MET DE QUEEN MARY
OP DEN ONSTUIMIGEN OCEAAN.
DANIEL DONKERS
Buitenlandsch Nieuws.
Zaterdag 14 November 1936. No. 92.
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
f m As?
ERVARINGEN VAN DEN HEER
GERARD VERWIEL.
Zooals wij in ons vorig
nummer mededeelden, heeft
de heer Gerard Ver wiel
van G. van Loon's Import
Mij. te Waalwijk, den
moeilijken overtocht mede
gemaakt van de Queen
Mary, 's werelds grootste
passagiersschip.
Wij vonden den heer Ver-
wiel gaarne bereid ons een
en ander over zijn ervarin
gen te vertellen.
Ongetwijfeld zullen onze le
zers dit op prijs stellen.
Voor zaken, aldus de heer Verwiel,
moest ik naar New-York en kon met
de 82000 ton metende Normandië de
heenreis maken en met de 85000 ton
metende Queen Mary terugkomen.
De Normandie is volgens een mo
derner plan gebouwd en luxueuzer in
gericht dan de Queen Mary. De bouw
van het Engelsche schip werd wegens
stakingen een drietal jaren ver
traagd, zoodat het begrijpelijk is, dat
de Normandië moderner is uitgevoerd.
De Engelschen zijn zich daarvan be
wust en zeggen zeer karakteristiek: ,,De
Franschen bouwden een hotel, wij een
schip.
Beide zijn het geweldige schepen, die
de crossing (overtocht) normaal gedu
rende 4y2 dag maken. De Statendam
heeft er 10 dagen over gedaan en heeft
er nu nog 8 dagen voor noodig.
Woensdag 4 November om 12 uur
was ik te New-York aan boord van de
Queen Mary gegaan om de terugreis
te aanvaarden. We troffen het mooiste
weer, dat ik ooit op den Atlantischen
Oceaan heb meegemaakt. We bevon
den ons in de zoogenaamde golfstream,
het warme gedeelte van den oceaan en
stoomden op volle snelheid: circa 29
knoopen (het maximum is 30). Het
was het heerlijkste weer dat men zich
kan denken. De passagiers liepen in
zomer-kleeding en vermaakten zich
met tennis en andere sport.
Vrijdagmorgen vroeg was de weers
gesteldheid nog niet veranderd, totdat
plotseling om 11 uur een geweldige
XX.
Daar kwamen bij den jongen de
lang terug gedrongen tranen: „Thuis,
vader! Thuis! Ik ben weer bij U! En
onze oude vogel zingt daarbij!"
„Frits, m'n Frits! M'n zoon, goeie
jongen van je moeder!" stamelde de
oude man. Toen zonk hij achterover
in de kussens en viel in slaap. Zacht
sluimerend schonk God den veel ge-
plaagden man genezing.
De volgende week wezen de mensen
elkaar op een advertentie in het „We
kelijks Nieuwsblad"; de lezers oor
deelden, dat hier stellig de burgemees
ter de hand in had. De advertentie
luidde:
„Langs deze weg deel ik mijn
geachte clientèle mee, dat nu
mijn zoon FRITS als volleerd
en ervaren vakman is weerge
keerd, alle opdrachten weer
prompt zullen worden uitge
voerd.
Aanbevelend,
DANIëL DONKERS, Kuiper.
En, arbeid kwam er genoeg! Vol be
langstelling hadden de mensen die
advertentie gelezen. De oude kleerma-
storm kwam opzetten, welke steeds in
hevigheid toenam en Vrijdagavond op
zijn sterkst was. Dit noodweer duurde
voort, totdat wij 's Maandags het Ka
naal bereikten.
Hoog sloegen de golven tegen de
scheepswanden op en de wind had een
snelheid van 100 K.M. per uur. Het
schip was in rooiing, het heen en weer
schommelen van rechts naar links, wel
ke beweging voor passagiers en be
manning veel onaangenamer is dan het
pitchen (de beweging als van een hob
belpaard). Het gevolg was, dat nie
mand behoorlijk kon loopen, zonder
overal steun te zoeken. Zelf heb ik
meegemaakt, toen ik een kamer ver
liet, dat ik tegen den grond werd ge
smakt, 8 a 10 M. door een gang schoof
en met mijn hoofd tegen een pilaar te
recht kwam. Ik geraakte even buiten
bewustzijn en moest met een glas wa
ter worden bijgebracht. Ik had een
flinke bult op mijn hoofd op den koop
toe.
