Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNE.
FEUILLETON
„I0QRI IHRAHI"
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD.
NUMMER 32.
ZATERDAG 17 APRIL 1937.
60e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk/ 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag el
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
N.V.V. VERKLAART ZICH
TEGEN DE SIT-DOWN-
STAKINGEN.
Op de vraag, welke houding het
N.V.V. inneemt ten opzichte van de in
Frankrijk en de Ver. Staten thans aan
de orde van den dag zijnde sit-down-
stakingen, heeft de tweede voorzitter
van het socialistische vakverbond, de
heer S. de la Bella, thans een duidelijk
antwoord gegeven: het N.V.V. acht de
bezetting van fabrieken in strijd met de
wettige weg, en is niet voornemens de
ze strijdmethode voor zijn rekening te
nemen.
De vraag was in feite opgeworpen
door een artikel van den heer F. van
der Wal in het Grafisch Weekblad",
waarin hij betoogde, dat sit-down sta
kingen niet in strijd kunnen worden ge
acht met de democratie. Hij schreef
o.m. over de bezettingsstakingen, dat
zij geenszins de beteekenis hadden, dat
men den eigenaar van zijn eigendom
wilde berooven:
..Alleen wenste men zijn, in de kapi
talistische samenleving volkomen er
kende recht, om aan de arbeiders
zo weinig loon uit te betalen als
maar even mogelijk is, te bekorten
door de gelegenheid om onderkrui
pers aan te werven en aan het werk
te zetten, te beperken. Of dit nu zo'n
vreselijke en de samenleving in hart
en nieren aantastende daad was en
is, kunnen wij nog niet dadelijk toe
geven. In elk geval bevordert dit op
treden de vrede, doordat conflicten,
die anders bij grote stakingen zo
vaak ontstaan, voorkomen worden.
De regeeringen van Frankrijk en
Amerika hebben dan ook het staats
geweld niet willen toepassen, ten
einde de bezette fabrieken te doen
ontruimen. In Amerika is van reac-
van „De Echo van het Zuiden'
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
Even zweeg het meisje, toen: Ik mkg
Jenny niet. Ik moet nu eigenlijk Lady
Marr zeggen... zoo is ze. Dit laatste
met een grimmig lachje.
John ontving een indruk, waar hij
niet direct weg mee wist. Hij legde
dien indruk terzijde in een hoekje
van zijn bewustzijn, om hem later te
analyseeren.
Dus u nam het vorig jaar 15
April op deze plek afscheid van Anne
Belinda? Had u een idee, dat u voor
langen tijd afscheid nam?
Delia streek haar weerspannige
haren naar achteren.
Neen, absoluut niet. Ik dacht,
dat ze met een dag of twee terug zou
zijn. Dat deed ze zelf ook, maar ze
kwam niet terug. Jenny is terugge
komen, Anne niet. Er werd gezegd,
dat ze ziek was en daardoor niet bij
de bruiloft kon zijn. Maar ik geloof
er niets van.
Waarom gelooft u het niet?
Weer kwam dat trieste lachje van
daarnet.
tionnaire kapitalistische zijde daar
toe wel aangespoord geworden, doch
president Roosevelt met zijn groote
bezadigdheid, heeft daaraan niet wil
len medewerken. De reusachtige sta
kingen in de Verenigde Staten zijn
op deze wijze afgelopen, zonder dat
er bloed gevloeid is."
Mede naar aanleiding van een over
deze artikelen ontstane polemiek, pu
bliceert nu de heer De la Bella in ,,Het
Volk" een artikel, waarin hij zegt, dat
het standpunt van den heer Van der
Wal zeker aanvechtbaar is. Hij schrijft
o.m.:
,,In een land als het onze zullen
de arbeiders een redelijk bestaan
moeten veroveren door versterking
van hun vakorganisaties en door
vergroting van hun politieke macht.
Deze weg heeft de moderne arbei
dersbeweging gedurende tientallen
van jaren niet zonder succes ge
volgd.
Deze wettige weg wensen wij ook
in de toekomst te gaan. Daarbij
wekt het intusschen bezorgdheid,
dat herhaaldelijk getracht wordt de
toepassing van het stakingswapen
en van het middel van de boycot te
bemoeilijken. Wij nemen vooral te
genwoordig een streven waar om
onderkruipers te vergemakkelijken.
Men spreekt dan van „recht op ar
beid", een recht, waarvan de 400.000
werkloozen in Nederland overigens
weinig merken.
Intusschen is er geen enkele reden
om niet duidelijk uit te spreken, dat
wij de bezetting van fabrieken, enz.
met de wettige weg in strijd achten.
Van der Wal heeft dat middel niet
aangeprezen, integendeel, hij heeft
er tegen gewaarschuwd.
Het ging om de motiveering.
Hij doet Demosthenes kwaad
Hij vermoordt 'm
Maar Justin! bestrafte de moe
der. Het kwam er weer ven hulpeloos
uit als het „Maar Cyril!" van straks.
Justin stampvoette driftig.
