Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANNE m FEUILLETON ..ROORD BRftBAHD" ADVERTEERT IN DIT RLAD. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD Gezondheidszorg* V Het is verboden Bruin en niet verbrand. NUMMER 59 ZATERDAG 24 JULI 1937. 60c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag e| Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Al die- instellingen voor sociale zorg, zooals een moderne maat schappij» ook onze Nederlandsche dus, deze kent, kosten schatten gelds. Velen vinden dat wel eens »zonöe en jammer«, te duur voor den belastingbetaler, slechts goed voor den ambtenaar en van weinig nut voor den burger. Zulk oordeel wordt vaak slechts geuit, doordat men weinig begrip van 't werkelijke nut heeft. De zorg voor de volksgezondheid in ons land, komt al heel duur uit Maar wat is er niet bereikt? Reeds eerder hebben we met cijfers aan. getoond, hoeveel duizenden zuige lingen er jaarlijks worden gespaard door de betere begrippen van kleeding, voeding, hygiëne enz. Dr. Heyermans gat een dezer dagen in het »Volksblad« verge lijkende cijiers over ziekten en sterfte tusschen Nederland en Grie kenland, dat een bevolking heeft van ongeveer gelijke grootte als ten onzent, maar veel minder toe gankelijk voorde betere hygiënische begrippen, welke de overheid haar sedert verscheidene jaren poogt bij te brengen. In 1934 bedroeg het sterftepercen tage in Griekenland 15,05 pCt., ten onzent 8,14. De sterfte is in Grie- kenland dus ongeveer tweemaal zoo hoog. Aan typhus stierven in Grieken land per 10,000 inwoners 1,79 menschen, ten onzent 0,1. Voor mazelen waren deze cijfers 1.081 en 0,23 kinkhoest 2,02 en 0,36 dysentherie 2,80 en 0.01 Het aantal sterfgevallen aan tuberculose is in Griekenland bijna drie maal zoo hoog als hier. Be neden den leeftijd van 2 jaar ont vielen in het vorengenoemde jaar in Griekenland 7573 kinderen aan hun ouders; bij ons slechts 409. Zoo zouden we nog een heele poos kunnen voortgaan. Wie zou nog van »duur« durven spreken als hij weet, dat met het voor de volksgezondheid uitgegeven kapitaal, zooveel levens zijn gered? Hoever we in ons land met de gezondheidszorg reeds gevorderd zijn, laat zich ook met de cijfers van het geboorte-overschot (ver kregen dus na aftrek van 't sterfte cijfer) aantoonen. Nederland zal eens het dichtst bevolkte land van Europa zijn. In 1935 was het geboorte-over- schot in Nederland alléén reeds grooter dan in België, Denemarken, Noorwegen en Zweden tesamen 1 We danken dat aan de sterke inkrimping van het sterftecijfer, maar daarnaast mede aan het feit, dat het kwaad der opzettelijke ge boortebeperking ten onzent, veel minder om zich heen grijpt dan in de andere Europeesche landen. En het noodlottige punt dat geboorte en sterftecijfer elkaar dekken, zooals men dat elkers ziet, is nog verre en zal verre blijven, vooral als de godsdienstige over tuiging van het christelijk deel der natie en op de eerste plaats van ons katholieke zuiden een dam blijven opwerken tegen de ver derfelijke en toch getolereerende propaganda. Natuurlijk brengt onze sterke bevolkingsgroei belangrijke econo mische problemen met zich mee onze behoefte aan export zal stijgen. Een goede en gelukkige handels politiek is voorwaarde voor de benoodigde welvaart. Gelukkig doen zich teekenen van beterschap ken nen, zoodat we de toekomst met iets minder zorg onder de oogen mogen zien. Onlangs woonde Dr. de Vlugt, burgemeester van Amsterdam, een commissarissen-vergadering bij, er gens in de binnenstad. Op 'n ge geven moment schijnen de heeren elkaar moeilijk of niet meer te hebben kunnen verstaan vanwege het muzikale geweld van een draai orgel. In elk geval er kwam een verordening dat pierementen niet langer het centrum der hoofdstad onveilig mochten maken, doch zich hadden te beperken tot de muzikale verlustiging in de buitenwijken. Met deze bepaling is een stuk echte Amsterdamsche traditie uit van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). 