Enkele mijner mede-passagiers in de
rooksalon tuimelden met de zware fau
teuil, waarin zij zaten, achterover en
kwamen op minder zachte manier met
den muur in aanraking.
In de eetzaal te vertoeven was niet
minder sensationeel. Het gebeurde, dat
door het gewicht van het menschelijk
lichaam de stoel onder je uitbrak en
tegen de tafels stuk sloeg, wanneer het
schip sterk slagzij maakte.
De ergste schok beleefden we Zon
dagavond, toen het schip op de S.O.S.
seinen van de Duitsche Isis zijn snel
heid vermeerderde om assistentie te
gaan verleenen. We zaten met onge
veer 100 personen aan tafel (van de
800 passagiers waren er 700 zeeziek)
toen het schip plotseling een geweldige
slag maakte, tengevolge waarvan al het
servies met de spijzen, mitsgaders de
genen- die aan tafel zaten, tegen den
grond vielen, waarna de menschen
tusschen aardappels, vleesch, saus, enz.
enz. te spartelen lagen!
Ongeveer 15 personen werden ge
wond. Door het snel naar steunpunten
zoeken, braken enkelen hun arm, an
deren eenige vingers of verwondden
zich bloedend aan de nagels.
Het leven aan boord was geheel
veranderd. Het orkest had de muziek
ker deed al zijn best, om de roem van
zijn buurman te verkondigen. Spoe-
dig wou ieder op zijn minst een em
mer, een vaatje of een kuipje van den
Amerikaansen zoon hebben. Het werk
werd steeds naar wens afgeleverd;
spoedig hielp ook de oude vader weer
mee en een tevreden klant bracht het
over aan anderen.
Zó zeer breidde zich de zaak uit,
dat al gauw een flinke knecht in de
werkplaats meehielp; dat was de
oudste van de beide „zwemmers",
's Avonds kwam Maarten, de oude
knecht ook nog wel eens op bezoek.
Die moest horen van Frits' avonturen.
Het volgende voorjaar, toen de
laatste sneeuwklokjes nog nauwelijks
waren uitgebloeid, ging Frits met den
knecht en dikwijls Maarten erbij,
avonds in de tuin werken. Alles werd
omgespit, erwten gepoot, allerlei
groente gezaaid en Daniël Donkers
stond erbij en lachte maar, vooral toen
er tenslotte ook nog aan de Turkse
tarwe werd gedacht. Toen alles klaar
was, werden juffrouw Therebint en
de andere helpers in de tuin op een
Zondag uitgenodigd, om samen met
dankbare harten met Daniël Donkers
feest te \ieren.
Nog even inoeteii we vertellen, wat
er gebeurde een paar dagen, nadat va
der en zoon elkaar weer gevonden
hadden. Juffrouw Therebint heeft het
later aan den dokter verteld. Ze heeft
alles gehoord, want ze zat met haar
breiwerk voor het raam op het dak-
gestaakt, daar het onmogelijk was een
instrument te bespelen. De moedige
pianist wilde telkens probeeren het
klavier aan te slaan, doch de stoel vloog
onder hem uit of de piano maakte een
ritje. Wat niet vastgebonden was,
vloog en schoof!
De snelheid van 28 knoopen moest
tot een van 15 worden teruggebracht.
De Normandië seinde ons per radio,
dat zij slechts 6 knoopen kon halen.
Onder de passagiers was de stem
ming over het algemeen rustig. Er wa
ren er wel enkelen die 'n weinig over
stuur raakten, terwijl anderen den red
dingsgordel hadden omgeslagen, doch
overigens behield men de noodige
kalmte.
Groote indruk maakte het feit, dat,
toen we op de S.O.S.-seinen van het
Duitsche s.s. Isis onze vaart vermeer
derden (hetgeen later onmogelijk
bleek) om hulp te verleenen, wij op de
plaats des onheils, 400 a 500 mijl buiten
de Engelsche kust, Maandagmorgen
slechts een leege sloep aantroffen,
waarin misschien wel een 20 man kon
den gezeten hebben, die waarschijnlijk
verloren waren.
Ook van een ander schip bereikten
ons noodseinen, doch later werd ge
meld, dat de Queen Mary geen hulp
meer hoefde te bieden, daar andere
schepen reeds ter plaatse waren.
