Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
inkliik bezoek aan
BETER SCHILDERWERK
DE GOUDEN BRUG.
„BOORD BRABAHD
R. Crielaars
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen.
n.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
MMER 50.
ZATERDAG 20 JUNI 1936.
59e JAARGANG.
er te
mni-
/oor-
van
2nge-
roor-
luur-
;rpen
rt. In
i van
het
en in
I ver-
dui-
orde
De
imen.
wets,
ening
pen-
(even
i Mei
ingen
ht of
jaar.
Ie op.
leden
even.
jeven
belas-
:hten,
ht en
afge-
ud af
lioen.
tegen
eec
roerd,
39 o/0
r der
lburg
van
iteen-
iloten
den
vesti-
ieken
geen
plaat
rlijke
:n als
ieken
Dreidt
ok in
alge
Ant-
istige
naar
l, een
srwijs
[ekost
aen is
ïnyoc
ekap
aren.
usver
n van
at hel
van
djem-
Noor-
Dins-
9 d€D
st va ff
nlaag
p een
Dogte.
leden
agiers
;1 een
ilaats.
werd
door
naar
ren is
olgen
i zeer
Dit blad verschijnt
V/OENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs: per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
De tweede dag van het verblijf van
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses
Juliana in de stad 's Hertogenbosch
heeft zich gekenmerkt door een buiten
gewone belangstelling van het Brabant-
sche volk, dat in massa's naar de hoofd
stad was gekomen om met de inwoners
Koningin en Prinses een eerbiedigen
groet te brengen. De Koninklijke Gas
ten brachten des morgens een bezoek
aan de overdekte Veemarkthallen,
waar zij ongeveer 10 uur arriveerden.
Een half uur heeft de Koningin in de
hallen vertoefd en daar voorgelicht
door burgemeester van Lanschot. met
groote belangstelling kennis genomen
van den gang van zaken op deze beken
de en steeds in bloei toenemende vee
markt..
Op den terugweg naar het Gouver
nement reed de koninklijke stoet door
de Beurdsche straat, een der wijken van
de stad waar de minder gesitueerden
woonachtig zijn. Hare Majesteit en
Hare Dochter werden door de hier sa
mengestroomde bevolking der wijk al
lerhartelijkst toegejuicht en de rit kon
er zonder eenige stagnatie doorgang
hebben. Er was een voorbeeldige orde.
Het was aandoenlijk te zien hoe oude
vrouwtjes naar voren drongen om de
vorstelijke personen toch vooral goed te
kunnen zien.
De vorstelijke bezoeksters brachten
vervolgens een bezoek aan de Kathe
drale Basiliek van St. Jan, waar H. M.
ontvangen werd door Z. H. Exc. den
Bisschop, Mgr. A. F. Diepen, die ver
gezeld was van de ter stede gevestigde
kanunniken en den archivaris van de
Basiliek. Koningin en Prinses vertoef
den geruimen tijd in het eeuwenoude
Godshuis waar zij door den Bisschop
werden rondgeleid. De koninklijke gas
ten plaatsten haar handteekeningen in
het Guldenboek.
Door de Noorderpoort verliet het ge
zelschap de Basiliek en begaf zich te
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden.)
voet naar de Illustre Lieve Vrouwe
Broederschap, waar de Prinses het in
signe der Zwanenbroeders werd aange
boden.
In den middag circa half vier verliet
H. M. het gouvernement om Zich naar
het stadhuis te begeven, waar Zij door
het gemeentebestuur werd ontvangen.
Een dochter van wethouder M. van
Soestbergen bood de Koningin bloemen
aan en een dochter van het raadslid H.
v. d. Velden offreerde de Prinses een
tuil bloemen. In de raadszaal werd het
raadscollege aan de vorstelijke gasten
voorgesteld.
In zijn toespraak wees burgemeester
Van Lanschot op de symboliek der
komst van H. M. naar het Zuiden, na
de brug te Nijmegen te hebben geo
pend. waardoor weer een keten is ge
slagen tusschen Noord en Zuid en de
volkomen vrije verbinding voor het
snelverkeer een zinnebeeldige beteeke-
nis van de werkelijke eenheid van Ne
derland heeft ontvangen. Spr. noemde
daarom deze komst naar het Zuiden
een symbolische daad, een treffend vor
stelijk gebaar.
