Toegewijd een Hendel, Industrie en Cemeentebelengen.
HET HOOGSTE RECHT
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
„HOORD BRABAKO"
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
Sombers Jaarbeurs.
'l w"
K? Als we hier spreken van een
l.1.^en soinnere Jaarbeurs, dan is 't waarlijk
litft jJmet omlat.de activiteit der zaken
lieden zou zijii vei iniuderd. Volstrekt
1 rrl niet. Er zijn 16l5 deelnemers, slechts
381 40 minder dan aan de Jaarbeurs
w.„ijlen vorigeJare.
Hitler's aanbod en Nederland.
koop
and,
BEANTWOORDE VRAGEN.
4ER 22.
ZATERDAG 14 MAART 1936.
59c JAARGANG.
rotkl
siïog
luwe.^
Hei]
en na,
Huei
mat»
wed. i
;ehui
tlocti
DeËcho van het Zuiden,
Waalwijksclie en Langstraatsche Courant,
wen
ie sla,
WUslp
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
tranen te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON HELEN
ECHO.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres:
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrydag des morgens om uiterlyk 9 uur
in ons bezit zfin.
Prys der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
rgehi
>at ht
lijkt,
verin
geld,
gestot -
n ties,
wen
:11de
réchal
ri Vooral het buitenland is goed
Si vertegenwoordigd, beter zelfs dan
daders. En dSt is misschien wel
!SH„,een beetje 'n veege aanduiding, dat
r 1 1. 1..1 I elumli! in PPll voor
waa:
CCU ----- O-
de handel nog steeds in een voor
ons verkeerde richting gaat.
J Daarop wees vooral de openings.
Irede van den secretaris generaal,
m Ait den beer Graadt van Roggen.
00 Die wist van de economische
C herleving in het buitenland veel
riling goeds te vertellen. Hij herinnerde
en bi eraan, dat politieke figuren en ver-
mooj tegenwoordigers van het zakenleven
.en i bij de jongste jaarwisseling er op
winl hebben gewezen, dat op economisch
1 gebied internationaal een herstel
htgenj beweging aangevangen is en mei
zool vrij groole regelmaat zich voortzet
IS op maar dat in Nederland de depres-
htgenl sieve factoren nog algemeen de
•n aai overhand hebben. Het valt niet te
eden 1 ontkennendat verschillende gunstige
van verschijnselen in hei buitenland een
ink bil belofte voor een opleving inhouden,
hel I Maar hoe staat het bij ons?
We laten den heer Graadt van
Roggen aan het woord.
«Wendt men den blik van het
«wereldgebeuren af om hem op
«ons eigen land te richten, dan
«dient erkend, dal hier te lande
«eer.ig belangrijk symptoom van
«komend herstel nog steeds op
«zich laat wachten. Ons bedrijfs
J «leven wandelt nog volop in de
Uluïl «zeer donkere schaduwen van het
«heden. De inschrompeling van
»ous economisch leven is niet
»lot staan gekomen, de zorgen
«drukken zwaar; de binnenland
«sclie bedrij vigheid blijtl afnemen
»in werkplaats en winkel; het
«prijspeil wordt steeds sterker
«beïnvloed door te hooge vaste
«lasten. Voor den export ligt het
«inheemsche kostenniveau nog te
«hoog, al maakt de aanpassing
«aan het wereldprijsniveau vorde-
«ringen. Het grootste lijden van
«dezen tijd, de werkloosheid heeft
«haar hardnekkig karakter niet
^prijsgegeven.
We hebben nog één troost naar
het gevoelen van den secretaris
generaal van de Jaaibeurs:
«Wij zitten aan lager wal, maar
«wij kunnen van den wal ook
«nog in de sloot komen«.
Het schijnt, dat die écht Holland-
sche vrees, om van den wal in de
sloot terecht te komen, ons volk
weerhoudt van een serieuse poging
om wat verder van de sloot wég
te komen.
