Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ROORB DRABailD ANNE FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD NUMMER 83. ZATERDAG 16 OCTOBER 1937. 60e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven. Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag ei Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. ONZE WEERMACHT. Voorzichtigheid als beleid is nog steeds de moeder van de porcelein- kast. Dat mogen we ook inzake onze nationale bewapening bedenken. Een groote mogendheid moge mèt zware bewapening slechts naar den oorlog drijven, de kleine mogendheid kan in dat geval slechts middels bewapening den vrede bewaren. Duitschland leerde zulks deze week aan België. Het ga randeerde België's onafhankelijkheid, mits dat land de eigen verdediging flink verzorgde. Anders zou Duitsch land er immers altijd voor moeten vree zen. dat een zwak België als invals poort (voor Frankrijk en Engeland) tot Duitschland zou kunnen dienen en zichzelf moeten dekken. Dat is ook leerzaam voor ons land. Verbetering onzer bewapening is een vredesnoodzaak. Tot deze conclusie kwam ook de verslaggever van de Ar beiderspers, de heer Piet Bakker, die als zoodanig de jongste manoeuvres in ons land meemaakte. In de „Sociaal De mocraat" somt hij alle technische te kortkomingen (misschien niet overdre ven) van ons leger op, om dan te be sluiten: „Alleen ons klassegevoel ware al een gerechtvaardigd motief, om geen enkele eenigszins betaalbare poging tot moderniseering van het leger af te wijzen. Wij staan naar mijn bedeesde oor deel voor den zuren plicht om ons in geboren anti-militaristisch gevoel te verdringen en geen oppositie te voe ren tegen de wetsontwerpen, welke ter verbetering van de weermacht zijn ingediend. Dat is een hard ding! Te harder, omdat de regeering geen duit wenscht te geven voor bit ter noodzakelijke sociale maatrege len. Ik ben mij hiervan volkomen be wust. Maar het levensbehoud van onze eigen jongens, die, wie weet wanneer, te velde moeten trekken, gebiedt ons om de gevraagde credie- ten te verleenen. Ook al bloedt ons hart. Want hun hartebloed moet ons dit offer waard zijn." Inderdaad! Een toegerust leger is noodig om den vrede te behouden, maar het is nóg méér noodig om ons volk, onze jongens te beschermen, wan neer de oorlog onverhoopt toch niet te keeren mocht blijken. SNEL EN GERIEFELIJK DEN DOOD IN. Dóórzetten! Volhouden! Zoo luidde t algemeene advies aan de K.L.M. na het jongste ongeluk met de „Specht". Toen het eerste, tweede en derde groote on geluk er was, durfde men wel critiek uiten. Er was teveel „bravour"stem- ming, zei men toen, in onzen K.L.M.- kring. Men moest en zou het histori sche voorbeeld der „Vliegende Hollan ders" tot grooter realiteit brengen. Ons „kleine" land, moest „groot" zijn; we zouden, zooals vroeger, Engeland en andere machtige rijken achter ons la ten Na het vierde, vijfde en zesde groote ongeluk, werden de critici steeds meer overtuigd, dat het mis ging met de K. L. M., omdat het mis ging met de vei ligheid. De diensten op Indië moesten steeds vlugger gaan en meer intensief worden geregeldDe critici werden steeds méér overtuigd van hun gelijk, maar de critiek werd milder. Het is niet edel om een geslagene na te trappen... Toen 't ongeluk met de Specht voor viel, onmiddellijk nadat de anderdaag- sche dienst op Indië was afgekondigd, verstomde de critiek. Wie datgene wil de behouden, waarop we eens trotsch waren, moest thans elke bedenking on derdrukken en van „volhouden" gewa- gen. We hebben het gedaan, zij het met een bezwaard gemoed. Herinnerende