Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Bernhard, Prins der Nederlanden.
FEUILLETON
ANNE
„nOORD BRABAHD"
Binnenlandsch Nieuws
Dit nummer bestaat uit Twee Bladen
EERSTE BLAD
NUMMER 53.
WOENSDAG 30 JUNI 1937.
60c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
1911
29 JUNI - 1937
„DEINE TREUE SOLL MIT GLEICHER
TREUE VERGOLTEN WERDE" - Aldus
Prins Bernhards vader op den dag van
zijn zoons belijdenis.
De eerste verjaardag van Piins
Bernhard in zijn nieuwe-, in óns en
zijn vaderland
Een jaar geleden kenden we hem
nog niet, was hij in alle opzichten
een «vreemde« voor ons. En nu reeds
maakte heel ons volk zich op, om
hem te bejubelen en te eeren, zooals
men het een geliefd lid der eigen
familie slechts doet. Het is ons, ot
we hem altijd hadden gekend als
een geboren Oranje-vorst, als écht
een-der-onzen.
En inderdaad, een-der-onzen is
hij geheel en al geworden in de
korte spanne tijds, gedurende welke
we dezen jongen prins met hechte
banden aan het leven van onze be
minde kroonprinses verbonden
weten. Tot een-der-onzen maakte
hem zijn oprechte liefde lot haar,
zijn sterk op trouw ontwikkeld
karakter, zijn levendig besef van
den plicht van dankbaarheid, zijn
zonnige natuur, zijn groote oprecht
heid,zijn toegankelijkheid voor allen,
die mét hem willen zijn, zijn
jovialiteit.
»Twee heerlijkegaven Gods zijn
»je op je levensweg meegegeven,
»mijn kind; je hart van goud
«en je helder verstand
Zoo sprak Prins Bernhards vader
tot zijn zoon op den dag van diens
belijdenis. Dat duidt erop, hoe toen
reeds dezelfde natuurlijke gaven van
hart en geest in dezen jongeman
van „De Echo van het Zuiden'
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
31)
(Nadruk verboden).
XVI.
ONTHULLINGEN.
Den volgenden morgen haalde John
zijn auto uit de garage, waar hij (he
gedurende de week-end gelaten tad
om een lek aan den radiator te repa-
reeren en reed in een razende vaart
naar Waterdene. Hij verkeerde ir den
gemoedstoestand, waarin een verge
lijke veiligheidsklep de eenige uitweg
is. Hij voelde een wilde begc^'te om
een of andere overtreding plegen,
politie-agenten te trotseere* en ruzie
te maken met Nicholas Mirr' Nu An
ne hem ontglipt was, las het voor de
hand, dat hij met iemand ruzie moest
zoeken, en Nicholas w*s de persoon,
die daarvoor het eersle *n aanraking
kwam.
Hij vond zijn aanbetrouwden neef
in de bibliotheek en tr°k direct van
leer. Hoor eens. Mart. ik heb er nu
genoeg van. Weet je waar Anne Wa*
veney is, of weet je het niet?
schitterden, welke hem als bij too*
verslag bemind maakten na zijn
entree in zijn nieuwe vaderland.
Dezen Prins is elke berekening
in zijn openbare levensuitingen
vreemdhij geeft zich spontaan,
zooals hij is; het goede dringt hem
onweerstaanbaar van binnen uit.
»Werde ein echter, ritterlicher
»Mann und Christ«.
Deze wensch zijns vaders, even
eens bij de belijdenis van den Prins
geuit, is tot heden volkomen in
vervulling gegaan. En dat dankt de
jarige aan de loyale wijze, waarop
hij de wenken opvolgde, die deze
brave vader hem bij de meergenoem
de gelegenheid meegaf
«Hoed je voor ijdeiheid, hoog.
«moed en eigenwaan wees eer-
«lijk, heb eerbied voor de
«vrouwen, treedt iedereen open
«en oprecht tegemoet en toon
«hun, ook den geringsten, altijd
«een vriendelijk gelaat«.
