Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
HET HOOGSTE HECHT
DE,
nm sum nek
V HALFSLACHTIGHEID,
FEUILLETON
DOSRD BRABAIIB"
V EEN NIEUW GEVAAR.
li 8 UUR GEHEliH
KLOOSTERBALSEM
Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen.
EERSTE BLAD.
DOOR KLOOSTERBALSEM
JAMMER 32.
ZATERDAG 18 APRIL 1936.
59e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs: per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Het oorspronkelijke doel, dat de Ne
derlandsche sociaal-democratische ar
beiderspartij zich stelde is het Neder-
landsche proletariaat te organiseeren
in een zelfstandige politieke partij ter
deelneming aan den internationalen
strijd der arbeidersklasse.
Op het programma der partij staat
voorts de nationale ontwapeningseisch,
welke voornamelijk ten tijde der ver
kiezingen met schoonschijnende argu
menten werd verdedigd en voorgestaan
om propagandistische redenen.
Bijgevolg werd ook kort geleden
door de S.D.A.P. tegen het defensie
fonds gestemd, omdat de kamerfractie
niet eigenmachtig het eens ingenomen
standpunt wilde laten varen.
Nu echter in alle landen der wereld
een geweldige bewapeningswedloop
plaats heeft en men hier in den lande
de dictatuur van nationaal-socialisten
of aanverwante partijen vreest, is er in
de partij een groote verdeeldheid inzake
de ontwapeningskwestie °"t^a^n-
De voorzitter van de S.D.A.P., ir.
Albarda, heeft dan ook tijdens het
Paaschcongres der partij te Rotterdam
qewezen op de „gevaarlijke toeneming
van de spanning in de internationale
politiek, waardoor de mogelijkheid van
een nieuwen wereldoorlog beangsti
gend en beschamend naderbij is geko-
men".
En het gevolg van dit betoog was,
dat men het partijbestuur machtigde
een commissie te benoemen tot onder
zoek van het defensievraagstuk.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
Nadruk verboden.
26.
1 Mei
ken en
ekend.
MANS
alwijk
En het ergste van alles was, dat hij
haar niet zeggen kon, niet eens durfde
laten merken, dat er iets met hem niet
in orde was.
Wat had hij er eigenlijk mee gewon
nen? Hij had leelijk gefaald. Herinne
ringen aan Gloria Fenwick aan haar
vreemde schitterende oogen en haar
slanke gestalte deden een heftig
verlangen in hem opkomen, maar al
zijn gevoelens werden uitgewischt hij
de gedachte aan haar laatste woorden
en de uitdrukking van haar gezicht,
toen hij haar van de mislukking ver
telde.
Hij werd tusschen hoop en twijtel
heen en weer geslingerd. Dat hij ab
soluut blind was voor den werkelij-
ken aard dezer vrouw, maakte geen
verschil. Hij geloofde, dat zij van hem
hield en echt vrouwelijk om een be
wijs van zijn liefde gevraagd had. Zij
had een veel krachtiger natuur dan
hij en naar mate hij haar sinds hun
eerste ontmoeting steeds méér was
gaan liefhebben, was ook zijn angst
voor haar gegroeid. Nu werd hij als
verscheurd door de brandende begeer
te om haar te zien, de vrees dat zij
zich van hem zou afwenden.
Dat was de eerste weinig beslissen
de houding van het congres.
Totdat de commissie haar rapport
heeft uitgebracht, zal de partij het oude
standpunt moeten handhaven, hoewel
men er nu reeds zeker van kan zijn, dat
de S.D.A.P. niet langer de nationale
ontwapening zal verdedigen.
Internationale strijd der arbeiders
klasse was het oorspronkelijke parool
en men schrok er niet voor terug ons
koningshuis in het openbaar smadelijk
te bejegenen, al heeft men dit niet op
het congres willen erkennen. Integen
deel! Nu werd betoogd, dat het uitslui
ten van de nationale emblemen van
ons volk (driekleur en volkslied) in de
sociaal-democratische kringen een er-
gelijke toestand is, waarmede gebroken
moet worden en dat de emblemen van
de nationale gedachte ook „voor de
S.D.A.P. van groote waarde zijn, wijl
zij wortelen in de historie van het volk,
waartoe ook behooren de sociaal-de
mocraten, wier taak het mede is de
groote geestelijke goederen die voort
komen uit de historie onzer natie voor
het volk te bewaren."
