Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANNE „lOOlD BRtnnD" Reusa m FEUILLETON Buitenlandsch Nieuws Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE 3LAD Minister Oud aan 't woord. V Van de wip op den schommel, NUMMER 48. ZATERDAG 12 JUNI 1937. 60e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag e| Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. In ons vorig nummer hebben wij weergegeven wat de Nieuwe Koerier schreef omtrent de brute uitval vau mr. Oud in een rede te Leeu. warden. Ook de «Nederlander« capittelt hem hierover op de na volgende wijze. Up deze beschouwingen van mr. Oud is en lil slaal6iecuichjk. èu m sldalKuudig opzicüi hel een en ander auii ie merken. VVal het staalkundige betreft: de redeneering van uen neer Oud, dal zijn paruj ui de komende periode opnieuw bereid is lol samenwer- kiag, mils maar begrepen worul, dal samenwerking nooii o*_teekeneii mag verdoezeling der beginselen, klinkt wei üeel zonderling uil den mond van een lid van een Kabinet, dat zicli bewust onthouden heeli van het aan de orde slelieii van beguiselkweslies. tiet is |uist een grief' van zeer velen tegen de obreede basis«, dal daarbij blijkens de ervaring de beginsel vragen lijdelijk op stal werden gezet, i'nans een pleidooi voor diezelfde basis te hooien mei een beroep op de noodzakelijkheid van net tot uiting brengen der beginselen, doet wat vreemd aan. Ai aar odk staatsrechtelijk is hel beloog van mr. Oud met sierk. Hij wil geen recuische coalitie »met de viijz. democraten goedgunstig er naast«. Alaar niemand verlangt dat 1 Niemand vraagt het opgeven van eigen beginsel. vVel echter mag en moet men verlangen, dat de vrijz. democraten zoo goed als elke andere partij, de straks aan de orde komende onder werpen objectief, zakelijk en van uit het eigen beginsel zullen beoor van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). 26) John bleef haar verbluft nakijken. Eerst Anne, en nu Aurora. Wat be- teekende dat in vredesnaam? Hij had een lief ding over gehad voor een gesprek van tien minuten met Miss Fairlie, nu, vóór Jenny contact met liaar kreeg. Toen het drietal het huis bereikt had, zag hij dat Nicholas haas- lig wegliep, waarschijnlijk om orders te geven voor andere thee. Aurora keerde zich onmiddellijk naar haar nichtje. Wat heeft dat allemaal te be duiden? De kleine donkergrijze oogen onder de blonde wimpers keken Jenny half-listig, half geërgerd aan. Je hebt me bont en blauw geknepen en me onder allerlei doorzichtige voorwend sels hierheen gelokt. Wat is er toch aan de hand? Ik moest je alleen spreken. Zoo? En waarom? Dat zal ik je zeggen, Aurora! maar niet hier alsjeblieft. Wat heb je dan eigenlijk uitge haald? Niets! Niets! H'm! Aurora's grommende stem deelen. Ongeacht welke regeering er komt. Van »slaaf zijn« eener rechtsche coalitie kan nooit sprake zijn, zoo min als van »goedgunstigen. Er kan voor een nationale politieke p rtij alleen sprake zijn van objec tieve toetsing der voorstellen aan het landsbelang, zooals die partij dat ziet. Wij lezen in de rede van mr. Oud een verkapte bedreiging met een oppositie om der wille van de oppositie voor het geval een hem niet welgevallig ministerie zou wor den gevormd. Wij hopen, dat een nadere uit spraak ons de overtuiging zal schenken, dit wij ons daarin heb ben vergist. Want anders zou »de gouden standaard van ons ideaal«, waar over mr. Oud ook sprak, denzelf den weg kunnen gaan, dien het ideaal van den gouden standaard reeds gegaan is I Voor de N'S.B. maakt niemand zich meer benauwd. Om redenen, reeds meei malen aangegeven, moet een dergelijke beweging het pleit verrassend snel weten te winnen en daarvan—zoo is thans duidelijk be wezen— kan geen sprake meer wezen. Ook een andere partij ten onzent is geleidelijk in een vrij wanhopige positie geraaki, n.l de S.D.A.P Zij is tenslotte geen hervormingspartij maar evenzeer een beweging, welke op een radicale wijziging in het maatschappelijk bestel uit is. Blijft zij de democratie trouw, dan zal ze haar idealen pas kunnen benaderen om van verwezenlijken te zwijgen hield een protest in dat niets be- leekent waarschijnlijk zooiets ergs, dat het te slim is om over te praten, hé? Neen, neen! Kom hier binnen. Dit is mijn kamer. Niemand stoort ons daar en je kunt