Inderdaad, met dat vriendelijk
gelaat heeft Prins Bernhard zich
behouden, zooals hij was, toen zijn
ouders hem eerden op den dag
zijner belijdenis. Met dat vriendelijk
gelaat won hij de liefde onzer Prin
ses en de warme erkentelijkheid,
alsmede diepe genegenheid van het
Nederlandsche volk.
Hoe harmonisch slaan de per
soonlijke karaktereigenschappen van
den Prinsgemaal aan op de typische
Waarom vraag je me dat?
Dat gaat je geen steek aan. Ik
wil het weten, en wat meer is, ik zal
het weten!
Nicholas verstrakte een beetje rtij
bleef vriendelijk, maar het was vrien*
(lelijkheid op armslengte
Zoo, zei hij droogjes. Nu, ik weet
niet waar zij is.
Weet je hrt niet?
Je vraafft het op een toon alsof
je denkt dat ik het wel weet. Maar ik
weet het werkelijk niet. Heb je nog
Jets?
John's drift sloeg als een woeste
golf in hem omhoog, maar hij dwong
zich tot kalmte. Weet niemand waar
zij is?
Zoover mij bekend is, neen. Zij.
enfin, ik wil het je wel zeggen, ze was
gisteren hier.
Dat is geen nieuws voor me.
Ze kwam hier en wist het zoo
aan te leggen dat ze een onderhoud
met Jenny had. Jenny was er heele-
maal door van streek. Om volkomen
eerlijk te zijn, ik heb haar den toegang
tot ons huis ontzegd. Ik wil haar hier
niet hebben. En ik wil ook niet, dat
Jenny zich overstuur maakt.
Zoo, nu komen we tenminste
verder, meende John met iets van
grimmige voldoening. Maar je kunt
niet volstaan met iets dergelijks te
zeggen zonder nadere verklaring.
Het is heusch beter, dat ik die
achterwege laat. Nicholas wachtte
even. Ik heb al meer gezegd dan ik
wilde. Iedere familie heeft haar on-
hoedanigheden van de bewoners
onzer Lage Landen! We zijn een
volk, dat het intiem gezinsleven
hoogelijk waardeert en het een eigen
stempel gaf. We hebben een land
met »eigen« huisjes op »eigen«
grondwe vormen zooals een
Franschman het noemde 'n «pays
du petit bonheur«. Het kleine geluk,
dat op zoo bijzondere wijze het onze
pleegt te zijn, stelt ons in staat om
uit het zelve groote krachten te
putten.
Dankbaar zijn we Prins Bernhard,
dat hij onze beminde Landsdochter
tot de diepe smake van dat kleine,
warme geluk heeft mogen leiden.
We eeren hem, omdat we zoo'n
groote trouw in zijn hart omsloten
meenen te weten.
«Deine Treue soli mit gleicher
«Treue vergolten werde«.
Deze trouw zal hem worden ver
golden, niet alleen door zijn jonge
gemalin, maar ook door heel het
volk van zijn nieuwe vaderland Op
volkomen wijze zal Prins Bernhard
EEN POLIS
LEVENSVERZEKERING
aangenaamheden en haar zwarte scha
pen. Je doet verstandiger je er buiten
te houden.
Je wilt zeggen, dat ik mij als
buitenstaander met mijn eigen zaken
moet bemoeien, nietwaar? Nu, ik voel
me heelemaal geen buitenstaander in
dit geval ik beschouw het als mijn
eigen zaak. Als Anne's vader of een
van haar broers nog leefde, zou het
anders zijn. Die heeft ze nu niet
maar ze heeft mij. Ik mag dan een
armzalig plaatsvervanger zijn, toch
beschouw ik mezelf als zoodanig. Ik
verzoek je dat goed in het oog te h GU
I' 'en. Ik ben haar naaste mannelijke
bloedverwant ik neem Tom Wave-
ney's plaats in. Ik heb Courtney, den
oudsten zoon niet gekend, maar Tom
wel ik diende in zijn regiment. Hij
was een reuzen kerel. Als hij er ge
weest was. zou ik me er natuurlijk
niet mee bemoeien.
