Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
BET HOOGSTE RECHT
„ROORD IRHinnO"
ABESSINIE
EN DE SANCTIES.
FEUILLETON
MAATSCHAPPELIJKE
„ORDENING" EN ER
WORDT WEER GEBLIKT!
R.K. Hogere Burgerschool met 3-j. c. en
R.K. Hogere Handelschool met 5-j. c. te Waalwijk.
WOENSDAG 8 en DONDERDAG 9 JULI vanaf 9 uur v.m.
m.
Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen.
EERSTE BLAD.
.15-
.30.
va;
Ge
na
^MMER 40. ZATERDAG 16 MEI 1936. 59e JAARGANG.
coop
eater
imes
en V
lt-
ikoc
aak»
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs: per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
[dei
giste-
Vol
enèvt
it|j
>lken
nscti
Send
espr*
i.Oo
l die:
rOEfi
ehat
an
nvoe
het
an ie
irkii
hel|
zooi
dsck
.'rich
de te
Cot
:n ee
rrecl
waai
i son
i het
•inge
n nit
rijve
>rvei
p va
tand
Bit
ïnke
om
al va
h«
ome:
,ING
stere
ti d
's Ni
ndei
rs d
dK.
Tedei
Naar het Amerikaansch bewerkt
llioet
2chta' door
e vei J. VAN DER SLUYS.
lliot
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Toen dezer dagen de Volkenbond
bijeen kwam en besloten werd de Abes-
sijnsche afgevaardigde toe te laten,
verliet de Italiaansche gezant de ver
gaderzaal en zeide dat er niet te spre
ken was met iemand die geen staats
rechterlijke organisatie meer vertegen
woordigt.
Het was een hoon aan het adres van
de vertegenwoordigers der overige sta
ten, die tesamen den Volkenbond uit
maken. dat Aloisi deze woorden kon
spreken omdat deze staten gezamen
lijk zich juist als taak hadden gesteld
om de onafhankelijkheid van Abessinië
te verdedigen.
In die taak zijn ze te kort geschoten.
In feite bestaat Abessinië niet meer
als onafhankelijk land.
Maar toch zal de tegenwoordigheid
van een Abessijnschen „gedelegeerde"
een voortdurende waarschuwing zijn en
een herinnering aan plicht.
De wereld heeft zeker veel goed te
maken aan Abessinië. Moet ze dat
doen door handhaving van sancties?
Sancties zijn wapenen, welke twee
zijdig geslepen zijn en wonden slaan
naar de beide tegengestelde richtingen.
De staten, die de sancties toepasten,
hebben onder dezelve economisch ge
leden en uit dien hoofde is t waar
schijnlijk te verklaren, dat men hier en
daar bereid is om den feitelijken afloop
van den oorlog in Oost-Afrika aan te
grijpen als gelegenheid om met de toe-
van „De Echo van het Zuiden".
GEK
zwa
ira
AAT
136.
-60 c.
Poste*
Sjalot-
id. II
r kg.
-6 c.;
Andij-
c.; id.
3 kool
-3 c.;
'en V2
stuk.
-1 c.;
-3 c.;
Nadruk verboden.
orf
ng uit
3 Han-
ïr, te-
oemle-
voegd,
(zij)
r. V.
34)
Zonder 't antwoord af te wachten,
ging ze voort:
Lief kind, ik heb ook een massa
narigheid meegemaakt. En ik wou U
maar zeggen, dat het niet goed is, bij
de pakken neer te zitten, heusch niet.
Ik doe dat ook niet meer. We krijgen
allen onze moeilijkheden en we moeten
er doorheen en verder leven. 'I Zal wel
ergens goed voor zijn, kind
Dinali wachtte even en streelde v'e
kleine blanke hand, terwijl ze nieuws
gierig naar Virginia's gebogen gezicht
keek.
U bent toch niet boos op oude
)inah, voegde ze er na een oogenblik
aan toe.
Virginia hief haar hoofd op.
Neen Dinah, ik ben niet boos,
maar
Liefje, ik ken dat „maar". Dit is
oen ander geval, wilde U zeggen, niet
waar?
