Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Bernhard, Prins der Nederlanden. FEUILLETON ANNE „nOORD BRABAHD" Binnenlandsch Nieuws Dit nummer bestaat uit Twee Bladen EERSTE BLAD NUMMER 53. WOENSDAG 30 JUNI 1937. 60c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag e| Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. 1911 29 JUNI - 1937 „DEINE TREUE SOLL MIT GLEICHER TREUE VERGOLTEN WERDE" - Aldus Prins Bernhards vader op den dag van zijn zoons belijdenis. De eerste verjaardag van Piins Bernhard in zijn nieuwe-, in óns en zijn vaderland Een jaar geleden kenden we hem nog niet, was hij in alle opzichten een «vreemde« voor ons. En nu reeds maakte heel ons volk zich op, om hem te bejubelen en te eeren, zooals men het een geliefd lid der eigen familie slechts doet. Het is ons, ot we hem altijd hadden gekend als een geboren Oranje-vorst, als écht een-der-onzen. En inderdaad, een-der-onzen is hij geheel en al geworden in de korte spanne tijds, gedurende welke we dezen jongen prins met hechte banden aan het leven van onze be minde kroonprinses verbonden weten. Tot een-der-onzen maakte hem zijn oprechte liefde lot haar, zijn sterk op trouw ontwikkeld karakter, zijn levendig besef van den plicht van dankbaarheid, zijn zonnige natuur, zijn groote oprecht heid,zijn toegankelijkheid voor allen, die mét hem willen zijn, zijn jovialiteit. »Twee heerlijkegaven Gods zijn »je op je levensweg meegegeven, »mijn kind; je hart van goud «en je helder verstand Zoo sprak Prins Bernhards vader tot zijn zoon op den dag van diens belijdenis. Dat duidt erop, hoe toen reeds dezelfde natuurlijke gaven van hart en geest in dezen jongeman van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. 31) (Nadruk verboden). XVI. ONTHULLINGEN. Den volgenden morgen haalde John zijn auto uit de garage, waar hij (he gedurende de week-end gelaten tad om een lek aan den radiator te repa- reeren en reed in een razende vaart naar Waterdene. Hij verkeerde ir den gemoedstoestand, waarin een verge lijke veiligheidsklep de eenige uitweg is. Hij voelde een wilde begc^'te om een of andere overtreding plegen, politie-agenten te trotseere* en ruzie te maken met Nicholas Mirr' Nu An ne hem ontglipt was, las het voor de hand, dat hij met iemand ruzie moest zoeken, en Nicholas w*s de persoon, die daarvoor het eersle *n aanraking kwam. Hij vond zijn aanbetrouwden neef in de bibliotheek en tr°k direct van leer. Hoor eens. Mart. ik heb er nu genoeg van. Weet je waar Anne Wa* veney is, of weet je het niet? schitterden, welke hem als bij too* verslag bemind maakten na zijn entree in zijn nieuwe vaderland. Dezen Prins is elke berekening in zijn openbare levensuitingen vreemdhij geeft zich spontaan, zooals hij is; het goede dringt hem onweerstaanbaar van binnen uit. »Werde ein echter, ritterlicher »Mann und Christ«. Deze wensch zijns vaders, even eens bij de belijdenis van den Prins geuit, is tot heden volkomen in vervulling gegaan. En dat dankt de jarige aan de loyale wijze, waarop hij de wenken opvolgde, die deze brave vader hem bij de meergenoem de gelegenheid meegaf «Hoed je voor ijdeiheid, hoog. «moed en eigenwaan wees eer- «lijk, heb eerbied voor de «vrouwen, treedt iedereen open «en oprecht tegemoet en toon «hun, ook den geringsten, altijd «een vriendelijk gelaat«. Inderdaad, met dat vriendelijk gelaat heeft Prins Bernhard zich behouden, zooals hij was, toen zijn ouders hem eerden op den dag zijner belijdenis. Met dat vriendelijk gelaat won hij de liefde onzer Prin ses en de warme erkentelijkheid, alsmede diepe genegenheid van het Nederlandsche volk. Hoe harmonisch slaan de per soonlijke karaktereigenschappen van den Prinsgemaal aan op de typische Waarom vraag je me dat? Dat gaat je geen steek aan. Ik wil het weten, en wat meer is, ik zal het weten! Nicholas verstrakte een beetje rtij bleef vriendelijk, maar het was vrien* (lelijkheid op armslengte Zoo, zei hij droogjes. Nu, ik weet niet waar zij is. Weet je hrt niet? Je vraafft het op een toon alsof je denkt dat ik het wel weet. Maar ik weet het werkelijk niet. Heb je nog Jets? John's drift sloeg als een woeste golf in hem omhoog, maar hij dwong zich tot kalmte. Weet niemand waar zij is? Zoover mij bekend is, neen. Zij. enfin, ik wil het je wel zeggen, ze was gisteren hier. Dat is geen