Hij vermoordt 'mHij vloog op
John toe, pakte hem bij zijn mouw
en trok hem in de richting van de
deur.
Komt u astublieft mee, smeekte
het kind.
Mijn pad, lichtte Justin met een
snik in. En Tin vermoordt hem!
John liet zich gewillig de kamer
uittrekken. Dan zullen we dien on-
c'eugenden Tin eens een pak voor
zijn hroek geven! kondigde hij opge
wekt aan.
Door een zijdeur kwam hij met
zijn jeugdigen begeleider op een
stoppelig grasveld, omgeven door een
lagen aarden wal. De roode Cyril en
nog een jongen waren bezig steenen
te gooien naar dat walletje. Justin
liet John's pols, dien hij al dien tijd
stevig omklemd had gehouden, los,
en wierp zich op den in gebogen hou
ding staanden Cyril, die oogenblikke-
1 ijk zijn evenwicht verloor en razend
en tierend op den grond viel. Augus
tine, een steen in de hand, draaide
zich op zijn hielen om; hij was een
leelijke jongen met een onaangenaam
uiterlijk en zijn handen hadden blijk
baar nog geen kennis gemaakt met
den nieuwen nagelborstel, waarvan
zijn moeder gesproken had.
Waar is Demosthenes? hijgde
Justin.
Afgetuigd! deelde Cyril minzaam
Wanneer Van der Wal bedoeld zou
hebben, dat het wel als een wettig
middel is te beschouwen, dan kun
nen wij deze opvattingen niet delen.
Het bestuur van het N.V.V. is
dan ook het spreekt trouwens wel
vanzelf niet voornemens, deze
strijdmethoden voor zijn rekening te
nemen, daaraan enige medewerking
te verlenen. Integendeel, het zou zich
hiertegen ernstig moeten verzetten.
De arbeiders, di?: hun belang be
grijpen en tot de machtsformatie ge
komen zijn. die nodig is om hun le
venspeil zoveel mogelijk te bescher
men of te verbeteren, hebben deze
onwettige strijdmethode die trou
wens eer te beschouwen is als een
uiting van zwakte, dan van kracht
niet van node, omdat zij in hun
vakorganisatie het middel vinden ter
verdediging hunner directe belan
gen, terwijl d% noodzakelijkheid van
een wijziging van de economische
structuur langs politiek-parlementai-
re weg zal dienen te worden verwe
zenlijkt."
EEN POLIS
LEVE N S VE R ZEKERIN G
mede. Hij krabbelde overeind, maar
voelde onverwacht een zware hand
op zijn schouder.
Wat voeren jullie hier uit?
vroeg John streng.
Wij nemen zijn oude pad te gra
zen, luidde het brutale wederwoord.
Ben je zelf wel eens goed te
grazen genomen, om in je eigen mooie
taal te spreken?
Cyril bleef het antwoord schuldig
en trachtte zich los te rukken. Augus-
tine verschafte met een norsche stem
inlichtingen.
Hij is in een gat gekropen; er is
niets met hem gebeurd. We wilden
hem alleen maar eens een heetje aan
hel schrikken maken. Maar die kin
derachtige jongen grient altijd zonder
reden.
Delia voegde zich bij de groep.
Ik dacht, dat jullie zouden gaan
theedrinken bij mevrouw Anderson.
Waarom kunnen jullie Justin niet
met rust laten?
Och, het is alleen maar die el
lendige pad van hem; we doen hèm
niets.
Delia keek boos.
Het kan me niet schelen wat
jullie precies gedaan heht; je moet
hem met rust laten en zijn beesten
ook. Als jullie nog naar mevrouw
Anderson willen, is het meer dan tijd.
Hel tweetal droop af en John keek
zc na tot ze in het huis waren ver
dwenen. Hij had grooten lust de
hoofden van de twee plaaggeesten
tegen elkaar te slaan. Toen ze uit het
gezicht waren keerde hij zich om.
ALLEMAAL EVEN
KINDERACHTIG.
Naar aanleiding van de mededeeling
des heeren Mussert dat hij, „als hij aan
de macht komt" het Amsterdamsche
Centraal-station zal laten afbreken en
er een soort Siegesallee voor in de
plaats zal stellen, merkt de „Vrijzinnig
democraat op:
Maar de heer Mussert heeft zelf
niet veel verwachting dat hij spoe
dig aan ons volk deze weldaden zal
kunnen doen deelachtig worden,
want hij deelt ons tevens mede, dat
hij zelf verwacht, dat bij deze ver
kiezingen 90 pet. van ons volk zich
tegen hem zal uitspreken. Hij ver
wacht immers 10 zetels. Hij zal ze
niet hebben! De N.S.B. wordt steeds
meer de lachhoek van de politiek.
De potsierlijke oekaze, waarin ge
hoord de algemeen politieke raad en
andere instanties besloten wordt,
dat de R. K. Staatspartij in het ver
volg zal worden aangeduid als
„Staatsgreeppartij", de circulaire:
„Kunt ge nog wandelen, wandel dan
mee!" waarin de N.S.B.-ers worden
uitgenodigd in Utrecht te gaan wan
delen. 't is allemaal even kinderach
tig, en elke ernst blijkt zoek. Er zijn
waarachtig groter vraagstukken, die
het leven van ons volk bepalen, dan
de afbraak van het Centraal Station
en de plaats van standbeelden!
