Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VERGUNNINGHOUDERS ENDEPERSONEELE BELASTING, DE GOUDEN BRUG ABONNEERT U OP DIT BLAD. WAT MEER GEESTDRIFT J00ÜD SfjyfiND" WEZENLIJK VERSCHIL. wat een pijn! AKKERTJES mm. ij Dit nummer bestaat uit Drie Bladen. EERSTE BLAD. FEUILLETON MUMMER 71. ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1936. 59c JAARGANG. Dit blad verschijnt UITGAVE: Advertentiën moeten Woensdag e| WOENSDAG en ZATERDAG Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur Brieven, Ingezonden stukken, gelden. in ons bezit zijn. enz. franco te zenden aan den Uitgever WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Prijs der Advertentiën: Abonnementsprijs: per 3 maanden 20 cent per regel; minimum 1.50. 1.25. Franco per post door 't geheele Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Reclames 40 cent per regel. rijk 1.40. Bij contract flink rabat. la >id Evenals alle klassen van de bevol king hebben de vergunninghouders zwaar te lijden van den economischen achteruitgang, zooals duidelijk blijkt uit de requesten, welke bij talrijke ge meentebesturen worden ingediend met het dringend verzoek om verlaging van de personeele belasting. Waaraan de noodtoestand in hotels, café's en restaurants is toe te schrijven is een moeilijk probleem. Eenerzijds kan men opmerken, dat iedereen door de crisis wordt belemmerd groote uit gaven voor verpoozing en ontspanning te doen, anderzijds dat de kleine ver teringen nog steeds te duur moeten worden betaald. Nu komt het vakor gaan van Horecaf wel tegen dit laat ste op, maar het is toch een feit, dat de prijzen in de café's over 't geheel niet zijn aangepast aan de tijdsomstandig heden. Horecaf meent, dat de con- sumptie's duur blijven, omdat het pu bliek wegblijft. Men zou met evenveel recht andersom kunnen redeneeren en zeggen: het bezoek aan café's neemt af, omdat het glas bier, het borreltje, de limonade en de koffie nog steeds te duur moeten worden betaald. Momenteel willen we deze kwestie echter niet behandelen, maar er eenigs- zins onze verbazing over uitspreken, dat de vergunninghouders niet ophou den verzoekschriften tot de gemeente besturen te richten om verlaging van de personeele belasting. In de gemeen ten Waalwijk, Loonopzand en Drunen hebben we dergelijke adressen in de raadsvergaderingen behandeld gezien. B. en W. hebben erkend dat de tijds omstandigheden ook voor deze bedrij ven slechter zijn geworden, maar toch ROMAN VAN HANNO PLESSEN. (Nadruk verboden.) 22. Met een diepe zucht vouwt zij het papier open. In plaats van het verwachte machi na schrift ziet ze tot haar verbazing slechts dicht op elkaar staande, schee- ve regels, welke onmiskenbaar door een ongeoefende hand zijn geschreven. Dat kan onmogelijk de gezochte brief zijn. Een andere echter interesseert haar niet; die heeft met haar plannen niets uitstaande. Hoofdschuddend on derzoekt zij de zak verder. Ze vindt nog een kam en een klein notitieboek je, maar geen anderen brief. Misschien heeft Sylvester juist dien met de ver miste portefeuille in het hotel laten liggen of verloren. Teleurgesteld wil Johanna alles wegbergen op de plaats, waar zij het gevonden heeft, als zij plotseling in den brief, dien zij in 't geheel niet wenscht te lezen, haar eigen naam ont dekt. Een oogenblik slaat zij versteld. Aanvankelijk is het een grenzelooze verbazing over de mogelijkheid, dat er iemand zou kunnen zijn, met wien Sylvester Vonberg buiten haar weten over haar correspondeert. Al spoedig echter komt er verzet in haar op tegen een dergelijke handelwijze. Met een moest afwijzend op de verzoeken wor den beschikt. Men heeft in de raads- verslagen kunnen lezen, welke motie ven 5/en W. aanvoerden