Toen we eindelijk binnen het Kanaal
kwamen heb ik mijn vrouw per tele
foon vanaf het schip gerustgesteld en
ben te Cherbourg aan de Fransche
kust aan land gegaan."
Aldus vertelde ons de heer Verwiel,
dien we wel geluk mogen wenschen met
zijn behouden thuiskomst van een druk
ke zakenreis met zulk een avontuurlijk
en sensationeel slot.
De heer Verwiel heeft ons nog een
idee gegeven van de geweldige afme
tingen en de kostbare installatie van
de beide zeekasteelen.
Wanneer b.v. een man 48 uur per
week werkt, dan zou hij 2 jaar noodig
hebben om de electrische lampen van
de Normandië te vernieuwen.
Het plafond van de grill (restaurant)
van dit schip is met bladgoud bedekt,
de wanden zijn geheel van glas ver
vaardigd, terwijl de electrische verlich
ting het interieur tot één lichtzee
maakt.
Er zijn winkels, schouwburgen, dans
salons, zwembassins, tuinen en sport
terreinen aan boord.
De telefooninstallatie is ingewikkel
der en duurder dan die van La Ville de
Nantes, een stad van 100.000 inwoners.
De Queen Mary is 180 voet hoog en
langer dan de Eifeltoren te Parijs, na
melijk 1018 voet. Elk van de 24 onzink-
bare sloepen kan 145 personen bevat
ten.
Niet minder dan 30.000 electrische
lampen verlichten de Queen Mary. De
passagiers kunnen telefoneeren met elk
deel van de beschaafde wereld.
Door de reusachtige schoorsteenen
van het machtige schip zouden naast
elkaar drie zware locomotieven kunnen
rijden. Elk der vier schroeven weegt
35000 K.G. Over de 10 millioen rivets
zijn gebruikt bij de constructie van het
zeekasteel, dat een kracht ontwikkelen
kan als 50 der modernste locomotieven.
Voor een reis heen en terug heeft de
BELGïë VERBIEDT RECRUTEERING
VOOR SPANJE.
De Belgische minister Bovesse ver
klaarde, dat de regeering vast beslo
ten is elke recruteering voor Spanje
te verhinderen. Hij herinnert er aan,
dat de wet ieder, die door een vijan
dige actie, welke niet door de regee
ring is goedgekeurd en den Staat in
gevaar brengt ten opzichte van een
vreemde mogendheid, straft met een
gevangenisstraf van 10 tot 15 jaar.
HET ROMEINSCHE IMPERIUM.
Door Oos/enrijk en Hongarije erkend.
Aan een banket, dat bondskanse
lier dr. Schuschnigg te Weencn ter
eere van de vertegenwoordigers van
het Rome-pact gaf, is door Oostenrijk
en doo rHongarije officieel het Ro-
meinsche keizerrijk erkend.
De Hongaarsche minister van bui-
tenlandsche zaken von Kanya ver
klaarde, dat de Hongaarsche rijks
regent Horthy, bij zijn aanstaand be
zoek aan Rome deze erkenning zal be
vestigen en den koning van Italië hul
digen als keizer van Ethiopië.
Bondskanselier Schuschnigg hief z'n
glas op, op het welzijn van „den ko
ning van Italië, keizer van Ethiopië.
GRENSSTDIJD IN HET VERRE
OOSTEN.
Volgens een te Peking ontvangen
bericht hebben de Chineesche troe
pen, welke de Noordgrens van de pro
vincie Soei Joean verdedigen, den
aanval der Mandsjoerijsch-Mongool-
sche afdeelingen afgeslagen.
In bevoegde kringen in men van
meening, dat deze Mongoolsche inval
hoogstwaarschijnlijk ten doel heeft,
Queen Mary 60.000 eieren noodig,
20.000 K.G. vleesch, 200 kisten appe
len, 850 Engelsche ponden thee, 1200
koffie, 128.000 suiker, 6000 K.G. ver-
sche visch enz. enz.
Uit dit cijfermateriaal moge blijken,
hoe geweldig de Queen Mary en hare
installatie is.
Men zou slechts wenschen een tocht
je ermee naar New-York te kunnen
maken, maar dan onder gunstiger om
standigheden als onze welwillende ver
teller beleefde, al blijft anderzijds een
dergelijke zeldzame beleving, bij gun-
stigen afloop, een zeer bijzonder en
sensationeel avontuur.
de sterkte van de Chineesche verde
digingstroepen in Soei Joean vast te
stellen.