onderwijl rustig thee drinken. Er wordt direct thee ge bracht. Jenifer Marr, je hebt me toch niet van een gezellige theetafel op het grasveld weggetroggeld om in je bou doir een kletspraatje over koetjes en kalfjes te houden? Aurora, toe nu?? De veelbewonderde Lady Marr had de voor haar ongewone gewaarwording van 'n schoolmeisje dat in de knel zit. Kom, voor den dag ermee, Jenny! Deksels^wat heb ik het warm! Ze haalde een felgekleurde zakdoek te voorschijn en droogde haar klamme voorhoofd. Mijn lieve kind, als je iets op het hart hebt, zeg het dan en gaap me niet zoo aan; daar wordt ik ture- luursch van. Stort je hart maar uit Aurora, heb je mijn brief ont- \angen? Maar neen, ik weet dat je dien niet gekregen heb. Waarom vraag je het dan? Jenny werd vuurrood. Aurora, je maakt het me zoo moeilijk. Aurora lachte. Meisjelief, dat zeg gen de menschen altijd als ze er legen opzien iels onplezierigs te moeten ver tellen. Wind er maar geen doekjes om, als het iets leelijks is, wordt het er toch niet mooier op door het een aardig pakje aan te trekken. Ik heb je geschreven, hield Jenny met tranen in de oogen vol maar de brief kwam terug. Waarom schreef je me? als ze meer dan de helft der be volking voor haar ideeën heeft ge wonnen. Vroeger leek het er wel eens op, dat haar zulks zou kunuen lukken. Ze steeg bij elke verkiezing met tre den tegelijk omhoog en we herinne ren ons nog goed' hoe vroeger het heele land zich of met angst of met sympathie afvroeg, hoeveel „ze' nü weer vooruit zouden blijken te zijn gegaan. Hun macht groeide zoozeer, dat ze in het parlement een tijdlang „op de wip'' kwamen te zitten. Thans echter hebben ze al weer 20 jaar lang een plaatsje in den schom mel Bij de jongste verkiezingen vroeg niemand zich meer af, wét de S.D. A P. zou bereiken, want iedereen wist het wel: die partij gaat 'n streep- vóór óf acnteruit. Heen en weer, op en neer, slinger nd om den as, maar nooit verder komende. We constateeren het slechts. Gelijk ook de pas a'getreden hoofdredacteur van de Arbeiderspers het in de Over Anne. En wat is er met Anne? Een onbeschrijfelijke uitdrukking van pijnlijke aarzeling trok over Jen ny's gezicht. Iets in haar blik deed Aurora Fairlie ontstellen. Maar Jenny, je wilt toch niet zeggen, dat Anne. Jenny barstte in tranen uit. O, ja! snikte ze. En ik heb aan iedereen ver- te/d, dat ze met jou in Spanje reisde. XIII. EEN BONDGENOOTE. Miss Fairlie bedankte voor de uit- noodiging om te blijven eten. Luid ruchtig doch eenigszins nonchalant bewonderde ze den kleinen Tony en stond er toen op naar den tuin terug te keeren en zoo te zitten, dat ze de rivier kon zien. Een Engelsche lente ruikt toch heel anders dan die in den vreemde, verklaarde ze, terwijl ze zich liet neer vallen in den gemakkelijken stoel, die onder haar gewicht kraakte. Muur bloemen ze snoof luid seringen jasmijn. Niet dat ik zoo dol ben op jasmijn; ze doet me altijd een beetje denken aan witte ratten. Aurora! Ik kan er niets aan doen het is zoo. Mijn broer maakte de hokken altijd voor mij schoon en sindsdien moet ik niets meer van jasmijn heb ben. Maar die andere bloemen zijn wat je noemt! Die hoe-heet-die-ook-weer is verrukkelijk. Nu, zeg den naam eens Ik weet het niet, antwoordde Jenny vaag. Aurora Fairlie veranderde met haar gewone bruusheid van onderwerp. Ik „Sociaal Democraat" deed, waarin hij o.m, zeide: Voor de S.D.A.P. is de uitslag, naar uit de boven verstrekte ver- houdingcijfers blijkt, betrekkelijk bevredigend, maar een donkere schaduw wordt geworpen door de omstandigheid, dat wij sind 1918, dus al twinig jaar lang, al schom melend, niet meer vooruitgingen. Zelf het Plan van den Arbeid, waar op wij zoo groote verwachtingen bouwden, heeft den stilstand niet wezelijk kunnen overwinnen. Het is voor een partij die voorheen zoo onweerstaanbaar groeide, een be denkelijk teeken. Dat is zoo. Wanneer de S.D.A P wacht, tot haar beginselen ten volle in depractijk kunnen worden verwe zenlijkt, zal ze oud worden bij dat wachten en sterven van teleursteling. Daarom zou het haar én de maat schappij in het algemeen ten goede komen, wanneer zij zich meer aan paste en in samenwerking met an deren, op basis van in de naaste toekomst te vewezelijken hervor mingsmogelijkheden, aan de verbe tering van het huidige