Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNE
m
FEUILLETON
..ROORD BRftBAHD"
ADVERTEERT IN DIT RLAD.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
Gezondheidszorg*
V Het is verboden
Bruin en niet verbrand.
NUMMER 59
ZATERDAG 24 JULI 1937.
60c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Al die- instellingen voor sociale
zorg, zooals een moderne maat
schappij» ook onze Nederlandsche
dus, deze kent, kosten schatten
gelds. Velen vinden dat wel eens
»zonöe en jammer«, te duur voor
den belastingbetaler, slechts goed
voor den ambtenaar en van weinig
nut voor den burger. Zulk oordeel
wordt vaak slechts geuit, doordat
men weinig begrip van 't werkelijke
nut heeft.
De zorg voor de volksgezondheid
in ons land, komt al heel duur uit
Maar wat is er niet bereikt? Reeds
eerder hebben we met cijfers aan.
getoond, hoeveel duizenden zuige
lingen er jaarlijks worden gespaard
door de betere begrippen van
kleeding, voeding, hygiëne enz.
Dr. Heyermans gat een dezer
dagen in het »Volksblad« verge
lijkende cijiers over ziekten en
sterfte tusschen Nederland en Grie
kenland, dat een bevolking heeft
van ongeveer gelijke grootte als
ten onzent, maar veel minder toe
gankelijk voorde betere hygiënische
begrippen, welke de overheid haar
sedert verscheidene jaren poogt bij
te brengen.
In 1934 bedroeg het sterftepercen
tage in Griekenland 15,05 pCt., ten
onzent 8,14. De sterfte is in Grie-
kenland dus ongeveer tweemaal
zoo hoog.
Aan typhus stierven in Grieken
land per 10,000 inwoners 1,79
menschen, ten onzent 0,1. Voor
mazelen waren deze cijfers 1.081 en
0,23 kinkhoest 2,02 en 0,36
dysentherie 2,80 en 0.01
Het aantal sterfgevallen aan
tuberculose is in Griekenland bijna
drie maal zoo hoog als hier. Be
neden den leeftijd van 2 jaar ont
vielen in het vorengenoemde jaar
in Griekenland 7573 kinderen aan
hun ouders; bij ons slechts 409.
Zoo zouden we nog een heele
poos kunnen voortgaan.
Wie zou nog van »duur« durven
spreken als hij weet, dat met het
voor de volksgezondheid uitgegeven
kapitaal, zooveel levens zijn gered?
Hoever we in ons land met de
gezondheidszorg reeds gevorderd
zijn, laat zich ook met de cijfers
van het geboorte-overschot (ver
kregen dus na aftrek van 't sterfte
cijfer) aantoonen. Nederland zal
eens het dichtst bevolkte land van
Europa zijn.
In 1935 was het geboorte-over-
schot in Nederland alléén reeds
grooter dan in België, Denemarken,
Noorwegen en Zweden tesamen 1
We danken dat aan de sterke
inkrimping van het sterftecijfer,
maar daarnaast mede aan het feit,
dat het kwaad der opzettelijke ge
boortebeperking ten onzent, veel
minder om zich heen grijpt dan
in de andere Europeesche landen.
En het noodlottige punt dat
geboorte en sterftecijfer elkaar
dekken, zooals men dat elkers ziet,
is nog verre en zal verre blijven,
vooral als de godsdienstige over
tuiging van het christelijk deel der
natie en op de eerste plaats van
ons katholieke zuiden een dam
blijven opwerken tegen de ver
derfelijke en toch getolereerende
propaganda.
Natuurlijk brengt onze sterke
bevolkingsgroei belangrijke econo
mische problemen met zich mee
onze behoefte aan export zal stijgen.
Een goede en gelukkige handels
politiek is voorwaarde voor de
benoodigde welvaart. Gelukkig doen
zich teekenen van beterschap ken
nen, zoodat we de toekomst met
iets minder zorg onder de oogen
mogen zien.
