Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNE
„KOORD BRABAHD"
FEUILLETON
Bij zomerkleeding
V Rusland vermoordt zichzelf.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
V WIJZIGENDE MENTALITEIT.
NUMMER 50.
ZATERDAG 19 JUNI 1937.
60c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
uitgavej
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Tele gr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag et
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Wij hebben den laatsten tijd meer
malen gelegenheid gehad te wijzen
op de veranderde mentaliteit,geluk
kig ten gunste van de S. D. A. P.
in ons land, speciaal ten opzichte
van ons koningshuis en van het
koningschap zooais wij dat kennen,
in 't algemeen,
Een paar treilende staaltjes hebben
we daarvan de laatste dagen kunnen
lezen. De heer Ankersmit, oud
hoofdredacteur van »Het Volk»
brengt in herinnering, dat.de ver
houding van de S. D. A. P. tot de
monarchie de laatste jaren reeds
belangrijk verbeterd is de Kamer
leden ontwijken de Koningin niet
meer, door bij de opening der
Staten Generaal weg te blijven
partijgenooten in publieke functies
ontvangen het Staatshoofd met de
gebruikelijke eerbewijzen aan de
verlovingsfeesten namen ook tal van
partijgenooten ongedwongen deel.
Maar hij vindt thans aanleiding
om een stap verder te gaan en
schrijft
„Naar mijn opvatting is er nu
aanleiding om nog een stap verder
te gaan. Heden daartoe vind ik in
onzen afkeer van het fascisme,
een nieuw feit, dat wij grondig
moeten doordenken. Het is niet
in de constitutioneel-monarchaal
geregeerde landen, maar in repu
blieken, dat de dictatuur het tot
de overwinning gebracht heeft.
Italië schijnt een uitzondering te
maken, maar Italië is slechts in
naam nog een koninkrijk. In
werkelijkheid heeft de „capo di
governo", het regeeringshoofd.de
Duce Mussolini, er alle macht tot
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
28)
Dank u, laat ,u me even weten,
als ze terugkomt.
Aurora wendde zich naar John.
't Moet Jenny geweest zijn, die
getelefoneerd heeft. Ik denk niet dat
iemand anders wist dat Anne hier
was. Ze zal straks wel komen.
Neen, ze komt niet.
Waarom veronderstel je dat?
John schudde het hoofd.
Ze komt hier niet terug, hield
hij vol.
XIV.
i
VOGELVRIJ.
Zoodra Aurora Fairlie Waterdene
had verlaten, haastte Jenny zich
naar de telefoon in de bibliotheek en
vroeg verbinding met Hotel Haydon
in Londen. In de tijd dat ze op de
aansluiting moest wachten, liep ze
l usteloos het vertrek op en neer. Het
was buiten nog licht, maar de biblio-
theekventers zagen op het Oosten uit
en dë hoeken van de kamer waren
vol schaduwen; de wanden met boe-
zich getrokken. Hij heeft niet al
leen het parlement tot een schijn-
parlement verlaagd, maar ook den
monarch tot een schijnkoning ge
maakt, die niets hoegenaamd meer
in te brengen heeft In een totali
taire staat is dit trouwens niet
anders denkbaar; vandaar dat de
luidruchtige huldebetuigingen van
onzen N. S. B.-hoofdman aan het
Oranjehuis door ieder als een
misleidende schijnvertooniDgdoor
zien worden. Er zijn ook repu
blieken, Frankrijk bijvoorbeeld en
in de eerste plaats wel Tsjecho
Slowakije, die krachtig weerstaud
bieden aan de fascistische aan
matiging.
Doch niet te ontkennen valt,
dat de parlementaire monarchieën
in het algemeen een veel ster-ker
bolwerk tegen de dictatuur zijn
gebleken dan de republieken.