Althans onze regeering blijtl
zweren bij de «oude, beproelde
melhode« van crisisbesti ijding. vve
hebben criliek op de Duitsche
manier van dwingen, op de Engel-
sche en Amerikaansche manier van
devaluatie, ja, we hebben cntiek
op alle methoden van crisisbesti ij-
ding, welke in het buitenland wer
den gevolgd en tot meer of minder
in elk geval tot succes leidden
en we houden hirdnekkig vast aan
eigen stelsels en eigen crisispotitiek,
hoewel de practijk uitwijst, dat ze
tot nu toe er eene is geweest,
welke faalde
Om dat falen behoeven we Lolijn-
Oud-Deckers niet boos aan te
kijken.
Wel misschien om t vasthouden I
haar nog schonken, totaal vernietigd.
Oorspronkelijk heett dit feit schrik
barende ongerustheid gewekt, mede
door het binnenrukken van het
Ouitsche leger in de Rijnland zone.
Maar al spoedig werd begrepen.dat
men Hitler's gedrag moest beschou
wen als een typisch nationaal
socialistische geste, waardoor hij
den Europeescht n mogendheden
aan het verstand wilde brengen,
dat de Duitsche regeering walgde
van de beperking, die haar door
Locarno werd opgelegd.
leder andere bezadigde tactiek
zou den weg naar onderhandelingen
gekozen hebben.
Waar de Führer verleden jaar
nog blijkbaar schijnheilig gemas
kerd, anüers moesl hij het Ihans
geheel vergeten zijn geweest open
lijk verklaard heeft, dat de Duitsche
regeering stipt en eerlijk al de ver
plichtingen zou nakomen, die Lo
carno oplegde, heeft hij nu des te
dieper het vertrouwen geschokt in
iedere verplichting, die Duitschland
in dén vervolge op zich zou kunnen
nemen.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
t r 6i door
J. VAN DER SLUYS.
Met het radicaal verscheuren van
het Locarno-pact heelt de Duitsche
regeering het laatste sprankje ver
trouwen, dat de Europeesche landen
Zich verzekeren bi) een
goede maatschappij la aan
wljza voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZUN 7
De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1934
circa f 1.500 000 uit aan hara verzakardan
Maar dal heeft den leider onver-
sciiiiiig gcialeu, want uu komt hij
iicci uuuüig met het aaubod tol
nieuwe ouuci'iiaudetiugeu.
beusüeci» ucscuaami Duitschland
bel in uit ïuuu gestelde vertrouwen,
iiuueisueeis vraagt liet dit weer
liiutuai terug uici eeu heele reeks
Nooratclieii, welke klaarblijkelijk op
Ucii vieae geriwUt zijn.
Lie fcuropeescue mogendheden
slaan zeer gereserveerd legeuover
uie vrieudeujkueid, waul er kali
Keeu duurzame vreue beslaan, waar
vuoriuurcuU waunouweu beerscut.
Mei zekei'o garanties wil DuitsCU
laud ook wei weer iia van den
Volkenbond worden, maar üel Ue-
meiscne instituut zal de ballotage
nog wei wal uitstellen, lotUal ue
mogenuueden vei trouwuzijugeraakt
mei üel vreUelieveiiue aaiiood van
üel gewantrouwde oud lid.
Wal de staten, die bet Locarno
verdrag leekeiideu zullen duen, Zul
de conlereulie ïu Louden beanl
wooiden.
Uns interesseert momenteel het
meest de houding vau de 'fteder-
laudsche regeeriug, weike Hitler,
zooais men Weel, eveneens lil üel
verdragssysleeui wilde betrekken
Reeds meerdere malen beunen we
met zoodanig denkbeeld te doen
geuad. Men moge zicu wel even
ieutiseeren, Welke consequenties dit
voor Nederland zou meebrengen.
Zouden uauielijk de voorgestelde
ouderbaudeluigeii tot eeu nou-
agressiepacl lusscheii de ïnogeud-
nedeu leiden, dan ZoU ook «Neder
land, dal mede oiiderieekeude, zich
verplicüleu bij evenlueele scuending
actief aaj den oorlog legen bel
schendende land deel te nemen.