Waarlijk de scherpe teruggang der
N.S.B. in de laatste maanden is maar
al te verklaarbaar.
Het blad had er ook nog de volgen
de aardigheid kunnen bijvoegen, die wij
vonden in het hier in 't Zuiden ver
spreide pamflet „Op de bres":
Zacht zoemend glijden de nieuw
ste en duurste modellen van auto's
door Tilburg's straten.
De fabrikanten, diep in de kussens
van hun peperdure wagens wegge
doken, genieten volop van hun pas
door de devaluatie opnieuw verwor
ven rijkdommen.
Justin lag geknield bij den wal, druk
bezig met pogingen om zijn geliefden
Demosthenes uit zijn schuilplaats te
lokken. Delia stond, zonder eenige
aandacht voor de dingen om haar
heen, in een boek te lezen. Plotseling
dacht John aan wat haar moeder
verteld had: dat Anne Belinda haar
dikwijls boeken leende. Een onder
houd met Delia zou misschien nieuwe
gezichtspunten openen! Hij ging op
haar toe en met zichtbaren tegenzin
maakte zij zich uit haar lectuur los.
Ik moet nog even afscheid van
uw moeder gaan nemen. Ik ben bang,
dat mijn bezoek haar niet erg gelegen
kwam.... ze had het druk geloof ik.
Moeder heeft het altijd druk.
Het werd op een toon van kalme
onverschilligheid gezegd.
Ik moet haar in ieder geval
goedendag zeggen vóór ik ga. En mis
schien kunt u mij dan den kortsten
weg naar het kasteel wijzen. Er is
van hier immers een weg binnendoor
naar Waveney Hall nietwaar?
Maar u bent toch met de auto?
Zeker. Maar als er een kortere
weg is, had ik toch graag, dat u mij
dien wees. Dan kom ik straks den
wagen wel weer halen.
NOG MEER MYSTERIE.
John nam afscheid van de predi
kantsvrouw en wandelde met de verre
van toeschietelijke Delia door den
verwilderden tuin.Ze Jiield het boek
onder haar arm geklemd en haar
VERBODEN TE ROOKEN MENEER
ZELFS RUPE TABAK!'
In het centrum der stad worden
braspartijen gehouden, waarbij den
anderen dag 's morgens de half-lee-
ge champagneflesschen op de straat
liggen.
Het gaat de liberale fabrikanten
weer goed!!!
Er is immers opleving in de textiel
industrie. Steenberghe, de Voorzitter
van de Tilburgsche Kamer v. Koop
handel, heeft het immers zelf gezegd.
T extielarbeiders!
Weet ge nog hoe al onze loons
verlagingen werden gemotiveerd?
Was het niet, omdat het bedrijf
de vroegere loonen niet meer kon
opbrengen?
En nu?
Nu zouden wij toch even zoo
vroolijk loonsverhooging moeten
krijgen!!! Het bedrijf kan het toch
weer dragen!!
Of moeten de fabrikanten eerst
even op adem komen?
Moeten wij arbeiders dan niet op
adem komen?
heele houding liet hem niet in twijfel,
dat ze hem liefst zoo gauw mogelijk
kwijt wilde zijn om verder te kunnen
lezen. Maar John dacht er niet aan
haar los te laten en het leek hem het
beste maar met de deur in huis te
vallen.
Ik wilde graag over mijn nichtje
Anne met u praten. U kende haar
goed, nietwaar?
Delia keek ontsteld op. Bij nauw
keurige beschouwing was haar ge
zicht niet onaantrekkelijk; ze had
ïange, donkere wimpers en mooie
grijze oogen,
O, begon ze, om direct weer
abrupt te zwijgen. Maar het lustelooze
onwillige was als bij tooverslag van
haar afgevallen. Nogmaals zei ze „O"
en keek hem recht in het gezicht.
John wenschte zichzelf in stilte ge-
Iuk.
Vertel u mij eens wat van haar,
moedigde hij aan. Ik kan niemand
over haar aan het praten krijgen en
ik wil zoo vreeselijk graag over haar
spreken.
Ja, zei Delia alleen maar en haar
blik liet geen oogenblik van hem af.
Niemand wil mij iets over haar
vertellen. Ik heb haar éénmaal ont
moet en ben erg verlangend om haar
weer te zien. In de eerste plaats wil
ik weten waar zij is.
Er trok een nevel voor Delia's oogen
en met een trilling in haar stem ant
woordde ze:
Ik weet het ook niet... ze willen
me niets vertellen.
Hebt u het gevraagd?
(Wordt rorvolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwykschc en Lanptraatsche Courant,
10)
GESLOTEN BIJ DE
GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE
KOMST VAN U EN DE UWEN.
V.
--> ïvtftftODt
NUMHJERs STWTABAKVAH 5 TOT 15 CT. P. HALF 0N5