nieuws voor me. Ze kwam hier en wist het zoo aan te leggen dat ze een onderhoud met Jenny had. Jenny was er heele- maal door van streek. Om volkomen eerlijk te zijn, ik heb haar den toegang tot ons huis ontzegd. Ik wil haar hier niet hebben. En ik wil ook niet, dat Jenny zich overstuur maakt. Zoo, nu komen we tenminste verder, meende John met iets van grimmige voldoening. Maar je kunt niet volstaan met iets dergelijks te zeggen zonder nadere verklaring. Het is heusch beter, dat ik die achterwege laat. Nicholas wachtte even. Ik heb al meer gezegd dan ik wilde. Iedere familie heeft haar on- hoedanigheden van de bewoners onzer Lage Landen! We zijn een volk, dat het intiem gezinsleven hoogelijk waardeert en het een eigen stempel gaf. We hebben een land met »eigen« huisjes op »eigen« grondwe vormen zooals een Franschman het noemde 'n «pays du petit bonheur«. Het kleine geluk, dat op zoo bijzondere wijze het onze pleegt te zijn, stelt ons in staat om uit het zelve groote krachten te putten. Dankbaar zijn we Prins Bernhard, dat hij onze beminde Landsdochter tot de diepe smake van dat kleine, warme geluk heeft mogen leiden. We eeren hem, omdat we zoo'n groote trouw in zijn hart omsloten meenen te weten. «Deine Treue soli mit gleicher «Treue vergolten werde«. Deze trouw zal hem worden ver golden, niet alleen door zijn jonge gemalin, maar ook door heel het volk van zijn nieuwe vaderland Op volkomen wijze zal Prins Bernhard EEN POLIS LEVENSVERZEKERING aangenaamheden en haar zwarte scha pen. Je doet verstandiger je er buiten te houden. Je wilt zeggen, dat ik mij als buitenstaander met mijn eigen zaken moet bemoeien, nietwaar? Nu, ik voel me heelemaal geen buitenstaander in dit geval ik beschouw het als mijn eigen zaak. Als Anne's vader of een van haar broers nog leefde, zou het anders zijn. Die heeft ze nu niet maar ze heeft mij. Ik mag dan een armzalig plaatsvervanger zijn, toch beschouw ik mezelf als zoodanig. Ik verzoek je dat goed in het oog te h GU I' 'en. Ik ben haar naaste mannelijke bloedverwant ik neem Tom Wave- ney's plaats in. Ik heb Courtney, den oudsten zoon niet gekend, maar Tom wel ik diende in zijn regiment. Hij was een reuzen kerel. Als hij er ge weest was. zou ik me er natuurlijk niet mee bemoeien. Je bent het hoofd van de familie, daar is niets tegen in te brengen, er kende Nicholas met nauw verholen sarcasme. Ja, dat ben ik inderdaad, de fei ten zijn nu eenmaal niet anders. En wil je me nu een verklaring geven? Je kunt de kwestie heusch beter op zijn beloop laten, John. Neem ge rust van mij aan, dat je niets bereikt. Dat neem ik van niemand aan. Ik wacht op de gevraagde verklaring. Nicholas Jiet een uitvorschenden blik op hem rusten. Was het niets anders dan koppigheid, dat hij zoo op zijn stuk bleef staan? deel hebben aan onze verknochtheid aan het Huis van Oranje, in hetwelk hij werd opgenomen. Het is eene verknochtheid, welke we sedert eeuwen reeds beleefden, stand hield in beproeving, in angst en tranen, maar ook in voorspoed en geluk. Het is een verknochtheid, welke ten aanzien van den jarige nog groeit in haar volmaaktheid, nu we zoo hoopvol de toekomst ii staren en uit den mond van onze Kroonprinses de eerste aanduiding mochten ver nemen van den nieuwen bloei, waarin d' aloude Oranjeboom straks in winterdag belooft te prijken. Toen Prins Bernhard onze Juliana op den 7en Januari tot den altaar des huwelijks leidde, heeft ons volk in stilte de gedachte gekoesterd, welke Vondel bij het schrijven van zijn «Begroetenis aan Vorst Frede rick Henrick« inspireerde tot de versregels «Omhels uw' bruydegom, ghy «princelyke bruydt Soo datter rijse eerlang een' vrome Orangie spruyt.