Ofschoon de Nedei'laudscue mi
nisterraad nog geen openlijke ver
klaring ten aauzieu vau de Duitsche
voorstellen beeft gedaan, mag men
toch Wel met recht en reden zeggen
dal ouze regeering baar traditioneel
standpunt met zal wijzigeu. Her
haaldelijk, en m zeer posilieven
vorm beeft Nederland veiklaaid
geen verdragspoliliek voor te slaan
©lang
Nadruk verboden.
16.
in 5.15.
in 6. J
en vi
TioscoO)
Dame
K. en
traat.
1.
Maart
koffie-
VAN
in het
3ijken
?moer."
Wed'
heer J.
Hij keek naar beneden. Ze waren
op het oogenblik juist midden in een
dans en de hall lag geheel verlaten.
Jackson schoof ae varens, waarachter
hij verborgen was geweest, op zij en
liep langzaam de trap op, naar Me
vrouw Monroe's kamer. Dc cieur stond
op een kier, hij duwde die verhei open
en uad binnen, zoijder iets ongewoons
te zien. Blijkbaar had de kamenier het
vertrek nog niet opgeruimd sedert Me
vrouw Mmroe zich vio: het i uj ver
kleed had, want «-r Lgï*ï een paar
muihjes naast de toik ttafel en over den
rug van een stoel hing een «apen, maar
er was absoluut niets, wat de uitdruk
king van Lloyd's gezicht motiveerde.
Met een zucht draaide Jackson zich
om en verliet de kamer. Hij zou wach
ten tot I loyd gekalm^eid weó, en dan
zou tactvol mogelijk m t Tem piaten.
Lieve deugd, neemt U mij niet
kwalijkl
Jackson was, in gedachten verdiept
juist een bocht van de trap omgegaan
en botste tegen Mevrouw Monroe, die
naar boven kwam. Een oogenblik bleef
ze buiten adem staan.
Je hoeft me niet ondersteboven
te loopen, lachte ze. O jullie verstrooi
de verliefde menschen! Maar ik moet
ine haasten. En met een knikje en 'n
glimlach liep ze langs hem heen naar
boven.
Jackson keek om, benieuwd of haar
haast iets met Lloyd te maken zou
hebben. Toen begaf hij zich naar de
halzaal om den volgenden dans aan
Sylvia te vragen.
Terwijl Jackson in zijn rustig hoek
je een verklaring voor Lloyd's handel
wijze had pogen te vinden, waren op
een andere plaats verscheidene ge
beurtenissen elkaar snel opgevolgd.
Een knap meisje uit het Noorden
ze logeerde by vrienden in Harrisvil-
le was net in de balzaal versche
nen, en hartelijk door haar gastvrouw
verwelkomd.
Mevrouw Monroe had haar aan eem-
ge jongelui voorgesteld, tot haar bal
boekje haast vol was, en toen naar n
sofa gebracht by de deur van de bal
zaal, want de blonde schoonheid van
het 'meisje, dat nauwelijks de kinder
schoenen ontwassen was, bekoorde
haar. De onbevangen wijze, waarop 't
kind zich gedroeg, maakte haar on
weerstaanbaar en Mevrouw Memroe
wilde graag wat met haar praten. In
dien tusschentijd had Lloyd in een
doodelijke vrees rondgeloopen; hij
was niet bij machte zijn oogen van
Mevrouw Monroe's hals, waar het
paarlensnoer moest liggen, af te wen
den. Hij verlangde naar huis te gaan,
maar voorzichtigheid noopte hean te
blijven, omdat, als hij zoo vroeg ver
trok en de diefstal van het halssnoer
kort daarna ontdekt zou worden, de
anderen mogelijk gefouilleerd zouden
worden en de verdenking natuurlijk
op hem zou vallen, als de eenige niet
aanwezige, maar, redeneerde hij, als
de diefstal ontdekt zou worden voor
hij wegging, kon hij door Mevr. Mon
roe in de gaten te houden, de ontdek-
en strikt neutraal te zullen blijven.
