Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANNE. FEUILLETON „I0QRI IHRAHI" Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD. NUMMER 32. ZATERDAG 17 APRIL 1937. 60e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk/ 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag el Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. N.V.V. VERKLAART ZICH TEGEN DE SIT-DOWN- STAKINGEN. Op de vraag, welke houding het N.V.V. inneemt ten opzichte van de in Frankrijk en de Ver. Staten thans aan de orde van den dag zijnde sit-down- stakingen, heeft de tweede voorzitter van het socialistische vakverbond, de heer S. de la Bella, thans een duidelijk antwoord gegeven: het N.V.V. acht de bezetting van fabrieken in strijd met de wettige weg, en is niet voornemens de ze strijdmethode voor zijn rekening te nemen. De vraag was in feite opgeworpen door een artikel van den heer F. van der Wal in het Grafisch Weekblad", waarin hij betoogde, dat sit-down sta kingen niet in strijd kunnen worden ge acht met de democratie. Hij schreef o.m. over de bezettingsstakingen, dat zij geenszins de beteekenis hadden, dat men den eigenaar van zijn eigendom wilde berooven: ..Alleen wenste men zijn, in de kapi talistische samenleving volkomen er kende recht, om aan de arbeiders zo weinig loon uit te betalen als maar even mogelijk is, te bekorten door de gelegenheid om onderkrui pers aan te werven en aan het werk te zetten, te beperken. Of dit nu zo'n vreselijke en de samenleving in hart en nieren aantastende daad was en is, kunnen wij nog niet dadelijk toe geven. In elk geval bevordert dit op treden de vrede, doordat conflicten, die anders bij grote stakingen zo vaak ontstaan, voorkomen worden. De regeeringen van Frankrijk en Amerika hebben dan ook het staats geweld niet willen toepassen, ten einde de bezette fabrieken te doen ontruimen. In Amerika is van reac- van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). Even zweeg het meisje, toen: Ik mkg Jenny niet. Ik moet nu eigenlijk Lady Marr zeggen... zoo is ze. Dit laatste met een grimmig lachje. John ontving een indruk, waar hij niet direct weg mee wist. Hij legde dien indruk terzijde in een hoekje van zijn bewustzijn, om hem later te analyseeren. Dus u nam het vorig jaar 15 April op deze plek afscheid van Anne Belinda? Had u een idee, dat u voor langen tijd afscheid nam? Delia streek haar weerspannige haren naar achteren. Neen, absoluut niet. Ik dacht, dat ze met een dag of twee terug zou zijn. Dat deed ze zelf ook, maar ze kwam niet terug. Jenny is terugge komen, Anne niet. Er werd gezegd, dat ze ziek was en daardoor niet bij de bruiloft kon zijn. Maar ik geloof er niets van. Waarom gelooft u het niet? Weer kwam dat trieste lachje van daarnet. tionnaire kapitalistische zijde daar toe wel aangespoord geworden, doch president Roosevelt met zijn groote bezadigdheid, heeft daaraan niet wil len medewerken. De reusachtige sta kingen in de Verenigde Staten zijn op deze wijze afgelopen, zonder dat er bloed gevloeid is." Mede naar aanleiding van een over deze artikelen ontstane polemiek, pu bliceert nu de heer De la Bella in ,,Het Volk" een artikel, waarin hij zegt, dat het standpunt van den heer Van der Wal zeker aanvechtbaar is. Hij schrijft o.m.: ,,In een land als het onze zullen de arbeiders een redelijk bestaan moeten veroveren door versterking van hun vakorganisaties en door vergroting van hun politieke macht. Deze weg heeft de moderne arbei dersbeweging gedurende tientallen van jaren niet zonder succes ge volgd. Deze wettige weg wensen wij ook in de toekomst te gaan. Daarbij wekt het intusschen bezorgdheid, dat herhaaldelijk getracht wordt de toepassing van het stakingswapen en van het middel van de boycot te bemoeilijken. Wij nemen vooral te genwoordig een streven waar om onderkruipers te vergemakkelijken. Men spreekt dan van „recht op ar beid", een recht, waarvan de 400.000 werkloozen in Nederland overigens weinig merken. Intusschen is er geen enkele reden om niet duidelijk uit te spreken, dat wij de bezetting van fabrieken, enz. met de wettige weg in strijd achten. Van der Wal heeft dat middel niet aangeprezen, integendeel, hij heeft er tegen gewaarschuwd. Het ging om de motiveering. Hij doet Demosthenes kwaad Hij vermoordt 'm Maar