Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ROORB DRABailD
ANNE
FEUILLETON
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
NUMMER 83.
ZATERDAG 16 OCTOBER 1937.
60e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven. Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag ei
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
ONZE WEERMACHT.
Voorzichtigheid als beleid is nog
steeds de moeder van de porcelein-
kast. Dat mogen we ook inzake onze
nationale bewapening bedenken. Een
groote mogendheid moge mèt zware
bewapening slechts naar den oorlog
drijven, de kleine mogendheid kan in
dat geval slechts middels bewapening
den vrede bewaren. Duitschland leerde
zulks deze week aan België. Het ga
randeerde België's onafhankelijkheid,
mits dat land de eigen verdediging
flink verzorgde. Anders zou Duitsch
land er immers altijd voor moeten vree
zen. dat een zwak België als invals
poort (voor Frankrijk en Engeland)
tot Duitschland zou kunnen dienen en
zichzelf moeten dekken.
Dat is ook leerzaam voor ons land.
Verbetering onzer bewapening is een
vredesnoodzaak. Tot deze conclusie
kwam ook de verslaggever van de Ar
beiderspers, de heer Piet Bakker, die
als zoodanig de jongste manoeuvres in
ons land meemaakte. In de „Sociaal De
mocraat" somt hij alle technische te
kortkomingen (misschien niet overdre
ven) van ons leger op, om dan te be
sluiten:
„Alleen ons klassegevoel ware al
een gerechtvaardigd motief, om geen
enkele eenigszins betaalbare poging
tot moderniseering van het leger af
te wijzen.
Wij staan naar mijn bedeesde oor
deel voor den zuren plicht om ons in
geboren anti-militaristisch gevoel te
verdringen en geen oppositie te voe
ren tegen de wetsontwerpen, welke
ter verbetering van de weermacht
zijn ingediend.
Dat is een hard ding!
Te harder, omdat de regeering
geen duit wenscht te geven voor bit
ter noodzakelijke sociale maatrege
len. Ik ben mij hiervan volkomen be
wust. Maar het levensbehoud van
onze eigen jongens, die, wie weet
wanneer, te velde moeten trekken,
gebiedt ons om de gevraagde credie-
ten te verleenen.
Ook al bloedt ons hart.
Want hun hartebloed moet ons dit
offer waard zijn."
Inderdaad! Een toegerust leger is
noodig om den vrede te behouden,
maar het is nóg méér noodig om ons
volk, onze jongens te beschermen, wan
neer de oorlog onverhoopt toch niet te
keeren mocht blijken.
SNEL EN GERIEFELIJK
DEN DOOD IN.
Dóórzetten! Volhouden! Zoo luidde t
algemeene advies aan de K.L.M. na het
jongste ongeluk met de „Specht". Toen
het eerste, tweede en derde groote on
geluk er was, durfde men wel critiek
uiten. Er was teveel „bravour"stem-
ming, zei men toen, in onzen K.L.M.-
kring. Men moest en zou het histori
sche voorbeeld der „Vliegende Hollan
ders" tot grooter realiteit brengen. Ons
„kleine" land, moest „groot" zijn; we
zouden, zooals vroeger, Engeland en
andere machtige rijken achter ons la
ten
Na het vierde, vijfde en zesde groote
ongeluk, werden de critici steeds meer
overtuigd, dat het mis ging met de K.
L. M., omdat het mis ging met de vei
ligheid. De diensten op Indië moesten
steeds vlugger gaan en meer intensief
worden geregeldDe critici werden
steeds méér overtuigd van hun gelijk,
maar de critiek werd milder. Het is niet
edel om een geslagene na te trappen...
Toen 't ongeluk met de Specht voor
viel, onmiddellijk nadat de anderdaag-
sche dienst op Indië was afgekondigd,
verstomde de critiek. Wie datgene wil
de behouden, waarop we eens trotsch
waren, moest thans elke bedenking on
derdrukken en van „volhouden" gewa-
gen.
We hebben het gedaan, zij het met
een bezwaard gemoed.
Herinnerende aan den goeden ouden
I tijd, toen er nog met het vertrouwde
Nederlandsche Fokker-materiaal werd
gevlogen en er geen of enkele ge
ringe ongelukken gebeurden heb
ben we de K.L.M. verschoond om haar
besluit de groote, metalen, snelle Dou-
glasmachines te gaan gebruiken. Van
de eerste zending dezer machines is er
thans, naar we meenen, geen enkele
meer héél
Hoe prijzenswaardig t is naar naam
en voorrang te streven. We moeten te
rug naar „de voorzichtigheid op de
eerste plaats. Safety first.