Onlangs woonde Dr. de Vlugt,
burgemeester van Amsterdam, een
commissarissen-vergadering bij, er
gens in de binnenstad. Op 'n ge
geven moment schijnen de heeren
elkaar moeilijk of niet meer te
hebben kunnen verstaan vanwege
het muzikale geweld van een draai
orgel. In elk geval er kwam een
verordening dat pierementen niet
langer het centrum der hoofdstad
onveilig mochten maken, doch zich
hadden te beperken tot de muzikale
verlustiging in de buitenwijken.
Met deze bepaling is een stuk
echte Amsterdamsche traditie uit
van
„De Echo van het Zuiden'
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
37)
Ze heeft ze van Sir Nicolaas bij
haar verloving gekregen en ik had haar
om zoo te zeggen nooit zonder gezien.
Maar ze draagt ze nu toch niet,
liet John op nadenkenden toon hooren.
Neen, meneer, dat is mij ook op
gevallen.
Heeft ze ze nog? John wist niet
dat het over zijn lippen zou komen, tot
dat hij het zichzelf hoorde zeggen.
O, ja zeker, meneer, natuurlijk
heeft ze ze nog, antwoordde juffrouw
Jones niet weinig verbaasd. Onlangs
was ik bij haar en maakte een praatje
in de kleedkamer. Toevallig stond haar
juweelenkistje open ik nam de pa
rels er uit en liet ze tusschen mijn vin
gers glijden ze voelen zoo heerlijk
zacht aan, weet U? Draagt U ze
nooit meer? vroeg ik. En ze antwoord
de, zoo verschrikkelijk bedroefd: O,
neen Nanna, dat zou ik eenvoudig niet
meer kunnen.
Waarom niet? barstte John uit.
Om juffrouw Anne. O, meneer, u
VERZEKER U BIJ DE
het volksleven en d' oude veste
verdwenen. Misschien verdween
daarmee ook het laatste restje van
gevoel voor volksromantiek uit hart
en wezen van onze moderne zaken
lui.
Van Amsterdam naar Limburg,
het is een heele stap, maar in de
genoemde provincie vindt men, zij
het in heel andere en soms tegen
overgestelde uitingen, eenzelfde,neen
een nog sterker gevoel voor traditie,
voor volksgewoonten en -gebruiken.
Denken we eens aan Limburgsche
gildefeesten en aan de concoursen
van de aloude schutterijen. Er zijn
schutterijen in Limburg, welke en
kele honderden jaren reeds bestaan.
Wie er nooit getuigen van was, hoe
de schutters zich op een .zonnigen
Zondagmorgen na de Hoogmis ver
zamelden om zich in optocht naar
een plekje ergens tusschen de op
lichtende heuvelen golvende koren
velden te begeven de koning of
de keizer vóórop, omhangen met de
zilveren schilden van honderd en
meer jaren her, de teekenen zijner
waardigheid die heeft de aan
schouwing gemist van een der meest
pittoreske openbaringen van de
zeden van een eenvoudig en goed
landvolk;
Honderden jaren achtereen reeds
hebben in alle Limburgsche dorpen
de schutters zich op gezetten tijd
rond de paal geschaard waarop »de
vogel» was geplant.
Mag niet meerIneens niet.
Verleden Zondag nog hebben de
schutterijen een manifestatie gegeven
van kracht en kunst en onderlinge
verbondenheid op 'toud-Limbnrgsch
schuttersfeest te Geleen. Toen was
alles nog goed gegaan, maar vlak
daarna kwam het opzienbarende
bericht, dat het eeuwenoude »vogel-
schieten» als verboden moest wor
den beschouwd, in strijd als het
werd geheeten met de wapenwet en
de hinderwet. Maakt men van de
Bij zonnebaden, zwemmen, sport, fiets-,
wandel- en watertochten wordt zonnebrand
voorkomen met AMILDA-zonnebruincrême.
Bronst en bruint tevens Uw huid prachtig.
Flacon 90 ct. Tube 60 ct. Doos 50 en 25 ct.
weet niet half hoe ontzettend ze het
zich heeft aangetrokken, anders zou u
dit niet vragen. lederen nacht was het
kussen kletsnat van de tranen en
's morgens legde ze rouge op haar ge
zicht, dat niemand maar kan zien, dat
ze het grootste deel van den nacht ge
huild had.