37) Ze heeft ze van Sir Nicolaas bij haar verloving gekregen en ik had haar om zoo te zeggen nooit zonder gezien. Maar ze draagt ze nu toch niet, liet John op nadenkenden toon hooren. Neen, meneer, dat is mij ook op gevallen. Heeft ze ze nog? John wist niet dat het over zijn lippen zou komen, tot dat hij het zichzelf hoorde zeggen. O, ja zeker, meneer, natuurlijk heeft ze ze nog, antwoordde juffrouw Jones niet weinig verbaasd. Onlangs was ik bij haar en maakte een praatje in de kleedkamer. Toevallig stond haar juweelenkistje open ik nam de pa rels er uit en liet ze tusschen mijn vin gers glijden ze voelen zoo heerlijk zacht aan, weet U? Draagt U ze nooit meer? vroeg ik. En ze antwoord de, zoo verschrikkelijk bedroefd: O, neen Nanna, dat zou ik eenvoudig niet meer kunnen. Waarom niet? barstte John uit. Om juffrouw Anne. O, meneer, u VERZEKER U BIJ DE het volksleven en d' oude veste verdwenen. Misschien verdween daarmee ook het laatste restje van gevoel voor volksromantiek uit hart en wezen van onze moderne zaken lui. Van Amsterdam naar Limburg, het is een heele stap, maar in de genoemde provincie vindt men, zij het in heel andere en soms tegen overgestelde uitingen, eenzelfde,neen een nog sterker gevoel voor traditie, voor volksgewoonten en -gebruiken. Denken we eens aan Limburgsche gildefeesten en aan de concoursen van de aloude schutterijen. Er zijn schutterijen in Limburg, welke en kele honderden jaren reeds bestaan. Wie er nooit getuigen van was, hoe de schutters zich op een .zonnigen Zondagmorgen na de Hoogmis ver zamelden om zich in optocht naar een plekje ergens tusschen de op lichtende heuvelen golvende koren velden te begeven de koning of de keizer vóórop, omhangen met de zilveren schilden van honderd en meer jaren her, de teekenen zijner waardigheid die heeft de aan schouwing gemist van een der meest pittoreske openbaringen van de zeden van een eenvoudig en goed landvolk; Honderden jaren achtereen reeds hebben in alle Limburgsche dorpen de schutters zich op gezetten tijd rond de paal geschaard waarop »de vogel» was geplant. Mag niet meerIneens niet. Verleden Zondag nog hebben de schutterijen een manifestatie gegeven van kracht en kunst en onderlinge verbondenheid op 'toud-Limbnrgsch schuttersfeest te Geleen. Toen was alles nog goed gegaan, maar vlak daarna kwam het opzienbarende bericht, dat het eeuwenoude »vogel- schieten» als verboden moest wor den beschouwd, in strijd als het werd geheeten met de wapenwet en de hinderwet. Maakt men van de Bij zonnebaden, zwemmen, sport, fiets-, wandel- en watertochten wordt zonnebrand voorkomen met AMILDA-zonnebruincrême. Bronst en bruint tevens Uw huid prachtig. Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct. weet niet half hoe ontzettend ze het zich heeft aangetrokken, anders zou u dit niet vragen. lederen nacht was het kussen kletsnat van de tranen en 's morgens legde ze rouge op haar ge zicht, dat niemand maar kan zien, dat ze het grootste deel van den nacht ge huild had. Ja... ja ga voort? Wat gebeur de er den volgenden dag? We zouden naar huis gaan, naar Waveney terug, juffrouw Jenny ook en juffrouw Jenny kwam juffrouw An ne halen om haar japon voor het laatst te passen. Wacht een moment, verzocht John. Jenny kwam dus naar het hotel. Hoe kwam ze? In een auto. Ze liep haastig naar binnen en riep: Kom mee, Anne, er staat een taxi te wachten. Toen gaf ze mij een kus. We zien jou wel aan het station. Nanna, zei ze en daarop ging ze met Miss Anne weg. Hoe dikwijls heb ik niet verlangd dat Miss Anne mij een kus gegeven had. Maar juffr. Jenny had nu eenmaal van die inne mende manieren. Jenny's innemende manieren lieten John merkwaardig koud. En verder? Ik ginq naar het station en wacht te daar. Eri' net op het nippertje kwam miss Jenny aanhollen, duwde me in een coupé en trok het portier met een smak dicht. Ik stak mijn hoofd uit het raam pje en riep den witkiel dien ik aange nomen had. Hij knikte mij toe en daar uit begreep ik, dat het met de bagage in orde was. Toen draaide ik mij om en daar zat Miss Jenny, zoo wit als een hinderwet niet een kinderwet, wan neer men haar bepalingen aldus misbruikt tot uitroeiing van on schuldige volksgewrochten, d.i. tot de vernietiging van de folklore? Misschien we vreezen het zelfs is er uit het woud van wettelijke bepalingen wel een voor dit geval geschikt verbodsboompje te zoeken, maar als de menschen gedwongen en bedwongen moeten worden in hun onschuldigste genoegens, wat blijft er dan nog over van hun pri mair recht op 'n ordelijke vrijheid Noch het Amsterdamsche piere ment, noch het Limburgsche vogel, schieten zijn noodzakelijke instellin gen des maatschappelijken levens, maar kleinigheden, welke kleur en verve geven aan ons volksbestaan. Een volk, dat men belet om z'n eigenaardige gewoonten en lief hebberijen er op na te houden, verliest op den duur het eigen •karakter. We dreigen te worden geharnast in klemmende ijzers van een wette, lijke ordening der openbare levens uiting van het volk. De vreemde ling zal ten onzent spoedig niets meer aan typische gewoonten