Zijn oude en beproefde zelfslandig-
heidspoliliek zal ons land handha-
ven, wat ook de andere stalen, i c.
onze Oostelijke nabuurstaat, met
ons voorhebben.
Onze vredelievendheid is toch nog
sleeds hecht r gebaseerd dan die van
welk land dan ookl
De vorige week hebben we ge
wezen op het probleem betreffende
de houding van het partijbestuur
der R K. Staatspartij ten aanzien
van de devaluatie, waartoe de rede
van Mr. Sleenberghe op den Land
dag aanleiding had gegeven. Men
had de beantwoording van deze
vraag verwacht op de vergadering
van den partijraad te 's Hertogen,
bosch. Daar hiervoor geen gelegen
heid meer was heeft mr. Goseling,
voorzitter van hel partijbestuur de
door de kringen Leiden e i Amster
dam gestelde vragen schriftelijk
beantwoord.
Leiden wilde de reden weten van
het verbod van radio.uitzending
der rede van mr, Steenberghe en
een gedeelte van die van mr. Gose
ling, uitgesproken op den Landdag
der R K. Staatsparlij.
Mr. Goseling heeft geantwoord,
dat 't reglement der Radio Controle
commissie eischt.dat mededeelingen
van polilieken aard niets anders
mogen inhouden, dan een stellige
uiteenzelling of toelichting van poli
tieke beginselen.
Men zal toch niet willen beweren,
dat genoemde redevoeringen niet
aan bovenvermelde vereischten heb
ben voldaan
Mr. Goseling constateert eveneens,
dat de uiteenzettingen inderdaad
van polilieken aard waren en wijst
er terecht op, dat «ongetwijfeld de
indruk is gewekt, dat een rustige
uitweg van een zakelijke politiek
en economisch inzicht, fiat afwijkt
van het inzicht fier regeering,langs
dezen weg is onderdrukte
king tijdig genoeg bemerken om zich
op de een ot andere manier van het
halssnoer te ontdoen, voor hij gefouil
leerd werd en het dan later koincn
halen. Zoo bleef hij bij de deur staan
cn lette aandachtig op iedere bewe
ging van de gastvrouw, zijn angst zoo
veel mogelijk verbergend. Maar dat
wat hij vreesde kwam spoediger dan
hij verwacht had.
Elise Graven, het meisje uit 't Noor
den, had eveneens een groote sympa
thie voor Mevr. Monroe opgevat en
liet haar gereserveerde houding geheel
varen. Vol enthousiasme vertelde ze
haar gastvrouw alles van thuis, van
haar vrienden in New-York, van de
Bals en feesten en ritten in het park;
dat het zoo moeilijk was na een hee-
len avond gedanst te hebben, 's mor
gens op te staan, en weidde ten slotte
uit over het feest, gegeven ter eere van
haar 18en verjaardag, en haar vaders
geschenk. Mevrouw Monroe boog zich
voorover om de fijne gouden ketting
met hanger, die het meisje om had, te
bewonderen. Terwijl ze dit deed, ging
haar hand machinaal naar haar hals
met een kreet van verbazing richtte
ze zich ineens op.
Hé, waar ter wereld
Elise Graven boog zich naar haar
toe. Wat is er? Hebt U iets verloren?
Mijn paarlensnoer!, Mevrouw
Monroe keek onrustig door de zaal. Ze
kunnen niet gevallen zijn, dus moet ik
ze op mijn kamer hebben laten liggen.
Excuseer me een oogenblik, kindlief,
ik moet even gaan kijken.
Lloyd wachtte niet langer. Hy had
Mevrouw Monroe's beweging en de
uitdrukking op haar gezicht gezien en
wist, dat hij onmiddellijk moest pro-
beeren het snoer kwijt te raken. Hij
stormde de ball in en stond daar be
sluiteloos, toen Mevrouw Monroe haas
tig langs hem heen liep. Hij zag haar
tegen Jackson aanbonzen in de bocht
van de trap, maar stond niet lang bij
deze gebeurtenis stil. Hij moest en zou
het snoer kwijt raken, maar hoe en
waar?