Alvorens het stadhuis te verlaten,
plaatsten Vorstin en Prinses Hare
handteekeningen in het Gedenkboek
der stad. Tevens werden aan H. M. en
aan H. K. H. door den burgemeester de
zilveren gedenkpennigen van het 750-
jarig bestaansfeest der stad aangebo
den.
Buiten wachtte den vorstelijken be
zoekers een grootsche hulde. Deputaties
van alle vereenigingen der stad, waar
bij zich voegden afvaardigingen van de
bevolking der aangrenzende gemeente
Vught en de tot de gemeente Den
Bosch behoorende dorpskom van Or-
then, ten getale van ruim 500, waren
met vlaggen en vaandels voor het stad
huis opgesteld. De Kon. Harmonie
's Hertogenbosch bracht de eerste stro-
phen van het Wilhelmus ten gehoore.
De onafzienbare menschenmenigte,
men schat het op 20.000 man, brak in
luid gejubel los toen Koningin en Prin
ses op de pui van het stadhuis versche
nen. Het werd een ware ovatie en het
vertrek der Koninklijke Gasten via den
Hoogen Steenweg en den Stationsweg
werd een ware zegetocht.
Dankwoord van Hare Majesteit.
Na de aanbieding van de zilveren
penningen heeft H. M. de Koningin als
volgt tot den burgemeester gesproken:
Mijnheer de burgemeester,
Mag ik u zeer hartelijk bedanken
voor de buitengewone wijze, waarop u
de gevoelens van de burgerij uwer stad
hebt vertolkt. Ik ben zeer ontroerd door
de woorden tot Mij gericht en door het
geschenk waarmede u Ons hebt ver
eerd.
Het is Mij een bijzonder genoegen
geweest weer een bezoek te brengen
aan 's Hertogenbosch.
Wij zijn diep getroffen door de
grootsche ontvangst door de Bossche
naars Ons bereid en de treffende huldi
ging door de vereenigingen.
LI zult Ons een groot genoegen doen
met Onzen bijzonderen dank over te
brengen aan de burgerij voor de wijze
waarop zij zoowel bij de ontvangst als
tijdens Ons verblijf ir. uwe stad, van
haar verknochtheid heeft blijk gegeven.
EL
1.
Het loopt dr. Delmer's cliënten van
daag niet mee. Onverrichter zake moe
ien zij diens, in Innsbruck welbeken
de woning met het ruime, door een
adelaar gekroonde portiek in de Her
tog Friedrichstraat verlaten.
Reeds twaalf maal ruw geschat
heeft Anton, het bejaarde huis- cn
familiefactotum in zijn beste Hoog-
duitsch den teleurgestelden bezoekers
neegedeeld
Neen, meneer Delmer is vandaag
liet te spreken
Eerst daarna komt hij er toe de
Heine, ovale tafel in den erker van de
tudeerkamer voor twee personen te
•lekken en zijn volle aandacht te
schenken aan een konden schotel met
eenige zeer bijzondere delicatessen, een
flesch wijn van een beroemd jaar en
een schaal met uitgezocht fruit. Be
hoedzaam schuift hij een paar leun
stoelen aan beide zijden van de tafel
en hierna gaat zijn zorg uit naai de
plooien van de kostbare, oude Kelims,
welke de erker van de kamer schei
den
Deze laatste is zeer groot, in haar
vorm bijna vierkant. Van het donker
bruine lederbehang is slechts weinig
te zien, want dit wordt vrijwel geheel
bedekt door een even breede als hooge
boekenkast. Een Oostersch tapijt in
hijzonder mooie kleuren dient als
vloerbedekking. In het midden van het
vertrek troont een mahoniehouten
schrijfbureau van geweldige afmetin
gen. Daarvóór staat een stoel met een
hooge leuning, waarop dr. Delmer zijn
cliënten laat plaats nemen. Het arme
zondaarsbankje noemt Renate Lien
dezen zetel.
Renate Lien is de bewoonster van
„de Lantaarn", de vrouw wier bezoe
ken licht en warmte brengen in dit
vertrek en vreugde en voldoening in
het gemoed van zijn bewoner. Terwille
van een babbeluurtje met haar is
Eugen Delmer gaarne bereid belang
rijke conferenties te verdragen en
dringend om afdoening vragende
processtukken op de lange baan te
schuiven. Door niets en niemand laat
hij zich storen, wanneer hij haar ver
wacht.