EEN RAAK ANTWOORD.
In de „Vrijz. Democraat" wordt nog
eens opnieuw geklaagd, dat de R.K.
pers zich niet ontzien heeft de heiligste
gevoelens van Mr. Oud te kwetsen om
hem niet meer waardig te keuren in een
christelijk Kabinet zitting te nemen. Mr.
Oud werd deswege van verdere sa
menwerking eenvoudig buitengesloten,
aldus de Vrijz. Dem.
Een op zich volkomen valsche voor
stelling van zaken, want t was Mr. Oud
die in zijn berucht geworden Leeuwar
der rede zich zelf direct uitsloot, door
openlijk te verklaren, dat hij geen vasal
wilde zijn in een christelijk coalitie Ka-
n
EEN POLIS
LE VE N S VE R ZEKERIN G
binet.
Intusschen is dit niet de eenige on
juistheid in deze voorstelling van za
ken. De Maasbode geeft er het volgen
de rake antwoord op.
Tegen deze beschuldigingen aan het
adres van „de" Katholieke Staatspartij
en van „de" Katholieke pers komen wij
met kracht op. De religieuse gevoelens
van den heer Oud zijn nimmer bespro
ken. Er is in een deel van de katholieke
pers gesproken over het feit, dat de
heer Oud, behoorende tot een genoot
schap, dat de geheimzinnigheid par ex
cellence Beoefent, het den heer Mar-
chant euvel duidde, dat deze katholiek
was geworden, zonder hem, mr. Oud,
daarvan •mededeeling te doen. Een
groot deel van die pers heeft het ook
sterk gevonden, dat de vrijzinnig-demo
craat Oud, naar wiens remonstrantsche
en magonnieke gevoelens de heer Mar-
chant nooit gevraagd had, den eisch
stelde, dat mr. Marchant, omdat hij ka
tholiek geworden was, het Kabinet zou
verlaten. De antithese stelde dadelijk
scherp en snijdend de heer Oud, niet
de heer Marchant. De Katholieke mi
nisters hebben in dit feit, dat hen zeker
pijnlijk trof, berust. De Katholieke
Staatspartij heeft er den heer Oud niet
lastig om gevallen.
De Katholieke pers heeft zelfs ge
zwegen over het feit, dat de heer Mar
chant, het eenig afgetreden lid van de
kabinetten-Colijn was, die met Konin
ginnedag geen onderscheiding waardig
werd gekeurd. Zelfs de heer Oud heeft
bij die gelegenheid aan zijn voormaligen
leider niet gedacht en deze is te zeer
man van karakter dan dat hem zoo'n
behandeling raken zou. Maar wij heb
ben haar wel gevoeld en het wil ons
voorkomen, dat het orgaan van mr.
Oud een goede gelegenheid voorbij liet
gaan, om over de onverdraagzaamheid
van de katholieken te zwijgen."
Aldus de Maasbode, die hier inder
daad spijkers met koppen slaat. Want
het moest inderdaad de aandacht trek
ken, dat, terwijl alle ministers uit het
vorige kabinet, ook de heer Gelissen,
die korter aan het bewind was dan de
heer Marchant, een hooge koninklijke
onderscheiding kregen, de katholiek ge
worden minister op grove wijze is ge
passeerd.
Katholiek worden, vooral voor een
minister, is wel iets, dat blijkbaar alle
perken te buiten gaat en op die wijze
gestraft moet worden, aldus de Gelder
lander.
MUSSERT VERZAMELDE.
Zaterdag j.l. heeft de Leider van de
N.S.B. zijn getrouwen in Lunteren ver
zameld en het waren er wélgeteld:
20.000, 30.000, 35.000, 40.000, bijna
50.000, die aan zijn oproep gevolg had
den gegeven. Men kieze uit deze getal
len er een, dat den lezer het meeste lijkt
of aanstaat. Al deze cijfers zijn ge
noemd in de bladen, welke aan de N.
S. B.-beginselen zéér tegengesteld, resp.
tegengesteld, onverschillig, dan wel
met mindere of meerdere genegenheid
staan. In ieder geval: er was veel volk.