Lloyd draaide zich om, toen Jack
son de trap af kwam, en haastte zieli
naar de eetkamer. Maar Tom, de ne
ger, was daar op zijn post en daarbij
bood deze kamer geen gelegenheid om
wat te verstoppen.
Hij moest nadenken. En voor alles
moest hij zijn zenuwen tot rust bren
gen. Een glas wiskey misschien?
Tom maakte er een klaar en in zyn
opwinding merkte Llofd niet eens, dat
er haast geen whiskey in was,
het deed hem toch goed. Hij wist, dat
het nog een poos zou duren, voor Me
vrouw Monroe zeker zou weten, dat
het paarlensnoer verdwenen was. En
daarna zou er nog eenigen tijd voorbij
gaan voor werkelijke maatregelen ge
troffen zouden kunnen worden. Hij
besloot, dat het beter zou zijn eerst
zien uit te vinden wat de Monroes
van plan waren en dan pas het hals
snoer zoo te verbergen, dat hij door
de mazen van het net, dat zij zouden
spannen, kon heenglippen. Daarom
ging hij weer naar de hall terug.
En Mevrouw Monroe bevond zich
daar. Ze was juist haastig de trap af
komen loopen, haar nog knap gezicht
rood van opwinding en angst, de han
den tegen het hart gedrukt. Kolonel
Monroe, die op dit oogenblik uit zijn
studeerkamer kwam, stond 1111 naast
haar en ze sprak geagiteerd tegen hem.
Er was voor Lloyd iets beangstigends
in dat gebogen hoofd cn het ernstige
gezicht van den kolonel, terwijl hy
naar zyn vrouw luisterde.
Lloyd ging met een heftige poging
om zich te beheerschen en een onver
schillig uiterlijk in hun nabijheid
staan.
Maar man, het is weg! Ik heb
overal gekeken. Ik herinner 111e nu.
dat ik het snoer op tafel heb gelegd 0111
het aan te doen, maar ik weet nu
haast zeker, dat ik het heb laten lig
gen. Je weet, dat het slot nog is nage
zien; ik kan het onmogelijk verloren
hebben! Er moet iemand in myn ka
mer geweest zijn
Lloyd kon het niet langer uithou
den. Zijn knieën knikten en zijn mond
was kurkdroog. Hij wendde zich snel
af zijn lippen in een krampachtig
lachje vertrokken, toen iemand dien
hij kende, voorbij kwam, maar geluk
kig keek deze hem niet aan en het vol
gend oogenblik nam Kolonel Monroe
den arm van zijn vrouw en bracht
haar naar dc studeerkamer, die vlak
bij was. Nog een korten tijd was Lloyd
veilig, maar nu moest hij ook hande
len Langzaam loopend en met styve
houterige stappen, veroorzaakt dooi
de inspanning, om zijn slappe kmeen
in bedwang te houden, zocht Lloyd
den weg naar de hall. Zijn hoofd was
vol warrelde emoties. Ze konden hem
niet verdenken. Maar de verschrikking
joeg hein op. Zijn lippen leken wel
perkament en zijn hart sloeg met zul
ke zware slagen, dat zyn lichaam ei
van schokte. Als hij zijn jas eens haal
de en naar huis ging? Maar hy moest
zien weg te komen voor ze......... ui
hij moest het halssnoer verbergen.
Zien kwijt te raken. Weggooien. Het
brandde tegen zijn borst en 111 zyn
verbeelding meende hij dat de vorm
buiten op zyn zak zichtbaar was. Hy
zou maar naar huis gaan......
Plotseling riep iemand iets achter
hem en hij keerde zich halt om en
streek niet een bevende hand over z n
gezicht, als om er een gewone uitdruk-
king aan te geven.
(Wordt vervolgd).
•prang-
55847