aan den goeden ouden I tijd, toen er nog met het vertrouwde Nederlandsche Fokker-materiaal werd gevlogen en er geen of enkele ge ringe ongelukken gebeurden heb ben we de K.L.M. verschoond om haar besluit de groote, metalen, snelle Dou- glasmachines te gaan gebruiken. Van de eerste zending dezer machines is er thans, naar we meenen, geen enkele meer héél Hoe prijzenswaardig t is naar naam en voorrang te streven. We moeten te rug naar „de voorzichtigheid op de eerste plaats. Safety first. EEN RAAK ANTWOORD. In de „Vrijz. Democraat" wordt nog eens opnieuw geklaagd, dat de R.K. pers zich niet ontzien heeft de heiligste gevoelens van Mr. Oud te kwetsen om hem niet meer waardig te keuren in een christelijk Kabinet zitting te nemen. Mr. Oud werd deswege van verdere sa menwerking eenvoudig buitengesloten, aldus de Vrijz. Dem. Een op zich volkomen valsche voor stelling van zaken, want t was Mr. Oud die in zijn berucht geworden Leeuwar der rede zich zelf direct uitsloot, door openlijk te verklaren, dat hij geen vasal wilde zijn in een christelijk coalitie Ka- n EEN POLIS LE VE N S VE R ZEKERIN G binet. Intusschen is dit niet de eenige on juistheid in deze voorstelling van za ken. De Maasbode geeft er het volgen de rake antwoord op. Tegen deze beschuldigingen aan het adres van „de" Katholieke Staatspartij en van „de" Katholieke pers komen wij met kracht op. De religieuse gevoelens van den heer Oud zijn nimmer bespro ken. Er is in een deel van de katholieke pers gesproken over het feit, dat de heer Oud, behoorende tot een genoot schap, dat de geheimzinnigheid par ex cellence Beoefent, het den heer Mar- chant euvel duidde, dat deze katholiek was geworden, zonder hem, mr. Oud, daarvan •mededeeling te doen. Een groot deel van die pers heeft het ook sterk gevonden, dat de vrijzinnig-demo craat Oud, naar wiens remonstrantsche en magonnieke gevoelens de heer Mar- chant nooit gevraagd had, den eisch stelde, dat mr. Marchant, omdat hij ka tholiek geworden was, het Kabinet zou verlaten. De antithese stelde dadelijk scherp en snijdend de heer Oud, niet de heer Marchant. De Katholieke mi nisters hebben in dit feit, dat hen zeker pijnlijk trof, berust. De Katholieke Staatspartij heeft er den heer Oud niet lastig om gevallen. De Katholieke pers heeft zelfs ge zwegen over het feit, dat de heer Mar chant, het eenig afgetreden lid van de kabinetten-Colijn was, die met Konin ginnedag geen onderscheiding waardig werd gekeurd. Zelfs de heer Oud heeft bij die gelegenheid aan zijn voormaligen leider niet gedacht en deze is te zeer man van karakter dan dat hem zoo'n behandeling raken zou. Maar wij heb ben haar wel gevoeld en het wil ons voorkomen, dat het orgaan van mr. Oud een goede gelegenheid voorbij liet gaan, om over de onverdraagzaamheid van de katholieken te zwijgen." Aldus de Maasbode, die hier inder daad spijkers met koppen slaat. Want het moest inderdaad de aandacht trek ken, dat, terwijl alle ministers uit het vorige kabinet, ook de heer Gelissen, die korter aan het bewind was dan de heer Marchant, een hooge koninklijke onderscheiding kregen, de katholiek ge worden minister op grove wijze is ge passeerd. Katholiek worden, vooral voor een minister, is wel iets, dat blijkbaar alle perken te buiten gaat en op die wijze gestraft moet worden, aldus de Gelder lander. MUSSERT VERZAMELDE. Zaterdag j.l. heeft de Leider van de N.S.B. zijn getrouwen in Lunteren ver zameld en het waren er wélgeteld: 20.000, 30.000, 35.000, 40.000, bijna 50.000, die aan zijn oproep gevolg had den gegeven. Men kieze uit deze getal len er een, dat den lezer het meeste lijkt of aanstaat. Al deze cijfers zijn ge noemd in de bladen, welke aan de N. S. B.