Weet u wel zeker, dat mevrouw
Het is Ons tevens een bijzondere
vreugde geweest, na de officieele open
stelling van de Waalbrug als sym
bool van de verbinding tusschen
Noord- en Zuid-Nederland hierheen
te komen, en wees er van overtuigd,
mijnheer de burgemeester, dat Wij van
Ons bezoek de aangenaamste herinne
ringen medenemen.
Het Huisgezin" wijdt aan dit bezoek
een artikel, waaraan wij het volgende
ontleenen:
,,Het Koninklijk bezoek verhoogt en
verdiept het gevoel van nationale saam-
hoorigheid: wie kan het belang van dit
zich één voelen, juist in dezen zwaren
tijd miskennen?
Wijlen Jhr. Ch. Ruys de Beeren-
brouck heeft in het Brabant-nummer,
dat wij voor een vijftal jaren aan de ac-
tueele vraagstukken in ons gewest
mochten wijden, op dat belang gewe
zen.
Vele vraagstukken bewogen en be
wegen nog het krachtig levende, zich
zelf bewust geworden Brabant, streven
de naar het behoud en den uitgroei van
zijn eigene cultuur, maar boven alles uit
schitterde voor Jhr. Ruys het belang
eener sterke nationale eenheid.
Dat de oude, nu overwonnen tegen
stelling tusschen Noord en Zuid begon,
waar een wereldberoemde brug werd
geslagen, moest een symbool voor de
toekomst zijn, zoo schreef de staatsman
wiens laatste openbare woord een plei
dooi voor nationale eendracht en sa
menwerking zou blijven.
Een brug slaan over alle tegenstel
ling, het is zeer zeker een ideaal, dat
diep in het Brabantsche hart leeft, al
hangt het sterk aan zijn tradities, al wil
het de goede verstandhouding met an
dere volksgenooten met behoud van
zijn eigen zelf, en met dat behoud al
leen.
Een vorstin, een volk, een land, zoo
moge Brabant de. Nederlandsche een
heid begeerenswaardig zien en voor
zijn deel in ongeschokte trouw tot ver
werkelijking brengen."
De „Maasbode" schrijft:
Oranje en Brabant één.
Dat komt weer treffend tot uiting bij
het bezoek, dat thans door H. M. de
Koningin en Haar Koninklijke dochter
aan Brabant's hoofdstad wordt ge-
VOOR HINOER GELD
ONDER VOLLE GARANTIE.
VRAAGT PRIJSOPGAAF.
Mr. Schilder
Burg. v. d.Klokkenlaan91.
bracht. De Brabantsche bevolking uit
stad en verren omtrek toont op gulle en
hartelijke wijze haar aanhankelijkheid
en trouw.
Geestelijke en wereldlijke autoritei
ten brengen Koningin en Prinses hun
eerbiedige hulde. De Bisschop van
's-Hertogenbosch, Z. H. Exc. Mgr. A.
F. Diepen, vergezeld van de Kanunni
ken van het Bossche Kapittel en den
archivaris van de basiliek, wacht H. M.
en Prinses Juliana op bij Haar bezoek
aan de Basiliek van St. Jan.
In het gouvernementspaleis en op het
stadhuis hebben er huldebetuigingen
plaats.
Oranje en Brabant één. Dat is vooral
onderstreept door de opneming van H.
K. H. Prinses Juliana in de Zwanen-
broedcrsciinp. Hiermede wordt een al
oude traditie, door Prins Willem van
Oranje begonnen, en door de opeenvol
gende vorsten van het Huis van Oranje
Nassau voortgezet, bestendigd.
Burgemeester van Lanschot mocht in
.zijn toespraak tot H. M. terecht gewa
gen van een symbolische daad: deze
komst naar het Zuiden van Koningin
en Prinses.
De ,,Prov. Bossche Courant" zegt in
z'n verslag:
Boven de hoofden wapperden de
vlaggen en banieren, die in vervoering
werden gezwaaid. Het Oranje Boven
en Leve Wilhelmina, leve de Prinses,
donderde in onafgebroken vreugde
over het plein los. Bijwijlen schenen het
spreekkoren, die in gigantische massa's
de Koningin en de Prinses huldegroeten
toestierden.
Het was een ongekend grootsch oo-
genblik. De Koningin en de Prinses,
vandaag komt? vraagt Anton twijfe
lend. Zijn door een jarenlangen dienst
in dit huis veroverde positie is van
dien aard, dat hij zich een dergelijke
opmerking wel mag veroorloven.