Wanneer wij de monarchieën
Engeland, België, Denemarken,
Zweden, Noorwegen, Finland en
Nederland tegenover de republie-
Portugal, Polen, Oostenrijk en
Rusland stellen, valt de vergelij
king sterk ten gunste van de
monarchieën uit. Ook wat de
positie van sociaal democratie
betreft. In de buitenlandsche par
lementaire monarchieën is onze
partij volkomen gelijkwaardig met
de andere politieke partijen en in
verschillende er van kwam de
sociaal-democratie reeds onbe
lemmerd tot de regeering. In het
achterlijke Nederland is dit nog
niet het geval en zijn uitzonde
ringsmaatregelen tegen onze be
weging nog steeds niet opgeheven.
Maar zoowel bij de verlovings
feesten als nu weer bij de ont-
kenkasten deden het er nog donker
der schijnen, dan het in werkelijk
heid was. Jenny draaide de groen-
omkapte lamp aan, die op Nichola's
schrijftafel naast de telefoon stond.
Ze speelde zenuwachtig met het inkt-
stel, de penhouders, de stapels pa
pieren. Nicholas was een heel punc
tueel man en bij het opnemen dei-
staafjes rood en blauw zegellak, be
dacht Jenny vaag hoe geërgerd Nicko
zou zijn als hij ze niet op zijn vaste
plaats terugvond. Ze keerde zich van
het schrijfbureau af en liep naar de
ramen, die openstonden om den
zachten, koelen wind binnen te laten.
Ze liet ze open, maar trok de zware
bruine gordijnen dicht. Juist toen ze
naar het midden van de kamer terug
liep kwam Nicholas Marr binnen met
een „Hallo, Jen! Ik begreep niet waar
je gebleven was.
St! zei Jenny, Nicko, doe de
deur dicht. Ik moet Anne telefonee-
ren.
Wat? De verbazing in zijn stem
was onmiskenbaar.
Ja. Nicko doe de de,ur dan toch
dicht. Ik zag gewoon geen kans om
een minuut alleen met je te zijn; ik
dacht dat Aurora nooit zou gaan. Ze
is in een woord verschrikkelijk met
die manier van haar om altijd te be
weren dat ze niet blijven kan, niet
blijven wil en dat niets ter wereld
haar ertoe kan bewegen te blijven
cn dan toch te plakken en te plakken,
totdat je het wel zou willen uitgillen.
Er hoefde bij mij straks tenminste
niet veel meer bij te komen.
Maar wat is er met Anne aan
vangst van de koninklijke familie
te Amsterdam zijn de oude anti
socialistische deunen en leuzen
geheel verdwenen en hoort men
veeleer soms uit de menigte zin
gen, dat Mussert zakjes plakken,
dan dit tot nog toe steeds aan
wijlen Nieuwenhuis wordt toe—
gewenscht."
En „Het Volk" schreef omtrent de
verheugde mededeeling van Prinses
Juliana in hare radio rede:
„Degenen, die hebben geluisterd
naar het dankwoord, dat het
prinselijk paar gisteravond, door
middel van de radio-omroep, tot
de burgerij van Amsterdam heeft
gericht, mochten tevens getuigen
zijn van de fijnzinnige wijze,
waarop de kroonprinses mede
deeling deed van de blijde ver
wachting, waarin zij zich bevindt.
Reeds geruime tijd deden dien
aangaande geruchten de ronde,
EEN POLIS
LEVENSVERZEKERING
de hand? Nicholas Marr's mager,
donker gezicht trok in rimpels.
O, Nicke! riep Jenny. Ze kwam
op hem toe en leunde tegen zijn arm.
Het was vreeselijk, Nicko! Ze was
hier.
Wie was hier? vroeg Nicholas
scherp.
Anne.
Wanneer?
Vanmiddag. We kwamen juist
terug van Greystones, toen dë tele
foon ging. En gelukkig hoorde ik het
en luisterde zelf. Er was een tele
gram van Anne dat ze om drie uur
dertien kwam. Vind je het niet af
schuwelijk?