« Thans reeds weten we, hoe God aan de liefde van onze jonge vor stenkinderen Zijn Zegen beloofde. En we bidden, dat deze belofte zal overgaan in de toelating van een heerlijke werkelijkheid, welke den longen Prins met nieuwe, hechte banden zal binden aan het Huis van Oranje, aan zijn tweede vader land, aan zijn volk. Het is de verjaringswensch voor Prins Bernhard, eendrachtiggedeeld door alle goede Nederlanders. Md. RIJKSBETREKKING VOOR WERKLOOZE ONDERWIJZERS. Naar wij vernemen zal dezer dagen in de Staatscourant een regeling tot plaatsing van werklooze onderwijzers in dienst van het Rijk worden bekend gemaakt. Op grond van deze regeling zullen mannelijke Nederlanders, die in het be zit zijn van dp akte van bekwaamheid als onderwijzer, die deze akte hebben behaald vóór 1 April 1937, voor zoo ver zij niet als onderwijzer in vasten dienst zijn geplaatst of geplaatst ge weest en zij den leeftijd van 21 jaar hebben bereikt, doch hun 36e levens jaar nog niet zijn ingegaan, desge- wenscht zooveel doenlijk in voor hen geschikte betrekkingen in overheids dienst buiten het onderwijs worden ge plaatst. De besturen van provinciën en ge meenten worden uitgenoodigd op over eenkomstige wijze te handelen. Degenen, die van deze regeling ge bruik zouden wenschen te maken, kun nen zich uitsluitend schriftelijk wenden Vooruit dan maar. hernam hij. Laat ik het je uitleggen. Maar het zal je niet meevallen wat je te hooren krijgt! Zooals ik al zei, heeft iedere familie haar zwarte schapen en het is niet bepaald plezierig om over ze te praten. Anne deugt niet abso luut niet. Misschien heb je dat al wel geraden. John kookte inwendig. Ga voort, verzocht hij stug. Zijn lippen trokken strak. Het is geweldig beroerd om zoo iets te moeten zeggen, ging Nicholas wenkbrauwfronsend voort. Maar er zit niets anders op. Anne is door en door slecht een dievegge, als je 't weten wilt. Het woord trof John als een harden klap. Het was niet waarop hij gerekend had. Hij wist wel niet goed, wat hij anders verwacht had maar dit niet, dit in geen geval. Een die vegge! Het woord gaf hem een hui verig gevoel. Onbegrijpelijk, hé? vroeg Nicho las. Je zult het evenmin kunnen ge- looven als wij eerst. Maar nu ik al zooveel heb losgelaten, kan ik je beter alles vertellen. Dit is geen onderwerp waar je graag dikwijls over praat. Neen. Het gebeurde kort voor Jenny en ik zouden trouwen. Het heeft Jen ny haast vermoord. En het is Sir An thony's dood geweest. Wat is er dan gebeurd? Jenny logeerde in Londen bij haar peettante. Mrs. Courtney. Tegen tot den directeur van het Centraal ca- pitulanten-bureau te 's-Gravenhage, Raamweg 3. TEXEL HEEFT ZIJN VLIEGVELD. De directeur van den Luchtvaart dienst, de heer H. Ch. E. van Ede van der Pais, heeft Zaterdagmorgen het nieuwe vliegveld „Texel'' geopend. Voor het vliegveld Texel kan op ver schillende andere lichtpunten worden gewezen. Het eiland heeft een vooruit strevende bevolking en wordt meer en meer om zijn natuurschoon door toeris ten bezocht. Door de lucht is het van het hart des lands uit in weinig meer dan een half uur op veilige en geriefe lijke wijze te bereiken. Het luchtvaart terrein in den polder Eierland is ge makkelijk bereikbaar. De grootste af meting bedraagt omstreeks 750 M. Het is in een uit vliegtechnisch oogpunt goede omgeving gelegen, gunstig ten opzichte van de voornaamste oorden van dit eiland. Den Burg, De Koog, Cocksdorp en Oosterend. het eind van haar verblijf kwam Anne voor een paar dagen. Mrs. Courtney kon haar niet te logeeren hebben ze was eigenlijk nooit bijzonder op Anne gesteld. Zij is een verbazende verstandige vrouw met doorzicht en menschenkennis even een naden kende pauze neen, ze mocht Anne nooit. En? Anne ging in een hotel met haar oude kindermeid, juffrouw Jones. Zij en Jenny zouden samen naar Wave- ney teruggaan. Nu, Jenny ging bij Mrs. Courtney weg en haalde Anne van het hotel. Ze nam haar in een taxi mee naar het atelier van de costuinièré, waar ze haar bruidsjapon voor de laatste maal moest passen, terwijl juf frouw Jones de bagage naar het sta tion bracht. Opeens riep Anne iets tegen den chauffeur. Jenny begreep niet wat er gaande was; Anne liet de taxi stoppen, ze moest eruit, zei ze. En ze voegde erbij: Ga jij maar vast naar Waveney, ik kom met den vol genden trein. Als ik niet komen kan. schrijf ik wel. Ze stapte uit en ging te voet verder. Jenny was vreeselijk geschrokken ze had geen idee wat de reden van Anne's eigenaardig ge drag kon zijn en wist niet wat ze be ginnen moest! Ten slotte reed ze maar verder naar het station, waar ze juf- Irouw Jones trof, met wie ze naar Waveney ging. (Wordt vervolgd). L/iaaci- nicci KtuKuezoeK aes morPRD.s van De Echo van het Zuiden, Waalwybsche en Lnngstrnatsebe Courant, GESLOTEN BIJ DE GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE- KOMST VAN U EN DE UWEN. ij.n .1 i .li

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1