Gelijktijdig met het bericht over de
Chineesche overwinning werd gemeld,
dat een omvangrijk transport levens
middelen uit Kalgan is vertrokken,
hetwelk vermoedelijk bestemd is voor
de troepen, die Soei Joean zijn bin
nengevallen.
In verband met dit verontrustende
grensbericht hebben de Chineesche
studentenvereenigingen Tsjang Kei
Sjek telegrafisch aangespoord, per
soonlijk het bevel over de verdedi
gingstroepen van Soei Joean op zich
te nemen.
DE BURGEROORLOG IN SPANJE.
Madrid onder granaatvuur.
„Wfjk voor wijk zal worden
vernield". De nationalisten
talmen.
De rooden doen momenteel wanho
pige pogingen om den ring, die Fran
co rond Madrid heeft gelegd, te ver
breken. De nationalisten hebben ech
ter veel moeite om de stad te belege
ren, daar de volksfronters zich hard
nekkig verdedigen en stand weten te
houden.
Madrid is herhaaldelijk onder vuur
genomen en heele huizenrijen geraak
ten in brand.
Generaal Franco verklaarde in een
interview, dat het bombardement van
Madrid zal worden voortgezet tot de
stad zich overgeeft. Madrid zal wijk
voor wijk worden vernield, zeide de
generaal, hoe diep ik dit ook betreur.
In bepaalde volksfrontkringen be
gint men blijkbaar in te zien voor een
verloren zaak te vechten.
OPLOSSINGEN VAN DE VORIGE
WEEK.
1.
Ieder huis, heeft zijn kruis.
Fruithuis; hinderen; nest; Zuiden;
dijk.
2.
Er is niets nieuws onder de zon.
Zeden; iedereen; roos; Winter;
sneeuw; winst.
3.
Wie niet horen wil moet voelen.
Moeten; rente; wielrenner; Willem,
hovenier; Oome.
4.
Zonder kruis geen kroon.
Koningin; kruin; doos; roer; ge
nezen.
NIEUWE RAADSELS.
1.
Onderstaande vormt een spreek
woord van 9 woorden of 44 letters.
8, 41, 23, 31, 17, 6, 28 bloemenstam.
3, 29, 15, 16, 9, 24, 17, 30, 27, 7
mooie wilde zangvogel
22, 18, 5, 42, 28 klein roofdier
17, 4, 34, 10, 3, 38, 16, 35, 14, 32
is de grootste schat
37, 33, 36, 39, 15, 14, 12, 27, 9, 14, 43
gelukwens
13, 11, 44 en 25, 30, 26, 20 zijn
hemellichamen
17, 1, 40, 21, 19. 17, 2, 31 omhoog
gegaan
2.
Onderstaande vormt een spreek
woord van 14 woorden of 51 letters.
21, 22, 23, 2, 15, 30, 21, 8, 44, 47, 5,
14, 41, 6 wintervermaak
1, 25, 19, 10, 40, 26, 21, 33, 47, 5, 45
voor wielrenners.
50, 42, 51, 47, 20, 25, 36, 2, 37, 47, 16
bewijs van toegang
32, 20, 3, 18, 37, 30 zeer weinig
21, 39, 46, 12, 9, 47, 29, 11, 48
vlugge reisgelegenheid.
7, 42, 31, 25, 47, 27, 38, 43, 45 werkelijk
13, 46. 48, 30, 35, 28, 42, 21, 16, 8, 12.
12, 24, 39, 4 expositie.
36, 2, 51, 17, 49, 12 nachtvogel.
13, 34, 47. 8, 44, 36, 12, 35, 36
kerkuurwerk
kamertje. Frits zal aan het bed van
zijn vader en vertelde van zijn Cali-
fornische avonturen. De oude man,
met wien het steeds beter ging, kon
die verhalen wel verdragen. Hij zat
rechtop in bed met de armen voor
zich op het dek. Frits vertelde, hoe
hij die messteek opgelopen had en
daarbij het opgegraven goud hem was
ontstolen. Hij moest toen weer hele
maal opnieuw beginnen, om geld te
verdienen. Hij had gaarne een plaatsje
gevonden als kuiper bij een groten
wijnbouwer. Juffrouw Therebint had
hem duidelijk horen zeggen:
„Maar dat weet U allemaal wel,
vader, daar heb ik U toen immers zo'i»
lange brief over geschreven". De oude
man had daarbij zijn zoon met grote,
vragende ogen aangekeken, maar die
scheen dat niet te merken.