Maar ze kwam toch niet! klonk
het ongeloovig,
Ze kwam wel. Ik rende zoo hard
als ik kon en ving haar juist in de
oprijlaan op. Ik liet haar taxi buiten
het hek wachten en sleepte haar mee
naar de open r.uimte tusschen den
hulst. Daar komt nooit niemand
op die akelige plek.
En wat moest ze? Lieve deugd,
Jenny, wat bezielde haar om hier te
komen? Het is verregaand onbehoor
lijk.
Och, neen! smeekte Jenny.
Neen, Nico, Nico, toe alsjeblieft, wees
niet zoo!
Hij schudde haar hand ongedul
dig van zich af.
Het is onvergeeflijk. Ze had naar
de Carruthers moeten gaan, zooals
haar gezegd was. Waarom is dat niet
gebeurd?
Hij is ziek geweest, hij is niet op
doch de Nederlandse pers,getrouw
aan een beproefde discretie, heeft
zich door berichten in buitenland
sche bladen niel laten verleiden
tot publicaties vÓ9r de naast be
trokkenen, het aanstaande ouder
paar daarvoor hel tijdstipgekomen
achtten.
Het was een bijzonder gelukkige
gedachte van de Prinses om in
door eenvoud treffende bewoor.
dingen zelve mededeeling te doen
van dit feit. Juist deze ontstente
nis van ophef kwam uit het hart
en sprak tot het hart. Naderend
moederschap, de natuurlijke le
vensvervulling van iedere vrouw,
is een zaak van teere en hooge
orde, waarin de verwantschap en
de wezensgelijkheid van alle
menschen op bijzonder schoone
wijze tot uitdrukking komt. Helaas
brengen de maatschappelijke om
standigheden en ook wel mense
lijke afdwalingen met zich, dat de
gerezen verwachting maar al te
veelvuldig niet omstraald wordt
met de blijdschap, die hier toch
tot de natuurlijke orde der dingen
behoort. Deze wetenschap zal elk
sociaal voelend menschenpaar,
voor wie de belofte van een op
handen zijnd ouderschap wel in
alle opzichten tot vreugde strekt
slechts kunnen sterken in hun
gevoel van verantwoordelijkheid
voor de toestanden en verhou
dingen in het maatschappelijk
bestel, waarvan zij mede de dra
gers zijn.
Moge de zegen, aan het jonge
prinselijk huisgezin beloofd hun
rijpheid voor de taak, die hen
wacht, tot volle wasdom doen
ontwikkelen."
Buitengewoon symphatieke woor
den van die zijde, die in den lande
zeker met ingenomenheid zullen
worden begroet.
kantoor.
Wat 'n onzin! Hij heeft toch een
associé. Maar ga voort. Hoe verliep 't
verder? Hoe ben je van haar afgeko
men?
Jenny zag hem met groote, bedroef
de oogen aan. Nicko, kijk niet zoo! Ik
heb alles tegen haar gezegd wat jij
wilde dat ik zeggen zou. Ik zei
Een gevoel alsof ze stikken zou
kwam over haar en bevend klemde ze
zich aan zijn arm vast. O, kijk toch
niet zoo! Ben je boos, Nicko? Ik heb
alles gezegd.
Ik ben niet,boos op jou toe,
Jen, wees niet zoo'n dwaas kind
ik ben boos terwille van jou. Zie je
het verschil niet in? Ik wil Anne hier
niet hebben en hoe eerder ze daar
goed van doordrongen is, hoe beter.
Ik wil haar hier niet hebben en ik wil
niet dat ze het jou lastig maakt. Ze
kan een paar maal in 't jaar schrijven
als ze dat met alle geweld wil. Als ze
pogingen doet tot meer en ander con
tact wel dan krijgt ze geen penny
meer en moet ze maar zien hoe ze
zich zonder geld redt. Hij liet een kort
lachje hooren en legde met een onge
duldig gebaar den arm om Jenny.
Luister nu eens, ik verbied je eenvou
dig om te gaan huilen. Ik zal maat
regelen nemen, dat ze je niet meer
lastig valt. Vertel me maar eens wat
je gezegd' hebt.