bij hun af wijzend voorstel. Afgezien van het feit, dat vaak ver laging van de personeele belasting wordt aangevraagd, terwijl men weet, dat deze vermindering onmogelijk is, als in een gemeente het maximum aan tal opcenten op de gemeentefondsbe lasting wordt geheven, en bovendien de biljartbelasting is verlaagd, doet het toch wel vreemd aan, dat de vergun ninghouders telkens op verlaging aan dringen, terwijl andere zakenlieden, middenstanders en arbeiders het even zwaar, misschien in nog sterkere mate, te verduren hebben. Men mag een der gelijke houding gerust zien in verband met het steeds groeiende egoïsme van dezen tijd. Het zou toch grootelijks on billijk zijn, wanneer de overheid de kasteleins zou bevoorrechten boven an dere bevolkingsgroepen. De vergunninghouders mogen dank baar zijn voor datgene, wat reeds ten aanzien van de personeele belasting voor hen is gedaan. De gemeenten, ze ker in geval zij op het punt staan nood lijdend te worden, kunnen thans onmo gelijk bronnen van inkomsten missen. De vergunninghouders hebben te be denken, dat in deze tijden allen, dus ook zij, de lasten hebben te dragen. Wanneer de overheid de zelfstan digheid van een gemeente wil hand haven om vrij te kunnen blijven in haar cultureel en sociaal werk, dan dient zij ook de financiën goed te beheeren en zou het niet wel verantwoord zijn be langrijke bronnen van inkomsten thans op de begrootingen te schrappen. misnoegden blik strijkt zij het papier glad en hoewel met een zekeren afkeer, kan zij zichzelf toch niet beletten van eenige andere brokstukken uit den in houd kennis te nemen. Als wij samen zouden trouwen van mijn goedgeloovigheid en liefde te profiteerenten hemel schreiende ondankbaarheidniet langer voor den gek houdenal te vaak bedrogengenoeg geofferd... probeeren op een andere manier aan geld te komen Onsamenhangende woorden zijn 't, welke echter een ontstellend vermoe den opwekken. Plotseling oplaaiend argwaan verandert na enkele secon den in wantrouwen, dat pijnlijk in Johanna's ziel blijft hangen. In een feilen tweestrijd van uiteenloopende gevoelens behoudt het primitieve in stinct, de mcnschelijke al te men- schelijke kern, de overhand over de opvoeding, het aangeleerde wetboek van hetgeen behoort en wat niet be hoort. En een laatste geringe hoop ligt aan dit elementair doorbrekend in stinct ten grondslag, als Johanna den brief begint te lezen: Munchen, 28 Dec. '35. Beste Sylvester! Je brief heb ik ontvangen en na al het verdriet, dat je mij reeds be reid hebt, was dit wel een bijzon der prettige Kerstverrassing. He laas kon ik je niet omgaand ant woorden, zooals je verlangde, om dat ik een en ander toch eerst eens kalm moest overdenken. Nu echter wil ik je m'n besluit meedeelen en het is me, bij al m'n ellende, een Wij lezen met instemming in het Dgbl. v. Noordbrabant: De doorsnee-Nederlander loopt niet zoo gauw warm. Hij durft niet, al zou hij wel willen en hij wil wel, als het maar niet zoo mal zou staan. Op Ko ninginnedag waren we er weer eens getuige van. Op een bordes van een stadhuis riep een burgemeester, nadat een muziekkapelhet Wilhelmus had verklankt, luide en voor de honderden omstanders duidelijk verstaanbaar: ,,Leve de Koningin! Leve Prinses Ju liana!" Voor zoover wij het konden hooren, waren er slechts éénige perso nen waaronder een onderofficier die den kreet met een luid hoera be antwoordden, terwijl bij het Wilhel mus slechts de genoodigden op het bor des, de surveilleerende agenten, de mi litairen en enkele burgers het hoofd ontblootten of salueerden. Zou men de liefde der Nederlanders daarnaar durven te bepalen, dan zou het er voor ons koninklijk huis bedroe vend uitzien. Het is gelukkig anders. voldoening