Justin! bestrafte de moe der. Het kwam er weer ven hulpeloos uit als het „Maar Cyril!" van straks. Justin stampvoette driftig. Hij vermoordt 'mHij vloog op John toe, pakte hem bij zijn mouw en trok hem in de richting van de deur. Komt u astublieft mee, smeekte het kind. Mijn pad, lichtte Justin met een snik in. En Tin vermoordt hem! John liet zich gewillig de kamer uittrekken. Dan zullen we dien on- c'eugenden Tin eens een pak voor zijn hroek geven! kondigde hij opge wekt aan. Door een zijdeur kwam hij met zijn jeugdigen begeleider op een stoppelig grasveld, omgeven door een lagen aarden wal. De roode Cyril en nog een jongen waren bezig steenen te gooien naar dat walletje. Justin liet John's pols, dien hij al dien tijd stevig omklemd had gehouden, los, en wierp zich op den in gebogen hou ding staanden Cyril, die oogenblikke- 1 ijk zijn evenwicht verloor en razend en tierend op den grond viel. Augus tine, een steen in de hand, draaide zich op zijn hielen om; hij was een leelijke jongen met een onaangenaam uiterlijk en zijn handen hadden blijk baar nog geen kennis gemaakt met den nieuwen nagelborstel, waarvan zijn moeder gesproken had. Waar is Demosthenes? hijgde Justin. Afgetuigd! deelde Cyril minzaam Wanneer Van der Wal bedoeld zou hebben, dat het wel als een wettig middel is te beschouwen, dan kun nen wij deze opvattingen niet delen. Het bestuur van het N.V.V. is dan ook het spreekt trouwens wel vanzelf niet voornemens, deze strijdmethoden voor zijn rekening te nemen, daaraan enige medewerking te verlenen. Integendeel, het zou zich hiertegen ernstig moeten verzetten. De arbeiders, di?: hun belang be grijpen en tot de machtsformatie ge komen zijn. die nodig is om hun le venspeil zoveel mogelijk te bescher men of te verbeteren, hebben deze onwettige strijdmethode die trou wens eer te beschouwen is als een uiting van zwakte, dan van kracht niet van node, omdat zij in hun vakorganisatie het middel vinden ter verdediging hunner directe belan gen, terwijl d% noodzakelijkheid van een wijziging van de economische structuur langs politiek-parlementai- re weg zal dienen te worden verwe zenlijkt." EEN POLIS LEVE N S VE R ZEKERIN G mede. Hij krabbelde overeind, maar voelde onverwacht een zware hand op zijn schouder. Wat voeren jullie hier uit? vroeg John streng. Wij nemen zijn oude pad te gra zen, luidde het brutale wederwoord. Ben je zelf wel eens goed te grazen genomen, om in je eigen mooie taal te spreken? Cyril bleef het antwoord schuldig en trachtte zich los te rukken. Augus- tine verschafte met een norsche stem inlichtingen. Hij is in een gat gekropen; er is niets met hem gebeurd. We wilden hem alleen maar eens een heetje aan hel schrikken maken. Maar die kin derachtige jongen grient altijd zonder reden. Delia voegde zich bij de groep. Ik dacht, dat jullie zouden gaan theedrinken bij mevrouw Anderson. Waarom kunnen jullie Justin niet met rust laten? Och, het is alleen maar die el lendige pad van hem; we doen hèm niets. Delia keek boos. Het kan me niet schelen wat jullie precies gedaan heht; je moet hem met rust laten en zijn beesten ook. Als jullie nog naar mevrouw Anderson willen, is het meer dan tijd. Hel tweetal droop af en John keek zc na tot ze in het huis waren ver dwenen. Hij had grooten lust de hoofden van de twee plaaggeesten tegen elkaar te slaan. Toen ze uit het gezicht waren keerde hij zich om. ALLEMAAL EVEN KINDERACHTIG. Naar aanleiding van de mededeeling des heeren Mussert dat hij, „als hij aan de macht komt" het Amsterdamsche Centraal-station zal laten afbreken en er een soort Siegesallee voor in de plaats zal stellen, merkt de „Vrijzinnig democraat op: Maar de heer Mussert heeft zelf niet veel verwachting dat hij spoe dig aan ons volk deze weldaden zal kunnen doen deelachtig worden, want hij deelt ons tevens mede, dat hij zelf verwacht, dat bij deze ver kiezingen 90 pet. van ons volk zich tegen hem zal uitspreken. Hij ver wacht immers 10 zetels. Hij zal ze niet hebben! De N.S.B. wordt steeds meer de lachhoek van de politiek. De potsierlijke oekaze, waarin ge hoord de algemeen politieke raad en andere instanties besloten wordt, dat de R. K. Staatspartij in het ver volg zal worden aangeduid als „Staatsgreeppartij", de circulaire: „Kunt ge nog wandelen, wandel dan mee!" waarin de N.S.B.