Jenny vocht om haar zelfbeheer-
sching terug te krijgen. Nicholas had
een gruwelijken hekel aan echte tra
nen. Hij mocht haar graag plagen tot
haar oogen vochtig waren, om dan de
behoort een mooie bruine huid. Dat staat
sportief en charmant. Uw gelaat,halsen armen
worden snel, écht bruin, indien U deze bij fiets
tochten en bij vei blijf in de zon, Inwrijft met
AMILDA-zonnebruincrême. Deze beschermt
U tevens volkomen tegen vervellen en de
zoo pijnlijke zonnebrand.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct
Het blijkt, dat iederen dag in
Rusland de executiepeletons aan.
treden om degenen te dooden, die
tot heden leiding gaven in het
ambtelijke-,militaire-, economische.,
wetenschappelijke- en cultureele
leven in Rusland Executiepeletons
worden zelfs meestal niet eens »ge-
bruikU. De slachtoffers worden in
hun cel of in de kelders der ge
vangenis door een revolverschot in
den nek gedood. Heele lijsten te
groot voor ons om ze te kunnen
overnemen bevat de internatio
nale pers, van nieuwe reeksen ge
arresteerden en geëxecuteerden,
voormalige commandanten, be
stuurders, gezanten, ambassadeurs
enz.
De mannen, die rondom Lenin
staan zijn thans ongeveer allen door
de kogels van het executie-peleton
opgeruimd. Dezer dagen is de
»zuivering« van het leger begonnen.
Acht opperbevelhebbers, waaronder
maarschalk Toechatsjewsky, zijn
gearresteerd, gevangen gezet, voor
den krijgsraad gebracht, ter dood
veroordeeld en gedood in een paar
dagen tijds.
De dictatuur is in Rusland tot
haar meest krankzinnige hoogte
gekomen. Zij duldt geen andere
meening. Deze mag zelfs niet uit
gesproken worden of men loopt het
gevaar, op een zekeren dag, wan
neer de dictator zich door samen
zweerders omgeven waant, te wor-
lange, betraande wimpers te kussen.
Maar echt schreien, veroorzaakt door
verdriet dat was heel wat anders.
Ik vertelde haar. .Jenny dempte
haar stem tot gefluister, om haar toon
een beetje vast te doen klinken ik
vertelde haar van het geld. Ik zei,
dat ze de helft kon krijgen als ze
maar zorgde hier niet meer te komen.
En wat had ze daarop te ant
woorden? Toe, Jen, mal kindje, beef
niet zoo!
Ze antwoordde er niets op.
Begreep ze het?
Ik weet het niet ik weet het
heusch niet. Ik was zoo doodsbenauwd
dat ze den trein zou missen. Ik zei
maar steeds dat ze moest gaan. Ze
vertelde, dat ze in Hotel Haydon was
en ik vroeg haar daarheen terug te
gaan, dan zou ik haar wel schrijven
of opzoeken. Eindelijk ging ze maar
o, Nicko!
Wat?
John heeft haar gezien.
John?
John Waveney.
Hoe weet je dat?
Hij heeft het me verteld; hij zei
dat hij haar adres moest hebben.
Je hebt het toch niet gegeven?
Ik moest wel. En toen Nicholas
wilde protesteeren, ging ze snel voort:
Neen, luister. Het was heusch beter
dan onaangenaamheden met hem te
krijgen. Daarom bel ik Anne nu op.
Ze zal hem niet willen spreken. En als
ik haar vertel dat hij komt, kan ze
rustig naar die kamers gaan, waar
Nanna over sprak. Je weet, hoe ge
schikt we die voor haar vonden.
(Wordt vervolgd).
Waalwyksche en Langstraatscfie Courant,
GESLOTEN BIJ DE
GEEPT ZEKERHEID VOOR DE TOE-
KOMST VAN U EN DE UWEN.