Toen, terwijl Virginia haar ver
baasd aanstaarde:
Dat is het 't juist, liefje, we den
ken allemaal dat ons verdriet 't groot
ste is en niemand ooit zooveel ellende
passing van de sancties te staken. De
Zuid-Amerikaansche republiek Chili
besloot daartoe reeds officieel.
Ook in Nederland gaan stemmen op
om aldus te handelen.
„De Telegraaf" b.v„ die gewoon is
om achter de feiten aan te draven met
een luid misbaar van „Ik heb het altijd
wel geweten, dat het zóó zou gaan!",
vindt, dat sancties nooit kans op succes
hebben gehad. Onze minister van bui-
tenlandsche zaken „had moeten weige
ren mee te werken aan maatregelen,
die een slag in de lucht moesten blij
ven". „In ieder geval heeft hij een ge
legenheid laten voorbijgaan, om aan de
wereld te toonen, dat er te 's-Graven-
hage staatslieden zitten, die oog heb
ben voor internationale realiteiten.
Het keizerrijk van Haile Selassie al
dus constateert het blad is thans in
een gevallen en „daarmee is de zaak
afgedaan". Het heeft geen doel meer
om „door het voortzetten van ondoel
matige sancties den internationalen
handel schade te berokkenen".
Wat „De Telegraaf" dan wèl had
gewild?
Wel, de groote mogendheden hadden
direct na den aanvang van den strijd in
Abessinië het Suezkanaal moeten slui
ten'; Wel erkent de redactie, dat ,.de
Italiaansche regeering waarschijnlijk
geantwoord zou hebben met oorlogs
daden in de Middellandsche Zee
maarhet ontketenen van een nieu
wen Europeeschen oorlog doet blijk
baar aan de doeltreffendheid van de
sluiting van het Suezkanaal als be
schermingsmaatregel ten behoeve van
Abessinië niets af.
doormaakt als wij, maar dat is niet
zoo. We hebben allemaal onze zorgen,
maar we moeten ons flink houden en
dapper zijn, dan zullen we de moei
lijkheden op de vlucht jagen!
Zoo zat de oude negerin te praten,
met haar diepe, overredende stem en
Virginia luisterde met gebogen hoofd,
tot ze begon te begrijpen, dat de ge
dachte aan haar verdriet haar mis
schien te veel in beslag genomen had.
Dinah had gelijk, men moest zich op
de een of andere manier door 't leven
heen slaan, en hoe eerder men begreep
en leerde de toekomst onder de oogen
te zien, hoe beter. Tot zekere hoogte
had Dinah's vriendelijke philosophic
en sympathie, Virginia kalmer en rus
tiger gemaakt, nadat zij vertrokken
was, maar de knagende pijn was er
niet door verdwenen. Ze zou probee-
ren weer als vroeger te leven, of een
nieuw leven op te houwen van de res
ten, die haar van 't oude waren over
gebleven. Morgen zou ze beginnen!
En zoo kwam het, dat Virginia den
volgenden ochtend, Sylvia was gaan
opzoeken. Sinds het bal was ze ei
slechts één keer geweest, maar alleen
om haar oude vriendin te toonen, dat
zij haar geen kwaad hart toedroeg
voor wat er gebeurd was. Sylvia had
haar ook eens opgezocht, maar toen
was Virginia niet thuis geweest.
De meisjes bleven een poosje rustig
hand in hand zitten, nadat Virginia
veelbeteekenend had verklaard, dat zij
natuurlijk vriendinnen waren geble
ven. Ze hadden beiden iets op het hart
en wisten niet hoe te beginnen. Maar
cp 't laatst wendde Virginia zich tot
haar vriendin, met het gebaar van
iemand, die een besluit genomen heeft.
Sylvia, als ik het maar wist! 't
Zou niet half zoo erg zijn, als ik maar
Sancties zijn niet zoo ondoelma
tig als men thans wil doen voorkomen:
ze houden echter één onontkoombaar
gevaar in en dat is hetzelfde als dat,
hetwelk aan een sluiting van het Suez
kanaal was verbonden: ze voeren uit
eindelijk tot een nieuwen, grooten oor
log. Italië heeft ontzaglijke schade ge
leden van de sancties en de Italiaansche
regeering zou er niet misschien alles op
hebben laten zetten om met gifgas
sen in laatste instantie het einde
van den strijd te forceeren, als ze het
niet zoo dringend noodig had gehad
om aan den druk der sancties te ont
komen.