Je bent het hoofd van de familie,
daar is niets tegen in te brengen, er
kende Nicholas met nauw verholen
sarcasme.
Ja, dat ben ik inderdaad, de fei
ten zijn nu eenmaal niet anders. En
wil je me nu een verklaring geven?
Je kunt de kwestie heusch beter
op zijn beloop laten, John. Neem ge
rust van mij aan, dat je niets bereikt.
Dat neem ik van niemand aan.
Ik wacht op de gevraagde verklaring.
Nicholas Jiet een uitvorschenden
blik op hem rusten. Was het niets
anders dan koppigheid, dat hij zoo op
zijn stuk bleef staan?
deel hebben aan onze verknochtheid
aan het Huis van Oranje, in hetwelk
hij werd opgenomen. Het is eene
verknochtheid, welke we sedert
eeuwen reeds beleefden, stand hield
in beproeving, in angst en tranen,
maar ook in voorspoed en geluk.
Het is een verknochtheid, welke
ten aanzien van den jarige nog groeit
in haar volmaaktheid, nu we zoo
hoopvol de toekomst ii staren en uit
den mond van onze Kroonprinses
de eerste aanduiding mochten ver
nemen van den nieuwen bloei,
waarin d' aloude Oranjeboom straks
in winterdag belooft te prijken.
Toen Prins Bernhard onze Juliana
op den 7en Januari tot den altaar
des huwelijks leidde, heeft ons volk
in stilte de gedachte gekoesterd,
welke Vondel bij het schrijven van
zijn «Begroetenis aan Vorst Frede
rick Henrick« inspireerde tot de
versregels
«Omhels uw' bruydegom, ghy
«princelyke bruydt
Soo datter rijse eerlang een'
vrome Orangie spruyt.«
Thans reeds weten we, hoe God
aan de liefde van onze jonge vor
stenkinderen Zijn Zegen beloofde.
En we bidden, dat deze belofte zal
overgaan in de toelating van een
heerlijke werkelijkheid, welke den
longen Prins met nieuwe, hechte
banden zal binden aan het Huis
van Oranje, aan zijn tweede vader
land, aan zijn volk.
Het is de verjaringswensch voor
Prins Bernhard, eendrachtiggedeeld
door alle goede Nederlanders.
Md.
RIJKSBETREKKING VOOR
WERKLOOZE ONDERWIJZERS.
Naar wij vernemen zal dezer dagen
in de Staatscourant een regeling tot
plaatsing van werklooze onderwijzers
in dienst van het Rijk worden bekend
gemaakt.
Op grond van deze regeling zullen
mannelijke Nederlanders, die in het be
zit zijn van dp akte van bekwaamheid
als onderwijzer, die deze akte hebben
behaald vóór 1 April 1937, voor zoo
ver zij niet als onderwijzer in vasten
dienst zijn geplaatst of geplaatst ge
weest en zij den leeftijd van 21 jaar
hebben bereikt, doch hun 36e levens
jaar nog niet zijn ingegaan, desge-
wenscht zooveel doenlijk in voor hen
geschikte betrekkingen in overheids
dienst buiten het onderwijs worden ge
plaatst.
De besturen van provinciën en ge
meenten worden uitgenoodigd op over
eenkomstige wijze te handelen.
Degenen, die van deze regeling ge
bruik zouden wenschen te maken, kun
nen zich uitsluitend schriftelijk wenden
Vooruit dan maar. hernam hij.
Laat ik het je uitleggen. Maar het zal
je niet meevallen wat je te hooren
krijgt! Zooals ik al zei, heeft iedere
familie haar zwarte schapen en het
is niet bepaald plezierig om over ze
te praten. Anne deugt niet abso
luut niet. Misschien heb je dat al wel
geraden.
John kookte inwendig. Ga voort,
verzocht hij stug. Zijn lippen trokken
strak.