Zoo sprak men thans!
Ook de S.D.A.P. keurt de politiek
der huidige regeering af en ziet slechts
één mogelijkheid om daarin verande
ring te brengen, namelijk een samen
werking tusschen „de twee groote ar
beidersmassa's, die zich in Nederland
op politiek terrein bewegen, de soc.-de-
mocratische en de katholieke", daar
geen enkele andere vereeniging de mo
gelijkheid tot een meerderheid in de
Staten-Generaal biedt.
Dus bleef hij een dag of drie in huis
tot zijn verlangen hem te machtig
werd; hij besloot haar op te biechten
dat het hem niet gelukt was het be
geerde halssnoer te bemachtigen. In
stinctief voelde Lloyd, dat hij haar
niet in zijn vertrouwen moest nemen.
Hij ging naar haar toe en werd met
een soort heimelijke vreugde begroet,
alsof ze niet anders verwachtte dan
dat hij haar datgene kwam brengen,
waarom zij gevraagd had.
En toen hij, na haar begroet te heb
ben, niet over de kwestie begon, wend
de ze zich teleurgesteld van hem af.
„Heb je het halssnoer meegebracht?"
Lloyd bleef zwijgend zitten, niet in
staat, nu het zoover was, om zich te
verdedigen. Hij voelde zich ellendig
en wanhopig.
Gloria Fenwick liep met een hoog
rood gezicht de kamer op en neer.
Maar haar brein werkte koel en hoe
wel ze Lloyd niet bepaald vijandig ge
zind was, moest ze na deze groote te
leurstelling toch niets meer van hem
hebben. Hij moest weg, hij begon haar
gruwelijk te vervelen. En veel voor
deel verwachtte ze voorloopig ook niet
van hem.
Wat volgde, ontstelde Lloyd in he
vige mate. Toen ze begon te spreken,
scheen het alsof er geen wolkje aan
de lucht was, maar het werd lang
zamerhand een donderwolk, die snel
en onheilspellend naderbij kwam, tot
die over hem losbarstte, hem neersloeg
en naar de deur dreef, de straat op.
Lloyd stond hijgend op het trottoir,
met den hoed dien ze hem in de hand
geduwd had.
Eenige minuten bleef hij staan, tot
het eindelijk tot hem doordrong, waar
hij zich bevond en hij bemerkte, dat
men hem nieuwsgierig aankeek. Zijn
mond was droog als kurk, zijn keel
als geschroeid en alles was uit
De R. K. Staatspartij zou dus teza
men met de socialisten de regeerings-
verantwoordelijkheid moeten dragen.
Om principieele redenen en wegens de
halfslachtige houding, die de S.D.A.P.
in de door het Paaschcongres bespro
ken punten demonstreert, zullen de ka
tholieken een dergelijke samenwerking
moeilijk kunnen aanvaarden, al maken
de rooden met deze kwestie grooten
spoed, doordat het congres de beslis
sing, of de partij al dan niet aan de
vorming van een nieuwe regeering zal
medewerken door den partijraad zal
laten nemen.
Dit laatste was een voorzichtigheids
maatregel, daar het congres duidelijk
aantoonde, dat de gelederen der partij
vele tegenstanders tegen meergenoem
de samenwerking tellen.
We mogen intusschen wel waardee
ring hebben voor het feit, dat de S. D.
A. P. thans duidelijk positie gaat kie
zen in de door haar te voeren politiek.
Een voorbeeld voor menige andere
partij!
In de Brabantsche plaats Oisterwijk
is een man opgestaan, genaamd Ar
nold Meyer, die de stichter werd van
het Nederlandsche volks-fascisme
„Zwart Front". Wat deze beweging
beoogt, beschrijft deze leider in een
brochure, waaruit men kan concludee-
ren, dat er een nieuw gevaar dreigt,
niet omdat men van het Nederlandsche
volk kan verwachten, dat het zich ach
ter den dictatorandus Meyer zal scha
ren, maar omdat Zwart Front met
haar theorieën vele eenvoudigen van
geest zal misleiden.