Wat op zichzelf niet behoeft te ver
wonderen, want een extreme beweging
als de N.S.B. of het communisme,
daar zal men als regel slechts fanatiek
vóór kunnen zijn, als men er vóór is.
Maar, mogen we de berichten geloo-
ven, de stemming moet er hebben
ontbroken en dat is in de bekende om
standigheden óók te begrijpen. Er is
gezongen van hou en trouw maar de
muziekleider moest er herhaaldelijk op
aandringen, dat er meer „ontroering"
in den zang moest worden gelegd. En
die wilde niet komen, zelfs niet op com
mando.
Ir. Mussert deelde mede, dat de be
weging nu weer financieel op gezonde
basis staat. Het Nationale Dagblad had
per maand een verlies van 6000 op
geleverd. Het ledental was „slechts"
met 3000 teruggeloopen.
Sprekende over de gebeurtenissen
van den laatsten tijd, zeide dhr. Mus
sert, dat^het ontslag van ds. van Duyl
in het belang was van de beweging,
van ds. van Duyl zelf en van anderen.
De heeren Pont en van der Goes van
Naters hebben zich de vrijheid veroor
loofd deze zaak op straat te brengen,
doch spr. wenschte niet uit te weiden
over persoonlijke kwesties. Wanneer
de heer van Duyl beweert dat hij zijn
handteekening onder pressie heeft ge
zet, dan staat de hooge raad van dis
cipline te zijner beschikking.
Na nog te hebben opgemerkt dat de
Nederlandsche pers bij al deze dingen
van „De Echo van het Zuiden'
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
61)
Nicholas en Jenny Mr. Carru-
tliers, jij en ik juffrouw Jones, An
ne en Jenny's kindermeid, weet het
ook. Anne gaf Annie Jones als haar
naam op.
Weet verder niemand het?
Behalve dan Sir Anthony.
Wat een toestand! riep Aurora.
Wat een afschuwelijke toestand! En
Jenny zeg, je wilt toch niet zeggen
dat Jenny het geld aanneemt? Het
is intens gemeen.
John's stem klonk vlak. Jenny is
niet gemeen; ze is een en al goedheid.
Anne mag haar deel ook hebben, op
zekere voorwaarden.
Wat voor voorwaarden?
Die Nicholas gesteld heeft. Ze
mag sinds niet komen, en hen niet
ontmoeten; en ze mag Jenny niet
schrijven of haar op de een of andere
manier lastig vallen.
Miss Fairlie legde mes en vork neer.
Ze stond op en bediende zich nog eens
van de sla. Toen ging ze weer zitten.
Maar waarom interesseer jij je
zoo voor die zaak?
Ik ga met Anne trouwen.
Sportief hoor! zei Aurora. Wan
neer?
Zoo gauw ze maar wil. Ze wil
nog steeds niet.
Echt iets voor haar. Vertel jij
me eens, John Waveney, wat steekt
er toch achter? Ik ken Anne al sedert
haar derde jaar. Ze is eerlijk, dood
eerlijk. Waarachtig, ik weet het, als
ik een eerlijke ziel voor me heb. Ik
zou huizen bouwen op Anne.
Ik ook. hernam John. Jij bent
een bovenbeste beste, Aurora!
Nu wat steekt er achter?
Ik kan het je niet vertellen.
Ik vertrouw Anne absoluut.
Maar ik ben niet zoo zeker van Jenny.
Is het dat?
Ik kan het je niet zeggen.
Hm. Ik zal eerst eens wat van
die aardbeientaart nemen. En je kunt
de suiker en de room wel op tafel zet
ten. Jenny had de onbeschaamdheid
mij te zeggen, dat ik geen room moest
gebruiken vanwege mijn tiguur. Ja,
neem gerust, wees maar niet hang; ik
ben er ook dol op, en ik zei tegen haar
mijn lieve kind, als je de slanke lijn
toch al als een onbereikbaar ideaal
hebt prijsgegeven, laat je een paar
centimeter om je taille niet tusschen
jezelf en.room en melk komen. Maar
wat ik zeggen wil, Anne is veel te ma
ger.
Ze is hij 'n afschuwelijk mensch,
die haar niet genoeg te eten geeft.
Ze moest maar zoo gauw moge
lijk hij mij komen.