Ja... ja ga voort? Wat gebeur
de er den volgenden dag?
We zouden naar huis gaan, naar
Waveney terug, juffrouw Jenny ook
en juffrouw Jenny kwam juffrouw An
ne halen om haar japon voor het laatst
te passen.
Wacht een moment, verzocht
John. Jenny kwam dus naar het hotel.
Hoe kwam ze?
In een auto. Ze liep haastig naar
binnen en riep: Kom mee, Anne, er
staat een taxi te wachten. Toen gaf ze
mij een kus. We zien jou wel aan het
station. Nanna, zei ze en daarop ging
ze met Miss Anne weg. Hoe dikwijls
heb ik niet verlangd dat Miss Anne
mij een kus gegeven had. Maar juffr.
Jenny had nu eenmaal van die inne
mende manieren.
Jenny's innemende manieren lieten
John merkwaardig koud.
En verder?
Ik ginq naar het station en wacht
te daar. Eri' net op het nippertje kwam
miss Jenny aanhollen, duwde me in een
coupé en trok het portier met een smak
dicht. Ik stak mijn hoofd uit het raam
pje en riep den witkiel dien ik aange
nomen had. Hij knikte mij toe en daar
uit begreep ik, dat het met de bagage
in orde was. Toen draaide ik mij om
en daar zat Miss Jenny, zoo wit als een
hinderwet niet een kinderwet, wan
neer men haar bepalingen aldus
misbruikt tot uitroeiing van on
schuldige volksgewrochten, d.i. tot
de vernietiging van de folklore?
Misschien we vreezen het zelfs
is er uit het woud van wettelijke
bepalingen wel een voor dit geval
geschikt verbodsboompje te zoeken,
maar als de menschen gedwongen
en bedwongen moeten worden in
hun onschuldigste genoegens, wat
blijft er dan nog over van hun pri
mair recht op 'n ordelijke
vrijheid
Noch het Amsterdamsche piere
ment, noch het Limburgsche vogel,
schieten zijn noodzakelijke instellin
gen des maatschappelijken levens,
maar kleinigheden, welke kleur en
verve geven aan ons volksbestaan.
Een volk, dat men belet om z'n
eigenaardige gewoonten en lief
hebberijen er op na te houden,
verliest op den duur het eigen
•karakter.
We dreigen te worden geharnast
in klemmende ijzers van een wette,
lijke ordening der openbare levens
uiting van het volk. De vreemde
ling zal ten onzent spoedig niets
meer aan typische gewoonten en
gebruiken te zoeken hebben. Ons
leven gaat verloopen tusschen de
richtlijnen van wat verboden is en
van hetgeen we moeten. Ons
openbare leven gaat ten onder aan
een nietszeggende vervlakking, dor
heid en droogte.
doek in haar hoekje te beven, meneer,
als een riet! -U had niet zoo hard
moeten loopen, zei ik. En de woorden
waren nog niet uit mijn keel, of ze
barst in een huilbui uit, zooals ik nog
nooit van haar had meegemaakt. En ze
was anders nogal vlug met haar tranen.
Waar is Miss Anne?, vroeg ik, maar
ze snikte aan een stuk door, zoo ver
schrikkelijk, dat ik er bang van werd.
Ik wist me geen raad en ten slotte pak
te ik haar maar flink bij den schouder
en vroeg nog eens: Waar is Miss
Anne? En zoetjes aan kwam ze een
beetje tot bedaren.
Wat vertelde ze u van Anne?
Eerst dat Miss Anne kennissen
ontmoet had en met een lateren trein
zou komen. Maar ik heb niet voor niets
van haar geboorte af met haar opge
trokken en wist drommels goed, dat ze
me wat voorjokte. Dus hield ik voet bij
stuk en zei: U moet me de waarheid
vertellen, Miss Jenny: met praatjes laat
ik mij niet afschepen. Toen zag ze wel
dat er geen ontkomen aan was en ver
telde ze het mij.
Wat vertelde ze U?
