Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
BET HOOGSTE MCHT
D'"E INDS PIJP
mm
FEUILLETON
1
L_
IIOORD BRABAIID"
Dit nummer bestaat uit TWEE Bladen.
EERSTE BLAD.
Geertruidenberg huldigt Burgemeester
Bianchi bij zijn 12'|2-jarig ambtsjubileum.
MAAR....
[immer
29.
WOENSDAG 8 APRIL 1936.
59e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
rranco ie zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALWI.JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zyn.
Prys der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Toen wij Zaterdagmiddag het mooie
stadje binnenreden, verkondigden de
vlaggen, die van de huizenrijen, van de
masten der schepen in de haven en op
de rivier en van de kerktorens en open
bare gebouwen wapperden, dat er feest
was in Geertruidenberg. Een feest,
waaraan de geheele bevolking zou
deelnemen en in vele huldeblijken zou
bewijzen, dat zij den 12}^-jarigen ar_
beid van Burgemeester Bianchi in
het belang der gemeente waardeerde
en tot dankbaarheid gestemd was.
Des morgens waren de feestelijkhe
den met jubelend klokkengelui inge
zet, terwijl de muzikale wandeling door
de Harmonie Apollo door de straten
der stad de echte stemming erin bracht.
Het ruime portaal van het stadhuis
van „De Echo van het Zuiden".
'Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
Nadruk verboden.
23)
Jackson werd in de kleine huiskamer
gelaten en dadelijk door drie kleine
peuters, die hem met den duim in den
mond nieuwsgierig aanstaarden, om
ringd, terwijl Jeb aan de achterdeur:
Emerald" riep. Emerald kwam direct,
haar handen aan de schort afvegend
en de golvende bruine haren uit het
knappe gezicht strijkend. Ze werd aan
Jackson voorgesteld en keerde zich, na
hem ietwat verlegen toegelachen te
hebben, tot haar man.
Ja, Jeb, als meneer Morgan,
Jackson had besloten, zijn eersten en
middelsten naam, Jackson Morgan, te
gebruiken, met eenvoudige kost te
vreden is, nu, dan geloof ik wel, dat
we hem wel een geschikte kamer kun
nen bezorgen.
Jackson was overrompeld, maar na
een oogenblik te hebben nagedacht, re
aliseerde hij, dat zulk een tehuis hem
wel zou bevallen. Zij waren buitenge
woon aardig en het huis was proper en
zij leken er niet de menschen naar, om
te trachten achter zijn verleden te ko
men en uit te visschen, waar hij van
daan kwam en waarom hij gekomen
was.»»
Na eenig heen en weer gepraat, kon
stond vol bloemenmanden en palmen,
die door vereenigingen en particulieren
aan den jubilaris werden geschonken.
Openbare raadsvergadering.
Vele autoriteiten hadden zich in de
raadszaal verzameld, toen Burgemees
ter Bianchi, mevrouw zijn echtgenoote
en zijn dochter binnentraden en aan de
groene tafel plaats namen.
Weth. Sassen, loco-burgemeester,
opende de openbare vergadering en las
een schrijven voor van den heer Tim
mermans, die wegens ongesteldheid
verhinderd was de vergadering bij te
wonen. Het speet het raadslid ten
zeerste dat het juist deze vergadering
moest zijn.
Weth. Sassen sloot zich hierbij aan
en drukte er eveneens zijn leedwezen
over uit, dat de heer Timmermans niet
aanwezig kon zijn.
Spr. las enkele telegrammen van ge-
lukwenschen voor, o.a. van de Schip-
persbeurs, van Schuttevaer en d?n
torenschippersbond.
Rede Weth. Sassen.
Weth. Sassen hield de volgende re-'
de:
Nu mij de eer te beurt valt, om U
namens den Raad, met Uw 12J^-jarig
ambtsjubileum te complimenteeren,
moet ik U verklaren, dat ik de op
dracht daartoe, gaarne heb aanvaard.
Het plan om dezen dag niet onopge-
hij al bij hen blijven eten, en toen ze
het eens waren over den pensionprijs,
bracht hij zijn tasch naar een klein,
maar comfortabel en zindelijk kamer
tje onder de dakpannen en richtte zich
daar in.
Daarna ging hij erop uit om werk te
zoeken.
Eerst probeerde hij het als kantoor
bediende, bij advocaten, verzekerings
agenten en alle andere agentschappen,
maar ze vroegen allemaal om getuig
schriften of om referenties.
Bij de groote magazijnen en de ban
ken, overal kreeg hij dezelfde ont
vangst. Er waren genoeg jongelui met
getuigschriften.
En zoo ging 't maar door, van win
kels naar kantoren en banken, door de
heete stoffige straten. Hij liep van den
een naar den ander, doch overal werd
hij, soms op kalme, soms op ruwe ma
nier van de deur gewezen, terwijl zijn
geld begon te slinken en hij hoe langer
hoe meer den moed begon te verliezen.
Jeb White verklaarde, dat, als 't hem
niet mocht gelukken iets te krijgen, hij
hem misschien wel een baantje als con
ducteur, of stationsbeambte, zou kun
nen bezorgen, omdat hij zelf al tien jaar
dienst had en goed aangeschreven
stond.