Deksels, wat ben jij een schat!
Maar toch ben ik bang dat ze niet wil.
Zeg, Aurora, wordt er veel gekletst
over Anne, bedoel ik?
Och, de menschen kletsen altijd.
Wat zeggen ze van Anne?
Ze vragen me wat er met haar
is en zeggen dat het zoo jammer is,
dat ze niet bij Jenny's huwelijk kon
zijn. Sommigen hebben de onbe
schaamdheid mij te vragen ot ze
heusch met mij naar Spanje was.
Dat vergeef ik Jenny niet gauw. Ik
houd er niet van leugens te vertellen.
Zoo ben ik niet opgevoed en ik vind
het afschuwelijk. Het demoraliseert.
Iedere keer dat ik het doe, valt het
me gemakkelijker. Ik wordt er wa
rempel nog trotsch op. Misselijk noem
ik het! En dat heeft Jenny mij aan
gedaan!
John lachte.
Het ging je gisteren geweldig
goed af.
Juist, het demoraliseert je. Maar
luister, er moet aan die heele geschie
denis een eind komen. Laat Anne
dadelijk bij me komen. Spanje op
hemelen ik heb een heele verza
meling photo's; laat ze met mij gezien
worden. Dan kan ze daarna een week
of zoo bij Jennifer Courtney gaan lo-
geeren. En als de menschen dan over
jullie beginnen te praten, kan de ver
loving publiek worden, Anne naar de
Marr's gaan en dan trouwen jullie
op Waterdene. Hoe vind je dat plan?
Er zijn drie bezwaren.
Bezwaren? Onzin! Welke zijn
dat?
Anne wil niet. Jenny wil niet.
En Nicholas wil niet. Van mevrouw
Courtney weet ik het niet, maar ik
zou zeggen, die doet wat Jenny haar
voorschrijft.
Aurora stoof op.
Jenifer is bespottelijk waar het
Jenny betreft een hen met één
kuiken, die ze de eenige vogel in het
paradijs waant. Toe, verruil de bor
den even en geef mij de kaas eens.
Maar waarom vloog je me haast aan
toen ik je vroeg of je van Anne hield?
John bediende zich van de kaas en
grijnsde.
Je overrompelde mij. Ik had je
pas een uur te voren ontmoet. Daar
bij wist ik het zelf nog niet. Anne
evenmin. Meestal vertel je zooiets niet
aan anderen als je het zelf nog niet
weet.
Mag ik de boter even? Weet An
ne dat je van haar houdt?
Ze kan het weten, antwoordde
John met een vluchtig lachje.
XXXIII.
„HET BRIEVENBOEK VAN DE
WELOPGEVOEDE JONGEDAME".
Dien avond kreeg John een brief
van Anne, die hem kwaad maakte.
Het was een brief zonder aanhef, want
na tweemaal „Lieve John" en „John,
liefste" te schrijven, had ze drie vel
letjes papier verknoeid door ze in
kleine snippers te scheuren en ze in
de keukenkachel te gooien.
Dit was de brief, dien John las.
„Ik moet niet doorgaan met je te
ontmoeten. Ik had je eigenlijk hee-
lemaal niet mogen ontmoeten. Ik
verwijt het mezelf voortdurend. Je
moet niet weer komen. Ik meen het
werkelijk. We komen er beide door
in moeilijkheden. Ik kan niet Annie
Jones en tegelijk mevrouw Fossick
Yates' binnenmeisje zijn en tegelijk
Anne Waveney ik wilde, dat je
dat goed begreep; ik ben Annie
Jones en Annie Jones kan niet meer
met je omgaan. Ik had dat eerder
moeten bedenken. Maar dat heb ik
eigenlijk ook gedaan. Toen we Au
rora vandaag tegenkwamen, werd
ik mij bewust in welke verkeerde
positie ik mij bevond. Doe alsjeblieft
geen moeite meer om mij te spreken
en schrijf ook niet."
Zoo eindigde de brief, zonder on-
derteekening. Toen hij het epistel
tweemaal doorgelezen had, ging John
met een strijdlustig vuur in zijn oogen
zitten om het antwoord te schrijven.
(Wordt vervolgd)
De Echo van het Zuiden,
Waalwtjkscbe en Langslraatscbe Courant,
GESLOTEN BIJ DE
GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE-
KOMST VAN U EN DE UWEN.
I»