je toch weten,
was er niemand anders bij? Je hebt
hem toch naar huis gebracht, niet
waar?
Ja, zijn zoon was thuis, een jon
gen van 'n jaar of negentien. Een lee-
lijke kerel en ik ben zoo gauw ik
maar kon, weer weggegaan.
En je weet 't niet! Lloyd, Lloyd,
denk je, dat hij dood is?
Er was een oogenblik van stilte, ter
wijl Lloyd's oogen door de kamer
dwaalden, als om een uitkomst te zoe
ken. Toen antwoordde hijik weet 't
niet!
HOOFDSTUK III.
DE WOLKEN PAKKEN
ZICH SAMEN.
't Was een afschuwelijke nacht voor
Virginia. Haar eerste gedachte was
geweest, toen de bijzonderheden van
hetgeen haar broer gedaan had, haar
duidelijk waren geworden, om direct
naar rechter Kent te gaan en hem
hulp te vragen, maar bij de eerste zin
speling daarop had Lloyd, die knorrig
met zijn rug naar haar toegekeerd
voor het raam had gestaan, zich om
gedraaid en was zoo heftig uitgeval
len, dat zij het beter vond, dat plan
voorloopig op te geven en alles te pro-
beeren om haar broer toch maar te
kalmeeren.
Dat gebeurde al spoedig, nadat zij
E'isle Kamer.
De Eerste Kamer heeft de crisis
hypotheek aflossingswet 1986 met
38 tegen 5 stemmen aangenomen.
Daarna is de Kamer begonnen met
de algemeene beschouwingen over
de rijksbegrooting 1936.
De Kerkplein vlot.
Woensdag is eindelijk het s.s.
Kerkplein, dat sinds maanden op de
Egmondsche kust zat, vlot gekomen.
Het schip is naar Rotterdam gesleept.
Onze handel met llrlyië.
Spoedig zullen onderhandelingen
beginnen tusschen Nederland en
België, waarbij het geheele contin-
beloofd had, bij hem te blijven en
niets te ondernemen voor den volgen
den morgen.
Virginia, oprecht en openhartig als
zij was, verdacht hem geen moment
van knap doorgevoerd comediespel.
Zoo bleef ze tot laat in den nacht bij
hem, trachtend zijn angst te vermin
deren en tegelijkertijd hem er toe te
bewegen aan rechter Kent de waar
heid te vertellen, ofschoon haar hart
bloedde bij de gedachte aan de schan
de, die Lloyd over hen beiden had
gebracht.
Toen zij hem eindelijk alleen liet
en naar bed was gegaan, kon zij den
slaap niet vatten. Ze stond weer op
en ging voor 't open venster zitten om
naar de grauwe ochtendschemering
te kijken, die de omtrekken der stille
geurige wereld beneden haar vaag
deed uitkomen.
Waarom moest Lloyd zich juist
dezen avond zoo gedragen; den avond
die misschien de gelukkigste in haar
leven had kunnen worden? vroeg ze
zich telkens af. Maar haar liefde voor
hem brak tenslotte weer baan en ze
riep: wat moet ik wat kan ik
doen om hem te helpen, totdat haar
hoofd op de armen zonk en ze in
sliep.
De zon, die hoog aan den hemel
stond, wekte haar en op hetzelfde mo-
ment^wist ze weer, wat haar te wach
ten stond en waartegen ze te strijden
zou hebben.
Zij baadde en kleedde zich en ging
naar beneden om vluchtig te ontbij
ten. De emotievolle spanning van de
laatste twintig uur was hevig geweest,
waardoor ze, toen ze zich dien mor
gen op weg begaf naar rechter Kent,
vermoeide trekken om de oogen had
en haar wangen bleeker waren dan
gewoonlijk.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
Waalwpsche en Langstraatsche Courant
NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
CONCURREERENDE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIGE VOORWAARDEN