Een beëindiging van de sancties n u.
direct, zou werkelijk een prompte be
looning zijn voor het neerslaan van een
volkenbondslid. Als het eenigszins
kan, moeten de sancties worden voort
gezet als strafmaatregel, zóó gevoelig,
NGDPD BPABAND
Het TOELATINGS-EXAMEN voor de nieuwe cursus wordt
afgenomen op
Voor aanmelding gelieve men gebruik te maken van het
FORMULIER VAN AANGIFTE, dat vanaf heden tijdens de
schooluren kan worden afgehaald aan het schoolgebouw [Mr.
v. Coothstraat 27).
Spreekuur v. d. Directeur: 's Maandags van 4-5 en 7-8 namiddag
De Directeur,
Drs. G. J DE VRIES.
^WMLWUKf^.
VERZEKER U BIJ DE
dat aan hen en anderen de lust beno
men wordt om nog ooit een zwakkeren
broeder te lijf te gaan. Maar het be
houd der sancties is natuurlijk nooit een
nieuwen oorlog waard.
Als we nog eens aan de maatschap
pelijke ordening toekomen, dan verzui-
me de regeering vooral niet om te be
ginnen met orde te stellen op haar
eigen affaires, want de Haagsche or
dening lijkt nog op niets. Het is be
kend, dat ieder departement steeds zijn
eigen gang pleegt te gaan en dat ver
schillende bemoeiingen elkander aldus
vaak doorkruisen, maar nog zelden
vernamen we daarvan zulk sterk staal
tje als deze week.
Nu de voorraad van het ingeblikte
vleesch verbruikt is, heeft men zich in
Den Haag kopzorgen gemaakt over
hetgeen in de plaats van de verstrek
king van het blikvleesch dient te ko
men. Op economische zaken raakte
men daarover aan het prakkezeeren en
óók op sociale zaken èn op landbouw.
Maar ieder prakkezeerde voor zich en
vermeed het zorgvuldig om over de re
sultaten der overdenkingen mededee-
ling te doen aan andere departementen.,
laat staan van met dezelve overleg
te plegen. En het gevolg?
De directeur van het bureau van den
Hanzebond van slagerspatroons deed
daarvan mededeeling op de bondsver
gadering van Dinsdag j.l. De sla
gersbonden hebben tegen de nieuwe
inblikplannen sterk stelling genomen.
Op verzoek van minister Deckers heb
ben de bonden voorstellen kenbaar ge-
begreep, waarom. Kon ik het maar
begrijpen
Ze brak af en keek met betraande
oogen den tuin in.
't Lijkt alles zoo nuttteoos. Ik
kan het niet begrijpen. Wist ik maar
waaromhijhetgedaan
heeft. Kan jij er een verklaring voor
vinden? Heeft hij niets gezegd, dat een
aanwijzing kan zijn? 't Is net, ot er
een donkere wolk overhangt. Ik heb
het gevoel, dat het niet zoo erg zou
zijn, als ik 't maar hegrijpen kon.
maar 't is zoo raadselachtig. O, Sylvia
toe, geef jij me eens een verklaring!
Sylvia sloeg haar arm om Virginia
heen en trok haar naar zich toe, met
oogen, nat van tranen.
Ik begrijp je, liefje, zei ze. Ik
houd ik hield haast evenveel van
hem als jij en ik was ook zoo verbaasd,
maar begrijpen kan ik het niet. En ik
wil je ook wel vertellen, dat ikhet
niet geloof.
Virginia draaide zich snel om en
staarde haar aan.
Wat bedoel je?, fluisterde ze.
Ik bedoel, dat ik niet geloof, dat
hij het halssnoer gestolen heeft Ik ge
loof niet dat hij zoo iets zou doen. En
als hij het wel gedaan heeft, dan was
bij zeker niet van plan het te houden.
Ik geloof 't eenvoudig niet. En begrij
pen kan ik het evenmin.
Maar er was toch geen vergissing
mogelijk, wel? Het snoer werd toch in
zijn zak gevonden? En hij wou niet
zeggen, dat hij het niet weggenomen
had? En je moeder is hem toch op de
trap tegengekomen?