Maar beste kerel, dat behoef je
toch niet te vragen! zegt Delmer, die
in de beste stemming verkeert.
Nu ja, ik bedoel maar, omdat zij
het niet vooruit heeft laten weten, zoo
als anders
iAlsof dat noodig was! Vandaag!
Maar m'n goeie man, weet je dan niet,
wat het vandaag voor een dag is?
Herinner je je dan heelemaal niet
meer wat er vandaag voor twee jaren
gebeurde
Ach neehoe is 't moge
lijk.'..., roept de oude bediende ver
schrikt in een plotselinge herinnering.
Dat ik daar niet direct aan gedacht
heb. nee maar. En zichtbaar
ontevreden over zichzelf, schudt hij
afkeurend het grijze hoofd.
Zijn meester lacht: Nou, erger je
maar niet. Dat kan zelfs jou overko
men, zij het dan, dat je dezen datum
toch eigenlijk niet mocht vergeten.
Want op dezen helderen December
dag is het juist twee jaar geleden, dat
Renate Lien het witte huis betrok, dat
zij halverwege den Iselberg heeft la
ten neerzetten.
„De Lantaarn" hebben de bewo
ners van Lans, Sistrans en alle andere
omliggende dorpen van de helling het
niet ten onrechte gedoopt, want in zijn
eigenaardigen, dobbelsteenvormigen
bouwtrant met zijn hooge, breede
schuiframen, gelijkt het 's avonds, als
alle lampen branden, werkelijk een
groote lantaarn, die het geheele land
schap beheerscht.
Ja, ja, twee jaar woont zij nu al
bij ons, zegt Eugen Delmer langzaam
bij zichzelf, terwijl hij diep in gedach
ten, de handen op den rug gevouwen,
het vertrek op en neer loopt.
De jurist is een zestiger, maar zijn
rijzige gestalte is nog kaarsrecht en
vol jeugdige elasticiteit. Een jeugdige
trek ook ligt op zijn glad geschoren
gelaat, waarvan de huid door de berg
lucht gelijkmatig gelooid schijnt te
zijn, maar jong vóór alles is de goedi
ge warme blik van zijn blauwe oogen
onder de borstelige wenkbrauwen.
Tirol is mijn jeugdbron, pleegt
hij te zeggen, als men hem wat her
haaldelijk gebeurt daarover inter-
pelleert. Als ik in Weenen was geble
ven als compagnon van m'n grooten
broer Frans, dan zou ik nu misschien
ja, zelf waarschijnlijk een be
roemd verdediger zijn, net als hij.
Want tenslotte is m'n vader het ook
geweest en m'n grootvader was in
zijn tijd eveneens een juridisch genie,
waaruit gevoegelijk kan worden ge
concludeerd, dat de Delmers in dit
opzicht min of meer erfelijk zijn be
last. Ongetwijfeld ware ik dan echter
vandaag aan den dag een gebrekkige
cuwe heer met een even respectabele
dosis neuasthenie en dergelijke onver
kwikkelijke ouderdomsverschijnselen.
Ik mag dus van geluk spreken, dat ik
er nog juist op tijd tusschenuit ben
getrokken en me hier heb gevestigd,
waar voor een jurist niet veel anders
te doen is dan het bijleggen van con
flicten tusschen een paar stijfhoof
dige boeren en de behartiging van een
aantal vervelende beheerschaangele-
genheden. Daarmee zijn weliswaar
niet zooveel lauweren te oogsten als
met de even interessante als sensatio-
neele „gevallen", zooals die zich in
een wereldstad als Weenen schier da
gelijks voordoen, maar desondanks
heb ik het beste deel gekozen.
Nooit echter spreekt Eugen Delmer
over de eigenlijke reden, welke er toe
geleid heeft, dat hij het bruisende le
ven van de vroolijke Donau-stad tegen
de betrekkelijke eenzaamheid van de
Tiroler bergen verwisselde.
(Wordt vervolgd).
J12
ide
111
iv.
i de
hans
Aitliljksrkr en Linxslratseke Courant,
Zich verzekeren bi) een
goede maatschappij is een
wi|ze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
M
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZIJN?
De ,,NOORD-BRABAN D" betaalde in 1934
circa f 1.500 000 uit aan hare verzekerden