Het is geweldig beroerd om zoo
iets te moeten zeggen, ging Nicholas
wenkbrauwfronsend voort. Maar er
zit niets anders op. Anne is door en
door slecht een dievegge, als je 't
weten wilt.
Het woord trof John als een
harden klap. Het was niet waarop hij
gerekend had. Hij wist wel niet goed,
wat hij anders verwacht had maar
dit niet, dit in geen geval. Een die
vegge! Het woord gaf hem een hui
verig gevoel.
Onbegrijpelijk, hé? vroeg Nicho
las. Je zult het evenmin kunnen ge-
looven als wij eerst. Maar nu ik al
zooveel heb losgelaten, kan ik je beter
alles vertellen. Dit is geen onderwerp
waar je graag dikwijls over praat.
Neen.
Het gebeurde kort voor Jenny
en ik zouden trouwen. Het heeft Jen
ny haast vermoord. En het is Sir An
thony's dood geweest.
Wat is er dan gebeurd?
Jenny logeerde in Londen bij
haar peettante. Mrs. Courtney. Tegen
tot den directeur van het Centraal ca-
pitulanten-bureau te 's-Gravenhage,
Raamweg 3.
TEXEL HEEFT ZIJN
VLIEGVELD.
De directeur van den Luchtvaart
dienst, de heer H. Ch. E. van Ede van
der Pais, heeft Zaterdagmorgen het
nieuwe vliegveld „Texel'' geopend.
Voor het vliegveld Texel kan op ver
schillende andere lichtpunten worden
gewezen. Het eiland heeft een vooruit
strevende bevolking en wordt meer en
meer om zijn natuurschoon door toeris
ten bezocht. Door de lucht is het van
het hart des lands uit in weinig meer
dan een half uur op veilige en geriefe
lijke wijze te bereiken. Het luchtvaart
terrein in den polder Eierland is ge
makkelijk bereikbaar. De grootste af
meting bedraagt omstreeks 750 M. Het
is in een uit vliegtechnisch oogpunt
goede omgeving gelegen, gunstig ten
opzichte van de voornaamste oorden
van dit eiland. Den Burg, De Koog,
Cocksdorp en Oosterend.
het eind van haar verblijf kwam Anne
voor een paar dagen. Mrs. Courtney
kon haar niet te logeeren hebben
ze was eigenlijk nooit bijzonder op
Anne gesteld. Zij is een verbazende
verstandige vrouw met doorzicht en
menschenkennis even een naden
kende pauze neen, ze mocht Anne
nooit.
En?
Anne ging in een hotel met haar
oude kindermeid, juffrouw Jones. Zij
en Jenny zouden samen naar Wave-
ney teruggaan. Nu, Jenny ging bij Mrs.
Courtney weg en haalde Anne van het
hotel. Ze nam haar in een taxi mee
naar het atelier van de costuinièré,
waar ze haar bruidsjapon voor de
laatste maal moest passen, terwijl juf
frouw Jones de bagage naar het sta
tion bracht. Opeens riep Anne iets
tegen den chauffeur. Jenny begreep
niet wat er gaande was; Anne liet de
taxi stoppen, ze moest eruit, zei ze.
En ze voegde erbij: Ga jij maar vast
naar Waveney, ik kom met den vol
genden trein. Als ik niet komen kan.
schrijf ik wel. Ze stapte uit en ging
te voet verder. Jenny was vreeselijk
geschrokken ze had geen idee wat
de reden van Anne's eigenaardig ge
drag kon zijn en wist niet wat ze be
ginnen moest! Ten slotte reed ze maar
verder naar het station, waar ze juf-
Irouw Jones trof, met wie ze naar
Waveney ging.
(Wordt vervolgd).
L/iaaci- nicci KtuKuezoeK aes morPRD.s van
De Echo van het Zuiden,
Waalwybsche en Lnngstrnatsebe Courant,
GESLOTEN BIJ DE
GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE-
KOMST VAN U EN DE UWEN.
ij.n .1 i .li