te welen, dat je dezen brief moet lezen en niet eenvou dig weg kunt loopen, zooals anders als ik je eens iets zei, wat je niet aanstond. Misschien plaagt je ge weten je toch wel een beetje. Eerst laat je me maandenlang je levens onderhoud betalen en als ik het met m'n werk, zelfs als ik nachten ach tereen achter de machine bleef zit ten, niet kan bolwerken, zie je er zelfs niet tegen op een beroep te doen op m'n spaarduitjes. Je schijnt vergelen te zijn, dat je me beloofd hebt mij alles te zullen teruggeven als je je Schlager aan Rivoli zou hebben verkocht. Ik heb altijd ge dacht, dat je het eerlijk meende en het was me ook bekend, dat je met de muziek veel geld kunt verdie nen. Dat heeft de boekhandelaar Goll van den overkant mij ook steeds voorgehouden en daarom heb ik hem voor het verstellen van zijn waschgoed altijd maar weinig in rekening gebracht. Hij was tenslot te de eenige, die begreep, waarom ik dat alles voor je deed en meer dan eens heeft hij het over mijn moe derlijkheid gehad, waarbij hij dan opmerkte, dat ook eenvoudige inen- schen vaak geroepen worden geheel onzelfzuchtig een genie te onder steunen en zoo. Ik heb er nooit iets op geantwoord en alleen maar bij mezelf gedacht hoe verbaasd hij zou zijn als wij samen zouden trou- den, zooals je 111e steeds beloofd hebt. Dan zou het mij immers ook goed gaan en, geloof me, dan zou ik weer jong zijn geworden. Die Alleen: men kan zijn misplaatste schroomvalligheid niet afleggen; men heeft het niet geleerd dat men het na tionale volkslied niet anders dan met ontbloot hoofd en staande mag aan- hooren. En omdat eigengereidheid en recht-tegen-den-draad ingaan den Ne derlanders goed ligt, doen we het lek ker niet, al vinden we het niet mal dat anderen het wél doen. Wat meer geest drift op zijn tijd zou ons, vooral op Koninginnedag, niet deren. En het wil ons voorkomen dat deze aangelegen heid de bijzondere belangstelling ver dient van het lager en middelbaar on derwijs. ,,De Opmarsch" schrijft het volgen de: Nationaal-Socialistische en fascisti sche blaadjes suggereeren hun lezers, dat de eene corruptie de andere opvolgt in Nederland en dat wij als redmiddel moeten grijpen naar de dictatuur, hetzij a la Mussolini, hetzij a la Hitier. Na tuurlijk hebben de communisten hun eigen probaat middel: een dictatuur a la Stalin. Nu gaan wij het feit voorbij, dat de heeren herhaaldelijk doodgewone mis drijven als diefstal, als „corruptie" aan de kaak stellen. Als een man steelt, vervalscht, verduistert, oplicht of regle menten overtreedt, noemt men dat cor ruptie. Als de Rekenkamer veel te hooge uitgaven van crisis-instellingen con stateert, roepen de volgelingen van Hitler en Mussolini: corruptie. Wij hebben er weinig aan, over woorden te vechten, maar op drie din gen zouden wij toch even de aandacht willen vestigen. Vooreerst: er bestaan in Nederland onafhankelijke colleges, gevormd door onafzetbare leden, die toezicht houden en recht spreken. Vervolgens: de feiten bewijzen, dat die colleges over het algemeen hun werk doen zonder aanzien des persoons en hun bevindingen publiceeren, waar- paar jaar, welke ik ouder ben dan jij, zou niemand me hebben aange zien. Maar dat is nu alles een illu sie gebleven. Door je mooie praat jes en beloften ben je er maar al te goed in geslaagd van m'n goed geloovigheid en liefde te profitee ren. En toen je het geld van Rivoli hebt ontvangen, heb je er mij geen cent van gegeven, ja, je hebt er zelfs geen woord over gesproken. Eerst achteraf ben ik alles te weten ge komen, maar toen was het al te laat, want intusschen had je kans gezien je met al je hebben en hou den uit de voeten te maken. Dat noem ik een ten hemel schreiende ondankbaarheid. Of