-beginselen zéér tegengesteld, resp. tegengesteld, onverschillig, dan wel met mindere of meerdere genegenheid staan. In ieder geval: er was veel volk. Wat op zichzelf niet behoeft te ver wonderen, want een extreme beweging als de N.S.B. of het communisme, daar zal men als regel slechts fanatiek vóór kunnen zijn, als men er vóór is. Maar, mogen we de berichten geloo- ven, de stemming moet er hebben ontbroken en dat is in de bekende om standigheden óók te begrijpen. Er is gezongen van hou en trouw maar de muziekleider moest er herhaaldelijk op aandringen, dat er meer „ontroering" in den zang moest worden gelegd. En die wilde niet komen, zelfs niet op com mando. Ir. Mussert deelde mede, dat de be weging nu weer financieel op gezonde basis staat. Het Nationale Dagblad had per maand een verlies van 6000 op geleverd. Het ledental was „slechts" met 3000 teruggeloopen. Sprekende over de gebeurtenissen van den laatsten tijd, zeide dhr. Mus sert, dat^het ontslag van ds. van Duyl in het belang was van de beweging, van ds. van Duyl zelf en van anderen. De heeren Pont en van der Goes van Naters hebben zich de vrijheid veroor loofd deze zaak op straat te brengen, doch spr. wenschte niet uit te weiden over persoonlijke kwesties. Wanneer de heer van Duyl beweert dat hij zijn handteekening onder pressie heeft ge zet, dan staat de hooge raad van dis cipline te zijner beschikking. Na nog te hebben opgemerkt dat de Nederlandsche pers bij al deze dingen van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). 61) Nicholas en Jenny Mr. Carru- tliers, jij en ik juffrouw Jones, An ne en Jenny's kindermeid, weet het ook. Anne gaf Annie Jones als haar naam op. Weet verder niemand het? Behalve dan Sir Anthony. Wat een toestand! riep Aurora. Wat een afschuwelijke toestand! En Jenny zeg, je wilt toch niet zeggen dat Jenny het geld aanneemt? Het is intens gemeen. John's stem klonk vlak. Jenny is niet gemeen; ze is een en al goedheid. Anne mag haar deel ook hebben, op zekere voorwaarden. Wat voor voorwaarden? Die Nicholas gesteld heeft. Ze mag sinds niet komen, en hen niet ontmoeten; en ze mag Jenny niet schrijven of haar op de een of andere manier lastig vallen. Miss Fairlie legde mes en vork neer. Ze stond op en bediende zich nog eens van de sla. Toen ging ze weer zitten. Maar waarom interesseer jij je zoo voor die zaak? Ik ga met Anne trouwen. Sportief hoor! zei Aurora. Wan neer? Zoo gauw ze maar wil. Ze wil nog steeds niet. Echt iets voor haar. Vertel jij me eens, John Waveney, wat steekt er toch achter? Ik ken Anne al sedert haar derde jaar. Ze is eerlijk, dood eerlijk. Waarachtig, ik weet het, als ik een eerlijke ziel voor me heb. Ik zou huizen bouwen op Anne. Ik ook. hernam John. Jij bent een bovenbeste beste, Aurora! Nu wat steekt er achter? Ik kan het je niet vertellen. Ik vertrouw Anne absoluut. Maar ik ben niet zoo zeker van Jenny. Is het dat? Ik kan het je niet zeggen. Hm. Ik zal eerst eens wat van die aardbeientaart nemen. En je kunt de suiker en de room wel op tafel zet ten. Jenny had de onbeschaamdheid mij te zeggen, dat ik geen room moest gebruiken vanwege mijn tiguur. Ja, neem gerust, wees maar niet hang; ik ben er ook dol op, en ik zei tegen haar mijn lieve kind, als je de slanke lijn toch al als een onbereikbaar ideaal hebt prijsgegeven, laat je een paar centimeter om je taille niet tusschen jezelf en.room en melk komen. Maar wat ik zeggen wil, Anne is veel te ma ger. Ze is hij 'n