Jackson voelde natuurlijk niet veel
voor een werkkring, die zoo weinig
promotie-kansen in het vooruitzicht
stelde, tenzij hij elke andere mogelijk
heid zou moeten opgeven.
Gelukkig was de voeding bij de
White's alhoewel erg eenvoudig, heel
goed en als Jackson op den duur fut
mocht verliezen, dan zou hij lichame
lijk tenminste weerstand kunnen bieden.
Maar op zekeren morgen drong het
feit tot hem door, dat hij geen geld ge
noeg had, om Jeb White nog een week
pension te betalen. Hij had erop ge
merkt te laten voorbijgaan, is om ver
schillende redenen met blijdschap be
groet. Niet het allerminst om hierdoor
een bewijs te geven van genegenheid
en dankbaarheid jegens U, die onze
gemeente op een voorbeeldige wijze
gedurende zoovele jaren hebt bestuurd.
Men kan thans in een tijdsverloop
van 12'^ jaar als regent in een ge
meente soms meer arbeid verrichten,
dan wat men vroeger in 25 jaar tot
stand kon brengen. Toen Hare Majes
teit U voor \2l/2 jaar a^s Burgemeester
van onze oude stad benoemde, waren
dan ook de verwachtingen zeer ge
spannen.
Onze gemeente verkeerde op dat
tijdstip in een bloeiperiode, doch lang
zamerhand nam deze welvaart af; en
thans weet onze gemeente, wat het zeg
gen wil, inplaats van het driftig hamer-
geklop aan de scheepswerven een
staan, telkens een week vooruit te vol
doen en tot dien avond was de huur
maar betaald. Maar dan?
Hij stond op, trok zijn kamerjas aan
en ging naar het, aan beide kanten met
wilgen omzoomd riviertje, om daar zijn
morgenbad te nemen, 't Koele water
verfrischte hem, monterde hem wat op
en toen hij zich gekleed had en Jeb
White ontmoette, die dien dag vrij had,
bereidde hij zich voor, om dezen zijn
aanstaand vertrek aan te kondigen.
Jeb was in het houtloodsje, achter,
bezig de laatste hand te leggen aan
een kuikenren. De lucht was bezwan
gerd met den frisschen geur van krul
len van het dennenhout en zaagsel.
Goeden morgen, meneer Morgan,
begroette Jeb hem. Wat zegt U van
dien kuikenren, meneer? In de stad
vragen ze twee dollar voor zoo'n ding
en* dan is het nog aan mekaar gelijmd.
Jackson keek naar het keurige tim
merwerk en drukte zijn ongeveinsde
bewondering er over uit, maar Jeb be
merkte iets gedwongens in zijn manier
van doen en vergat dadelijk zijn eigen
aangelegenheid.
Hij stond op, klopte de krullen van
zijn jas en wendde zich tot zijn pen
siongast.
Is er iets aan de hand vanmor
gen? begon hij.
Ja, Jeb, er is wat. Ik kom je zeg
gen, dat ik morgen vertrekken moet.
Jeb fronste de wenkbrouwen
Gaat U de stad verlaten? vroeg
hij.
Dat weet ik nog niet, maar ik zal
hier weg moeten.
Jeb krabde zijn hoofd.
Is er iets, wat U hier niet bevalt?
meneer. Emerald en ik zouden zeker...
Jackson lachte.
Neen, dar is t niet, Jeb Jullie
hebben me alles naar den zin gemaakt.
slechts sporadisch onderbroken stilte
waar te nemen.
Voorts ondervonden wij de nadee-
len van het feit dat de hier bestaande
suikerfabriek werd opgeruimd; nadee-
len van financieelen aard, nadeelen, die
ook de werkloosheid bevorderden, na
deelen welke mede voortgevloeid zijn
uit de internationale economische wan
toestanden. Het moet erkend: uw fi
nancieel beheer heeft ons voor zware
zorgen behoed. Gij hebt met een nauw
gezet verantwoordelijkheidsgevoel on
ze gemeente bestuurd en ge zijt er in
geslaagd om onze gemeente, die niet
minder werk, zorg, waakzaamheid en
kunde vergt dan andere groote ste
den, op een wijze te besturen, die groot
respect afdwingt. Het zij hier bij deze
gelegenheid openlijk gezegd, dat uwe
scherpzinnigheid en kennis van« ge
meentezaken bewondering afdwingen,
als men als lid van het dagelijksch be
stuur in de gelegenheid is, om hiervan
getuige te zijn. En het is ons daarom
des te grooter vreugde U thans hier
voor openlijk te huldigen.
Van een regent en bestuur wordt in
dezen tijd verlangd, dat zij zich naast
allerlei directe beslommeringen, ook
met andere zaken bezig houden. (Spr.
noemt vele voorbeelden en roemt den
jubilaris om zijn goede eigenschappen).