Revolutionair is het nieuwe fascis
me uitermate, zooals blijkt uit het or
gaan en de brochure der partij, waar
in men o.m. het volgende kan lezen:
„Wij plegen een moord op het
groot kapitaal,
Een donderend Bravo! voor de
dader.
Steun ons werk, met je hart
en je tand en betaal
Want de dag van den aanslag
snelt nader."
(De taalfouten hebben we laten
staan).
En verder nog: „Wanneer op den
dag van het Zwarte Front zou blijken,
dat het Vorstenhuis niet dienstbaar
zou zijn aan de gemeenschap, dan
wij zeggen het in volle oprechtheid
dan zou ook voor ons dat Vorstenhuis
afgedaan hebben".Opstand is
Het was laat in den middag. Heel
vroeg den volgenden morgen hielp een
taxi-chauffeur, die hem kende, hem de
stoep op, waar de bedienden hem des
morgens vonden en hem, zonder iets
te zeggen, naar bed brachten.
Na dit voorval zag Virginia hem nau
welijks. 't Grootste deel van den dag
lag hij in bed en 's avonds stond hij
op, kleedde zich en at wat, om dan
weer de straat op te gaan. Geschokt
en verslagen, als ze door haar eigen
verdriet was, merkte ze toch na eenige
dagen, dat er iets gaande was en ze
deed wat ze kon, om uit te vinden,
wat haar broer er toe gedreven had,
zoo'n leven te leiden. Maar Lloyd luis
terde onverschillig naar haar smeek-
beden.Laat in den morgen vond ze hem
nog in bed en bezwoer hem toch op
te staan en van de zon te genieten, of
haar zijn moeilijkheden te vertellen.
Hij redetwistte niet met haar, luister
de zwijgend en ging toch zijn gang.
Virginia wist, dat hij zwaar dronk
en dat zij het hem niet kon verhinde
ren. Hij had blijkbaar geld genoeg, of
zag kans genoeg te leenen, om te kun
nen drinken.
En eindelijk liep ze in haar wan
hoop naar rechter Kent, hoewel ze tot
nu toe de gedachte niet had kunnen
verdragen den man te zien, die Jack
son had weggejaagd, want Lloyd had
haar verteld, dat rechter Kent dien
avond was gekomen. Ze wist, dat de
Monroe's nooit zooiels zouden hebben
gedaan, zonder ernstige redenen. Maar
haar plicht tegenover Lloyd dreef haar
hem nu op te zoeken.
Ze vond hem in zijn studeerkamer,
met de kin in de handen en bij 't zien
van zijn gezicht verdween haar wrok
en ze liep met een medelijdende kreet
op hem toe. Ze kon nauwelijks geloo-
ven, dat deze bedroefde in elkaar ge
doken, gebroken man, dezelfde was
Een stijve nek behoeft Ge
dus niet langer te hebben
mIk had den geheelen dag door regen
achtig weer geloopen met een sner
penden wind. Toen ik s'avonds thuis
kwam, kon ik mijn hoofd niet meer
bewegen, zoo stijf waren de spieren
van mijn nek. Ik ging vroeg naar bed
maar liet mij tevoren eens stevig wrij
ven met Kloosterbalsem, 's Morgens
was ik verrast te bemerkendat er
van mijn stijve nek niets meer te be
speuren was. De Kloosterbalsem had
mij in een enkelen nachtof in 8 uur
van m'n hevige stijve nek af geholpen.
S. Sch. te den H.
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrijfiniddel bij
Rheumatlek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten: 62'/a ct. en f 1.04
gewettigd, waar het gezag nalatig is."
Wij prijzen de oprechtheid van deze
beweging; nu weten we tenminste, wat
voor vleesch we in de kuip hebben.
Duidelijk geeft Zwart Front voorts te
verstaan, dat zij de dictatuur en den
totalen staat wil. Deze staat en onbe
perkte heerschappij willen ook bepalen,
wat recht en rechtvaardigheid is, wat
hun terrein is, aan welke wetten het
onderwijs zich heeft te onderwerpen,
wat al dan niet aan den enkeling en
aan de vereenigingen geoorloofd is.
als die zij het laatst gezien had, met
zijn doordringende en toch vriende
lijke oogen, zijn vasten stap en fiere
indrukwekkende houding.