Dat Miss Anne leelijk in de knel zat,
ze kon haast niet zeggen hoe erg. Ze
begon weer vreeselijk te huilen. Mis
schien zou Miss Anne er nog goed af
komen, zei ze, maar'ze was in elk geval
in groot gevaar. Ze kneep me in den
arm tot die bont en blauw was en riep
O Nanna, bid alsjeblieft dat ze er
goed afkomt.
Is dat alles wat ze vertelde?
Ze zei, dat Miss Anne met den
volgenden trein zou komen als ze weg
kon. Ik was er heelemaal overstuur van
en toen Miss Anne niet kwam, wist ik
niet wat ik beginnen moest. En ten
laatste kreeg ik uit Miss Jenny, dat het
iets met de politie was en dat ze smeek
te dat ik haar zou helpen het voor Sir
Anthony geheim te houden, omdat het
zijn dood zou zijn. Ik heb mijn best ge
daan, maar het is toch uitgekomen en
hij heeft het dan ook niet lang over
leefd.
Hoe wist Jenny wat er gebeurd
was? Ze zat met Anne en Anne liet de
taxi stilhouden en stapte uit. Hoe wist
Jenny
Hij zweeg even en juffrouw Jones
viel snel in:
Miss Anne moet het haar ver
teld hebben.
Daar was toch bijna geen tijd
voor?
Miss Anne zag den man, die haar
beschuldigde en hij zag haar, en ze zei
haastig tegen Miss Jenny wat ze ge
daan had en glipte toen weg in de ge
dachte dat hij de taxi zou volgen. En
dat is een punt, waar ik moeilijk over
heen kon: want als hij Miss Jenny ge
volgd had en zij er in betrokken zou
worden, was er van haar huwelijk
waarschijnlijk niets gekomen.
Met een geprikkelde beweging ver
schoof John zijn stoel.
Hoe zou het mogelijk zijn geweest
dat zij er in betrokken werd? U zegt de
man herkende Anne. Nu, Anne was
weg. Als hij Jenny gevolgd was, zou
hij al gauw gemerkt hebben dat hij de
verkeerde voor had. Hij sprak met
bruuske stem, het maakte hem helsch,
te bedenken, dat Anne's oude kinder
meid een dergelijke redelooze grief te
gen Anne zou koesteren.
Juffrouw Jones' gezicht kreeg een ob
stinate uitdrukking. Van Miss Jen
nys huwelijk zou wel niets gekomen
zijn als die man haar gevolgd was en
gedacht had, dat zij Miss Anne was.
Nonsens. Hoe kon hij gedacht
hebben dat zij Miss Anne was?
Het norsch verzet in haar gelaats
trekken werd heftiger.
Die man, die Miss Anne maar één
keer in zijn leven gezien had en Miss
Jenny nooit te voren, zou ze gemakke
lijk genoeg met elkaar verwisseld kun
nen hebben.
-Dwaasheid, beet John. Ze lijken
absoluut niet op elkaar geen steek,
daarbij is Jenny blond en Anne don
ker.
En hoeveel haar laten die jonge
meisjes tegenwoordig zien? En U mag
dan denken dat ze niet op elkaar lijken,
ze werden vaak genoeg voor elkaar
aangezien. En dien dag moest ik zelf
een paar maal goed kijken, want ze wa
ren precies eender gekleed, zooals dat
altijd het geval was voor Miss Jenny
zich verloofde.
Waren ze eender gekleed?
Ze hadden hun nieuwe voorjaars
pakjes aan,., alle twee waren ze in 't
grijs met kleine zwarte hoedjes, meer
mutsjes dan hoedjes, zooals ze toen juist
gedragen werden: als twee druppels
water leken ze op elkaar.
John duwde met een ruk zijn stoel
achteruit. Hij liep naar het venster en
bleef staan. Hij keek naar buiten, zon
der iets te zien: zijn hart klopte onstui
mig en zijn gedachten joegen wild.
(Wordt vervolgd).
Waahiybschc en Langstraatsche {Jouraat,
NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
CONCURREERENDE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIQE VOORWAARDEN