maatschap pelijke bestel haar krachten uitslui tend ging wijden. Rome en Berlijn weer in de non-interventie De Duitsche ambassadeur te Lon den, von Ribbentrop, tevens Hitler's vertrouwensman op het gebied der buitenlandsche politiek,is per vlieg tuig naar Engeland teruggekeerd, nadat hij drie dagen lang met Hitier heeft beraadslaagdover Duilschlands eventueelen terugkeer naar de Lon- densche non interventie-commissie en het weer deelnemen van Duitsche oorlogsschepen aan deinternationale contiöle in de Spaansche wateren. In Duitsche klingen is men de meening toegedaan, dat Duitsch- land s terugke r tot de non-inter ventie commissie, op grond van de besprekingen, welke Hitier en von Ribbentrop Ie Berchtesgaden hebben gehad, nog deze week verwaent kan worden, Von Ribbentrop. die uit Berch tesgaden te Berlijn aankwam, stelde het ministeiie van Buitenlar dscbe Zaken van zijn besprekingen op de hoogte. Zooals gezegd, toont men zich te Berlijn zeer optimistisch en GRATIS wil graag een praatje maken met John Waveney. Breng hem eens hier en vertel hem wie ik ben. Waarom windt hij zich zoo op? Logeert hij hier? Ben je niet aardig tegen hem geweest? Windt hij zich op? Maar mijn lieve Jenny! De jon gen is woest. Ik zie niet in waarom hij boos zou zijn. Hij logeert hier voor het weekend. Ik dacht.... Wat dacht je? Ik dacht dat hij dadelijk na de thee zou weggaan. Hij zei dat hij naar de stad terug moest. O, dan kan hij mooi met mij meerijden. benny schrok. Het laatst wat ze wenschte was een intiemer contact lusschen John en Aurora. Weliswaar had ze Aurora's belofte, maar alle beloften ter wereld maakten haar nicht nog niet tactvol. Maar vóór Jenny tijd had zich te herstellen, had John zich al hij hen gevoegd. Ik mag mijn trein niet missen, zei hij. Onmiddellijk echter mengde Aurora zich erin en bood aan hem in de auto mee.te nemen. Ik vroeg juist aan Jen ny om u te roepen. Ik ben Aurora Fairlie, Jenny, waar zijn je manieren? Ze waren altijd zoo perfect! Het kan me niet schelen om mezelf voor te stelien, maar het is toch jouw werk en ik hen er principieel tegen om kar weitjes voor anderen op te knappen. Nu dan, John Waveney, ik hen een nicht van Jenny en Jenny is een nicht van jou, dus we zullen maar niet zoo verschrikkelijk plechtig en ceremo nieel doen. Heb je zin om met me naar de stad terug te rijden? John ging gretig op het aanbod in. BIJ 2 PAKKEN HZ Even later, toen Aurora met Nicho- lass aan 't praten was, richtte hij zich op rustigen, doch onmiskenbaar be slisten toon tot Jenny: Ik heb je wat te zeggen. Zullen we naar het eind van het grasveld wandelen? Jenny sprong onmiddellijk over eind. Aurora's woorden hadden haar angstig gemaakt. Als John zich wer kelijk over iets opwond, was het beter een apartje met hem te hebben en uit te vorschen wat de reden van zijn boosheid was. Ze had een onbeperkt vertrouwen in haar bekwaamheid om met hem, of welke jongeman ook, om te springen. We zullen wat seringen voor je plukken, om mee te nemen, Aurora, riep ze over haar schouder, toen ze weggingen; en John fronste onwille keurig de wenkbrauwen. Hoe vlug en handig had ze een aannemelijk excuus gevonden om zich te verwijderenDe gemakkelijkheid van haar stem en manieren gaf hem een onaangename gewaarwording. Ze bleven staan bij de grootste seringenstruik en Jenny brak er een tak af. En? vroeg ze. John liet allen schijn varen. Hij keek haar aan met een strakken boo- zen blik in de oogen en leek volmaakt onbew.ust welk een lieflijk schilderij ze vormde, met de middagzon op de blonde haren en witte japon en met den roomig-blanken seringentak in de hand. Ik kan het je beter onomwonden vertellen, Jenny. Ik heb Anne/van middag gezien. Je hebt Anne gezien. Ze her haalde zijn woorden, alsof ze ze ter nauwernood begreep. (Wordt vervolgd). n het Zuiden, Waalwyksche en Langstraatscbe Conrant, Zich verzekeren bi] een goede maatschappij is een wijze voorzorgsmaatregel WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN PERSONEN BIJ DE VERZEKERD ZIJN De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1936 circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden vEHRA63INGSPAKKfT GEEN BETER ZELFWERKEND WASCHMIDDEL DAN A 1 7'/j CTS. PER PAK H1J7A

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1