Jackson had méér verdriet achter
zich gelaten, dan hij dien morgen, toen
hij Harrisville verliet, met zich had
meegenomen.
Toen ze de diepte van rechter Kent's
smart realiseerde, besefte ze, dat de
afschuwelijke teleurstelling en 't plot
selinge verloren vertrouwen in zijn
zoon hem verpletterd, gebroken had,
zoodat hij nergens meer voor leefde,
vergat ze even haar eigen verdriet en
poogde hem te troosten.
Hij had haar kalm begroet, zelfs
met iets van zijn oude genegenheid en
hartelijkheid, maar ze was zich toch
bewust van een somberen scheids
muur tusschen hen die niet weg zou
kunnen vallen, tot ze eens datgene,
hetwelk hen zoo zwaar drukte, be
sproken en verbannen zouden hebben.
Verbannen dat wil zeggen, uit hun
gesprekken, want het had in hun hal
ten wortel geschoten. Nadat ze hem
bedrukt goedendag gezegd had, vatte
zij al haar moed tezamen en begon
dapper te spreken. De rechter had
haar noodig en zij hem, maar als ze
ooit dichter tot elkaar zouden komen
door hun gemeenschappelijk verdriet,
moest ze eerst nog zichzelf en hem
pijn doen.
Meneer Kent, wilt U mij vertel
len, wat er dien avond gebeurd is?
Waarom ik wij hem nu verlo
ren hebben? Ik geloof, dat ik wel het
recht heb dit te vragen.
Na een poos vertelde hij het haar,
met doffe stem, die zelfs niet trilde,
maar geheel toonloos en zonder uit
drukking was. Hij deelde haar mede,
hoe hij geroepen was en wat voor ge
schiedenis kolonel Monroe hem ver
teld had; hoe Jackson geweigerd had,
uit te leggen, hoe het halssnoer in zijn
zak was gekomen en ook niet zeggen
wilde of hij wist, dat het snoer in zijn
zak was. Verder hoe de rechter hem
had weggestuurd, opdat hij er vanzelf
toe komen zou naar zijn vader terug
te keeren en alles te bekennen.
Toen hij uitgesproken had, bleven
ze zwijgend zitten, 't meisje steeds niet
hegrijpend en niet overtuigd en de
man in gedachten weer bij zijn zoon,
zoekend en speurend naar een oplos
sing van het mysterie.
Op het laatst wendde hij zich tot
Virginia en legde zijn hand op de hare.
Kindjelief, we moeten dit samen
doormaken. Er is geen uitweg, maar,
wil je me af en toe eens komen op
zoeken? En mag ik eens bij jou ko
men? Wees ervan overtuigd, dat je
mij niet verloren hebt en laat mij voe
len, datik jou niet kwijt hen.
Mijn zoon mijn zoon ben ik kwijt,
maar jij wilt toch nog wel mijn doch
ter zijn, is het niet?
Met oogen, door tranen verblind,
had Virginia haar belofte gegeven.
Toen ze wegging keerde ze zich bij
de deur om en zag hem in elkaar ge
doken zitten, in de zelfde houding, als
waarin ze hem gevonden had, zijn kin
in de hand.
Hierna ging ze vaak naar den rech
ter, als hij aan het gerechtshof geen
plichten te vervullen had, zoodat zij
elkaar in de volgende weken veel na
der kwamen. Dan wandelden ze op en
neer in den tuin van den rechter, vaak
hand in hand, of hij met zijn hand op
haar schouder en praatten dan over
onbelangrijke dingen. Ze noemden
Jackson niet meer, want geen van bei
den kon over hem spreken, tenzij het
ergens goed voor mocht zijn, maar
hun onuitgesproken verdriet bond hen
tezamen.
ArenJ
1 DEI
idelij]
alwiil
5565i
De Echo van het Zuiden,
Waahyksche en Laiigstraatsebe Courant
I- ii 'I
I;
Zich verzekeren bij een
goede maatschappij Is een
wl|ze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
II
VERZEKERD ZIJN
De ,NOOR D-8R A BAN D" betaalde in 1934
circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden
A If Bf ED'C ORIGINEEL TEN IN7AQE