-ers worden uitgenodigd in Utrecht te gaan wan delen. 't is allemaal even kinderach tig, en elke ernst blijkt zoek. Er zijn waarachtig groter vraagstukken, die het leven van ons volk bepalen, dan de afbraak van het Centraal Station en de plaats van standbeelden! Waarlijk de scherpe teruggang der N.S.B. in de laatste maanden is maar al te verklaarbaar. Het blad had er ook nog de volgen de aardigheid kunnen bijvoegen, die wij vonden in het hier in 't Zuiden ver spreide pamflet „Op de bres": Zacht zoemend glijden de nieuw ste en duurste modellen van auto's door Tilburg's straten. De fabrikanten, diep in de kussens van hun peperdure wagens wegge doken, genieten volop van hun pas door de devaluatie opnieuw verwor ven rijkdommen. Justin lag geknield bij den wal, druk bezig met pogingen om zijn geliefden Demosthenes uit zijn schuilplaats te lokken. Delia stond, zonder eenige aandacht voor de dingen om haar heen, in een boek te lezen. Plotseling dacht John aan wat haar moeder verteld had: dat Anne Belinda haar dikwijls boeken leende. Een onder houd met Delia zou misschien nieuwe gezichtspunten openen! Hij ging op haar toe en met zichtbaren tegenzin maakte zij zich uit haar lectuur los. Ik moet nog even afscheid van uw moeder gaan nemen. Ik ben bang, dat mijn bezoek haar niet erg gelegen kwam.... ze had het druk geloof ik. Moeder heeft het altijd druk. Het werd op een toon van kalme onverschilligheid gezegd. Ik moet haar in ieder geval goedendag zeggen vóór ik ga. En mis schien kunt u mij dan den kortsten weg naar het kasteel wijzen. Er is van hier immers een weg binnendoor naar Waveney Hall nietwaar? Maar u bent toch met de auto? Zeker. Maar als er een kortere weg is, had ik toch graag, dat u mij dien wees. Dan kom ik straks den wagen wel weer halen. NOG MEER MYSTERIE. John nam afscheid van de predi kantsvrouw en wandelde met de verre van toeschietelijke Delia door den verwilderden tuin.Ze Jiield het boek onder haar arm geklemd en haar VERBODEN TE ROOKEN MENEER ZELFS RUPE TABAK!' In het centrum der stad worden braspartijen gehouden, waarbij den anderen dag 's morgens de half-lee- ge champagneflesschen op de straat liggen. Het gaat de liberale fabrikanten weer goed!!! Er is immers opleving in de textiel industrie. Steenberghe, de Voorzitter van de Tilburgsche Kamer v. Koop handel, heeft het immers zelf gezegd. T extielarbeiders! Weet ge nog hoe al onze loons verlagingen werden gemotiveerd? Was het niet, omdat het bedrijf de vroegere loonen niet meer kon opbrengen? En nu? Nu zouden wij toch even zoo vroolijk loonsverhooging moeten krijgen!!! Het bedrijf kan het toch weer dragen!! Of moeten de fabrikanten eerst even op adem komen? Moeten wij arbeiders dan niet op adem komen? heele houding liet hem niet in twijfel, dat ze hem liefst zoo gauw mogelijk kwijt wilde zijn om verder te kunnen lezen. Maar John dacht er niet aan haar los te laten en het leek hem het beste maar met de deur in huis te vallen. Ik wilde graag over mijn nichtje Anne met u praten. U kende haar goed, nietwaar? Delia keek ontsteld op. Bij nauw keurige beschouwing was haar ge zicht niet onaantrekkelijk; ze had ïange, donkere wimpers en mooie grijze oogen, O, begon ze, om direct weer abrupt te zwijgen. Maar het lustelooze onwillige was als bij tooverslag van haar afgevallen. Nogmaals zei ze „O" en keek hem recht in het gezicht. John wenschte zichzelf in stilte ge- Iuk. Vertel u mij eens wat van haar, moedigde hij aan. Ik kan niemand over haar aan het praten krijgen en ik wil zoo vreeselijk graag over haar spreken. Ja, zei Delia alleen maar en haar blik liet geen oogenblik van hem af. Niemand wil mij iets over haar vertellen. Ik heb haar éénmaal ont moet en ben erg verlangend om haar weer te zien. In de eerste plaats wil ik weten waar zij is. Er trok een nevel voor Delia's oogen en met een trilling in haar stem ant woordde ze: Ik weet het ook niet... ze willen me niets vertellen. Hebt u het gevraagd? (Wordt rorvolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwykschc en Lanptraatsche Courant, 10) GESLOTEN BIJ DE GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE KOMST VAN U EN DE UWEN. V. --> ïvtftftODt NUMHJERs STWTABAKVAH 5 TOT 15 CT. P. HALF 0N5

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1