en gebruiken te zoeken hebben. Ons leven gaat verloopen tusschen de richtlijnen van wat verboden is en van hetgeen we moeten. Ons openbare leven gaat ten onder aan een nietszeggende vervlakking, dor heid en droogte. doek in haar hoekje te beven, meneer, als een riet! -U had niet zoo hard moeten loopen, zei ik. En de woorden waren nog niet uit mijn keel, of ze barst in een huilbui uit, zooals ik nog nooit van haar had meegemaakt. En ze was anders nogal vlug met haar tranen. Waar is Miss Anne?, vroeg ik, maar ze snikte aan een stuk door, zoo ver schrikkelijk, dat ik er bang van werd. Ik wist me geen raad en ten slotte pak te ik haar maar flink bij den schouder en vroeg nog eens: Waar is Miss Anne? En zoetjes aan kwam ze een beetje tot bedaren. Wat vertelde ze u van Anne? Eerst dat Miss Anne kennissen ontmoet had en met een lateren trein zou komen. Maar ik heb niet voor niets van haar geboorte af met haar opge trokken en wist drommels goed, dat ze me wat voorjokte. Dus hield ik voet bij stuk en zei: U moet me de waarheid vertellen, Miss Jenny: met praatjes laat ik mij niet afschepen. Toen zag ze wel dat er geen ontkomen aan was en ver telde ze het mij. Wat vertelde ze U? Dat Miss Anne leelijk in de knel zat, ze kon haast niet zeggen hoe erg. Ze begon weer vreeselijk te huilen. Mis schien zou Miss Anne er nog goed af komen, zei ze, maar'ze was in elk geval in groot gevaar. Ze kneep me in den arm tot die bont en blauw was en riep O Nanna, bid alsjeblieft dat ze er goed afkomt. Is dat alles wat ze vertelde? Ze zei, dat Miss Anne met den volgenden trein zou komen als ze weg kon. Ik was er heelemaal overstuur van en toen Miss Anne niet kwam, wist ik niet wat ik beginnen moest. En ten laatste kreeg ik uit Miss Jenny, dat het iets met de politie was en dat ze smeek te dat ik haar zou helpen het voor Sir Anthony geheim te houden, omdat het zijn dood zou zijn. Ik heb mijn best ge daan, maar het is toch uitgekomen en hij heeft het dan ook niet lang over leefd. Hoe wist Jenny wat er gebeurd was? Ze zat met Anne en Anne liet de taxi stilhouden en stapte uit. Hoe wist Jenny Hij zweeg even en juffrouw Jones viel snel in: Miss Anne moet het haar ver teld hebben. Daar was toch bijna geen tijd voor? Miss Anne zag den man, die haar beschuldigde en hij zag haar, en ze zei haastig tegen Miss Jenny wat ze ge daan had en glipte toen weg in de ge dachte dat hij de taxi zou volgen. En dat is een punt, waar ik moeilijk over heen kon: want als hij Miss Jenny ge volgd had en zij er in betrokken zou worden, was er van haar huwelijk waarschijnlijk niets gekomen. Met een geprikkelde beweging ver schoof John zijn stoel. Hoe zou het mogelijk zijn geweest dat zij er in betrokken werd? U zegt de man herkende Anne. Nu, Anne was weg. Als hij Jenny gevolgd was, zou hij al gauw gemerkt hebben dat hij de verkeerde voor had. Hij sprak met bruuske stem, het maakte hem helsch, te bedenken, dat Anne's oude kinder meid een dergelijke redelooze grief te gen Anne zou koesteren. Juffrouw Jones' gezicht kreeg een ob stinate uitdrukking. Van Miss Jen nys huwelijk zou wel niets gekomen zijn als die man haar gevolgd was en gedacht had, dat zij Miss Anne was. Nonsens. Hoe kon hij gedacht hebben dat zij Miss Anne was? Het norsch verzet in haar gelaats trekken werd heftiger. Die man, die Miss Anne maar één keer in zijn leven gezien had en Miss Jenny nooit te voren, zou ze gemakke lijk genoeg met elkaar verwisseld kun nen hebben. -Dwaasheid, beet John. Ze lijken absoluut niet op elkaar geen steek, daarbij is Jenny blond en Anne don ker. En hoeveel haar laten die jonge meisjes tegenwoordig zien? En U mag dan denken dat ze niet op elkaar lijken, ze werden vaak genoeg voor elkaar aangezien. En dien dag moest ik zelf een paar maal goed kijken, want ze wa ren precies eender gekleed, zooals dat altijd het geval was voor Miss Jenny zich verloofde. Waren ze eender gekleed? Ze hadden hun nieuwe voorjaars pakjes aan,., alle twee waren ze in 't grijs met kleine zwarte hoedjes, meer mutsjes dan hoedjes, zooals ze toen juist gedragen werden: als twee druppels water leken ze op elkaar. John duwde met een ruk zijn stoel achteruit. Hij liep naar het venster en bleef staan. Hij keek naar buiten, zon der iets te zien: zijn hart klopte onstui mig en zijn gedachten joegen wild. (Wordt vervolgd). Waahiybschc en Langstraatsche {Jouraat, NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN CONCURREERENDE TARIEVEN EN VOOR- DEELIQE VOORWAARDEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1