afschuwelijk mensch, die haar niet genoeg te eten geeft. Ze moest maar zoo gauw moge lijk hij mij komen. Deksels, wat ben jij een schat! Maar toch ben ik bang dat ze niet wil. Zeg, Aurora, wordt er veel gekletst over Anne, bedoel ik? Och, de menschen kletsen altijd. Wat zeggen ze van Anne? Ze vragen me wat er met haar is en zeggen dat het zoo jammer is, dat ze niet bij Jenny's huwelijk kon zijn. Sommigen hebben de onbe schaamdheid mij te vragen ot ze heusch met mij naar Spanje was. Dat vergeef ik Jenny niet gauw. Ik houd er niet van leugens te vertellen. Zoo ben ik niet opgevoed en ik vind het afschuwelijk. Het demoraliseert. Iedere keer dat ik het doe, valt het me gemakkelijker. Ik wordt er wa rempel nog trotsch op. Misselijk noem ik het! En dat heeft Jenny mij aan gedaan! John lachte. Het ging je gisteren geweldig goed af. Juist, het demoraliseert je. Maar luister, er moet aan die heele geschie denis een eind komen. Laat Anne dadelijk bij me komen. Spanje op hemelen ik heb een heele verza meling photo's; laat ze met mij gezien worden. Dan kan ze daarna een week of zoo bij Jennifer Courtney gaan lo- geeren. En als de menschen dan over jullie beginnen te praten, kan de ver loving publiek worden, Anne naar de Marr's gaan en dan trouwen jullie op Waterdene. Hoe vind je dat plan? Er zijn drie bezwaren. Bezwaren? Onzin! Welke zijn dat? Anne wil niet. Jenny wil niet. En Nicholas wil niet. Van mevrouw Courtney weet ik het niet, maar ik zou zeggen, die doet wat Jenny haar voorschrijft. Aurora stoof op. Jenifer is bespottelijk waar het Jenny betreft een hen met één kuiken, die ze de eenige vogel in het paradijs waant. Toe, verruil de bor den even en geef mij de kaas eens. Maar waarom vloog je me haast aan toen ik je vroeg of je van Anne hield? John bediende zich van de kaas en grijnsde. Je overrompelde mij. Ik had je pas een uur te voren ontmoet. Daar bij wist ik het zelf nog niet. Anne evenmin. Meestal vertel je zooiets niet aan anderen als je het zelf nog niet weet. Mag ik de boter even? Weet An ne dat je van haar houdt? Ze kan het weten, antwoordde John met een vluchtig lachje. XXXIII. „HET BRIEVENBOEK VAN DE WELOPGEVOEDE JONGEDAME". Dien avond kreeg John een brief van Anne, die hem kwaad maakte. Het was een brief zonder aanhef, want na tweemaal „Lieve John" en „John, liefste" te schrijven, had ze drie vel letjes papier verknoeid door ze in kleine snippers te scheuren en ze in de keukenkachel te gooien. Dit was de brief, dien John las. „Ik moet niet doorgaan met je te ontmoeten. Ik had je eigenlijk hee- lemaal niet mogen ontmoeten. Ik verwijt het mezelf voortdurend. Je moet niet weer komen. Ik meen het werkelijk. We komen er beide door in moeilijkheden. Ik kan niet Annie Jones en tegelijk mevrouw Fossick Yates' binnenmeisje zijn en tegelijk Anne Waveney ik wilde, dat je dat goed begreep; ik ben Annie Jones en Annie Jones kan niet meer met je omgaan. Ik had dat eerder moeten bedenken. Maar dat heb ik eigenlijk ook gedaan. Toen we Au rora vandaag tegenkwamen, werd ik mij bewust in welke verkeerde positie ik mij bevond. Doe alsjeblieft geen moeite meer om mij te spreken en schrijf ook niet." Zoo eindigde de brief, zonder on- derteekening. Toen hij het epistel tweemaal doorgelezen had, ging John met een strijdlustig vuur in zijn oogen zitten om het antwoord te schrijven. (Wordt vervolgd) De Echo van het Zuiden, Waalwtjkscbe en Langslraatscbe Courant, GESLOTEN BIJ DE GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE- KOMST VAN U EN DE UWEN. I»

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1