Als wij dan de revue laten passee-
ren, van hetgeen door uwe medewer
king en uw medewillen tot stand is ge
komen, dan kan er getuigd worden,
dat het U niet ontbroken heeft aan de
noodige wilskracht, om ondanks de
moeilijke tijden tot stand te brengen:
verschillende grondverkoopen. de
overdracht van Rijksgronden aan onze
gemeente, de ccfhversie der geldleenin-
gen. verbetering van den reinigings
dienst, verschillende verordeningen, 't
heffen van belasting op vermakelijkhe
den etc., en niet op de laatste plaats de
maar de kwestie is
Ja. meneer?
Ik ben door mijn geld heen, Jeb.
Toen de andere man dat hoorde,
ging hij merkbaar opgelucht weer zit
ten.
O. is dat alles? sprak hij lang
zaam. Toen krabde hij zich weer op
het hoofd. 4
Zoudt U liever ergens anders
heen willen? vroeg hij eindelijk.
Jackson glimlachte.
Neen, zeker niet, antwoordde hij.
Maar het is geen kwestie van willen,
Jeb. Ik zal ergens anders werk moeten
zoeken.
Hebt U alles al geprobeerd, me
neer?
Vrijwel alles.
En bij de spoorwegen?
Jackson aarzelde.
Als je me morgen wilt meenemen,
dan wil ik graag probeeren of ze me
daar gebruiken kunnen, voegde hij hem
toe.
Dat is goed, zei Jeb. Toen richtte
hij zich nog verder op: maar er is geen
sprake van dat U hier weg gaat, daar
wil ik niet van hooren......
Jackson staarde hem verwonderd
aan.
Maar al mijn geld is
Och meneer, viel Jeb hem in de
rede, er is nog een massa geld in de
wereld. We hebben allemaal wel eens
geen geld en ik verdien op het oogen
blik genoeq voor ons allemaal en meer
dan dat. Dus U begrijpt het wel. ein
digde hij blij.
Maar Jeb, dat kan toch niet.
Jeb maakte een handbeweging.
U hoeft er niet verder over te
praten, lachte hij. Als U later een mil-
lionair bent, kom ik misschien wel eens
bii U om hulp voor de opvoedina van
Toby, of een van de anderen. Neen,
/*\AT£ttlALlST of
IDEALIST
£ch~fe T-riesche J-leeren-Paai
-10-15 - 90 - Q5 eh per YaonS
verfraaiing van onze gemeente.
Tenslotte heer Burgemeester moeten
wij U erkentelijk zijn voor het stand
punt, dat ge hebt ingenomen ten aan
zien van de poging die bestaat om ons
onze vrijheid en zelfstandigheid te ont
nemen, welke wij echter niet wenschen
prijs te geven. Hetgeen gij ook zeer
goed hebt aangevoeld. Wij willen vrij
blijven en wenschen Geertruidenberg
groot te maken door eigen initiatief,
door eigen willen en kunnen en door
uwe hulp.
meneer, ik laat U niet in de steek.
Al zijn protesten hielpen niet, om
den goedhartigen conducteur van zijn
besluit af te brengen. Jeb maakte op
't laatste een eind aan het gesprek, door
te dreigen 's nachts Jackson's kleeren
weg te zullen nemen, zoodat hij niet
zou kunnen verdwijnen.
Dus bleef Jackson, en omdat hij
niets beters had, stemde hij toe den vol
genden morgen met Jeb mee te gaan,
om te pogen, een betrekking bij de
spoorwegen te krijgen. Maar vóór hij
ging, nam hij zich voor nog een poging
in het zakenkwartier van Evansville te
wagen. Hij had een bezoek gebracht
bij de Evansvillen bank. maar de direc
teur was toen uit. Als hij nu weer geen
succes had, wat heel waarschijnlijk
was, omdat ze op een bank heel secuur
zijn met aanbevelingen, was Jeb's aan
bod het eenige wat hem overbleef.
't Was een schitterende zomerdag,
toen Jackson zijn schreden naar de
bank richtte. De straten waren vol
vroolijke kleuren en jonge meisjes en
jongelui, die daar zorgeloos en keurig
gekleed wandelden. Maar in deze we
ken had Jackson door zijn neerslach
tigheid en verlangen naar huis, geleerd
de dingen philisophisch te beschouwen,
zoodat hij op deze gelukkige jonge
menschen niet jaloersch was.
Hij betrad de koele deftige hall van
het bankgebouw, vernam ditmaal dat
de directeur vrij was en hem kon ont
vangen. Als dit bericht hem al wat
hoop gegeven had, dan zou dez weer
gauw den bodem ingeslagen worden.
Wij kunnen niemand in dit soort
bedrijf in dienst nemen, tenzij hij door
iemand wordt aanbevolen, die voor hem
instaat, of referenties heeft. Dat be
grijpt U. Maar natuurlijk zult U ons
daaraan wel kunnen helpen. Er'fs toe
vallig een betrekking vacant.
(Wordt vervolgd).
(faahvjjfesclie en Laiigstraatsche Courant,
Zich v*rzek«r«n bl| een
goede maatschappij is een
wijze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
M
VERZEKERD ZIJN
De ,,N00RD-BRA8AND" betaalde in 1934
circa f 1.600 000 uit aan hare verzekerden
F 24