dacht je met je kaart uit Innsbruck van 15 dezer eenvoudig van alles af te zijn? Zoo als je schrijft, moest je naar de bergen, rust en verstrooiing zoeken om weer mensch te worden, om dat je het in het kleinburger lijke milieu niet langer uithield. Maar dan vergis je je toch. Ik laat me door jou niet langer voor den gek houden. Nu, nu je voor de zoo- veelste maal weer eens in de knoei zit, herinner je je plotseling mijn bestaan, schrijf je mij een langen brief en denk je, dat ik jc zal hel pen, omdat je in dat sjieke hotel en dat deftige gezelschap, waarin je schijnt te verkeeren, bent vast- geloopen. Je zweert, dat hel de laat ste maal zal zijn en dat je anders zult worden. Ik moet je de bla mage besparen tegenover die baro nes von Geitler-Hattorf, die 'n def tige, oude dame is en die je door Neem daar nu toch eens een paar "AKKERTJES" voor en lot Uw ver bazing en welbehagen zal de pijn verdwijnen, want AKKER-CACHETS helpen uitstekend bij Rheumaiiek, Rheumatische zenuwpijn, Lendenpijn Spit, Spierpijn, Gevatte Koude, enz. N$der\ar)d%chSmaakloos ouwel-omhulsel ont Product 'j poeder. Ge proeft daardoo? niets. Ze glijden naar binnen.1 Per 12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct, over de Regeering en de openbare mee ning kunnen oordeelen. Tenslotte: noch in Italië, noch in Duitschland noch in Rusland bestaan onafhankelijke colleges en onafzetbare rechters. Er is daar geen enkele open baarheid: zelfs de heele begrooting is er óf poppenkast, óf wordt niet gepu bliceerd zoodat men zelfs de tractemen- ten van de heeren niet kan nagaan. Is er nu één verstandig mensch, die betwijfelt, of onder zulk systeem de knoeierij de schoonste kansen heeft? Als na eenige maanden nazi-bewind, de heer Hitler in hoogsteigen persoon heele holen gaat uitroeien en opper- medewerkers zonder vorm van proces laat neerknallen, omdat zij corrupt wa ren, zooals hij zelf in den „Rijksdag" erkende, wil men dan volhouden, dat in landen, waar elke controle, elke open- baarheid en elke critiek uitgesloten is, haar invloedrijke relaties bij je ver dere loopbaan behulpzaam zal zijn. Reste Sylvester, die verhaaltjes ken ik nu wel langzamerhand en daar loop ik niet meer in. Je hebt mij al te vaak bedrogen. Ik geloof je niet meer. Nu is het uit. Je moet 1111 maar eens probeeren op een an dere manier aan geld te komen. En als je dat gelukt, betaal dan eerst eens je schulden in het kleinbur gerlijke milieu in Munchen aan de Kerkpleinstraat nr. l(i, waar ik 111e voor jou geruineerd heb, vóór je een ander slachtoffer vond en de fijne meneer uithing bij baronessen en andere menschen van adel. Met dezen wensch verblijf ik EMMA KOCH. P. S. Zooeven was de boekhandelaar Goll hier, die medelijden bleek te hebben en me meedeelde, dat hij een baantje voor je heeft. Een ken nis van hem opent dezer dagen een nieuw bier-restaurant aan het Ma- riahilfplein en zoekt een pianist voor 's avonds van 8 tot het slui tingsuur. Loon 6 mark per dag en avondeten met bier, wat me werke lijk heel behoorlijk lijkt. Tramgeld heb je niet noodig, omdat het vlak in de buurt is. Dat dunkt me een kans, waarmee nog alles is goed te maken. Op den duur zul je zeker meer kunnen verenen en wie weet word je dan nog eens dirigent van een goed strijkje. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwybschc en Lanptraatscbe Coirai(t CU. i Zich verzekeren bi] een goede maatschappij is oen wi|ze voorzorgsmaatregel WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN PERSONEN BIJ DE VERZEKERD ZIJN? De ..NOORD-BRABAND" betaalde in 1935 circa f 1.500 000 uit aan hare verzekerden Volgens recept van Apotheker Dumont

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1936 | | pagina 1