Ja, antwoordde Sylvia bedroetd.
Vader kon 't ook niet gelooven, maar
't bewijs was verpletterend, en hij wou
niets zeggen.
Nu, wat kan het dan zijn? ik be
grijp niel; hoe. Maar Sylvia, geloof
je niet, dat hij had kunnen uitleggen,
waarom hij het deed, als hij 't werke
lijk gedaan heeft. Hij heeft heelemaal
niets gezegd, wel?
Neen, niets!
En hij wou me ook niets vertel
len. Hij ging eenvoudig weg.
Er lag zoo'n wereld van ellende in
deze laatste woorden, dat Sylvia hei
de armen om haar heen sloeg en baal
vast tegen zich aandrukte.
Liefste, het zal eens in orde ko
men, dat weet ik zeker. Ik weet, dat
er een of andere verklaring voor is.
Ze wachtte, terwijl ze wanhopig naar
woorden van troost zocht.
Niemand weet er tenminste iets
van, behalve wij en rechter Kent, ein
digde ze.
O, Sylvia, wat komt dat er op
aan? 't Zou me niet kunnen schelen
of iedereen het wist, als ik hem maar
terug had.
Sylvia zweeg en Virginia kuste haar.
Ik weet wel, dat je dat zei, om
mij te troosten en het zou jou even
min iets kunnen schelen als mij, wan
neer het hekend werd, in vergelijk
met het andere, bedoel ik. Ik denk dat
het voor Jackson beter is als als
hij ooit terug komt.
Ja, 't Is heter zóó. Vader heelt
iedereen er buiten gehouden behalve
rechter Kent en die zal het jou wel
verteld hebben!
Je moeder was er ook hij, hé?
Virginia keek haar vriendin strak aan.
Sylvia, is er niets gebeurd, dat ons op
een spoor kan brengen.
Niets, kindje, ik heb daar ook al
over nagedacht. Rechter Kent heeft
je toch zeker alle bijzonderheden ver-
teld?
Virginia keerde zich lusteloos at.
Neen, zei zij, hij heeft me alleen
verteld, wat ik al wist, ik kon hem
er niet toe brengen, bijzonderheden te
vertellen. Dat kon ik gewoon niel.
Sylvia leunde voorover.
Nu dan, toen Jackson 't je zelf
vertelde, heeft hij toen niets gezegd
ofzei hij toen niets?
Virginia schudde het hoofd.
Hij heeft me niets verteld, ik wist
't toen al. Hij zei alleen, dat hij weg
dat hij weg moest.
Maar ik dacht, dat hij den vol
genden morgen hij je gekomen was,
om alles te vertellen. Was dat niet zóó?
Sylvia aarzelde.
Ik had je al zoo lang willen vra
gen, wat hij je gezegd heeft, omdat ik
dacht dat ik hel dan beter zou kunnen
begrijpen.
Neen, ik haalde hem op weg naar
het station in. Hij had zonder een en
kel woord weg willen gaan, Sylvia,
zónder een woord!
Arm kind! fluisterde Sylvia, maar
ze keek verward.
Maar hoe kwam je er dan ach
ter, Virginia? voegde ze er aan toe.
Niemand ifnders wist er iets van!
ïk hoorde het nog denzelfden
avond. Lloyd kwam thuis en vertelde
't me.
Virginia's oogen vulden zich met
tranen, lnj de herinnering aan dien
nacht.
Ik dacht, dat hij zich vergist had,
en ging den volgenden morgen naar
rechter Kent, om poolshoogte te ne
men, maar Jack was al weg en ik
haalde hem nog juist bijtijds in.
Sylvia ging wat verder af zitten en
keek haar vriendin een oogenbliV
zwijgend aan. Een plotselinge gedach
te baande zich als een gloeiende streep
een weg in haar hersens, maar toen
ze begon te spreken klonk haar stein
rustig.
Wordt vervolgd.
DeEcho van het Zuiden,
sffaahïijlisclie en Langstraatsche Courant,
ti
)US.
31' 1
•v. .«■YiBrtun*-:»"'" livin
ml llll
NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
CONCURREERENDE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIGE VOORWAARDEN