„Ja, vader", ging Frits weer verder,
„nu weel ik wel, dat het slecht van
me was en dom ook. Maarzo wordt
je nou eenmaal, als je in de vreemde
bent. Ik dacht werkelijk, dat het 't
beste was, nou niet meer naar huis
te schrijven. Alleen maar verdienen
en nog 'ns geld verdienen en dan als
ik eindelijk genoeg zou hebben, dan
naar huis terug gaan. Maar het duur
de zo lang, vader. Het geld verdienen
ging zo langzaam, vader. En soms
kreeg ik 'n groot verlangen, om U
toch maar 'ns te schrijven. Maar ik
dacht, als U een brief van mij krijgt,
dan denkt U, dat ik spoedig thuis
kom, want dat had ik immers in die
laatste brief beloofd. Maar, vader
al die centen zijn zuur verdiend!"
De oude man was weer kalm ge
worden en drukte zijn zoon de hand.
Hij nam het Frits helemaal niet kwa
lijk, dat hij niet zóveel geld had kun
nen oversparen, maar toch gekomen
was. „Jij bent er, m'n jongen, en daar
bij dat geld; dat is méér dan genoeg".
Maar de zoon voelde wel, welk een
groot verdriet er achter de woorden
van zijn ouden vader school. Plotse
ling schoot hem een gedachte in, die
hem verschrikt naar den ouden man
deed kijken.
„Maar vader", riep hij en hij be
dwong zich, om den ouden man niet
té hard te doen schrikken, „U hebt
de brief niet gekregen
Een ogenblik keken vader en zoon
elkander in de ogen, alsof ze elkaar
niet goed durfden aan te kijken. Ein
delijk sprak de oude man langzaam:
„Nu je me er zo rechtsreeks naar
vraagt, m'n jongen, neen, die brief
heb ik niet gekregen".
„En U hebt al die tijd niets van mij
gehoord, als wat die doordraaier, die
„Amerikaan", hier in de stad heeft
rond verteld".
„Anders niks; dat alles heeft-ie me
zelf verteld!"
Dit was té veel haast voor den zoon,
wanneer hij zich het verdriet van zijn
vader góed .indacht: „O, vader, hebt
U dan al die tijd maar zitten uitkij
ken en wachten, vader? Maar, da's
verschrikkelijk!" stamelde hij.
Wordt vervolgd.
DIE KLEINE ANS.
Er woonde in een bos een houthak
ker met z'n vrouw en enig kind, dat
hete Ans. Ans was 'n braaf kind, ze
hield veel van Maria en bad .elke dag
haar rozenkrans, en als ze haar rozen
krans niet kon bidden bad ze er min
stens één tientje van.
Maar op 'n keer ging ze in het bos
wandelen en daar stond ze aan een
viersprong en ze wist niet waar ze
heen moest, hier was ze nog nooit ge
weest. O, ze was zo bang, en 't begon
al donker te worden, 't Was zeker al
acht uur. Ze begon te huilen. Maar
toen dacht ze aan haar rozenkrans en
haalde hem uit haar zak en begon te
bidden. Ze had al 't twede rozenhoedje
onderhanden en zag daar 'n vrouwtje
aankomen, 'n heel oud vrouwtje, met
'n takkebos op haar rug. Ze ging naar
Ans toe en vroeg: „Ben je verdwaald?"
„Ja", zei Ans. „Waar woon je?" Ik
woon hier in het bos, met mijn vader
en moeder en vader is houthakker".
„Zal ik je naar huis brengen?" „Astu-
blief juffrouw".
Ze gingen enige laantjes door en
daar zag ze hun huis: moeder stond
voor de deur te kijken. Moeder was
Ans ook al zoeken en daar kwam Ans
met 'n juffrouw aan.
„Dag Ans". „Dag moe, ik was ver
dwaald". „Maar kind, je moet ook niet
zo ver het bos in gaan". „Ik was aan
't wandelen."
„Dank u wel, juffrouw, dat u haar
thuis gebracht hebt, zei moeder tot de
juffrouw, die er nog stond.
„Geen dank hoor", zei de juffrouw.
„En jij gauw naar bed".
DOOR
JAN DE JONGE.
M< ~3-"TS
j£r4m
